எதுகை மோனை எஃபெக்டில் பேச்சுப் போட்டி வைத்தால், மோடியை வெல்லும் திறன் டி.ராஜேந்தருக்கு கூட கிடையாது. கோழிக்கோட்டில் பேசும் போது பாக்குடன் போருக்குத் தயார், ஆனால் அந்தப் போர் வறுமை, வேலையின்மை, சத்துக் குறைவு ஆகியவற்றில் நடக்கும் என்று சவால் விட்டார் மோடி. பரவாயில்லையே ஆரோக்கியமான போட்டிதானே என்று இது பாகிஸ்தான் ஊடகங்களிலும் ஒலித்தது.
ஆனாலும் உண்மை வலியது அல்லவா! மோடியின் கெட்ட நேரம் பார்த்து ஒரு புள்ளிவிவரம் வெளியே வந்திருக்கிறது – இது புதிதல்ல என்றாலும். அமெரிக்காவின் சர்வதேச உணவுக் கொள்கை ஆராய்ச்சிக் கழகம் வெளியிட்டிருக்கும் உலக பட்டினி அட்டவணையில் இந்தியா, பாக் இரு நாடுகளுமே ஆசியக் கண்டத்தின் கடைசி இடங்களில் தள்ளப்பட்டுள்ளன.
இந்த அட்டவணையில் 2016-ம் ஆண்டு நிலவரப்படி 118 நாடுகளின் தரவரிசைப் பட்டியலில் இந்தியா 97-ம் இடத்தையும், பாகிஸ்தான் 107-ம் இடத்தையும் பெற்றிருக்கின்றன. ஆர்.எஸ்.எஸ் தேஷபக்தர்கள் கரித்துக் கொட்டும் சீன தேசம் 27-ம் இடத்திலும், நேபாளம் 72, மியன்மார் 75, இலங்கை 84, வங்கதேசம் 90 என்றும் இருக்கின்றன.
இந்த அறிக்கையின்படி வளரும் நாடுகளின் உலக பட்டினி அட்டவணையின் கூட்டு சராசரி எண் 21.3 ஆகும். அதாவது இந்த எண் குறையக் குறைய அந்தந்த நாடுகள் சிறப்பாக சமூக நலத்தைக் கொண்டிருக்கின்றன என்று பொருள். அதன் படி பிரேசில், அர்ஜெண்டினா போன்ற தென் அமெரிக்க நாடுகள் சுமார் 16 அளவிலான கூட்டு எண்ணைப் பெற்று வளரும் நாடுகளின் முன்னணி இடத்தை பெற்றிருக்கின்றன. இந்தியாவோ சராசரியையும் விட அதிகமாகி 28.5 எண் பெற்று கடைசி இடங்களுக்கு போட்டி போடுகிறது. தென் அமெரிக்காவிலேயே சிலி, மத்திய அமெரிக்க குடியரசு நாடு இரண்டும் முறையே 44.3, 46.1 பெற்றிருக்கின்றன.
உலக பட்டினி அட்டவணை என்பது ஒரு நாட்டின் வறுமை குறித்த நிலையை புள்ளிவிவரங்கள் கொண்டு ஆய்வு செய்து முன்வைக்கிறது. மேலும் கடந்த வருட நிலையை கருத்தில் கொண்டு இந்த வருடம் பட்டினியை நிலையை எதிர்த்து அந்த நாடு என்ன செய்திருக்கிறது என்பதையும் கருத்தில் கொள்கிறது. கூடவே குறிப்பான பிரச்சினைகள் குறித்தும் எடுத்து வைக்கிறது.
இந்த அட்டவணையின் படி இந்தியாவில் 15.2 சதவீத மக்கள் போதுமான உணவு இன்றி பட்டினி கிடப்பதாகவும், ஐந்து வயதுக்கும் கீழே உள்ள குழந்தைகளில் 38.7 சதவீதம் பேர் சத்துணவு இன்றி பலவீனமாக இருப்பதும் தெரியவருகிறது. இதையே உரைக்கும் படி சொன்னால் தோராயமாக ஏழு இந்தியர்களில் ஒருவர் பட்டினி கிடக்கிறார்; ஐந்து வயதுக்கும் குறைவான குழந்தைகளில் கிட்டத்தட்ட நாற்பது சதவீதம் பேர் சத்துணவு இன்றி ஏதோ உண்டு வாழ்கின்றனர்.
ஐக்கிய நாடு சபையின் வருடாந்திர அறிக்கையின் படி 2014-15 ம் ஆண்டில் உலகிலேயே அதிக எண்ணிக்கையில் பட்டினியில் வாடும் மக்களைக் கொண்டிருக்கும் நாடு இந்தியாதான். அதாவது இந்தியாவில் 19 கோடி மக்கள் பட்டினியில் வாடுகின்றனர். சீனாவில் பட்டினியால் வாடும் 13 கோடி மக்களை சேர்த்துப் பார்த்தாலும், உலக அளவில் பட்டினியில் வாடும் நான்கு பேரில் ஒருவர் இந்தியராக இருக்கிறார்.
இந்தியாவின் வேலையின்மை நிலவரத்தை எடுத்துக் கொள்வோம். 2013-14 ஆண்டில் அரசின் அறிக்கைப்படி வேலையின்மை விகிதம் கிட்டத்தட்ட ஐந்து சதவீதம். அதே நேரம் இந்தியக் குடும்பங்களில் 77 சதவீதக் குடும்பங்களுக்கு முறையான வேலையோ வருமானமோ கிடையாது. இவற்றையெல்லாம் கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்தால் நாம் பட்டினியில் முன்னணியில் இருப்பதற்கு காரணம் புரியும்.
உலக வங்கியின் அறிக்கைப்படி இந்தியாவில் தானியங்கி மாற்றம் எனப்படும் ஆட்டோமேசன் அமலுக்கு வரும்போது பல துறைகளில் பாதிக்கும் மேற்பட்ட வேலைகள் அழிக்கப்படும். இத்தகைய மாற்றங்கள் நடக்கும் வளரும் நாடுகளில் இதன் பாதிப்பு வளர்ந்த நாடுகளை விட பல மடங்கு அதிகம்.
ஐ.நா-வின் ஐக்கிய நாடுகள் வளர்ச்சித் திட்டத்தின் கீழ் வெளியிடப்பட்ட ஆசிய-பசிபிக் மனித வளத்துறை அறிக்கையை பார்ப்போம். இதன் படி 1991 முதல் 2013 வரை வேலைதேடி வந்த புதியவர்களில் இந்தியா அளித்த வேலை எத்தனை பேருக்கு? பாதிக்கும் குறைவாகத்தான் என்கிறது அந்த அறிக்கை. இந்தக் காலத்தில் வேலை செய்யும் திறன் கொண்டோர் முப்பது கோடியாக இருக்கும் போது வேலை கிடைத்தவர்களின் எண்ணிக்கை 14 கோடி மட்டுமே.
ஆக ரிலையன்ஸ் ஜியோ விளம்பரத்தில் மோடியின் டிஜிட்டல் இந்தியாவை சாதிப்போம் என முகேஷ் அம்பானி சவால் விடுகிறார். மோடியோ பாக்கை வறுமைப் போரில் வெல்வோம் என்று சவடால் விடுகிறார். இறுதியில் இவர்களது டிஜிட்டல் வெத்து வேட்டுக்கள் தொட முடியாத தூரத்தில் இருக்கும் சாதாரண மக்கள் பட்டினியிலும், வேலையின்மையிலும் தவிக்கிறார்கள்.
நம்மை விட பாகிஸ்தான் மேலும் பின்னணியில் இருக்கிறதே என்று சில தேஷபக்தர்கள் கேட்கலாம். அப்படி என்றால் நம்மை விட மியன்மார், இலங்கை, நேபாளம் கூட முன்னணியில் இருக்கிறது. சீனாவோ நினைத்துப் பார்க்க முடியாத முன்னணியில் இருக்கிறது. ஆகவே சீனாவை தொழுவார்களா?
எல்லையில் இராணுவ வீரர்கள் சாகிறார்கள் என்று நாட்டுக்குள்ளே மாளிகைகளில் பாதுகாப்பாக வாழும் பார்ப்பனிய இந்துமதவெறியர்கள் முதலைக் கண்ணீர் விடுகிறார்கள். இவர்களது மாளிகைகளின் கீழே வாழும் இந்திய மக்களில் கணிசமானோர் பட்டினியிலும், ஊட்டச் சத்துக் குறைவிலும் மெல்ல மெல்ல சாகிறார்கள். அதானிக்கும், அம்பானிக்கும் தரகர் வேலை பார்க்கும் மோடி அரசில் வேலையற்றோர் பட்டாளம் பெருகி வருகிறது.
எனவே போர் பாக்குடன் அல்ல! வறுமையை ஒழிக்க வேண்டுமென்றால் நாம் மோடி, பா.ஜ.க உள்ளிட்ட இந்திய ஆளும் வர்க்கங்களுடன்தான் சண்டை போட வேண்டும்!
– இராசவேல்
மூலக்கட்டுரை: Global Hunger Index: Welcome to India, world’s hottest economy where 39% kids are stunted
ஒரு வேளை கஞ்சி குடிப்பவர்களை உடனே கொன்று விட கம்ம்யூனிசமே தீர்வு
கம்யூனிசத்தை இப்படித் தாக்குவது சரியன்று.
அன்றாடம் மூன்று வேளை உணவுடன் அனைவரும் உழைத்து வாழும் சூழ்நிலையை சமத்துவ சகோதரத் தத்துவப் பொதுவுடமைக் கூட்டுறவுச் சமுதாயமே உருவாக்கிடும். அந்தச் சூழலில் அரசு என்ற ஒன்றே தேவையில்லை. இதைத்தான் காரல் மார்க்சு விளக்கி உரைத்தார். இதைச் செயல்படுத்துவதில்தான் கம்யூனிச அரசுகள் தோல்வி கண்டிருக்கின்றன. முழுமை மாற்றப் புரட்சி (Total Revolution) என்பது அவ்வளவு எளிதானதல்ல.
What your capitalistic govt has done to reduce malnutrition and hunger MrRaman?Why the central govt has made cuts in budget allocations for Integrated Child Development Project and Anganwadis while retaining Rs 5.4 lakh crore annual sops to big industrialists?Brazil and Argentina,which were under socialistic governance until recently are ahead of India.In the next round of survey,they may go behind India since puppet govts backed by US are there now.You are day dreaming that no one will criticize the Indian govt further if you put your “MUNDHIRIKOTTAI”comment about communist regimes.Apart from Venezuela,which other communist country kills its hungry citizens?Are you sure that those people will be saved from hunger if Maduro steps down?Has US helped all those African countries like Ethiopia which are not under communist regimes?
அருமையாக சொன்னீர், ராமன் அவர்களே….
Brazil and Argentina have suffered a lot because of their Socialist Govts for the past many years.
Brazil recently realized how important is Privatization is…
Brazil launched a multibillion-dollar plan to auction off oil, power rights and infrastructure concessions, in an attempt by the new government to bolster private investment in a moribund economy.
The government will sell operating licenses for airports in the cities of Porto Alegre, Salvador, Florianopolis and Fortaleza by the first quarter of 2017. It also plans to sell rights to operate federal roads in the center-west and south regions later next year. Read this for more info: http://countrystudies.us/brazil/78.htm
In Argentina: Government of President Carlos Saul Menem sells off by the middle of next year a host of state-run businesses that were losing $5 billion a year
___________
So you don’t know anithing about the past and the present South America. Simply ignoring the facts.
This article talks about the poor ranking of India on Hunger Index.The debate should be on how Indian government can improve India’s ranking by taking proactive steps to remove hunger,malnutrition,child mortality rate etc and why present government has failed on these fronts.Raman is always proud to state that our country having democratic rule and that the govt is following the capitalistic pattern.He is bound to answer the questions.Instead,for hiding the failure of the govt,he unnecessarily talks about communist regimes.Instead of worrying about starving Indians,he sheds crocodile tears about Venezuelans standing in queue for essential food items.He feels happy to cite the misery of Venezeuelans as a symptom of failure of socialist policies of Venezeulan govt.But he is silent about the failure of capitalist govt of India.He is blindly supported by Umashankar and his talk about privatization in Brazil and Argentina is irrelevant here.Whatever better rankings these countries got under Hunger Index is because of people welfare policies followed by erstwhile socialist regimes there.As rightly pointed out by Mr R,Umashankar seems to be ignorant of the past rulers of these countries and about the present puppet rulers and their disastrous policies.
Just for pointing out Umashankar’s illusion that privatization is panacea for all ills,let me take the case study of Salem Steel Plant which is threatened by privatization right now.Our First PM Nehru created 298 public sector industries for industrializing India. The successive PMs have nourished the PSUs. 31 PSUs which played great role in growth of the country and welfare of Indian people were sold by the previous UPA govt.Out of the remaining,the present central govt wants to close 17 PSUs and to sell the shares of 74 PSUs to mobilize the fiscal deficit of 56500 crores.
Virtually there is big competition from the private sector to acquire Salem Steel Plant,which was one among seven PSUs which got the Maharatna award in the past.Salem Steel Plant runs throughout the year.It sent 48000 tonnes of steel for building railway coaches last year.Salem Steel Plant incurs losses neither because of lack of production nor because of unsold stocks.The loss is due to its inability to get good price in the market.Salem Steel Plant is not getting proper price because of liberal import policy of the govt.This plant has the unique distinction of starting production with less gestation period in Asia.In steel industry new machinery were purchased for 61850 crore for different units in the country.Salem Steel Plant is the only unit which commenced production by utilizing the newly acquired machinery.Isco in West Bengal,which incurred 20000 crore debt has not yet started production with the new machinery.
Annual sales of Salem Steel Plant is Rs1724 crore.The production capacity of this plant in 1982 with 1650 workers was 32000 tonnes.At present, with 2000 workers,this plant produces 3,39,000 tonnes.There is no match for this feat of this plant any where in the world.
Salem Steel Plant earned an average annual profit of Rs34 crore between 2003 to 2010.
Reasons for current losses;-
1)The interest burden on new investments and increased administrative expenses.
2) This plant is top-heavy.There are unwanted surplus officials in this plant.There are 4 General Managers instead of one which would be sufficient.There are 25 Deputy General Managers,75 Assistant General Managers and 200 supervisory staff.The salaries,travelling allowances and incentives paid to this battalion of officials eat away the revenue earned by this plant.Why the lean and mean policy was not adopted by the Govt in this sphere?
3)Even though coin minting machinery were acquired recently,the govt has not permitted this plant to mint the coins.It has directed this plant to send the steel plates for minting coins to other Govt Mints in the country.
The potential purchaser of this plant is reported to be Reliance Group.This group has already done a survey about the abundant iron ore availability at Ganjamalai near this plant and it has valued this plant on the basis of its real estate value.4000 acres of land under the control of this plant were acquired from 3002 families who were living in 23 villages.Their lands were acquired by assuring one job for each family in the plant.Jobs were given for only 214 persons so far.Rest of the families were not yet given compensation so far.The market value of this plant may be above Rs 30000 crore (Book value Rs3000 crore).
The Railways allowed Palghat Division to manufacture coaches.But,the project has not seen the light of the day since Palghat Division could not acquire 250 acres of land.Salem Railway Division has 2500 acres with track facility.If the Coach factory is brought within Salem Steel Plant,both will function with profit.But,the govt is not thinking on these lines to revive this plant.
Why Salem Steel Plant should be given to a private industrialist,who is one of the worst defaulters of loans from the Public Sector Banks amounting to more than 90000 crore?How this industrialist who has shown losses and not repaid loans to PSBs can be called as efficient industrialist?