Thursday, June 26, 2025
முகப்பு பதிவு பக்கம் 9

லெனின்: ஓர் அமெரிக்கரின் குறிப்பிலிருந்து | ரைஸ் வில்லியம்ஸ் | பாகம் 2

  1. அரசு வாழ்க்கையில் கண்டிப்பான ஒழுங்குமுறையை லெனின் புகுத்துகிறார்

கஸாக்கியர்களையும் புரட்சி விரோதிகளையும் எதிர்த்துப் போரிடுவதற்காக அப்போது எல்லாச் சாலைகள் வழியாகவும் வெள்ளமாகப் பெருகிக்கொண்டிருந்த செங்காவற்படையினருடன்4 செல்வதற்கு அனுமதிச் சீட்டு பெற வேண்டும் என்று நவம்பர் 9ந் தேதி நான் விரும்பினேன். எனது சான்றிதழ்களைக் காட்டினேன். அவற்றில் ஹில்க்விட்5 ஹூய்ஸ்மன்ஸ்6 இருவரது கையெழுத்துக்கள் இருந்தன. இவை பிரமாதமான சான்றிதழ்கள் என நான் நினைத்தேன். லெனினோ, அப்படி எண்ணவில்லை. அவை யூனியன் லீக் கிளப் போன்ற ஏதோ பூர்ஷ்வாச் சமூக நலக் கழகத்திலிருந்து வந்தவை போன்று, சுருக்கமாக “இல்லை” என்ற ஒரே சொல்லுடன் என்னிடம் திருப்பிக் கொடுத்துவிட்டார்.

இது அற்ப நிகழ்ச்சியே எனினும் பாட்டாளிகளின் நிறுவனங்களில் இப்போது தோன்றியிருந்த புதிய கண்டிப்பான போக்கை இது புலப்படுத்தியது. இதற்கு முன்பு வரை பொதுமக்கள் தங்களுடைய மட்டுமீறிய இனிய பண்பையும், நல்லியல்பையும் வாரி வழங்கித் தங்களுக்கே தீங்கு செய்துகொண்டார்கள். லெனின் ஒழுங்குமுறையை நிலைநாட்ட முற்பட்டார். பட்டினி, படையெடுப்பு, பிற்போக்கு என்ற அபாயங்கள் சூழ்ந்த புரட்சியைப் பலமான, கண்டிப்புள்ள நட வடிக்கையே காப்பாற்ற முடியும் என்று அவர் அறிந்திருந்தார். எனவே போல்ஷெவிக்குகள் தாட்சண்ணியமோ தயக்கமோ இன்றித் தங்கள் நடவடிக்கைகளை அமல்படுத்தினார்கள். அவர்களுடைய பகைவர் களோ, அவர்களைத் தாக்குவதற்கு உரிய அடைமொழிகளைத் தங்கள் வசை ஆயுத சாலைகளில் துருவித் தேடினார்கள். பூர்ஷ்வாக்களின் கண்களுக்கு லெனின் எதேச்சாதிகாரியாகவும் கொடிய வன்முறைகளைக் கையாள்பவராகவும் தோற்றம் அளித்தார். அந்தக் காலத்தில் அவர்கள் அவரை முதல் அமைச்சர் லெனின் என்று குறிப்பிடுவதில்லை, “கொடுங்கோலர் லெனின்,” “சர்வாதிகாரி லெனின்” என்றே குறிப்பிட்டு வந்தார்கள். வலதுசாரி சோஷலிஸ்டுகளோ, பழைய ரொமானவ் வம்ச ஜார் இரண்டாம் நிக்கொலாயின் இடத்துக்குப் புதிய ஜார் நிக்கொலாய் லெனின் வந்திருப்பதாகக் கூறினார்கள்.

“நமது புதிய ஜார் மூன்றாம் நிக்கொலாய் நீடூழீ வாழ்க!” என்று ஏளனத்துடன் முழக்கம் இட்டார்கள்.

ஒரு குடியானவன் சம்பந்தப்பட்ட வேடிக்கை நிகழ்ச்சியை அவர்கள் களிப்புடன் பயன்படுத்திக்கொண்டார்கள். குடியானவர்கள் பிரதிநிதிகளின் சோவியத் தனது ஆதரவைப் புதிய சோவியத் அரசாங்கத்துக்கு அளித்து ஸ்மோல்னிய மாளிகையின் ஹால்களில் பிரமாதமான கொண்டாட்டம் நிகழ்த்தி அன்பு மழை பொழிந்த இரவில் நடந்தது இது. அறிவுஜீவிகள் நாட்டுப்புறத்தின் சார்பில் பேசினார்கள். பின்பு நாட்டுப்புறத்தினர் தம் சார்பில் தாமே பேச வேண்டும் என்ற கோரிக்கை எழுந்தது. குடியானவனுக்குரிய மேலங்கி அணிந்த ஒரு கிழவன் மேடைக்கு வந்தான். நரைத்த தாடியினூடாகச் சிவுசிவென்று ரோஜா நிறத்தில் காட்சி தந்தது அவன் முகம். கண்கள் பளிச்சிட்டன. நாட்டுப்புற வழக்கு மொழியில் அவன் பேசினான்.

“தவாரிஷ்ஷி”7 பதாகைகள் பறக்க, இசை முழங்க நாம் இன்று இரவு இங்கு வந்தபோது நான் பெருத்த மகிழ்ச்சி அடைந்தேன். என் கால்கள் தரையில் பரவவில்லை. நான் காற்றிலே பறந்து வந்தேன். அறியாமை இருட்டு சூழ்ந்த கிராமத்தில் வசிக்கும் இருண்ட அறிவு கொண்ட மக்களில் நானும் ஒருவன். நீங்கள் எங்களுக்கு ஒளி தந்தீர்கள். ஆனால் எங்களுக்கு அது புரியவே இல்லை. விஷயத்தைத் தெரிந்து கொண்டு வரும்படி அதனால்தான் கிராமத்தார் என்னை இங்கே அனுப்பியிருக்கிறார்கள். முன்பெல்லாம் ‘சினோவ்னிக்கி’8 ரொம்பக் கடுமையாக இருப்பார்கள். எங்களை அடிப்பார்கள். இப்போதோ அவர்கள் மிகவும் மரியாதையாக இருக்கிறார்கள். முன்பெல்லாம் நாங்கள் அரண்மனைகளின் வெளிப்புறத்தை மட்டுமே பார்க்க முடிந்தது. இப்போதோ நாங்கள் நேரே அவற்றுக்குள் போகலாம். முன்பெல்லாம் நாங்கள் ஜாரைப் பற்றிப் பேச மட்டுமே செய்தோம். இப்போதோ, ‘தவாரிஷ்ஷி’, நான் ஜார் லெனினுடன் நாளைக்கே கைகுலுக்கலாம் என்று எனக்குத் தகவல் கிடைத்திருக்கிறது. ஆண்டவன் அவருக்கு நீண்ட ஆயுள் அளிப்பாராக!”

கூட்டத்தில் வெடிச் சிரிப்பு பீறிட்டது. கரகோஷம் அதிர்ந்தது. சிரிப்பு, கைதட்டல் முழக்கங்களால் ஆச்சரியம் அடைந்து கிழக் குடியானவன் உட்கார்ந்துவிட்டான். மறுநாள் அவன் லெனினிடம் அழைத்துச் செல்லப்பட்டான். பின்பு பிரேஸ்த்லித்தோவ்ஸ்க்கில் அவன் குடியானவர்களின் பிரதிநிதியாக இருந்தான்.

குழப்பம் நிறைந்த அந்த வாரங்களில் எஃகு போன்ற சித்தவுறுதியும் எஃகு நரம்புகளுமே நிலைமையைச் சமாளித்திருக்க முடியும். கண்டிப்பான ஒழுங்கும், கட்டுப்பாடும் எல்லா இலாக்காக்களிலும் தென்பட்டன. தொழிலாளர்களின் மனப்பாங்கு கடுமையாகி விட்டதையும், சோவியத் இயந்திரத்தின் தளர்வான பகுதிகள் இறுக்கப்பட்டு விட்டதையும் காண முடிந்தது. இப்போது சோவியத் செயலில் இறங்கியபோது, உதாரணமாக பாங்கு அமைப்பைக் கைப்பற்றியபோது அது கடுமையாகவும், திறம்படவும் தாக்கியது. எங்கே சட்டெனச் செயலாற்ற வேண்டும் என்பதை லெனின் அறிந்திருந்தார். அதே சமயம் எங்கே மெதுவாகச் செல்ல வேண்டும் என்பதும் அவருக்குத் தெரிந்திருந்தது. தொழிலாளர்களின் பிரதிநிதிக் குழு ஒன்று லெனினிடம் வந்து தங்கள் தொழிற்சாலையைத் தேசிய உடமையாக்கும் ஆணையை அவர் பிறப்பிக்க முடியுமா என்று கேட்டது.

“முடியுமே” என்று ஒரு வெற்று நமூனாவை எடுத்தார் லெனின். “இதில் என் பங்கு மிக எளியது. நான் செய்ய வேண்டியதெல்லாம் இந்த நமூனாக்களை எடுத்து இதோ இந்த இடத்தில் உங்கள் தொழிற்சாலையின் பெயரை எழுதி, இதோ இங்கே என் பெயரை ஒப்பமிட்டு, கமிஸாரின் பெயரை இந்த இடத்தில் எழுதுவதுதான்” என்று கூறினார். தொழிலாளர்கள் மிக்க மகிழ்ச்சி அடைந்து அது “மிக நல்லது” என்றார்கள்.

“ஆனால் இந்த நமூனாவில் நான் கையெழுத்திடுவதற்கு முன் உங்களைச் சில கேள்விகள் கேட்க வேண்டும். முதலாவதாக, உங்கள் தொழிற்சாலைக்கு வேண்டிய கச்சாப் பொருள்களை எங்கிருந்து பெறுவது என்பதை அறிவீர்களா?” என வினவினார் லெனின். அவர்கள் தங்களுக்கு அது தெரியாது என்று வேறு வழியின்றி ஒப்புக் கொண்டார்கள்.

“கணக்கு வைத்துக் கொள்வது உங்களுக்குப் புரியுமா? உற்பத்தியைத் தொடர்ந்து நடத்துவதற்கான முறையைத் தயாரித்து வைத்திருக்கிறீர்களா?” என்று தொடர்ந்து கேட்டார் லெனின். இந்த அற்ப விஷயங்கள் பற்றித் தங்களுக்கு அதிகமாகத் தெரியாது என்று தொழிலாளிகள் கூறினார்கள்.

“கடைசியாக, தோழர்களே, உங்கள் உற்பத்திப் பொருள்களை விற்பதற்கான சந்தையைக் கண்டுபிடித்துவிட்டீர்களா?” என்று விடாது வினவினார் லெனின்.

“இல்லை” என்று அவர்கள் மீண்டும் பதில் அளித்தார்கள்.

முதலமைச்சர் சொன்னார்: “நல்லது தோழர்களே, உங்கள் தொழிற்சாலையை எடுத்துக்கொள்வதற்கு நீங்கள் இன்னும் ஆயத்தமாகவில்லை என்று உங்களுக்குப் படவில்லையா? வீடு சென்று இந்த விஷயங்களைப் பற்றி திட்டம் வகுங்கள். அது கடினமாயிருக்கும் நீங்கள் பல தவறுகள் செய்வீர்கள். ஆனால் கற்றுக் கொள்வீர்கள். பிறகு சில மாதங்கள் சென்றதும் வாருங்கள். உங்கள் தொழிற்சாலையைத் தேசிய உடைமை ஆக்குவோம்”

  1. லெனினது சொந்த வாழ்வில் கட்டுப்பாடான ஒழுங்குமுறை

சமூக வாழ்வில் எத்தகைய கண்டிப்பையும் கறாரையும் லெனின் புகுத்தினாரோ அதையே சொந்த வாழ்விலும் அவர் காட்டினார். ஷ்சியும் (முட்டைக் கோசு சூப்), போர்ஷ்சும் (காரட் சூப்), ரொட்டித் துண்டுகளும் தேநீரும் பொங்கலுமே ஸ்மோல்னிய கூட்டத்தினரின் தினப்படிச் சாப்பாட்டின் அம்சங்களாக விளங்கின. லெனினும் அவருடைய மனைவியும் சகோதரியும் இவற்றையே உணவாகக் கொண்டார்கள். புரட்சி வீரர்கள் தங்கள் இடங்களில் நாள்தோறும் பனிரண்டு முதல் பதினைந்து மணி நேரம் வரை உழைத்தார்கள். லெனினோ, தினந்தோறும் பதினெட்டு முதல் இருபது மணி வரை வேலை செய்தார். நூற்றுக்கணக்கான கடிதங்களைத் தன் கைப்பட எழுதினார். வேலையில் ஒரேயடியாக ஆழ்ந்து, மற்ற எல்லாவற்றையும் சொந்த ஆகாரத்தைக் கூட அவர் மறந்துவிடுவார். லெனின் உரையாடலில் ஈடுபட்டிருக்கையில் சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்திக்கொண்டு அவருடைய மனைவி ஒரு கிளாஸ் தேநீருடன் வந்து “இந்தாருங்கள், ‘தவாரிஷ்’ இதைப் பருக மறந்துவிடாதீர்கள்” என்பாள். பெரும்பாலும் தேநீர் சர்க்கரை அற்றதாகவே இருக்கும். ஏனெனில் மற்ற மக்களுக்குக் கிடைத்த அளவே ரேஷன் லெனினும் பெற்று வந்தார். படை வீரர்களும் அஞ்சல்காரர்களும் பெரிய, வெற்றான, பாரக்குகள் போன்ற அறைகளில் இரும்புக் கட்டில்களில் படுத்து உறங்கினார்கள். லெனினும் அவருடைய மனைவியும் அவ்வாறே செய்தார்கள். களைத்துச் சோர்ந்து போய், கரடுமுரடான கட்டில்களில் விழுந்து உடைகளைக்கூட மாற்றாமல் அவர்கள் உறங்கிப் போவார்கள். எந்த அவசர நிலைமையிலும் எழுந்திருப்பதற்கு ஆயத்தமாக இந்தத் தியாகங்களை லெனின் மேற்கொண்டது துறவு மனப்பான்மை காரணமாக அல்ல. கம்யூனிஸத்தின் முதல் கோட்பாட்டை அவர் நடப்பில் அனுசரித்தார், அவ்வளவுதான்.

எந்தக் கம்யூனிஸ்ட் அதிகாரியின் சம்பளமும் சராசரித் தொழிலாளியின் சம்பளத்தைவிட அதிகமாக இருக்கக் கூடாது என்பது இந்தக் கோட்பாடுகளில் ஒன்று. அதிகபட்சம் மாதத்துக்கு 600 ரூபிள்கள் என அது நிச்சயிக்கப்பட்டது. பிற்பாடு இது உயர்த்தப்பட்டது. தற்போது ருஷ்யாவின் முதலமைச்சர் 200 டாலர்களுக்கும் குறைவான தொகையே மாதச் சம்பளமாகப் பெறுகிறார்.

“நேஷனல்” ஹோட்டலில் இரண்டாவது மாடியில் லெனின் ஓர் அறை எடுத்துக்கொண்டபோது நான் அந்த ஹோட்டலில் இருந்தேன். சோவியத் அரசாங்கம் செய்த முதல் வேலை ஆடம்பரமான, மிகுந்த விலையுள்ள வெஞ்சன வகைகளை ரத்து செய்ததுதான். ஒரு வேளைச் சாப்பாட்டில் அடங்கியிருந்த பற்பல வெஞ்சனங்கள் இரண்டாகக் குறுக்கப்பட்டன. சூப்பும் இறைச்சியும் அல்லது சூப்பும் பொங்கலும் ஒருவர் சாப்பிடலாம். முதன்மைக் கமிஸாரிலிருந்து சமையலறை வேலைக்காரப் பையன் வரை எந்த நபருக்கும் ஒரு வேளையில் கிடைக்கக்கூடியவை இவைதாம். ஏனென்றால், “எல்லோருக்கும் ரொட்டி கிடைக்கும் வரை ஒருவருக்கும் கேக் கிடையாது” என்று கம்யூனிஸ்டின் கொள்கையில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. சில நாட்களில் ரொட்டிகூட மக்களுக்கு மிகக் கொஞ்சமே கிடைத்தது. எனினும் ஒவ்வொரு மனிதனும் லெனின் பெற்ற அளவு ரொட்டி பெற்றான். சிற்சில நாட்களில் ரொட்டியே இருக்காது. அந்த நாட்களில் லெனினும் ரொட்டி இல்லாமல் இருந்து விடுவார். லெனினைக் கொல்ல முயற்சி செய்யப்பட்டதை அடுத்த நாட்களில் அவர் சாவுக்கு அருகே இருந்தபோது முறையான ரேஷன் கார்டு மூலம் பெற முடியாததும் மார்க்கெட்டில் யாரேனும் கள்ள வியாபாரியிடமிருந்து மட்டுமே வாங்கக்கூடியதுமான ஒரு உணவுப் பண்டத்தை அவர் சாப்பிட வேண்டும் என்று மருத்துவர்கள் கூறினார்கள். நண்பர்கள் எவ்வளவோ மன்றாடியும் முறையான ரேஷனின் பகுதி அல்லாத எதையும் தொடுவதற்கு லெனின் மறுத்துவிட்டார்.

பிற்பாடு லெனின் உடல் தேறிக்கொண்டிருந்த காலத்தில் அவரது ஊட்டத்தை அதிகரிப்பதற்கு அவருடைய மனைவியும் சகோதரியும் ஒரு யுக்தி கண்டுபிடித்தார்கள். லெனின் தமது ரொட்டியை மேஜையின் செருகறையில் வைப்பதைக் கண்ட அவர்கள் அவர் இல்லாத வேளைகளில் அவருடைய அறைக்குள் ஓசைப்படாமல் வந்து அவருடைய சேமிப்பில் ஒரு துண்டு ரொட்டியைச் சேர்த்து விடுவார்கள். வேலையில் ஆழ்ந்திருக்கும் லெனின் செருகறைக்குள் கையை விட்டு ஒரு துண்டு ரொட்டியை கண்டு அது அதிகப்படியானது என்ற உணர்வே இன்றித் தின்பார்.

ஐரோப்பிய, அமெரிக்கத் தொழிலாளர்களுக்கு ஒரு கடிதத்தில் லெனின் பின்வருமாறு எழுதினார்: “ஆந்தாந்த்9 இராணுவத் தலையீடு காரணமாகத் தற்போது ருஷ்ய மக்களுக்கு விதிக்கப்பட்டிருப்பது போன்ற இவ்வளவு ஆழ்ந்த துன்பம், பட்டினியின் இத்தகைய வேதனை அவர்கள் முன் ஒருபோதும் அனுபவித்ததில்லை!” ஆனால் எந்த மக்களைப் பற்றி அவர் எழுதுகிறாரோ அவர்களுடன் சேர்ந்து அதே துன்ப துயரங்களை லெனினும் அனுபவித்து வந்தார்.

லெனின் ஒரு மாபெரும் நாட்டின் வாழ்க்கையைச் சூதாட்டத்தில் பணயம் வைப்பதாகவும் ருஷ்யாவின் நோயுற்ற உடல் மீது தமது கம்யூனிஸச் சூத்திரங்களைச் சோதனை செய்து பார்க்கும் சோதனையாளர் அவர் என்றும் குற்றம் சாட்டப்படுகிறது. ஆனால் இந்தச் சூத்திரங்கள்பால் நம்பிக்கை குறைந்தவர் என்று அவரை யாரும் குறை கூற முடியாது. இவற்றை அவர் ருஷ்யாவின் மீது மட்டுமே அல்ல, தம் மீதும் சோதனை செய்து பார்க்கிறார். மற்றவர்களுக்குக் கொடுக்கும் தமது மருந்தைத் தாமும் சாப்பிட அவர் தயாராயிருக்கிறார். கம்யூனிஸக் கோட்பாடுகளுக்குத் தொலைவிலிருந்து அஞ்சலி செலுத்துவது ஒரு விஷயம். கம்யூனிஸம் புகுத்தப்படுவதனால் இன்றியமையாது ஏற்படும் கஷ்ட நஷ்டங்களை நிகழ்ச்சிக் களத்தில் லெனின் போன்று பொறுமையுடன் அனுபவிப்பது பெரிதும் வேறு விஷயம்.

ஆனால் கம்யூனிஸ அரசைத் தொடங்கி வைப்பது முற்ற முழுக்கத் துயர் நிறைந்ததாகச் சித்திரிக்கப்படக் கூடாது. மிக மிகக் கஷ்டம் நிரம்பிய காலத்தில்கூட ருஷ்யாவில் கலையும் இசை நாடகமும் செழித்து வளர்ந்தன. காதலும் தன் பங்கை ஆற்றத்தான் செய்தது. புரட்சி மன்றத்தின் பிரதானப் பாத்திரங்களைக்கூட அது பற்றிவிட்டது. பல துறைகளில் திறமை சான்ற கொலன்தாய்10 கடற்படை வீரர் தீபேன்கோவை மணந்துகொண்டார் என்று திடீரென ஒருநாள் செய்தி கிடைத்ததும் நாங்கள் வியப்பில் ஆழ்ந்தோம். பின்னர் நார்வா என்னும் இடத்தில் ஜெர்மானியருக்கு எதிரே பின்வாங்கத் தன் படைப்பிரிவுக்கு உத்தரவிட்டதன் பொருட்டு தீபேன்கோ கண்டனத்துக்கு ஆளானார். பதவியிலிருந்தும் கட்சியிலிருந்தும் அவர் அவமதிப்புடன் அகற்றப்பட்டார். இந்த நடவடிக்கைக்கு லெனின் ஏற்பு அளித்தார். கொலன்தாய் இயல்பாகவே மனத்தாங்கல் அடைந்தார்.

இந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் கொலன்தாயுடன் பேசுகையில் அதிகார நஞ்சு லெனினுடைய இரத்த நாளங்களில் புகுந்து அவருடைய ஆணவத்தை ஒரேயடியாக உப்பச் செய்துவிட்டது போலும். எல்லா மனிதர்களையும் போன்றே அவரும் அதிகார வெறிக்கு ஆளாகிவிட்டார் போலும் என்று நான் குறிப்பிட்டேன். “இப்போது எனக்கு மனக்கசப்பு ஏற்பட்டிருக்கிறது எனினும் எந்தக் காரியத்தையும் லெனின் சொந்த நோக்கங்களால் தூண்டப்பட்டுச் செய்திருப்பார் என்று பல ஆண்டுகள் வேலை செய்துள்ள தோழர்களில் எவரும் அவரிடம் சுயநலம் துளிக்கூட இருப்பதாக நம்ப முடியாது” என்று பதிலளித்தார் கொலன்தாய்.


4. தொழிலாளர்களால் ஆன செங்காவற்படைப் பிரிவுகள் 1905-07இல் நடந்த முதல் ருஷ்யப் புரட்சியின்போது முதன்முதலாக உருவாயின. 1917இன் முடிவிலும் 1918இன் தொடக்கத்திலும் போல்ஷெவிக்குகளால் தலைமை தாங்கி நடத்தப் பெற்ற இந்தப் பிரிவுகள் புரட்சி எதிர்ப்பை முறியடிக்கும் போராட்டத்தில் மிகப்பெரிய பங்கு ஆற்றின. 1918, ஆகஸ்ட் இறுதியில் செங்காவற்படைப் பிரிவுகள் செஞ்சேனையாக ஒன்றாக்கப்பட்டன.

5. ஹில்க்விட் அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகளின் சோஷலிஸ்ட் கட்சித் தலைவர்களில் ஒருவர். இரண்டாவது இன்டர்நேஷனலில் ஊக்கத்துடன் செயலாற்றிய சீர்திருத்தவாதி.

6. ஹூய்ஸ்மன்ஸ் பெல்ஜிய சோஷலிஸ்ட், இரண்டாவது இன்டர்நேஷனலில் துடியாகச் செயலாற்றியவர்.

7. தோழர்களே என்று பொருள்படும் ருஷ்யச் சொல். (மொ-ர்). 1918, மார்ச் 3ஆம் தேதி பிரேஸ்த்லித்தோவ்ஸ்க்கில் சமாதான உடன்பாடு கையெழுத்தாகியது. ஒருபுறம் சோவியத் ருஷ்யாவுக்கும், மறுபுறம் ஜெர்மனி ஆஸ்திரியஹங்கேரி பல்கேரியா, துருக்கி ஆகிய நாடுகளுக்கும் இடையே இந்த உடன்பாடு செய்யப்பட்டது. இதன் நிபந்தனைகள் கடுமையாக இருந்தபோதிலும், சோவியத் ஆட்சியை வலுப்படுத்தவும் நாட்டின் சுதந்திரத்தைப் பாதுகாக்கவும் சமாதானம் இன்றியமையாதிருந்ததால் சோவியத் அரசு இந்த உடன்பாட்டைச் செய்து கொண்டது.

8. அதிகாரிகள் என்று பொருள்படும் ருஷ்யச் சொல் (மொ-ர்).

9. “ஆந்தாந்த்” என்பது ஒரு ஏகாதிபத்தியக் கூட்டணி அக்டோபர் புரட்சிக்கு முன் ருஷ்யா இதில் ஒரு உறுப்பினராக இருந்தது. அக்டோபர் புரட்சிக்குப் பின் இந்தக் கூட்டணியின் பிரதான உறுப்பினர்களாகிய பிரிட்டன், பிரான்ஸ், அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகள், ஜப்பான் ஆகியவை சோவியத் ருஷ்யாவை எதிர்த்து இராணுவத் தலையீட்டை ஒழுங்கமைத்தன. பிற நாடுகளில் புரட்சி இயக்கத்தைத் தோற்கடிப்பதையும் ஊக்குவித்தன.

10. கொலன்தாய் அமி (1872-1952) – அக்டோபர் புரட்சியில் தீவிரப் பங்கு ஆற்றியவர். புரட்சிக்குப் பின் சில ஆண்டுகள் கமிஸாராக இருந்தார். சர்வதேச மாதர் இயக்கத்தில் ஊக்கத்துடன் பங்காற்றினார். நார்வே, மெக்ஸிக்கோ, ஸ்வீடன் ஆகிய நாடுகளில் சோவியத் அரசாங்கத் தூதராகப் பணியாற்றினார்.

(தொடரும்…)

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



புதிய ஜனநாயகத்தின் வரலாற்றுச் சுவடுகள் | 16-31 ஜூலை, ஆகஸ்டு 1-15, 1990 இதழ்

ன்பார்ந்த வாசகர்களே,

1985 நவம்பர் 7 ரசியப் புரட்சி நாளன்று மார்க்சிய-லெனினிய அரசியல் ஏடு என்கிற தன்னடையாளத்துடன் புரட்சிகர அரசியலை உயர்த்திப்பிடித்து வெளியான “புதிய ஜனநாயகம்” வெற்றிகரமாக 40-வது ஆண்டில் அடியெடுத்து வைத்துள்ளது.

இத்தருணத்தில், கடந்த 40 ஆண்டுகளாக வெளிவந்த புதிய ஜனநாயகம் இதழ்களும் கட்டுரைகளும் வினவு வலைத்தளத்தில் பதிவு செய்யப்படும் என்கிற மகிழ்ச்சியான செய்தியை வாசகர்களுக்குத் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்.

வாசகர்கள் இக்கட்டுரைகளைப் படித்து தங்களது நண்பர்களுக்கும் பகிர்ந்து தொடர்ந்து ஆதரவு அளிக்குமாறும் கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

***

புதிய ஜனநாயகம், ஆண்டு 05, இதழ் 17-18 | 1990 ஜூலை 16-31 ஆகஸ்டு 1-15, பி.டி.எஃப் வடிவில் தரவிறக்கம் செய்ய

இணைப்பு (pdf)

இதழில் இடம்பெற்றுள்ள கட்டுரைகள்:

  • தலையங்கம்: 
  • ஜனதாதள அரசியல் நெருக்கடி: பேரங்கள் – முறிவுகள் – பேரங்கள்!
  • “ரோமம்” உதிர்க்கிறார் ஜெயலலிதா!
  • கருணாநிதி வீரமணி சோ குமரிஅனந்தன் மூப்பனார் ஜெயலலிதா ???…
    கொலைப்பட்டியல் விண்ணப்பதாரர்கள்
  • டாட்டா பிர்லா கூட்டாளி! பாட்டாளிக்குப் பகையாளி!
  • ஆப்பிரிக்க நாடுகளில் ஆட்சிக் கவிழ்ப்புகள் – ஏன்?
  • சீரழிவுக்கு சிவப்புக் கம்பளம்
  • ஈழத்தில் இனப்படுகொலை! துரோகிகளின் பாசாங்கு!
  • மதவெறிக்கட்சி: ஆட்சியின் லட்சணம்!
  • இரத்த வாடையை மறைக்கும் முயற்சி
  • 1989-ம் ஆண்டின் மனித உரிமை மீறல்கள்
  • ஆக்ரா சாதிக் கலவரம் ஓட்டுக்கட்சிகள் கைவரிசை
  • இதுதான் இன்றைய இந்தியா

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



மக்கள் மீது நம்பிக்கை கொள்வோம்: அதுவே தோழர் லெனின் கற்பித்தது!

ன்று பேராசான் தோழர் லெனினின் 155வது பிறந்தநாள். இந்நாளில் தோழர் லெனினின் பிறந்தநாளைக் கொண்டாடுவது என்பது அவர் வழியில் நடப்பதற்கு உறுதியேற்பதே!

அன்பார்ந்த தோழர்களே!

புரட்சியாளர் லெனினின் அண்ணன் அலெக்சாண்டர் கொடுங்கோன்மை ஜார் அரசால் கொல்லப்பட்டதிலிருந்தே மார்க்சியம் குறித்தான லெனினின் தேடல் தொடங்கியது. அண்ணனின் இறப்பு ஏன், எதற்காக நடந்தது என்று தெரிந்துகொள்ள முயன்றதன் விளைவாகவே அவர் மார்க்சியத்தையும் கம்யூனிசத்தையும் அறிந்து கொள்கிறார்.

இதன் விளைவு, கஸானில் பெடோஸியெவ் என்ற ஒருவரால் நிறுவப்பட்ட மார்க்சியக் குழுவில் உறுப்பினராகச் சேர்கிறார். அதன் பிறகு சமராவிற்கு லெனின் அப்புறப்படுத்தப்பட்டார். அங்கு வெகு சீக்கிரத்தில் லெனினை முக்கிய உறுப்பினராகக் கொண்ட ஒரு மார்க்சியக் குழு நிறுவப்படுகிறது.

1893-ஆம் ஆண்டின் முடிவில் செயின்ட் பீட்டர்ஸ்பர்க் நகரத்திற்கு லெனின் போய் சேர்ந்தார். 1895-ஆம் ஆண்டு செயிண்ட் பீட்டர்ஸ்பர்கில் இருந்த மார்க்சிய குழுக்கள் யாவற்றையும் (கிட்டத்தட்ட 20 குழுக்கள் இருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது) லெனின் ஒன்றிணைக்கிறார். அதற்கு “தொழிலாளி வர்க்கத்தின் விடுதலைக்கான போராட்ட சங்கம்” என்று பெயரிடப்படுகிறது.

1905-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 3 அன்று செயின்ட் பீட்டர்ஸ்பர்கில் உள்ள மிகப்பெரிய தொழிற்சாலையான ஒர்க்ஸில் தொழிலாளர்களின் மாபெரும் வேலைநிறுத்தம் தொடங்கியது. தொழிலாளி வர்க்கத்தின் புரட்சியை ஒழித்துக்கட்டும் நோக்கில் ஜனவரி 9 அன்று தொழிலாளர்களின் கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றத் தருவதாகக் கூறி கோபன் என்ற பாதிரியார் குளிர்கால அரண்மனைக்கு மக்களுடன் பேரணியாகச் சென்று ஜார் மன்னனிடம் கையேந்த வைத்தான். அமைதி வழியில் பதாகைகளை ஏந்திச் சென்ற தொழிலாளர்கள் மீது படையை ஏவிவிட்டு ஆயிரக்கணக்கான மக்களை கொடுன்கோலன் ஜார் சுட்டுக்கொன்றான்.

இச்சம்பவத்திற்குப் பிறகு ரஷ்யாவில் புரட்சி பற்றிப் பரவத் தொடங்கியது. இப்புரட்சியின்போது லெனின் தலைமையிலான போல்ஷ்விக்குகள்தான் தொழிலாளி வர்க்கத்தின் பக்கம் உறுதியாக நின்று வழிகாட்டினர். ஆனால், மென்ஷ்விக்குகளோ தொழிலாளர்களை குறை கூறிக் கொண்டிருந்தனர். மக்கள் மீது அவநம்பிக்கை கொண்டனர். பாட்டாளி வர்க்கம் முதிர்ச்சியடையவில்லை, அவ்வர்க்கத்தால் புரட்சிக்குத் தலைமை தாங்க முடியாது என ஒப்பாரி வைத்தனர். ஆனால், 1917-இல் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் தலைமையில் ரஷ்யாவில் நடந்த புரட்சியானது பாட்டாளி வர்க்கத்தின் மீதும் பரந்துபட்ட மக்களின் மீதும் போல்ஷ்விக்குகள் கொண்டிருந்த நம்பிக்கைக்கான காரணத்தை இவ்வுலகிற்குப் பறைசாற்றியது.


படிக்க: “மாற்று” பற்றிய திட்டம்: லெனினியத்தின் சிறப்புகளில் ஒன்று!


இன்றைக்கு ஆர்.எஸ்.எஸ்-பா.ஜ.க.; அம்பானி-அதானி பாசிச கும்பலானது இந்தியாவில் பாசிசத்தை நிறுவி வருகிறது. இத்தகையச் சூழலில், மக்களுக்கும் மாணவர்களுக்கும் வழிகாட்டாமல், “மக்கள் சரியில்லை” என்று அங்கலாய்க்கும் பேர்வழிகள் இங்கும் இருக்கின்றனர். வறட்டுத்தனமாக மக்களைக் குறை சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

குறிப்பாக, தனியார்மயம்-தாராளமயம்-உலகமயம் என்ற மறுகாலனியாக்கக் கொள்கையை அமல்படுத்திவரும் அரசானது மாணவர்-இளைஞர்களை போதை பழக்கத்திற்கும் நுகர்வு கலாச்சாரத்திற்கும் ஆட்படச் செய்து கொண்டிருக்கிறது. இதனால், சமூகச் சூழலிலிருந்து மாணவர்-இளைஞர்களின் கவனம் திட்டமிட்டே திசைதிருப்பப்படுகிறது.

இதனை மட்டும் எடுத்துக்காட்டி, “மாணவர்கள் அரசியலற்று போய்விட்டனர்” என சில ‘இடதுசாரி’ இயக்கங்கள் சலித்துக் கொள்கின்றன. இவ்வியக்கங்கள் இதனை வெளிப்படையாக அறிவிக்கவில்லை எனினும் தங்களது கட்டுரைகளிலும் தனிப்பட்ட விவாதங்களிலும் இக்கருத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன. இதன் மூலமாக, தங்களது செயலின்மையை மறைத்துக் கொண்டு, அணிகளின் கண்களுக்குக் கட்டுப்போட்டுவிடுகின்றன. தமது அணிகள் தங்களை மட்டுமே சுற்றிவரும் உத்தியைக் கையாள்கின்றன.

ஆனால், இவ்வியக்கங்களில் இருக்கும் இளைஞர்கள், மாணவர்கள் சிந்திக்க வேண்டும். மாணவர்களைக் குறை சொல்லவதற்கு புரட்சிகர அமைப்புகள் எதற்கு? மாணவர்கள் மீது திணிக்கப்படும் நுகர்வு கலாச்சாரத்திலிருந்து அவர்களை மீட்டெடுத்து, அதன் பின்னால் இருக்கக்கூடிய அரசியல் சூழ்ச்சிகளைப் புரியவைத்து, அவர்களை அரசியல்படுத்தி சமூக அநீதிக்கு எதிராக நிறுத்த வேண்டியதுதான் புரட்சிகர இயக்கங்களின் வேலையே ஒழிய அவர்களை குறைகூறிக் கொண்டிருப்பது அல்ல.

இப்பிரிவினர் தங்களுக்குத் தெரிந்த ஓரிரு வழிமுறைகளை மட்டும் கொண்டு மாணவர்களை அணுகிவிட்டு, அதில் மாணவர்கள் ஈடுபாடு காட்டவில்லை என்பதால் மாணவர்களைக் குறை சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றனர். மாறாக, தங்களையும் மாணவர்களை அமைப்பாக்க தாங்கள் மேற்கொண்ட வடிவங்களையும் பரிசீலிப்பதோ மாற்று வழிமுறைகளைக் கையாள்வதோ இல்லை. இது மாணவர்கள்-மக்கள் மீதும் புரட்சியின் மீதும் இவர்கள் கொண்டிருக்கும் அவநம்பிக்கையின் வெளிப்பாடன்றி வேறில்லை.


படிக்க: லெனின் 155: பாசிசத்தை வீழ்த்தும் போராட்டத்தில் கலைப்புவாதத்தையும் திரிபுவாதத்தையும் முறியடிப்போம்! 


ஆனால், மாணவர்களுக்கு உகந்த வடிவத்தை முன்வைத்துச் செயல்பட்டால் நிச்சயம் மாணவர்களை அரசியல்படுத்தி அமைப்பாக்க முடியும். ஏனென்றால், இன்றைக்கு இருக்கக்கூடிய மாணவர்கள் ஆற்றல் மிக்கவர்கள், சமூகப் பொறுப்புணர்வு கொண்டவர்கள்!

அப்படியாகத்தான் எமது புரட்சிகர மாணவர் இளைஞர் முன்னணி மாணவர் சமுதாயத்தைப் பார்க்கிறது. மாணவர்களை அரசியல்படுத்துவதற்கும் அமைப்பாக்குவதற்கும் இடதுசாரி இயக்கங்களின் மாணவர் அமைப்புகள் பொருத்தமான வடிவத்தை மேற்கொள்ளவில்லை என்பதே எமது பரிசீலனையாக இருக்கிறது.

மாணவர்கள் மத்தியில் சாதி ஒழிப்புச் சிந்தனையையும் பாலின சமத்துவ சிந்தனையையும் சோசலிச சிந்தனையையும் விதைக்கும் வகையில், “லவ் ஆல், நோ கேஸ்ட்” என்ற இயக்கத்தை மேற்கொண்டோம். இந்த இயக்கமே மாணவர்கள் மத்தியில் பெருத்த வரவேற்பைப் பெற்றுத்தந்தது.

ஆகையால், தோழர்களே!

நாம் மக்கள் மீதும் மாணவர் சமுதாயத்தின் மீதும் பழி சுமத்திவிட்டு நின்று கொள்ளாமல், நம்மைப் பரிசீலனை செய்துகொண்டு மாணவர்களை எப்படி புரட்சிகர இயக்கத்தில் இணைப்பது என்பது பற்றியான விவாதங்களை நடத்தி சரியான வடிவங்களை முன்வைத்துச் செயல்படுவோம்.

அன்றைக்கு ரஷ்யாவில் எப்படி தொழிலாளி வர்க்கத்துக்கு போல்ஷ்விக்குகள் வழிகாட்டினார்களோ, அப்படி நாம் இந்திய உழைக்கும் மக்களுக்கும் மாணவர் சமுதாயத்திற்கும் வழிகாட்டுவோம்!

தன்னலம் கருதாமல் மார்க்சிய-லெனினிய வழியில் மக்கள் மற்றும் மாணவர்களின் நலனுக்காகப் பாடுபடுவோம்!

அதற்கு ஏப்ரல் 22 பேராசான் லெனினின் 155-வது பிறந்தநாளில் உறுதியேற்போம்!

தோழர்களுக்குப் புரட்சிகர வாழ்த்துகள்!


தீரன்

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



லெனின்: ஓர் அமெரிக்கரின் குறிப்பிலிருந்து | ரைஸ் வில்லியம்ஸ் | பாகம் 1

  1. லெனினின் இளம் சீடர்கள்

முதன்முறை நான் லெனினை நேரிடையாக அல்ல, ஐந்து இளம் ருஷ்யத் தொழிலாளர்களின் உள்ளங்களிலும், உணர்ச்சிகளிலுமே கண்டேன். 1917ஆம் ஆண்டுக் கோடைக்காலத்தில் பெத்ரோகிராதுக்குத் திரும்பிய நாடுகடந்த ருஷ்யர்களின் பெருவெள்ளத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தார்கள் இந்த ஐவரும்.

இவர்களுடைய ஊக்கம், அறிவுக்கூர்மை, ஆங்கில ஞானம் ஆகியவற்றால் அமெரிக்கர்கள் இவர்கள்பால் ஈர்க்கப்பட்டார்கள். தாங்கள் போல்ஷெவிக்குகள் என்று அவர்கள் எங்களுக்கு விரைவிலேயே அறிவித்தார்கள். “பார்வைக்கு இவர்கள் அப்படித் தோன்றவே இல்லை” என்றான் ஒரு அமெரிக்கன். சிறிது காலம் வரை அவன் அவர்களது கூற்றை நம்பவே இல்லை. நீண்ட தாடிகளும் அறியாமையும் சோம்பலும் கொண்ட முரட்டுப் போக்கிரிகளின் வடிவில் போல்ஷெவிக்குகளின் படங்களை அவன் செய்தித்தாள்களில் பார்த்திருந்தான். இந்த இளைஞர்களோ, மழித்த முகங்களும், மரியாதையும் நகைச்சுவையும் இனிய சுபாவமும் அறிவு விழிப்பும் வாய்த்திருந்தார்கள். இவர்கள் பொறுப்பை ஏற்க அஞ்சவில்லை. உயிர் கொடுக்க அஞ்சவில்லை, எல்லாவற்றையும் விட ருஷ்யாவில் வியப்பூட்டிய விஷயம் என்னவென்றால், வேலை செய்வதற்கும் இவர்கள் அஞ்சவில்லை என்பதுதான். எனினும் இவர்கள் போல்ஷெவிக்குகள்.

வோஸ்கோவ் நியூயார்க்கிலிருந்து வந்திருந்தான். அங்கே அவன் தச்சர்கள், சிறு தச்சு வேலைக்காரர்கள் சங்கம் நம்பர் 1008இன் ஒழுங்கமைப்பாளனாக இருந்தான். யானிஷேவ் மெக்கானிக்; கிராமப் பாதிரியின் மகனான இவன் உலகின் பல பகுதிகளில் சுரங்கங்களிலும் ஆலைகளிலும் வேலை செய்ததற்குரிய அடையாளங்கள் அவன் உடலில் தென்பட்டன. நேய்பூத் கம்மியன்; இவன் எப்போதும் ஒரு கட்டுப் புத்தகங்களை வைத்திருப்பான். புதிதாகக் கிடைத்த புத்தகத்தைப் பற்றி எப்போதும் ஒரே உற்சாகமாகப் பேசுவான். வொலதார்ஸ்க்கிய இரவும் பகலும் இடைவிடாது அடிமை போல உழைப்பான். பகைவரால் அவன் கொல்லப்படுவதற்குச் சில வாரங்களுக்கு முன் என்னிடம் சொன்னான்: “அட என்ன வந்துவிடும்! பகைவர்கள் என்னைக் கொன்றுவிடுகிறார்கள் என்று வைத்துக் கொள்வோமே! ஐந்து மனிதர்கள் வாழ்நாள் முழுவதிலும் அடைய வேண்டியதைக் காட்டிலும் அதிக இன்பத்தை இந்த ஆறு மாதங்களில் வேலை செய்ததனால் நான் அடைந்துவிட்டேனே.” பீட்டர்ஸ் ஒரு மேஸ்திரி. விரல்கள் பேனாவைப் பிடிக்க வலுவற்றுப் போகும்வரை கொலைத் தண்டனை உத்தரவுகளில் கையெழுத்திடும் இரத்தவெறி கொண்ட கொடுங்கோலன் என்று பத்திரிகைச் செய்திகளில் பிற்காலத்தில் வருணிக்கப்பட்ட இவன், தனது ஆங்கில ரோஜாத் தோட்டத்தையும் நெக்ராஸவின்1 கவிதைகளையும் நினைத்து அடிக்கடி பெருமூச்செறிவான்.

அறிவிலும் உளவுறுதியிலும் லெனின் எல்லா போல்ஷெவிக்குகளுக்கும் மட்டுமே அல்ல, ருஷ்யாவிலும் ஐரோப்பாவிலும் உலகம் அனைத்திலும் உள்ள மற்ற எல்லாருக்கும் முன்னணியில் நிற்கிறார் என்று இந்த மனிதர்கள் நிதானமாக எங்களுக்கு அறிவுறுத்தினார்கள்.

ஜெர்மன் உளவாளி என்று வருணிக்கப்பட்ட லெனினைப் பற்றி நாள்தோறும் பத்திரிகைகளில் படித்துவந்த எங்களுக்கு, போக்கிரி, துரோகி, அறிவு மழுங்கியவர் என்று பூர்ஷ்வாக்கள் லெனினைப் பகிஷ்கரிப்பதைத் தினந்தோறும் கேட்டு வந்த எங்களுக்கு இந்த இளைஞர்களின் கூற்று விந்தையான போதனையாகப் பட்டது. இது நம்ப முடியாததாகவும் வெறிபிடித்ததாகவும் தொனித்தது. ஆனால் அந்த இளைஞர்கள் முட்டாள்களோ உணர்ச்சி வசப்படுபவர்களோ அல்ல. உலகில் அடிபட்டுத் தேறி இத்தகைய பலவீனங்களிலிருந்து முற்றிலும் விடுபட்டிருந்தார்கள் அவர்கள். இந்த இளைஞர்கள் வீரவழிபாட்டினரும் அல்ல. போல்ஷெவிக் இயக்கம் மூலதத்துவ ஆற்றலும் ஆவேசமும் கொண்டது எனினும் விஞ்ஞான ரீதியானது. எதார்த்தவாதப் போக்கு உள்ளது, வீரவழிபாட்டுக்கு ஏற்காதது. இவ்வாறிருக்க இந்த ஐந்து போல்ஷெவிக்குகளுமோ, நேர்மையிலும், அறிவுக் கூர்மையிலும் மாண்புமிக்க ஒரு ருஷ்யர் இருக்கிறார், அவர் பெயர் நிக்கொலாய் லெனின்2 என்று பிரகடனம் செய்தார்கள். அந்தக் காலத்தில் அவர் தற்காலிக அரசாங்கத்தால் வேட்டையாடப்பட்ட சட்டத்துக்கு புறம்பானவர்.

இந்த உற்சாகம் கொண்ட இளைஞர்களை பார்க்கப் பார்க்க அவர்கள் தங்கள் ஆசான் என ஏற்றுக்கொண்ட மனிதரைக் காண எங்கள் விருப்பம் மிகுந்துகொண்டு போயிற்று. அவருடைய மறைவிடத்துக்கு அவர்கள் எங்களை அழைத்துப் போவார்களா?

“சற்றுப் பொறுங்கள், அப்புறம் அவரைக் காண்பீர்கள்” என்று சிரித்துக்கொண்டே பதில் அளிப்பார்கள் இளைஞர்கள்.

1917ஆம் ஆண்டு கோடைக் காலம் முழுவதும் இலையுதிர் காலத்திலும் நாங்கள் பொறுமையின்றிக் காத்துக்கொண்டிருந்தோம். கேரென்ஸ்கிய்3 அரசாங்கம் மேலும் மேலும் வலுவிழந்துகொண்டு போவதைக் கண்டோம். நவம்பர் மாதம் 7ந் தேதி அது இறந்து விட்டது என்று போல்ஷெவிக்குகள் தீர்ப்பளித்தார்கள். அதே சமயம் ருஷ்யா சோவியத்துக்களின் குடியரசு என்றும் லெனின் அதன் முதலமைச்சர் என்றும் அவர்கள் பிரகடனம் செய்தார்கள்.

  1. லெனினைப் பற்றிய முதல் உளப்பதிவு

தங்கள் புரட்சியின் வெற்றியால் பூரிப்படைந்த தொழிலாளர்களும் படைவீரர்களும் ஸ்மோல்னியின் பிரமாண்டமான ஹாலில் பாடிக் கொண்டு நிறைந்தார்கள். போர்க் கப்பல் “அரோராவின்” பீரங்கிகள் பழைய அமைப்பின் இறப்பையும் புதிய அமைப்பின் பிறப்பையும் கட்டியங்கூறி முழங்கிக் கொண்டிருந்தன. அந்த வேளையில் லெனின் அமைதியாகப் பேச்சாளர் மன்றப் படிகளின் மீது அடி வைத்தார். “தோழர் லெனின் இப்போது காங்கிரஸ் முன் பேசுவார்” என்று அறிவித்தார் தலைவர்.

எங்கள் மனத்தில் இருந்த உருவத்துக்கு அவர் பொருத்தமாக இருப்பாரா என்று காண்பதற்காக நாங்கள் எம்பிப் பார்த்தோம். ஆனால் நிருபர்கள் மேஜைக்கு அருகிலிருந்த எங்கள் இருக்கைகளிலிருந்து அவரை முதலில் காண முடியவில்லை. உரத்த ஆரவாரத்திற்கும் வெற்றி முழக்கங்களுக்கும் சீழ்க்கைகளுக்கும் கால்களைத் தரையில் அடிக்கும் சத்தங்களுக்கும் இடையே அவர் மன்றத்தைக் கடந்து, எங்களுக்கு முப்பது அடி தூரத்துக்குள் இருந்த பிரசங்க மேடை மேல் ஏறினார். இப்போது நாங்கள் அவரைத் தெளிவாகக் கண்டோம். எங்கள் நெஞ்சு விழுந்து போயிற்று.

நாங்கள் உருவகப்படுத்தி வைத்திருந்ததற்கு அநேகமாக எதிரிடையாக இருந்தார் அவர். வாட்டசாட்டமாகவும் மிடுக்குடனும் தோற்றம் அளிப்பதற்குப் பதில் அவர் குட்டையாக, கட்டுக் குட்டென்று இருந்தார். அவருடைய தாடியும் தலைமயிரும் முரடாக கலைந்து கிடந்தன.

கைதட்டல் புயலை அடக்கிய பின், அவர், “தோழர்களே இப்போது நாம் சோஷலிஸ அரசை நிறுவும் வேலையை மேற்கொள்வோம்” என்று கூறினார். பிறகு அவர் கிளர்ச்சி அற்ற, விவகார ரீதியான விவாதத்தில் இறங்கினார். அவருடைய குரலில் சொல்வன்மை அல்ல, ஒரு வகைக் கடுமையும் வறட்சியும் கொண்ட தொனி இருந்தது. தமது அரைக் கோட்டின் தோள் துளைகளுக்குள் கட்டை விரல்களை நுழைத்துக் கொண்டு, குதிகால்களில் முன்னும் பின்னும் சாய்ந்தாடினார். கட்டற்ற இளமையும் வலிமையும் வாய்ந்த இந்த மனிதர்களின் உள்ளங்கள் மீது அவருடைய ஆதிக்கத்துக்குக் காரணமான மறைந்த காந்தக் கவர்ச்சிப் பண்புகளைக் கண்டறியும் நம்பிக்கையுடன் நாங்கள் சுமார் ஒரு மணி நேரம் அவரது பேச்சைக் கேட்டோம். ஆனால் பயனில்லை.

எங்களுக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது. போல்ஷெவிக்குகள் தங்கள் வீச்சினாலும், துணிவினாலும் எங்களைக் கவர்ந்துவிட்டார்கள். அவர்களுடைய தலைவரும் அவ்வாறே செய்ய வேண்டும் என்றே நாங்கள் எதிர்பார்த்தோம். ஆனால் இந்தக் கட்சியின் தலைவர் இந்தக் குணங்களின் பருவடிவாகவும் இயக்கம் அனைத்தின் பொழிப்பாகவும் ஒருவகை அதி போல்ஷெவிக்காக எங்கள் முன் வரவேண்டும் என நாங்கள் எதிர்பார்த்தோம். மாறாக, அவரோ மென்ஷெவிக் போல, அதிலும் மிகச் சிறு மென்ஷெவிக் போலத் தோற்றம் அளித்தார்.

“இவருக்குக் கொஞ்சம் நல்லுடை அணிவித்துவிட்டால் சிறு பிரெஞ்சு நகர் ஒன்றின் பூர்ஷ்வா மேயராகவோ பாங்கராகவோ இவரைக் கருத முடியும்” என்று கிசுகிசுத்தான் ஆங்கிலேய நிருபன் ஜூலியஸ் வெஸ்ட்.

“ஆம், மிகவும் பெரிய வேலைக்கு மிகவும் சிறிய மனிதர்” என்று நீட்டி முழக்கினான் அவனுடைய கூட்டாளி.

போல்ஷெவிக்குகள் மேற்கொண்டுள்ள சுமை எவ்வளவு கனமானது என்பதை நாங்கள் அறிந்திருந்தோம். இதைச் சுமக்க அவர்களால் முடியுமா? அவர்களுடைய தலைவர் வலியவராக எங்களுக்கு முதல் பார்வைக்குத் தோன்றவில்லை.

இவ்வளவு தூரம் முதல் உளப்பதிவை விவரித்தேன். ஆனால், சாதகமற்ற முதல் மதிப்பீட்டிலிருந்து தொடங்கிய நான் ஆறு மாதங்களுக்கெல்லாம் வோஸ்கோவ், நேப்பூத் பீட்டர்ஸ், வொலதார்ஸ்க்கிய், யானிஷேவ் ஆகியோரின் முகாமில் சேர்ந்துவிட்டேன். அவர்கள் கருத்துப்படி ஐரோப்பாவின் முதல் மனிதரும் ராஜதந்திரியும் நிக்கொலாய் லெனினே ஆவார்.


1. நெக்ராஸவ், நி. அ (1821-1877) ருஷ்ய மகாகவி புரட்சிகர ஜனநாயகவாதி.

2. நிக்கொலாய் லெனின் ஆசிரியர் குறிப்பிடுவது வி.இ. லெனினின் பல புனைபெயர்களில் ஒன்று.

3. அபி. கேரென்ஸ்கிய், 1917இல் ருஷ்யாவில் பல்வேறு கூட்டுக்களால் அமைந்த தற்காலிக அரசாங்கத்தின் தலைமை அமைச்சர்.

(தொடரும்…)

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



லெனின் 155: பாசிசத்தை வீழ்த்தும் போராட்டத்தில் கலைப்புவாதத்தையும் திரிபுவாதத்தையும் முறியடிப்போம்! 

கம்யூனிசப் பேராசான் தோழர் லெனின் 155 ஆவது பிறந்தநாள்!

பாசிசத்தை வீழ்த்தும் போராட்டத்தில் கலைப்புவாதத்தையும் திரிபுவாதத்தையும் முறியடிப்போம்! 

ப்ரல் 22 – உலகின் ஆறில் ஒரு பங்கு நிலப்பரப்பில் புரட்சியின் மூலம் முதலாளித்துவத்தை வீழ்த்தி, சோசலிசத்தை நிறுவிக் காட்டிய தோழர் லெனினின் 155வது பிறந்தநாள்.

ரசியாவில் 1905 இல் நடைபெற்ற புரட்சியானது ரசிய மக்களுக்கு தங்களின் விடுதலைக்குத் தலைமையேற்கப் போவது போல்ஷ்விக்குகள் தான் என்பதை வெளிச்சமிட்டுக் காட்டியது. 1917 நவம்பர் புரட்சியில் அதுதான் நடந்தது.

1905 ஆம் ஆண்டு, ஜனவரி 3 அன்று, செயின்ட் பீட்டர்ஸ்பர்கில் உள்ள மிகப்பெரிய தொழிற்சாலையான புடிலோவ் ஒர்க்ஸில் தொழிலாளர்களின் மாபெரும் வேலைநிறுத்தம் தொடங்கியது. அதன் தொடர்ச்சியாக, போலீசின் கைக்கூலியான கோபன் என்ற பாதிரியாரின் தலைமையில் ஜனவரி 9 அன்று ஒரு போராட்டம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. தங்களின் கோரிக்கைகளை நிறைவேற்ற, குளிர்கால அரண்மனைக்குப் பேரணியாகச் சென்று, ஜார் மன்னனிடம் கையேந்துவது என்ற துரோகத் திட்டம்தான் அது. இதன் மூலம் தொழிலாளி வர்க்கப் புரட்சியை ஒழித்துக் கட்டுவதுதான் நோக்கம்.

அவ்வாறு சென்ற தொழிலாளர்கள், ஜாரின் படைகளால் ஆயிரக்கணக்கான பேர் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டனர். இத்துயரச் சம்பவம் ‘இரத்த ஞாயிறு’ என்று அழைக்கப்படுகிறது. இச்சம்பவத்தின் மூலம் தொழிலாளர்கள் தங்கள் உரிமைகளை போராட்டத்தின் மூலம் மட்டுமே, புரட்சியின் மூலம் மட்டுமே அடைய முடியும் என்பதை நடைமுறையிலிருந்து உணர்ந்தார்கள். “ஜார் நமக்கு துப்பாக்கிக் குண்டுகளைக் கொடுத்தான், இப்போது நாம் அவனுக்கு அதைத் திருப்பிக் கொடுப்போம்” என்று முழங்கினார்கள்.

இச்சம்பவத்திற்குப் பின் ரசியாவில் புரட்சி பற்றிப் பரவத் தொடங்கியது. போல்ஷ்விக்குகள்தான் தொழிலாளி வர்க்கத்தின் பக்கம் உறுதியாக நின்று வழிகாட்டினார்கள். ஆனால் மென்ஷ்விக்குகளோ, தொழிலாளிகளைக் குறை கூறிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

1905 ஆம் ஆண்டுக்குப் பிறகு தொடங்கிய புரட்சிப் போராட்டங்களை ஒடுக்குவதற்கு, ஜாரின் மந்திரி ஸ்டாலோபின் நாடெங்கும் தூக்குமேடைகளைத் தீர்மானித்தான். பல்லாயிரக்கணக்கான புரட்சியாளர்கள் கொல்லப்பட்டனர். ஸ்டாலோபின் பிற்போக்குக் காலத்திலும் தோழர் லெனினின் தலைமையில் போல்ஷ்விக்குகள் மட்டுமே உறுதியாகப் புரட்சியைப் பற்றி நின்றனர்.

மென்ஷ்விக்குகளோ சந்தர்ப்பவாத நிலையெடுத்து தொழிலாளி வர்க்கத்துக்கும், புரட்சிக்கும் துரோகமிழைத்தனர். மார்க்சியத் தத்துவ அடிப்படைகளின் மீதே போர் தொடுத்தனர். அத்துடன் கட்சி கலைப்புவாதத்தையும் முன்வைத்தனர்.


படிக்க: இஸ்ரேலின் இன அழிப்புப் போர்: உலகக் போர்களில் கொல்லப்பட்டதை விட அதிக பத்திரிகையாளர்கள் படுகொலை


மென்ஷ்விக் கும்பலின் சந்தர்ப்பவாதத்தை சித்தாந்த ரீதியாக முறியடிக்கும் வரலாற்றுக் கடமை லெனின் தலைமையிலான போல்ஷ்விக்குகளையே சார்ந்திருந்தது. 1909 இல் “பொருள்முதல்வாதமும் அனுபவவாத விமர்சனமும்” என்ற நூலை எழுதி, சித்தாந்த ரீதியாக சந்தர்ப்பவாதத்தை முறியடித்தார்.

தொழிலாளி வர்க்கம் புரட்சியில் போல்ஷ்விக்குகளின் தலைமையை ஏற்றுக் கொள்வதற்கு, 1905 புரட்சி மற்றும் ஸ்டோலோபின் அடக்குமுறை ஆகிய காலகட்டங்களில், தோழர் லெனின் தலைமையிலான போல்ஷ்விக்குகள் சித்தாந்த ரீதியாகவும், நடைமுறையிலும் தொழிலாளி வர்க்கத்தின் பக்கமும், புரட்சியின் பக்கமும் உறுதியாக நின்றதே அடிப்படைக் காரணமாகும்.

இதனை இன்றைய சூழலோடு நாம் பொருத்திப் பார்க்க வேண்டும். இந்தியாவில் பாசிசத்தை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கு, பாசிச எதிர்ப்பு ஜனநாயகப் புரட்சியைச் சாதிப்பதற்கு நாம் ஆசான் லெனினிடம் இருந்து கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.

பாசிஸ்டுகளை நாடாளுமன்றத்தில் வீழ்த்தி விட முடியும் என்றோ, பாசிச எதிர்ப்பு என்றால் நிபந்தனையின்றி தி.மு.க-வை ஆதரிக்க வேண்டும் என்றோ, இந்தியாவில் பாசிசத்தை மென்மைப் போக்கு கொண்டதாக வரையறுக்கும் சி.பி.எம்-இன் சந்தர்ப்பவாத நிலைப்பாடுகளைக் கொண்டோ ஒருபோதும் பாசிசத்தை வீழ்த்த முடியாது. இவையனைத்தும் முதலாளித்துவ சந்தர்ப்பவாத நிலைப்பாடுகளே.

பாசிசத்தை நேருக்கு நேர் களத்தில் மட்டுமே, மாபெரும் மக்கள் எழுச்சியின் மூலமே வீழ்த்த முடியும் என்பதை இந்தியா முழுவதும் பாசிசத்திற்கு எதிராகப் போராடும் மக்களின் போராட்ட அனுபவங்கள் உணர்த்துகின்றன.

ஸ்டாலோபின் பிற்போக்கு அடக்குமுறைக் காலத்தில் கட்சியை விட்டு ஓடிய கலைப்புவாதிகளிடம் இருந்தும், திரிபுவாதிகளிடம் இருந்தும் மார்க்சியத் தத்துவத்தைப் பாதுகாத்தார் தோழர் லெனின்.

தோழர் லெனின் காட்டிய பாதையில், கலைப்புவாதத்தையும் திரிபுவாதத்தையும் தோலுரிப்போம். உழைக்கும் மக்களின் நலனைச் சார்ந்து உறுதியான நிலைப்பாட்டில் ஊன்றி நிற்போம். மக்கள் எழுச்சியை உருவாக்குவோம்! ஆர்.எஸ்.எஸ் – பி.ஜே.பி; அம்பானி – அதானி பாசிசத்தை வீழ்த்துவோம்!


அய்யனார்

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



புதிய ஜனநாயகத்தின் வரலாற்றுச் சுவடுகள் | 01-15 ஜூலை, 1990 இதழ்

ன்பார்ந்த வாசகர்களே,

1985 நவம்பர் 7 ரசியப் புரட்சி நாளன்று மார்க்சிய-லெனினிய அரசியல் ஏடு என்கிற தன்னடையாளத்துடன் புரட்சிகர அரசியலை உயர்த்திப்பிடித்து வெளியான “புதிய ஜனநாயகம்” வெற்றிகரமாக 40-வது ஆண்டில் அடியெடுத்து வைத்துள்ளது.

இத்தருணத்தில், கடந்த 40 ஆண்டுகளாக வெளிவந்த புதிய ஜனநாயகம் இதழ்களும் கட்டுரைகளும் வினவு வலைத்தளத்தில் பதிவு செய்யப்படும் என்கிற மகிழ்ச்சியான செய்தியை வாசகர்களுக்குத் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்.

வாசகர்கள் இக்கட்டுரைகளைப் படித்து தங்களது நண்பர்களுக்கும் பகிர்ந்து தொடர்ந்து ஆதரவு அளிக்குமாறும் கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

***

புதிய ஜனநாயகம், ஆண்டு 05, இதழ் 16 | 1990 ஜூலை 01-15, பி.டி.எஃப் வடிவில் தரவிறக்கம் செய்ய

இணைப்பு (pdf)

இதழில் இடம்பெற்றுள்ள கட்டுரைகள்:

  • தலையங்கம்: கட்டுப்பாடற்ற கொள்ளைக்கு கதவு திறந்தது!
  • ஹெக்டே: கலைந்தது பரிசுத்த பிரமை!
  • இ.பி.ஆர்.எல்.எப். தலைவர்கள் கொலை: துரோகிகள் சாவில் பசப்புகளுக்கு இடமில்லை
  • ரௌடித்தனத்தில் போலிகள் வெற்றி
  • சிவந்த கண்கள் கவனிக்கட்டும்
  • நீதிமன்ற ஊழல்கள்
  • போலீசு பயங்கரத்துக்குப் பணிய மறுத்த உழைப்பாளிச் சிறுவன்
  • கேள்வி – பதில்
  • சுயநிதிக் கல்வி நிறுவனங்கள்: ஓட்டுப் பொறுக்கிகளின் கொழுத்த வியாபாரம்
  • தி.க. வீரமணியின் தமிழினத் தொண்டு!
  • ஈழம்: மீண்டும் போர்
    ஈழத் தமிழருக்குத் தீர்வு எப்போது?
  • ரஷிய மாற்றங்கள் பற்றி ‘மார்க்சிஸ்டு’களின் நிலைப்பாடு
    மீனுக்குத் தலை! பாம்புக்கு வால்!
  • ஈசன் குரூப் நிறுவனம்
    14 வருட அடக்குமுறை! தொடரும் போராட்டம்!
  • தேவாரம் மீனாட்சிபுரம் – மக்கள் மீது போலீசின் வெறித்தாக்குதல்!
  • இதுதான் இன்றைய இந்தியா

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



ஜூன் 22: கலவரம் நடத்தத் திட்டமிடும் இந்து முன்னணியின் மாநாட்டைத் தடை செய்!

ஜூன் 22: கலவரம் நடத்தத் திட்டமிடும்
இந்து முன்னணியின் மாநாட்டைத் தடை செய்!

மக்கள் அதிகாரக் கழகம், மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகம் மற்றும் ஜனநாயக சக்திகள் ஆட்சியரிடம் மனு

காணொளியை பாருங்கள்! பகிருங்கள்!!

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



புதிய ஜனநாயகத்தின் வரலாற்றுச் சுவடுகள் | 16-30 ஜூன், 1990 இதழ்

ன்பார்ந்த வாசகர்களே,

1985 நவம்பர் 7 ரசியப் புரட்சி நாளன்று மார்க்சிய-லெனினிய அரசியல் ஏடு என்கிற தன்னடையாளத்துடன் புரட்சிகர அரசியலை உயர்த்திப்பிடித்து வெளியான “புதிய ஜனநாயகம்” வெற்றிகரமாக 40-வது ஆண்டில் அடியெடுத்து வைத்துள்ளது.

இத்தருணத்தில், கடந்த 40 ஆண்டுகளாக வெளிவந்த புதிய ஜனநாயகம் இதழ்களும் கட்டுரைகளும் வினவு வலைத்தளத்தில் பதிவு செய்யப்படும் என்கிற மகிழ்ச்சியான செய்தியை வாசகர்களுக்குத் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்.

வாசகர்கள் இக்கட்டுரைகளைப் படித்து தங்களது நண்பர்களுக்கும் பகிர்ந்து தொடர்ந்து ஆதரவு அளிக்குமாறும் கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

***

புதிய ஜனநாயகம், ஆண்டு 05, இதழ் 15 | 1990 ஜூன் 16-30, பி.டி.எஃப் வடிவில் தரவிறக்கம் செய்ய

இணைப்பு (pdf)

 

இதழில் இடம்பெற்றுள்ள கட்டுரைகள்:

  • தலையங்கம்: கருணாநிதியின் தமிழினத் துரோகம்
  • திவாரி விவகாரம்: புனிதப் போர்வை
  • கருணாநிதி பிறந்தநாள் விழா: அருவெறுப்பான சுயவிளம்பரம்
  • வி.பி.சிங் அரசு அனத்துப் பிரச்சினைகளிலும் தோல்வி
    ஒப்பனை கலைந்தது!
  • எச்சரிக்கை! போலீஸ் வெறியர்கள்!!
  • பார்ப்பன முதலாளியும் ‘சூத்திர’ அரசும் கூட்டு!
  • ஒரு லட்சம் பேரை விபச்சாரிகளாக்கி ஓராயிரம் பேரை மீட்டார்கள்…
    சமுதாயத் திருப்பமா?
  • மார்க்சிய – லெனினிய ஆசான்கள் மீது: தி.க.வின் வக்கிரம்!
  • கறம்பக்குடி ‘லாக்அப்’ கொலை
    மக்கள் ஆவேசம்! போலீசு ஓட்டம்!
  • பொன்மலை: தொழிலாளர்கள் உறுதி! நிர்வாகம் பணிந்தது!
  • இதுதான் இன்றைய இந்தியா

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



திருப்பரங்குன்றம்: கலவர முயற்சி செய்யும் எல்.முருகனை கைது செய்! | ம.க.இ.க புகார்

திருப்பரங்குன்றம்:
கலவர முயற்சி செய்யும் எல்.முருகனை கைது செய்! | ம.க.இ.க புகார்

காணொளியை பாருங்கள்! பகிருங்கள்!!

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



பரந்தூர் மக்கள் போராட்டம்: 1000-ஆவது நாள் | கண்டுகொள்ளாத திமுக அரசு | தோழர் ரவி

பரந்தூர் மக்கள் போராட்டம்: 1000-ஆவது நாள்
கண்டுகொள்ளாத திமுக அரசு | தோழர் ரவி

காணொளியை பாருங்கள்! பகிருங்கள்!!

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



‘விசா’வுக்காக காத்திருக்கிறேன் | டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர் | பாகம் 6

படித்துவிட்டு வேலைக்கு வந்தும் தீண்டாதவர் பட்ட துன்பம்!

தை விட மேலும் மோசமான நிகழ்ச்சி ஒன்று உள்ளது. பம்பாய் தாதர் பகுதியில் வுல்லன் மில்லின் பின்பக்கத்தில் உள்ள காசர்வாடியின் பங்கிக்களின் கூட்டம் ஒன்று 1938 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 6 ஆம் தேதியன்று, இந்துலால் யாத்நிக் தலைமையில் நடந்தது. இக்கூட்டத்தில் ஒரு பங்கி சிறுவன் கீழ்க்கண்டவாறு தன் அனுபவத்தை விளக்கிக் கூறினான்:

தாய்மொழியிலான இறுதித் தேர்வில் நான் 1933இல் தேர்வு பெற்றேன். 4ஆம் வகுப்புவரை நான் ஆங்கிலம் படித்திருந்தேன். பம்பாய் நகராட்சியின் பள்ளிக் கமிட்டிக்கு ஆசிரியர் வேலை கேட்டு நான் விண்ணப்பித்தேன். அப்போது காலியிடம் இல்லாததால் எனக்கு வேலை கிடைக்கவில்லை. தலாதி என்னும் கிராம பட்வாரி வேலைக்காக அகமதாபாத் பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவு அதிகாரிக்கு நான் விண்ணப்பித்தேன். வெற்றி பெற்ற எனக்கு அந்த வேலை கிடைத்தது. 1936 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம் 19 ஆம் தேதி அன்று, கெடா மாவட்டம் பொர்சாத் தாலுகாவின் மம்லதார் அலுவலகத்திற்கு நான் தலாதியாக நியமிக்கப்பட்டேன்.

எனது குடும்பம் குஜராத்திலிருந்து வந்ததுதான் என்ற போதிலும், இதற்கு முன் நான் குஜராத்துக்குச் சென்றதே இல்லை. அங்கு நான் செல்வது இதுவே முதல் முறையாகும். அதே போல், அரசு அலுவலகங்களிலும் தீண்டாமை பாராட்டப்பட்டு வந்தது என்பதையும் நான் அறிந்திருக்கவில்லை. மேலும் என் விண்ணப்பத்தில் நான் ஓர் அரிஜன் என்பது குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. அதனால் அலுவலகத்தில் என்னுடன் பணி புரிபவர்கள் நான் யார் என்பதை முன்கூட்டியே அறிந்திருப்பார்கள் என்றே நான் எதிர்பார்த்தேன். தலாதிப் பணியின் பொறுப்பை ஏற்றுக் கொள்ள நான் மம்லதார் அலுவலகத்துக்குச் சென்றபோது அங்கிருந்த குமாஸ்தாவின் போக்கைக் கண்டு நான் வியப்படைந்தேன்.

“நீ யார்” என்று அந்தக் கார்குன் வெறுப்புடன் கேட்டார். “அய்யா நான் ஓர் அரிஜன்” என்று கூறினேன். “போ.போ.போய் எட்டி நில்; என் அருகில் வந்து நிற்க உனக்கு என்ன தைரியம்? நீ அலுவலகத்தில் இருக்கிறாய்; நீ மட்டும் வெளியே இவ்வாறு செய்திருந்தால் நான் உனக்கு ஆறு உதை கொடுத்திருப்பேன். இங்கு வேலைக்கு வர உனக்கு என்ன திமிர் இருக்கும்?” என்று கேட்டார். பின்னர் தலாதியாக என்னை நியமித்த உத்தரவையும, என் சான்றிதழையும் தரையில் வைக்கும்படி என்னைக் கேட்டார். பின்னர் அவர் அதனை எடுத்துக் கொண்டார். போர்சாத் மம்லதார் அலுவலகத்தில் நான் பணியாற்றியபோது, குடிப்பதற்குத் தண்ணீர் பெறுவதற்கு நான் மிகவும் கஷ்டப்பட்டேன். குடிநீர் உள்ள பாத்திரங்கள் வராண்டாவில் வைக்கப்பட்டிருக்கும். இந்தத் தண்ணீர்ப் பாத்திரங்களுக்குப் பொறுப்பான ஒரு தண்ணீர்க்காரர் இருந்தார். அலுவலகத்திலுள்ள குமாஸ்தாவுக்குத் தண்ணீர் தேவைப்படும்போது தண்ணீர் ஊற்றுவதுதான் அவர் வேலை அவர் இல்லாதபோது மற்றவர்கள் பாத்திரங்களில் இருந்து அவர்களாகவே தண்ணீர் எடுத்துக் குடிப்பார்கள். ஆனால், நான் அவ்வாறு செய்ய முடியாது. நான் தொட்டாலே தீட்டாகிவிடும் என்பதால் தண்ணீர்ப் பாத்திரங்களைத் தொட என்னால் முடியாது. அதனால் தண்ணீர்க்காரரின் கருணையையே நம்பி நான் இருக்கவேண்டியதாயிற்று. எனது உபயோகத்துக்காக அங்கே ஓர் அழுக்கடைந்த பானை இருந்தது. என்னைத் தவிர வேறு எவரும் அதைத் தொடவும் மாட்டார்கள். கழுவவும் மாட்டார்கள். இந்தப் பானையில்தான் நான் குடிப்பதற்கு தண்ணீர்க்காரர் தண்ணீர் ஊற்றுவார். ஆனால், அந்தத் தண்ணீர்க்காரர் அந்த இடத்தில் இருந்தால் தான் எனக்குத் தண்ணீர் கிடைக்கும். எனக்குத் தண்ணீர் ஊற்றுவது இந்தத் தண்ணீர்க்காரருக்குப் பிடிக்காது. தண்ணீருக்காக நான் வருவதைக் கண்டால், அவர் எங்கேயாவது போய்விடுவார்; அதன்பின் எனக்குத் தண்ணீரே கிடைக்காமற் போய்விடும். இவ்வாறு நான் தண்ணீரே குடிக்காமல் போன நாள்கள் கொஞ்ச நஞ்சமல்ல.

இதே போன்று தங்குமிடத்திற்கும் நான் சிரமப்பட வேண்டியதாயிற்று. போர்சாத்துக்கு நான் முற்றிலும் புதியவன். எந்த ஓர் ஜாதி இந்துவும் வாடகைக்கு எனக்கு வீடு கொடுக்கமாட்டார். என் தகுதிக்கு அதிகமாக ஒரு குமாஸ்தாவாக வாழும் என் முயற்சியை விரும்பாத இந்துக்களுக்குக் கோபம் ஏற்படுமே என்ற அச்சத்தில் எனக்கு வீடு கொடுக்க போர்சாத் தீண்டத்தகாதவர்களும் தயாராக இல்லை. அனைத்தையும் விட மிகப் பெரிய துன்பம் உணவைப் பற்றியது. நான் உண்பதற்கு எனக்கு எந்த ஓர் இடமுமில்லை; எனக்கு உணவளிப்போரும் எவருமிலர். தினமும் காலையிலும் மாலையிலும் பஜாசுகளை வாங்கி, கிராமத்துக்கு வெளியே தனியான ஓரிடத்தில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுவிட்டு, மம்லதார் அலுவலக வராண்டாவுக்கு வந்து படுத்து உறங்குவதை நான் வழக்கமாக்கிக் கொண்டேன். இவ்வாறு நான்கு நாள்களை நான் கழித்தேன். இவையெல்லாம் என்னால் தாங்க முடியாதவையாக ஆகிவிட்டன. பின்னர் எனது மூதாதையரின் ஊரான ஜெந்த்ராலுக்குச் சென்று வசிக்கச் சென்றேன். அது போர்சாத்திலிருந்து 6 மைல் தொலைவில் இருந்தது. தினமும் நான் பன்னிரண்டு மைல் தொலைவு நடக்கவேண்டியிருந்தது. இதையும் நான் ஒன்றரை மாத காலம் செய்தேன்.

பின்னர் ஒரு தலாத்தியிடம் வேலை கற்றுக் கொள்ள மம்லதார் என்னை அனுப்பினார். இந்த தலாத்தி ஜெந்த்ரால், காபர், சாஜ்பூர் என்ற மூன்று கிராமங்களுக்குப் பொறுப்பானவர் ஜெந்த்ரால் அவரது தலைமையிடம். இந்தத் தலாத்தியுடன் ஜெந்த்ராலில் நான் இரண்டு மாதம் இருந்தேன். அவர் எனக்கு எதுவுமே கற்றுக் கொடுக்கவில்லை. கிராம அலுவலகத்துக்குள் நான் ஒரு நாள் கூட சென்றதில்லை. அந்தக் கிராமத் தலைவர் குறிப்பாக என்னை எதிரிபோலவே கருதி நடத்தினார். ஒரு முறை, “பயலே, நீயும், உன் தந்தையும், உன் சகோதரனும் கிராம அலுவலகத்தைப் பெருக்கும் பணியாளர்கள்; நீ எங்களுக்குச் சமமாக அலுவலகத்தில் உட்கார விரும்புகிறாயா? ஜாக்கிரதையாக இரு; இந்த வேலையை விட்டு விட்டு நீ ஓடிப் போவதே உனக்கு நல்லது” என்று கூறினார்.

ஒரு நாள் சாஜிபூர் கிராமத்தின் மக்கள் தொகைப் பட்டியல் தயாரிக்க என்னை தலாத்தி அழைத்தார். ஜெந்த்ராலில் இருந்து நான் சாஜிபூருக்குச் சென்றேன். கிராமத்தலைவரும், தலாத்தியும் கிராம அலுவலகத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டு வேலை செய்து கொண்டிருந்ததை நான் கண்டேன். நான் 15 நிமிடம் வெளியே நின்றேன். ஏற்கெனவே நான் இத்தகைய வாழ்க்கை பற்றிச் சோர்வடைந்து போயிருந்தேன், இவ்வாறு அலட்சியப்படுத்தப்படுவது, அவமானப்படுத்தப்படுவது கண்டு எனக்குச் சினம் எழுந்தது. அங்கிருந்த நாற்காலி ஒன்றில் நான் உட்கார்ந்து கொண்டேன். நான் நாற்காலியில் உட்கார்ந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்த்த தலாத்தியும், கிராமத் தலைவரும் எதுவும் சொல்லாமல் எழுந்து வெளியே சென்றுவிட்டனர். சிறிது நேரத்திற்குப் பின் மக்கள் ஒவ்வொருவராக வரத் தொடங்கி என்னைச் சுற்றி ஒரு பெரும் கூட்டமே கூடிவிட்டது. கிராம நூலகத்தின் நூலகரால் அக்கூட்டம் வழிநடத்தி வரப்பட்டு இருந்தது, படித்த ஒரு மனிதர் ஏன் இவ்வாறு கூட்டம் கூட்டிக் கொண்டு வருகிறார் என்பது எனக்குப் புரியவில்லை. மிக மோசமான சொற்களால் அவர் என்னைத் திட்டத் தொடங்கினார். கிராமப் பணியாளரான ராவனியாவைப் பார்த்து, “இந்தக் கேடு கெட்ட பங்கி நாயை நாற்காலியில் உட்கார யார் அனுமதித்தார்கள்?” என்று கேட்டார் ராவனியா என்னை எழுப்பிவிட்டு நாற்காலியை எடுத்துக் கொண்டு சென்று விட்டார். நான் தரையில் உட்கார்ந்து

கொண்டேன். அதன்பின் அக் கூட்டம் கிராம அலுவலகத்துக்குள் நுழைந்து, என்னைச் சூழ்ந்து கொண்டது. கோபத்தில் கொந்தளித்துக் கொண்டிருந்த அந்தக் கூட்டத்தில் இருந்த சிலர் என்னைத் திட்டிக்கொண்டும், இன்னும் சிலர் என்னைக் கத்தியால் துண்டு துண்டாக வெட்டிவிடுவதாக அச்சுறுத்திக் கொண்டும் மிரட்டிக் கொண்டிருந்தனர். என்னை மன்னிக்கும்படியும், என் மீது கருணை காட்டும்படியும் நான் அவர்களைக் கேட்டுக் கொண்டேன். நான் கூறியது எதுவும் அக்கூட்டத்தினரிடையே எந்தப் பாதிப்பையும் ஏற்படுத்தவில்லை. என்னை எவ்வாறு காப்பாற்றிக் கொள்வது என்றே எனக்குத் தெரியவில்லை. எனக்கு நேர்ந்த கதியைப் பற்றியும், இக் கூட்டத்தினால் நான் கொல்லப்பட்டால் என் உடலை என்ன செய்வது என்றும் மம்லதாருக்குக் கடிதம் எழுதிவைக்கலாம் என்ற எண்ணம் எனக்குத் தோன்றியது. அவர்களுக்கு எதிராக மம்லதாருக்கு நான் புகார் எழுதுகிறேன் என்று தெரிந்தால், ஒரு வேளை அவர்கள் என்னைத் தாக்காமல் இருக்கக்கூடும் என்று நான் கருதினேன். ஒரு காகிதம் கொடுக்கும்படி ரவினாவை நான் கேட்டு வாங்கிக் கொண்டு அக் காகிதத்தில் கொட்டை கொட்டையாக அனைவரும் படிக்கும்படியாக கீழ்க்கண்டவாறு எனது பேனா கொண்டு எழுதத் தொடங்கினேன்.

பெறுநர்:

             மம்லதார், தாலுகா போர்டு

அய்யா,

பர்மார் காளிதாஸ் சிவராமின் பணிவான வணக்கங்களை தயவு செய்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள். இன்று என்மீது சாவின் கரங்கள் விழுந்துவிட்டதைத் தங்களுக்குத் தெரிவிக்க வேண்டும் என்பதற்காக எழுதுகிறேன். எனது பெற்றோரின் சொற்களை நான் கேட்டிருந்தால் இவ்வாறு எனக்கு நேர்ந்திருக்காது. எனவே என் சாவைப் பற்றி என் பெற்றோருக்குத் தயவுசெய்து தெரிவித்து விடுங்கள்.

நான் எழுதியதைப் படித்த நூலகர் உடனே அதனைக் கிழித்துப் போடும்படி கூறினார். நானும் கிழித்துப் போட்டேன். என் மீது அவர்கள் வசைமாரி பொழிந்தார்கள். “நீ என்ன உன்னை எங்களின் தலாத்தியாக நினைத்து பேசவேண்டும் என்று நினைக்கிறாயா? நீயோ ஒரு பங்கி; இந்த அலுவலகத்திற்குள் நுழைந்து நாற்காலியில் உட்கார நீ விரும்புகிறாயா?” என்று கேட்டார். என் மீது கருணை காட்டும்படியும், இனி நான் இதுபோல் செய்யமாட்டேன் என்றும், எனது வேலையை நான் விட்டுவிடுவதாகவும் கூறினேன். அந்தக் கும்பல் கலைந்து செல்லும் வரை மாலை 7:00 மணி வரை நான் அங்கே வைக்கப்பட்டிருந்தேன். அதுவரை தலாத்தியோ, கிராமத்தலைவரோ அங்கே வரவேயில்லை. அதன்பின் 15 நாள் விடுப்பு எடுத்துக் கொண்டு பம்பாய்க்கு என் பெற்றோரிடம் திரும்பி வந்துவிட்டேன்.

முற்றும்!

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



புதிய ஜனநாயகத்தின் வரலாற்றுச் சுவடுகள் | 1-15 ஜூன், 1990 இதழ்

ன்பார்ந்த வாசகர்களே,

1985 நவம்பர் 7 ரசியப் புரட்சி நாளன்று மார்க்சிய-லெனினிய அரசியல் ஏடு என்கிற தன்னடையாளத்துடன் புரட்சிகர அரசியலை உயர்த்திப்பிடித்து வெளியான “புதிய ஜனநாயகம்” வெற்றிகரமாக 40-வது ஆண்டில் அடியெடுத்து வைத்துள்ளது.

இத்தருணத்தில், கடந்த 40 ஆண்டுகளாக வெளிவந்த புதிய ஜனநாயகம் இதழ்களும் கட்டுரைகளும் வினவு வலைத்தளத்தில் பதிவு செய்யப்படும் என்கிற மகிழ்ச்சியான செய்தியை வாசகர்களுக்குத் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்.

வாசகர்கள் இக்கட்டுரைகளைப் படித்து தங்களது நண்பர்களுக்கும் பகிர்ந்து தொடர்ந்து ஆதரவு அளிக்குமாறும் கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

***

புதிய ஜனநாயகம், ஆண்டு 05, இதழ் 14 | 1990 ஜூன் 1-15, பி.டி.எஃப் வடிவில் தரவிறக்கம் செய்ய

இணைப்பு (pdf)

 

இதழில் இடம்பெற்றுள்ள கட்டுரைகள்:

  • தலையங்கம்: காஷ்மீர் கொலைகளும் நிர்வாக மாற்றமும்
  • அரியானா – மேகம் தேர்தல் அராஜகம்: தீவட்டிக் கொள்ளையனும் முகமூடிக் கொள்ளையனும்!
  • சிவந்த கண்கள் கவனிக்கட்டும்
  • மூதேவி ஸ்ரீதேவி ஆன கதை!
  • நர்மதா திட்டம்: ஆதரிப்பதா? எதிர்ப்பதா?
  • நிலப்பிரப்புக்கள் கொட்டம்!
  • விமர்சனமும் விளக்கமும்
    அம்பேத்கர் புரட்சியாளரா?
  • ஹோ-சி-மின்: ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்புப் புயல்
  • கடின உழைப்பும் கறுப்பு வரமும் கொள்ளை!
  • புதுப் புனல் ரஷ்யாவில் மோசடிகள் உண்டா
  • இதுதான் இன்றைய இந்தியா

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



வக்ஃப் சட்டத் திருத்தத்திற்கு உச்சநீதிமன்றம் இடைக்காலத் தடை; மக்கள் போராட்டங்களே முதன்மைக் காரணம்!

19.04.2025

வக்ஃப் சட்டத் திருத்தத்திற்கு உச்சநீதிமன்றம் இடைக்காலத் தடை;
மக்கள் போராட்டங்களே முதன்மைக் காரணம்!

போராட்டங்களை வலுப்படுத்துவோம்!
வக்ஃப் சட்டத் திருத்தத்தைத் தூக்கியெறிவோம்!

பத்திரிகை செய்தி

க்ஃப் (திருத்த மற்றும் ஒருங்கிணைந்த வக்ஃப் மேலாண்மை, அதிகாரமளித்தல், திறன் மற்றும் மேம்பாடு) சட்டம் கடந்த ஏப்ரல் 8 ஆம் தேதி அமலுக்கு வந்தது. முஸ்லீம் மக்களை இரண்டாந்தரக் குடிமக்களாக்கி தனிமைப்படுத்தும் பாசிசக் கும்பலின் இச்சட்டத்திருத்தத்தை எதிர்த்து நாடு முழுவதும் இஸ்லாமிய மக்களும், இயக்கங்களும், ஜனநாயக சக்திகளும் தொடர்ச்சியான போராட்டங்களை முன்னெடுத்தனர்.

இன்னொரு பக்கம் இச் சட்டத்திருத்தத்தை எதிர்த்து, ”இந்தியா” கூட்டணியில் உள்ள எதிர்க்கட்சிகள் மற்றும் முஸ்லீம் அமைப்புகள் சார்பில் மொத்தம் 73 மனுக்கள் உச்சநீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்பட்டிருந்தன.

இந்த மனுக்கள் தலைமை நீதிபதி சஞ்சீவ் கன்னா, நீதிபதிகள் சஞ்சய் குமார் மற்றும் கே.வி.விஸ்வநாதன் அடங்கிய அமர்வில், ஏப்ரல் 16, 17 ஆகிய நாட்களில் விசாரணைக்கு வந்தது.

மனுதாரர்கள் சார்பில் வழக்கறிஞர்கள் கபில் சிபல், அபிஷேக் மனு சிங்வி, ராஜீவ் தவான், சி.யு.சிங் உள்ளிட்டோர் ஆஜராகினர். ஒன்றிய அரசுத் தரப்பில் சொலிசிட்டர் ஜெனரல் துஷார் மேத்தா ஆஜரானார்.

விசாரணையின் இறுதியில், வக்ஃப் திருத்தச் சட்டப் பிரிவுகளுக்கு  இடைக்காலத் தடையை உச்சநீதிமன்றம் விதித்துள்ளது. இத்தீர்ப்பை ஜனநாயக சக்திகள் பலரும் வரவேற்றுள்ளனர். அதேசமயம் உச்சநீதிமன்றம் சாட்டையைச் சுழற்றியிருக்கிறது என்ற கோணத்தில் கருத்துகளை முன்வைப்பதையும் பார்க்க முடிகிறது.

உண்மையில் இடைக்காலத் தடை விதிப்பதற்கு முதன்மையான காரணம், நாடு முழுவதும் நடைபெற்ற மக்கள் போராட்டங்களின் தாக்கம்தான்.

அதேசமயம், இத்தீர்ப்பில் உச்சநீதிமன்ற நீதிபதிகள் கூறியுள்ள கருத்துகள் பாசிச கும்பலுக்கு வாய்ப்புகளை உருவாக்குவதாக இருக்கிறது. பாசிச பி.ஜே.பி அரசின் வாதங்களைக் கேட்ட நீதிபதிகள் “சட்டத்தில் சில நேர்மறையான விஷயங்கள் இருப்பதை நாங்களும் ஒப்புக் கொள்கிறோம். அதேபோல் சட்டத்தை நிறுத்தி வைக்கக் கூடாது என்று சொல்வதும் சரிதான், எல்லா நேரத்திலும் சட்டங்களை நீதிமன்றங்கள் நிறுத்தி வைப்பதில்லை” என்று பாசிச கும்பலுக்குச் சாதகமான குரலில் நீதிபதிகள் பேசியதையும் கவனிக்க வேண்டியுள்ளது.

வழக்கு முடியும் வரை திருத்தப்பட்ட புதிய சட்டத்தின் அடிப்படையிலான நடைமுறைகள் அமலுக்கு வராது என்று நீதிபதிகள் உத்தரவிட்டுள்ளனர் என்றாலும், மேற்கொண்டு கூறிய கருத்துகள் சிக்கலுக்குரியவையாகவே இருக்கின்றன.

மே 5 ஆம் தேதிக்கு வழக்கை ஒத்திவைத்த நீதிபதிகள், அன்றைய தினம், வக்ஃப் திருத்தச் சட்டத்தின் அரசியலமைப்பு செல்லுபடித்தன்மை குறித்த மனுதாரர்களின் கேள்விகளுக்கு ஒன்றிய அரசு பதிலளிக்க வேண்டும் என்று கூறியுள்ளனர். அதேசமயம் எதிர்த்தரப்பு மனுதாரர்கள் 73 பேரில் 5 மனுதாரர்களை மட்டுமே ஏற்றுக் கொள்ள முடியும். மற்றவர்களின் மனுக்கள் தள்ளுபடி செய்யப்பட்டவையாகக் கருதப்படும் என்றும் கூறியுள்ளனர். இவையெல்லாம் வழக்கைப் பலவீனப்படுத்தும் வகையில் இருப்பதாகவே தோன்றுகிறது.

மேலும்  கடந்த காலங்களில் குஜராத் இனப்படுகொலை, பாபர் மசூதி உள்ளிட்டு பல்வேறு வழக்குகளில் முஸ்லீம் மக்களுக்கு எதிராகவும், பாசிச கும்பலுக்கு ஆதரவாகவும் பல்வேறு தீர்ப்புகளை உச்சநீதிமன்றம் வழங்கியுள்ளது என்பதையும் நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். சி.ஏ.ஏ எதிர்ப்பு போராட்டத்தின் போது சட்டவிரோதமாகக் கைது செய்யப்பட்டு ஆண்டுக் கணக்கில் சிறைப்பட்டிருக்கும் தோழர்களைப் பிணையில் விடுவிக்க சட்டப்பூர்வ வாய்ப்புகள் இருந்தும், அதைக் கண்டுகொள்ளாமல் உச்சநீதிமன்றம் கள்ள மௌனத்தில் இருக்கிறது என்பதையும் மறக்கக் கூடாது.

சட்டரீதியான போராட்டங்களை முன்னெடுக்கும் அதேசமயம், மக்கள் போராட்டங்களைக் கட்டியமைப்பது ஒன்றே வக்ஃப் திருத்தச் சட்டத்தைத் தூக்கியெறிவதற்கும், பாசிச கும்பலைப் பணியவைப்பதற்கும் முன்னிபந்தனையாகும். அவ்வழியில் பாசிச எதிர்ப்பு சக்திகள் தமது செயல்பாடுகளை முன்னகர்த்த வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறோம்.


மக்கள் அதிகாரக் கழகம்,
கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம்.
8754674757

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



பெருங்காமநல்லூர் படுகொலை – தென்னக ஜாலியன் வாலாபாக்

ப்ரல் 3 – பெருங்காமநல்லூர் படுகொலை என்பது குற்றப்பரம்பரைச் சட்டத்திற்கு எதிராக போராடிய பிரமலைக் கள்ளர் சாதி மக்களை பிரிட்டிஷ் அரசு சுட்டுக் கொன்ற நிகழ்வைக் குறிப்பதாகும். தென்னக ஜாலியன் வாலாபாக் என்று குறிப்பிடப்படும் இந்நிகழ்வில் மாயாக்காள் என்ற பெண் உட்பட 17 பேர் படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.

குற்றப்பரம்பரைச் சட்டம் என்பது, இந்தியாவில் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின்போது, குறிப்பிட்ட சாதிகளுக்கு எதிராக நிறைவேற்றப்பட்ட ஒரு சட்டம். முதன்முதலில், இந்தச் சட்டம் வங்காளத்தில், 1871 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 12 ம் தேதி நிறைவேற்றப்பட்டது. சென்னை மாகாணத்தில் 1911 ஆம் ஆண்டில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. இயற்றப்பட்ட நாளிலிருந்து பல சட்டத்திருத்தங்களுக்கு உள்ளாகி, இறுதியாக 1924 ஆம் ஆண்டு இந்தியா முழுவதும் ஒரே சட்டமாக அமல்படுத்தப்பட்டது. இதன் மூலம் பிரிட்டிஷ் அரசு, இந்தியா முழுவதும் உள்ள 213 சாதிகளைக் குற்றப் பரம்பரைச் சட்டத்தின் கீழ் கொண்டு வந்தது.

இந்தச் சட்டத்தின்படி, மாவட்ட ஆட்சித் தலைவர் எந்தவொரு சாதியையும் ‘குற்றப்பரம்பரை’ என அறிவிக்கலாம். அதை நீதிமன்றம் கேள்வி கேட்க முடியாது. ஒரு சாதியில் பிறந்தவர்கள் அனைவரும் பிறவிக் குற்றவாளிகள் என்றது அச்சட்டம். தமிழ்நாட்டில் 89 சாதிகளை குற்றப்பரம்பரைச் சட்டப் பட்டியலில் இணைத்தனர். பட்டியலில் இருந்த சாதியில் பிறந்த 18 வயதுக்கு மேற்பட்ட அனைவரும் தங்கள் பெயர், முகவரி மற்றும் கைரேகையை போலீஸ் நிலையத்தில் பதிவு செய்ய வேண்டும். இரவில் ஆண்கள் யாரும் தங்கள் வீட்டில் தூங்கக் கூடாது. போலீசின் கண்காணிப்பில் பொது மந்தை அல்லது போலீஸ் நிலையத்தில்தான் தூங்க வேண்டும். வயதானவர்கள், புதிதாகத் திருமணமானவர்களுக்குக் கூட விதிவிலக்கு கிடையாது.

பக்கத்து ஊருக்குச் செல்வதாக இருந்தாலும் அனுமதி பெற வேண்டும். இந்த விதிகளை மீறினால், 6 மாதம் முதல் 3 ஆண்டுகள் வரை சிறைத்தண்டனை கிடைக்கும். கட்டுப்பாட்டு எல்லைக்கு வெளியே வந்தால், ஊர்த் தலையாரி கூட அவரைக் கைது செய்யலாம். சந்தேகப்படும்படி நடந்து கொண்டால் கூட 3 ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை கிடைக்கும். காலையில் சூரியன் உதித்ததிலிருந்து மாலையில் சூரியன் மறையும் வரை அவர்கள் தம் வீட்டிலிருந்து வேறு எங்காவது போக வேண்டுமானால், கிராமத் தலைவரால் வழங்கப்படும் ராதாரி சீட்டு எனும் அனுமதிச் சீட்டைப் பெற வேண்டும்.


படிக்க: குற்றவியல் நடைமுறை அடையாள மசோதா – 2022 : பாசிசத்தை நோக்கிய அடுத்த அடி!


அப்போதைய மதுரை மாவட்ட உரிமையியல் நீதிபதி இந்தப் பட்டியலின் கீழ் கள்ளர்கள் பதிவு செய்யப்படுவதைத் தொடங்கி வைத்தார். அப்போது கள்ளர் சாதியினரின் மக்கள் தொகை 60,000 பேராக இருந்தும், 3000 பேர் மட்டுமே பதிவு செய்தனர். மேலும் ஆயிரம் பேர் மட்டுமே பதிவு செய்வதற்கு வந்துள்ளனர் என்பதை அறிந்த அதிகாரிகள் ஆத்திரம் கொண்டனர்.

அதிகாரிகள் இந்தச் சட்டத்தை பிரமலைக் கள்ளர்கள் அதிகம் வாழும் பகுதியில் நடைமுறைப்படுத்தும் பொருட்டு, பெருங்காமநல்லூருக்கு வந்தனர். ஆனால், மக்கள் அடிபணிய மறுத்தனர்.

மார்ச் 2, 1920 அன்று, போலீசின் கைரேகைப்பதிவு அதிகாரிகளுடன் முகாமிடத் தொடங்கினர். ஊர்த் தலைவர்களும், பெரியவர்களும், “கள்ளர்கள் விவசாயிகள்; காட்டுமிராண்டிகள் அல்ல. எனவே, நீங்கள் சொல்வதை ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டோம்” என்று கூறி, மதுரை மாவட்ட ஆட்சியரிடம் மனு கொடுத்தனர்.

பெருங்காமநல்லூர் மக்கள் 1920 ஏப்ரல் 2,3 ஆகிய தேதிகளில் காலை 11 மணிக்குப் பதிவு செய்வதற்காக தனித்துணை ஆட்சியர் முன் வர வேண்டும் என மதுரை மாவட்ட உரிமையியல் நீதிபதி மார்ச் 29, 1920 அன்று உத்தரவிட்டார். இந்நிலையில் ஏப்ரல் 1, 1920 அன்று பெருங்காமநல்லூர் ஊர்க்கோயிலில் கூடிய மக்கள், இத்தீர்ப்புக்கு அடிபணியாமல் அனைத்து மக்களையும் ஒன்றிணைத்துப் போராடுவது என முடிவு செய்தனர்.

மக்களின் தலைவர்களுக்கும் போலீசுக்கும் வருவாய்த்துறையினருக்கும் இடையில் பேச்சுவார்த்தை நடைபெற்றது. அது பயனற்றுப் போகவே, மக்கள் போராட்டக்களம் புகுந்தனர். போலீசின் துப்பாக்கிச் சூட்டில் 17 பேர் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். இவர்களில் 16 பேரின் உடல்களை ஒரு கட்டை வண்டியில் ஏற்றி, உசிலம்பட்டிக்கு அருகில் உள்ள ஆற்றங்கரையில் ஒரே குழியில் புதைத்தனர்.

இந்தத் துப்பாக்கிச் சூட்டின் போது போராடிய மக்களுக்கு குடிநீர் எடுத்துக் கொடுத்து உதவியதற்காக மாயாக்காள் என்ற பெண்ணை போலீசு துப்பாக்கியின் கத்தியினால் குத்திக் கொலை செய்தது. சுமார் 200 பேருக்கும் மேற்பட்டவர்களைப் பிடித்து, சங்கிலிகளால் விலங்கிட்டு ஆடு மாடுகளைப் போல் நடைப்பயணமாக 20 கி.மீ தொலைவிலுள்ள திருமங்கலம் நீதிமன்றத்திற்கு அழைத்து வந்தனர்.

பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் போலீசு அதிகாரிகள் மக்களிடையே சாதி மோதல்களைத் தூண்டிவிடவும் பல்வேறு வகைகளில் முயன்றனர்.


படிக்க: டங்ஸ்டன் திட்டம் ரத்து: மக்கள் போராட்டத்தின் வெற்றியை கொண்டாடுவோம்!


அத்தருணத்தில் கைரேகை சட்டத்துக்கு எதிராகப் போராடும் மக்களுக்கு, சிறைப்பட்ட மக்களுக்கு ஆதரவாக வழக்கறிஞர் ஜார்ஜ் ஜோசப் என்பவர் குரல் கொடுத்து வந்தார். சிறைப்பட்டவர்களுக்கு விடுதலையும் பெற்றுத் தந்தார். மக்களைப் போராட்டங்களத்திலும் ஒருங்கிணைத்தார். ஜோசப் என்ற பெயர் வாயில் நுழையாததால், மக்கள் அவரை ரோஜாப்பூ என்று அழைத்தனர். இன்றும் அவர் பெருங்காமநல்லூர் மக்களால் பெரிதும் போற்றப்படுகிறார். இன்று வரை குழந்தைகளுக்கு ரோசாப்பூ என்று பெயர் சூட்டும் வழக்கம் அம்மக்களிடம் இருந்து வருகிறது.

பின்னாளில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சித் தோழர்கள், உ.முத்துராமலிங்கம் ஆகியோரும் பல்வேறு போராட்டங்களை முன்னெடுத்தனர். பலகட்டப் போராட்டங்களுக்குப் பின் அச்சட்டத்தை மக்கள் தகர்த்தெறிந்தார்கள்.

இக்குற்றப்பரம்பரைச் சட்டத்தை எதிர்த்து எவ்வித முயற்சியையும்  அன்றைய இராசாசி அரசாங்கம் முன்னெடுக்கவில்லை. அன்றைய காங்கிரஸ் பார்ப்பனியத் தலைமையும் இந்திய அளவில் எந்த முன்னெடுப்பையும் எடுக்கவில்லை என்பதையே வரலாறு கூறுகிறது.

அன்று, உழைக்கும் மக்களின் மீதான இத்தகைய பிரிட்டிஷ் கொடுங்கோலாட்சிக்கு ஆதரவாகச் செயல்பட்ட காங்கிரசில் இருந்த பார்ப்பனக் கும்பல்தான், பார்ப்பனியம்தான் இன்று ஆர்.எஸ்.எஸ் – பி.ஜே.பி என்ற மக்கள் விரோத பாசிச சக்திகளின் பின்னணியாக, சித்தாந்தமாக இருக்கிறது என்பதை இந்த இடத்தில் நாம் நினைவில் இருத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

அன்று, பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்திற்கு எதிராகப் போராடி உயிர்நீத்தனர் பெருங்காமநல்லூர் ஈகிகள். இன்றோ, தங்களின் வாழ்க்கையை அழிக்க எத்தனிக்கும் பார்ப்பன, பனியா கார்ப்பரேட்டுகளின் சுரண்டலை எதிர்த்து, ஆர்.எஸ்.எஸ் – பி.ஜே.பி கும்பலின் சதிகளை எதிர்த்து, வீரம் செறிந்த டங்ஸ்டன் எதிர்ப்புப் போராட்டத்தை நடத்தி தங்களின் உரிமைகளை நிலைநாட்டியுள்ளனர் மதுரை மண்ணின் மக்கள்.

ஆம், ஏகாதிபத்திய, பார்ப்பனிய அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராக வீறுகொண்டெழுந்து, தங்கள் இன்னுயிரை ஈந்து, உரிமைகளை நிலைநாட்டிய தீரர்களின், ஈகியர்களின் வரலாற்றுத் தொடர்ச்சிதான் நாம். அவர்களின் வழியில் பாசிசத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தை முன்னகர்த்துவோம்.


தமிழன்பன்

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram



‘விசா’வுக்காக காத்திருக்கிறேன் | டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர் | பாகம் 5

மனிதத் தன்மையே அற்ற மருத்துவர்!

அடுத்த வழக்கு இதுபோன்று நிலையை எடுத்துக் காட்டுவதாகும். அது கத்தியவார் கிராமத்தில் உள்ள ஒரு தீண்டத்தகாத ஆசிரியரின் வழக்கு. காந்தியால் வெளியிடப்பட்டு வரும் ‘யங் இந்தியா’ என்றும் பத்திரிகையின் 1929 டிசம்பர் 12 ஆம் தேதிய பதிப்பில் கீழ்க்கண்ட கடிதம் வெளியிடப்பட்டது. குழந்தை பெற்றிருந்த தனது மனைவிக்கு ஒரு மருத்துவரை மருத்துவம் பார்க்கச் செய்ய, தான் எதிர்கொண்ட இடையூறுகளை அக்கடிதத்தில் வெளிப்படுத்தியிருந்த அவர், தனது மனைவியும், குழந்தையும் மருத்துவ உதவியின்றி எவ்வாறு இறக்க நேர்ந்தது என்பதையும் கூறியிருக்கிறார். அக் கடிதம் கூறுவதாவது:

“இந்த மாதம் 5 ஆம் தேதி என் மனைவிக்கு ஒரு குழந்தை பிறந்தது. 7 ஆம் தேதியன்று உடல் நலமிழந்த என் மனைவிக்கு வயிற்றுப் போக்கு ஏற்பட்டது.

அவளது பலம் எல்லாம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகக் குறைந்து கொண்டே வந்தது; அவளது மார்பு வீங்கிக் கொண்டது. மூச்சு விடுவதற்கே துன்பப்பட்ட அவளது மார்பெலும்புகளில் தாங்கமுடியாத வலி ஏற்பட்டது. நான் ஒரு மருத்துவரை அழைக்கச் சென்றேன். ஆனால், தான் ஓர் அரிஜன் வீட்டிற்கு வரமாட்டேன் என்று கூறிய அவர் எனது குழந்தையையும் பரிசோதனை செய்து பார்க்கத் தயாராக இல்லை. பின்னர் நாகர்சேத் மற்றும் கராசியா தர்பாருக்குச் சென்ற நான் எனக்கு உதவும்படி வேண்டினேன். மருத்துவருக்கான மருத்துவக் கட்டணம் இரண்டு ரூபாயை முழுமையாக நான் கொடுப்பதற்கு நாகர்சேத் பிணையாக நின்றார்.

பின்னர் மருத்துவர் வந்தார்; ஆனால், ஒரு நிபந்தனையின் பேரில். அரிஜன் காலனிக்கு வெளியேதான் நோயாளியைச் சோதனை செய்வேன் என்பதுதான் அந்த நிபந்தனை. பிறந்த குழந்தையுடன் என் மனைவியை அரிஜன் காலனிக்கு வெளியே கொண்டு வந்தேன். பின்னர் மருத்துவர் ஒரு தர்மாமீட்டரை ஒரு முஸ்லிமிடம் கொடுக்க, அந்த முஸ்லிம் அதனை என்னிடம் கொடுத்தார். என் மனைவியிடம் கொடுத்த நான் பின்னர் அதைத் திரும்பப் பெற்று முஸ்லிமிடம் கொடுத்தேன். அந்த முஸ்லிம் அதை மருத்துவரிடம் கொடுத்தார். அப்போது இரவு எட்டுமணி ஆகிவிட்டது. ஒரு விளக்கு வெளிச்சத்தில் அந்த தெர்மாமீட்டரைப் பார்த்த மருத்துவர் நோயாளி நிமோனியா நோயால் துன்புறுவதாகக் கூறினார்.

பின்னர் அங்கிருந்து சென்ற மருத்துவர் மருந்து அனுப்பி வைத்தார். சிறிது ஆளி விதைகளை நான் கடைத் தெருவிலிருந்து வாங்கி வந்து நோயாளி மீது அதைப் பயன்படுத்தினேன். மருத்துவருக்கு இரண்டு ரூபாய் கட்டணத்தை நான் கொடுத்த பிறகும். மறுபடியும் நோயாளியை வந்து பார்க்க அவர் மறுத்துவிட்டார். அந்த நோய் மிகவும் ஆபத்தானது; கடவுள் மட்டுமே எங்களுக்கு உதவ முடியும். எனது வாழ்க்கையின் ஒளி அணைந்துவிட்டது. அன்று பிற்பகல் இரண்டு மணி அளவில் என் மனைவி இறந்துவிட்டாள்”.

அந்தத் தீண்டத்தகாத ஆசிரியரின் பெயர் கொடுக்கப் பட்டிருக்கவில்லை. அதே போல அந்த மருத்துவரின் பெயரும் அதில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கவில்லை. பெயரைக் குறிப்பிட்டால் பழிவாங்கும் செயல்கள் எழலாம் என்ற அந்தத் தீண்டத்தகாத ஆசிரியரின் அச்சத்தினால் பெயரைக் குறிப்பிடவேண்டாம் என்று அவர் கேட்டுக் கொண்டதே அதன் காரணம். ஆனால், அதில் குறிப்பிடப்பட்ட உண்மைகள் மறுக்க முடியாதவை.

இதற்கு எந்த விளக்கமும் தேவையில்லை. நோய்வாய்ப்பட்டு மிகவும் மோசமான நிலையில் இருக்கும் நோயாளிக்கு தெர்மாமீட்டர் வைத்து சோதனை செய்ய அந்த மருத்துவர், படித்தவராக இருந்தும் கூட, மறுத்துள்ளார். அந்தப் பெண்மணிக்குச் சிகிச்சை செய்ய அவர் மறுத்ததன் காரணமாக அந்தப் பெண்மணி இறந்துபோனார். அவரது தொழில் அவருக்கு விதித்துள்ள கடமையைப் புறக்கணிக்கிறோம் என்ற வருத்தமோ உணர்வோ அந்த மருத்துவர் கொண்டிருக்கவில்லை. ஒரு தீண்டத்தகாதவரைத் தொடுவதைவிட, மனிதத் தன்மையே அற்றவனாக இருப்பதையே ஓர் இந்து விரும்புகிறான்.

தொடரும்..

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube, Telegram, Instagram