புதிய ஜனநாயகம்

புரட்சிகர உணர்வும் கடுமையான உழைப்பின் உறுதியும் புரட்சியின் யதார்த்த நிலைமையின் சாதகமும் இருந்தால் மட்டும் போதாது; புரட்சியை நோக்கி முன்னேற சரியான மார்க்சிய – லெனினியத் தலைமை தேவை.

விசயங்களை பகுத்தாரயத் தவறினால் பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பதற்கு மாறாக நாம் பலவந்தம், தந்திரங்கள், கட்சி அளிக்கும் அதிகாரம், ஏன் மோசடியைக் கூட கையாள வேண்டி வரும். அங்கே உட்கட்சி ஜனநாயகம் இருக்காது.

உட்கட்சிப் போராட்டம் || பாகம் - 11 பாகம் - 10 உட்கட்சிப் போராட்டம் நடத்துவது எப்படி? - தொடர்ச்சி நான்காவதாக, கட்சிக்குள்ளேயும், வெளியிலேயேயும் போராட்டங்கள் நடத்துவது நிறுத்தப்பட வேண்டும்; பலவேறு குற்றங்களும் குறைபாடுகளும், செய்த வேலையின் பரிசீலனையிலும், தொகுத்துக் கூறும் பொழுதும் சுட்டிக் காட்டப்பட வேண்டும். முதலில் ‘விசயத்தில்' கவனம் செலுத்த வேண்டும்; பிறகுதான் “ஆளுக்கு” வரவேண்டும். முதலாவதாக விசயங்களை, விவாதத்திற்குரியனவற்றை, அதன் தன்மையை, முக்கியத்துவத்தை, குற்றங் குறைகளின்...

கட்சியின் கட்டுப்பாட்டை, ஒருமைப்பாட்டை, கௌரவத்தை உயர்த்தவும், அதன் வேலையைத் துரிதப்படுத்தவும் நடத்தப்படுவதே உட்கட்சிப் போராட்டம்; மாறாக கட்சியை சிதைப்பதற்கல்ல.

ஸ்பெயின், ருமேனியா, ரசியா போன்ற பிற்பட்ட நாடுகளின் பிரதிநிதிகளும் எங்கெல்சின் ஆலோசனைகளையும் வழிகாட்டலையும் நாடினர். அவரது வளமான அறிவு அனுபவக் களஞ்சியத்தை அவர்கள் எல்லோரும் பயன்படுத்தினர்.

கயிற்றில் நடக்கும் கலைஞனைப் போலத்தான் உட்கட்சிப் போராட்டமும். கொஞ்சம் சறுக்கினால், இடது – வலது விலகல். ஏன், எதிர்ப்புரட்சிக்காரர்கள்கூட உள்ளே நுழைந்துவிடுவார்கள்.

எந்தவொரு பிரச்சினையையும் கட்சியின் முழுமையிலிருந்தே பார்க்க வேண்டும். தனிநபர் அல்லது கோஷ்டியை முன்னிறுத்திப் போராடுவது கோட்பாடற்ற போராட்டம்; கட்சிக்கு தீங்கிழைப்பதாகும்.

மூலதனத்தின் 2-வது,3-வது தொகுதிகளை வெளியிட்டதன் மூலம் எங்கெல்ஸ் மார்க்சுக்கு மாண்புமிக்க நினைவுச் சின்னம் நிறுவினார்; அந்த நினைவுச் சின்னத்தில் தம்மையறியாமலேயே தமது பெயரையும் அழியாத வகையில் பொறித்துவிட்டார்

இயந்திரரீதியான, மிதமிஞ்சிய உட்கட்சிப் போராட்டங்கள் கட்சியை வலது, இடது விலகலை நோக்கித் தள்ளக்கூடியவை; மிகப்பெரும் தீங்கை விளைவிக்கக் கூடியவை.

உட்கட்சிப் போராட்டமானது தனிநபர் தாக்குதல் அல்ல; தவறு செய்த தோழர்களை தண்டிப்பதுமல்ல; போதனை அளித்து வளர்த்தெடுப்பதே அதன் நோக்கம்.

1844 முதல் 1848 காலகட்டத்தில் தொழிலாளர் இயக்கங்களின் தொடர்பில் இருந்த எங்கெல்ஸ் தொடர்ச்சியான தேடலின் இயக்கப் போக்கில் ஒரு கம்யூனிஸ்ட்டாக பரிணமித்தார்.

பிழைகள் செய்த தோழர்கள் தங்கள் குற்றங்களைத் திருத்திக் கொள்ளும் பொருட்டு அவற்றை வெளிப்படுத்துவதில்லை; இதன்மூலம், தங்கள் வியாதியை மறைத்துக் கொண்டு, அதை குணப்படுத்த தயக்கம் காட்டுகின்றனர்.

கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்குள் எழும் கோட்பாடற்ற தகராறுகள், மிதமிஞ்சிய போராட்டங்கள், தாராளவாதம் அனைத்துமே உட்கட்சிப் போராட்டத்தின் மார்க்சிஸ்ட் - லெனினிஸ்ட் முறையானது அல்ல.

ஹெகலையும், ஹெகலைப் பின்பற்றும் மற்றவர்களையும் போலல்லாமல், மார்க்சும் எங்கெல்சும் பொருள்முதல்வாதிகளாக, மனிதச் சமுதாயத்தின் வளர்ச்சி பொருளாயத வகைப்பட்ட உற்பத்திச் சக்திகளின் வளர்ச்சியினால் வரையறுக்கப்படுகிறது என்பதை உரக்கக் கூறினர்.

முதலாளித்துவம் உருவாக்கியுள்ள சமூக அவலங்களுக்கான மூலக் காரணங்களையும் அதற்கான தீர்வுகளையும் விஞ்ஞானப் பூர்வமாக முன் வைத்தவர் தோழர் பிரெடெரிக் எங்கெல்ஸ் !