எட்டாவது முறையாக குற்றுயிரும் கொலையுயிருமாக வாழ்ந்த மண்ணில் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள் ஈழத் தமிழ் மக்கள். வன்னிக் காடுகளில் இலங்கை விமானத்தின் குண்டு விழாத இடத்தை தேடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள் துன்பத்தையே உயிர் மூச்சாகக் கொண்டு அலையும் அந்த மக்கள். விடுதலைப் புலிகளை அழிப்பது என்ற பெயரில் தமிழ் மக்களை சுவடு இல்லாமல் அழித்தொழிக்கும் மூர்க்கமான போரைத் தொடுத்திருக்கிறது இலங்கை சிங்கள வெறி அரசு. “தொட்டுவிடும் தூரத்தில் இருக்கும் கிளிநொச்சியை பிடித்துவிடுவோம்” என்று கொக்கரிக்கிறார் ராணுவத் தளபதி பொன்சேகா.
இராணுவ பலத்தின் மூலம் தமிழ் மக்கள் இரண்டாம் தரக் குடிகள் என்ற நிலையை யாரும் கேட்பாரின்றி உறுதி செய்கிறது சிங்கள பேரினவாத அரசு. இந்த அநீதியான போருக்கு எந்த சர்வதேசத் தடையும் இல்லையென கொக்கரிக்கிறார் அதிபர் ராஜபக்ஷே. தடை இல்லையென்பதோடு ஆயுத உதவியும் ஆதரவும் கூட இந்த சர்வதேச அங்கீகாரத்தில் அடங்கியிருக்கிறது. புலிகளின் விமானத் தாக்குதலால் காயமடைந்த இந்திய இராணுவ நிபுணர்கள் மூலமாக இந்தியாவும் இந்த இனவெறிப் போரில் கலந்து கொண்டிருப்பது அம்பலமானது. ஆனாலும் இது குறித்து மவனம் சாதிக்கிறது மன்மோகன் அரசு.
ஆனால் ராஜபக்ஷே ஆர்ப்பட்டமாய் முழங்குகிறார், புலிகளுக்கு எதிரான யுத்தத்தை நிறுத்துமாறு இந்தியா சொல்லவில்லை என்று ! அரசாங்ககளுக்கிடையில் இப்படி புரிந்துணர்வு வெளிப்படையாக இருக்கும் போது தமிழ்நாட்டில் மீண்டும் ஈழம் குறித்த கவலை – முன்பு போல இல்லையென்றாலும் – எழுந்திருக்கிறது. இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் உண்ணாவிரதம், வைகோவின் ஆர்ப்பாட்டம், திரையுலகின் ராமேஸ்வரத்து கூட்டம், தி.மு.கவின் மனித சங்கிலி, அப்புறம் கருணாநிதியின் ராஜினாமா மிரட்டல்….தொட்டுவிடும் தூரத்திலிருக்கும் ஈழத்தின் அலறல் தமிழகத்தை இலேசாக உலுப்பியிருப்பது உண்மைதான்.
எழும்பியிருக்கும் இந்த உணர்வு உண்மையிலேயே ஈழத்தின் அவலத்தை துடைக்கும் வல்லமை கொண்டிருக்கிறதா என்பதுதான் நம்முன் உள்ள பிரச்சினை. தமிழகத்தின் எல்லாத் தலைவர்களும், தமிழின ஆர்வலர்களும் ஒட்டுமொத்தமாக முன்வைக்கும் கோரிக்கை என்னவென்றால் ‘இந்தியா தலையிடவேண்டும், போரை நிறுத்த வேண்டும்’ என்பதே! ஈழத்துப் பிரச்சினையில் இந்தியா நடுநிலைமை வகிப்பது போலவும் இக்கோரிக்கையை வற்புறுத்தினால் போரை நிறுத்தி ஈழத்தமிழர்களுக்கு ஆறுதலளிக்கலாம் என்பதும்தான் இந்த கோரிக்கையின் உட்கிடை.
இந்தியா அல்லது இந்திய அரசு என்பது என்ன? இது நாட்டையும் மக்களையும் மட்டும் குறிக்கவில்லை. இந்திய ஆளும்வர்க்கத்தின் அல்லது முதலாளிகள்-அரசியல்வாதிகள்-அதிகாரவர்க்கத்தின் நலனைத்தான் இந்த அரசு பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது. இந்திய முதலாளிகள் மற்றும் அதிகாரவர்க்கம் கோரும் நலன்தான் இந்தியாவின் அயுலறவுக் கொள்கைகளை வழிநடத்தும். அமெரிக்காவின் ஈராக் ஆக்கிரமிப்பை எதிர்க்காமல் இருப்பதோ, ஈரானுக்கெதிராக அமெரிக்காவின் நடவடிக்கைகளை ஆதரிப்பதோ, அணு ஒப்பந்தத்தின் மூலம் அமெரிக்காவின் அடிமையாகத் நெளிவதோ இப்படித்தான் நடந்தது. அமெரிக்காவின் ஆசியுடன் தெற்காசியாவின் பிராந்திய வல்லராசகத் திகழவேண்டும், அதை ஒரு பொருளாதார வர்த்தக வலையமாக மாற்றி சந்தையை இந்திய தரகு முதலாளிகளுக்கு திறந்துவிடவேண்டுமெ என்பதுதான் இந்தியாவின் இலக்கு. இந்த நோக்குதான் இந்திய இலங்கை உறவை வழிநடத்துகிறதேயன்றி அடிபட்டுச் சாகும் ஈழத் தமிழ் மக்களின் அவலமல்ல. ஒரு ஐம்பதாண்டு இந்திய இலங்கை உறவின் வரலாற்றைப் பார்க்கும்போது இந்த ராஜாங்க ரகசியம் புலப்படும்.
60களில் சிறிமாவோ – சாஸ்திரி ஒப்பந்தப்படி ஐந்து இலட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட மலையக இந்திய தமிழர்கள் இந்தியாவிற்கு திருப்பி அனுப்பப்பட்டனர். இலங்கையின் தேயிலைத் தோட்டங்களை உழைத்தும் உயிரைக்கொடுத்தும் உருவாக்கிய தொழிலாளிகள் ஒரிரவில் அனாதைகளாக மாற்றப்பட்டு இந்தியாவிற்கு விரட்டப்பட்டனர். இந்தப் பிரச்சினையில் தமிழ்மக்களின் நலனுக்கு ஆதரவாக இந்தியா இருந்திருந்தால் இது நடந்திருக்குமா? பாகிஸ்தான், சீனப்போர்களைத் தொடர்ந்து அன்று இந்தியாவுக்கு இலங்கையின் ஆதரவு தேவைப்பட்டதால் இந்த அநீதியான கோரிக்கை ஏற்கப்பட்டது. இந்தியாவின் நலனுக்காக தமிழனின் வாழ்க்கை சூறையாடப்பட்டது. இதுதான் மலையக இந்தியத் தமிழ் மக்கள் அகதிகளாக்கப்பட்ட கதை!
70களில் இலங்கையில் இப்போது சிங்கள இனவெறிக் கட்சியாக சீரழிந்துபோன ஜனதா விமுக்தி பெரமுனா என்ற ஜே.வி.பி கட்சி ஆயுதம் தாங்கிய கிளர்ச்சி நடத்தியபோது அதை அடக்குவதற்கு இந்தியா படையும், ஆயுத உதவியும் செய்தது. ஆயிரக்கணக்கான சிங்கள இளைஞர்கள் கொல்லப்பட்டனர். இப்போது “இலங்கையின் இறையாண்மையில் தலையீடு செய்யமாட்டோம்” என்று காங்கிரசு கட்சி அறிவிக்கிறதே அப்போது மட்டும் இந்தத் தலையிடாமைக் கொள்கை எங்கே போயிற்று? இலங்கையை தொடர்ந்து தனது செல்வாக்கில் வைத்திருக்கவே இந்திய அரசு இந்த உதவியைச் செய்தது.
அதன் பிறகு பாகிஸ்தானைத் துண்டாடி வங்கதேசத்தை உருவாக்க இந்திய இராணுவம் தலையிட்டது. அன்றைய சூழ்நிலையில் இலங்கை அரசைச் சரிக்கட்டிக் கொள்வதற்காக கச்சத்தீவு இலஞ்சமாகக் கொடுக்கப்பட்டது. இதுவும் இந்திய ஆளும் வர்க்கங்களின் நலனுக்காக தமிழ்நாட்டு மக்களுக்கு செய்யப்பட்ட துரோகமாகும். பெரிய தீவை தனது செல்வாக்கில் வைக்க சிறிய தீவு தாரைவார்க்கப்பட்டது. இன்றைக்கு கச்சத்தீவருகே மீன் பிடிக்கும் தமிழகத்து மீனவர்கள் காக்கை குருவி போல இலங்கை கடற்படையினரால் கொல்லப்படுவதற்கு இதுதானே அச்சாரம்?
83 ஜூலைக் கலவரத்திற்குப் பிறகு ஈழத்தில் போராளிக் குழுக்கள் தலையெடுத்த போது அந்தக் குழுக்களுக்கு இராணுவப்பயிற்சி அளித்து, ஆயுத உதவியும் செய்து ஆதரித்தது இந்திரா அரசாங்கம். இதையும் ‘ஈழ விடுதலைக்கு இந்தியா செய்த உதவி’ என்று இன்றைக்கும் உளறுபவர்கள் இருக்கின்றனர். இந்திரா காந்தி உயிரோடு இருந்திருந்தால் ஈழம் விடுதலை அடைந்திருக்கும் என்று பேசித்திரியும் புத்திசாலிகளும் இருக்கிறார்கள்.
கச்சத்தீவைக் கொடுத்ததும், மலையகத் தமிழரின் குடியுரிமையைப் பறித்ததும் இலங்கைக்கு இந்தியா வழங்கிய சலுகைகள். 83 இல் போராளிகளை ஸ்பான்சர் செய்தது மிரட்டல்!
இரண்டு எதிரெதிதர் நிலைகளும் ஒரே நோக்கத்துக்காகத்தான். அன்று ரசிய ஆதரவு முகாமில் இந்தியா இருந்ததும், இலங்கை அமெரிக்க ஆதரவு முகாமிலும் இருந்தது. உலகு தழுவிய பனிப்போர் சூழலில்தான் இந்த ‘ஸ்பான்சர்ஷிப் முடிவு’ எடுக்கப்பட்டது என்பதையும் நினைவில் கொள்ளவேண்டும்.
இலங்கையை மிரட்டி தனது செல்வாக்கில் வைத்திருக்கும் பொருட்டே இந்திரா காந்தி போராளிக் குழுக்களுக்கு உதவி செய்தார். நிச்சயமாக இது ஈழத்தமிழரின் விடுதலைக்காக செய்யப்பட்டதில்லை. மேலும் இன்று ஈழ விடுதலைப் போராட்டத்தின் மாற்றமுடியாத வடுவாய் பதிந்திருக்கும் பல சீரழிவுகளுக்கும் இந்திராவின் இந்த ஸ்பான்சர் புரட்சி வழி ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. குறுக்கு வழியில் விடுதலையை சாதிக்கலாம் என்ற பிரமையை ஈழத்தின் இளைஞர்களுக்குக் கற்றுத்தந்த இந்திய உளவுத் துறை, அதன் பொருட்டு பணம் சம்பாதிப்பதற்காக போதைப்பொருள் கடத்துவது, சக குழுக்களை அழிப்பது போன்ற சதிகளையும் சொல்லிக் கொடுத்தது. எம்.ஜி.ஆரின் ஆதரவு பெற்ற விடுதலைப் புலிகள் தமது இருப்பை மட்டும் உறுதி செய்வதற்கு மற்ற குழுக்களை ஈவிரக்கமின்றி துடைத்தழித்தனர். இப்படியாக தனது தெற்காசிய மேலாதிக்க நோக்கத்துக்காக இந்திய ஆளும் வர்க்கம் நடத்திய சூதாட்டத்தில், ஈழத்தின் எதிர்காலம் பகடைக்காய் ஆக்கப்பட்டது.
ஒரு நாட்டின் விடுதலையும், புரட்சியும் இன்னொரு நாட்டின் ஆளும் வர்க்கத்தின் தயவில் நடைபெற முடியாது என்பதற்கு ஈழம் எடுப்பான எடுத்துக்காட்டாகும். அன்றைக்கு ஈழத்தின் போராளிக்குழுக்களை இந்திய உளவுத் துறைகள்தான் வழிநடத்தின என்பதிலிருந்து அந்தக்குழுக்களின் அரசியல் தரத்தை புரிந்து கொள்ளமுடியும். முக்கியமாக சொந்தநாட்டின் மக்களை அரசியல் ரீதியாக அணிதிரட்டும் தேவையை, நிர்ப்பந்தத்தை இந்த குறுக்கு வழி ரத்து செய்து விட்டது.
இப்படி இந்தியாவால் மிரட்டப்பட்ட இலங்கை, அன்று ஈழப்பிரச்சினையில் இந்தியாவின் தலையீட்டை ஏற்றுக்கொண்டது. இதுவும் தொலைநோக்கில் இந்தியாவை ஈழ விடுதலைக்கு எதிராக நிறுத்துவதற்கு உதவும் என்று ஜெயவர்த்தனே-பிரேமதாசா கும்பல் புரிந்து கொண்டது. இந்திராவின் மரணத்திற்கு பிறகு இந்தி சினிமா ஹீரோவைப் போல வந்திறங்கிய ராஜீவ், ஈழத்தமிழர்கள் சார்பில் இலங்கையுடன் ஒப்பந்தம் போட்டார். அதை வைத்து இலங்கையை நிரந்தரமாக இந்தியாவின் செல்வாக்கில் வைத்துக் கொள்ளலாம் எனவும் இந்திய ஆளும் வர்க்கம் கணக்குப் போட்டது. இதே ஒப்பந்தத்தை வைத்து ஈழவிடுதலைக்கு எதிராக இந்தியாவை நிறுத்தும் வழியை யோசித்தார் ஜெயவர்த்தனே.
திம்பு பேச்சுவார்த்தையின் அடிப்படைகள் மறுக்கப்பட்டு ஒரு அடிமை ஒப்பந்தம் ராஜீவ் – ஜெயவர்த்தனே கும்பலால் ஈழமக்கள் மீது திணிக்கப்பட்டது. இந்திய முதலாளிகளின் நலனுக்காக அந்த ஒப்பந்தத்தை தீட்சித், இந்து ராம், பார்த்தசாரதி, பண்ருட்டி ராமச்சந்திரன் முதலானோர் அடங்கிய கூட்டம் வடிவமைத்தது. அதை அமல் படுத்தும் சாக்கில் தெற்காசிய நாட்டாமையின் இராணுவம் இலங்கையில் இறங்கியது. விடுதலைப் புலிகள் இந்த ஒப்பந்தத்தை எதிர்த்தனர். இந்தியாவின் வற்புறுத்தலால் ஏற்றுக்கொண்டதாக அறிவித்தனர். ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப் போன்ற குழுக்கள் இந்த ஒப்பந்தத்தை முழுமனதோடு ஆதரித்து ஈழமக்களுக்கு துரோகமிழைத்தன. ஒப்பந்தத்தின் அமலாக்கத்தை இந்தியாவின் தலையில் கட்டியதன் மூலம் விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிராக இந்திய ராணுவத்தை திருப்புவதில் வெற்றிபெற்றது இலங்கை அரசு.
இந்திய ஆக்கிரமிப்புக்கு எதிரான விடுதலைப் புலிகளின் போர் துவங்கியது. சில நாட்களில் புலிகளை முடித்துவிடலாம் என்று அதிகரா வர்க்கத்தால் தவறாக வழிநடத்தப்பட்ட இந்திய ராணுவம் 1500 வீரர்களைப் பலி கொடுத்தது. போரில் வெல்ல முடியாத ஆத்திரத்தை அப்பாவி தமிழ் மக்களை கொல்வதிலும், பெண்களை பாலியல் வல்லுறவு செய்வதிலும் தீர்த்துக் கொண்டது. இறுதியில் மூக்கறுபட்ட இந்திய ராணுவம் வி.பி.சிங் பிரதமராக இருந்தபோது இந்தியா திரும்பியது. அதன் பின் ராஜிவ் கொலை செய்யப்பட்டார். இதை வைத்து விடுதலைப் புலிகளை பயங்கரவாதிகளாக அறிவித்து தடை செய்து தமிழ் நாட்டில் ஈழம் என்று சொன்னாலே கைது செய்யப்படும் நிலை உருவாக்கப்பட்டது.
ராஜிவ் கொலையின் காரணமாகத்தான் இந்திய அரசு ஈழத்திற்கு எதிரான நிலைக்குச் சென்று விட்டதாகப் பலரும் பேசுகின்றனர். இது கடைந்தெடுத்த பொய்யாகும். சோ, சுப்ரமணியசுவாமி, ஜெயலலிதா, இந்து ராம் போன்ற பார்ப்பனர்கள் கூட்டமும் ஊடகங்களும் ஈழப் போராட்டத்துக்கு எதிராக நஞ்சைக் கக்கும் சந்தர்ப்பங்களில் எல்லாம், ராஜீவின் மரணத்தை மிகப்பெரிய தேசிய அவமானமாக சித்தரித்துக் குமுறுகிறார்கள்.
இலங்கை சென்ற ராஜீவ் காந்தியை ஒரு சிங்கள சிப்பாய் துப்பாக்கிக் கட்டையால் தாக்கினான். அதுவும் கூட கொலை முயற்சிதான். இதற்காக இந்தியா இலங்கை மீது படையெடுத்ததா என்ன? அல்லது அந்த சிப்பாயைத் தூக்கில் போட்டு விட்டார்களா? இரண்டுமில்லை. அந்த சிப்பாய் தண்டனைக்காலம் முடிந்து தற்போது வெளியே வந்துவிட்டான். ராஜீவ் கொலை செய்யப்படாவிட்டாலும் புலிகள் விசயத்தில் இந்தியா இதே நிலையைத்தான் எடுத்திருக்கும்.
“தமிழர்கள் படற துன்பத்தைப் பார்த்து, ஏதோ நல்லது பண்லாம்னு எங்க ராஜீவ் காந்தி முயற்சி பண்ணாரு. அவரையே கொன்னுட்டீங்க, இனிமே நீங்க எக்கேடு கெட்டுப் போங்கப்பா. உங்க சங்காத்தமே வேணாம்” என்று இந்தியா மனம் வெறுத்து ஒதுங்கி விட்டதைப் போல காங்கிரஸ்காரர்கள் பேசுவதைக் கேட்கையில் ரத்தம் கொதிக்கிறது. “ஏதோ நடந்தது நடந்து போச்சு, அதை மனசுல வச்சுக்காதீங்க, நீங்க தலையிட்டு பாத்து செஞ்சாதான் உண்டு” என்ற பாணியில் விடுதலைப் புலி ஆதரவாளர்கள் இந்திய அரசிடம் மன்றாடுவதைப் பார்க்கும் போதோ குமட்டுகிறது.
அப்படியெல்லாம் ‘மனம் நொந்து’ இந்தியா எந்தக் காலத்திலும் ஒதுங்கி விடவில்லை. எனவேதான் அன்று முதல் இன்று வரை இலங்கை ராணுவத்துக்கு பயிற்சி கொடுப்பதையும், ஆயுதங்கள் தருவதையும் இந்தியா தொடர்ந்து செய்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. ஏனென்றால், இந்திய மேலாதிக்க நோக்கத்துக்கு அது அவசியம்.
காஷ்மீரிலும், வடகிழக்கிலும் தேசிய இனப் போராட்டங்களை ஒடுக்கி வரும் இந்திய அரசு, ஈழத்தமிழர்களின் சுய நிர்ணய உரிமையை ஆதரிக்குமா? தனது மேலாதிக்க நலனுக்காக தமிழக மீனவர்களை ஆண்டு தோறும் இலங்கைக் கடற்படைக்கு காவு கொடுத்து வரும் அரசு, ஈழத்தமிழனின் உயிரைக் காப்பாற்றுமா?
புலிகள் ஈழம் கேட்கிறார்கள். இந்திய ஆளும் வர்க்கமோ தெற்காசியாவைக் கேட்கிறது. இதில் எந்தக் கோரிக்கைக்கு செவி சாய்ப்பார் மன்மோகன் சிங்? சமீபத்தில் இலங்கையில் நடைபெற்ற சார்க் மாநாட்டில் அவர் பேசியதைப் படித்துப் பாருங்கள். இந்தியா, பாகிஸ்தான், இலங்கை, வங்காளதேசம், நேபாளம், பூடான் அனைத்தையும் சேர்த்து தெற்காசிய சுதந்திரப் பொருளாதார மண்டலமாக்கி, எல்லா நாடுகளுக்கும் சேர்த்து ஒரே நாணயத்தையும் கொண்டு வரவேண்டும் என்பதுதான் மன்மோகன் பேச்சின் மையப்பொருள்.
உலகமயமாக்கல் கொள்கையின் விளைவாகப் பணக்கொழுப்பு பெருகி ‘சந்தை … சந்தை’ என்று தினவெடுத்துத் திரியும் அம்பானிக்கும், டாடாவுக்கும், மித்தலுக்கும் தெற்காசியாவை வாங்கித் தருவதற்கு இந்திய அரசு வேலை செய்யுமா, தமிழர்களுக்கு ஈழம் வாங்கித் தருவதற்கு வேலை செய்யுமா?
“வங்காளிகளுக்கு பங்களாதேஷ் வாங்கிக் கொடுக்கவில்லையா?” என்கிறார் கருணாநிதி. “அண்ணனுக்கு ஐஸ்கிரீம் வாங்கிக்கொடுத்தியே, எனக்கு மட்டும் ஏன் சாக்லெட் வாங்கிக் கொடுக்க மாட்டேங்கிறே?” என்பது போன்ற சிறுபிள்ளைத்தனமான கேள்வி இது. அன்றும் வங்காளிகளுக்கு தனி நாடு பெற்றுத்தருவது இந்திய அரசின் நோக்கமாக இருக்கவில்லை. பாகிஸ்தானை உடைப்பதுதான் அன்று இந்தியாவின் நோக்கம். நெல்லுக்கு இரைத்த நீர் புல்லுக்கும் பொசிந்தது – வங்காள தேசம் பிறந்தது. புல்லுக்கு நீர் இரைப்பது இந்தியாவின் நோக்கமாக அன்றைக்கும் இல்லை. இன்றைக்கும் இல்லை.
“இலங்கைக்கு பாகிஸ்தானும், சீனாவும் ஆயுதம் கொடுக்கிறார்கள். அதைத் தடுத்து இலங்கையை நம் கண்ட்ரோலுக்குக் கொண்டு வரவேண்டுமானால், நாம் ஆயுதம் கொடுப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை” என்பதுதான் இந்திய மேலாதிக்கத்தை நியாயப்படுத்த வெளியுறவுத் துறை அதிகாரிகள் முன்வைக்கும் வாதம். “அப்படி நீங்கள் கொடுத்தாலும் எசமானே, சிங்களவன் உங்களுக்கு விசுவாசமாக இருக்கமாட்டான். தமிழன்தான் விசுவாசமாக இருப்பான். பாகிஸ்தானும் சீனாவும் இலங்கையில் இறங்கிவிட்டால் இந்தியாவுக்குத்தான் ஆபத்து. எனவே இந்தியாவின் பாதுகாப்புக்காகவாவது தமிழ் ஈழத்தை ஆதரியுங்கள்” என்பது இங்குள்ள சில தமிழ் உணர்வாளர்களின் எதிர்வாதம். இது எதிர்வாதமல்ல, அதே வாதம்தான் என்பது கூட அவர்களுக்குப் புரியவில்லை. சிங்கள அடிமைத்தனத்துக்கு மாற்றாக இந்திய அடிமைத்தனத்தை சிபாரிசு செய்யும் இந்தக் கோரிக்கை எவ்வளவு ஆபாசமாக இருக்கிறது என்பது உரைக்கவுமில்லை.
“இதெல்லாம் ஒரு தந்திரம். நாங்கள் இந்திய அரசிடம் ஏமாந்து விடுவோமா என்ன” என்று இந்தப் புத்திசாலிகள் நம்முடைய காதில் கிசுகிசுக்கிறார்கள். இதே வசனத்தைத் தான் இந்திய உளவுத்துறையால் பயிற்றுவிக்கப்பட்ட போராளிகள் 1983 இல் பேசினார்கள். கேட்டோம். தந்திரத்தில் வென்றது யார் என்பதையும் அனுபவத்தில் கண்டு விட்டோம். மறுபடியும் கொக்கு தலையில் வெண்ணெய் வைத்துப் பிடிக்கும் அதே தந்திரம்!
நம்முடைய தமிழ் உணர்வாளர்களுக்குக் கம்யூனிசத்தைக் கட்டோடு பிடிக்காது என்பது தெரிந்த கதை. இருந்தாலும் தொடர்ந்து வங்காளதேசத்தை உதாரணம் காட்டும் அவர்கள் ஒரு மாற்றத்துக்கு நேபாளத்தைப் பார்க்கலாமே! ‘நேபாளத்தில் மன்னராட்சி தொடரவேண்டும்’ என்பதற்காக இந்தியா செய்யாத தகிடுதத்தங்கள் இல்லை. நேபாளத்துக்கு ஆயுத சப்ளை இந்தியாவும், அமெரிக்காவும்தான். மாவோயிஸ்டுகளின் ஆயுதப் போராட்டத்தை நசுக்க ஆன உதவிகளையெல்லாம் இந்தியா செய்தது. பிறகு ‘மாவோயிஸ்டுகளுடன் சேராதீர்கள்’ என்று ஏழு கட்சிக் கூட்டணியை மிரட்டியது, தாஜா செய்தது. கூட்டணி அமைந்த பிறகு அதனை உடைக்க கொய்ராலாவைத் தூண்டி விட்டது. இலட்சக்கணக்கான மக்கள் அரண்மனையை முற்றுகையிட்டு முழங்கிக் கொண்டிருந்த அந்தத் தருணத்திலும், முன்னாள் காஷ்மீர் மன்னர் கரண்சிங்கை அனுப்பி, மன்னராட்சியைப் பாதுகாக்க பேச்சுவார்த்தை நடத்திப் பார்த்தது. பிறகு தேர்தலில் மாவோயிஸ்டுகளைத் தோற்கடிக்க தெராய் பகுதியில் தனிநாடு கோரிக்கையைத் தூண்டி விட்டு அவர்ளுக்கு ஆயுதமும் கொடுத்தது.
ஜனநாயகத்துக்கு எதிராக மன்னராட்சியை ஆதரிப்பதற்கு இந்திய ஆளும் வர்க்கம் கூறிய விளக்கம் என்ன? “நாம் மன்னராட்சியை ஆதரிக்காவிட்டால், நேபாள மன்னர் சீனாவின் பக்கம் சாய்ந்துவிடுவார்”. இந்த விளக்கத்தின் சொற்களை மட்டும் மாற்றிப் பாருங்கள். “நாம் சிங்கள அரசை ஆதரிக்காவிட்டால் அவர்கள் பாகிஸ்தான் பக்கம் சாய்ந்து விடுவார்கள்”.
இலங்கைப் பிரச்சினையில் இந்திய அரசின் கொள்கையைத் தீர்மானிக்கும் மேலாதிக்கக் கண்ணோட்டம் இப்படித்தான் தனது விளக்கத்தைக் கூறி வந்திருக்கிறது. இந்த விளக்கத்தை கேள்விக்குள்ளாக்க வேண்டுமானால், உடம்பில் ஜனநாயக ரத்தம் ஓட வேண்டும். வெறும் தமிழ் ரத்தம் மட்டும் ஓடும் தமிழர்களால் மேலாதிக்கத்தை எதிர்க்க முடியாது.
“எங்களை ஆதரியுங்கள். மன்னரைக் காட்டிலும் இந்திய அரசுக்கு விசுவாசமாக நாங்கள் நடந்து கொள்கிறோம்” என்று நேபாள மாவோயிஸ்டுகள் தமது நாட்டின் விடுதலைக்காக இந்தியாவிடம் இறைஞ்சவில்லை. புலிகளைப் போல நவீன ஆயுதங்கள், விமானப்படை, புலம் பெயர்ந்த தமிழர்களின் நிதி உதவி, வானொலி, வானொளி .. எதுவும் அவர்களிடம் இல்லை.
“ஈழத் தமிழனின் விடுதலை பற்றி எங்களைத் தவிர வேறு யாரும் பேசக்கூடாது என்று மற்றவர்களின் குரல்வளையை நெறித்த ‘வீரமும்’ அவர்களிடம் இல்லை. மிகவும் முக்கியமாக, நேபாள விடுதலைக்குக் குரல் கொடுப்பதற்காக, வீடணர் படையொன்றை இந்தியாவில் அவர்கள் உருவாக்கி வைத்துக் கொள்ளவில்லை. ஒருவேளை, இத்தகைய ராஜ ‘தந்திரங்கள்’ தெரியாத காரணத்தினால்தான் அவர்கள் வெற்றி பெற்றிருப்பார்களோ!
தந்திரங்களால் எந்த நாடும் விடுதலை அடைய முடியாது. அப்படி அடைந்து விட்டதாகக் கூறிக்கொண்டாலும் அது விடுதலையாக இருக்காது. எனவே, ஈழத்தமிழ் மக்களுக்காகக் குரல் கொடுக்க எண்ணும் தமிழகத்து மக்கள் இந்திய மேலாதிக்கத்தை தயவு தாட்சண்யமின்றி அம்பலப்படுத்த வேண்டும். ஈழத் தமிழ் இனத்தின் சுயநிர்ணய உரிமைக்கு ஆதரவாக குரல் எழுப்ப வேண்டும். இது இரண்டையும் பேசாமல், எவ்வளவு பெரிய சங்கிலி அமைத்தாலும் அது ஈழத்தமிழ் மக்களின் அடிமைச் சங்கிலியை அறுக்க உதவாது.
குறிப்பு:
‘இலங்கையில் இந்தியாவின் நலன்கள்’ என்ற சொல் அடிக்கடி பயன்படுத்தப்படுகிறது. இதன் பொருள் பலருக்குப் புரிவதில்லை. இலங்கையில் டாடாவுக்கு சொந்தமான தேயிலைத் தோட்டங்கள் எவ்வளவு, டி.வி.எஸ், மகிந்திரா, பஜாஜ் வாகனங்களின் சந்தை எவ்வளவு, எண்ணெய்க் குதங்கள் எத்தனை, இன்னும் தனியார் துறை-பொதுத்துறை நலன்கள் என்னென்ன என்ற விவரங்களை ஈழத்தமிழ் வாசகர்கள் அறியத் தந்தால் இந்தியத் தமிழர்களின் மயக்கத்தைத் தெளிவிக்க உதவியாக இருக்கும்.
இந்திய அமைதிப்படை ஈழத்தில் ஆற்றிய அமைதிப் பணிகள், இந்திய உளவுத் துறையால் சீர்குலைக்கப்பட்ட ஈழப் போராட்டத்தின் கதைகள் ஆகியவற்றையும் நினைவு படுத்தினால், பாரத மாதா பக்தர்கள் கொஞ்சம் புத்தி தெளியக்கூடும்.
“நேபாள மாவோயிஸ்டுகள் இப்போது இந்தியாவைத் தொழில் தொடங்க அழைக்கவில்லையா?”
என்பன போன்ற கேள்விகளுடன் எதிர்வாதத்துக்கு சில பதிவர்கள் தயாராக இருக்கக் கூடும். முதலில் கூரையேறி கோழி பிடிக்கும் கதையைப் பேசுவோம். ‘வானமேறி வைகுந்தம் போகும் வழி’ பற்றி அப்புறம் விவாதிக்கலாம்.
_____________________________________________________________
Really Super…..
Sir,
Really good article.But, what is the solution to Srilanks-Tamilealam? pl.tell me with examples.
Well Written.. Tamilnadu Congress men can hang themselves ..
good
தமிழீழ விடுதலையமைப்பையும், நேபாள மாவோயிஸ்டுகளையும் எப்படி உங்களால் ஒப்பிட முடியும். நேபாளத்தில் மன்னராட்சியிலிருந்து இப்போது ஜனநாயகம் மலர்ந்துள்ளது.
அங்கு போராடிய மாவோயிஸ்டுகள் சிறுபான்மையினரா? எதாவது ஒரு குறிப்பிட்ட இனத்தைச் சேர்ந்தவரா விடுதலைக்குப் போராடினார்கள்? போராட்டத்தின் அடிப்படை குறிக்கோள் வேறுபட்டிருப்பின் எப்படி உங்கள் ஒப்பீடு சாத்தியம்?
மாவோயிஸ்டுகள் நடத்தியது அரசியல் போராட்டம், இனப்போராட்டம் அல்ல. மன்னராட்சியை மக்களாட்சி ஆக்கியதுடன் அவர்கள் பொதுவாழ்வு அரசியலில் பங்கேற்றுவிட்டனர்.
இதையும் ஒரு தடவை பாருங்கள்
http://sivasinnapodi1955.blogspot.com/
///திம்பு பேச்சுவார்த்தையின் அடிப்படைகள் மறுக்கப்பட்டு ஒரு அடிமை ஒப்பந்தம் ராஜீவ் – ஜெயவர்த்தனே கும்பலால் ஈழமக்கள் மீது திணிக்கப்பட்டது. இந்திய முதலாளிகளின் நலனுக்காக அந்த ஒப்பந்தத்தை தீட்சித், இந்து ராம், பார்த்தசாரதி, பண்ருட்டி ராமச்சந்திரன் முதலானோர் அடங்கிய கூட்டம் வடிவமைத்தது. ///
அடிப்படைச் சான்றுகள் இன்றி பணருட்டி இராமச்சந்திரனைச் சேர்த்திருக்கிறீர்கள்!
அந்த ஒப்பந்த வடிவமைப்பில் பணருட்டியாரின் பங்கைச் சான்றுகளுடன் மெய்ப்பிக்க முடியுமா?
ராஜீவ் ஜெயவர்த்தனா உடன்படிக்கை கிடைத்தால் தயவுசெய்து வாசிக்கவும்.
இந்தியா தான் பெற நினைத்த நன்மைகள் என்ன என்பது புரியும்.
இன்று இந்திய ஆயில் காப்பிரேசனுக்கு இலங்கையில் 100 க்கு மேற்பட்ட கிளைகள் உள்ளது என்றால் இது ராஜீவ் இலங்கைத் தமிழரின் உரிமைகளை விற்றுப் பெற்றுக் கொண்டது. விரும்பினால் ராஜீவ் /ஜெயவர்த்தனா உடன்படிக்கையைப் பார்க்கவும்.
ஒரு ஈழத் தமிழன்
//ஒரு நாட்டின் விடுதலையும், புரட்சியும் இன்னொரு நாட்டின் ஆளும் வர்க்கத்தின் தயவில் நடைபெற முடியாது என்பதற்கு ஈழம் எடுப்பான எடுத்துக்காட்டாகும்//
அசத்திட்டீங்க…இது மாற்று பார்வை!
ஈழத்தமிழனின் அடையாளச் சின்னமாக வி.பு மட்டுமே இருக்க வேண்டும் என்ற நோக்கம் வேறு தமிழ் இயக்கங்களில் குரல் உயர்ந்து ஒலிக்காதத்திற்கு முக்கியக் காரணம். அப்படியே கேட்டால் அவர்களை காலி செய்து விடுகின்றனர்.
இந்தியா இரண்டு பக்கமும் கோல் போட்டு அம்மா மற்றும் பையன் மாற்றி மாற்றி முடிவெடுத்ததும் ஒரு காரணம் இன்று ஈழக் குழப்பத்திற்கு.
போராட்டங்கள் மண்ணின் மைந்தர்களால் மட்டுமே உணர்வு பூர்வமாகவும் தார்மீகமாகவும் வெல்ல முடியும் என்பதற்கு நேபாளம் சிறந்த எடுத்துகாட்டு.
Dear author, It is not appropriate to compare the Nepal movement and the LTTE. LTTE is fighting for the rights of the minority in Sri Lanka. The Maoists were from the majoirity and fought for a change in king rule. Also, you say LTTE destroyed other militant groups. Rather, LTTE had to do it to save itself from being destroyed by TELO and RAW (Indian intelligence). Prabhakaran wanted to unite all movements and fight as one strong unit against Sri Lankan army. But, RAW created rifts and made TELO, EPRLF fight with tigers. It is easy to criticize. But, imagine. If LTTE didn’t assert itself, today we will have TELO with India, EPRLF with some other country and Karuna, Douglas with Sri Lankan government. It would have been worse than Afghanistan. Eelam tamils need the support of tamils from Tamilnadu. Forget about the differences in opinion and unite for the good cause.
“ஈழத் தமிழனின் விடுதலை பற்றி எங்களைத் தவிர வேறு யாரும் பேசக்கூடாது என்று மற்றவர்களின் குரல்வளையை நெறித்த ‘வீரமும்’ அவர்களிடம் இல்லை. மிகவும் முக்கியமாக, நேபாள விடுதலைக்குக் குரல் கொடுப்பதற்காக, வீடணர் படையொன்றை இந்தியாவில் அவர்கள் உருவாக்கி வைத்துக் கொள்ளவில்லை.” ////
Mela sollirukura intha varigal oppukkolla mudiyathvai.
Nepala poratathayum Eezha poratathayum ina unarvugalal venumna oppidalam, ana poratathin thanmai vera. Inga irunthathu mathiri anga pala kulukal irukala, apadiyae en arivuku yetama irunthurunthalum avanga, korikai epayumae marubadala, marubadathathaala mathavanga porathatha kulaikura seyalgal anga nadai perala.
Eezhathula ena nadanthathu ? Thani Eezham ketu poradunanga, pinadi India thalaiyitu oru oppantham vanthathu, vanthathun, engaluku Thani Eezham ellam venam intha oppanthatha mathikirom nu , oppanthathula yethuvum illamayae sonnanga , intha pathiva eluthuna ungalukuae theriyum antha oppantham verum vethu vetu nu apadi iruntha oppanthatha aatharicha ellarum aduthu ena pannunanga,? India pota oppanthatha yethirtha Puligal pathi thagavalgal , poi pircharangal pannunanga, thorogam senjanga, avangala olichi katama poratam Thani Eezham kidaikathu nu soolnilai la matha kulukal ellam olika patathu.
Ithu pathi vivathicha neraya karuthukala solla mudiyum, ana ellathayum, ella atharangalyum, intha pinootathula podura alavu enaku sinthanaigala elutha varala,
arinjikanum nu aarvam irukuravanga, braveindian@gmail.com ping pannunga vivathikalam’
Though this essay is drafted well. Most of arguments related to Eelam is not acceptable. RAW created several armed forces with intention of, not any armed group should dominate and not go beyond their hand. LTTE identified RAW’s cunningness and they acted promptly. Otherwise all world tamil community may lost their identity.
Basis of fighting in Napal and Eelam is entirely different, so the comparison is baseless.
Recent financial crisis in America is an good example to the world how they burned their fingers with the concept of capitalism. So if India also continues the American style it will loose good friend.
The comparission between Nepal and Eelam is possible only in some aspect, like political manoeuvre and military strateggy to siege the power. However both have similarities and differences, in a sence of powerbase. Ealam struggle enjoys moral support of minority Tamils, because all the Tamils are suspected during war, and treated as second class citizens in general. In Nepal Maoists had to struggle to get support of various ethnic groeps and social classes, which is more difficult. The social revolution seems easy to win. But it’s not so.
Most of the ethnic based minority struggle finds difficult to win, because the majority supports the government. This is the case, why Kashmir, and Assam liberation struggle could not succeed. The same story in Sri Lanka. The government is waging war, because the most of the Sinhalese people are on their side.
There is only one solution, to gain Ealam. They must keep good relationship with anti-government elements whithin Sinhalese community. In Sri Lanka, many Sinhalese political groups don’t want to ally with LTTE or any other Tamil national forces. Because the extrem nationalistic politics is deeply rooted in both (Sinhalese and Tamil) ethnic communities. Both see each other as aggressors and racists.
This unsolved ethnic problem is coming from colonial times. The British favoured Tamils before independence. At that time, Tamils never thought about power of majority Sinhalese, which turned into Sinhala Chauvinism after independence. In my opinion, the British can’t deny their historical responsibility to solve this problem. Whether you talk about Palestine, Kashmir or Eelam, it’s the same mess created by British colonizers.
குனிய வச்சு குத்துறாங்கள், முதுகுல குத்துறாங்களாம்.
முக்கியமான பதிவு.
ஈழ – நேபாள ஒப்பீடும் விடுதலைப்புலிகள் மீதான சில விமர்சனங்களும் ஈழத்தமிழர்களைப்பொறுத்தவரை கொஞ்சம் உணர்வுபூர்வமான விடயங்கள்தான். ஆனால் எடுபட்டு பின்னாலோடும் கோஷ அரசியல் கொடிகட்டிப்பறக்கும் இந்த சூழலில் இப்படியான ஒரு மாற்றுப்பார்வை மிக மிக தேவையானது.
எதிரி யார் என்பதை இனங்கண்டு எதிரியை அம்பலப்படுத்தித் தனிமைப்படுத்தும் அரசியலாக இந்த ஈழ ஆதரவு அரசியல் வழி நடத்தப்பட வேண்டும்.
அருமையான இந்த அலசலுக்கும் பதிவுக்கும் நன்றிகள் பல.
//ஈழத்தமிழ் மக்களுக்காகக் குரல் கொடுக்க எண்ணும் தமிழகத்து மக்கள் இந்திய மேலாதிக்கத்தை தயவு தாட்சண்யமின்றி அம்பலப்படுத்த வேண்டும். ஈழத் தமிழ் இனத்தின் சுயநிர்ணய உரிமைக்கு ஆதரவாக குரல் எழுப்ப வேண்டும். இது இரண்டையும் பேசாமல், எவ்வளவு பெரிய சங்கிலி அமைத்தாலும் அது ஈழத்தமிழ் மக்களின் அடிமைச் சங்கிலியை அறுக்க உதவாது.//
நன்றிகள்
இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தம் பற்றி – அது இலங்கைத் தமிழர்களுடைய பிரச்சினைக்குத் தீர்வாக உருவாக்கப்பட்டது என்பதை விட ஈழப்போராட்டத்தை பகடைக்காயாகப் பயன்படுத்தி இந்திய ஆளும் வர்க்கம் இலங்கை அரசைப் பணிய வைத்து செய்து கொண்ட வர்த்தக ஒப்பந்தம் என்ற அடிப்படையில், அந்த வர்த்தகத்திலும் இந்திய நலன்கள் பாதுகாக்கப்படும் விதத்தில் எழுதப்பட்டது என்பதை 90களின் ஆரம்பத்தில் கொழும்பிலிருந்து வெளியான சரிநிகர் என்கிற பத்திரிகையில் பார்த்ததாக ஞாபகம். அது உண்மையில் இனப்பிரச்சினைத் தீர்வுக்கான ஒப்பந்தமல்ல. இந்தியாவின் வர்த்தக மேலாண்மைக்கான ஒப்பந்தமே என அது ஒப்பந்தத்தின் சரத்துக்களை மேற்கோள் காட்டி எழுதியிருந்தது. இற்றை வரை அது தான் உண்மையும்.
உலக உத்தமன் காந்தி சொய்யாததையா புலிகள் செய்து விட்டார்கள்.
நேதாஜியின் ஆவியும் பகத் சிங்கின் ஆவியும் சொல்லும்
அய்யா ! உங்கள் வீட்டில் குழந்தைகள் உள்ளதா ?
அது கீழே உள்ள குழ்ந்தையை போல
அழும் நிலையை கண்டால் என்ன செய்வீர்கள் ?
அதுவும் உங்களை வீட்டுக்கு வெளியே விடாமல் சுற்றிலும்
குண்டுகளும் , ஷெல்களும் விழும் நிலையில் ?
கடவுளே நீ உள்ளயா ? அப்படியானால் ஏன் என் மக்களும்
குழந்தைகளும் இப்படி அவதிப்படுகிறார்கள் .
கருணாநிதியின் பதவி ஆசை,அதனால் ஈழ தமிழர்களுக்கு ஆதரவாக போர் நிறுத்தம் செய்ய சொல்லி மத்திய அரசை வலியுறுத்தாமல் காலதாமதம் செய்தது தமிழ் சமுகம் மறக்காது.
தன் ஆட்சியை தக்க வைத்து கொள்ள,உடனடி நடவடிக்கை எடுக்காமல் கால தாமதம் செய்கிறார்.
முதுகு வலி என்று சொல்லி மருத்துவ மனையில் படுத்து கொண்டது,ஒரு ஏமாற்று வேலை.
பிப்ரவரி 15 செயற்குழு கூடி முடிவெடுக்கும் என்பது ஏமாற்று வேலை.அதற்குள்,போர் தானாகவே முடிவுக்கு வந்துவிடும்.
காங்கிரஸின் துரோகத்தையும்,தி.மு.க வின் கையாளாகதனத்தையும் தமிழ் மக்கள் மறக்க மாட்டார்கள்.
ஒரு விடுதலை போராட்ட இய்க்கத்தை மறுபடியும் மறுபடியும் பயங்கரவாத இயக்கம் போல் சித்தரித்து,அதில் ஒரள்வு வெற்றி பெற்று விட்டார்கள்.
ஆனால்,60 ஆண்டுகள் போராடிய ஈழ தமிழர்களின் போராட்டத்தை அழித்ததை வரலாறு மன்னிக்காது.
………………………கலியின் வலியை
வெல்லல் ஆகாதென விளம்புகின்றனரால்
நாசம் கூறும் நாட்டு வைத்தியர்
இவராம் இங்கு இல் இருதலை கொள்ளியின்
இடையே நம்மவர் எப்படி உய்வர்?
விதியே!விதியே!தமிழ்சாதியை
என்செயக் கருதி இருக்கின்றாயடா?
……….மகாகவி பாரதியாரின் கேள்வி நமக்கும் எழுகிறது
ராஜிவகாநதி கொலையை பற்றி மட்டும் பேசுபவர்கள்,ஏன் தமிழக மீனவர்கள் கொல்லபடுவதை பற்றி பேசுவதில்லை.
தமிழக மீனவர்களை இலங்கை ராணுவம் தாக்கி கொல்கிறது.ஆகவே,இராணுவத்திற்கு தலைமை ஏற்கும் அந்நாட்டு ,குடியரசு தலைவரை இந்தியாவிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என்று இந்தியா ஏன் கோரிக்கை வைக்கவில்லை.
ராஜிவ்காநதி கொலையுண்ட போது அவர் பிரதமர் அல்ல,அவரும் ஒரு இந்திய பிரசை.அதுபோல் தான் தமிழக மீனவர்களும் இந்திய பிரசை.அந்த மீனவர்களுக்கும் குடும்பம் உண்டு,குழந்தை,மனைவி உண்டு.அவர்கள் துன்பம் இந்தியாவிற்கு புரியாதா?
ராஜிவ்காந்தி கொலைக்காக ,இந்தியா ,தமிழக மீனவர்களை தாக்கும் இலங்கைக்கு இராணுவ உதவிகள் செய்வது எந்த விதத்தில் நியாயம்.
ராஜிவ்காந்தி கொலையுண்டது வருத்தம் தான் .ஆனால்,அதற்காக ஒரு விடுதலை போராட்ட இயக்கத்தை ,பயங்கிரவாத இயக்கம் போல் சித்தரிப்பது தவறு.
இந்தியா,தமிழர்களின் கோரிக்கைகளை செவி சாய்க்காமல் இருப்பதில் இருந்தே தெரிகிற்து ,தமிழர்களை இந்தியர்களின் ஒரு பகுதியாக இந்தியா கருதவில்லை என்பது.
எப்படி இலங்கை,சிங்களவர்களுக்கு தான் இலங்கை சொந்தம் என்று எண்ணுகிறதோ,அதுபோல்,இந்தியா இந்தி பேசுபவர்களுக்கு மட்டும் என்று எண்ணுகிற்து.
இலங்கையில்,தமிழர்களுக்கு பதில் இந்தி பேசுபவர்கள் வாழ்ந்திருந்தால்,இந்தியா அவர்களுக்கு ஆதரவாக செயல்படும்.
ஆனால்,அங்கு வாழ்பவர்கள் தமிழர்கள் அல்லவா?
நம் இந்திய சுதந்திர போராட்டத்தில் யாரும் செய்யாத,பிரிட்டிஷ் க்கு எதிர்த்து கப்பலோட்டிய வ.உ.சி பெயரை ஒரு கப்பலுக்கு கூட வைத்து கவுரவபடுத்தாத இந்திய அரசு.பள்ளி பாடங்களில் தமிழ சுதந்திர போரட்ட வீரர்களை இருட்டடிப்பு செய்யும் இந்திய அரசு எப்படி தமிழர்களுக்கு ஆதரவாக செயல்படும்
ராஜிவ்காந்தி கூட இலங்கைக்கு ,இந்தியா இராணுவத்தை அனுப்பினார்.ஆனால்,அவர்கள் ஈழ தமிழர்களுக்கு எதிராக,புலிகளுக்கு எதிராக அல்லவா போர் புரிந்தார்கள்.அங்குள்ள ஈழ பெண்களின் கற்பை அல்லவா சூறையாடினார்கள்.
இந்தியவும்,சிங்கள அரசும் எத்தனை பொய் பிரச்சாரம் பண்ணினாலும்,உலக் தமிழர்கள் புலிகளையும்,அதன் தலைவர் பிரபாகரனையும் போற்றுவார்கள்.உலகம் உள்ள வரை அவர்கள் புகழ் நிலைத்திருக்கும்.இப்போது அவர்கள் இலட்சியத்தை ஒடுக்கிவிட்டதாக மகிழ்ச்சி அடைந்தாலும்,வருங்காலத்தில் அவர்கள் கன்வு நிறைவேறும்.
வாழ்க தமிழர் தலைவர் பிரபாகரன்,வாழ்க புலிகள்,வாழ்க தமிழ் ஈழம்.
பிரானாப்முகர்ஜியின் பயணம் ஒரு ஏமாற்று வேலை.உண்மையில் போர் நிறுத்தம் செய்ய சொல்ல,இந்தியா யாரையும் இலங்கைக்கு அனுப்ப தேவையில்லை.இங்கிருந்து சொன்னாலே போது.இந்தியா விடுதலை புலிகளை அழிக்க நினைக்கிறது,அது தான் உண்மை.தமிழனுக்கு உதவாத நாம் இந்தியராக என்ன பயன்.
காஷ்மீரில்,வருடம் முழுவது திவிரவாதிகளின் தாக்குதலால இராணுவ வீரர்களும்,இந்தியர்களும் மாண்டு கொண்டிருக்கிறார்கள்.ஆனால்.அத்தகைய திவிரவாத அமைப்புகளுடனும்,திவிரவாத்திற்கு துணை போகும் பாகிஸ்தானுடனும் இந்தியா பேச்சு வார்த்தை நடத்தும்.
ஆனால்,ராஜிவ்காந்தி யை கொன்றதற்காக ,விடுதலை புலிகளை தடை செய்யும்,(இது வரை பிரபாகரன் தான் அனுப்பினாரா என்று கூட தெரியாது.
(அப்படியே இருந்தாலும்.பழிக்கு பழி என்பது ஒரு நாடு எடுக்க கூடாது.பழிக்கு பழி என்பது தனிமனிதனை பொறுதத வரை,சினிமாவில் பொருந்தலாம்)
அதனால்,அவர்கள் சுதந்திர போராட்டத்தை கொச்சைபடுத்தும்.புலிகளை அழிப்பதாக சொல்லிக்கொண்டு அப்பாவி ஈழ தமிழர்களை கொன்று குவிக்கும்.
அப்படி ஒரு பழிக்கு ப்ழி என்ற நிலைபாட்டை எடுத்தால்,நாம் இங்கிலாந்துடன் இப்போது உறவு வைத்து கொள்ளமுடியாது.அவர்கள் அட்சியில் எத்தனை இந்தியார்கள்,போராட்ட தியாகிகள் இற்ந்து போனார்கள்.
ஜாலியன்வாலாபாத் படுகொலை ஒன்று போதுமோ.
ராஜிவ்காந்தியை கொன்றது யார்,அதற்கு மூலக்காரணம் யார் என்பதில் இப்போது எனக்கு கவனம் இல்லை.என்
என்னை போன்றோர் எண்ணமெல்லாம்,ஈழ தமிழனுக்கு தன்னாட்சி உரிமை, கிடைக்க வேண்டும்.
பல் இலட்சம் தமிழர்களை பற்றி நாங்கள் கவலை படுகிறோம்.அதற்கு போராடும் விடுதலை புலிகளை அதரிக்கிறோம்.
ராஜிவ்காந்தியின் கொலையை காரணம் காட்டி புலிகளை,அதை வழி நடத்தி செல்லும் பிராபாகரனை அழிக்க நினைப்பது 60 ஆண்டுகள் ஈழ தமிழர்களின் சுதந்திர போராட்டத்தை அழிக்க நினைப்பதாக மாறிவிடும்.அது தான் எங்கள் கவலை.ராஜிவ்காந்தியா? பல் இலட்சம் ஈழ தமிழர்களின் உரிமை போரா? என்று பார்க்கும் போது எனக்கு பல் இலட்சம் ஈழ தமிழர்களின் உரிமை போர் தான் பெரிதாக தெரிகிற்து/
மேலும்,என்னை போன்றோர் திவிரவாதத்தை ஆதரிப்பவர்கள் அல்ல.ஆயுத போராட்டம்,ஈழ தமிழர்கள் அந்நாட்டின் சூழலுக்கு எடுத்த முடிவு.ஆதரவு தருவது நம்மை பொன்றோர் வேலை.அவர்கள் அற வழியில் போராடினாலும் என்கல் ஆதரவு உண்டு.ஆனால்,அவர்களின் அற வழி போராட்டத்தை தான் நசுக்கி விட்டதே சிங்கள அரசு,
சன் டிவியில் ஒரு இராணுவ அதிகாரி பேட்டி போட்டார்கள்.புலிகளை அழிப்பதாலோ,பிராபாகரனை கொல்வதாலோ,பிரச்சனை தீர்ந்து விடாது.ஈழ தமிழர்களின் போராட்டத்தின் நோக்கம் நிறைவேறினால் மட்டுமே பிரச்சனை தீரும் என்று கூறியுள்ளார்.
காஷ்மீரில்,நாம் வருடம் முழுவதும் திவிரவாதிகளை கடந்த 50 வருடங்களாக ,கொன்றுவருகிறோம்.ஆனாலும் திவிரவாதம் குறையவில்லையே.ஒரு திவிரவாதி இறந்தால்,மற்றொரு மனிதன் திவிராதியாகிறான்.அவனும் பொது மக்களில் ஒருவனாக இருந்து தான் மாறுகிறான்.திவிரவாதி தனியாக வானத்தில் இருந்து வரவில்லை.
போராட்டத்தின் காரணம் கலைய்ப்படும் வரை,திவிரவாதம் தொடர்ந்து கொண்டு தான் வரும்
இலங்கையில்,ஈழ தமிழ்ர்கள் படும் துன்பங்களை,போரினால் ஏற்பட்ட உயிர் இழப்புகளை.இங்குள்ள் தனியார் தொலைகாட்சிகள் காட்டுவதில்லை.தனியார் தொலைகாட்சிகள் அரசியல் சார்புடன்,அரசியல்வாதிகளின் உறவினர்களால் நடைபெறுகிறது.ஆகவே அவை,ஈழ தமிழர்கள் படும் துன்பங்களை மறைக்கின்றன.
வசதி படைத்தவர்கள், இன்டர்நெட் மூலமாக ஈழ தமிழர்கள் படும் அவலங்க:ளை பார்க்கமுடிகிறது.
ஆனால்,பெரும்பாலான மக்கள் பார்க்க முடியவில்லை.
ஆகவே,ஈழ தமிழர்களுக்கு ஆதரவு தரும் மற்ற இயக்கங்கள்,இளைஞ்ர் அமைப்புகள்,ஈழ தமிழர்கள் போரினால் படும் துன்பங்களை விடியோவில் பதிவு செய்து,காட்சிகளாக அணைத்து நகரங்கள்,மற்றும் கிராமங்களில் போட்டு காட்ட வேண்டும்.தமிழகம் முழுக்க ஒரு விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த வேண்டும்.மத்தியில் காங்கிரஸை தோற்கடிக்க அது பயன்படும்.
இனி காங்கிரஸ் என்று சொல்லி எவனும் தமிழ்கத்தில் வரகூடாது.தமிழர்கள் யார் என்பதை புரியவைக்க வேண்டும்.
சோனியாவின் ,தமிழர்விரோத போக்கை வெளிபடுத்த வேண்டு..சோனியாகாந்தி தமிழகத்திற்குள் வருவதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்க வேண்டும்,
வாழ்க் தமிழ்நாடு..1வாழ்க தமிழ் மக்கள்..!
Tamils went to sri lnaka in search of a livelihood. They have no right to demand separate nation. Sri Lanka is sovereign independent nation. You cannot vivisect it if you are truly patriotic. And LTTE thought it can kill anybody opposed to its views at will – like premadasa, Gamini Dissanayake, Amirthalingam, etc. It did the same with Rajiv Gandhi and lo and behold it sealed its fate on that day…Killing Rajiv and trying to get away with it is not easy. Still the sould of Rajiv is haunting LTTE. Now where is that coward Prabhakaran? Instead of fighting like a gallant soldier this fellow has gone into hiding (behind women?..). Rajapakshe should chase him everywhere and kill him.
Each human being should be treated equally in this earth. 1000s of civilians should not be killed because Rajiv was killed………….Why is the govt killing childrens and womens? Nalla aaamabalaya irundha neruku neer ninnu sandapoda sollu…. Yenda Civilians ah kollaran military….
Prabhakaran is a coward…he should die…LTTE should get wiped out…only them Tamils can live peacefully…most of the comments i read are from people who are emotional…
The Same Coward Prabhakaran only told few years back that Srilankan Tamils and Sinhalese are Brothers…who is india to interfere…Those who want india to interfere and stop the destruction of the evil LTTE are utterly shameless….there are so many shameless people in india who are asking the indian govt to help this terrorist organization…none of thes so called saviours of srilankan tamils did anything to improve the conditions of the people of tamilnadu…
தமிழ்கத்தில் உள்ள ஈழ தமிழர்களுக்கு நல்லது செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ண உள்ள் தலைவர்கள்
ஒரு குழு அமைத்து,இலங்கைக்கு சென்று,ராஜபக்ஷே விடம் பேச வேண்டும்
Than Kaiye Tanakku Udavi –
En inia Ezhath Tamilargale/Poraligale, evaraiyum Nambadheergal – Ungal Vedanai Ungali vida Evarukkum Theriyadu – kalathil nillungal – Entha oru Niyayamana Manidha unarvodu kudia porattamum nirantharamaga azhikkapattathaga sarithiram illai – Vetri ungal kaiyelum irukkalam, ungal pillaigal kaiyelum irukkalam allathu peran, kolluperan kaiyelum irukkalam.
real actor
வியாழன் ,ஜனவரி,29, 2009
முதலில் தொழில் : விஜயகாந்த் திட்டவட்டம்
ஜனவரி 29,2009,00:00 IST
கோவை: “”முதலில் தொழில்; அப்புறம் லோக்சபாத் தேர்தலைப் பார்க்கலாம்,” என்று கட்சியினரிடம் கூறியுள்ள தே.மு.தி.க., தலைவர் விஜயகாந்த், பாதியில் நின்றிருக்கும் “மரியாதை’ படப்பிடிப்பில் கலந்து கொள்ள முடிவு செய்துள்ளார்.
தே.மு.தி.க., தலைவரும், நடிகருமான விஜயகாந்த், முழு நேர அரசியலில் களம் இறங்கியிருந்தாலும், சினிமா படத்தில் நடிப்பதை நிறுத்தவில்லை. இரண்டு மாதங்களுக்கு முன், “மரியாதை’ படத்தில் நடித்துக் கொண்டிருந்த போது, திருமங்கலம் இடைத்தேர்தல் அறிவிப்பு வெளியானது. இதனால், படப்பிடிப்பை பாதியில் நிறுத்தி, தேர்தல் பிரசாரத்தில் தீவிர கவனம் செலுத்தினார்.
திருமங்கலத்தில் தேர்தல் முடிவுகள் வெளியானபோது, அதிர்ச்சியில் உறைந்து போன விஜயகாந்த், வழக்கம் போல் சில ஆவேச அரசியல் வசனங்களை மட்டும் பேசிவிட்டு மவுனமாக இருந்து வருகிறார். இந்நிலையில், பாதியில் நின்றிருக்கும் “மரியாதை’ படத்தை முடித்துக் கொடுக்க திட்டமிட்டுள்ளார். இதன் இரண்டாம் கட்ட படப்பிடிப்பு பிப்., 1ம் தேதியில் உடுமலைப் பகுதியில் நடைபெறுகிறது. இதில், கலந்து கொள்ள விஜயகாந்த் உடுமலை வருகிறார். பத்து நாட்கள் பொள்ளாச்சியில் தங்கி படப்படிப்பில் மட்டும் கவனம் செலுத்த திட்டமிட்டுள்ளார். இதன் பின், காரைக்குடிக்கும், தொடர்ந்து, மார்ச் முதல் வாரத்தில் ஆஸ்திரேலியாவுக்கும் செல்ல திட்டமிட்டுள்ளார்.
தொழில் முக்கியம்: சமீபத்தில், “தேசிய கட்சிகளுடன் தே.மு.தி.க., கூட்டணி வைத்துக்கொள்ளும்’ எனக்கூறிய விஜயகாந்த், தனது நெருங்கிய நண்பர்களிடம், “முதலில் நான் சினிமாத் தொழிலைப் பார்த்துக் கொள்கிறேன். அதன்பின், லோக்சபாத் தேர்தல் குறித்து ஆலோசனை செய்யலாம்’ என கறாராக கூறியுள்ளார். இதனால், சில நாட்களுக்கு விஜயகாந்தின் அரசியல் அறிக்கை மட்டுமே வெளிவரும் என இக்கட்சியின் நிர்வாகிகள் தெரிவிக்கின்றனர்.
The Thimpu Declaration-1985
The Thimpu Declaration-1985 – Joint statement made by the Tamil delegation consisting of EPRLF, EROS, PLOT, LTTE, TELO and TULF on the concluding day of phase of the Thimpu talks on the 13th of July 1985.
It is our considered view that any meaningful solution to the Tamil national question must be based on the following four cardinal principles.
–
Recognition of the Tamils of Sri Lanka as a nation.
–
Recognition of the existence of an identified homeland for the Tamils in Sri Lanka.
–
Recognition of the right of self determination of the Tamil nation.
–
Recognition of the right to citizenship and the fundamental rights of all Tamils who look upon the island as their country.
Different countries have fashioned different systems of governments to ensure these principles.
We have demanded and struggled for an independent Tamil state as the answer to this problem arising out of the denial of these basic rights of our people.
The proposals put forward by the Sri Lankan government delegation as their solution to this problem is totally unacceptable. Therefore we have rejected them as stated by us in our statement of the 12th of July 1985.
However, in view of our earnest desire for peace, we are prepared to give consideration to any set of proposals, in keeping with the above mentioned principles, that the Sri Lankan government may place before us.
————————————————————————— Indo – Sri Lanka Agreement, 1987
The President of the Democratic Socialist Republic of Sri Lanka, His Excellency Mr. J.R. Jayawardene, and the Prime Minister of the Republic of India, His Excellency Mr. Rajiv Gandhi, having met at Colombo on July 29, 1987.
Attaching utmost importance to nurturing, intensifying and strengthening the traditional friendship of Sri Lanka and India, and acknowledging the imperative need of resolving the ethnic problem of Sri Lanka, and the consequent violence, and for the safety, well being, and prosperity of people belonging to all communities in Sri Lanka.
Have this day entered into the following agreement to fulfill this objective.
IN THIS CONTEXT,
1.1 Desiring to preserve the unity, sovereignty and territorial integrity of Sri Lanka:
1.2 Acknowledging that Sri Lanka is a “multi-ethnic and a multi-lingual plural society” consisting, inter alia, of Sinhalese, Tamils, Muslims (Moors) and Burghers:
1.3 Recognising that each ethnic group has a distinct cultural and linguistic identity which has to be carefully nurtured:
1.4 Also recognising that the Northern and the Eastern Provinces have been areas of historical habitation of Sri Lankan Tamil speaking peoples, who have at all times hitherto lived together in this territory with other ethnic groups:
1.5 Conscious of the necessity of strengthening the forces contributing to the unity, sovereignty and territorial integrity of Sri Lanka, and preserving its character as a multi ethnic, multi lingual and multi religious plural society in which all citizens can live in equality, safety and harmony, and prosper and fulfil their aspirations:
2. Resolve that
2.1 Since the government of Sri Lanka proposes to permit adjoining provinces to join to form one administrative unit and also by a referendum to separate as may be permitted to the Northern and Eastern Provinces as outlined below:
2.2 During the period, which shall be considered an interim period (i.e. from the date of the elections to the Provincial Council, as specified in para 2.B to the date of the referendum as specified in para 2.3) the Northern and Eastern Provinces as now constituted, will form one administrative unit, having one elected Provincial Council. Such a unit will have one Governor, one Chief Minister and one Board of Ministers.
2.3 There will be a referendum on or before 31st of December 1988 to enable the people of the Eastern Province to decide whether:
A) The Eastern Province should remain linked with the Northern Province as one administrative unit, and continue to be governed together with the Northern Province as specified in para 2.2 or:
B) The Eastern Province should constitute a separate administrative unit having its own distinct Provincial Council with a separate Governor, Chief Minister and Board of Ministers
The President may, at his discretion, decide to postpone such a referendum.
2.4 All persons who have been displaced due to ethnic violence or other reasons, will have the right to vote in such a referendum. Necessary conditions to enable them to return to areas from where they were displaced will be created.
2.5 The referendum when held will be monitored by a committee headed by the Chief Justice, a member appointed by the President, nominated by the Government of Sri Lanka, and a member appointed by the President, nominated by the representatives of the Tamil speaking people of the Eastern Province.
2.6 A simple majority will be sufficient to determine the result of the referendum.
2.7 Meetings and other forms of propaganda, permissible within the laws of the country, will be allowed before the referendum.
2.8 Elections to Provincial Councils will be held within the next three months, in any event before the 31st December 1987. Indian observers will be invited for elections to the Provincial Council in the North and East.
2.9 The Emergency will be lifted in the Eastern and Northern Provinces by August 15, 1987. A cessation of hostilities will come into effect all over the Island within 48 hours of the signing of this Agreement. All arms presently held by Militant Groups will be surrendered in accordance with an agreed procedure to authorities to be designated by the government of Sri Lanka.
Consequent to the cessation of hostilities and the surrender of arms by Militant Groups, the Army and other security personnel will be confined to barracks in camps as on 25th May 1987. The process of surrendering of arms and the confining of security personnel and moving back to barracks shall be completed within 72 hours of the cessation of hostilities coming into effect.
2.10 The government of Sri Lanka will utilise for the purpose of law enforcement and maintenance of security in the Northern and Eastern Provinces the same organisations and mechanisms of government as are used in the rest of the country.
2.11 The President of Sri Lanka will grant a general amnesty to political and other prisoners now held in custody under the Prevention of Terrorism Act and other Emergency Laws, and to Combatants, as well as to those persons accused, charged and/or convicted under these Laws. The government of Sri Lanka will make special efforts to rehabilitate militant youth with a view to bringing them back into the mainstream of national life. India will co-operate in the process.
2.12 The government of Sri Lanka will accept and abide by the above provisions and expect all others to do likewise.
2.13 If the framework for the resolutions is accepted, the government of Sri Lanka will implement the relevant proposals forthwith.
2.14 The government of India will underwrite and guarantee the resolutions, and co- operate in the implementation of these proposals.
2.15 These proposals are conditional to an acceptance of the proposals negotiated from 4.5.1986 to 19.12.86. Residual matters not finalised during the above negotiations shall be resolved between India and Sri Lanka within a period of six weeks of signing this Agreement. These proposals are also conditional to the government of India co-operating directly with the government of Sri Lanka in their implementation.
2.16 These proposals are also conditional to the government of India taking the following actions if any Militant Groups operating in Sri Lanka do not accept this frameworK of proposals for a settlement, namely,
A) India will take all necessary steps to ensure that Indian territory is not used for activities prejudicial to the unity, integrity and security of Sri Lanka.
B) The Indian Navy/Coastguard will co-operate with the Sri Lanka Navy in preventing Tamil Militant activities from affecting Sri Lanka.
C) In the event that the government of Sri Lanka requests the government of India to afford military assistance to implement these proposals the government of India will co-operate by giving to the government of Sri Lanka such military assistance as and when requested.
D) The government of India will expedite repatriation from Sri Lanka of Indian citizens to India who are resident here, concurrently with the repatriation of Sri Lankan refugees from Tamil Nadu.
E) The government of Sri Lanka and India will co-operate in ensuring the physical security and safety of all communities inhabiting the Northern and Eastern Provinces.
2.17 The government of Sri Lanka shall ensure free, full and fair participation of voters from all communities in the Northern and Eastern Provinces in electoral processes envisaged in this Agreement. The government of India will extend full co-operation to the government of Sri Lanka in this regard.
2.18 The official language of Sri Lanka shall be Sinhala. Tamil and English will also be official languages.
3. This Agreement and the Annexures thereto shall come into force upon signature
In witness whereof we have set our hands and seals hereunto.
Done in Colombo, Sri Lanka, on this the twenty ninth day of July of the year one thousand nine hundred and eighty seven, in duplicate, both texts being equally authentic.
Junius Richard Jayawardene, President of the Democratic Socialist Republic of Sri Lanka Rajiv Gandhi, Prime Minister of the Republic of India
Annexure to the Indo – Sri Lanka Agreement
1. His Excellency the President of Sri Lanka and the Prime Minister of India agree that the referendum mentioned in paragraph 2 and its sub-paragraphs of the Agreement will be observed by a representative of the Election Commission of India to be invited by His Excellency the President of Sri Lanka.
2. Similarly, both Heads of Government agree that the elections to the Provincial Council mentioned in paragraph 2.8 of the Agreement will be observed and all para military personnel will be withdrawn from the Eastern and Northern Provinces with a view to creating conditions conducive to fair elections to the Council.
3. The President, in his discretion, shall absorb such para military forces, which came into being due to the ethnic violence, into the regular security forces of Sri Lanka.
4. The President of Sri Lanka and the Prime Minister of India agree that the Tamil Militants shall surrender their arms to authorities agreed upon to be designated by the President of Sri Lanka. The surrender shall take place in the presence of one senior representative each of the Sri Lanka Red Cross and the India Red Cross.
5. The President of Sri Lanka and the Prime Minister of India agree that a Joint Indo Sri Lankan Observer Group consisting of qualified representatives of the government of Sri Lanka and the government of India would monitor the cessation of hostilities from 31 July 1987.
6. The President of Sri Lanka and the Prime Minister of India also agree that in terms of paragraph 2.14 and paragraph 2.16 (C) of the Agreement, an Indian Peace Keeping Contingent may be invited by the President of Sri Lanka to guarantee and enforce the cessation of hostilities, if so required.
Exchange of letters
between the President of Sri Lanka and the Prime Minister of India
July 29, 1987
Excellency,
Please refer to your letter dated the 29th of July 1987, which reads as follows:-
Excellency,
Conscious of the friendship between out two countries stretching over two millennia and more, and recognising the importance of nurturing this traditional friendship, it is imperative that both Sri Lanka and India reaffirm the decision not to allow our respective territories to be used for activities prejudicial to each other’s unity, territorial integrity and security.
2. In this spirit, you had, during the course of our discussion, agreed to meet some of India’s concerns as follows:-
I) Your Excellency and myself will reach an early understanding about the relevance and employment of foreign military and intelligence personnel with a view to ensuring that such presences will not prejudice Indo Sri Lanka relations.
II) Trincomalee or any other ports in Sri Lanka will not be made available for military use by any country in a manner prejudicial to India’s interests.
III) The work of restoring and operating the Trincomalee Oil Tank will be undertaken as a joint operation between India and Sri Lanka.
IV) Sri Lanka’s agreement with foreign broadcasting organisations will be reviewed to ensure that any facilities set up by them in Sri Lanka are used solely as public broadcasting facilities and not for any military or intelligence purposes.
3. In the same spirit, India will:
I) Deport all Sri Lankan citizens who are found to be engaging in terrorist activities or advocating separatism or secessionism.
II) Provide training facilities and military supplies for Sri Lanka security services.
4. India and Sri Lanka have agreed to set up a joint consultative mechanism to continuously review matters of common concern in the light of the objectives stated in para 1 and specifically to monitor the implementation of other matters contained in this letter.
5. Kindly confirm, Excellency, that the above correctly sets out the Agreement reached between us.
Please accept, Excellency, the assurances of my highest consideration.
Yours sincerely, sgd Rajiv Gandhi
His Excellency,
Mr. J.R. Jayawardene,
President of the Democratic Socialist Republic of Sri Lanka,
Colombo.
This is to confirm that the above correctly sets out the understanding reached between us.
Please accept, Excellency, the assurances of my highest consideration.
sgd J.R.Jayawardene President
His Excellency, Mr.Rajiv Gandhi, Prime Minister of the Republic of India, New Delhi.
தளப்பொறுப்பாசிரியரவர்கட்கு, இதனை மொழிபெயர்த்து இணைக்க முடியுமாயின் நன்றி.
அறிவார்ந்தவர்களே ! தமிழினத்தின் அரசியல் அபிலாசைகளை பெற்றுக்கொள்ளச் செய்யப்பட்ட முதல் முனைவு.இதனைச் சிங்கள ஆளும் வர்க்கம் கிழித்தெறிந்து தனது கோரமுகத்தைக் காட்டிக்கொண்டது. முன்னாள் பிரதமரான அமரர் திரு ராஜீவ் காந்தி அவர்களால் செய்யப்பட்ட உடன்படிக்கையை சிங்கள நீதிமன்றம் சட்டவிரோதமானது என்று செல்லாக்காசாக்கி இந்தியாவுக்கே தண்ணிகாட்டியது என்றால் எமது நிலை என்ன ? தமிழகத்து உறவுகளே , புத்தியீவிகளே, சிந்தனையாளர்களே , சமாதானவிரும்பிகளே , தமிழராய் இருந்து ஈழத்தமிழ் தேசியத்தை நிராகரிப்போரே வாசியுங்கள் . வாதங்களை நீதியாக முன்வையுங்கள். அது எதுவாயினும் கருத்தியல் என்பது விவாதிப்பதூடாக விடையைக்காண்பது. எமக்கும் உடன்பாடுதான். உண்மையாகப் பேசப்படுமாயின்.
Bandaranaike – Chelvanayagam Pact, 1957
Mr.S.W.R.D. Bandaranaike, the leader of the Sri Lanka Freedom Party, became Prime Minister in June 1956, after winning the General Elections. At the Trincomalee Convention of the Federal Party in August 1956, the following demands were made to the new Prime Minister:
1. Federal Constitution
2. Parity of Status for Tamil and Sinhala languages;
3. Repeal of citizenship laws which had discriminated against Tamils of Indian descent;
4. Immediate halt to the colonisation of the Tamil homeland.
Direct action by non violent means was threatened if these demands were not met within one year.
On 26 July 1957, an agreement was entered into between Mr.S.W.R.D. Bandaranaike, Prime Minister of Ceylon and Mr.S.J.V. Chelvanayagam, Leader of the Thamil Arasu Katchi (Federal Party) – the Bandaranaike Chelvanayakam Pact
The agreement was repudiated by Mr. Bandaranaike in April 1958 in view of a campaign led by the Buddhist clergy and sections of the Sinhala political leadership which included President J.R. Jayawardene, who was then leader of the opposition in Parliament and who on 4 October 1957 led a march to Kandy to invoke the blessings of the gods for his campaign.
Part A
Representatives of the Federal Party have had a series of discussions with the Prime Minister in an effort to resolve the differences of opinion that had been growing and creating tension.
At an early stage of these conversations it became evident that it was not possible for the Prime Minister to accede to some of the demands of the Federal Party.
The Prime Minister stated that, from the point of view of the government, he was not in a position to discuss the setting up of a Federal Constitution, or regional autonomy, or take any step that would abrogate the Official Language Act.
The question then arose whether it was possible to explore the possibility of an adjustment without the Federal Party abandoning or surrendering any of its fundamental principles or objectives.
At this stage, the Prime Minister suggested an examination of the Government’s draft Regional Councils Bill to see whether provision could be made under it to meet, reasonably, some of the matters in this regard which the Federal Party had in view.
The Agreements so reached are embodied in a separate document.
Regarding the language issue, the Federal Party reiterated its stand for parity, but in view of the position of the Prime Minister in this matter they came to an agreement by way of adjustment. They pointed out that it was important for them that there should be a recognition of Tamil as a national language, and that the administrative work of the Northern and Eastern Provinces should be done in Tamil.
The Prime Minister stated that as mentioned by him earlier it was not possible for him to take any steps that would abrogate the Official Language Act.
After discussion, it was agreed that the proposed legislation should contain recognition of Tamil as the language of a national minority of Ceylon, and that the four points mentioned by the Prime Minister should include provision that, without infringing on the position of the Official language as such, the language of the administration of the Northern and Eastern Provinces be Tamil, and that any necessary provision be made for the non-Tamil speaking minorities in the Northern and Eastern Provinces.
Regarding the question of Ceylon citizenship for people of Indian descent and the revision of the Citizenship Act, the representatives of the Federal Party put forward their views to the Primo Minister and pressed for an early settlement. The Prime Minister indicated that the problem would receive early consideration. In view of these conclusions the Federal Party stated that they were withdrawing their proposed satyagraha.
Part B
1. Regional areas to be defined in the Bill itself by embodying them in a schedule thereto.
2. That the Northern Province is to form one regional area whilst the Eastern Province is to be divided into two or more regional areas.
3. Provision is to be made in the Bill to enable two or more regions to amalgamate even beyond provincial limit; and for one region to divide itself subject to ratification by Parliament. Further provision is to be made in the Bill for two or more regions to collaborate for specific purposes of common interests.
4. Provision is to be made for direct election of regional councillors. Provision is to be made for a delimitation commission or commissions for carving out electorates. The question of M.P.s representing districts falling within regional areas to be eligible to function as chairmen is to be considered. The question of Government Agents being regional commissioners is to be considered. The question of supervisory functions over larger towns, strategic towns and municipalities is to be looked into.
5. Parliament is to delegate powers and to specify them in the Act. It was agreed that regional councils should have powers over specified subjects including agriculture, co-operatives, lands and land development, colonization, education, health, industries and fisheries, housing and social services, electricity, water schemes and roads. Requisite definition of powers will be made in the Bill.
6. It was agreed that in the matter of colonization schemes the powers of the regional councils shall include the power to select allottees to whom lands within their area of authority shall be alienated and also power to select personnel to be employed for work on such schemes. The position regarding the area at present administered by the Gal Oya Board in this matter requires consideration.
7. The powers in regard to the regional council vested in the Minister of Local Government in the draft Bill to be revised with a view to vesting control in Parliament wherever necessary.
8. The Central Government will provide block grants to the regional councils. The principles on which the grants will be computed will be gone into. The regional councils shall have powers of taxation and borrowing.
The Thimpu Declaration-1985,
Indo – Sri Lanka Agreement, 1987,
Bandaranaike – Chelvanayagam Pact, 1957
மேற் கொடுக்கப்பட்ட மூன்று விடயங்களும் ” நிதர்சனம் டொட் கொம்” இல் இருந்து எடுக்கப்பட்டது.
http://www.nitharsanam.com நன்றி – நிதர்சனம்
இங்கே தாங்கள் கேட்டுக் கொண்டதற்காக ஒரே ஒரு விடயத்தை மட்டும் குறிப்பிடுகிறேன்.
21,22 ஒக் 1987 அன்று மூன்று சிறப்பு மருத்துவ நிபுணர்கள், மூன்று மருத்துவத் தாதியர் மருத்துவசாலை சேவையாளர்கள் உட்பட 68 அப்பாவிப் பொது மக்கள் இந்தியப் படைகளால் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்கள்.இந்த குருதி தோய்ந்த நாட்களை நாம் என்றும் மறக்க முடியாதது. அமைதிகாப்பென வந்து எம்மை அழித்தை மட்டுமே செய்தனர். இன்றும் விதைவைகளாக, ஊனமுற்றவராக, வெளியே சொல்ல முடியாத துயரோடு, இன்னும் எத்தனை ஆயிரமாயிரம் பேர்.இந்தியப் படைகளிருந்த ஒரு சென்றிப் பொயின்றிருந்த இடத்திலேயிருந்த சிறிய தொழிற்சாலையின் பின்புறத்தில் துப்பரவு செய்தபோது பெண்களின் உள்ளாடைகள், கால்ச்சங்கிலிகள், கட்டிடத்தின் உள்ளே கட்டித் தொங்கவிடும் கயிறு, இரத்தக்கறை இப்படிப் பட்டிலிட்டால் பல ஆயிரம் பக்கங்கள் எழுதலாம். இது ஒரு சிறு துளி மட்டுமே. கொக்குவில் பகுதியிலே அப்பாவிப் பொது மக்களை உயிரோடு வீதியில் கிடத்தி, அவர்கள் மீது யுத்த ராங்கிகளை ஏற்றிப் படுகொலை செய்தார்களே. எவளவு கொடுமைகள். எவளவு கொடுமைகள்…. ஆறிட முடியாத அவலங்கள்.
குவைற்றிலே சதாம் செய்தது குற்றம், ஈராக்கிலே குர்திஸ் இனத்தவரைக் கொன்றது குற்றமென்ற உலகே எமக்கு என்ன நீதியைத் தரப்போகிறது. மிலோசவிக்கை விட மோசமான நிகழ்வுகளை இந்தியப் படைகள் நிகழ்த்தியுள்ளன என்பதை அறிவீர்களா எமது உறவுகளே.
I felt like spitting on Chelvaraja and Indian for their abrupt and half baked comments. Probably these are Sinhalese in other mask or a brahmin. one should be logic and sensible while commenting on some issue.These fellows comments look awkward especially after reading an article which is reasonably articulated and the meaninful comments . these are bloody street fighters.
pl read this
“இந்தி”யா உதவி செய்தால் புலிகளை எப்படியும் ஒழித்து விடுவோம் என்ற மகிந்தவின் பேச்சையும் இந்தியா இராணுவ தளபதிகளின் பேச்சையும் நம்பி புலியின் வாலை பிடித்திருக்கிறார் சோனியா. பிரபாகரனை நெருங்கி விட்டோம், இன்னும் ஒரிரு நாட்களில் பிடித்து விடுவோம் என்றெல்லாம் சொல்லி பல மாதங்கள் ஒடி விட்டன.
ஆட்சி முடிவதற்குள் எப்படியாவது போரை முடிவுக்கு கொண்டு வந்து புலிகளை அழித்து விட வேண்டுமென்று சிறீலங்கா அரசுக்கு அழுத்தம் கொடுப்பதோடு வேண்டிய உதவிகளையும் செய்கிறார். போர் முடிவுக்கு வராமல் எப்படி தேர்தல் பிரச்சாரத்திற்கு போவது? அடுத்து ஆட்சிக்கு வருபவர்கள் தனக்கும், பிள்ளைகளுக்கும் தகுந்த பாதுகாப்பு கொடுப்பார்களா? இனிமேல் தமிழகத்திற்கு செல்ல முடியுமா? ராகுல், பிரியங்காவை எப்படி பாதுகாப்பது? என்று ஆயிரமாயிரம் கேள்விகள் அவரை துளைத்தெடுக்கின்றன.
ராஜிவ் காந்தி செய்த தவறு அவருக்கு தெரியாமலா இருக்கும்? இரு தரப்பினர் சண்டையிட்டுக் கொண்டால் அவர்களிடையே சமரசம் செய்து வைத்தால் அது நியாயம். அதை விடுத்து ஒரு பக்கம் சாய்ந்து இன்னொருவரை அடித்தால் அடிபட்டவன் சும்மா விடுவானா? சமாதானம் செய்து வைக்காமல் ராஜிவ் காந்தி இலங்கைக்கு ஒரு இலட்சம் பேர் கொண்ட படையை அனுப்பினார்.
அவர்கள் அங்கு 10,000 தமிழ்ர்களை கொன்று குவித்தார்கள். பெண்களின் மார்புகளை அறுத்தெறிந்து, கற்பழித்து வெறியாட்டம் ஆடினார்கள். புலிகளிடம் அடைந்த தோல்வியை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாமல் குழந்தைகள் என்று கூட பார்க்காமல் கொன்று குவித்தார்கள். பெண்களும் குழ்ந்தைகளும் கற்பழித்து கொலை செய்யப்பட்ட போது ராஜிவ் காந்தி தடுக்காமல் என்ன செய்து கொண்டிருந்தார்? அப்படியெல்லாம் செய்யக் கூடாது என்று தனது படைகளுக்கு உத்தரவிட வேண்டியதுதானே? படை வீரர்களை கட்டுப்படுத்த முடியாவிட்டால் எதற்கு படை நடவடிக்கையை எடுக்க வேண்டும்?
உண்ணாவிரதம் இருந்த திலீபன் 5 சாதாரண கோரிக்கைகளைத்தான் முன் வைத்து அறப்போராட்டம் நடத்தினார். தனி ஈழ கோரிக்கை கூட அவர் அப்போது வலியுறுத்தவில்லை. சிங்களவர்களை தமிழர் பகுதியில் குடியேற்ற வேண்டாம், தமிழர்களை சிங்கள காவலர்கள் துன்புறுத்தக் கூடாது என்பனவற்றைதான் கேட்டார். இந்திய அரசு நினைத்திருந்தால் ஒரு நொடிப்பொழுதில் அவற்றை நிறைவேற்றி திலீபனை காப்பாற்றி இருக்கலாம். கண்டு கொள்ளாமல் இருந்து அவரை சாகடித்தார்கள். சமாதான பேச்சுவார்த்தைக்கு வந்த புலித் தளபதிகளை இலங்கை அரசு பிடித்து வைத்த போது காப்பாற்றச் சொல்லி இந்திய அரசை கெஞ்சிய போதும் காப்பாற்ற முன்வரவில்லை. 12 தளபதிகள் சயனைட் சாப்பிட்டு தற்கொலை செய்தார்கள்.
சீனாவும், அமெரிக்காவும் இலங்கையில் கால் பதிக்க கூடாது என்பதற்காக தமிழர்களை இந்திரா காந்தியும், ராஜிவ் காந்தியும், சோனியாவும் பலியிடுகிறார்கள். அறப்போராட்டம் செய்து கொண்டிருந்த இளைஞர்களுக்கு இந்திரா ஒரு பக்கம் ஆயுத உதவி செய்தார். மறுபக்கம் கச்சத்தீவை இலங்கை அரசுக்கு தாரை வார்த்தார். இரட்டை நிலையை கடைப்பிடித்தார். பிறகு ராஜிவ் காந்தி எற்கனவே கொடுத்த ஆயுதத்தை புலிகளிடமிருந்து திரும்ப பிடுங்கினார். நோர்வே அரசு சமாதானம் செய்வது போல நடுநிலைமை வகிக்காமல் அமைதிப்படை என்ற பேரில் அட்டகாசப் படையை அனுப்பி வெறியாட்டம் ஆடினால் பாதிக்கப்பட்டவன் சும்மா விடுவானா? திரும்ப அடித்து விட்டான்?
சிங்களர்கள் மேற்கு வங்காளத்திலிருந்து இலங்கைக்கு சென்று குடியேறியவர்கள். அதனால்தான் என்னவோ வட இந்தியர்கள் சிங்களர்களுக்கே சாதகமாக இருக்கிறார்கள். நூற்றுக்கணக்கான அப்பாவி தமிழ் மீனவர்களை இலங்கை கடற்படை சுட்டுக் கொல்லும்போது கூட தட்டிக் கேட்பதில்லை. பாகிஸ்தான் சிறையில் இருக்கும் ஒரே ஒரு சரப்ஜித் சிங்கிற்காக மத்திய அரசு எத்தனை தடவை பாகிஸ்தானுடன் பேச்சு வார்த்தை நடத்தியது? அப்பாவி ஈழ தமிழர்கள் கொல்லப்படுவதை மத்திய அரசு நியாயப்படுத்தி பேசுகிறது.
நேரு குடும்பத்திற்கு ஏதாவது ஒரு தனிப்பட்ட இனத்தை பகைத்துக்கொள்வதே வேலையாகப் போய் விட்டது. இந்திரா காந்தி சீக்கிய இனத்தை பகைத்தார். மீண்டும் சோனியா ஒரு இனத்தை பகைக்க தொடங்கி விட்டார்? இதன் விளைவு என்னாகுமோ?. ராஜிவ் காந்தி செய்த தவறுக்கு சோனியா, ராகுல், பிரியங்கா ஆகியோர் பிராயசித்தம் தேடியிருக்க வேண்டும். அதை விடுத்து மீண்டும் மீண்டும் அதே தவறை செய்து பழி வாங்க நினைக்கிறார்கள்.
பழி வாங்க நினைக்கிறார்கள். Its true……………………………………… Just thing Indian, not only Tamils. your country lost Lot of TAX money in Srilanka Why?
தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளுடன் இந்தியா 10.10.87 ம் ஆண்டு யுத்தப் பிரகடனம் செய்ததை தெடர்ந்து அன்றைய இந்தியப் பிரதமர் ராஜீவ் காந்திக்கு தமிழ் தேசியத் தலைவர் பிரபாகரனால் எழுதப்பட்ட முதலாவது கடிதம்…
தலைமைச்செயலகம்
தமிழீழ விடுதலைப்புலிகள்
யாழ்ப்பாணம்.
12.10.1987
கனம் ராஜீவ்காந்தி அவர்கள்
இந்தியப்பிரதமர்
புதுடில்லி
கனம் பிரதம மந்திரி அவர்களே
யாழ்ப்பாணத்தில் உருவாகியுள்ள மிகவும் ஆபத்தான பாரதூரமான நிலைமையை உங்கள் கவனத்திற்கு கொண்டுவர விரும்புகிறேன்.
இந்திய அமைதி காக்கும் படைகள் விடுதலைப்புலிகள் மீது போர்ப்பிரகடனம் செய்து இராணுவ நடவடிக்கைகளை ஆரம்பித்துள்ளன. தற்பாதுகாப்பிற்காகவும் எமது போராளிகளையும் பொதுமக்களையும் காப்பதற்காக நாம் இந்தியா மற்றும் சிறீலங்கா இராணுவங்களை நாம் எதிர்த்து போராட நிர்ப்பந்திக்கப் பட்டுள்ளோம்.
மக்கள் ஆதரவு பெற்ற விடுதலை இயக்கமான விடுதலைப்புலிகள் இயக்கம் மீது இந்திய அரசு யுத்தம் தொடுத்துள்ளதால் எமது மக்கள் அதிர்ச்சியும் ஆழ்ந்த கவலையும் அடைந்துள்ளனர். விடுதலைப்புலிகள் இயக்கம் மீது பிரகடனப் படுத்தப்பட்டுள்ள இந்தப்போரானது இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படைகளையே மீறுவதாக அமைந்துள்ளது. எமது மக்களின் கருத்தும் அதுவாகும்.
இந்தியப் படைகளும் சிறீலங்கா இராணுவமும் கூட்டாக சேர்ந்து மேற்கொண்டுள்ள இந்த இராணுவ நடவடிக்கை மூலம் பொதுமக்களிற்கு பெரும் உயிர்ச்சசேதம் ஏற்படும் பேராபத்து உருவாகியுள்ளது.இதனால் எழும் பாரதூரமான விளைவுகளிற்கு இந்திய அரசே பொறுப்பேற்கவேண்டும்.
இந்திய மக்கள் மீது எமக்குள்ள நல்லறவின் அடிப்ப்டையிலும் சமாதானமும் நல்லெண்ணமும் பேணப்படும் அவசியத்தை முன்னிட்டும் இராணுவ நடவடிக்கைகளை உடன் கைவிடும்படி இந்திய அமைதிப்படையை பணிக்குமாறு நான் உங்களை தாழ்மையுடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.
வே.பிரபாகரன்
தலைவர்
தமிழீழ விடுதலைப்புலிகள்
————————————————————————————————–
அன்ரன் பாலசிங்கம் எழுதிய போரும் சமாதானமும் புத்தகத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டது. அன்றும் புலிகளின் வேண்டு கோள்களை ராஜீவ் காந்தி எவ்வளவு உதாசீனம் செய்தாரென்பதனை காலத்தின் தேவை கருதி இங்கு இணைக்கிறேன் . மேலும் கடிதங்கள் இணைக்கப்படும்
——————–
யாழ் இணையத்தில் இருந்து உங்கள் பார்வைக்காக. நன்றி – யாழ்இணையம்
22 ஆண்டுகளைக்கடந்தும் இந்தியா தமிழினத்தை அழிப்பதில் உறுதியாக இருக்கிறது என்பதை இந்த மடல் தெளிவுபடுத்தகிறது. ஒருவேளை ஈழத்தமிழினம் அழிந்தாலும் வரலாறு உண்மைகளைப் பதியும். கிட்லரின் கொடுமைகள் இன்றும் வாழ்கிறது.
use less webside! stupid article. but really bit the sri lankan tamils. but not ltte.
I don’t understand what u mean “if only tamil blood running u con’t win, u need socilisam blood”. Do u think tamil blood don’t know socilizam. First u can read socilizam related to tamil people. Any izam related to people only win. Not alone. Also u mean to don’t kill people if they do against your country. Then agree karunanizhi,jeya activities also. Who ever doing unfavour to country should be killed my people organization. no option to win.
[…] பேண்ட்டும், பாலியல் வன்முறையும் !ஈழம் – இந்தியா முதுகில் குத்துவது ஏன்?கருத்துப்படம்ஈழம்: ப.சிதம்பரம் […]
Though much of the analysis is truthful and objective, it is flawed by ideological jaundice. The Tamil problem of SriLanka has a critical dimension, something that can not be understood or appreciated wearing an ideological straight jacket. Indian foreign policy makers are mostly manuvaadins. RAW, the primary makers of Indian foreign policy is a crime syndicate made up of slaves of brahminism and other upper-caste manuvaadins. As it was mentioned in the article, those who raise the bogey of terrorism against the Tamil Tigers in Tamil Nadu, are all manuvaadins – Cho Ramaswamy, Subramanyam Swamy, Hindu Ram, prima donna JJ, and you know the rest. The reason these manuvaadins are so much against the Tamil Tigers has to do with the very fact they are Tamils, a people who are seen by these manuvaadins as an extension of the Tamils of Tamil Nadu (though a more smarter version). Having their brahmin superiority demolished by the Tamils of Tamil Nadu, these manuvaadins and the members of their tribe in the RAW have taken this opportunity to destroy the Tamils of SriLanka as chance for retribution for what they lost in TN.
Blaming the Rajiv Gandi murder on the Tamil Tigers comes handy for these vile creatures, when every thinking person knows who the real conspirators are. Do the Tamil Tigers have a hand in the assasination of Rajiv Gandhi?
Probably, there is. Was it engineered by the Tigers?
No. There is no evidence for it. ChandraSwamy and Subramanyam Swamy knew well in advance of what was to happen to Rajiv. If we are to believe Ranganath, Chandraswamy performed yagnas for the successful elimination of Rajiv Gandhi. Maragadam Chandrasekar and her daughter Latha Priyakumar were intimately involved in the intrigue. Every Congressi in Tamil Nadu was a partner in crime. The lone Congressman, with a conscience, was murdered by SIT. No Congress-walla got seriously hurt in the blast that blew Rajiv apart. The only ones who got killed in the process are innocent people and policemen. Having had a premonition of what was to happen amma JJ and her stooges did not show up.
And we still blame the Tamil Tigers for the assassination of Rajiv Gandhi. Gimme a break.
GOOD ARTICLE. IT WOULD HAVE HAD BEEN BETTER IF SOME OF THE UNNECESSARY COMPARISONS WERE AVOIDED. UNDERSTAND LTTE WAS NOT AGAINST ANY OTHER TROOPS UNLESS & UNTIL IT WAS FORCED TO DO THIS. YOU WILL AGREE YETTAPANS AND VIBEEDANANS SHOULD BE PUNISHED OR ELSE THE SAME MAY CONTINUE EVEN TODAY, WHETHER IT IS A MYTH OR HISYORY.
கொழும்பு: இலங்கையின் வட பகுதியில் சிங்கள ராணுவம் நடத்தி வரும் தாக்குதலில் இந்திய ராணுவ வீரர்களும் பங்கெடுத்துள்ளதாகவும், இந்திய வீரர்கள் இரு படைப் பிரிவுகளில் இடம் பெற்றிருப்பதாகவும், இந்திய ராணுவ அதிகாரிகள், இலங்கைப் படையினரை வழி நடத்தி வருவதாகவும் பிரான்ஸ் செய்தி நிறுவனம் ஒன்று தெரிவித்துள்ளது.
விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிரான போரில் இதுவரை இல்லாத அளவுக்கு இலங்கை படு வேகமாக செயல்பட்டு வருகிறது. இதுவரை பயன்படுத்தியிராத நவீன ஆயுதங்களையும் அது பயன்படுத்தி வருகிறது.
இதற்கு இந்தியாதான் முக்கிய காரணம், இந்தியா சகல உதவிகளையும் இலங்கைக்கு செய்து வருகிறது. இந்திய அதிகாரிகளும், வீரர்களும் இலங்கையில் முகாமிட்டுள்ளனர் என்று செய்திகள் வெளியாகிய வண்ணம் இருந்தன. ஆனாலும் இது உறுதிப்படுத்தப்படவில்லை.
இந்த நிலையில் பிரான்ஸைச் சேர்ந்த ஒரு செய்தி நிறுவனம், இலங்கைப் போரில் இந்தியா முக்கிய பங்கெடுத்திருப்பதாக செய்தி வெளியிட்டு அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியுள்ளது.
இதுதொடர்பாக அந்த நிறுவனம் வெளியிட்டுள்ள செய்தி ..
இலங்கையின் 58வது ராணுவப் படைப் பிரிவு, விடுதலைப் புலிகளுடனான போரின்போது பெரும் சேதத்தை சந்தித்தது. அதில் இருந்த பெருமளவிலான வீரர்கள் உயிரிழந்தனர். இதையடுத்து அந்தப் படைப்பிரிவு ஆட்கள் இல்லாமல் திண்டாடியது. இதையடுத்து அந்தப் பிரிவில் இந்திய வீரர்கள் சேர்க்கப்பட்டுள்ளனர்.
இந்தப் படைப் பிரிவில், தற்போது சிங்கள வீரர்களுடன் இணைந்து இந்திய வீரர்களும் வடக்கு இலங்கையில் தாக்குதல் நடத்தி வருகின்றனர்.
அதேபோல 59வது படைப் பிரிவிலும் 50 சதவீதம் பேர் இந்திய வீரர்களே.
இதுதவிர, இலங்கைப் படையினருக்கு போர் உத்திகளை வகுத்துக் கொடுத்து அவர்களை வழி நடத்தி வருவது இந்திய ராணுவ அதிகாரிகள்தான். கிட்டத்தட்ட இலங்கை ராணுவத்தை அவர்கள்தான் தலைமை தாங்கி நடத்தி வருகின்றனர் என்று கூறுகிறது அந்த செய்தி.
சமீபத்தில் இலங்கையில், விடுதலைப் புலிகள் நடத்திய தாக்குதலில் கொல்லப்பட்ட 200க்கும் மேற்பட்ட இந்திய வீரர்களின் உடல்கள் புனேவுக்கு ரகசியமாக அனுப்பி வைக்கப்பட்டதாக ஒரு செய்தி வெளியானது.
மேலும் கல்மடுக்குளம் அணைக்கட்டை புலிகள் தகர்த்தபோது இந்திய வீரர்கள் ஏராளமானோர் உயிரிழந்ததாகவும் கூறப்பட்டது நினைவிருக்கலாம்.
மேலும், விடுதலைப் புலிகள் நடத்திய தாக்குதலில் இந்திய ராணுவத்தைச் சேர்ந்த ரேடார் நிபுணர்கள் 3 பேர் காயமடைந்ததாகவும் முன்பு செய்தி வெளியானது குறிப்பிடத்தக்கது.
இந்த நிலையில், இந்திய வீரர்கள் இலங்கை ராணுவத்தின் இரு படைப் பிரிவுகளில் இடம் பெற்று தமிழர்களுக்கு எதிரான தாக்குதலில் ஈடுபட்டிருப்பதாக பிரெஞ்சு மீடியா செய்தி வெளியிட்டுள்ளது பரபரப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளது.
ஆதாரம்:http://thatstamil.oneindia.in/news/2009/04/07/lanka-indian-soldiers-engage-in-sl-army-french.html#cmntTop
இப்பொழுது இந்தியாவின் நரிதனக் குட்டு, வெளியிடத் துவங்கிவிட்டது..இனி வரும் தேர்தலில் சங்கு ஊதி ஆப்பு வைப்பதுடன், தமிழகத் தமிழர்கள் இப்பொழுதே எழுந்தெழவேண்டும்
————————————————————————–
தன்மானத் தமிழகத்து தொப்புள்கொடி உறவுகளே தான் விதைவையானதற்காக சரியான காரணமும் புரியாது குடும்பம் குடும்பமாகக் கொத்துக் கொத்தாகத் தமிழரை சோனியாவின் உத்தரவுக்கமையக் கொன்றொழிக்கப்படுவதை; தடுக்க பொங்கியெழ மாட்டீர்களா ஐயா?
அசோகரின் மனமாற்றம் ,ராஜபக்ஷே க்கு ஏற்படுமா?
கலிங்க போரினால் ,ஏற்பட்ட உயிர் இழப்புகள் மன்னர் அசோகரை சிந்திக்க வைத்தது.
இரத்த வெல்லத்தில் மனிதர்கள் போர்களத்தில் உயிர் இழந்து,உறுப்பிழந்து வீழ்ந்து கிடக்கும் காட்சி அவரை புத்த மதத்தை தழுவ செய்த்தது,
அதுமட்டும் அல்ல தன் பிள்ளைகளை இலங்கைக்கு அனுப்பி புத்த மதத்தை பரப்ப செய்தார்.
ஆனால் இன்று ,ஈழத்தில் ஆயிரகணக்கான தமிழர்களை கொன்று குவித்து வரும் ராஜபக்ஷெ ,புத்த மத சிங்களவர்கள் மட்டும் நாடாள வேண்டும் என்று மனித தன்மை யற்று ,தமிழர்களை கொன்று குவிப்பது வேதனை யாக உள்ளது.
உயிர்களிடம் அன்பு காட்ட ,புத்த மதம் போதிக்கிறது.ஆனால் ராஜபக்ஷே புத்தமத பற்றை விட ,சிங்கள இனபற்று தான் அதிகம் உள்ளது.
இன்றைய காலகட்டத்தின் ஹிட்லராக இருக்கிறார் ராஜபக்ஷே.
ஈழதமிழனின் மக்கள் தொகை பெருகவேண்டும்
வேடிக்கையாக இருக்கும்,ஈழதமிழர்க்கு ஒரு வேண்டு கோள்.ஈழத்தில் வாழும் தமிழர்கள் ,ஒன்று இரண்டு குழந்தைக்ளோடு நிறுத்தி விட கூடாது.நீங்கள் அதிக குழந்தைகளை பெற்று கொள்ள வேண்டும்.
அடுத்த பத்து ஆண்டுகளில் ஈழதமிழரின் மக்கள் தொகை மூன்று மடங்கு ஆக வேண்டும்.
அகிமசை வழி போராட்டம்,ஆயுத போராட்டம் பெறாத வெற்றியை நீங்கள் மக்கள் தொகை பெருக்கத்தின் மூலம் உங்கள் வாழ்விடங்களில் சிங்களவர்கள் குடியேற்ய்வதை தடுக்கலாம்,மேலும் உங்கள் அதரவு அரசியல் கட்சிகளுக்கு தேவை படும்,அப்போது நீங்கள் விரும்பும் மாற்றத்தை ,சுய அதிகாரத்தை பெறலாம்.
தேவை ஈழதமிழரின் மக்கள் தொகை.ஈழதமிழர்கள் இதை கவனிக்க வேண்டுகிறேன்
இலங்கை அரசின் ,சிங்கள இராணுவத்தின் திவிரவாதம்.
இலங்கை அர்சின் ,சிங்கள இராணுவ திவிரவாதிகள்,ஈழத்தில் தன் நாட்டு குடிமக்கள் மீதே குண்டுகளை வீசி கொன்று வருகிறது.குழந்தைகள் ,பெரியவர்கள் என்று பாராமல் ,அவர்கள் மீது விஷ வாயு குண்டுகளை வீசி கொன்று வருகிறனர்,சிங்கள இராணுவ தீவிரவாதிகள்.
இலங்கை அரசே,தீவிரவாத்தை ஆதிரிக்கிறது.தீவிரவாத செயலில் ஈடுபடுகிறது.
இத்தகைய ,இலங்கை அரசின் தீவிரவாதத்திற்கு ,ஆதரவாக இந்திய அரசும் ஆயுதங்களை வழங்கி ஆதரித்து வருகிறது.
சிங்கள இராணுவ தீவிரவாதத்தை ஆதரிக்கும் ,இந்திய அரசின் செயல் கண்டிக்க தக்கது.மனித தன்மை அற்றது.
அடித்து கொண்டிருப்பவன் (இலங்கை இராணூவம்) தீவிரவாதி அல்ல என்றும்,அடி வாங்குபவன்(ஈழதமிழன்) வலிபொருக்காமல் திருப்பி அடித்தால் அவன் தீவிரவாதி என்றும் ,இலங்கை அரசும்,இந்திய அரசும் விளக்கம் கூறுவது வேதனையாக உள்ளது.
எதை தீவிரவாதம் என்கிறோம் பொதுமக்களை ,குழந்தைகளை ,முதியவர்களை கொல்பவர்களை தானே.அப்படி என்றால் இந்த செயலை எல்லாம் செய்யும் இலங்கை அர்சின் சிங்கள இராணுவம் தான் தீவிரவாத செயல் புரிகிறது.
புலிகள் யாரும் குழந்தைகளை ,சிங்கள பொது மக்களை தாக்க வில்லை.அவர்கள் தங்களை தாக்க வரும் சிங்கள இராணுவ தீவிரவாதிகளை தாக்குகிறார்கள்.
ஈழதமிழனும்,சிங்களவர்க்கு சமமாக நடத்தபட்டால் ,தமிழ்மக்கள் ,ஆயுத போராட்டத்தை விட்டுவிடுவார்கள்.அதை செய்யாத இலங்கை அரசு,ஈழதமிழ்ர்கள் மீது திவிரவாதத்தை கட்டவிழுத்து விட்டுள்ளது.
இலங்கை இராணுவ தீவிரவாதமும்,அந்த தீவிரவாதத்திற்கு துணை போகும் இந்திய அரசும் மனம் மாறவேண்டும்.
இலங்கை அரசும்,இந்திய அரசும், தீவிரவாத வழியை கைவிட்டும் அமைதி வழியில் ஈழதமிழர்க்கு சுய அதிகார உரிமையை வழங்கி அவர்கள் வாழ வகைசெய்யவேண்டும்.
சிங்கள இராணூவத்தின் திவிரவாதத்தை ஆதிர்க்கும் ,இந்திய அரசினை எதிர்க்கிறோம்.அதை ஆளும்காங்கிரஸை ,தோற்கடிக்க வேண்டும்.
உண்மையான மனித உணர்வுகளை,சுதந்திர உணர்வுகளை புரிந்து கொள்ளாமல்,ஈழதமிழரை அழிப்பது கண்டிக்கதக்கது.
அவர்கள் வாழும் பூமி அவர்களுடையது,அங்கிருந்து அவர்களை வெளியேற்றுவது எந்த விதத்தில் நியாயம்.அவர்கள் வாழும் நிலபரப்பில் உரிமை பெற்று சுதந்திரமாக வாழ உரிமையை பறிப்பது தான் சனநாயகமா?
கல்வி,வேலை வாய்ப்பு மற்றும் அதிகாரம் ஈழதமிழர்க்கு வழங்குங்கள்,அவர்கள் அவர்கள் வேண்டுவது அது தான்.
அவர்கள் மீது தீவிரவாத தாக்குதல் நடத்தாமல் இருங்கள்,அவர்கள் ஆயுதங்களை கீழே போடுவார்கள்.
சிங்கள் வெறி நாய்கள்,ஈழதமிழ் பெண்களை கடித்து குதறுவது திவிரவாத அல்ல என்று நினைக்கிறதா இந்திய மத்தியில் ஆளும் ஆளும் கட்சி.
இலங்கை அரசின் இன படுகொலையை அதரிப்போரை தூக்கில் போட வேண்டும்
ப்ரியங்கா பிரபாகரன் ஒரு குற்றவாளி ,அவருக்கு மன்னிப்பு கிடையாது என்கிறார்.
ராஜிவ் காந்தி கொல்லபட்டதில் பல சந்தேகங்கள் உள்ளன்.அக்கட்சியை சேர்ந்தவர்கள் மீது கூட சந்தேகம் எழுந்துள்ளது விசாரணையில்.
பிராபகரன் என்ற தனி மனிதன் மீது சந்தேகம் கொண்டு இந்தியா இந்த போரை ஆதரிக்கிறது.
இது வெட்ட வெளிச்சம்.
அப்படியே ,பிரபாகரன் குற்றவாளி என்று வைத்து கொண்டாலும்.ஒரு தனி மனிதனை அழிப்பதற்க்காக ,சோனியாகாந்தியும் காங்கிரஸும் ஆயுத உதவி வழங்கி பல்லாயிரம் அப்பாவி ஈழ தமிழர்களை கொன்று குவிக்கிறது.
ஆயிரகணக்கான ஈழதமிழ் மக்களை கொன்று ,பிரபாகரனை அழிக்க நினைப்பது எப்படி நியாயமாகும்,
ஆயிரகணக்கான ஈழ தமிழர்களை குழந்தைகள்,முதியவர்கள்,பெண்கள் என்று பாராமல் கொன்று குவிப்பதற்கு சோனியா காந்தியையும்,ப்ரியங்கா மற்றும் காங்கிரஸையும் யார் மன்னிப்பார்கள்,
இது என்ன நியாயம்.
சோனியா காந்தியே நீ உன் கணவரை இழந்ததற்காக ,எத்தனை பெண்கள் தங்கள் ,தாலியை இழக்க வேண்டும்,எத்தனை பெண்கள் தங்கள் குழந்தைகளை இழக்க வேண்டும்,எத்தனை ஆண்கள் தங்கள் மனைவி மற்றும் பெற்றோரை இழக்க வேண்டும்,.
இத்தனை பேரின் இரத்தத்தில் தான் உன் ,வெறி அடங்குமா?
அத்மட்டுமல்ல,.உன் தனி பட்ட காழ்புணர்ச்சியால் ஈழ தமிழரின் உரிமை போராட்ட்ட்த்தை அல்லவா நீ சிதைத்து விட்டாய்.
இதை வரலாறு என்றும் மன்னிக்காது
காஷ்மீரில் ஒரு திவிரவாதி மறைந்து இருக்கிறான் என்பதற்காக, அவன் மறைந்திருக்கும் கிராமம் முழுவதும் குண்டு வீசி அங்குள்ள அப்பாவி மக்களை கொன்று தான் அந்த தீவிரவாதியை பிடிக்க முயல்வீர்களா?
இந்திய அரசாங்கம் தனது இராணுவத்தை அனுப்பி அந்த கிராமத்தின் மீது குண்டு வீசி ,,அங்குள்ள மக்கள் மீது போர் தொடுத்து தான் ,அந்த தீவிரவாதியை பிடிக்க முயலுமா?
if some one did against ‘moist in Nepal’ is, you are barging as enemy. But, same as happend in Ezham is ““ஈழத் தமிழனின் விடுதலை பற்றி எங்களைத் தவிர வேறு யாரும் பேசக்கூடாது என்று மற்றவர்களின் குரல்வளையை நெறித்த ‘வீரமும்’ அவர்களிடம் இல்லை” You written like this….
Idhu Thaan Santharppa vatham….Y Cant they (other Struggler) may be compramise with Sri Lanka, or RAW? If LTTE did is Wrong, if Moist is did is Write…!
What a worst statnd….You do not have locus-standy to talk about Prabakaran…Ok!
Ezham people support LTTE. people support LTTE for their mother land….Is any one support other group? No….So other groups are managed by RAW and Sri Lankan Intelligence….you do not have locus-standy to talk about LTTE. Ok…
How you compare Napal with Sri Lanka….You have any sense? stupid…
The LTTE became the “sole representative” of Tamils by denying a voice not only to its rivals but also to the Tamil people.
The relationship between the LTTE and the Tamil people was almost like one between master and slave. The LTTE oders and the people obey. OR….. you know what.
The only positive point bout the LTTE was that it did not submit to Indian bullying and defied armed attack. But it failed to protect the people. Especially in the late stages it used people as shields to protect itself.
Tell me if the Nepal Maoists behaved in this way.
The defeat of the LTTE was due to its depending on weapons and support from big powers than on the people.
The LTTE is now a spent force.
That is not to say that we should not honour those who laid their lives for the liberation struggle, whether they belonged to the LTTE or a rival movement.
But it is time that the Tamils thought of feasible options, free from narrow nationalism.
அமைதி படைக்கும் புலிக்கும் ஏன் சண்டை வந்தது