ரூ 3,74,937 கோடி ஊழல்!

சென்ற ஆண்டு பட்ஜெட்ட சமயத்தில், இதே போல் சாய்நாத் அவர்களின் கருத்துகளை பற்றி வேறு ஒரு தளத்தில் நடந்த விவாதத்தில் நான் எழுதிய நீண்ட பதிவு :

திரு.சாய்நாத் அவர்கள் மேல் மிகுந்த மரியாதை உண்டு. பல வருடங்களாக அவரின் கட்டுரைகளை படித்து வருகிறேன். விவசாயிகளின் தற்கொலை, கிராம பொருளாதாரம் பற்றி அவர் பல ஆயிரம் மைல்கள் பயணித்து, அருந் தகவல்களை திரட்டி எழுதும் உழைப்பும், மனித நேயமும் பாரட்டுக்குரியன. தகவல்கள், data and information பற்றி சரி.
ஆனால் அவற்றை கொண்டு அவர் சொல்லும் முடிவுகள் அல்லது கருத்துக்கள் மீது பல நேரங்களில் மாற்று கருத்து உண்டு. Interpretation of data and his sweeping comments and conlusions about the much maligned ‘neo liberal’ polices since 1991.

கார்ப்பரேட் கம்பெனிகளுக்கு 5,00,000 கோடிகள், பட்ஜெட்டில் வரி தள்ளுபடி என்பது sweeping and inaccurate comment. பட்ஜெட்டில் அதற்கான சுட்டி இது :
http://indiabudget.nic.in/ub2010-11/statrevfor/annex12.pdf

மிகவும் பின் தங்கிய, வறண்ட பகுதிகளில் புதிய தொழில்கள் துவங்க நிறுவனங்களுக்கு ‘ஊக்கம்’ அளிக்க, வரி சலுகளை பல ஆண்டுகளாகவே உள்ளன. உதாரணமாக புதிய மாநிலமான உத்ராஞ்சலில், தொழில் துவங்கினால், பத்து ஆண்டுகளுக்கு உற்பத்தி மற்றும் இதர வரிகளில் கணிசமான அளவு சலுகை. இவை அந்த பின் தங்கிய பகுதிகளில் புதிய தொழில்களை துவங்க ஒரு ஊக்கி என்ற அளவில் தான் பார்க்க வேண்டும்.
உண்மையாக சொன்னால், ‘தூய’ சந்தை பொருளாதார கொள்கைகள் படி, இது போன்ற ‘சலுகைகளை’ அரசு அளிக்க கூடாது. பாரபட்ச்சம் இல்லாமல் அனைத்து பகுதிகளுக்கும் ஒரே வரி விகுதங்கள் தான் இருக்க வேண்டும். மேலும் டீசல், சமையல் எண்ணைகள், உரம் மற்றும் இதர விவசாயம் சார்ந்த தொழில்களுக்கான வரி சலுகைகள், பெரும் அளவில் இதில் அடங்கும். மென்பொருள் ஏறுமதிகளை ஊக்குவிக்க STPIகளுக்கு அளிக்கப்படும் சலுகைகளை தான் இதில் பெரிதாக சொல்லாம். அதுவும் கூடிய விரைவில் நீக்கப்படும். 1991இல் மிக அபாயகரமான அன்னிய செலவாணி பற்றாகுறை ஏற்பட்ட போது, ஏற்றுமதியாளர்களை அனைவருக்கும் 100 சதம் வருமான வரி விலக்கு அளிக்கப்பட்டது. To encourage exports which earn foreign exchange for India. பிறகு படிப்படியாக அந்த சலுகை விலக்கப்பட்டது. அதே போல் தான் இந்த ‘சலுகைகளும்’. அவரின் லாஜிக் படி பார்த்தால், 1970களில் உச்சபட்ச வருமான வரி சுமார் 98%, சுங்க வரி சுமார் 200 சதம், உற்பத்தி வரி சுமார் 50 சதம் அளவில் இருந்தன. இன்று வருமான வரி 34 சதம் தான் உச்சபட்ச அளவு. சுங்க வரி 20 சதம் அளவுதான். உற்பத்தி வரி 15 சதம் தான் சராசரி. இந்த அளவிற்க்கு குறைக்காமல் இருந்திருந்தால், சாய்நாத் அவர்களின் லாஜிக் படி இன்று பல கோடி கோடிகள் நிகர வரி வசூல் குவிந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் வரிகளை மிக குறைத்தால் தான், பொருளாதாரம் மிக வேகமாக வளர்ந்து, இன்று பல லச்சம் கோடிகள் வரி வசூல் உயர்ந்தது. அன்றைய விகிதங்கள் தொடர்ந்திருந்தால், அன்று கிடைத்த நிகர் அளவுதான் இன்றும் கிடைத்திருக்கும். Reduction and rationalization of tax rates encourage entrerprise, investment and kindle the intiative for expansion and growth. That is the lesson from history. அவருக்கு அடிப்படை பொருளாதரம் தெரியவில்லை என்றுதான் கருத வேண்டியிருக்கிறது.

சுதந்திர இந்திய வரலாற்றில் என்றும் இல்லாத அளவு வரி வசூல் மழை. 25 வருடங்களுக்கு முன் இதை கனவு கூட கண்டிருக்க முடியாது. இந்த அபரிமிதமான வரி வசூலை, உருப்படியாக, நேர்மையாக செலவு செய்ய வேண்டியது அரசின் தார்மீக கடமை. அதை அப்படி செய்ய கூடாது என்று தாரளமயமாக்கலை முன்மொழிந்தவர்கள் சொல்லவில்லையே ! பெரும் அளவில் அரசின் செலவுகளில் ஊழல் மலிந்து, உரியவர்களுக்கு செல்லாமல், நடுவில் திருடப்படுவது அனைவரும் அறிந்த open secret.
இதற்க்கு அம்பானிகளை, பெரும் தொழில் முனைவோரிகளை கோபிப்பது சரியல்ல.
மேலும்… தான்ய உற்பத்தி கூடி உள்ளது உண்மைதான். ஆனால் அது அதிகரித்த வேகத்தை விட ஜனத்தொகை அதிகரித்து வருவதால் தான், இந்த குறைந்த விகிதம் per capita availability of grains and pulses. விவசாயத்தில் சென்ற 20 ஆண்டுகளில் புதிய முதலீடுகள் குறைவு என்பது உண்மைதான். அதற்கு முக்கிய காரணம், தாரளமயமாக்கல் கொள்கை விவசாயத்தில் இன்றும் அனுமதிக்கப்படவில்லை. நில உச்ச வரம்பு சட்டம் உள்ளது. 2000 ஏக்கர்கள் போன்ற பெரும் கார்பரேட் (அல்லது கம்யூனிச நாடுகளில் இருந்தது போன்ற கூட்டு பண்னைகள்) இன்றும் உருவாக வழியில்லை. அப்போதுதான் economies of scale and modern farming technology backed by huge private investments சாத்தியம். பார்க்கவும் :

http://nellikkani.blogspot.com/2008/05/blog-post_21.html
விவசாயகள் தற்கொலைக்கு பல காரணிகள்

பொது விநியோகத்தை பரவலாக்குவதை பற்றிதான் இந்த கட்டுரை. அதற்க்கு முழு ஆதரவு இல்லாதற்க்கு உண்மையான காரணம் ஊழல் மற்றும் cynical attitude of officials, politicians and PDS staff.

http://www.rediff.com/money/2007/jun/12pds.htm Corruption rendering PDS ineffective

வெட்டியாக ராணுவத்திற்க்கும், காமன்வெல்த் விளையாட்டுகளுக்கும், தேவையில்லாத பல அரசு அலுவலகங்களுக்கும் செலவிடப்படும் பல லச்சம் கோடிகளை இதற்கு செலவு செய்வது ஒன்றுதான் வழி.

இந்து பத்திரிக்கை பற்றி வினவு தளத்தில் பல முறை ‘பார்பன, பிற்போக்கு, ஏதாதிபத்திய’ ஊடகஙள் என்று எழுதியது ஒரு நகை முரண். தேவை பட்டால் அதே இந்துவில் இருந்து எடுத்தியிம்புவீர்கள். :)))))

சரி, இந்து வலைமனையில், இந்த கட்டுரைக்கு இடப்பட்ட ஆங்கில பின்னூட்டங்கள் சில (நானும் அதில் கடைசியாக இட்டிருக்கிறேன்) :

http://www.thehindu.com/opinion/columns/sainath/article1514987.ece

I am surprised that a journalist of eminence as P Sainath could indulge in such sensationalism and oversimplification.

IMF Manual on Fiscal Transparency defines Tax expenditures as revenues forgone as a result of instance, a) industries in HP, Uttaranchal, North Eastern states, J&K, backward districts, etc. or industries in export promotion zones and software technology parks. Similarly, all customs duty and excise concessions are not something that directly benefit corporates or the rich.

Secondly, as the FM’s statement states ‘cost of each tax concession is determined separately, assuming that all other tax provisions remain unchanged. Many of the tax concessions do, however, interact with each other. Therefore, the interactive impact of tax incentive could turn out to be different from the revenue foregone ….’
If one were to just look back, we had a peak IT rates exceeding 90 percent and peak customs duty in the range of 300 percent. If the same logic of revenue foregone is applied, we would end up with a phenomenal amount, which would not take into account the beneficial impact their rationalization has had on the economy. For example, promotion of industries in backward states and districts increases the economic activity in these places resulting in higher collection of income tax, sales tax, etc.

Srinivas Alamuru

Cutting taxes to corporations is a legitimate and arguably the fastest way to promote the economy and up lift the poor. The proof is right in front of our eyes when we consider the grown of the economy in recent years – it is no longer what foreign critics used to mock as the “Hindu Rate” of 2%. Where has this Rs. 3.7 Crores (“taxes not collected”) gone?

Nowhere. The money is very much in the country and is not sleeping in some Swiss bank vault. Who stole the money? No one! It is lawfully earned income by Indian companies. If so who has the money now? It is not in the pockets of some robber-politicians, but it has gone to pay of perhaps millions of law abiding people who work every day for a living – however, sadly it seems, in the private sector. What has happened to the money? Besides paying wages and salaries, it may have gone to invest in the growth of tens of thousands or private enterprises, perhaps including some private hospitals, schools, factories or whatever. There is general consensus that private sector provides goods and services at least as effectively as the public sector, and the beneficiaries are common people. Exactly this policy of reducing some part of corporate taxes has protected the Indian economy from the 2008 global tsunami that crushed even the mighty US economy, which is still reeling. This policy, while saving perhaps Crores of people from unemployment, also won for India the praise of international economists. Reduced tax burden on private sector has also resulted in the steady 7% (or better) growth in the Indian economy, benefiting everyone, literally Crores of people.

Government has a vital role in the life of people. That does not mean we should go back to the days of high corporate tax rates and 2% economic growth. We have been there and the people did not like it.

from: MUKUNDAGIRI SADAGOPAN

நன்றி நண்பா.

வராக்கடன் குறித்தோ, வசூலிக்க வேண்டிய கடன்கள் குறித்தோ இந்த அரசுக்கு அக்கறையிருந்தால் ?

கடந்த ஆறு மாதத்தில் ஏற்றப்பட்ட பெட்ரோல் விலை உயர்வு. அதைவிட மிகக் கொடுமை இந்த ஆட்சியில் தான் எண்ணெய் நிறுவனங்களே தங்கள் விலையை தீர்மாணித்துக் கொள்ளலாம் என்ற புதிய தந்திரம்.

அலைவரிசையில் ஊழல் என்கிற செய்தி. இது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். ஆனால் கோவை பகுதியில் கூட இந்த பிஎஸ்என்எல் சேவை தள்ளாடி இன்னும் ஆறு மாதத்திற்குள் இழுத்து மூடிவிடும் சூழ்நிலையில் இருக்கிறது. அத்தனை தூரம் கேவலமாக கொண்டு போய்க் கொண்டு இருக்கிறார்கள். காரணம் விரைவில் தனியாருக்கு தாரை வார்க்க என்ற நோக்கத்தில் ஒவ்வொன்றையும் இருட்டுச் சந்திற்குள் கொண்டு போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள். இதன் காரணமாக உள்நாட்டு உற்பத்திக்கு பத்து சதவிகிதம் வரி. இன்னும் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம்………..

அதி புத்திசாலியான நரசிம்மராவின் இறுதிக்காலம் போல இப்போதைய பிரதமர் வருந்தும் காலம் நிச்சயம் உண்டு. அவராவது தந்திரத்தில் ஐந்து வருடத்தில் சாணக்கியராய் வாழ்ந்தார். ஆனால் இவர் அமெரிக்காவுக்கு அடிவருடியாய் இருந்ததோடு
உள்நாட்டு உற்பத்தியே இருக்கக்கூடாது என்பது போல் ஒவ்வொரு திட்டத்தையும் மூடி வைக்க திட்டம் திட்டும் இவர் தான் படித்த மேதையாம்.

சோனியாவும் ஒரு காலத்தில் கடாபி போல ஓட்டம் பிடிக்க வாய்ப்புண்டு.

இந்த கட்டுரையை தமிழ் படுத்தி நிறைய பேருக்கு சென்றடைய உதவியதற்கு நன்றி. நீரா ராடியா டேப்பிலேயே ரிலையன்ஸ் நிறுவனத்துக்கு பல்லாயிரம் கோடி லாபி செய்து வரி விலக்கு வாங்கியது பற்றி தெளிவாக பேச பட்டிருந்தது. மேலும் அது பற்றிய விவாதத்தில் பா.ஜ.க சார்பில் யார் பணம் வாங்கி கொண்டு கண்டு கொள்ளாமல் விட்டது பற்றியும் சொல்ல பட்டிருந்தது. தற்போது யாருமே அதை விவாதமாக வெளி கொணரவில்லை. சுவிஸ் வங்கிக்கு தினமும் தீபாவளி தான்

~~~~WANTED!!!!!!~~~~~

Wanted Mr.Athiyaman for his intelectual answers. Mr.Athiyaman Please answer to asuran directly Please….

I have been reading both of you but we are unable to conclude. I see more valid ponts with asuran than you. You please give direct answer to asuran.

ASURAN please do not get excited… I value your points.. but do not use offensive words against opponent. Even when you are frustrated,.

இதைப்பற்றி இந்த வாரத்திலிருந்து துக்ளக்கில் குருமூர்த்தி ஒரு தொடர் ஆரம்பித்திருக்கிறார் ….

this is most important one.
when 15 years back Income-Tax highest rate is nearly 90%. we must see the Income – Tax followed slap system. Even at that time there is some variation for unmarried, married, married with children.only very higher income people are come under higher rate not all other persons. At that
time Income – Tax has act as a level player among the citizen. it not allowed any person to accumulate huge money in his name. Income Tax is a personal direct tax, means the tax is paid by the Assesses from his own pocket. it is correct the Income -Tax collection is increasing Many
fold but this not coming from the companies and firm.
The rate for
income for companies and firms are not drastically changed for last 15 years.
the increase of Income Tax arise because of the increasing the number of Assesses only. It is total lie, because of decrease of highest
level to 35% is the cause for the increase of collection.
it only create thousands of Billoner in the county, when the government paid village worker only Rs100/ per day for 15 days per month. our present government systematically looted the poor people
It introduce the service tax. Service tax is dangerous tax.in the face value it look like a simple one.but it really compel A BILLONER and a day labor to pay the same rate of service tax. even a labor forced to pay 12% service tax for a single phone call value Rs.1/-
in this current budget government propose to 5% service tax on medical
treatment. Even the MCI opposed and write to government to cancelled it, and also it said in their letter it is a tax , just like the salt tax imposed by the colonial British government . at that time we have one Gandhi to save us- but who save us .

Mr.Libertarian can you give answer following … 1.why ecanomic problem arose in 2008 , the socalled developing country. 2.do you have any idea about Fiscal deficit of The US. 3. Why BIMARU states surpass poverty over subsaharan Afica (an UNDP report in 2010) 4. What is our percapita income ( excluding top 1000 billianare) in India.? 5.Can you give a single evidence for conviction of carporate corruption since indipendence.? 6.How Hasan Ali done 35000 crore tax evation in our political system?.

அதியமான் உரையாடலுக்கு நன்றி. இப்போது தான் வாய்ப்பு கிடைத்தது. பழைய படங்களில் எம்ஜிஆரை சுற்றி பத்து கத்திச் சண்டை வீரர்கள் சண்டை போடுவது போல ஒவ்வொரு முறையும் இந்த உரையாடலில் பட்டையைக் கிளப்பிக் கொண்டு இருக்கீங்க.

நான் முதலாளி அல்லது பணியாளர் என்கிற நோக்கத்தில் பார்ப்பதை விட இந்த முதலாளிதுவத்தை பொதுப்படையாக பாருங்க. எல்லோருமே லாபத்திற்குத் தான் தொழில் செய்கிறார்கள். ஆனால் லாபத்துடன் எத்தனை முதலாளிகளுக்கு சேவை மனப்பான்மையும் இருக்கின்றது. ஊரை உதாரணம் காட்ட வேண்டாம்.

இங்கு பொண்ணுக்கு அப்பன் ஏற்றுமதியாளர் சங்கத்தில் முக்கிய பதவி. பையனுக்கு அப்பன் நூற்பாலையில் முதன்மை பதவி. பங்காளி சாயப்பட்டறையில் தலைமை பதவி. சகலை மற்றொரு பதவி. இது போன்ற ஆட்களை நம்பி நம்பி ? இன்று திருப்பூர் எந்த சூழ்நிலையில் வந்து நிற்கிறது பார்த்தீர்களா?

கடந்த 2006 முதல் ஒவ்வொருவரும் நகர்த்தி நகர்த்தி இன்று இது போன்ற சுயநல பேய்களின் ஆதிக்கத்தால் மூன்று லட்சம் மக்களின் வாழ்க்கை தெருவுக்கு வந்துள்ளது. இன்னும் மூன்று மாதங்களில் எல்லாருமே மூட்டையை கட்டிக் கொண்டு வெளியே கிளம்ப வேண்டியது தான்.

நீங்கள் சொல்லும் இது போன்ற முதலாளி வர்க்கத்திற்கு என்ன ஆறுதல் வார்த்தையை வைத்து இருக்கீங்க?

இன்னமும் கூட காரியம் கெட்டுப் போகவில்லை. உங்க அப்பாவும் உருப்படியான திட்டத்தை இந்த சாயப்பட்டறைக்காக வைத்துள்ளார் தானே? எவராவது வந்து உதவுங்க என்று கேட்கிறார்களா? இல்லை அதற்கான முன்னேற்பாடுகளைத்தான் அரசாங்கம் உருவாக்குதா? காரணம் பணத்தை மட்டுமே பார்க்கும் முதலாளிகளுக்கு எந்த சமூகமும் அதன் முகமும் தெரியாது.

நீங்க சொல்வது போல வலுவிழந்த கம்யூனிஸ்ட் கொள்கைகளை தேவையில்லை நாடு வளர்வதற்கு என்றால் நம் நாட்டில் வராக்கடன்களுக்கு உருவாக்கிய சட்டங்கள் பல்லைக் காட்டிக் கொண்டு ஒவ்வொரு பட்ஜெட் டிலும் சிரித்துக் கொண்டே தானே இருக்கிறது. ஏன் சிண்டை பிடித்து வசூலிக்க நம் அரசியல் வியாதிகளுக்குத் தெரியாதா?

நான் திருடன். நீயும் திருடன். நீ என்னை கண்டு கொள்ளாதே? நான் உன்னை கண்டு கொள்ள மாட்டேன். முடிந்த வரைக்கும் திருடுவோம்.

இது தானே இப்போதைய இந்திய ஜனநாயகத்தின் தாத்பர்யம்.

“Kettle calling the pot black” goes the saying.
We have Mr ke.koos calling all and sundry “ke.koos”.
He must be a ‘cultured’ ##.#### for sure.

நண்பர் அதியமானுக்கு:

நீங்கள் நிறைய புள்ளியியல் தகவல்களுடன் விவாதம் செய்வதை மதிக்கிறேன், வினவு ஒரு ஆரோக்கியமான விவாத களம் என்பதை உணர்ந்திருக்கிறேன், உங்களின் பங்களிப்புகள் என்னை போன்ற வாசகருக்கு பயனளிக்கும் எனவே எழுதுகிறேன்.நீங்கள் தொடர்ந்து விவாதிக்க வரவேண்டும்.

கீழ்கண்ட கேள்விகளுக்கு உங்களிடம் பதில் இருக்கும் என எதிர் பார்கிறேன், அவற்றை எங்களுக்கு பகிர வேண்டுகிறேன் தமிழில், இதே விவாத களத்தில். (உங்களுக்கு சிரமம் இல்லாத போது)

கம்யூனிசம் தனிமனித அதிகார குவிப்பில் முடிந்ததை உங்கள் இணைப்புகளில் இருந்து உணர்கிறேன். அவை உண்மையாகவும் இருக்கலாம் அமெரிக்க ஊடகங்களால் திரிக்க பட்டும் இருக்கலாம். ஆனால் அதற்கு வாய்பிருப்பதை ஏற்கிறேன்.

1.இந்திய சந்தை தாரளமாக்கபட்ட பிறகு வேலை வாய்ப்புகள் பெருகி உள்ளது இதனை கண் கூடாக அனைவரும்
உணர்தே இருக்கிறோம். ஆனால், அவர்கள் அனைவரும் இந்தியாவை விரும்பி தேர்தெடுக்க என்ன காரணம்?

2. அனைத்து உயிர்களின் வாழ்வாதரமகிய குடிநீரை காசுகொடுத்து வாங்கும் அவல நிலைக்கு யார் காரணம்?

3. என் சிறு வயதுகளில் மக்கள் தான் கைராசியான மருத்துவர் என்று புகழ் பரப்பி மருத்துவமனைகள் கூட்டமாகும், ஆனால் இன்று மருத்துவ மனைகளுக்கும் விளம்பரம் செய்யவேண்டிய அவசியம் என்ன? இது எந்த மாதிரியான வியாபாரம்? இதற்கான பணம் யாரிடமிருந்து பெறப்படும்?

4.பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் அனைத்தும் தரமான உற்பத்தி மற்றும் பாதுகாப்பு கொள்கைகள் உள்ளவையா அல்லது நாட்டுக்கு நாடு வேறுபடுமா? ஆம் என்றால் ஏன் உயிரிழப்பு ஏற்படுகிறது? இல்லை என்றால் ஏன் வேறுபடுகின்றன?

5.உங்களுக்கு பிடித்த உலக அரசியல் தலைவர்(கள்) யார்? இந்திய அரசியல் தலைவர்(கள்) யார்? ஏன்?

6.சுதந்திரத்திற்கு பிறகு இந்திய அரசு எந்திரம் தனது பணியை திறம்பட செய்கிறதா? எப்போதாவது செய்ததா?

7.மக்களாட்சி என்றால் என்ன? மக்களின் நன்மைக்காக மட்டுமே அனைத்து அரசுகளும் செயல்படுகின்றனவா?
மக்களின் எதிபார்புகளை அரசு பூர்த்தி செய்கிறதா? யாருடைய கோரிக்கைகள் முதன்மை படுத்த படுகின்றன ஏன்?

8.மக்களின் அடிப்படை பிரச்சினைகளுக்கு என்ன முக்கியத்துவம் கொடுக்க படுகிறது?

9.விவசாயம் நிருவனமயமாக்கபடுவதை விரும்புகிறீர்கள் என தெரிகிறது. அனைத்து குடிமகன்களின் தொழிலையும் நிறுவனங்கள் தான் முடிவு செய்யவேண்டுமா?

10.இன்றைய அரசாங்கத்தை தேர்வு செய்யும் சக்தி எது? பணமா, நிறுவனங்களா கொள்கையா?

11.தொழில் முறை அறம் என்பது அழிந்துபோனதற்கு யார் காரணம்?

12.குறுக்கு வழியில் பணம் சம்பாதிக்கும் எண்ணம் ஏற்பட இன்றைய காரணிகள் யாவை?

13.திரையரங்குகாளில் அரசின் கட்டண நிர்ணயம் தளர்த்தப்பட்டதால் யாருக்கு லாபம்? நடிகர்களின் சம்பளம் அதற்கு முன் எப்படி இருந்தது? தற்போதைய நிலை என்ன? ஏந்திரன் விற்பனை செய்யப்பட்டது எப்படி?
இதனால் நுகர்வோருக்கு பாதிப்பில்லை என்றால் தனியார்மயம் மக்களுக்கானது என ஏற்கிறேன்.

last question:
14. அதியமான் நீங்கள் ஜான் பெர்கின்ஸ் இன் நூல்களையும் வாசித்திருக்கிறீர்களா? Confessions Of An Economic Hitman , The Secret History of the American Empire – Economic Hit Men, Jackals, and the Truth etc? அவற்றை பற்றி உங்கள் கருத்து என்ன?

In our country more than 70% are farmers. In developed countries this amount very megre in and around 5%. Capitalism or communalis alone not a solution for our country. In this liberelized world blending of both(capitalism+communalism) with our own way of solution is a best way like China, because our country have unique problem like fourth largest economy with human development index around 130 rank.

We know , what happened Cuban communist economy in a liberelized world. And also we know Greece, US and many EU Countries of capital economy. Both didn’t have a best solution for all., but China effectively use its communism in a liberalized world.

வளர்க உங்கள் பணி, மூன்று வருடங்களாக நீங்கள் எனக்கு அறிமுகம். மக்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தும் உங்கள் பணி சிறக்கட்டும். குப்பி தண்ணீர் விற்பனை முறை வருவதற்கு முன்பிருந்தே நீங்கள் அதனை பற்றி பிரச்சாரம் செய்துவந்ததும் மக்கள் அப்போது அதனை பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளததும் அறிந்த போது , உங்களின் மீது மிகுந்த மரியாதையும் எம் மீது வெறுப்பும் வந்தது. என்னை முழு கடவுள் மறுப்பாளனாக மாற்றியதில் வினவுக்கும் முக்கிய பங்கு உண்டு. இன்னொருவர் ஞாநி, விழிப்புணர்வு மற்றும் சமூகம் தொடர்பான அனைத்து கட்டுரைகள் மற்றும் எழுத்தாளர்கள் எனது விருப்பம். களத்தில் இறங்கிபோராடும் உங்கள் பணி தொடரட்டும். எமது ஆதரவு எப்பொழுதும் உண்டு (களத்திலும்). “புரச்சி புரச்சி” என உங்களை ஏளனம் செய்தவர் ஏராளம்! ஆனால் எகிப்து அவர்களின் வாயை அடைத்திருக்கும். புரட்சி சாத்தியம் என்பதை புரிய வைத்திருக்கும்.
(1960 களில் இருந்து ம.க.இ. க வில் இருக்கும் இருவரை திருச்சியில் சந்தித்தேன், வியப்பாக இருந்த்தது )

உங்களுக்கு ஒரு கேள்வி :
தனியார் மயமாக்களினால் வேலைவாய்ப்பு பெருகி உள்ளது, ஊழலும் பெருகி உள்ளது, தொழிலாலர்கள் சுரண்டபடுகிரார்கள் , கம்யூனிசம் இதற்கு தரும் மாற்று என்ன?
கம்யூனிசம் எவ்வாறெல்லாம் திரிக்கப்பட்டாலும் அதன் அடிப்படை கோட்பாடான மனித சமத்துவம் எனக்கு பிடித்தது. அது முதலாளித்துவத்தால் கிடைக்காது என உணருகிறேன். இதற்கு மாற்று என்ன?

ராஜாஜி முதல்வராக இருந்தபோது போதிய நிதி இல்லை என்று ஒன்பதாயிரம் கிராமப்புற பள்ளிகளை மூடினாராமே பிள்ளைகள் எல்லாம் அவங்க அப்பன் பண்ற தொழிலை கட்டாயமாக கத்துக்கனும்ம்னு சொன்னாராமே அதுக்கு பெரியார் எல்லா பாப்பானையும் கத்தியால் குத்த சொன்னாராமே அக்ரகாரத்தை எல்லாம் கொளுத்த சொன்னாராமே ஒடம்பு சரியில்லை என்று சொல்லிவிட்டு பதவியை விட்டு ராஜாஜி ஓடிட்டாராமே பிறகு காமராஜர் வந்து மூடிய பள்ளிகளை மட்டுமல்லாமல் மேலும் மூவாயிரம் பள்ளிகளை திறந்து மதிய உணவும் பள்ளிகளில் போட சொன்னாராமே………ராஜாஜி எனக்கு பிடித்த தலைவர் என்று இன்னும் ஒருவர் தமிழகத்தில் சொல்லிக்கொண்டு இருக்கிறாராமே.

லிபெர்டரியன் மற்றும் அவருடன் விவாதிக்கும் நண்பர்களின் கவனத்திற்கு,

இடுகையின் மையப் பொருள் குறித்து விவாதம் நடைபெற்றால் இடுகையின் நோக்கம் நிறைவேற உதவுவதாக இருக்கும்.இது போன்று பல லட்சம் கோடி மக்கள் வரிப்பணத்தை ஆட்சியாளர்கள் தள்ளுபடி செய்து பெருமுதலாளிகளின் கொள்ளைக்கு வழி வகுப்பதற்கு எதிராக மக்களிடையே பொதுகருத்தை உருவாக்குவதே கட்டுரையாளரின் நோக்கமாக இருக்க முடியும்.

ஆகவே நண்பர் அதியமானுக்கு ஒரு எளிய கேள்வி.
மக்களுக்கு சேரவேண்டிய வரிப்பணம் 21 ,25 ,023 கோடியை தள்ளுபடி செய்வதை வரவேற்கிறீர்களா,அப்படியானால் ஏன்.தவறு என்கிறீர்களா.தவறு என்று சொன்னால் அதற்கு விளக்கம் ஏதும் கொடுக்க வேண்டியதில்லை. கைப்புண்ணுக்கு கண்ணாடி எதற்கு.

திப்பு
உடன்படுகிறேன். எனினும் விஷயப் பொருத்தமில்லாத இடுகைகளைப் புறக்கணிப்பது தகும்.
அபத்தங்களைச் சுருக்கமாக ஒருமுறை சுட்டிக்காட்டலாம். அதற்கு மேல் உரையாடலை நீட்டுவது பயனற்றது.

சம்பந்தா சம்பந்தமில்லாத திசைகளில் உரையாடல் நகர உதவுமாறு “துட்டுக்கு இரண்டு கொட்டைப் பாக்கு” என்ற விதமாக வருகிற பின்னுட்டங்களுடன் மினக்கெடுவது, அவற்றை இடுவோரின் நோக்கத்துக்கு உதவுவது தான்.
.
அரையும் குறையுமாகச் சீரணிக்கப் பட்டவையும் நுனிப்புல் மேய்ச்சல்களும் ஏன் இங்கு இடப்படுகின்றன?
(ஜெயமோகன் பாணியில்) தங்களை அதி மேதாவிகளாகக் காட்டுவதற்காகச் சில அரைவேக்காடுகள் செய்கிற காரியங்களே அவை.

Q2Aயின் விருப்பத்தை நிறைவு செய்ய ஒரு எளிய வழி. அவர் இடம் ஒதுக்கக் கோருகிற நபர் (நபர்கள்) தானே (தாமே) “ப்ளாக் சைட்” வைத்துக் கொண்டால் மினக்கெட விரும்புவோர் அதில் தங்கள் பொழுதைப் ‘பயனுறக்’ கழித்துக் கொள்ளலாம்.

வினவுக்கு ஏன் வீண் வம்பு?

அசுரன்
நீங்க ஒண்ணு!

ஒரு நக்கலுக்கு “அதியமான் அளவுக்கு எனக்கு ‘அனுபவமோ’, ‘வரலாற்று/தத்துவ அறிவோ’ கிடையாது” ன்னு சொன்னாலும் சொன்னீங்க.
ஆளு அதையே நம்பிக்கிட்டு மேலேயும் உளரராரு.

இப்போ பாருங்க, இனி அமெரிக்கா எப்புடி லிபியாவுலே குண்டு போட்டு அங்கே ஜனநாயகத்தேக் காப்பாதுத்துதுன்னு ஒங்களுக்குக் கத்துக் குடுப்பாரு.
யாரச்சியும் எதையவது உருப்படியாத் தகவல் சொன்னா அதே வேறெங்கேயாவது திருப்பற மாதிரிய கொட்டப் பக்கு இடுகை போடுறதிலே கெட்டிக்காரரு தான். (அதெயும் சீரியசா எடுத்துக் காட்டிப் போதும்).

அய்யோ
ரோதனை மேல் ரோதனை போதுமடா சாமி.

Athiyamaan:
I have seen Indian, French companies, My friends are working in Kori-an, Chinese companies. I have been discussing about their SOPs and EHS reports. I basically belong to engineering and I have seen them manipulating the measurements, hazard zone procedures etc..
Also see:
http://news.cnet.com/8301-31021_3-20044838-260.html

ராஜீவ் காந்தி தனது அரசியல் வாழ்க்கையில் செய்த மிகப்பெரிய தவறு தன்னை ஒரு நேர்மையாளராகக் காட்டிக்கொள்ள முற்பட்டதுதான். அவரது அரசியல் பிரவேசத்தின்போது அட்டையில் அவரது படத்தைப்போட்டு மிஸ்டர். க்ளீன் (திருவாளர் பரிசுத்தம்) என்று வர்ணிக்காத பத்திரிகைகளே இந்தியாவில் இல்லை எனலாம்.

அரசியலில் அவர் தோற்றுப் போனதற்கும் இதுதான் காரணம். ராஜீவ் காந்தியால் தான் ஏற்படுத்திக்கொண்ட அந்த மக்கள் மத்தியிலான நன்மதிப்பை, இமேஜைக் காப்பாற்றிக்கொள்ள முடியாமல் போனதுதான் அவரது தோல்விக்கு முக்கியக் காரணம். ஆனால், இந்திரா காந்தி ராஜீவைப் போன்றவரல்லர். உங்கள் அரசில் ஊழல் தலைவிரித்தாடுகிறதே என்று கேட்டபோது, “உலகமெல்லாம் நடப்பதுதான்’ என்று அலட்டிக் கொள்ளாமல் பதில் அளித்தவர் அவர்.

இது நடந்தது 1983-ம் ஆண்டில். இந்திரா காந்தி இப்படிப் பேசியது பலருக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. நாட்டின் பெரிய பொறுப்பில் உள்ள ஒருவர், ஊழல் சகஜமான ஒன்றுதான் என்று கூறினால், ஊழலை எப்படி ஒழிப்பது என்று தில்லி உயர் நீதிமன்றத்தின் நேர்மையான நீதிபதி ஒருவர் வேதனைப்பட்டார்.

ஆனால், இந்திராவின் இந்தப் பேச்சு அவருக்குச் சாதகமாகவே அமைந்தது. ஆம். தம்மைப் பரிசுத்தமானவர் என்று கூறிக்கொள்ளாத ஒருவர் மீது ஊழல் குற்றச்சாட்டுகளைக் கூறி என்ன ஆகிவிடப்போகிறது என்கிற மனநிலை எதிர்க்கட்சிகளுக்கு வந்துவிட்டது. அதன் பிறகு இந்திரா மீது எப்போதும் ஊழல் குற்றச்சாட்டுகள் எழவேயில்லை. இப்படி அரசியலில் எதார்த்தமாக இருந்த இந்திராவுக்கு நேர் எதிரானவராக ராஜீவ் நடந்து கொண்டார். தம்மை திருவாளர் பரிசுத்தம் என்று கூறிக்கொள்வதில் அவர் பெருமையடைந்தார்.

அதனால் ஏற்படப்போகும் அபாயங்கள் பற்றி அவர் அறிந்திருக்கவில்லை. விளைவு, போபர்ஸ் பீரங்கி பேரத்தில் நடந்த முறைகேடுகள் அம்பலமாகி, 1989-ம் ஆண்டு பொதுத் தேர்தலில் காங்கிரஸ் படுதோல்வி அடைந்தது. ஆட்சி பறிபோயிற்று. உண்மையிலே நேர்மையானவராக இல்லாதபோது, திருவாளர் பரிசுத்தமாகக் காட்டிக் கொள்வது கூடாது என்பதுதான் இதனால் அறியப்பட்ட அரசியல் பாடம்.

இந்தப் பாடத்தை சோனியா காந்தி தெரிந்து கொள்ளவில்லை என்று தோன்றுகிறது. இல்லாவிட்டால், ஊழலைப் பற்றிப் பேசும்போது இந்திராவின் பாதுகாப்பான வழியைத் தேர்ந்தெடுக்காமல், ராஜீவின் அபாயகரமான வழியை சோனியா தேர்ந்தெடுப்பாரா? அலாகாபாத் கட்சிக் கூட்டத்தில் பேசிய அவர், “ஊழலைப் பொறுத்துக்கொள்ள மாட்டேன்’ என்று ஆவேசமடைந்தார். அத்துடன் விடவில்லை. ஒருவாரம் கழித்து தில்லியில் நடந்த காங்கிரஸ் மாநாட்டிலும் தன்னைப் பரிசுத்தமானவராகவும், எந்தவித ஊழல் கறையும் படியாதவராகவும் காட்டிக்கொள்ள அவர் முற்பட்டார்.

“ஊழலை வேரறுக்க வேண்டும்” என்று கட்சித் தொண்டர்களுக்கு அறிவுரை கூறியதுடன், தேசத்தின் வளர்ச்சியைத் தடுக்கும் ஊழலுக்கு எதிராக உடனுக்குடன் கட்சி நடவடிக்கை எடுக்கும் என்றும் முழங்கினார். இந்த முழக்கம் 25 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மும்பையில் நடந்த காங்கிரஸ் மாநாட்டில் ராஜீவ் காந்தி பேசியதைத்தான் நினைவுப்படுத்துகிறது. இருப்பினும், ராஜீவுக்கும் சோனியாவுக்கும் இடையே இரு முக்கிய வேறுபாடுகளைக் குறிப்பிட முடியும். தம்மை “திருவாளர் பரிசுத்தம்’ என்று ராஜீவ் கூறிக் கொண்டபோது, அவருக்கு எதிராக எந்த ஊழல் புகாரும் இருக்கவில்லை. அதனால், ஊழல் புகாரிலிருந்து தப்பித்துக் கொள்வதற்காக அவர் இப்படிப் பேசினார் என்று கூற முடியாது.

ஆனால், இப்போது காமன்வெல்த் விளையாட்டு, ஆதர்ஷ் குடியிருப்பு முறைகேடுகள், 2ஜி ஸ்பெக்ட்ரம் என ஒன்றன்பின் ஒன்றாகக் காங்கிரஸ் ஆட்சியின் ஊழல் பட்டியல் வளர்ந்துகொண்டே போகிறது. இந்த நிலையில், ஊழலைப் பொறுத்துக்கொள்ள மாட்டேன் என்று காங்கிரஸ் கட்சியின் தலைவி சோனியா கூறிவருவது முரண்சுவையாக அல்லவா இருக்கிறது.

இரண்டாவது வேறுபாடு, எந்தக் குற்றச்சாட்டும் இல்லாமல் அரசியல் வாழ்வைத் தொடங்கிய ராஜீவ், போபர்ஸ் ஊழல் வெளியாகும்வரை எந்தக் குற்றச்சாட்டுக்கும் ஆளாகாமல் இருந்தார். இதற்கு நேர் எதிராக சோனியா மீது ரகசியமான ஸ்விஸ் வங்கிக் கணக்குகள், போபர்ஸ் கமிஷன் என நம்பத் தகுந்த ஊழல் புகார்களும், அவருக்கு எதிரான அதிர்ச்சியளிக்கும் ஆவணங்களும் வெளியாகியிருக்கின்றன.

சோனியாவின் குடும்பம் லஞ்சம் பெற்றதாக பிரபல சுவிஸ் பத்திரிகையில் ரஷியப் புலனாய்வுச் செய்தியாளர் ஆதாரத்துடன் எழுதிய கட்டுரைக்கு சோனியாவோ, அவரது குடும்பத்தினரோ எந்த மறுப்பும் இதுவரை தெரிவிக்கவில்லை. செய்தி வெளியிட்ட பத்திரிகை மீது வழக்குத் தொடுக்கவும் இல்லை. பின்னணி இப்படி இருக்கையில், “திருடன், திருடன்’ என்று திருடனே கத்திக் கொண்டு தப்பி ஓடுவதுபோல, ஊழலைப் பொறுக்க மாட்டேன் என்று கூறிக் கொண்டிருக்கிறார் சோனியா என்பதுதான் வேடிக்கை.

2.2 பில்லியன் டாலர் கதை1991-ம் ஆண்டு நவம்பர் 19-ம் தேதி சுவிட்சர்லாந்தின் “ஸ்வீசர் இல்லஸ்ட்ரேட்’ இதழ் சோனியாவைப் பற்றி அதிர்ச்சிகரமான கட்டுரை ஒன்றை வெளியிட்டது. ராஜீவ் காந்தி உள்ளிட்ட 12-க்கும் அதிகமான அரசியல்வாதிகளின் ரகசியங்கள் அதில் அம்பலமாகின. போபர்ஸ் பேரத்தில் கிடைத்த லஞ்சப் பணத்தை ஸ்விஸ் வங்கியில் ராஜீவ் பதுக்கி வைத்திருக்கிறார் என்று அந்தக் கட்டுரையில் பகிரங்கமாகக் கூறப்பட்டது.

இந்தக் குற்றச்சாட்டு ஏதோ போகிறபோக்கில் கூறப்பட்டதல்ல. குற்றச்சாட்டைக் கூறிய ஸ்வீசர் பத்திரிகையும் சாதாரணமானதல்ல. 2.15 லட்சம் பிரதிகள் விற்கும், 9.17 லட்சம் வாசகர்களைக் கொண்ட பிரபலமான பத்திரிகை. சுவிட்சர்லாந்தில் ஆறில் ஒருபங்கினர் இதை வாசிப்பதாகப் புள்ளிவிவரம் இருக்கிறது. இப்படித் தரமான ஒரு பத்திரிகைதான் ராஜீவ் மீதும் சோனியா மீதும் ஆதாரத்துடன் குற்றம்சாட்டியது.

ரஷியாவின் உளவு அமைப்பான கேஜிபியின் ஆவணங்களை மேற்கோள்காட்டி, “இந்தியாவின் முன்னாள் பிரதமர் ராஜீவ் காந்தியின் மனைவி சோனியா ரகசிய வங்கிக் கணக்கில் 2.5 பில்லியன் சுவிஸ் ஃபிராங்க் (2.2 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்) பணத்தை மைனரான தனது மகனின் பெயரில் வைத்திருக்கிறார்’ என்று ஸ்வீசர் கூறியது.

அந்தவகையில் பார்த்தால், ராகுலுக்கு 18 வயது பூர்த்தியாவதற்கு முன்பே, அதாவது 1988-ம் ஆண்டு ஜூன் மாதத்துக்கு முன்பே, இந்த 2.2 பில்லியன் டாலர் வங்கிக் கணக்கு தொடங்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். இந்தப் பணம் இந்திய மதிப்பில் ரூ.10 ஆயிரம் கோடிக்குச் சமம். வங்கிக் கணக்கில் இருக்கும் பணத்தை ஸ்விஸ் வங்கிகள் அப்படியே முடக்கி வைப்பதில்லை. வாடிக்கையாளர்களின் சார்பில் பல்வேறு வகைகளில் அந்தப் பணம் வங்கியால் முதலீடு செய்யப்படுவது வழக்கம். நீண்டகாலப் பங்குப் பத்திரங்களில் அந்த லஞ்சப் பணம் முதலீடு செய்யப்பட்டிருந்தால், 2009-ம் ஆண்டில் அந்தப் பணம் ரூ. 42,345 கோடியாகப் பெருகியிருக்கும்.

அமெரிக்கப் பங்குகளில் முதலீடு செய்திருந்தால் ரூ. 58,365 கோடியாக வளர்ந்திருக்கும். இரண்டிலும் சரிபாதி என்ற வகையில் முதலீடு செய்திருந்தால் ரூ. 50,355 கோடியாகியிருக்கும். இந்தப் பணத்தை 2008-ம் ஆண்டு ஏற்பட்ட பொருளாதார மந்தத்துக்கு முன்பு எடுத்திருந்தால் ரூ. 83,900 கோடி கிடைத்திருக்கும். இதில் எந்த வகையில் கணக்கிட்டாலும் சோனியாவின் குடும்பத்துக்கு ரூ. 43,000 கோடியிலிருந்து ரூ. 84,000 கோடிக்குள் ஏதோ ஒரு அளவில் பெரும் பணம் இருக்கிறது என்பது மட்டும் தெளிவு.

கேஜிபி ஆவணங்கள் சோனியா மீதான இரண்டாவது ஆதாரப்பூர்வமான குற்றச்சாட்டு இன்னும் கடுமையானது. யெவ்ஜீனியா அல்பேட்ஸ் என்கிற ரஷியப் புலனாய்வு எழுத்தாளர் எழுதிய “தி ஸ்டேட் வித்இன் ஏ ஸ்டேட்: தி கேஜிபி அண்ட் இட்ஸ் ஹோல்ட் ஆன் ரஷியா – பாஸ்ட், பிரசன்ட், ப்யூச்சர்’ என்ற புத்தகத்தில் இந்தக் கடுமையான குற்றச்சாட்டுகள் இடம்பெற்றிருந்தன.

“அரசியல் காரணங்களுக்காக கேஜிபியிடம் இருந்து நேரு குடும்பம், அதாவது ராஜீவ் காந்தியின் குடும்பம் லஞ்சம் பெற்றது’ என்று அந்தப் புத்தகத்தில் அல்பேட்ஸ் கூறியிருக்கிறார். கேஜிபி ஆவணங்களை மேற்கோள்காட்டி அந்தப் புத்தகத்தில் வரும் ஒரு செய்தி: 1982-ம் ஆண்டில் கேஜிபி தலைவராகப் பொறுப்பேற்ற விக்டர் செப்ரிகோவ் கையெழுத்திட்டிருக்கும் கடிதமொன்றில், “இந்தியப் பிரதமர் இந்திரா காந்தியின் மகனுடன் சோவியத் யூனியனின் கேஜிபி, நெருக்கமான தொடர்பைக் கொண்டிருக்கிறது. சோவியத் யூனியனின் வர்த்தக அமைப்புகள், பிரதமர் குடும்பத்தின் கட்டுப்பாட்டிலுள்ள வணிக நிறுவனங்களுக்கு அளித்த வாய்ப்புகள் மூலம் கிடைத்த நன்மைகள் குறித்து ஆர்.காந்தி மகிழ்ச்சி தெரிவித்தார்.

இந்தவகையில் கிடைத்த பணத்தை ஆர்.காந்தியின் கட்சிக்காகப் பயன்படுத்துவதாக அவர் ரகசியமாகத் தெரிவித்திருக்கிறார்’ (பக்.223) இன்னொன்றையும் அல்பேட்ஸ் அம்பலப்படுத்தியிருக்கிறார். “ராஜீவ் காந்தியின் குடும்ப உறுப்பினர்களான சோனியா காந்தி, ராகுல் காந்தி, சோனியாவின் தாயார் பவுலா மைனோ ஆகியோருக்கு அமெரிக்க டாலர்களில் பணம் அளிப்பதற்கு சோவியத் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மத்தியக் குழுவிடம் அனுமதி கோரி செப்ரிகோவ் கடிதம் எழுதியிருக்கிறார்’ என்று அந்தப் புத்தகத்தில் அல்பேட்ஸ் தெரிவித்திருந்தார்.

இந்தப் புத்தகம் வெளியாவதற்கு முன்பே ரஷியாவின் பல ஊடகங்கள் இந்த விவகாரத்தை அம்பலப்படுத்தியிருந்தன. இவற்றைக் கொண்டு 1992-ம் ஆண்டு ஜூலை 4-ம் தேதி தி ஹிந்து நாளிதழ், “ராஜீவ் காந்தி குடும்பத்துக்குச் சொந்தமான நிறுவனங்களுக்கு லாபகரமான வர்த்தக ஒப்பந்தங்களை வழங்கும் ஏற்பாடுகளைச் செய்வதில் கேஜிபி ஈடுபட்டிருப்பதை ரஷியாவின் உளவுத்துறை ஒப்புக்கொண்டிருக்கிறது’ என்று செய்தி வெளியிட்டது.

இந்திய ஊடகங்கள்ராஜீவ் காந்தி படுகொலை செய்யப்பட்டதால், சுவிஸ் மற்றும் ரஷியாவில் அம்பலமான சோனியாவின் ஊழல்கள் தொடர்பாக இந்திய ஊடகங்கள் ஆர்வம் காட்டவில்லை. மாறாக, காங்கிரஸின் தலைவர் பதவியை சோனியா ஏற்பாரா, மாட்டாரா என்ற கேள்விக்குள்ளேயே இந்திய ஊடகங்கள் முடங்கியிருந்தன.ராஜீவின் மரணத்துக்கு முன்பாக, 1988 டிசம்பர் 31-ம் தேதி ஸ்டேட்ஸ்மேன் இதழில் பிரபல கட்டுரையாளர் நூரானி எழுதிய கட்டுரையில் ஸ்வீசர் மற்றும் அல்பேட்ஸ் அம்பலப்படுத்திய மோசடிகளைக் குறிப்பிட்டிருந்தார்.

2002-ம் ஆண்டு பிப்ரவரி 23-ம் தேதி அன்று ஸ்வீசர் இதழ் மற்றும் அல்பேட்ஸின் புத்தகங்களின் முக்கியப் பக்கங்களைத் தனது இணையதளத்தில் சுப்பிரமணியன்சுவாமி வெளியிட்டிருந்தார். ராஜீவுக்கு 2.2 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர் வங்கிக் கணக்கு இருப்பதை உறுதி செய்யும் ஸ்வீசர் இதழ் அனுப்பிய மின்னஞ்சலும் அதனுடன் இணைக்கப்பட்டிருந்தது. அந்தப் பிரதியின் அசல் படியையும் சுப்பிரமணியன் சுவாமிக்கு ஸ்வீசர் இதழ் அனுப்பியிருந்தது.”ஸ்விஸ் வங்கியில் பதுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கும் இந்தியர்களின் பணத்தை மீட்க காங்கிரஸ் உரிய நடவடிக்கை எடுக்கும்’ என்று 27.04.2009 அன்று மங்களூரில் சோனியா பேசியதற்கு பதிலளிக்கும் வகையில், 29.04.2009 அன்று “தி நியூ இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்’ நாளிதழில் நான் எழுதிய கட்டுரையிலும் இதுதொடர்பான அனைத்து விவரங்களையும் தெளிவுபடுத்தியிருந்தேன்.

ஸ்விஸ் வங்கியில் முறைகேடாகப் பணத்தைப் பதுக்கி வைத்திருப்பவரே, அதை மீட்க உறுதியான நடவடிக்கை எடுக்கப்போகிறேன் என்று பேசுவது எப்படி என அந்தக் கட்டுரையில் கேள்வி எழுப்பியிருந்தேன். இதற்கு முன்பாக 15.06.2006 அன்று பிரபல பத்திரிகையாளர் ரஜீந்தர் பூரி இதுபற்றி ஒரு கட்டுரை எழுதியிருக்கிறார். அதேபோல், 27.12.2010 அன்று இந்தியா டுடே இதழில் சுவிஸ் வங்கியில் பதுக்கப்பட்ட பணம் எங்கே என்று ராம்ஜேட்மலானி கேள்வி எழுப்பியிருக்கிறார். ஆக, இந்திய ஊடகங்கள் சோனியாவின் ஊழல்கள் பற்றி அவ்வப்போது எழுதி வந்திருக்கின்றன என்பது தெளிவாகிறது. அதுமட்டுமல்ல, நாடாளுமன்றத்திலும் இந்த விவகாரம் எழுப்பப்பட்டிருக்கிறது. மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் அமல் தத்தா இதுபற்றி 7.12.1991-ம் ஆண்டில் கேள்வி எழுப்பினார். ஆனால், அப்போதைய மக்களவைத் தலைவர் சிவராஜ் பாட்டீல் இதற்கு அனுமதிக்கவில்லை.

மெளனமே குற்றச்சாட்டுக்கு ஆதாரம்1991-ம் ஆண்டு முதல் சுவிட்சர்லாந்து, ரஷிய, இந்திய ஊடகங்கள் திரும்பத் திரும்பக் கூறிய குற்றச்சாட்டுகளுக்கு சோனியாவும் ராகுலும் எந்தவகையிலும் பதிலளிக்கவில்லை. அவர்களது பதில் வெறும் மெளனமாகத்தான் இத்தனை ஆண்டுகளாக இருந்து வந்திருக்கிறது. எதிலும் சிக்கிக் கொள்ளக்கூடாது என்கிற முன்னெச்சரிக்கையுடன் இப்படி மெளனமாக இருப்பது அவர்கள் மீதான சந்தேகத்தை இன்னும் வலுப்படுத்திக் கொண்டேதான் இருக்கிறது.

ராஜீவ் காந்திக்கு வந்த ஊழல் பணத்தை ராகுல் பெயரில் சோனியா ஸ்விஸ் வங்கியில் ரகசியமாகப் பதுக்கி வைத்திருக்கிறார் என்று ஸ்வீசர் இதழ் கூறியபோது, அந்தக் குற்றச்சாட்டை எந்த வகையிலும் இருவரும் மறுக்கவில்லை. ஸ்டேட்ஸ்மேன் இதழில் நூரானியின் கட்டுரை வெளியானபோது, அந்த இதழ் மீதோ நூரானி மீதோ, தாயும் மகனும் வழக்குத் தொடுக்கத் தயாராக இல்லை. எல்லா ஆவணங்களையும் சுப்பிரமணியன் சுவாமி தனது இணையதளத்தில் வெளியிட்டபோது அதையும் அவர்கள் கண்டுகொள்ளவில்லை.

எனது கட்டுரை எக்ஸ்பிரஸ் இதழில் வந்தபோது என் மீது வழக்குத் தொடுக்கத் துணியவில்லை. தி ஹிந்துவும், டைம்ஸ் ஆப் இந்தியாவும் கேஜிபி பணப்பட்டுவாடா குறித்து செய்தி வெளியிட்டபோது ரஷியாவே அதிர்ந்தது. அப்போதும் சோனியாவும் ராகுலும் எதுவும் நடக்காததுபோல்தான் இருந்தார்கள். இப்படி எப்போது குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்தாலும் மோசடிகள் அம்பலப்படுத்தப்பட்டாலும் சோனியாவும் ராகுலும் மெளனம் சாதிப்பதையே வழக்கமாகக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

ஆனால், சோனியாவின் விசுவாசிகள் அப்படி இருக்கவில்லை. 2007-ம் ஆண்டு நியூயார்க் டைம்ஸ் இதழில் அல்பேட்ஸின் புத்தகத்தில் எழுதப்பட்டிருந்த சோனியாவின் ஊழல் குறித்த முழுப் பக்க விளம்பரம் ஒன்று வந்தது. இதற்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்து சோனியா ஆதரவாளர் ஒருவர் வழக்குத் தொடர்ந்தார். ஆனால், சோனியாவுக்கே வழக்குத் தொடரத் துணிவில்லாதபோது, இந்த வழக்கை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது என நீதிமன்றம் மனுவைத் தள்ளுபடி செய்தது. அந்த வழக்குக்கூட அவதூறு வழக்காகத்தான் இருந்ததே தவிர, 2.2 பில்லியன் குற்றச்சாட்டை எதிர்க்கவில்லை என்பதை நாம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

சோனியா நேர்மையானவர்; ஸ்வீசர் இதழும் அல்பேட்ஸின் புத்தகமும் கூறுவதுபோல அவர் கேஜிபியிடம் பணம் பெறவும் இல்லை, ஸ்விஸ் வங்கிக் கணக்கும் இல்லை என்று ஒரு பேச்சுக்கு வைத்துக் கொள்வோம். குற்றச்சாட்டுகள் எழும்போது அதற்கு மறுப்புத் தெரிவித்திருக்க வேண்டாமா? நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடுத்திருக்க வேண்டாமா? ஒரு நேர்மையானவர், பழிச் சொல்லுக்கு அஞ்சுபவர் இப்படி மெளனமாகவா இருப்பார்? மொரார்ஜி தேசாய் ஒரு சிஐஏ ஏஜென்ட் என்று புலிட்சர் பரிசுபெற்ற சேமெளர் ஹெர்ஷ் எழுதியபோது, 87 வயதான மொரார்ஜி கொதித்து எழுந்தார். அவதூறு வழக்குத் தொடர்ந்தார். அந்த வழக்கு அமெரிக்க நீதிமன்றத்தில் விசாரணைக்கு வந்தபோது 93 வயதாகியிருந்த மொரார்ஜிக்கு பதிலாக முன்னாள் அமெரிக்க வெளியுறவு அமைச்சர் ஹென்றி கிஸிங்கர் ஆஜராகி, அவருக்கும் சிஐஏவுக்கும் எந்தத் தொடர்பும் இல்லை எனத் தெளிவுபடுத்தினார்.

தம்மீது இல்லாத பழியைச் சொன்னால் தள்ளாத வயதிலும்கூட இப்படித்தான் கடுஞ்சினம் கொள்வார்கள். அதுதான் நேர்மையாளர்களின் குணம். ஆனால், சோனியாவிடமும் ராகுலிடமும் இருந்து இதுபோன்ற பதிலடி வரவில்லை. இத்தனைக்கும் இவர்கள் இன்னமும் அரசியலில் இருந்து ஓய்வுபெற்றுவிடவில்லை. மொரார்ஜிபோல தள்ளாத முதியோரும் இல்லை. அப்படியிருந்தும் ஏன் இந்த மெளனம்? இதுவே ராகுலும் சோனியாவும் இல்லாமல் அத்வானியும் மோடியுமாக இருந்தால் நமது ஊடகங்கள் பேசாமல் இருந்திருக்குமா? இதைத் தலைப்புச் செய்தியாக்கி விவாதப் பொருளாக்கி இருக்காதா? இல்லை, சோனியாவின் கைப்பாவையாக இயங்கும் இந்த அரசு அவர்கள் இருவரையும் சும்மா விட்டிருக்குமா?

ரூ. 20.80 லட்சம் கோடி கொள்ளை

சோனியாவின் குடும்பத்துடன் விவகாரம் முடிந்துவிடவில்லை. இவர்களுடைய பணமும் அதில் அடக்கம் என்பதால் ஸ்விஸ் வங்கிகளில் பதுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கும் இந்தியர்களின் பணத்தை மீட்க அரசு முயற்சி எடுக்கத் தயங்குகிறது. அதனால், நாட்டுக்கு அவர்களால் ரூ. 20.80 லட்சம் கோடி நஷ்டம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. இந்தியாவைத் தவிர, மற்ற எல்லா நாடுகளும் விழித்துக்கொண்டு, தங்கள் நாட்டைச் சேர்ந்தவர்கள் ஸ்விஸ் வங்கிகளில் பதுக்கி வைத்திருக்கும் பணத்தை மீட்கும் முயற்சியில் இறங்கிவிட்டன.

ஆனால், இந்தியா மட்டும் இந்தக் கள்ளப் பணத்தை மீட்பதில் ஆர்வம் காட்டாமல் சுணங்கியிருக்கிறது. 2009-ம் ஆண்டு நடந்த மக்களவைத் தேர்தல் பிரசாரத்தின்போது, தமது கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தால் வெளிநாடுகளில் இந்தியர்கள் பதுக்கி வைத்திருக்கும் 500 பில்லியன் முதல் ரூ. 1.4 டிரில்லியன் வரையிலான கறுப்புப் பணத்தை மீட்க உறுதியான நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என எல்.கே. அத்வானி உறுதியளித்தார்.

முதலில் அவ்வளவு பணம் இருக்காது என காங்கிரஸ் மறுத்தது. நாடு முழுவதும் கறுப்புப் பண விவகாரம் பரபரப்பான பிறகுதான் மன்மோகனும் சோனியாவும் சுதாரித்தார்கள். தாங்கள் மீண்டும் ஆட்சிக்கு வந்தததும், வெளிநாட்டில் பதுக்கி வைத்திருக்கும் பணத்தை மீட்போம் என்று மிகத் தாமதமாக உறுதியளித்தார்கள். ஜிஎப்ஐ என்கிற கறுப்புப் பணத்தை மீட்கும் பணியில் ஈடுபடும் ஒரு சர்வதேசத் தன்னார்வ அமைப்பின் புள்ளிவிவரங்களின்படி 462 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள் (ரூ. 20.8 லட்சம் கோடி) கறுப்புப் பணம் இந்தியர்களால் வெளிநாட்டு வங்கிகளில் பதுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பது தெரியவந்திருக்கிறது.

“1948 முதல் 2008 வரை வரி ஏய்ப்பு, ஊழல், லஞ்சம், குற்றச்செயல்கள் மூலமாக 213 மில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள் பணத்தை இந்தியா இழந்திருக்கிறது’ என்று ஜிஎப்ஐ குறிப்பிட்டுள்ளது. இதில் எந்தக் கணக்கின்கீழ் சோனியா குடும்பத்தில் 2.2 பில்லியன் டாலர் கணக்கு வரும் என்பதை நாமே ஊகித்துக் கொள்ள வேண்டியதுதான். இதுபோக, 2ஜி, காமன்வெல்த் என இப்போதைய ஊழல்களையும் கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டால் இவர்களது பதுக்கல் தொகை இன்னும் பல மடங்காக இருக்கக்கூடும். இப்படி சோனியாவின் குடும்பமே வெளிநாடுகளில் பணத்தைப் பதுக்கி வைத்திருக்கும்போது, அவர்கள் எப்படி மற்றவர்களின் பணத்தை மீட்பதற்கு நடவடிக்கை எடுப்பார்கள். அப்படியானால், இந்தக் குடும்பத்தால், இந்தியாவுக்கு ரூ. 20.80 லட்சம் கோடி நஷ்டம்தானே!

கொள்ளையர்களுக்குப் பாதுகாப்பு

வெளிநாடுகளில் உள்ள கறுப்புப் பணத்தை மீட்பதில் அரசுக்கு அக்கறையில்லை என்பதற்குப் பல ஆதாரங்கள் இருக்கின்றன. லிக்டென்ஸ்டைன் வங்கியில் கறுப்புப் பணத்தைப் பதுக்கி வைத்திருக்கும் பல்வேறு நாடுகளைச் சேர்ந்தவர்களின் பட்டியலை ஜெர்மன் நாட்டு அதிகாரிகள் 2008 பிப்ரவரியில் சேகரித்தார்கள்.

அரசுகள் விரும்பினால் அந்தந்த நாட்டைச் சேர்ந்த கள்ளக்கணக்கு வைத்திருப்போரின் பட்டியலை ஒப்படைக்கத் தயாராக இருப்பதாகவும் அவர்கள் தெரிவித்தனர். ஜெர்மன் அதிகாரிகளுக்குக் கிடைத்த பட்டியலில் சுமார் 250 இந்தியர்களின் பெயர்கள் இருந்ததாக ஊடகங்களில் செய்தி வெளியானது.

இந்தப் பட்டியலைத் தருகிறோம் என்று ஜெர்மன் அதிகாரிகள் வெளிப்படையாகச் சொன்ன பிறகும், காங்கிரஸ் தலைமையிலான ஐக்கிய முற்போக்குக் கூட்டணி அரசு அதைப் பெறுவதில் ஆர்வம் காட்டவேயில்லை. லிக்டென்ஸ்டைன் வங்கியில் லாக்கர் வசதி வைத்திருக்கும் இந்தியர்களின் விவரங்களைப் பெறுவதற்கு இந்திய நிதியமைச்சகமும் பிரதமர் அலுவலகமும் நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை என “டைம்ஸ் ஆப் இந்தியா’ இதழ் ஆதாரப்பூர்வமாகச் செய்தி வெளியிட்டது.

விவகாரம் பூதாகரமாவதைப் புரிந்துகொண்ட அரசு, கள்ளக்கணக்கு வைத்திருக்கும் இந்தியர்களின் பட்டியலைப் பெற முன்வந்தது. ஆனால், வெளிப்படையாக அல்ல. ஜெர்மனியுடன் செய்து கொண்ட வரி ஒப்பந்தத்தின் வழியாக வெளிப்படையாகப் பெற்றால், அந்த விவரங்கள் ஊடகங்களில் வெளியிட வேண்டிவரும். அப்படியில்லாமல், ஒப்பந்தத்தின் வழியாக விவரங்களைப் பெற்றால், அவை ரகசியமானவையாக வைக்கப்படும். ஊடகங்களுக்குத் தரவேண்டியது இல்லை.

வெளிநாடுகளில் பணத்தைப் பதுக்கி வைத்திருக்கும் இந்தியர்களின் விவரத்தை நாட்டு மக்கள் அறிந்துகொள்ளக் கூடாது என்பதில் மத்திய அரசுக்கு இருக்கும் அக்கறையைப் புரிந்துகொள்வதற்கு இதைவிட வேறு ஆதாரம் வேண்டுமா, என்ன? மத்திய அரசின் மெத்தனத்தால் கறுப்புப் பணத்தைப் பதுக்கி வைத்திருப்பவர்கள் மிகவும் பாதுகாப்பாக இருக்கிறார்கள் என்பதற்கு இன்னொரு ஆதாரமும் இருக்கிறது.

ஹசன் அலி என்ற குதிரை வியாபாரி ஸ்விஸ் வங்கியில் ரூ. 1.5 லட்சம் கோடி வைத்திருப்பதை வருமான வரித்துறை கண்டுபிடித்தது. இதையடுத்து அவருக்கு ரூ. 71,848 கோடி வரி விதிக்கப்பட்டது. என்ன நடந்ததோ, இந்த வழக்கு இப்போது குழிதோண்டிப் புதைக்கப்பட்டுவிட்டது. விவரங்களைக் கேட்டு சுவிஸ் அரசுக்கு எழுதப்பட்ட கோரிக்கை வேண்டுமென்றே தவறாக எழுதப்பட்டது. அதனால், தேவையான விவரங்கள் கிடைக்கவில்லை.

உண்மையில் ஆளும் கட்சியைச் சேர்ந்த பலர் ஹசன் அலிக்கு நெருக்கமானவர்களாக இருப்பதே இந்த வழக்கு மூடப்பட்டதற்குக் காரணம் என்று கூறப்படுகிறது. ஹசன் அலியை விசாரித்தால் இன்னும் எத்தனையோ பேரை விசாரிக்க வேண்டுமே!ஒரு குடும்பமும், அவர்கள் சுருட்டிக் கொண்டுபோய் வெளிநாட்டு வங்கியில் வைத்திருக்கும் பணமும்தான் வெளிநாடுகளில் பதுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கும் கறுப்புப் பணத்தை மீட்டுக்கொண்டு வருவதைத் தடுக்கிறது என்பதுதான் கசப்பான உண்மை.

இப்படிப் பல ஆயிரம் கோடி பணத்துக்குச் சொந்தக்காரர்கள், வெறும் ரூ. 3.63 கோடி வைத்திருப்பதாகவும், கார்கூட இல்லை எனவும் தேர்தல் உறுதிமொழிப் பத்திரத்தில் குறிப்பிட்டு இருக்கிறார்கள். ஒருவேளை இத்தாலியர்கள் முழுப்பூசணிக்காயை சோற்றில் மறைக்கும் வித்தையைக் கற்றுத் தேர்ந்தவர்களோ என்னவோ? இந்தியாவில் ஊழல் அதிகரித்து வருவதாகச் சோனியா வருத்தப்படுகிறார்; ஊழல்வாதிகளுக்குக் கடும் தண்டனை வழங்க வேண்டும் என்று ராகுல் கோபப்படுகிறார். ஆமென்!

– நன்றி: தினமணி

கலை
வரமுதலே ஒரு வால் வலுவாகஆடுகிறதே!
வந்தபின்னால்?