மாலேகான் குண்டுவெடிப்பு மாமாக்களின் வாக்குமூலம்.

வேறென்னவா இருக்க முடியும்?அதான்!!

இல்லை மனிதன் சார் . அப்சல் கசாப்பை , நரேந்திர மோடி நடத்துற உண்ணாவிரத ” ஆட்டைலே” சேத்துக்கப் போறாங்களாம் 😀 😀

ஆமா ஓங்க மத சார்பற்ற சோனியா வின் ஆட்சி பள்ளிளிக்குதே ஒரு லட்சம் தம்ஜிகன கொன்ன கான்கிரசுக்குதான் ஒட்டு போடுவாங்க முசுலீமுங்க..ஆனா இந்த தபா மீண்டும் காங்கிரஸ் வராது!!முச்லீமுங்க சாத்துங்க

சரி என்ன பண்ணலாம்?சாப்பாட்ட பெனஞ்சி மோடி வாயில் திணிக்கும் போராட்டம் பண்ணுவோமா?மத சார்மற்ற என கூறி கொள்ளும் ஒன்றரை லட்சம் தமிழனை ஆயிரம் முஸ்லீம்களுக்கு இணை வைத்து மீண்டும் காங்கிரசை ஆட்சியில் அமர வைப்போமா?

“நாடாளுமன்றத்தில் வைத்த குண்டு ஏன் வெடிக்கவில்லை?- வியப்புடன் கேட்ட அப்சல் குரு!”

http://thatstamil.oneindia.in/news/2011/09/19/why-didn-t-bomb-explode-afzal-guru-wonders-aid0091.html

கிச்சிகிச்சாங்…மிச்சிகிச்சாங்… 😉

நீங்கள் அடித்துக் கொள்வதையெல்லாம் பரிசீலித்தால் வினவுக் கட்டுரைகள் எல்லாம் உண்மையானவை என்று தோன்றுகிறது. சில பின்னூட்டங்களில் வினவு, நீ மட்டும் யோக்கியமா என கேட்டிருந்தனர். ஆனால் இவர்களெல்லாம் அடித்துக்கொண்டு தங்களை அம்பலப்படுத்திக்கொள்வதன் மூலம் வினவை யோக்கியவனாக்கிவிடுகின்றனர். வினவு, இதுதான் போட்டு வாங்குவதோ?

Infidel தம்பி, உச்சிக்குடுமி நீ இந்த பிளாக்குலே போய் பாரு http://thathachariyar.blogspot.com/ பார்ப்பனத் தீவிரவாதம்தான் உலகத்துலேயே ஃபர்ஸ்ட் . இன்னா பெட்டு கட்டுரே தொறை?

கம்யுனிச தீவிரவாதிகள் இசலாமிய ஆதரவு என்ற முகமூடியை பூட்டு கொண்டு, மத வெறியை தூண்டுகிறார்கள்…

இந்திரன் … வெள்ளைச் சட்டைப் போட்டுக் கொண்டு காவிகளுக்கு ரத்த தாகம் தீர்க்க ஆள் சேர்க்கிறார் .. இந்துக்களே கடப்பாரை தயாராகட்டும் .. தாஜ்மகால் இருந்த இடத்தில் தான் இராமன் கக்கூஸ் போனான். முகர்ந்து பார்க்க அணி திரளுங்கள்.

அப்போ சாட்சி இருந்தா தூக்குல போடலாம்னு சொல்றீங்களா?

நண்பர் அதியமான்,
\\prove this first with facts.//
இதை நிரூபிப்பது ஒன்றும் கடினமல்ல.2006 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 30 நாளிட்ட அவுட் லுக் ஏட்டில் வெளியான அருந்ததி ராயின் கட்டுரை ஒன்றே போதும் சங்க பரிவார் கும்பலின் மாய்மாலங்களை அம்பலப் படுத்த.பார்க்க. http://www.outlookindia.com/article.aspx?232979
கட்டுரையிலிருந்து சில வரிகள்.
\\In a serious lapse of procedure, on December 20, 2001, the investigating officer, Asst Commissioner of Police (ACP) Rajbir Singh (affectionately known as Delhi’s ‘encounter specialist’ for the number of ‘terrorists’ he has killed in ‘encounters’), called a press conference at the Special Cell. Mohammed Afzal was made to ‘confess’ before the media. Deputy commissioner of police (DCP) Ashok Chand told the press that Afzal had already confessed to the police. This turned out to be untrue. Afzal’s formal confession to the police took place only the next day (after which he continued to remain in police custody and vulnerable to torture, another serious procedural lapse). In his media ‘confession’ Afzal incriminated himself in the Parliament attack completely.During the course of this ‘media confession’ a curious thing happened. In an answer to a direct question, Afzal clearly said that Geelani had nothing to do with the attack and was completely innocent. At this point, ACP Rajbir Singh shouted at him and forced him to shut up, and requested the media not to carry this part of Afzal’s ‘confession’. And they obeyed! The story came out only three months later when the television channel Aaj Tak re-broadcast the ‘confession’ in a programme called Hamle Ke Sau Din (Hundred Days of the Attack) and somehow kept this part in. Meanwhile in the eyes of the general public—who know little about the law and criminal procedure—Afzal’s public ‘confession’ only confirmed his guilt. The verdict of the ‘collective conscience of society’ would not have been hard to second guess.//

\\Eventually, both the high court and the Supreme Court set aside Afzal’s confession citing ‘lapses and violations of procedural safeguards’. But Afzal’s confession somehow survives, the phantom keystone in the prosecution’s case. And before it was technically and legally set aside, the confessional document had already served a major extra-legal purpose: On December 21, 2001, when the Government of India launched its war effort against Pakistan it said it had ‘incontrovertible evidence’ of Pakistan’s involvement. Afzal’s confession was the only ‘proof’ of Pakistan’s involvement that the government had! Afzal’s confession. And the sticker-manifesto. Think about it. On the basis of this illegal confession extracted under torture, hundreds of thousands of soldiers were moved to the Pakistan border at huge cost to the public exchequer, and the subcontinent devolved into a game of nuclear brinkmanship in which the whole world was held hostage.

Big Whispered Question: Could it have been the other way around? Did the confession precipitate the war, or did the need for a war precipitate the need for the confession?//

அப்சல் குரு மீதான விசாரணை மற்றும் நீதிமன்ற தீர்ப்பு குறித்து அருந்ததி ராய் எழுப்பிய பதிமூன்று கேள்விகள்.
http://www.guardian.co.uk/world/2006/dec/15/india.kashmir

Question 1: For months before the attack on parliament, both the government and the police had been saying that parliament could be attacked. On December 12 2001, the then prime minister, AB Vajpayee, warned of an imminent attack. On December 13 it happened. Given that there was an “improved security drill”, how did a car bomb packed with explosives enter the parliament complex?

Question 2: Within days of the attack, the Special Cell of the Delhi police said it was a meticulously planned joint operation of Jaish-e-Mohammad and Lashkar-e-Taiba. They said the attack was led by a man called “Mohammad” who was also involved in the hijacking of flight IC-814 in 1998. (This was later refuted by the Central Bureau of Investigation.) None of this was ever proved in court. What evidence did the Special Cell have for its claim?

Question 3: The entire attack was recorded live on CCTV. Two Congress party MPs, Kapil Sibal and Najma Heptullah, demanded in parliament that the CCTV recording be shown to the members. They said that there was confusion about the details of the event. The chief whip of the Congress party, Priyaranjan Dasmunshi, said, “I counted six men getting out of the car. But only five were killed. The closed circuit TV camera recording clearly showed the six men.” If Dasmunshi was right, why did the police say that there were only five people in the car? Who was the sixth person? Where is he now? Why was the CCTV recording not produced by the prosecution as evidence in the trial? Why was it not released for public viewing?

Question 4: Why was parliament adjourned after some of these questions were raised?

Question 5: A few days after December 13, the government declared that it had “incontrovertible evidence” of Pakistan’s involvement in the attack, and announced a massive mobilisation of almost half a million soldiers to the Indo-Pakistan border. The subcontinent was pushed to the brink of nuclear war. Apart from Afzal’s “confession”, extracted under torture (and later set aside by the supreme court), what was the “incontrovertible evidence”?

Question 6: Is it true that the military mobilisation to the Pakistan border had begun long before the December 13 attack?

Question 7: How much did this military standoff, which lasted for nearly a year, cost? How many soldiers died in the process? How many soldiers and civilians died because of mishandled landmines, and how many peasants lost their homes and land because trucks and tanks were rolling through their villages and landmines were being planted in their fields?

Question 8: In a criminal investigation, it is vital for the police to show how the evidence gathered at the scene of the attack led them to the accused. The police have not managed to show how they connected Geelani to the attack. And how did the police reach Afzal? The Special Cell says Geelani led them to Afzal. But the message to look out for Afzal was actually flashed to the Srinagar police before Geelani was arrested. So how did the Special Cell connect Afzal to the December 13 attack?

Question 9: The courts acknowledge that Afzal was a surrendered militant who was in regular contact with the security forces, particularly the STF of Jammu and Kashmir police. How do the security forces explain the fact that a person under their surveillance was able to conspire in a major militant operation?

Question 10: Is it plausible that organisations such as Lashkar-e-Taiba or Jaish-e-Mohammad would rely on a person who had been in and out of STF torture chambers, and was under constant police surveillance, as the principal link for a major operation?

Question 11: In his statement before the court, Afzal says that he was introduced to “Mohammed” and instructed to take him to Delhi by a man called Tariq, who was working with the STF. Tariq was named in the police charge sheet. Who is Tariq and where is he now?

Question 12: On December 19 2001, six days after the parliament attack, police commissioner SM Shangari identified one of the attackers who was killed as Mohammad Yasin Fateh Mohammed (alias Abu Hamza) of the Lashkar-e-Taiba, who had been arrested in Mumbai in November 2000 and immediately handed over to the Jammu and Kashmir police. He gave detailed descriptions to support his statement. If police commissioner Shangari was right, how did Yasin, a man in the custody of the Jammu and Kashmir police, end up participating in the parliament attack? If he was wrong, where is Yasin now?

Question 13: Why is it that we still do not know who the five “terrorists” killed in the parliament attack are?

These questions, examined cumulatively, point to something far more serious than incompetence. The words that come to mind are complicity, collusion, involvement. There is no need for us to feign shock or shrink from thinking these thoughts and saying them out loud. Governments and their intelligence agencies have a hoary tradition of using strategies such as this to further their own ends. (Look up the burning of the Reichstag and the rise of Nazi power in Germany in 1933; or Operation Gladio, in which European intelligence agencies created acts of terrorism, especially in Italy, in order to discredit militant groups such as the Red Brigades.)

The official response to all of these questions has been dead silence.

அதியமான் அவர்களே , மசால் போண்டாவில் பருப்பு வேகவில்லை என்றால் எண்ணெயை குத்தம் சொல்லலாமா ?… தீ எவ்வளவு இருக்குன்னு பாக்கனும். சரி அதை விடுங்க ..

அப்சல் குரு வழக்கிலும் , பேரறிவாளன் வழக்கிலும் மக்களின் கொதி நிலையை மனதில் கொண்டு தான் இன்று வரை தூக்கு தள்ளிப் போடப்பட்டு வருகிறது.

உங்களைப் போன்ற முதலாளிகளின் இலாபத்தைப் பெறுக்க மக்களின் தாலியறுக்க ஏதாவது கொடுமையான சட்டத்தைக் கொண்டு வரும் போது மக்களின் கவனத்தைத் திருப்பவே இது போன்ற வழக்கை இழுத்தடித்து வருகிறார்கள் இந்த அரசாங்கங்கள். இந்த பருப்[பை முதலில் வேக வைக்க முடிகிறதா என்று பார்த்து விட்ட்யு பதில் சொல்லவும்.

அடடே பையா …

ஏற்கனவே பல பதிவுகள் ல தோழர்கள் கேட்ட் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல முடியாம எஸ்கேப் ஆகிப் போனிங்க.. என்னைக்கு வந்தீங்க ?.

சொல்லவே இல்ல .. ஹ்ம்ம்ம் …

பரவாயில்ல இப்பொ கொஞ்சம் தேரிட்டீங்க போல .. அடுத்தவனுக்கு ஆமா சாமி போட்டுட்டு ஓடிடலாம்னு பிளானா ?..

ப்ரூஃப் இல்லாம இவுக தூக்கே கொடுப்பாங்களாம் .களுக்கு கட்டுரை படிக்கிறதுக்கு புரூஃப் வேணுமாம் ..

அதெல்லாம் சீனாவின் சதின்னு சொல்ல ஒரு குரூப்பு பின்னாடியே வந்திட்டிருக்கு …

கொஞ்சம் விலகியே நில்லுங்க .. லொல்லு லொல்லுன்னு வந்து பாயும்ங்க …

அவர் அச்சப்பட்டது பார்ப்பனீயத்தின் மனசாட்சிக்காக இருந்திருக்கலாம்

சமீபத்திய செய்தி:

தற்போது 150 மாணவர்களை சிறைபிடித்து கல்லூரி வளாகத்தில் அடைத்து வைத்திருக்கிறார்கள.

வெளியே போலீஸ் கூட்டம் நிற்கிறது. உள்ளே யாரையும் அனுமதிக்கவில்லை.