மதுரை மல்லி கிலோ ஆயிரம் ரூபாய்!

கட்டுரை ஆசிரியரே வினவு என்ற பெயரில் வினவுபவர்களே

சாரிடி ஸ்டார்ட்ஸ் அட் ஹோம் என்பார்கள்

அது போல் முதலில் உங்கள் தாய்மார்களுக்கோ/தமக்கைகளுக்கோ/மனைவிமார்களுக்கோ/புதல்விகளுக்கோ பூ வாங்குவதை நிறுத்த சொல்லுங்கள்.

விவசாயிகள் பற்றி சொல்கிறீர்களே பரம்பரை பரம்பரையாக வெறும் பூ சாகுபடி செய்யும் விவசாயி என்ன செய்வான் ஐயா

உங்கள் எண்ணம் இந்து பெண்கள் மற்றும் தான் பூ சூடுகிறார்கள் என்று. கண் திறந்து பாரும் ஐயா இஸ்லாமிய/புரட்டஸ்டண்ட்/பொளத்த மத பெண்களும் பூ சூடுகிறார்கள்.

வீணாய் போன திக சார்ந்த பெண்கள் மட்டும் தான் பூ சூடுவதில்லை ஆனால் பெரியார் சிலை சமாதி இங்கே அதை உபயோகிக்கிறார்கள் ஐயா

ஆகையால் முதலில் உங்கள் வீட்டில் இருந்து உங்கள் அலோசனைகளை செயல் படுத்துங்கள் பின் அதை பொது மக்களுக்கு கொண்டு சேர்க்கலாம்

film and recently technology are near to us by lenin that problem are solved by vinau.red solute

பெண்களுக்கு தேவையான எழுத்து பொருள் கொண்ட கட்டுரை. சரியான பார்வையில் உள்ளது.

எப்பொழுதாவது பூ வைப்பேன். இனி பூ வைக்க கூடாது என்ற முடிவுக்கு
வ்ந்து விட்டேன்.

நன்றி

உண்மைதான் எல்லார் வீட்டிலும் காலி இடங்கள் இருக்கிறது அங்கே ரோஜா மல்லிகை, செம்பருத்தி போன்ற செடிகளை வைத்து பயிரிடலாம் உபயோகமில்லாத செடிகொடிகளை செலவழித்து வளர்ப்பதில் என்ன பயன். முருங்கை, வாழை மரம் வளர்க்கலாமே இந்த பெண்களுக்கு பணத்தின் அருமை தெரிவதில்லை காசு கொடுத்து வாங்கினால் தான் அவர்களுக்கு திருப்தி சோம்பரிகள்

flowrs atlast are getting spoiled . why then ladies to keep it??
whatever we eat also ultimately comes out as waste only. can we say why then to eat?
commodification of women is wrong. like males are attractive in peacock women are attractive in humans . this is nature.sometimes certain things add to the beauty of nature. that should not be confused with commodification of women.
s seshan

வினவு எழுதும் சில கட்டுரைகள் தமது எதிர்பை தெரிவிப்பதர்க்காகவே எழுதுவதாக உள்ளது.

நண்பர் செந்தழல் ரவி எழுதியது நூற்றுக்கு நூறு உண்மை நன் அதை வழி மொழிகிறேன்

வெற்று புலம்பலான ஒரு கட்டுரை ? சரக்கில்லையா ? waste VINAVU

இக்கட்டுரை இன்னும் விரிவாக எழுதப்பட்டிருக்க வேண்டும். இக்கட்டுரையின் பார்வை வினவின் சீரியசான மற்ற விவாதங்களையும், பார்வைகளையும் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளாமல் ‘நக்கீரர்’ போன்ற முத்திரையை வாசிப்பவர்களுக்கு ஏற்படுத்தும் வாய்ப்பே அதிகம் (பூ வைச்சாலும் தப்பா? என்கிற ரீதியில்).

பெண்கள் ஏன் பூச்சூடுகிறார்கள் ? இதை கலாச்சார ரீதியாகவும் பார்க்கவேண்டும். இதில் ஆணடிமைத்தனம் என்பது எங்கே வருகிறது ? பெண்ணும் ஆணும் தோற்ற அளவிலும் ஒருவரை ஒருவர் ஈர்க்க நினைப்பது என்பது இயற்கை. இதன் காரணமாகவே பூச்சூடல் என்பது நிகழ்கிறதேயன்றி ஆணுக்கு பெண் தான் அடிமை என்பதால் அல்ல. ஆண்கள் மீசை வளர்ப்பது, கட்டுமஸ்தாக தோற்றமளிக்க நினைப்பது, ஸ்டைலாக சிகரெட் குடிப்பது என்பது போன்ற விஷயங்களை பெண்களைக் கவருவதற்காகவே பெரும்பாலும் செய்கிறார்கள். (சிகரெட்டுகளே உலகில் தடை செய்யப்பட்டாலும் வேறு ஒன்றை புதிதாக கண்டுபிடிப்பார்கள் பெண்களைக் கவர. இது இயல்பான விஷயம்.) இக்காலத்தில் சமூகத்தில் போட்டி போட்டு வேலை செய்ய ஆரம்பித்திருக்கும் பெண்கள் ஆண்களை தங்களது புதிய அடையாளங்களோடு ஈர்க்க விளைகிறார்கள் (உதாரணம். கார்ப்பரேட்டில் உயர்ந்திருக்கும் பெண் தனது அந்தஸ்து, மதிப்பு, கோட் அணிந்த உடை, ஜீன்ஸ், ஸ்டைல், ஹீல்ஸ், ஹேர் கலரிங்… சிறிது மென்மையடைந்திருக்கும் இக்கால ஆண்கள் குர்தா, கனிவான பேச்சு, வசீகரமான சிரிப்பு, முரட்டுத்தனம் குறைந்த பாலிஷான இயல்பு, மோட்டார் பைக்…). ஒரு கம்யூனிஸ்ட் தோழரோ, தோழியோ தனது எதிர்பாலினத்தவரை கவர வெறும் நல்ல குணாதிசயங்கள் மட்டுமே போதும் என்று பேசுவது அவர்களின் உடலியல் வெளிப்பாடுகளை அங்கீகரிக்காத தன்மையை நோக்கி இட்டுச்செல்லும்.

உடல் ரீதியான வெளிப்பாடுகள் வெறுக்கத்தக்கதல்ல. அதற்காக எல்லா பெண்களும் பூச்சூடுங்கள் என்றும் யாரும் நிர்ப்பந்திப்பதில்லை. உடலியல் வெளிப்பாடுகளே பெரிது என்று நுகர்வியல் கலாச்சாரம் சொல்வதையும் நாம் ஆதரிக்க முடியாது. இன்று பூ சூடுவது நடுத்தரவர்க்கத்திலிருந்து மேல் தட்டு வர்க்கம் வரை உள்ளது. கீழ்த்தட்டு மக்களிடம் இது இல்லாததன் காரணம் பொருளாதார காரணங்களே தவிர (சாப்பாட்டுக்கே அன்றாடம் உழைக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் பூவுக்கு எங்கே போவது?) அவர்கள் பூச்சூடுவதை விரும்பாதது அல்ல. பூக்கள் ‘அழகியல்’ என்கிற எல்லைக்குள் வருபவை. அவை மாய வலைகள் அல்ல. நமது உளவெளிப்பாடுகளின் அடையாளங்களாகப் பயன்படும் எண்ணற்ற பொருட்களில் ஒன்று. அடையாளங்கள் அவற்றின் நன்மை, தீமைகள் பற்றி பெரும் விவாதங்கள் எப்போதும் நடந்துகொண்டே இருக்கின்றன. ஆனால் அடையாளங்கள் தவிர்க்கமுடியாதவை என்கிற யதார்த்தமும் அதில் வருகிறது.

இது நமது கலாச்சாரத்தின் வெளிப்பாடு. சங்க இலக்கியங்களில் பூக்களால் அலங்கரித்தல் காதல் என்பதன் வெளிப்பாடாய் அமைந்ததாலேயே அது பெண்ணடிமைத்தனம் என்று யோசிப்பது சரியா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. இன்றைய நுகர்வு உலகில் நவநாகரிக பெண்கள் பூச்சூடுவதில்லை. ஆனால் மார்பின் திண்மை, அளவு, வடிவம் தெரிய உடை உடுத்துவது எதற்காக என்று நினைக்கிறீர்கள் ? ஆண்களை ஈர்க்கும் அடிப்படை எண்ணத்தின் வெளிப்பாடுதானே ? இப்படி உடை உடுத்துவது மட்டும் பெண் விடுதலை என்பதில் நிறைய பேர் ஒன்று பட்டு நிற்பது ஏன் ? உடலின் பாகத்தை மிகவும் வெளிப்படையாகக் காட்டி ஈர்ப்பது காம உந்துதல் என்றும், பூவைத்து ஈர்ப்பது அவ்வளவாக வெளிப்படையில்லாத, காதல் என்று புனைந்து கூறப்படும் காமம் என்றும் வைத்துக் கொண்டால் எதை நீங்கள் ஆதரிப்பீர்கள்?

நுகர்வுக் கலாச்சாரத்தின் குறியீடாக பூ வைப்பதை நீங்கள் பார்த்தால் அதில் நான் உங்களுடன் உடன்படுவேன். ஆனாலும் கூட தினந்தோறும் பெண்கள் தலையில் பூச்சூடுவதில்லை என்பதைப் பாருங்கள். பண்டிகைகள், விஷேசங்கள் அல்லது ஏதாவது தனிப்பட்ட நிகழ்வுகள், சமூக நிகழ்வுகளிலேயே பூவின் உபயோகம் நிகழ்கிறது. பூ என்பது மென்மை, நல்ல நிகழ்வு அல்லது ஒருவரை முக்கியப்படுத்துவது (மரணத்தில்) என்று பல விதமானவற்றைக் குறிக்கும் ஒரு அடையாளமாகப் பயன்படுகிறது. பூ இல்லாவிட்டால் அது போல வேறு ஒரு பொருள் பயன்படுத்தப்படும் என்பது தான் யதார்த்தமே தவிர பூ உபயோகிப்பது வெறும் பந்தாவினால் அல்ல(அரசியல்வாதிகளுக்கு மட்டும் நீங்கள் கூறும் ‘பந்தா’ சரியாகப் பொருந்தும்).

மல்லிகைப் பூவிற்கு மருத்துவப் பண்புகளே இல்லையா என்ன? குடற்புழுக்கள், வயிற்றுப்புண், நரம்புத்தளர்ச்சி, கண் சதை வளர்ச்சி, சிறுநீரக கற்கள் போன்ற பலவகையான நோய்களுக்கான தீர்வுதரும் தன்மை உள்ளது. தலையில் வைக்க மட்டுமே பெரும்பாலும் பயன்படுவதாக நாம் கருதுவது எவ்வளவு தூரம் உண்மை ? நிஜ அளவீடுகள் தெரிந்து கொள்ள வழியில்லை.

விவசாயிகளை கண்டுகொள்ளாத அரசு பூ பயிரிடும் விவசாயிகளை மட்டும் தனியாகக் கண்டுகொள்ளவா செய்கிறது. எனவே அதையும் இதையும் சேர்த்துப் பேசி பூ விவசாயிகளை ஏதோ பாவப்பட்ட பொருளை விளைவித்ததாகக் கருதும்படி செய்யவேண்டாம். நெல்லின் தேவை எவ்வளவோ அவ்வளவு விவசாயிகள் நெல்லைப் பயிரிட்டாகவேண்டிய சமூக நிர்ப்பந்தம் ஏற்படும் (போலியான சந்தையின் நிர்ப்பந்தத்தை இதில் சேர்க்கவேண்டாம்). அதே போல் தான் பூவிற்கும். பணப்பயிர்களை விளைவிக்கும் நிர்ப்பந்தம் விவசாயிகளுக்கு ஏற்பட்டது புதிய பொருளாதாரத்தால் தான். மல்லிகைப் பூக்களை விளைவிக்க அவர்கள் எல்லோரும் தாவியதால் அல்ல என்று தான் கருதுகிறேன். உண்மை நிலவரம் உங்களுக்குத் தெரிந்தால் இன்னும் தெளிவாகக் கூறியிருந்திருக்கலாம்.

கட்டுரையாளர் மலர் விவசாயிகளுக்கு தீர்வு சொல்லமல விட்டிருக்கிறார்? மருந்துகளுக்கும் உணவுக்கும் தேவையான மலர்களை பயிரிட வேண்டும் என்றுதானே கூறியிருக்கிறார். இதை உங்கள் வீட்டிலிருந்து தொடங்குங்கள் என ஒரு மேதாவி எழுதுகிறார். அதை நிச்சயம் எமது தோழர்கள் ஏற்கனவே செய்துகொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். இவர்களின் மூடநம்பிக்கையில் கை வைத்துவிட்டால் முட்டிக்கொண்டு வந்துவிடுவார்கள், விபச்சாரத்தை ஒழித்தால் விபச்சாரிகள் வாழ்விழந்து விடுவார்கள் எனவே விபச்சாரத்தை வளர்ப்போம். மதுவை ஒழித்தால் அதன் உற்பத்தியாளர் மற்றும் சந்தைப்படுத்துபவர்கள் பாதிக்கப்படுவார்கள் எனவே மதுவை வளர்ப்போம். இதுதான் நமது செந்தழலின் மற்றும் அவருக்கு ஜே போட்டுள்ள நண்பரின் சித்தந்தமா. கொள்கை என்று வந்தால் சமூக பொது நலத்தைத்தான் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
பாவல்

நேற்று தஞ்சை பெரிய கோயில் நந்திக்கு 25 டன் பூக்கள் மற்றும் பழங்களால் அபிஷேகமாம்.

மல்லி ஒரு கிலோ 1000 ரூபாய், கனகாம்பரம் ஒரு கிலோ 1500 ரூபாய். 25 டன்களில் எத்தனை டன்கள் பூக்கள் என்று தெரியவில்லை. தோராயமாக 10 டன் என்றாலும் கிலோ 1000 ரூபாய் மேனிக்கு கணக்குப் போட்டால் 10x1000x1000= 1 00 00 000 ரூபாய். அதாவது ஒரு கோடி ரூபாய். மீதி 15 டன் பழங்களுக்கு கிலோ 75 ருபாய் மேனிக்கு கணக்குப் போட்டால் 15x1000x75= 11 25 000 ரூபாய். அதாவது சுமார் 12 லட்சம் ரூபாய். இது மிகை மதிப்பீடு என்று யாராவது கருதினால் சரியான மதிப்பீட்டில் போட்டுப்பாருங்கள் பல லட்சங்களைத் தாண்டடும்.

ஒரு பக்கம் பட்டினிச் சாவுகள். இன்னொரு பக்கம் அற்ப மகிழ்ச்சிக்காக டன் கணக்கில் பழங்களும் பூக்களும் கொட்டப்படுகிறது. இது அசவசியம்தானா? இப்படிக் கொட்டிப் பாழாக்கவா நம் விவசாயி பாடுபட வேண்டும்?

மீண்டும் உச்சத்தில் மல்லிகைப் பூ! கிலோ ரூபாய் 2000.
http://hooraan.blogspot.com/2011/12/blog-post_04.html