சமூகப் பொருளாதார சாதி வாரிக் கணக்கெடுப்பு: தீவிரமடையும் வறுமை !

///1947 போலி சுதந்திரத்துக்குப் பின்னரும் கிராமப்புறங்களில் குறிப்பிடும்படியான வளர்ச்சி எதுவுமில்லை; இன்னமும் வறுமையிலும் ஒடுக்கப்பட்ட நிலையிலும்தான் கிராமப்புற மக்கள் வாழ்கின்றனர். – இந்த உண்மைகளை அண்மையில் வெளியிடப்பட்டுள்ள சமூக பொருளாதார சாதிவாரி கணக்கெடுப்பு மெய்ப்பித்துக் காட்டியுள்ளது./// எது உண்மை ? வறுமை குறையவே இல்லையா ? அல்லது 90களுக்கு பிறகு வெகு வேகமாக குறைந்து வருகிறதா ? கொஞ்சம் கூட மனசாட்சி இல்லாமல் தொடர்ந்து பொய்யான சித்திரத்தை வெத்து வார்த்தைகள், மிகை நடையில் சொல்லி வருவதால் தான் வினவு தளத்தை சீந்துவார்கள் குறைந்து விட்டனர்.

2011 ஆய்வறிக்கையை மட்டும் வைத்து கொண்டு ‘விவாதிப்பது’ அறிவியல் முறை அல்லவே. கடந்த 50 ஆண்டுகளில் வருடந்தோரும் எடுக்கப்படும் பல வகையான ஆய்வுகள், surverysகளின் அடிப்படையில் ஒப்பிட்டு பேசுவது தான் நேர்மையான செயலாகும். ஆனால் அது தான் உங்களிடம் கிடையாதே.

கருத்து முரண்பாடுகள், சித்தாந்த முரண்பாடுகள் நமக்குள் வரலாம். பிரச்சனை இல்லை. மிக இயல்பானது தான். ஆனால் தரவுகள், facts பற்றியே முரண்பாடுகள் வந்தால் அங்கு தான் பிரச்சனை. சரி, ஒரே ஒரு தரவை அளிக்கிறேன். அய்.நா அறிக்கை. (உடனே அதுவும் பொய்யானது, etc என்று கிளம்புவ்ர்களுடன் விவாதிக்க ஒன்றுமில்லை என்று இப்பவே சொல்லிவிடுகிறேன்) :

http://www.thehindu.com/news/national/millennium-development-goals-report-2015-india-on-track-in-reducing-poverty/article7396544.ece

UN MDG report : India on track in reducing poverty

India has halved its incidence of extreme poverty, from 49.4 per cent in 1994 to 24.7 per cent in 2011, ahead of the 2015 deadline set by the U.N,, shows the Millennium Development Goals (MDG) Report, 2015, released on Tuesday. The report set the limit for extreme poverty as those living on $1.25 or less a day.

40% மக்களுக்கு சுதந்திரமே கிடைக்கவில்லை

@Vinavu,
“To support their case that the UN-MDG program is a success,its supporters point to the world statistical averages.Upon closer examination,we find that Asia has experienced improvements across the board from 2000 to 2015.The results in Asia are the product of the national capitalism and not the UN-MDG program.In other words,the rapid GDP growth of China and India in the first decade of the 21st century resulted in the derivative growth in many parts of the world that depend on commodity exports.Cyclical demand for minerals and agricultural products with derivative benefits for a segment of the masses has absolutely nothing to do with the UN-MDG program and its supporters cannot possibly claim that improvements in poverty reduction are directly linked to the UN program.Naturally,UN-MDG officials hailed China for its role in helping achieve the MDG goals,but this is a clear case where credit goes to China and not the UN.”For further details click the article,”Global poverty and the UN Millennnium Development Goals program by Jon Kotas,Retired Professor,Indiana University- http://www.countercurrents.org/kotas090915.htm.
@Adhiyaman,
“According to some studies,the number of people living on less than $1.25 a day has been reduced from 1.9 billion in 1990 to 836 million in 2015.The World Bank estimate that the number of people living under $1.25 is 1.2 billion.While British based Overseas Development Institute (ODI)places the estimate at 1.5 billion and more than 2.5 billion on $2 per day.In short,one third of the world”s population lives below the poverty line.If the poverty line is set at $5 per day,then more than 4 billion people live under such conditions.The absolute value of the dollar amount is not as significant here because $5 dollars per day in sub-sahara Africa has a much higher PPP value than it does in NewYork city.The issue is that the US anti-poverty program goals remain elusive,even by the most optimistic count.In the absence of addressing the structural impediments to social justice,the rich-poor gap will not be closed as the UN-MDG goals promise.”
“Roughly 80% of the world”s wealth is concentrated in the G20 and within these countries the majority of wealth is in the hands of a small minority.Does such income distribution mean there is hope for UN-MDG program to be realized not in the next five years but in the next 100 years?”
“Because the export sector in underdeveloped countries is invariably owned through local contractors by multinationals,national capitalism and the state as a support mechanism are very weak in comparison with the rich nations.This makes it easier for the multinationals to manipulate through bribary and legal methods using the World Bank,IMF,and the services of their government in the underdeveloped countries that need capital.The result is less stringent legislation (environmental,labour relations,health codes etc)affecting foreign companies,lower taxes than they pay in their own countries,and of course easy terms for repatriating profits. (my example-Nokia)This situation entails perpetual movement of capital from the semi-developed and less developed countries to the rich nations.How the UN-MDG program can possibly be realized under such a global capitalist structure is a mystery in which very few believe while those supporting the program are using this as another vehicle to prove that capitalism is working well and addressing the worst cases of inequality.”
“15 years after the UN promulgated the MDG program,we have the evolution of globalization that needs a work force in the semi-developed and less developed countries where labour values are low.Otherwise the growth and expansion of capitalism cannot continue.Given its cyclical nature,capitalism constantly seeks new markets to exploit for greater profit and lowest labour costs.The UN is offering the forum and the means for governments of the rich nations serving large corporate interests to create a more viable work force in the semi-developed and less developed nations,and to continue thorough geographic and economic integration of every inch on the planet in order to realize the goal of capital concentration”
“Because the UN-MDG program enjoys corporate support,there is no criticism of the massive wealth concentration and the need for policies of income redistribution-the reality that 1% of world”s richest people own about as much wealth as the bottom 50% of the world people.”
For details-click http://www.countercurrents.org/kotas090915.htm

Sooriyan,

So what is your final verdict ? Did India reduce its poverty ratio dramatically since reforms began or not ? Vinavu & Co lives in denial and எதுவும் பெருசா மாறல, மாறவே முடியாதுன்னு
ஒரே அடியா (ஆதரமே இல்லாமல்) சாதிக்கிறாக. நீங்க அதுக்கு ஒத்து ஊதறகீகளா ?

60களில், 70களில் முடியாத மாறுதல், 90களுக்கு பிறகு சாத்தியமாகியுள்ளது. ஆமாவா இல்லையா ?
Can you give a STRAIGHT answer ? and yes UN MDG programs did not make this possible. These are goal posts and targets. And India reached them because of its reforms and not thanks to comrades like you or vinavu. We did it and UN support helped a little. But the point is did we achieve anything at all or not ? ரொம்ப புத்திசாலித்தனமாக பேசுவதாக நினைத்து கொண்டு
copy paste மட்டும் செய்து மாட்டி கொள்ள வேண்டாமே.

1949 செம்புரட்சி துவங்கி 1978இல் டெங்கு தொடங்கிய சீர்திருத்தங்கள் வரை சுமார் 30 ஆண்டு காலம் சீனாவால் பெருசா வறுமையை அழிக்க முடியவில்லை. பெரு வாரியான மக்களின் வாழ்க்கை தரத்தில் பெரிய மாறுதல் ஏற்படவில்லை. _________________________

சரி, 1978 முதல் இன்று வரை சீனாவில் எப்படி இத்தனை அசுர வளர்ச்சி மற்றும் வறுமை ஒழிப்பு சாத்தியமானது ? முதலாள்த்துவ பாதை தான் காரணம் என்பதை மறுக்க முடியுமா ?
///but this is a clear case where credit goes to China and not the UN.///

sure. ஆனால் சீனா மாவோவின் வழியில் சென்றதால் இதை சாதித்ததா அல்லது டெங்கின் வழியில் நேர் எதிராக சென்றதால் சாதிக்கா முடிந்ததா ? நேர்மையாக, தெளிவாக, ஆம் இல்லை என்று பதில் சொல்லவும். இல்லாவிட்டால் i can conclude that you were unfit to be a bank manager who could judge economic reality, credit worthiness in a sensible manner, etc.