மிக்ஜாம் புயலும் மக்களின் நிலையும் | கவிதை

திரும்பிய பக்கம் எல்லாம் தண்ணீர்
தீவுபோல் மாறிய எங்கள் சென்னை;

உடைமைகள் எங்களிடம் இல்லை
உணவும் எங்களை தேடி வரவில்லை:
மருந்துப் பொருட்களும் வரவில்லை
மறுபடியும் அதிகாரிகள் வந்தால் கேட்போம்
யாரால் எங்களுக்கு இந்த நிலை?

அழையா விருந்தாளியாக பாம்புகளும் தேரைகளும்
வீட்டிற்குள் வந்து இடம் கேட்கின்றன;

வீடுகளை இழந்து வீதிகளில் நின்று கொண்டிருக்கிறோம்

நேற்று பெய்த மழையில்
எங்களின் குடிசைகளை காணோம்;
கரை ஒதுங்கிய மீன்களைப் போல்
கண்ணீருடன் காத்துக் கொண்டிருக்கிறோம் உதவிக்காக..

மிதந்து கொண்டிருக்கிறோம் மீன்களைப் போல
மீனவனைப் போல் படகினில் வந்து எங்களை பிடிக்கிறார்கள்;

இருளின் நடுநடுவே இடிமுழக்கம்
இருதயத்தின் ஓரத்தில் இனம் புரியாத அச்சம்;

பாலுக்காக அழுகிறது குழந்தை
பயத்தில் தாய் சொல்கிறாள் அழாதே!
இங்கே பார்த்தாயா நாம் தண்ணீரில் மிதந்து கொண்டிருக்கிறோம் என்று சொல்லுகிறாள் விளையாட்டாக குழந்தையின் அழுகையினை நிறுத்துவதற்கு;

புயல் கரையை கடந்தாலும் எங்களால் தண்ணீரை கடக்க முடியவில்லை;

அரசு அதிகாரிகளை நாங்கள் நம்பவில்லை
அர்ப்பணிப்புள்ள துப்புரவு பணியார்களையே நாங்கள் நம்புகிறோம்:

இறுதிவரை எங்களுக்காக எங்களோடு இருந்தார்கள் நன்பர்களைப் போல;

மாலை கதிரவனைப் போல் மறையும் வரை வேடிக்கை பார்க்காமல்
உடனடியாக உதவிகளை வழங்கிடு உரிய நேரத்தில்..

வாசுகி

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube