ஒரு அமெரிக்கரின் மாஸ்கோ மருத்துவ அனுபவம் !

இது மாஸ்கோவில் வாழும் ஒரு அமெரிக்கரின் அனுபவம். இது இன்சூரன்ஸ் (காப்புறுதி) அடிப்படையிலான அமெரிக்க சுகாதார அமைப்பு முறையையும் சோவியத் கடந்த காலத்திலிருந்து ரஷ்யாவில் எஞ்சியுள்ள அனைவருக்குமான  பொதுசுகாதார முறையையும் ஒப்பிடுகிறது. கடந்த 30ஆண்டுகளில், ரஷ்யா மெதுவாக முதலாளித்துவ அமைப்பாக மாற்றியமைக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் அங்கே அமல்படுத்தப்பட்ட பல சமூக நல நடவடிக்கைகளை ஒரே இரவில் தூக்கி எறிய முடியாமல் அவை தொடர்கின்றன. நம் நாட்டில் அரசு மருத்துவமனைகள் தொடர்வது போல.

*****

ஒன்று மற்றொன்றை அவ்வளவு எளிதாக பதிலீடு செய்வதில்லை என்று ஹெகல் தத்துவத்தின் வரலாறு பற்றிய சொற்பொழிவுகளிலும், ஆன்மாவின் தோற்றப்பாட்டியல் (Phenomenology of Spirit) என்ற நூலிலும் சுட்டிக்காட்டினார். மாறாக, அது முன்னெடுக்கப்பட்டு, தொடர்ச்சியான பரிணாம வளர்ச்சியில் ஒரு நிலையில் இருந்து இன்னொரு நிலைக்கு மாற்றப்படுகிறது.

சோவியத் யூனியன் இது போன்றதுதான்; அது முற்றிலும் மறைந்து போகவில்லை, அது வாழ்ந்து, இன்றும் நவீன ரஷ்யர்களின் நலன்களைக் காக்கிறது. உணவு மற்றும் குடியிருப்பு தொடர்பாக நான் இதைப் பற்றி விவாதித்தேன், இப்போது இதை சுகாதார நலத்துடன் தொடர்புபடுத்தி விவாதிக்க நான் விரும்புகிறேன்.

இது தொடர்பாக, இரண்டு கதைகள், ஒன்று என்னுடையது மற்றொன்று மாஸ்கோ புறநகர் பகுதியில் ஒரு அச்சு நிறுவனம் நடத்தி வரும் என் நண்பர் அலெக்ஸி என்னிடம் கூறியது.

முதலில் என் கதை :

மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, தெருவில் மெதுவாக பாதசாரிகள் சாலையைக் கடக்கும் இடத்தில் நடந்து கொண்டிருந்தபோது ஒரு கார் என் மீது மோதியது. திரைப்படங்களில் பார்ப்பதைப் போல், நான் மேலே தூக்கி வீசப்பட்டு, சுமார் பன்னிரண்டு அடிகள் முன்னால் எறியப்பட்டு ஒரு பொம்மை போல் விழுந்தேன். அப்போது 69 வயதாகியிருந்த எனக்கு நடந்தது மிகவும் மோசமாக இருந்திருக்கலாம். நான் இறந்திருக்கலாம், ஆனால், பிழைத்து விட்டேன்.

ஒரு பழைய, நன்றாக பராமரிக்கப்படாத ஆம்புலன்ஸ் வந்தது, ஆனால் உண்மையில், அப்போதிருந்த வலியில் எனக்கு அதன் தோற்றத்தைப் பற்றிய அக்கறை குறைவாகவே இருந்திருக்க வேண்டும். அவர்கள் எனக்கு வலிநீக்கியும், இரத்த அழுத்தத்திற்கு மருந்துகளையும் கொடுத்தார்கள். மருத்துவமனையில் அவர்கள் எனக்கு எக்ஸ்ரே உள்ளிட்ட பல சோதனைகள் செய்தார்கள். என் தோள்பட்டைகள் இரண்டும் விலகியிருந்தன. ஆனால் இடதுபக்கம் முறிந்ததுவிட்டதா என்பதை அவர்கள் உறுதியாகக் கூறவில்லை. இறுதியாக, “பந்து இணைப்பு” முறிந்ததைக் காட்டும் ஒரு எம்.ஆர்.ஐ எனக்கு எடுக்கப்பட்டது. அதற்கு ஒரு பெயர் இருக்கிறது, ஆனால் எனக்கு ஞாபகம் இல்லை.

அவர்கள் என் கைகளை மீட்டனர், ஒரு வயதான பெண் என் உடலின் மேல்பகுதியை கட்டினாள்… பழைய பாணியிலான மெல்லிய சல்லாத்துணிக்கட்டு. நான் திருப்பி அனுப்பப்பட்டேன்.

என் அவசரகால சிகிச்சைக்கு நான் என்ன செலவு செய்தேன்? எதுவுமில்லை, முற்றிலும் ஒன்றுமில்லை. என் பாஸ்போர்ட்டை கூட அவர்கள் கேட்கவில்லை. நான் அமெரிக்கன் என்பதும் ஒரு பொருட்டில்லை. நான் எந்த செலவும் செய்யவில்லை. துடிப்போடு செயல்பட்டு வரும் “புதின்கேர்”, சரியாக சொல்வதென்றால் புதினின் ரஷ்யாவில் அமல்படுத்தப்பட்டு வரும் “சோவியத் பராமரிப்பு”(Soviet Care)க்கு நன்றி.

நான் அமெரிக்காவில் இருந்திருந்தால், என் அவசரகால சிகிச்சைக்கு நான் நிறைய பணம் செலவு செய்திருப்பேன். எவ்வளவு என்று எனக்கு தெரியாது, ஆனால் என்னால் செலவு செய்ய முடிந்ததை விட அதிகமாக இருந்திருக்கும் என்று எனக்கு தெரியும். நான் ஒரு வக்கீலை வாடகைக்கு அமர்த்தி, அந்த கார் ஓட்டுனர் மீது நிச்சயமாக வழக்கு தொடர்ந்திருப்பேன். சில ஆண்டுகள் கழித்து நான் உயிருடன் இருந்தால், கணிசமான அளவு பணம் நிச்சயமாக எனக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கும்.

இது சோவியத் முறை அல்ல. நீங்கள் ஓட்டுனர் மீது வழக்குத் தொடுக்கப் போவதில்லை. உங்கள் மருத்துவ பில்களுக்கு பணம் செலுத்துவதற்கு மட்டுமே அவர் கடமைப்பட்டவர். என் மருத்துவ பில்கள் சுமார் இருநூறு டாலர்கள் வந்தது. ஒவ்வொரு முறை டாக்டரைப் பார்க்க சுமார் ஐம்பது டாலர்கள், பின்னர் கட்டு அகற்றப்பட்டபோது ஒரு சிறப்புக் கவணின் விலை. ரஷ்யாவில் வழக்காடுவது என்பது அமெரிக்காவில் இருப்பது போல் இல்லை என்பது மட்டுமல்ல, மருத்துவ செலவினமும் அங்கிருப்பது போல் இல்லை.

அலெக்ஸி அவரது மகளுக்கு ஃபிரான்ஸ் ஆல்ப்ஸில் பனிச்சறுக்கு செய்யும் போது உடல்நிலை சரியில்லாமல் போய், பின்னர் சிறுநீர் பாதை நோய்த்தொற்றாக மாறியதைக் குறித்து என்னிடம் கூறினார். அதற்கான சிகிச்சைக்கு எவ்வளவு செலவானது என்று அவர் தெரிவித்தார். ரஷ்யாவில் நடத்தப்பட்ட அதே சோதனைகளுக்கு மூன்று யூரோக்கள் செலவானது, பிரான்சிலோ ஐம்பது யூரோக்கள். மாஸ்கோவில் காலையில் சோதனை செய்யப்பட்டது, மதியம் பரிசோதனை முடிவுகள் வந்தது. பிரான்சில் அவர்கள் இரண்டு நாட்கள் காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது.

சோவியத் காலத்தின்போது அமைக்கப்பட்ட புகழ்பெற்ற சுகாதார விடுதியான “மினரல் வாட்டர்ஸ்”-லிருந்து வந்திருக்கும் அவரது தந்தையைப் பற்றி அவர் என்னிடம் கூறுகிறார். வழக்கமாக, தங்களின் விருப்பத்தின் பேரில் அங்கே சென்று தண்ணீரைக் குடித்து, ஓய்வு எடுத்து, உள்ளூர் ஆட்டுக்குட்டி கறியை நிறைய சாப்பிட்டார்கள். இன்று, ஒரு மருத்துவரின் மருந்துச் சீட்டு தேவை, ஆனால் சிகிச்சை அதே தான் மற்றும் செலவும் அதே தான்… ..முற்றிலும் எதுவுமில்லை.

படிக்க :
♦ இலவச மருத்துவத்தின் முன்னோடி சோவியத் யூனியன் !
♦ “பாராளுமன்றத்திற்கு சென்ற பால்காரம்மா”: சோவியத் யூனியனின் அற்புதங்கள்!

மருந்துகளின் மலிவான விலையைக் கண்டு எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. Ciproset, அமெரிக்காவில் விலையுயர்ந்த, மருந்துச்சீட்டு தேவைப்படும் ஒரு மருந்து, நான் இங்கே 300 ரூபிள் (சுமார் ஐந்து டாலர்கள்) கொடுத்து மருந்துச்சீட்டு தேவையில்லாமல் கடையில் வாங்குகிறேன். அனைத்து ஆண்டிபயாடிக்குகளுக்கும் இது பொருந்தும்.

சமீபத்தில் எனக்கு பல்வரிசை மாற்ற வேண்டியிருந்தது; மூன்று பற்கள். பற்கள் உட்பதிப்பு செய்யுமாறு பல்மருத்துவர் என்னிடம் கூறினார். அதற்கான செலவு, 1,65,000 ரூபிள் என்பது  ஒரு ஏழை வயதான பெண்மணிக்கு நிச்சயமாக அதிகம்தான். நான் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் தற்போதைய நேரத்தில் பரிமாற்ற விகிதம் டாலருக்கு 58 ரூபிள் ஆகும் (அதாவது செலவு 3 பற்களை மாற்ற சுமார் $3,000).

அமெரிக்காவில்  வீட்டுக்கு வந்ததும் என் மகளும் ஒரு உள்பதிப்பு வைத்திருக்கக் கண்டேன் – ஒரு முன்பல்லுக்கு செலவு 10,000 அமெரிக்க டாலர்கள் .

ரஷ்யா பல் மருத்துவத்திற்கான ஒரு மருத்துவ சுற்றுலா மையமாக மாறியுள்ளது…… சோவியத் யூனியனுக்கு நன்றி – புடினின் ரஷ்ய மக்கள் மீது இன்னும் ஒளி வீசும் சிவப்பு நட்சத்திரத்திற்கு நன்றி.

மேரி மேட்ஸ்கர் ரஷ்யாவில் வாழும் நியூயார்க்வாசி

நன்றி:  new-democrats 
Countercurrents.org தளத்தில் வெளியான கட்டுரையின் தமிழாக்கம் .