எப்போது குண்டு விழுமோ என்று அஞ்சியபடியே
எப்போதும் ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறேன்

கால்கள் களைத்து
இரைந்து கேட்கிறது ஓய்வை..

உழைக்க ஓடிய கால்களும்
ஓடியாடி விளையாடிய கால்களும்
உயிர் பிழைக்க ஓடியபடியே இருக்கின்றன..

அப்பாவின் அப்பா இறந்து போனதை
அவரின் கால்தழும்புகள்தான் அடையாளம் காட்டின..

அப்பா அடிக்கடி சொல்லுவார்
வீடில்லாத வாழ்க்கைகூட வீண் இல்லை
நாடில்லா வாழ்க்கை நரகம் என்று…

எப்போதும் அவர் உடலில்
எதையாவது கிறுக்கியபடி இருப்பார்
ஏனென்று கேட்டால்
குண்டடிப்பட்டு இறந்து போனால்
அடையாளமற்ற பிணமாக மாட்டேன்.
இதுவே எனதுடலின் அடையாளம் என்பார்…
சவக்களை கொண்ட விழிகளோடு…

நானும் தங்கையுமே ஒருநாள் அப்பாவிடம் கேட்டோம்
எப்போது நாங்கள் தெருக்களில் விளையாட முடியுமென்று?..

இந்த போர் விளையாட்டுகள் அனைத்தும் முடியும்
அன்று விளையாட முடியுமென்று அப்பா சொன்னார்..

அம்மாவின் திருமண நாளில்
குண்டுகள்தான் அட்சதையாம்
சொல்லி சிரித்துவிட்டு
எங்களை வெறித்து பார்ப்பாள்..

ஆசைப்பட்ட வாழ்க்கை நீர்க்குமிழி போல்
எப்போது வெடிக்குமென்று யாருக்கு தெரியும்?..

வெடித்துதான் போனது ஒருநாள்…

எத்தனையோ சடலங்களின் இடுக்கில்
அப்பாவின் உடல் சிதறி கிடந்தது
அன்றைய நாளிலும் அப்பா ஏதோவொன்றை
கிறுக்கி கொண்டிருந்தாரோ என்று எண்ணினேன்…

ஆனால்…

துண்டித்துக் கிடந்த கைகளில்
அப்பா இப்படி எழுதியிருந்தார்
என்னவளே இனியவளே
உரிமைகீதம் பாட ஏங்கும் உன்னை நினைத்தபடியே
காதல் கீதம் பாடுவேன் என் இறுதி வரை…

குருதி வெளியேறி குப்புற கிடந்த
அப்பாவின் மார்பில் இப்படி எழுதியிருந்தது
என் மகளே,
இளம் விதவை பட்டம் உனக்கு கிட்டாமல் போகட்டும்..

உள்ளங்கையில் வீட்டின் முகவரியும்
எனக்கான வாழ்த்தையும் இப்படி எழுதியிருந்தார்
மகனே நீயாவது பேரன் பேத்தி பெற்று
பெருவாழ்வு வாழ்ந்து மடி அல்லது வாழ்ந்து முடி என்று
எழுதியிருந்ததா என்ற
விடையற்ற குழப்பத்தில் நின்றபடி
அப்பாவின் கால்களைப் பார்க்க ..

எம் முன்னோர்கள் சுவாசித்த
மூச்சு காற்று உலாவும்
இந்நாடு என்நாடு என்று
கால்களில் எழுதி இருந்தது

இப்போது இதே வரிகளை எனது கால்களில் எழுதி
எப்போது குண்டு விழுமோ என்று அஞ்சியபடியே
எப்போதும் ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறேன்…!

ஏகலைவன்

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube

ஈழ இனப்படுகொலை – வர்க்கமாய் ஒன்றிணைவோம்! : கவிதை

எத்தனை யுகங்கள் கடப்பினும்
ஈழத்தில் செத்து வீழ்ந்த
எம் தமிழ் உறவுகளின் கதறல் சத்தமும்,
வீழ்ந்த குண்டுகளின் சத்தமும்
மண்டைக்குள் நித்தம் ஒரு யுத்தத்தை
நிகழ்த்திக் கொண்டேதான் இருக்கிறது
எழுத பேனா எடுத்தா..
அதுவும் தன் குருதியை வரியா வடிச்சு கொடுக்குது.

எத்தனையோ பால்மணம் மாறா பச்சிளம் பிஞ்சுகளை
சிங்கள இனவெறி ராஜபக்சே அரசு
துண்டு துண்டாக்கி முச்சந்தியில் வீசியெரிந்தது!
தடுத்த தாயையும் நிர்வாணமாக்கி,
பாலியல் வன்புணர்வு செய்து கொடூரமாக கொலை செய்தது !

இளம் பெண்களோ பெற்ற தகப்பனின் கண்முன்னே அம்மணமாக்கப்பட்டு, அடித்து துன்புறுத்தப்பட்டு கூட்டு பாலியல் வன்புணர்வு செய்யப்பட்டு தூக்கில் தொங்கவிடப்பட்ட சம்பவங்கள் கேட்கும் மனித மனங்களை ஆழ்துளைக்கு இட்டுச் செல்ல மறப்பதில்லை!

ஆயிரக்கணக்கான ஆண்களோ அடித்தே கொல்லப்பட்டார்கள்!
ஆடைகள் அவிழ்த்து துப்பாக்கி ரவைகளை மண்டைக்குள் புதைத்தது இனவெறி பிடித்த ராஜபக்சே அரசு!

ரத்த வெறிபிடித்த அமெரிக்காவும் இந்தியாவும்
தங்களின் மேலாதிக்கத்தை நிலைநிறுத்திக் கொள்ளவும்,
இலங்கையின் வளங்களை கொள்ளையடிக்கவுமே இப்போரை நிகழ்த்தியது.

அமெரிக்காவும், இந்தியாவும் போட்டி போட்டுக் கொண்டு கொடுத்த ஆயுதங்களும்
செய்த நாசகர வேலைகளும்
லட்சம் மக்களை கொத்துக்கொத்தாக கொன்று குவிக்கவும், லட்சம் மக்கள் அகதிகளாக்கப்படவும் மூலதனமாகியது !

இனவெறி நஞ்சை சிங்கள மக்களிடம் விதைத்து,
தமிழ் மக்களின் பிணங்களை அறுவடை செய்த ராஜபக்சேவின் கோர முகம்
நாடு நெருக்கடியில் சிக்கியபோது இலங்கை மக்களிடம் அம்பலமானது.
இன்று ராஜபக்சே சொந்த மக்களாலேயே அடித்து விரட்டப்பட்டது, வரலாறு மக்கள் பக்கம் திரும்பியிருப்பதைக் காட்டுகிறது.

இனம், மொழி பேதம் கடந்து
வர்க்கமாய் யாவரும் ஒன்றாவோம் !
இப்போராட்டங்களே நமக்கான வழி !
களம் காண்போம் வாருங்கள் உறவுகளே !
விடுதலை காற்றினை சுவாசிக்க !

செந்தாழன்

சமூக வலைத்தளங்களில் வினவை பின்தொடருங்கள்:
WhatsApp, X (Twitter), Facebook, YouTube

முடிவுறாப் பயணம்?
புலம்பெயர் தொழிலாளர்கள் கவிதை

இதுநாள் வரையிலான
எங்கள் பயணங்களில்
எதையுமே திட்டமிட்டதில்லை
கொரானா ஊரடங்கிற்கு முன்பு வரை…

அனைத்து ஊரிலும்
அனைத்து ஊர்திகளும் அமைதியாக்கப்பட்டிருந்தது
அரசின் திடீர் அறிவிப்பால்..

நெடுந்தூரம் கடக்க
திட்டம் என்ன இருக்கு?
சிந்தனையில் அமிலம் இறங்கி
சிந்திக்க சிரமமாக்கியது…

எட்டும் தூரம் என்றாலுங்கூட
எழுநூறு மைல் தள்ளி இருக்கிறார்கள்
என் பெற்றோர் உற்றார் உறவுகள்..

குடுவைத் தண்ணீர்
கொஞ்சம் ரொட்டிப் பைகள்
கைப்பிடியளவு தைரியம்
நோயுற்ற மிதிவண்டிகளோடு
நெடும் பயணத்தை நிகழ்த்தினோம்…

உச்சி வெயில் உச்சந்தலையில் விழ
வெஞ்சினமாய் வெப்பக்காற்று வீச
தாகத்திற்கு உதவா கானல்நீர் பாதையெங்கும் பளபளக்க
கல்லும் முள்ளும் கால்களை பிளக்க
தொடர்ந்தது பயணம்…

ஓய்வு கேட்டு உடல் உருக
இளைப்பாற நெஞ்சம் மறுக
மெல்லத் தவழும் மிதிவண்டியும் முனக
இருள்கவிந்த இடமாய் எங்கும் தென்பட
ஓடித் தேய்ந்த மிதிவண்டிகளை ஓரம் நிறுத்தி விட்டு
வல்லிய பசியில் மெல்லிய பாடல் பாடியபடி
ஊரே அடங்கியபின் ரயிலா வரப்போகிறதென்றெண்ணி
தண்டவாளத்தில் தலைவைத்து
இரவுக்கும் களைப்புக்கும் அடிபணிந்து
உறங்கிப் போனோம் …

ஓநாயென ஊளையிட்டு வந்த ரயில்
முந்நூறு மைல்கள் கடந்து வந்த
உடல்களைச் சிதைத்தப் போது
முடிவுக்கு வந்தது
எங்கள் முடிவுறாப் பயணம்…!

ஏகலைவன்

பாலஸ்தீனம்: போராட்டக் களம் காண்போம்?

பாலஸ்தீனம்!
உலக வரைபடத்தில் இருந்து
களவாடப்பட்ட ஓர் தேசம்!

இளம் பிஞ்சுகளின்
இறுதி கதறல்களும்,
மரண ஓலங்களும் கேட்கும்
மரண தேசம்!

காசா வீதிகளில் கட்டிட குவியல்களுக்கு
அடியில் புதைந்து கிடக்கும்
பச்சிளம் குழந்தைகளும்
பிறக்காமலேயே தாயின் கருவறையிலேயே
புதைக்கப்பட்ட சிசுக்களின் கதைகளும்
நம் இதயத்துடிப்பை ஒரு நிமிடம்
நிறுத்திவிட்டே செல்கிறது…

வெள்ளை பாஸ்பரஸ் குண்டுகளினால்
மரணித்த தாயின் மார்பினில் பால் தேடும்
குழந்தைக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை,
தன் தாயின் மரணச் செய்தி.

இஸ்ரேல் எனும் யூத இனவெறி பிடித்த ஓநாய்
பாலஸ்தீன மக்களின் ரத்தம் குடிக்க
நடத்தும் இறுதி யுத்தமே, இப்போர்!

படிக்க: நாங்கள் ராமனின் அணில்கள் அல்ல! | கவிதை

அமெரிக்கா எனும் மரண வியாபாரியின்
அரசியல் மேலாதிக்க போட்டிக்கும்,
ஆயுத வியாபார முதலைகளுக்கு
தீனிபோடவுமே இப்போர்!

உருக்குலைந்த உடல்களையும்,
எஞ்சிய உயிர்களையும் காப்பாற்ற
தப்பிப்பிழைத்த மக்கள் தஞ்சம் புகுந்த மருத்துவமனை மீது
குண்டு மழை பொழிந்து கொல்கிறது, இனவெறி இஸ்ரேல்.

பசித்த வயிறு ஒட்டிக் கிடக்க,
துண்டு ரொட்டிக்கு மக்களை
திண்டாட வைத்துவிட்டு சத்தமின்றி
மற்றொரு யுத்தத்தை நிகழ்த்திக் கொண்டிருக்கிறது.

35 ஆயிரத்திற்கும் அதிகமான
பிணங்களை கண்ட பின்பும்
லட்சம் மக்களை அகதிகளாக்கிய பின்பும் அடங்காத
இஸ்ரேலின் ரத்த வெறிக்கு
அடுத்தக் குறி ரஃபா!

ஆனால்,
சுட்டெரிக்கும் சூரிய வெப்பம்
நெத்திப் பொட்டில் பட்டுத்தெரிப்பது போல,
சாளர கம்பிகளுக்குப் பின் இருந்துக்கொண்டு
விடுதலைக்கான சுவாசக்காற்றினை
ஒருபோதும் சுவாசிக்க முடியாது
என்பதை உணர்ந்த மாணவ-இளைஞர் கூட்டம்
போரட்டம் எனும் ஆயுதம் ஏந்த துவங்கியுள்ளது.

அந்த ஆயுதம்,
அமெரிக்க, ஐரோப்பிய தேசங்களை பூகம்பமாய்
ஆட்டுவித்துக் கொண்டிருக்கிறது.

ஆம், அதுவே நமக்குமான ஆயுதம்!
உலகம் முழுவதும் அவ்வாயுதங்களை
ஏந்தி களம் காண்போம்!
பாலஸ்தீன விடுதலைக்கான
விடியலை நோக்கி
பாதைகள் படைப்போம்!

செந்தாழன்

முன்குறிப்பு: ஏப்ரல் மாதத்தில் மட்டும் வரி என்னும் பெயரில் உழைக்கும் மக்களிடம் மோடி அரசு உறிஞ்சி கொழுத்தது, 2 லட்சம் கோடியை தாண்டுமாம்! மக்கள் மீது வரி விதிப்பதில் அமெரிக்காவையும், சிங்கப்பூரையும் முந்திச் செல்கிறது, பாசிச மோடியின் அம்பானி-அதானி சேவை இந்தியா!

பச்சிளம் பிஞ்சுகள் குடிக்கும் பாலுக்கும் வரி!
பசிக்கு உண்ணும் பிஸ்கட்டுக்கும் வரி!
தயிருக்கு வரி!
மோருக்கு வரி!
பருத்திக்கு வரி!
நூலுக்கு வரி!
ஜவுளிக்கு வரி!
விற்பனைக்கு வரி!
பணக்காரர்களுக்கு ஒரு வரி!
ஏழைகளுக்கு ஒரு வரி!
இங்கு இதுவே நியதி!

பெண்கள் பயன்படுத்தும்
நாப்க்கினுக்கு வரி!
முதியவர்கள் பயன்படுத்தும்
மாத்திரைகளுக்கு வரி!
அதானியின் கஞ்சாவுக்கு மட்டும்
துறைமுகத்தில் என்ட்ரி  ஃப்ரீ!

ஜி.எஸ்.டி-க்கு பின்
சிறுகுறு முதலாளிகளின்
முகவரி கேட்டால்,
பெரும்பாலும் கல்லறைக்கு
வழி சொல்கிறார்கள்.
மிச்சசொச்சம் இருந்த அண்ணாச்சிகளோ,
தொழில் என்னாச்சி எனக் கேட்டால்,
“எல்லாம் நாசமாப் போச்சு” என்கிறார்கள்.
மானம் மறைக்க கோவணம் கட்டியவனின்
கோவணத்தையும் பறித்துக் கொண்டது ஜி.எஸ்.டி!

அவசரத்திற்கு மூத்திரம் வந்தாலும்,
இனி அதற்கும் வரி!
பிணங்களை எரிக்கும்
சுடுகாடுகளை விட்டு வைத்திருக்கிறார்கள்.

அடுத்தமுறை ஆட்சிக்கு வந்தால்,
அதற்கொரு வரிப்போட்டு
செத்தவன் நெற்றிக் காசையும்
களவாண்டு விடுவார்கள்.

இன்னும் எத்தனை வரிகளைதான்
தாங்கும் எங்கள் முதுகுகள்.
பாசிசக் கூட்டமே,
நாங்கள் ஒன்றும் அணில்கள் அல்ல,
உங்கள் ராமனின் வரிகளை
முதுகிலே சுமந்துத் திரிய!

செந்தாழன்