மாணவ செயல்பாட்டாளர் சஃபூரா ஸர்கரின் சிறைவாசம் மற்றும் அவரது பிணையை மறுப்பதில் நீதிமன்றங்களின் கடமை ஆகியவை அரசியலமைப்பின் உயிர்ப்பை சார்ந்து, சில அடிப்படை கேள்விகளை எழுப்புகின்றன. இது முதலில் ஸர்கரைப் பற்றியது, ஆனால் அவர் கட்டாயமாக, இந்தியாவின் ஆன்மாவைத் தேடும் ஆழமான, தேடலுக்கு நம்மை அழைத்துச் செல்கிறார்.
டெல்லியின் ஜாமியா மில்லியா இஸ்லாமியாவில் சமூகவியலில் ஆய்வு அறிஞரான 27 வயதான ஸர்கர், ஏறக்குறைய இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்பு, ஏப்ரல் 10 ஆம் தேதி, போக்குவரத்தைத் தடுத்தார் என்ற குற்றச்சாட்டில் கைது செய்யப்பட்டார். அந்த வழக்கில் பிணை பெற்ற பின்னர், 1967 ஆம் ஆண்டு சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள் (தடுப்பு) சட்டத்தின் கடுமையான விதிகளின் கீழ் ஏப்ரல் 13 ஆம் தேதி மீண்டும் கைது செய்யப்பட்டார். பிப்ரவரி இறுதியில் டெல்லியைச் சுற்றி வன்முறையைத் தூண்டியதாகக் கூறப்படும் ஒரு சதித்திட்டத்தில் அவருக்கு தொடர்பிருப்பதாகக் கூறி, நீதித்துறை காவலில் வைக்கப்பட்டுள்ளார்.
உண்மையில், ஸர்கர் பாரபட்சமான குடியுரிமை திருத்தச் சட்டத்திற்கு எதிரான அமைதியான பெண்கள் மற்றும் மாணவர்கள் தலைமையிலான எதிர்ப்பில் பங்குபெற்றிருந்தார். குறிப்பாக டெல்லியின் ஷாஹீன் பாக் சுற்றுப்புற பெண்கள் முன்னெடுத்த போராட்டத்தில் பங்கேற்றிருந்தார். கைது செய்யப்பட்ட நேரத்தில், சஃபூர் ஸர்கர் கர்ப்பமாக இருந்தார்.
ஒரு பெருநோய்த் தொற்று ஊரடங்கின் போது அமைதி வழியைப் பின்பற்றிய ஒரு கர்ப்பிணி முஸ்லீம் எதிர்ப்பாளருக்கு எதிரான அரசின் மிருகத்தனம், இந்த நேரத்தில் நமது அரசியலமைப்பு சிக்கியுள்ள ஆழமான அபாயங்களைப் பற்றி, நாம் மிக கீழான நிலையை அடைந்துவிட்டோம் எனக் கூறுகிறது. ஸர்கரின் தனிப்பட்ட சுதந்திரத்திற்கான உரிமையை வேண்டுமென்றே மறுப்பதும் பெருநோய்த் தொற்று சூழலில் சிறைக்குள் அடைப்பதும் அரசு அடக்குமுறையின் ஒரு பகுதியாகும்.
விவரிக்க முடியாத அரசு நடவடிக்கை
வாழ்க்கை மற்றும் சுதந்திரத்தை பாதுகாக்கும் பிரிவு 21 -இன் மீறலை விட இது மிகவும் கடுமையானது. இந்த அரசின் சேவையில் உள்ள ஆயுதமேந்திய இந்துத்துவா படைகள், ஊடகங்களில் அதன் ஆதரவாளர்கள், ஆயுதமேந்திய போலீசு மற்றும் அதன் கூட்டு குற்றவியல் நீதி அமைப்பு ஆகியவை ஸர்கர் கர்ப்பமாக இருக்கிறார் என தெரிந்தே அவரை காவலில் வைக்கின்றன. அவருக்கு எதிரான வழக்கு தெளிவாக குறிவைக்கப்பட்ட ஒன்று, நிர்வாகத்தின் பழிவாங்கும் தன்மை உடையது இல்லையா?
ஸர்கரின் எதிர்ப்பு மற்றும் அரசியலமைப்பு பெயரில் நீதிமன்றங்களால் அவர் சார்பாக தலையிடுவதற்கான அவசரம் இல்லாதது பற்றி என்ன சொல்கிறது? அரசியலமைப்பு நீதிமன்றங்களின் நியாயத்தன்மை, வரையறுக்க முடியாத அரசு நடவடிக்கைக்கு அவர்கள் மறைமுகமாக மதிப்பிடுவதன் மூலம் பாதிக்கப்படுகிறது.
படிக்க:
♦ கொரோனா : சென்னை மக்களை காக்க வலியுறுத்தி மக்கள் அதிகாரம் கோரிக்கை மனு !
♦ கொரோனாவால் சரிவேற்படாத ஒன்று சாதிய படுகொலைகள் மட்டுமே !
ஸர்கர் சட்டவிரோத செயல்பாடுகள் (தடுப்பு) சட்டம், 1967 கீழ் கைது செய்யப்பட்டுள்ளார். இந்தியாவில் உள்ள மற்ற பயங்கரவாத எதிர்ப்பு சட்டங்களைப் போலவே, அரசின் தண்டனையையும் கருத்தில் கொண்டு கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது, மேலும் அரசின் தன்னிச்சையான நடவடிக்கைகளுக்கு எந்தவொரு எதிர்ப்பையும் இது குற்றமாகவே பார்க்கிறது. இதில் இரண்டு வெவ்வேறு வகை குற்றங்கள் உள்ளன: “சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள்” மற்றும் “பயங்கரவாத நடவடிக்கைகள்”.
2008 மற்றும் 2013 -க்கு இடையில், பயங்கரவாதத்தை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கான சர்வதேச தரங்களுக்கு விடாமுயற்சியுடன் செயல்படுவதற்கான திருத்தங்கள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன. சட்டத்தின் பிரிவு 2 (ஓ) “சட்டவிரோத செயல்பாடு” என்பதை வரையறுக்கிறது “அத்தகைய தனிநபர் அல்லது சங்கம் (ஒரு செயலைச் செய்வதன் மூலமாகவோ அல்லது பேசுவதன் மூலமாகவோ அல்லது எழுதப்பட்டதாகவோ அல்லது அறிகுறிகளால் அல்லது புலப்படும் பிரதிநிதித்துவத்தால் அல்லது வேறுவிதமாகவோ), – (ii) இது இந்தியாவின் இறையாண்மை மற்றும் பிராந்திய ஒருமைப்பாட்டை சீர்குலைக்கும், கேள்விகள், இடையூறுகள் அல்லது நோக்கம் கொண்டவை; அல்லது (iii) இது இந்தியாவுக்கு எதிராக அதிருப்தியை ஏற்படுத்தும் அல்லது நோக்கமாகக் கொண்டது ”. அத்தியாயம் IV-VI (பிரிவுகள் 15-40) பயங்கரவாத குற்றங்கள் மற்றும் அமைப்புகளை மையமாகக் கொண்டுள்ளது.
ஜூன் 4 ம் தேதி டெல்லியின் பாட்டியாலா ஹவுஸ் நீதிமன்றத்தில் ஸர்கரின் பிணை விசாரணையில் அரசு தரப்பு வழக்கு, மற்றும் நீதிபதி ஒப்புக் கொண்டார், “ சட்டம் மற்றும் ஒழுங்கின் ஒரு கோளாறு அல்லது இடையூறு உருவாக்கும் போக்கைக் கொண்டிருக்கும் ஒரு செயல்பாடு, முழு அளவிலும் நகரம் அதன் கட்டுப்பாட்டுக்கு கொண்டு வரப்படுகிறது மற்றும் முழு அரசாங்க இயந்திரங்களும் ஒன்றுபட்ட நிலைக்கு கொண்டு வரப்படுகின்றன, இதுபோன்ற செயல்பாடு 2 (ஓ) உபா’ என்பதன் அர்த்தத்திற்குள் சட்டவிரோத செயலாக கருதப்படும். பிப்ரவரி 23 அன்று ஸர்கர் வடகிழக்கு டெல்லியில் நடந்த கலவரங்களுக்கு வழிவகுத்த ஒரு தூண்டும் விதமான உரையை நிகழ்த்தியதாக குற்றம் சாட்டப்பட்டது, இது அவரது வழக்கறிஞர்களால் தவறானது என மறுக்கப்பட்டது.
நீதிபதியின் பார்வையில் வழக்கின் தகுதிக்குச் செல்ல வேண்டிய அவசியமில்லை என்றாலும், நீதிமன்ற உத்தரவின் ஒரு ஆய்வு, வாட்ஸ்அப் அரட்டைகள் மற்றும் அறிக்கைகளிலிருந்து நீதிபதி பாதுகாப்பாக ஊகித்திருப்பதைக் காட்டுகிறது, குறைந்தபட்சம் “சாலையை முற்றுகையிடுவதற்கான சதித்திட்டம்” இருப்பதாக பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது ”. இது ஒரு “சட்டவிரோத கூடுமை” ஆகும், ஏனென்றால் ஐந்து அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட நபர்களைக் கூட்டுவது “எந்தவொரு குற்றத்தையும் செய்ய பொதுவான பொருள்” அது சட்டவிரோதமானது.
சதி குற்றச்சாட்டுகள்
“குற்றம் சாட்டப்பட்ட நபர்கள் இவ்வளவு அளவிற்கு இடையூறு விளைவிக்க சதி செய்துள்ளனர், இது ஒரு முன்னோடியில்லாத அளவில் சட்டம் ஒழுங்கை சீர்குலைப்பதற்கும் குழப்பத்திற்கும் வழிவகுக்கும்” என அரசு தரப்பு சொன்னதை நீதிமன்றம் மறுக்கவில்லை. இது தொடர்பாக எந்த விவரங்களும் வழங்கப்படவில்லை.
அரசு தரப்பில் சொல்லப்பட்ட சதி குற்றச்சாட்டு தொடர்பில் சொல்லப்பட்ட நிகழ்வில் ஸர்கர் உடல் ரீதியாக அந்த இடத்தில் இல்லை என்ற காரணத்தினால் சதி குற்றச்சாட்டு மறுக்கப்பட்டபோது, நீதிமன்றம் ஒரு படி மேலே சென்று வழக்கை முன்கூட்டியே கவனித்தது, சதித்திட்டத்திற்கு முதன்மையான ஆதாரங்கள் இருப்பதால், உடல் ரீதியாக இல்லாதபோதும் அது ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்கதே எனக்கூறியது.
அவரது பாதிக்கப்படக்கூடிய உடல் நிலை நீதிமன்றத்தின் கவனத்திற்குக் கொண்டுவரப்பட்டபோது, அது “சம்பந்தப்பட்ட சிறை கண்காணிப்பாளருக்கு” அவருக்கு “ஆபத்தான மருத்துவ நிலை” கொடுக்கப்பட வேண்டிய போதிய மருத்துவ உதவியை வழங்குமாறு அறிவுறுத்தியது.
மூன்றாவது முறையாக பிணை மறுக்கப்பட்டது, ஏனெனில் கற்றறிந்த நீதிபதியின் வார்த்தைகளில், “நீங்கள் நீருபூத்த நெருப்புடன் விளையாடுவதைத் தேர்வு செய்யும்போது, அதில் இருக்கும் தீப்பொறியை சற்று தூரம் கொண்டு சென்று நெருப்பைப் பரப்பியதற்கு காற்றைக் குறை கூற முடியாது”.
நீதிமன்றம் “ஆவணங்களில் கிடைக்கும் பொருட்களின் புனிதத்தன்மை குறித்து அக்கறை இல்லை, இருப்பினும், ஆவணங்களில் கிடைக்கும் பொருள்களைக் கருத்தில் கொண்டு, விண்ணப்பதாரர் / குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்களுக்கு எதிராக எந்தவொரு முகாந்திரமும் இல்லை என்று கூற முடியாது” என கூறியது. எவ்வாறாயினும், சட்டவிரோத செயல்பாடுகள் (தடுப்பு) சட்டத்தின் 2 (ஓ) இன் கீழ் “சட்டவிரோத நடவடிக்கை” மற்றும் 2 (ப) “சட்டவிரோத கூடுகை” தொடர்பான வழக்கு விசாரணையால் செய்யப்பட்ட வழக்கு என்றாலும், நீதிமன்றம் “சட்டரீதியான” பிரிவு 43 (டி) (5) [இது] இன் கீழ் தடை விதிக்கப்படுகிறது, இது உடனடி வழக்கில் கவனத்துக்கு வருகிறது ”.
படிக்க:
♦ குடியுரிமை திருத்தச் சட்ட எதிர்ப்பு போராட்டமும் நீதிமன்றத்தின் பாராமுகமும் !
♦ O -க்ரூப் ரத்தம் இருப்பவர்களுக்கு கொரோனா வராது என்பது உண்மையா ! | மருத்துவர் ஃபரூக் அப்துல்லா
நீதித்துறை கோழைத்தனம்
இது அத்தியாயங்கள் IV (“பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளுக்கான தண்டனை”) மற்றும் VI (“பயங்கரவாத அமைப்புகள்”) ஆகியவற்றின் கீழ் குற்றம் சாட்டப்பட்ட நபர்களுக்கு சிகிச்சையளிப்பதற்கான நிபந்தனைகளை வகுக்கும் ஒரு பிரிவு. பிரிவு 43 (டி) (5) இன் படி, பிணையை பரிசீலிக்க மறுப்பது “அத்தகைய நபருக்கு எதிரான குற்றச்சாட்டு முதன்மையானது என்று நம்புவதற்கு நியாயமான காரணங்கள் உள்ளன என்ற நீதிமன்றத்தின் கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டதாக இருக்க வேண்டும்”.
தனிப்பட்ட சுதந்திர விவகாரத்தில் முக்கியமான நீதித்துறை விவேகம், நீதிமன்றத்தால் “சட்டரீதியான தடை” என்று பொருள்படும் “நீதித்துறை கோழைத்தனம்” என்ற உன்னதமான எடுத்துக்காட்டில் – இது மறைந்த நீதிபதி லீலா சேத் பயன்படுத்திய மற்றும் 2018 இல் நவ்தேஜ் ஜோஹர் தீர்ப்பில் உச்ச நீதிமன்றத்தால் பாராட்டப்பட்ட மேற்கோள் ஆகும்.
இன்னும் கடுமையான குறைபாடுகள் உள்ளன. வழக்கின் உண்மைகள் பற்றிய விவாதம் “பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளை” குறிக்கவில்லை. பதிவுசெய்யப்பட்ட பொருள் கடுமையான குறைபாடுகளைக் கொண்டிருக்கக்கூடும் என்று நீதிமன்றம் ஒப்புக் கொண்டது, ஆனால் ஸர்கரைக் காவலில் வைக்க போதுமான தீவிரமான வழக்கு இருப்பதை ஏற்றுக்கொண்டது. இந்த உத்தரவின் மிக மோசமான பிழை என்னவென்றால், வழக்கு 43 இன் (டி) (5) இன் கீழ் அரசு தரப்பு வாதத்துடன் இணங்குவதற்கும், பிணையை மறுப்பதற்கும், நீதிமன்றம் “சட்டவிரோத செயலை” “பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளுடன்” தொடர்புபடுத்தியது. வழக்கு விசாரணையின் ஒரே குறிப்பு “சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள்”.
பிரிவு 43 (டி) (5) இன் “சட்டவிரோத” நடவடிக்கைக்கு (“பயங்கரவாத நடவடிக்கை” அல்ல) வெளிப்படையாக தன்னிச்சையாக விண்ணப்பிக்கப்படுகிறது, இதன் விளைவாக விசாரணைக்கு முன்பே முறையற்ற தண்டனை கிடைக்கும்.
இறுதியாக, அரசாங்கத்திற்கு எதிரான அதிருப்தி சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள் (தடுப்பு) சட்டத்தின்படி இந்தியாவுக்கு எதிரான அதிருப்தி என்று நீதிமன்றத்தால் விளக்கப்படுகிறது.
பிணை விசாரணையில், வெற்று பெட்டிகள் மற்றும் பாட்டில்கள், கற்கள் மற்றும் செங்கற்கள் தொடர்பான கஜூரி காஸ் காவல் நிலையத்தில் பதிவு செய்யப்பட்ட எஃப்.ஐ.ஆரில் இருந்து அரசு தரப்பு ஒரு குறிப்பை சமர்ப்பித்தது. எனவே முற்றிலும் சூழலுக்கு வெளியே, “டெல்லி கலவரங்கள் நகரத்தின் இயல்பான செயல்பாட்டை சீர்குலைப்பதற்கும், வலுக்கட்டாயமாகவும் வன்முறையிலும் ஈடுபடுவதன் மூலம் அரசாங்க இயந்திரங்களை முடக்க ஒரு பெரிய சதித்திட்டத்தின் விளைவாகும்” என்று நீதிமன்றம் கருதியது.
குற்றவியல் பொறுப்பை பொருத்துதல்
பெருந்திரள் வன்முறை மற்றும் உயிருக்கு மற்றும் சொத்துக்களுக்கு அளவிட முடியாத தீங்கு, மற்றும் வன்முறையைத் தூண்டுதல் பிப்ரவரி பிற்பகுதியில் வடகிழக்கு டெல்லியில் முஸ்லிம்களை குறிவைத்தது ஆகிய குற்றச்சாட்டுகளின் கீழ் அதற்கு முன்னர் பதிவுசெய்யப்பட்ட உண்மைகள், விவரங்கள் மற்றும் முரண்பாடுகள் குறித்து எந்தவொரு நீதித்துறை கலந்துரையாடலும் அல்லது கவனமும் இல்லாமல், இந்த வழக்கில் ஒரு முஸ்லீம் பெண் மீது குற்றவியல் பொறுப்பை பொருத்த நீதிமன்றம் விரைவாக செயல்பட்டது. பிப்ரவரி 26 ம் தேதி தில்லி உயர்நீதிமன்ற நீதிபதி எஸ். முரளிதர் பாரதிய ஜனதா கட்சித் தலைவர்களுக்கு எதிராக எஃப்.ஐ.ஆர் பதிவு செய்ய உத்தரவிட்டார், கலவரத்திற்கு முன்னதாக அவர்களின் தீங்கு விளைவிக்கும் வெறுக்கத்தக்க பேச்சுக்கள் நீதிமன்றத்தில் ஒளிபரப்பட்டன, ஆன போதிலும்..
இதைப் புரிந்துகொண்டு பகிரங்கமாக விவாதிக்க வேண்டும். எவை நீருபூத்த நெருப்பு, எந்த காற்று, எந்த தீப்பொறி, எவ்வளவு தூரம், எந்த நெருப்பு? இது தனிப்பட்ட சுதந்திரத்திற்கான ஒரு வழக்கு. அடிப்படை உரிமைகளை பின்வாங்காத கொள்கை – உண்மையில் அரசியலமைப்பு ஒழுக்கநெறி – உச்சநீதிமன்றத்தால் உறுதிப்படுத்தப்பட்ட ஒரு சகாப்தத்தில் நாம் வாழ்கிறோம். மேலும் நியாயமான விசாரணைக்கான உரிமை மற்றும் மகிழ்ச்சியாக வாழ்வதற்கான உரிமை மற்றும் தனிப்பட்ட சுதந்திரம் ஆகியவற்றை முழுமையாக அனுபவிப்பது ஆகியவை கண்ணியமான மனிதத்துக்குரிய உட்பொதியாக உள்ளன.
இந்தியாவின் ஆன்மாவின் வரையறைகளை வடிவமைத்த ஐந்து அடித்தள நபர்கள் எனக்கு முன் பீனிக்ஸ் போல எழுகிறார்கள். அவர்கள் பி.ஆர்.அம்பேத்கர், அபுல் கலாம் ஆசாத், ஜெய்பால் சிங், தாட்சாயணி வேலாயுதன், எம்.கே. காந்தி. monumental Framing of the Indian Constitution: A Study in 1968 -இல் பி.சிவராவ் இவ்வாறு பதிவு செய்கிறார்: “அம்பேத்கருக்கு ஒரு சுவாரஸ்யமான ஆலோசனை இருந்தது: பெரும்பான்மை சமூகத்தைச் சேர்ந்த வேட்பாளர்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதாக அறிவிக்கப்படுவதற்கு முன்பு, குறைந்தபட்ச எண்ணிக்கையிலான வாக்குகளை தங்கள் தொகுதிகளில் சிறுபான்மை சமூகங்கள் வாக்களிக்க வேண்டும் இது பெரும்பான்மை சமூகங்கள் மீது சிறுபான்மை சமூகத்தினருக்கு ஒருவித தடுப்பதிகாரத்தை பயன்படுத்துவதாக இருந்திருக்கும்… ”
அரசியலமைப்பு சபையில் சிறுபான்மையினர் நிச்சயமாக மத சிறுபான்மையினர், பட்டியலின சாதிகள் மற்றும் பட்டியலின பழங்குடியினரைக் குறிப்பிடுகின்றனர் – எனவே அம்பேத்கர் பரிந்துரைத்திருப்பது ஒவ்வொரு தொகுதியிலும் உள்ள பெரும்பான்மை வேட்பாளர் மீதான ஒட்டுமொத்த சிறுபான்மை வாக்கெடுப்பாகும் (பிரிவினைக்குப் பின்னர்). அவரின் தனிமையான குரல் (பெரும்பாலும் நடந்ததைப் போலவே) – இந்த முன்னறிவிப்பானது, குறிப்பாக ஸர்கர் நமக்கு முன் வைத்த கேள்விகள் மற்றும் அவரது சிறைவாசத்தை முன்னறிவித்த நிகழ்வுகளின் வெளிச்சத்தில் குறிப்பாக நினைவுகூறத்தக்கது.
ஆசாத் குறித்த தனது படைப்பில் சயேதா ஹமீத் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.., சுதந்திரத்துக்கு முன் இந்து-முஸ்லீம் ஒற்றுமையை வைத்து, தடுப்பதிகார உரிமை குறித்து அம்பேத்கரின் யோசனையை எதிர்பார்த்தார், 1940 இல் அவர் அறிவித்தார்: “எதிர்காலத்தில் இந்தியாவுக்கு வடிவமைக்கப்பட்ட எந்தவொரு அரசியலமைப்பும், சிறுபான்மையினரின் உரிமைகள் மற்றும் நலன்களைப் பாதுகாப்பதற்கான முழுமையான உத்தரவாதங்களுடன் இருக்க வேண்டும். அவற்றை பாதுகாப்பதற்குரிய தேவையான பாதுகாப்புகள் என்ன…? இந்த தீர்ப்பு சிறுபான்மையினருடன் பெரும்பான்மையுடன் இல்லை [மற்றும்]… எனவே, அவர்களின் ஒப்புதலால் வடிவமைக்கப்பட வேண்டும், பெரும்பான்மை வாக்குகளால் அல்ல. ”
ஷாவுன்னா ரோட்ரிக்ஸ் தனது “அபுல் கலாம் ஆசாத் மற்றும் இந்திய அரசியலமைப்பின் இஸ்லாமிய நியாயப்படுத்தலுக்கான உரிமை” என்ற கட்டுரையில் ஆசாத்தின் அரசியல், சவால் செய்யப்பட்ட பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்தின் எல்லைகளை மீண்டும் மறுபரிசீலனை செய்யப்பட்டது. “நெறிமுறை, தார்மீக மற்றும் இறையியல் வாதங்கள்” இந்திய மரபுகளின் பிற ஆதாரங்களில் இருந்து, இஸ்லாம், ஒரு மாறுபட்ட மக்களுக்கான ஒருங்கிணைந்த சட்ட விதிகளின் தன்மை, நியாயப்படுத்துதல் மற்றும் விமர்சனம் ஆகியவற்றைப் பற்றியது ” என வெளிப்படுத்தியது.
இதைச் செய்வதில், சுதந்திர இந்தியாவில் சுய ஆட்சியின் பன்மை அடித்தளங்களையும், சட்டத்தின் ஆட்சியையும் அவர் சுட்டிக்காட்டினார், இது அரசியலமைப்பை வடிவமைப்பதில் ஒரு உறுதியான பங்கைக் கொண்டிருந்தது.
காலனித்துவ மற்றும் பெரும்பான்மை அடிபணியலின் ஆதிவாசி அனுபவத்தின் மீதான அரசியல் வரைபடத்தின் பிற பரிமாணங்களை தன்னுடைய சுய ஆட்சியின் வரையறையில் கொண்டு வந்த ஜெய்பால் சிங் : “புதிய அரசியலமைப்பு தீர்மானிக்கப்படுவது சிறுபான்மையினருக்கான ஏற்பாடுகளால் அல்ல, ஆனால் அவை செயல்படும் முறையால் அவர்களின் சிறந்த நன்மைக்காக” அரசியலமைப்பு சபையில் உள்ள ஒரே தலித் பெண் தாட்சாயணி வேலாயுதனின் அனுபவங்கள் தீண்டாமையை எதிர்ப்பதற்கான தலித்துகளின் துன்பம், பின்னடைவு மற்றும் எதிர்ப்பு ஆகியவை அரசியலமைப்பை உருவாக்கின.
1922 இல் நீதிமன்றத்தில் மகாத்மா காந்தியின் அறிக்கையை நாம் மறக்க முடியுமா: “ஈர்ப்பை சட்டத்தால் தயாரிக்கவோ அல்லது கட்டுப்படுத்தவோ முடியாது… ஒரு அரசாங்கத்தின் மீது அதிருப்தி அடைவது ஒரு நல்லொழுக்கமாக நான் கருதுகிறேன், இது முந்தைய எந்தவொரு முறையையும் விட இந்தியாவுக்கு அதிக தீங்கு விளைவித்தது… அத்தகைய நம்பிக்கையை வைத்திருக்கும், அமைப்பு மீது ஈர்ப்பை வைத்திருப்பதை பாவமாக நான் கருதுகிறேன். ”
குடியுரிமை திருத்தச் சட்டத்தை நிறைவேற்றிய அரசாங்கம், இஸ்லாமோபோபிக், இந்துத்துவ ஆட்சிக்கு எதிராக சஃபூரா சர்கர் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கும்போது, இந்தியாவின் ஆன்மாவைப் பாதுகாக்க அவர் போராடுகிறார். அவர், துப்பாக்கிகளாலோ மற்றும் எரியக்கூடிய பொருட்களாலோ அழிவு மற்றும் சித்திரவதை ஆயுதங்களாலோ இதைச் செய்யவில்லை. மாறாக அமைதியான ஆர்ப்பாட்டத்தின் மூலம். வெகுஜன வன்முறையைத் தூண்டும் பேச்சுகள் மூலமாக அல்ல, ஆனால் அறமற்ற, அரசியலமைப்புக்கு எதிரான சட்டத்தை ரத்து செய்ய ஒற்றை கவனம் செலுத்துவதன் மூலமாக அதைச் செய்தார்.
மேலும் அவர் நூறாயிரக்கணக்கானோருடன் எதிர்ப்புத் தெரிவிக்கிறார். இதுவும் நமது வழிவழியாக வந்ததுதான். நெறிமுறை கருத்து வேறுபாடு மற்றும் ஒத்துழையாமை. அரசியலமைப்பின் ஒவ்வொரு அடிப்படை உரிமையையும் மீறும் வகையில் – வெளிப்படையாக இலக்கு வைத்து குடியுரிமைக்கான ஒரு படிநிலையை உருவாக்கும் ஒரு சட்டத்திற்கு எதிராக முஸ்லிம்கள், அமைதியான முறையில் எதிர்ப்பு தெரிவிப்பதை, அரசுக்கு எதிரான பெரும்பான்மை வன்முறைக்கான தூண்டுதல் என நீதிமன்றம் சொல்கிறதா?
கட்டுரை: கல்பனா கண்ணபிரான்
தமிழாக்கம் – கலைமதி
நன்றி : ஸ்கரால்.
குறிப்பு : கல்பனா கண்ணபிரான் ஹைதராபாத் சமூக மேம்பாட்டு கவுன்சிலின் பேராசிரியராகவும் இயக்குநராகவும் உள்ளார்.
