அசோக் லேலாண்டு தேர்தலில் புஜதொமுவை ஆதரியுங்கள்

September 19, 2014

ஒசூர் அசோக் லேலாண்டு 2-ல் 19-09-2014 அன்று சங்கத் தேர்தல் அறிவிக்கப்பட்டு அதற்கான பிரச்சாரங்கள் நடைபெற்று வருகின்றன. தொழிற்சங்கத்துறையில் பெரிதும் பேசப்படுகின்ற தலைவர்கள், புதிதாக தோன்றியுள்ள தலைவர்கள் இங்கு களத்தில் நின்றாலும் ஆலையில் நடக்கும் அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராகப் புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணி தோழர்கள் மேற்கொண்ட போராட்டங்களை இவர்கள் செய்ததில்லை; குறைத்ததில்லை என்பது கடந்தகால வரலாறு.

குறிப்பாக, லேலாண்டு 1-ல் 482 நிமிடம் என்ற டைம் ஸ்டடியை லேலாண்டு ஆலை நிர்வாகம் கொண்டு வந்தது. மேலும் 160 கிலோ எடையுள்ள பொருளை கையால் தள்ளிக் கொண்டுசெல்ல வேண்டுமென்ற முறையைப் புகுத்தியது. இவ்விரண்டிற்காகவும் இயந்திரத்தில் இருந்த தொழிலாளர்களுக்கு சிரமமான பகுதிகளை சீரமைக்கவும் பு.ஜ.தொ.மு. தோழர்கள் போராடினர். இதனால் பல சார்ஜ்-சீட்டுகள், சஸ்பெண்ட் அடக்குமுறைகளை எதிர்கொண்டு இறுதியில் வெற்றி பெற்றனர். 482 நிமிட உற்பத்தியை முறியடித்தனர். கையினால் தள்ளுவதற்கு பதிலாக கன்வேயர் முறையை கொண்டுவர வைத்தனர்.

ஆலை நிர்வாகம் கருவிகளில் மாற்றம் செய்யாமல் இருந்த பகுதிகளில் மாற்றங்களைக் கொண்டு வந்தனர். இன்று வாய் கிழிய மேடை போட்டு பேசுகின்ற தலைவர்கள் இதனை களத்தில் சாதித்ததில்லை. மேலிருந்து ஒருதலைவர் வந்து தொழிலாளர்கள் மீதான அடக்குமுறைகளை ஒழித்துவிட முடியாது. கீழிருந்து தொழிலாளர்களை விழிப்படையச் செய்து களப்போராளிகளை உருவாக்கி போராடுவதன் மூலமே அடக்குமுறைகளுக்குத் தீர்வு காணமுடியும் என்ற நோக்கில் புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணி தோழர்கள் இத்தேர்தலில் போட்டியிடுகின்றனர்.

15-09-2014 அன்று வெளியிட்ட பிரசுரம்

[பிரசுரத்தைப் பெரிதாகப் பார்க்க படங்களின் மீது சொடுக்கவும்]

அசோக்லேலாண்டின் முதலாளித்துவ பயங்கரவாதத்தை முறியடிப்போம்!
ஜனநாயகமான உற்பத்திச் சூழல், பணிப்பாதுகாப்பு ஆகியவற்றை வென்றெடுப்போம்!
புதிதாக 1,000 பேரை நிரந்தரப் பணியில் அமர்த்தப் போராடுவோம்!
களப்போராளிகளை வெற்றி பெறச் செய்வோம்!

அன்பார்ந்த லேலாண்டு தொழிலாளர்களே! தோழர்களே!

பாதுகாப்பற்ற பணிச்சூழல், அடக்குமுறை, ஆட்குறைப்பு என்ற பொதுநிலைமை நமது நாட்டின் தொழிற்துறையில் கடந்த 20 ஆண்டுகளாக தலைவிரித்தாடுகிறது. தொலைபேசி, இரயில்வே, போக்குவரத்து உள்ளிட்ட பொதுத்துறைகளிலே தொழிற்சங்கங்கள் மிக மோசமான அளவில் சிதைக்கப்பட்டுள்ளன. மிச்சமீதம் இருக்கின்ற சட்டங்கள், உரிமைகள் எல்லாம் படுவேகமாக பறிக்கப்பட்டு வருகின்ற இன்றைய சூழலில் அசோக்லேலாண்டும் இதிலிருந்து தப்பவில்லை. 14,000 ஆக இருந்த நமது ஆலைத் தொழிலாளர்கள் இன்று 6,000 தொழிலாளர்களாக சுருக்கப்பட்டுள்ளனர். இந்தப் போக்கு நம்மை இன்னும் பின்தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

அசோக்லேலாண்டு 1-ல் நடந்த ஆட்குறைப்பு நடவடிக்கை!

அசோக்லேலாண்டு 1-ல் இருந்து சுமார் 900 தொழிலாளர்களை இடமாற்றம் செய்து அசோக்லேலாண்டு 2-க்கு அனுப்பியது இது தமிழக அளவில் நடந்த ஒரு பெரிய ஆட்குறைப்பு நடவடிக்கை; அசோக்லேலாண்டில் தாண்டவமாடும் முதலாளித்துவ பயங்கரவாதத்தின் மிகப் பிரம்மாண்டமான தாக்குதலின் கூரிய வெளிப்பாடு. 2004-ம் ஆண்டிலிருந்து இதை முன் ஊகித்து தொழிலாளர்களுக்கு உணர்த்தி, போராட அறைகூவி வருகின்றோம். இன்று நிலைமைகள் மேலும் தீவிரமடைந்துள்ளன.

உணவுத் தட்டில் புழு இருந்ததை தட்டிக்கேட்ட தொழிலாளர்கள் சஸ்பெண்ட் செய்யப்பட்டது முதல், ஆலை நிர்வாகம் பணியிடத்தில் தோண்டிய பாதுகாப்பற்ற குழியில் தவறிவிழுந்த தொழிலாளிக்கு உதவச் சென்றவர் சஸ்பெண்ட் செய்யப்பட்டது வரை லேலாண்டு 2-ல் நிலவுவதெல்லாம் “இம்மென்றால் சிறைவாசம்! ஏன் என்றால் வனவாசம்!”. ஆலையில் நிலவும் பணிச்சூழல் என்பது மிகவும் கொடூரமானது. இந்தப் பணிச்சூழல் என்பது ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்கள் அனுபவிக்கும் துன்பங்களுக்கு சற்றும் குறைந்ததல்ல; மேலும் இது உளவியல் பாதிப்பை ஏற்படுத்தி வருகிறது.

ஆனால், இவற்றை எதிர்த்துக் கேட்கவேண்டிய சங்கத்தின் நிலைமை என்ன? பாராளுமன்ற ஓட்டுச்சீட்டு சீரழிவு அரசியலுக்கு சற்றும் குறையாத எல்லா சீரழிவுகளையும் இந்தத் தேர்தலில் நாம் காண்கிறோம்.

கடந்த சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பெல்லாம் நமது ஆலையில் போட்டியில் ஈடுபடும் அணியினர் கொள்கை என்று ஏதாவது பேசுவார்கள். தற்போதோ கொள்கை என்று எதுவும் இல்லை. இந்த அணியில் இருந்து கொண்டே அந்த அணிக்கு ஆதரவு! ஒரு கருத்தை மேடையில் முழங்கிக் கொண்டே அதனை கீழே போட்டு புதைப்பது என்று வேறுபாடுகள் எதுவும் இல்லாமல் போய்விட்டது. தற்போது கொள்கை ஒன்று இருப்பதாக இவர்கள் காட்டிக் கொள்வதெல்லாம் தொழிலாளர்களை ஏமாற்றும் நடவடிக்கை மட்டுமல்லாது, முதலாளித்துவத்திற்கு செய்யும் சேவைதான்!

இது மட்டுமா, சொந்த அணியிலேயே தேர்தலில் நிற்பதற்கு பணத்தைக் கொடுத்து சீட் கேட்பது, சாராயம், காசு கொடுத்து ஓட்டு வாங்குவது, பொய்யான கருத்துக்களை கிசுகிசுக்களாக பரப்பி ஓட்டு வாங்குவது, செய்யாத விசயங்களை செய்துவிட்டதாகக் கூறி ஓட்டு வாங்குவது, அடுத்தவர்களைப் பற்றி அவதூறான கருத்துக்களைக் கூறி ஓட்டுவாங்குவது என எல்லா சீரழிவுகளும் தலைவிரித்தாடுகின்றன. தங்களுக்குள் பதவிப்போட்டி, காலைவாருதல், ஈகோ, காரியவாதம் ஆகியவைதான் நிறைந்துள்ளன.

நாம் விரும்பவில்லை என்றாலும் இவ்வாறு போட்டியிடும் வேட்பாளர்களில் பலர் மணல் கொள்ளை, ரியல் எஸ்டேட், தண்ணீர் வியாபாரம், கந்துவட்டி, பைனான்ஸ் போன்ற தனியார்மயம், தாராளயமயத்தால் உருவான எல்லா கேடுகெட்ட ‘தொழில்’களையும் செய்பவர்களாக உள்ளனர். இயன்றவரை எல்லா சமூக விரோத நடவடிக்கைகளிலும் நேரடியாகவும், மறைமுகமாகவும் ஈடுபடுபவர்களாகவும் உள்ளனர். ஒரு வேட்பாளர் என்பவர் இவற்றில் ஏதாவது ஒரு ‘தகுதி’யைக் கொண்டவராகவே உள்ளார். மொத்தத்தில் இந்த வகையினரின் கைதான் தேர்தலில் உயர்ந்து நிற்கிறது; இவர்களின் குரல்தான் தேர்தலில் ஓங்கி ஒலித்துக்கொண்டிருக்கிறது.

தொழிற்சங்கத் தலைமை எப்படியெல்லாம் சீரழிந்துள்ளது என்பதை கடந்த காலத்தில் பலமுறை பு.ஜ.தொ.மு.வின் பிரசுரங்களில் விளக்கியுள்ளோம். தொழிற்சங்க சுல்தான்களாக, தாதாக்களாக இருக்கின்றனரே ஒழிய, தொழிலாளர்களின் ஜனநாயக பூர்வமான தலைமையாக இவர்கள் யாரும் இல்லை என்பதுதான் அசோக் லேலாண்டின் வரலாறாக உள்ளது. தொழிலாளர்களுக்காக போராட்ட குணம் இல்லாத இவர்களால், ஆலை மேனேஜ்மெண்டுடன் அட்ஜெஸ்ட்மென்ட் இல்லாமல் தொழிற்சங்க பதவிக்கு போட்டி போடமுடியாது; போட்டியிடவில்லை என்பதை நாம் நன்கு அறிவோம்.

கேவலத்திலும் கேவலமான விசயம் என்னவென்றால், ஆட்குறைப்பு, வேலைப்பளு திணிப்பு உள்ளிட்ட தாக்குதலை இவர்கள் மறைக்கின்றனர். மாறாக, தொழிலாளர்களுக்கு வழக்கமாக ஆலை நிர்வாகம் செய்யக்கூடிய, செய்யவேண்டிய கடமைகளையே இவர்கள் தங்களது சாதனைகளாக காட்டிக்கொள்கின்றனர்.

இவ்வளவும் தொழிலாளர்களாகிய நாம் எதிர்நோக்கி இருக்கும் பிரச்சனைகள் என்ன என்பதை திசைதிருப்புவதில் இவர்கள் எல்லோரும் உடன்படுகின்றனர் என்பதையே காட்டுகின்றன. கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்தால் இவர்கள் எல்லோரும் நமக்கு முக்கியமான பிரச்சினை என்று சொல்வது, எல்லோரும் முன்தள்ளும் விசயம் பணம் என்பதைத்தான். இதனைத்தான் எல்லா தொழிலாளர்களும் எதிர்நோக்கும் பிரச்சனை என்பதாகக் கூறி, தொழிலாளர்கள் மீதான அடக்குமுறைகளை சுருக்கிக் காட்டுகிறார்கள். மற்றபடி ஆலையில் எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை என்பதான ஒரு தோற்றத்தையும் ஏற்படுத்துகின்றனர்.

ஆனால், இவர்களே சொல்கின்ற இந்தப் பிரச்சனையை இவர்கள் தீர்த்ததில்லை என்பதுதான் வரலாறு. ஒசூரில் நமக்கு சமமான அனுபவம் கொண்ட தொழிலாளர்கள் வாங்கும் ஊதியத்தைவிட பாரிய அளவில் குறைவான ஊதியம் வாங்குபவர்கள்தான் லேலாண்டு தொழிலாளர்கள் என்ற நிலைமைக்குக் காரணமான இவர்கள், இதனை மாற்றியமைக்கப் போவதாகவும், இதனால் தங்களை ஆதரிக்குமாறும் மீண்டும் மீண்டும் ஓட்டுக் கேட்கிறார்கள். நிலைமையை மாற்றிவிடுவார்கள் என்ற கருத்தும் சில தொழிலாளர்களுக்கு ஏற்படுகிறது.

ஆனால், இது உண்மையா? இந்த நிலைமையை இவர்கள் மாற்றுவார்களா? இவர்களால் மாற்ற முடியுமா? இல்லை, இல்லை, இல்லவே இல்லை. ஒசூரில் நமக்கு, ‘சமமான அனுபவம் கொண்ட தொழிலாளர்கள் வாங்கும் ஊதியத்திற்கு சமமான ஊதியம்’ என்ற அகத்திக்கீரையைக் காட்டி கசாப்புக் கடைக்காரன் ஆடுகளை ஏமாற்றுவதைப் போல தொழிலாளர்களான நம்மை ஏமாற்றுகின்றனர். ஆகையால், சம ஊதியம் – குறைந்த பட்ச மாற்றம் என்று எதையும் இவர்கள் சாதிக்க மாட்டார்கள் என்பதை தொழிலாளர்கள் உணரவேண்டும். மற்றபடி பாதுகாப்பான பணிச்சூழல், ஜனநாயக பூர்வமான உற்பத்தி என்று இவர்கள் பேசுவதெல்லாம் பம்மாத்து. ஏனென்றால், பாதுகாப்பான பணிச்சூழல் என்பது மேலிருந்து சங்கத் தலைமை பேச்சுவார்த்தை நடத்தி வாங்கிக் கொடுத்து விடுவதல்ல.

தொழிலாளர்கள் இந்த அவலங்களை வெளி உலகிற்கு காட்டி, ஆலை நிர்வாகத்தின் பயங்கரவாதங்களை அம்பலப்படுத்தி, அதன் மூலம் ஒட்டுமொத்த தொழிலாளர்களின் ஆதரவை வென்றெடுப்பதன் மூலம் தான் வெற்றிபெற முடியும். அந்த உரிமைகளுக்காக போராடும் களப்போராளிகளே இன்றைய தேவை. இன்று வேட்பாளர்களாக நிற்கும் பலரும் பாதுகாப்பற்ற, கொடூரமான நமது ஆலையின் பணிச்சூழலை எதிர்த்து நின்றதில்லை என்பதை தொழிலாளர்கள் உணரவேண்டும். இவ்வாறு எதிர்த்து நின்று தொழிலாளர்கள் குரல்கொடுத்த போதெல்லாம் அவர்களுக்கு துணைநின்றதும் இல்லை. சில கமிட்டி உறுப்பினர்கள் தொழிலாளர் பிரச்சனைகளை கமிட்டிக் கூட்டங்களில் எடுத்துச் சொன்னாலும், ஆலை நிர்வாகத்தின் குரலையே இவர்களுக்கு பதிலாக தந்து அவர்கள் குரலை அடக்கிவிடுகின்றனர். சங்கப் பொறுப்புகளில் இருந்த பலரும் நிர்வாகத்துடன் சமரசம், ஆலை நிர்வாகத்தின் எல்லா உத்தரவுகளுக்கும் அடக்கி வாசித்தல் என்று லேலாண்டு தொழிலாளர்களை பரதேசி திரைப்படத்தில் வருகின்ற கொத்தடிமை நிலைக்கு கொண்டு சென்றவர்கள்தான் என்பதை நாம் உணரவேண்டும்.

இவ்வாறு ஆலைக்குள் லேலாண்டு தொழிலாளர்கள் எதிர்கொண்டு வருகின்ற நிர்வாகத்தின் அடக்குமுறை, ஜனநாயகமற்ற உற்பத்திமுறை, பாதுகாப்பற்ற பணிச்சூழல், நியாயமற்ற ஊதியம் போன்றவற்றிற்கு எதிராக குரல்கொடுத்து வருபவர்கள் பு.ஜ.தொ.மு. தோழர்கள்தான். ஆலையில் பாதுகாப்பற்ற பணிச்சூழலால் ஏற்பட்ட விபத்தை எதிர்த்து கேட்டதற்காக, நிர்வாகத்தால் சஸ்பெண்ட் செய்யப்பட்டதை நேர்மையாக எதிர்கொண்டு வருபவரும் பு.ஜ.தொ.மு. தோழர்தான். இவற்றால் ஆலை நிர்வாகத்தின் அடக்குமுறைகளை சந்தித்து வருபவர்களும் பு.ஜ.தொ.மு. தோழர்கள்தான். இதற்கெல்லாம் அஞ்சாமல் களத்தில் போராடி வருபவர்களும் பு.ஜ.தொ.மு. தோழர்கள் தான்!

அந்த வகையில் இந்தத் தேர்தலில் பு.ஜ.தொ.மு.வின் தோழர்களான

தோழர்.சு.பரசுராமன், இணைச் செயலாளர் பொறுப்புக்கும்
தோழர்.எஸ்.இரவிச்சந்திரன், எல்.சி.வி.சேசிஸ் பகுதி கமிட்டிக்கும்

போட்டியிடுகின்றோம்.

எங்களுக்கு வாக்களித்து பெருவாரியான வாக்குவித்தியாசத்தில் வெற்றி பெறச் செய்யுமாறு தங்களைக் கேட்டுக்கொள்கிறோம்!

புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணி
கிருஷ்ணகிரி–தருமபுரி–சேலம் மாவட்டங்கள்
தொடர்புக்கு – 97880 11784 – ஒசூர்.

16-09-2014 அன்று வெளியிட்ட பிரசுரம்

[பிரசுரத்தைப் பெரிதாகப் பார்க்க படங்களின் மீது சொடுக்கவும்]

அசோக்லேலாண்டின் முதலாளித்துவ பயங்கரவாதத்தை முறியடிப்போம்!
ஜனநாயகமான உற்பத்திச் சூழல், பணிப்பாதுகாப்பு ஆகியவற்றை வென்றெடுப்போம்!
புதிதாக 1000 பேரை நிரந்தரப் பணியில் அமர்த்தப் போராடுவோம்!
களப்போராளிகளை வெற்றி பெறச் செய்வோம்!

லேலாண்டு-2 ஆலை முதலாளித்துவ பயங்கரவாதத்தின் இரத்த சாட்சியங்களை இங்கே உங்கள் முன் வைக்கிறோம். இவை நாம் நாளும் அனுபவிக்கும் கொடுமைகள், கொடூரங்கள், சித்திரவதைகள்! இயன்றவரை தொகுத்துள்ளோம்! இந்த அவலங்களுக்கு முடிவுகட்டதான் எமது பு.ஜ.தொ.மு. தோழர்களான நாங்கள் தேர்தலில் போட்டியிடுகின்றோம். பதவி பவிசுக்காக அல்ல. நாங்கள் வெற்றிபெறுவது எவ்வளவு அவசியம், அவசரம் என்பதை இந்த இரத்த சாட்சியங்களைப் படித்தால் நீங்களே உணர்வீர்கள்!

அசோக்லேலாண்டு யூனிட் 2 என்பது கம்பெனி எனும் பெயரில் உள்ள இட்லரின் வதைக்கூடமாக உள்ளது. கம்பெனி நுழைவாயிலே முதல் கேட் நிர்வாகத்தரப்பு ஆட்கள், இரண்டாவது கேட் நிரந்தரத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் பயிற்சித் தொழிலாளர்கள், மூன்றாவது கேட் முழுக்க பெரும்பான்மையாகிவரும் ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்கள் என தனித்தனிதீவுகளாக தொழிலாளர்களைப் பிரித்துள்ளது லேலாண்டு நிர்வாகம். வர்க்க ஒற்றுமையின் வாசனை கூட வெளிவந்துவிடக் கூடாது என்ற லேலாண்டின் நரித்தனம் இது!

கேண்டீனை சரியாக 8.00 மணிக்கெல்லாம் மூடிவிடுகிறார்கள். அதற்கு பிறகு காலதாமதமாக ஒருவர் 8.01-க்கு சென்றாலும் அங்கே அனுமதியில்லை. தாமதமாக வருபவர், தான் வேலைசெய்யும் பகுதிக்கு சென்று காலை உணவு உண்ணாமலேயே பட்டினியுடனே உற்பத்தி போட வேண்டும். அதுமட்டுமின்றி நிர்வாகம் காலதாமதத்திற்கு தண்டனையாக 15 நிமிடத்திற்கான வேஜ்-கட் செய்துவிடுகிறார்கள். 8.16-க்கு ஒருவர் சென்றால் 30 நிமிடத்திற்கான வேஜ்-கட் செய்துவிடுகிறார்கள். இது நினைத்துப் பார்க்க முடியாத வன்முறையாகும். அதுவும் கேப் வெல்டு, பெயின்ட் சாப் தொழிலாளர்கள் மலை ஏறுவது போல் ஓடவேண்டும். தன்னுடைய வேலைப்பகுதிக்கு அவ்வளவு மேடு-பள்ளங்களைத் தாண்டித்தான் செல்ல வேண்டும், இதற்கான முறையான பாதைவசதி ஏதும் கிடையாது. தொழிலாளர்கள் முட்டிமோதி சென்றுதான் தங்களது வருகையைப் பதிவு செய்யவேண்டும் என்ற நிலை.

வெல்டிங் சாப்-பில் பல்வேறு பிக்சர்கள் இருக்கும். தொழிலாளர்கள் அதனைச் சுற்றி வேலை செய்துவிட்டு கேபினின் பகுதிகளான அவற்றை அடுத்தடுத்த ஸ்டேஜ்களுக்கு மாற்றித்தர வேண்டும். அதாவது பிக்சர் மற்றும் வெல்டிங்கள் ஒரே இடத்தில் நிலையாக இருக்கும். தொழிலாளர்கள்தான் கன்வேயர் மாதிரி ஓடிஓடி வேலைசெய்ய வேண்டும். இதற்கு டைம்-ஸ்டடி எப்படி தீர்மானிக்கிறார்கள் தெரியுமா? சி.எல் மற்றும் அப்ரண்டீசை மிரட்டி ஆசைகாட்டி ஓடஓட விரட்டி வேலை வாங்குவதன் மூலம்தான். இவ்வாறு சக்கையாக பிழிந்து வேலைவாங்கியதைவிட, பன்மடங்கு இலக்கை வைத்து தொழிலாளர்களை செய்யச் சொல்கின்றனர். கம்ப்யூட்டர் மூலம் கணக்கீடு செய்து வைத்துக்கொண்டு அதன்படியும் உற்பத்தி செய்யவேண்டும் என நிர்ப்பந்திக்கின்றனர்.

ஏற்கனவே, உடல்நிலை சரியில்லாதவர்கள், விபத்துக்குள்ளானவர்கள் போன்றோர்களுக்குக்கூட அங்கே இரக்கம் காட்டுவதில்லை. அங்கே இருக்கின்ற ஸ்பாட் வெல்டிங் கன்கள் அனைத்தும் ஃபோர்டு போன்ற பன்னாட்டுக் கம்பெனிகள் (பழைய காலாவதியான தொழில்நுட்பம் என்பதாலும், அவற்றை பயன்படுத்த அந்நாட்டு அரசுகள் தடைவிதித்து விட்டதாலும்) வீசியெறிந்தவற்றை எடுத்துவந்து அவற்றை பொருத்தி வேலை செய்ய நிர்ப்பந்திக்கின்றனர். ஒவ்வொரு கன்னும் யானை, முதலை மாதிரி இருக்கின்றன. அவை அனைத்தும் அனகோன்டா பாம்பினைப்போன்ற ஹோஸ்பைப்பில் பிணைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இவற்றை தன் உடம்பில் சுற்றிக்கொண்டுதான் வெல்டிங் செய்யவேண்டும். அதில் உள்ள மேக்னட் தொழிலாளியுடைய உடம்பை, தொழிலாளியின் உள்ளுறுப்பைக்கூட பதம்பார்த்துக்கொண்டுதான் இருக்கின்றது.
இது இளம் வயது தொழிலாளர்களுக்கே பெரும் பாதிப்பை ஏற்படுத்திவருகிறது. அவர்களை ஆறுமாதம், ஒருவருடம் என வேலை வாங்கிவிட்டு உனக்கும் இந்த கம்பெனிக்கும் இனி எந்தவித சம்மந்தமுமில்லை என துரத்தி விடுகின்றனர். வேலை செய்யும்போது கடும் வார்த்தைகளால் திட்டியும், மிரட்டியும்அதிகாரிகள் வேலை வாங்குகின்றனர். பெயரளவிலான மரியாதைகூட அங்கே அவர்களுக்கு இல்லை. இப்படி வாங்கப்பட்ட, வாங்கப்படுகின்ற உற்பத்தியைத்தான் பிளான்ட்-1 லிருந்து இடமாற்றம் செய்யப்பட்ட மூத்த தொழிலாளர்களை செய்யச் சொல்லி நிர்வாகம் நிர்ப்பந்திக்கிறது. வேறுவழியின்றி வேதனையோடு புலம்பிக்கொண்டேயும் தனது மனதிற்குள் புழுங்கிக்கொண்டேயும் வேலைசெய்துவருகின்றனர்.

ஸ்லோ பாய்சன் கில்லர் ஷாப்!

ஒரு சீனியர் தொழிலாளி கம்பெனி டாய்லட்டில் இடறி விழுந்து விட்டதால் அவரது வலதுகரம் ஒடிந்துவிட்டது. அதற்காக மருத்துவம் எடுத்துக்கொண்டு தனது உடல்நிலையை ஓரளவிற்கு சரிசெய்துகொண்டு வேலைக்கு திரும்பியுள்ளார். அவரது வலதுகரத்தில் ஸ்டீல் ராடு வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அந்தத் தொழிலாளிக்கு ஸ்பாட்வெல்டிங் அடிக்கச் சொல்லி அதிகாரி நிர்ப்பந்திக்கிறார். விபத்துக்குள்ளான, ராடு பொருத்தப்பட்ட அந்தக்கையால் ஸ்பாட் வெல்டிங் வைக்க வேண்டியிருப்பதால் அதனை அந்தத் தொழிலாளி மறுத்தார். இதற்காக, பல முறை சங்கச் செயலாளர் உட்பட நிர்வாகிகளிடம் முறையிட்டும் பலனின்றி மன வெறுப்புடனே வேலைசெய்தார். பின்னர் அவருடன் வேலைசெய்யும் சக தொழிலாளர்களின் முயற்சியால் பெயின்ட்சாப்பில் உள்ள ஒருவரிடம் பேசி பரஸ்பரம் இடமாற்றம் செய்துகொள்ளப்பட்டது. அந்தளவிற்கு ஈவிரக்கமற்ற கொலைக்களமாக எம்.டி.விஸ்பாட் வெல்டிங் சாப் (ஸ்லோ பாய்சன் கில்லர் ஷாப்) உள்ளது.

ஸ்பாட் வெல்டிங் சாப் முழுவதும் வெல்டிங் இயந்திரம் வெளியேற்றும் புகை வெளியேறி விடாமல் அது தொழிலாளர்களையே தாக்கும் வண்ணம் காற்றோட்டம் இல்லாமல் எக்ஸாஸ்ட் ஃபேன் போன்றவை போதிய அளவில் பொருத்தப்படாமல் உள்ளது. கணக்கு காட்டும் வகையில் பொருத்தப்பட்டிருக்கும் ஓரிரு ஃபேன்கள் இயங்காமலேயே இருக்கின்றன. இதுகுறித்து கேட்டால் “அது மெயின்டனன்ஸ் பிரிவினருடைய வேலை”, என்று கைகழுவி விடுகின்றனர் அதிகாரிகள். இது குறித்து அக்கறை கொள்ளும் ஓரிரு தொழிலாளர்கள் தொடர்ந்து வலியுறுத்திப் போராடினால், அந்த நேரத்தில் மட்டும் ஃபேனை இயங்கச்செய்து விடுகின்றனர். பிறகு அந்தக் குறிப்பிட்ட தொழிலாளியை வேறு இடம் மாற்றி அனுப்பி வைத்து விடுவது போன்ற இழிந்த போக்கையே கடைபிடிக்கின்றனர். ஃபேன்களும் பழைய இயங்கா நிலைக்கு சென்றுவிடுகின்றன!

உற்பத்தியை மட்டுமே இலக்காகக் கொண்டு தொழிலாளர்கள் வேலைவாங்கப்படுகின்றனர். இதற்கு தொழிலாளியாக இருந்து நிர்வாக அதிகாரியாக பதவி உயர்த்தப்பட்டிருப்பவர்களையே ஆலைநிர்வாகம் பெரிதும் பயன்படுத்துகிறது. அவர்கள்தான் வெறித்தனமாக அங்கே வேலைசெய்யும் வாரிசு எம்ப்ளாயிகளான இளம் தொழிலாளர்களை அதட்டியும், “ரிப்போர்ட் எழுதிக் கொடுத்து விடுவேன்”, என மிரட்டியும்வேலைவாங்குகின்றனர். “இந்த வயதில் உனக்கு இவ்வளவு சம்பளமா?”என்கிறவன்மத்தோடு வேலைவாங்குகின்றனர். தன்னோடு நெருங்கிப் பழகும் தொழிலாளர்களிடம், சீனியர்- ஜூனியர் பாகுபாடு பார்க்கும் கண்ணோட்டத்தை உருவாக்கும் வகையில் நடந்து கொள்கின்றனர். நிர்வாக அதிகாரிகளின் இந்த பிரித்தாளும் நயவஞ்சகத்தை புரிந்துக்கொள்ளாமல் சிலர் இதற்கு பலியாகிவிடுகின்றனர்.

மெடிக்கல் பிரச்சினையில் உள்ளவர்களை அவர்களுக்காக அனுதாபம் காட்டி இடமாற்றம் செய்கிறோம் என்று சொல்லி அதனினும் கொடுமையான மெட்டீரியல் மூவ்மென்ட் என்ற ட்ராலி தள்ளும் வேலையை கொடுக்கின்றனர். அதனைச் செய்து பார்த்துவிட்டு,“இதற்கு ஏற்கனவே செய்த வேலையே போதும்!” என தொழிலாளி கருதும்வண்ணம் செய்துவிடுகின்றனர். இதனை பார்க்கும் பிற தொழிலாளர்கள் (மெடிக்கல் பிரச்சினை உள்ளவர்கள்) இடமாற்றம் கோராமல் மனதில் புழுங்கிக்கொண்டே வேலைசெய்து வருகின்றனர்.

எல்.சி.வி. கேப் வெல்டிங் பகுதியில் ஒரு பி.டி.சி தொழிலாளி ட்ராலியில் வைத்து மெட்டீரியல் மூவ்மென்ட் செய்தால் லேட்டாகிறது என்று சொல்லி, பெரிய கத்திபோன்ற கூரிய முனையுள்ள கேபின் பாடியை தூக்கிவர நிர்ப்பந்தித்ததால் விபத்தாகி இரத்தம் சொட்ட சொட்ட மருத்துவமனைக்கு சென்று மருத்துவம் பார்த்தும் அவரது வலது கரமே செயலிழந்து போயிற்று. பெங்களூர் தனியார் மருத்துவமனையில் வைத்து பிளாஸ்டிக் சர்ஜரி செய்து அதற்கான இழப்பீடுகளைக் கொடுத்து கவனித்துக் கொள்கிறோம் என வாய்வழி பேச்சில் சொல்லிவிட்டு வெறும் முதலுதவி மட்டுமே செய்துவிட்டு அவரை கவனிக்காமல் விட்டுவிட்டனர்.கடைசியில் அவரது சக தொழிலாளர்கள்தான் அவருக்கு உணவளித்து பாதுகாத்தார்கள். இதுபோன்ற கொலைபாதகச் செயல்களை எல்லாம் பட்டியலிட்டால் கருட புராணத்திலும் மனுதர்மத்திலும் சொல்லப்பட்டவை குறைவோ என்று எண்ணத்தோன்றும்.

அடுத்து, பெயிண்ட் சாப்!

வெளிக்காற்று நுழையவிடாமல் மூச்சுத் திணறவைத்து தொழிலாளர்களை கொலை செய்வது எப்படி என கருட புராணத்தில் சொல்லப்பட்டதை நிலைநாட்டும் சாப்! இந்த சாப்பில் உள்ள தொழிலாளர்களுக்கு முறையாக மெடிக்கல் டெஸ்ட் எடுத்து சோதித்தாலே இவர்களது நிலைமையை புரிந்து கொள்ள முடியும். சார்ஜ் சீட், சஸ்பெண்ட் போன்ற அடக்குமுறைகளை தொழிலாளர்கள் மீது செலுத்துவதன் மூலம் பல உண்மைகளை மறைத்துவிடுகிறது ஆலைநிர்வாகம்.

எல்.சி.வி.: தலைக்கு மேல் தொங்குவது கேப் அல்ல! கொலைக்கருவி!

எல்.சி.வி சேசிஸ் லைனில் கேப் மௌன்ட்டிங் ஆகின்ற ஸ்டேஜில், கன்வயர் ஓடிக்கொண்டிருக்கின்ற போதே சேசிஸின் முகப்புப்பகுதியில் கேபினானது மேலிருந்து வந்திறங்குகிறது. கேபினை மேனுவல் கிரேனைக் கொண்டுதான் மூவ் செய்து கொண்டே லாவகமாக இறக்கிக் கொண்டே அதனை பொருத்தவேண்டும். தொங்கிக்கொண்டிருக்கும் கேபினுக்கு கீழே தொழிலாளர்கள் வேலைசெய்து கொண்டிருக்கும்போது பலமுறை கேபினானது அதன் நிலையிலிருந்து நழுவி தொழிலாளர்கள் மீது விழும் வண்ணம் இறங்கி வந்துள்ளது. இவ்வாறு இறங்கி வருவதற்குக் காரணம் அங்கே நிலையான தடுப்பான் (ஸ்டாப்பார்) ஏதும் பொருத்தப்படவில்லை. மேலும், மேனுவலாக கீழே இறக்கும் பொழுது அது சீரான வகையில் இறங்கி வராது, பலநேரங்களில் ஜர்க் ஆகி வேகமாக இறங்குவதுதான் நடக்கிறது. இவையெல்லாம் கேபினுக்கு கீழே வேலை செய்கின்ற தொழிலாளர்கள் மீது விழுந்து அவர்களின் உடல்நசுங்கி போவதற்கோ, அல்லது பலத்த உடலுறுப்பு சேதங்கள் நடப்பதற்கோ வாய்ப்புகள் உள்ளன. இதற்கு சாட்சியாக சமீபத்தில் நடந்த சம்பவத்தை இங்கே குறிப்பிடுகிறோம்.
இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்பு ஒருநாள், தொழிலாளி ஒருவர் கேபினுக்கு கீழே வேலைசெய்துக் கொண்டிருக்கும்போது திடீரென கேபின் இறங்கிவிட்டது. உடனே அவர் சுதாரித்துக்கொண்டார். அதனால், மயிரிழையில் உயிர் தப்பினார். இதனால், ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியின் விளைவால் அவர் அங்கேயே மயக்கமடைந்தார். ஆம்புலனஸ் வரவழைக்கப்பட்டு சிகிச்சைக்காக மருத்துவமனைக்கு கொண்டுச் செல்லப்பட்டார். இதற்கு பிறகு, இந்த இடத்தில் நிரந்தரத் தொழிலாளர்களை ஈடுபடுத்துவதை தவிர்த்து, டிப்ளமோ அப்ரண்டீஸ், சி.எல் தொழிலாளர்களை ஈடுபடுத்தியது ஆலைநிர்வாகம். இதன் மூலம் விபத்து நடப்பதற்கான ஆபத்தான சூழலை தொடரவைத்துள்ளது. அப்போதைக்கு பிரச்சனைத் தீர்ந்ததாக நிரந்தரத் தொழிலாளர்களாகிய நாம் கருதினோம். ஆனால், ஒருசில வாரத்திற்குள் மெல்ல மெல்ல நிரந்தரத் தொழிலாளர்களை ஈடுபடுத்தி வருகிறது. கன்வயர் லைனில் அந்த இடத்தில் மட்டுமாவது (கேப் மௌவுண்டிங் பகுதியில்) கன்வயரை நிறுத்தி ஸ்டாப்பரை பொருத்தி பாதுகாப்பாக வேலையை முடித்தனுப்ப முடியும். ஆனால் அவ்வாறு செய்யாமல் தொழிலாளரின் உயிரை மயிராய் மதிக்கிறது ஆலை நிர்வாகம். இது குறித்து தொழிலாளர்கள் எடுத்துரைத்தாலும் ஏற்பதில்லை. சங்கநிர்வாகிகளை அழைத்து சுட்டிக்காண்பித்தால் அந்த நேரத்தில் இயல்பாக அவர்களும் கோபமடைந்து அதிகாரிகளை திட்டுகின்றனர். அடுத்து மேல்மட்ட நிர்வாகம் சொல்லும் கருத்துக்கு பலியாகி அதனை தொழிலாளர்களிடம் ஒப்பித்துவிட்டு சென்றுவிடுகின்றனர்.

எல்.சி.வி. சேசிஸ் லைன் – தொழிலாளர்களின் காலை ஒடித்து கண்ணைக் குருடாக்கும் பகுதி!

எல்.சி.வி. கேப் டிரிம், சேசிஸ் லைன்களை சி.எல், அப்ரண்டீஸ் இளைஞர்களை வேலைசெய்ய வைத்து அதிகபட்சமாக விரட்டிவிரட்டி வேலை வாங்கி இதுதான் இதற்கு உரிய டைம் என்று சொல்கின்றனர். ஒரு வண்டிக்கு 5.3 நிமிடம் என்று கால இலக்கை இவர்களே தீர்மானித்துக் கொள்கின்றனர். இந்த வேகத்தில் கன்வேயரை இயக்கி தொழிலாளர்களை வேலை வாங்குகின்றனர். தொழிலாளர்கள் மிகவும் மும்முரமாக வேலை செய்து கொண்டிருக்கும்போதே இடையில் கன்வயர் வேகத்தை அவர்களுக்கே தெரியாமல் கூட்டிவைத்து விடுகின்றனர். இதனைப்பற்றிக் கேள்வி கேட்டால் சார்ஜ்-சீட், சஸ்பெண்ட் என்ற ஆயுதத்தைக் காட்டி மிரட்டுகின்றனர். கன்வேயரில் மூவ் ஆகிக்கொண்டிருக்கும் மவுண்ட் செய்யப்பட்ட கேபினுக்கு மேல் ஏறி வேலை செய்துவிட்டு மூவிங் நிலையிலிருந்து கீழே குதித்துத்தான் இறங்க வேண்டும் என்ற ஆபத்தான நிலைமையை ஏற்படுத்தியுள்ளனர். இவ்வாறு வேலை செய்ய நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டதால் இடறி விழுந்து கால் ஒடிந்து சிலமாதங்கள் விடுப்பில் இருந்து மருத்துவம் செய்துகொண்டு வேலைக்கு திரும்பியுள்ளார் ஒரு தொழிலாளி. அந்த வேலைகளை மூத்த தொழிலாளர்களை செய்யச் சொல்லி நிர்பந்திக்கும் கொடுமை இங்கே இன்னும் நிகழ்கிறது. பாதுகாப்பு குறித்து அக்கறையோடு இருக்கும் ஓரிரு தொழிலாளர்கள்தான் அதனை எதிர்த்துப் போராடுகின்றனர். ஆனால், பிரச்சினையை தீர்க்காமல் அத்தொழிலாளர்களை இடமாற்றம் செய்து விடுகின்றனர். இங்கு மூவிங்கில் இருக்கின்ற கன்வேயரில் இருந்து இறங்குவதற்கு தேவையான பிளாட்ஃபார்ம் பொருத்தமாக அமைக்க வேண்டும். ஆனால், அவ்வாறு ஆலை நிர்வாகம் அமைக்கவில்லை. இதனை கேட்கும் தொழிலாளர்களை பணிய வைக்க வேண்டும் என்பதற்காக வேறொரு தொழிலாளியை அங்கே அதே வேலையை செய்ய வைத்து, கேள்வி கேட்கும் தொழிலாளி வேலை செய்வதில்லை என்றும் பழி போடுகின்றனர். தங்களுக்கு விசுவாசமான கெம்பா தொழிலாளர்கள் மூலம் அவதூறு செய்கின்றனர்.

எல்.சி.வி. சேசிஸ் அசெம்பிளி லைனில் உள்ள ரேடியேட்டர் பிட்மண்ட் வலதுபுற ஸ்டேஜ்ஜில் கிளிப் பொறுத்துவதற்கு சர்க் கிளிப் ட்ரைவர் கொடுப்பதற்கு பதிலாக சாதாரண கட்டிங் பிளேயரைத்தான் கொடுத்து வேலைபார்க்கச் சொல்கிறார்கள். இது பாதுகாப்பற்ற செயல் என்றும் இவ்வாறு வேலைசெய்தால் வேலை செய்யும் தொழிலாளியின் கண்ணோ அல்லது சக தொழிலாளர்களின் கண்களையோ பதம் பார்த்துவிடும் என்று சொல்லி அதனால் அதற்குரிய சரியான டூலைக் கொடுங்கள் என்று கேட்கும் தொழிலாளரை, “இதற்கு முன்னர் எல்லோரும் இந்த கட்டிங் பிளேயரை வைத்துத்தான் செய்துள்ளார்கள். நீங்கள்தான் தேவையில்லாமல் பிரச்சினை செய்கிறீர்கள். நான் ரிப்போர்ட் எழுதிக் கொடுத்துவிடுவேன்” என்று சொல்லி மிரட்டுகின்றனர் அதிகாரிகள். சர்க் கிளிப் பிளேயர் என்ற உபகரணம் சுமார் 500 ரூபாய் விலை கொண்டது. அவ்விலைக்குரிய இச்சிறு கருவியை கொடுப்பதால் பல லட்சம் வண்டிகள் உற்பத்தி செய்யும் ஆலை நிர்வாகத்திற்கு எந்த இழப்பும் ஏற்படப் போவதில்லைதான். டூலை கேட்கும் ஒரு சிறு விசயத்தில் கூட தொழிலாளியின் கோரிக்கையை அங்கீகரிக்க மறுக்கின்ற வக்கிரம் இங்கு நிலவுகிறது. ஜனநாயகமற்ற கொடுங்கோன்மையாக இது உள்ளது. இதற்கு காரணம் தொழிலாளியை அவர்கள் அடிமைகளாகக் கருதுகிறார்கள் என்பதால்தான்.

எம்.டி.வி. கேப் ட்ரிம் பகுதி – தொழிலாளரின் உணர்வை ட்ரிம் செய்யும் பகுதி!

எம்.டி.வி. கேப் டிரிம் என்பது கேபினை இறக்கும் இடம். இங்கு கன்வேயரைச் சுற்றி ஓடிஓடி வேலை செய்ய வேண்டும். இதற்கு முக்கியக் காரணம் கன்வேயரின் வேகம் அந்த வேலையை முடிப்பதற்கு போதுமானதாக இல்லாமல், அதில் நான்கில் ஒரு பகுதியாக இருப்பதே. மார்பின் மேல் பகுதியில் விபத்துக்குள்ளாகி ஸ்டீல் பிளேட் பொருத்தப்பட்டுள்ள தொழிலாளி ஒருவர் இப்பகுதியில் வேலை செய்ய நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டு வந்தார். தனது உடல்நிலைமை காரணமாக அவர் தொடர்ந்து இப்பகுதியில் வேலை செய்ய இயலாது எனத் தெரிவித்து வந்தார். இதனை பொருட்படுத்தாமல் அவரை ஆலை நிர்வாகிகள் இந்தப் பகுதியில் வேலை செய்ய கட்டாயப்படுத்தினர். இதனால், ஒருநாள் அதிக பலம் காட்டி வேலை செய்து கொண்டிருக்கும் போது, மார்பில் பொருத்தப்பட்டிருந்த ஸ்டீல் பிளேட் சதையைப் பிய்த்துக்கொண்டு வெளியே வந்தது. உடல்முழுவதும் இரத்தம் சொட்டச்சொட்ட அதிகாரியிடம் சென்று தனது இரத்தம் வருவதைக் காட்டி இனியாவது தனக்கு இடமாற்றம் செய்துதருமாறு கேட்டார். ஆனால், சிறிதும் இரக்கமற்ற முறையில் லேலாண்டு நிர்வாகம் அத்தொழிலாளியை அந்தப் பகுதியிலேயே வேலை செய்ய வைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. இன்றும் வேதனையோடு அவர் அங்கேயே வேலை செய்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

நிறுவனத்தின் வளர்ச்சிக்காக 20 ஆண்டுகள் பணிபுரிந்த மூத்த தொழிலாளர்கள் பணிபுரியும் இடத்தில் அனுபவமிக்க மூத்த அதிகாரிகளை நியமிப்பதில்லை. மாறாக அனுபவமற்ற, தொழிலாளர்களின் நிலைமை புரியாத, பணத்தாசையும், பதவி வெறியும் பிடித்த இளம் அதிகாரிகளை நியமிக்கின்றனர். இந்த இளம் அதிகாரிகள் மேல் அதிகாரிகள் போடும் உத்தரவுக்கு ஆடுவது மட்டுமின்றி மூத்தத் தொழிலாளர்களை அவர்களின் வயதுக்குரிய மரியாதைகூட கொடுக்காமல் கிண்டல் அடிப்பது, அவமானப்படுத்துவது, நகைப்பது, சீண்டுவது என்ற எல்லாவிதமான சேட்டைகளிலும் ஈடுபடுகின்றனர். மூத்தத் தொழிலாளர்களின் தன்மான உணர்வை கேள்விக்குள்ளாக்குகின்றனர். இதனை எதிர்த்து கேட்டால், ஆங்கிலத்தில் பேசி அவமானப்படுத்துகின்றனர். ஒட்டுமொத்தத்தில் அதிகார வெறிபிடித்தவர்களாக இந்த இளம் அதிகாரிகள் உருவெடுத்துள்ளனர்.

உணர்ச்சிகளை அடக்குகிறோம் – உணர்வுகளற்ற நடைப்பிணங்களாகிறோம்!

கன்வேயரின் வேகம் 5.3 நிமிடங்கள்! அதாவது 5.3 நிமிடத்திற்கு ஒரு வண்டி!இந்த வேகத்திற்கு ஈடுகொடுக்க முடியாமல் பலரும் இரண்டு ஸ்டேஜ், மூன்று ஸ்டேஜ் வரை ஓடி ஓடிதான் அவரவர் வேலைகளை முடிக்கின்றனர். உரிய ஸ்டேஜ்குள்ளேயே வேலையை முடிக்கவில்லை என்று அதிகாரிகள் விரட்டுகின்றனர். இந்தச்சூழலே சிறுநீர், மலம் கழிப்பது போன்ற மனித கழிவுவெளியேற்றத்திற்கே நேரம் கொடுப்பதில்லை. அதிகாரிகள் வேலை முடிக்கவில்லை என்று விரட்டுவதால், பலரும் டாய்லெட்டுக்கு போகாமல் அடக்கி வைத்துக்கொண்டு வேலை செய்கின்றனர். இதனால் சிறுநீரகக்கல், மூலம், பவுத்திரம் போன்ற நோய்களுக்கு தொழிலாளர்கள் பலர் ஆளாகி அவதியுறுகின்றனர்.

நாம் எந்த அளவிற்கு அடிமைகளாக்கப்பட்டுள்ளோம் என்ற இந்த அடக்குமுறையை நீங்கள் உணரவேண்டுமென்றால், சிப்ட் முடிந்தவுடன் எல்லா டாய்லெட்டும் அவுஸ்ஃபுல்லாக இருப்பதையும் தொழிலாளர்கள் வரிசையில் காத்துக்கொண்டு நிற்கும் அந்த அவலக்காட்சியையும் பாருங்கள்! லேலாண்டு ஆலை நிர்வாகத்தின் இந்த அடக்குமுறைக்கு சாட்சியம்!

தற்காலிகத் தீர்வு!

நிமிட உற்பத்தி முறை என்பது ஓர் நவீன அடக்குமுறை. இது தொழிலாளர்களை நிரந்தர நோயாளியாக்குகிறது. இந்த நிமிட உற்பத்திமுறையை எதிர்க்காமல் மேற்கண்ட அடக்குமுறைகளிலிருந்து தொழிலாளர்கள் விடுதலை அடைய முடியாது. அடுத்து, தற்போதுள்ள இந்த அடக்குமுறைகள் குறைந்த பட்சம் குறையவேண்டுமென்றால் நமது ஆலையில் மட்டும் சுமார் 1,000 பேர் நிரந்தரத் தொழிலாளர்கள் புதிதாக நியமிக்கப்படவேண்டும். மூன்றாவதாக, நம்மீதான அடக்குமுறைகளை எதிர்ப்பதற்கான களப்போராளிகளை,தொழிலாளர் வர்க்கப் பிரதிநிதிகளை உருவாக்க வேண்டும். அவர்கள் மூலம் தொழிலாளர் ஒற்றுமையைக் கட்டியமைக்கவேண்டும். அந்த வகையில் இன்று களத்தில் நிற்கின்ற பு.ஜ.தொ.மு. தோழர்களை வெற்றி பெறச் செய்வீர்!

இறுதியாக,

ஒரு முறை, சிப்ட்டுக்கு இடையே தொழிலாளி ஒருவர் டாய்லெட்டிலிருந்து வெளிவரும்போது அழுதுகொண்டே வெளிவந்தார். காரணம் என்னவென்று கேட்டார் தோழர்.“எனக்கு பைல்ஸ் பிரச்சினை உள்ளது. டாய்லெட்கூட நிம்மதியாக இருந்துவிட்டுச் செல்ல முடியவில்லை. வலியைத் தாங்க முடியவில்லை, லேட் ஆகிவிட்டது” என்று கண்ணை துடைத்துக்கொண்டே சொல்லிச்சென்றார்.

அன்று… அவர் கண்ணைத் துடைத்துக் கொண்டார், வலியைப் பொறுத்துக்கொண்டார், துன்பத்தைத் தாங்கிக்கொண்டார்!

இன்று… நீங்கள் என்ன செய்யப்போகிறீர்கள்? நாங்கள் உங்களுடன் இருக்கிறோம்!

தேர்தல் நாள் 19-09-2014

தோழர்.சு.பரசுராமன்,
இணைச் செயலாளர் பொறுப்புக்கு

தோழர்.சீ.இரவிச்சந்திரன்.
கமிட்டி உறுப்பினர் பொறுப்புக்கு, எல்.சி.வி. சேசிஸ் பகுதி.

எங்களுக்கு வாக்களித்து பெருவரியான வித்தியாசத்தில் வெற்றி பெறச் செய்யுமாறு தங்களைக் கேட்டுக்கொள்கிறோம்!

புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணி
கிருஷ்ணகிரி–தருமபுரி–சேலம் மாவட்டங்கள்
தொடர்புக்கு – 97880 11784 – ஒசூர்.
ndlfhosur2004@gmail.com

தமிழக இளைஞர்களின் வழிகாட்டி தந்தை பெரியார்

வினவு

September 19, 2014

1. புரட்சிகர மாணவர் இளைஞர் முன்னணி, திருச்சி

பார்ப்பனிய எதிர்ப்புப் போராளி தந்தை பெரியாரின் 136-வது பிறந்தநாள் விழா!

பார்ப்பனிய எதிர்ப்புப் போராளி தந்தை பெரியார் அவர்களின் 136-வது பிறந்தநாளை கொண்டாடும் விதமாக 17-09-2014 அன்று புரட்சிகர மாணவர் – இளைஞர் முன்னணி செயல்படும் பகுதிகளிலும், கல்லூரிகளிலும் தந்தை பெரியாரின் படத்திற்கு மாலை அணிவித்து இனிப்பு வழங்கி கொண்டாடப்பட்டது.

தந்தை பெரியார் வாழ்ந்த காலத்தில் பார்ப்பனியத்திற்கு எதிராகவும், மூடநம்பிக்கைக்கு எதிராகவும், சாதிப்பிரிவு, மதத்துவேசத்துக்கு எதிராகவும், சமஸ்கிருத இந்தித் திணிப்பிற்கு எதிராகவும் போராடியுள்ளார். கடவுள் நம்பிக்கைதான் மனிதனை முட்டாள் ஆக்குகிறது என்றும், பார்ப்பனியம் தான் சாதி, மத வேறுபாட்டிற்கு அடித்தளம் என்றும் தொடர்ச்சியான போராட்டம் நடத்தி பார்ப்பனியத்தை களையெடுக்க பாடுபட்டார். இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தில் மாணவர்களை பங்கு கொள்ளச் செய்ய அவர் மேற்கொண்ட பிரச்சாரம் அளப்பரியது. பார்ப்பனிய எதிர்ப்புப் போராளி, பெண்ணுரிமை போராளி, பகுத்தறிவு பகலவன் தந்தை பெரியார் பிறந்த மண்ணில் இன்று பார்ப்பனிய கும்பலின் ஆதிக்கம் தலைவிரித்து ஆடுகிறது.

அகண்ட பாரத கனவோடு மோடி ஆட்சியமைந்தபின் ஆர்.எஸ்.எஸ், இந்து மதவெறி கும்பலுக்கு புது தெம்பும், உற்சாகமும் கிடைத்துள்ளது. இந்நிலையில் சமீபத்தில் சமஸ்கிருத வார கொண்டாட்டம், இந்தி மொழியை அலுவல் மொழியாக்கும் திட்டம், மத்திய பல்கலைகழகங்களில் இந்தி மொழியை விருப்ப மொழியாக்கும் திட்டம் என்ற பெயரில் தாய் மொழி தமிழை அழிக்கவும், தமிழ் மக்களை அழிக்கவும் அடுத்தடுத்து தன் பார்ப்பனிய இந்துத்துவா கொள்கைகளை கட்டவிழ்த்துவிட்டுக் கொண்டு இருக்கிறது மோடி அரசு.

இந்தச் சூழலில், பார்ப்பனிய கொள்கைக்கு எதிராக போராடிய பெரியாரின் பிறந்த நாளில், பார்ப்பனிய எதிர்ப்பு மரபை மீட்டு, பெரியார் போலவே மாணவர்களும் போராட வேண்டும் என்ற வகையில் இந்நிகழ்ச்சி நடத்தப்பட்டது.

பெரியார் ஈ.வெ.ரா கல்லூரியில் “பகுத்தறிவின்மை, மூடநம்பிக்கை, சாதிப்பிரிவு, மதத்துவேசம் முதலியவை தான் நமது தேசத்தின் பெரும் விரோதிகள்!” என்ற முழக்கங்கள் அடங்கிய துண்டு பிரசுரங்கள் விநியோகித்து, மாணவர்களுக்கு இனிப்பு வழங்கப்பட்டது.

பின்னர் பெரியார் கல்லூரியில் உள்ள இரண்டு பெரியார் சிலைகளுக்கும் புரட்சிகர மாணவர்-இளைஞர் முன்னணியின் மாவட்ட இணைச்செயலர் தோழர்.வசந்த் மாலை அணிவித்தார். அதைத் தொடர்ந்து “பெரியார் புகழ் ஓங்குக!” என்று மாணவர்கள் முழக்கமிட்டனர்.

தந்தை பெரியாரின் சிறப்பு பற்றியும், அவரின் போராட்டங்கள் பற்றியும் பேசி, சமஸ்கிருத வாரம், இந்தித் திணிப்பு போன்ற பார்ப்பனிய கொள்கைக்கு எதிராக மாணவர்கள், இளைஞர்கள் போராட வேண்டும். இதை தந்தை பெரியாரின் 136-வது பிறந்தநாளில் நாம் ஒவ்வொருவரும் உறுதியேற்போம் என்று புரட்சிகர மாணவர் – இளைஞர் முன்னணியின் மாவட்ட பொருளாளர் தோழர் ஓவியா மாணவர்கள் மத்தியில் சிறப்புரையாற்றினார்.

அடுத்த நிகழ்வாக அரியமங்கலம் உக்கடை மற்றும் கல்லாங்காடு பகுதியில் புரட்சிகர மாணவர் – இளைஞர் முன்னணியின் பொதுக்குழு உறுப்பினர் தோழர். செழியன் தலைமையில் தந்தை பெரியாரின் படத்திறப்பு விழா நடைபெற்று, மாலை அணிவித்தல் நிகழ்ச்சி நடைபெற்றது. இதில் பகுதி இளைஞர்களும், பொதுமக்களும் கலந்து கொண்டனர். தந்தை பெரியாரின் பிறந்த நாளை நாம் ஏன் கொண்டாட வேண்டும் என்று பெரியாரின் கொள்கை பற்றி தோழர் செழியன் விளக்கி பேசினார். பொதுமக்களுக்கு துண்டு பிரசுரங்களும், இனிப்புகளும் வழங்கப்பட்டது.

ஏற்கனவே இப்பகுதிகளில் ஆர்.எஸ்.எஸ் ஷாகா பயிற்சிக்கு எதிராக நாம் போராடியது, அதைத் தொடர்ந்து பெரியாரின் பிறந்த நாளில் படத்திறப்பு விழா நடைபெற்றது பொதுமக்களிடமும், பகுதி இளைஞர்களிடமும் நல்ல ஆதரவை பெற்றுள்ளது.

[படங்களைப் பெரிதாகப் பார்க்க அவற்றின் மீது சொடுக்கவும்]

தகவல்
புரட்சிகர மாணவர் இளைஞர் முன்னணி,
திருச்சி

2. மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகம், தஞ்சாவூர்

செய்தி :
மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகம், தஞ்சாவூர்.

3. மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகம், திருச்சி

தந்தை பெரியாரின் 136-வது பிறந்த நாளை முன்னிட்டு திருச்சியில் 17.09.2014 காலை 9.30 மணியளவில் மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகத் தோழர்கள் மத்திய பேருந்து நிலையத்திலுள்ள தந்தை பெரியாரின் உருவ சிலைக்கு மாலை அணிவிக்க சென்றனர். பெரியார் சிலை அருகே நின்று பறை ஓசை எழுப்பியவுடன் அங்கு சென்று கொண்டிருந்த மக்கள் அனைவரும் சற்று நின்று பெரியாரின் சிலையை நோக்கி பார்த்தனர். பெண் தோழர்கள் தந்தை பெரியாரின் சிலைக்கு மாலை அணிவித்து மரியாதை செலுத்தினர்.

பிறகு அங்கிருந்தே, “பார்ப்பன மத வெறிக்கும்பலான RSS, BJP கும்பல்களை விரட்டியடிப்போம்” என்ற விண்ணதிரும் முழக்கத்தை தோழர்கள் முழங்க அச்சத்தோடு அருகில் வந்த பெண் காவல்துறை அதிகாரி, “அனைத்து கட்சிகளுக்கும் மாலை போட மட்டுமே அனுமதி கொடுத்துள்ளோம் நீங்க ஏன் கோசம் போடரீங்க” என்று தடுக்க வர, உடனே ஒரு தோழர் “பெண்ணான நீங்கள் இந்த பதவியில் இருக்கின்றீர்கள் என்றால் அதற்கு பெண் உரிமைக்கு குரல் கொடுத்த பெரியார்தான் காரணம், சொல்லப்போனால் நீங்கள்தான் முன்னின்று இந்நிகழ்சியை செய்திருக்க வேண்டும்” என்று கூறியவுடன் அந்த பெண் காவல்துறை அதிகாரி மவுனமாக திரும்பிச்சென்றார்.

காலை நிகழ்வின் தொடர்ச்சியாக மாலை 7 மணியளவில் திருச்சி தில்லைநகர் காந்திபுரத்தில் தெருமுனைக்கூட்டம் நடைப்பெற்றது. குழந்தைகளுக்கு இனிப்புகள் வழங்கி இந்நிகழ்ச்சி இனிதே துவங்கியது. இத்தெருமுனைக்கூட்டத்தை ம.க.இ.க மாவட்ட செயலர் தோழர்.சரவணன் தலைமை தாங்கி நடத்தினார். அடுத்து பேசிய தோழர்.சத்தியா பெரியாரை பற்றி தெரியாத இளைய தலைமுறைகளை பற்றியும் பெரியாரை நாம் ஏன் பின் தொடர வேண்டும் என்றும் வலியுறுத்தினார்.

சிறப்புரையாற்றிய தோழர்.கோவன் அவர்கள் பெரியார் நடத்திய போரட்டங்கள் பற்றியும் BJP, RSS-ன் பார்ப்பன பயங்கரவாத செயல்களைப் பற்றியும் அதை தமிழகத்தில் வளரவிடாமல் முளையிலேயே கிள்ளியெறிய வேண்டும் எனவும் விளக்கிப்பேசினார்.

இடையிடையே கலைக்குழு தோழர்கள் மக்களை சிந்திக்க தூண்டும் வகையில் புரட்சிகர பாடல்கள் பாடி உற்சாகப்படுத்தினர். இறுதியாக ம.க.இ.க தோழர்.ஜீவா நன்றி தெரிவித்து கூட்டத்தினை முடித்து வைத்தார்.

இக்கூட்டத்தில் பகுதிவாழ் உழைக்கும் மக்களும் குழந்தைகளும் ஆர்வமுடன் கலந்து கொண்டனர்.

செய்தி:
மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகம்,
திருச்சி கிளை.

4. வேதாரண்யம்

பகுத்தறிவு பகலவன் தந்தை பெரியாரின் 136-வது பிறந்த நாளை முன்னிட்டு வேதாரண்யம் அண்ணா அரங்கம் அருகில் அமைந்துள்ள பெரியார் சிலைக்கு விவசாயிகள் விடுதலை முன்னணி மற்றும் புரட்சிகர மாணவர் இளைஞர் முன்னணி சார்பில் 17.09.2014 அன்று மாலை 6 மணி அளவில் மாலை அணிவித்து மோடி அரசின் இந்தித் திணிப்பு, சமஸ்கிருதத் திணிப்புக்கு எதிராகவும், கல்வியில் பயிற்று மொழியாகவும், அலுவலகத்தின் நிர்வாக மொழியாகவும், நீதிமன்றத்தில் வழக்காடு மொழியாகவும், தமிழ்மொழியை அறிவித்து ஆணையிடக் கோரியும், விண்ணதிரும் முழக்கங்கள் எழுப்பப்பட்டன.

விவசாயிகள் விடுதலை முன்னணி வேதாரண்யம் பகுதி வட்டார பொறுப்பாளர் தோழர் தனியரசு மற்றும் புரட்சிகர மாணவர் இளைஞர் முன்னணியின் வழக்குரைஞர் சரவணத் தமிழன் ஆகியோர் பெரியார் சிலைக்கு மாலை அணிவித்தனர்.

தகவல்
விவசாயிகள் விடுதலை முன்னணி,
நாகை மாவட்டம்

ஜனநாயக வெறுப்பில் விஞ்சி நிற்பது யார்? மோடியா? லேடியா?

வினவு

September 18, 2014

கற்பில் சிறந்தவள் கண்ணகியா, சீதையா?” என்ற பட்டிமன்ற வாதங்களைக் கேட்டு முடிவுக்கு வர முடியாமல் தவிக்கும் ரசிகர்களைப் போல, “ஜனநாயகத்தை வெறுப்பதில் விஞ்சி நிற்பவர் மோடியா, லேடியா?” என்று பட்டிமன்றம் நடத்தினாலும், நாம் முடிவுக்கு வரமுடியாமல் தவிக்கத்தான் வேண்டியிருக்கும்.

மோடி அமைச்சரவைக் கூட்டம் — மோடி நடத்தும் அமைச்சரவைக் கூட்டம் : கையில் சாட்டை இல்லாதது ஒன்றுதான் குறை!

அன்றாடம் தமிழகச் சட்டமன்றத்திலிருந்து வெளியேற்றப்படும் எதிர்க்கட்சி உறுப்பினர்கள், “உள்ளே ஜனநாயகம் இல்லை” என்று புலம்பியபடியே வெளியே வருகிறார்கள். பிறகு, மறுநாள் உள்ளே போகிறார்கள். மீண்டும் வெளியேற்றம், மறுபடியும் புலம்பல். தமிழகத்தில் ஜனநாயகம் இல்லை என்ற ஊரறிந்த உண்மையை அறிவிப்பதற்காகவே தி.மு.க. பிரம்மாண்டமான பொதுக்கூட்டம் நடத்துகிறது. இதையெல்லாம் பார்க்கும்போது, ஜனநாயகத்தை வெறுப்பதில் மோடியைக் காட்டிலும் லேடிதான் விஞ்சி நிற்பதாக வாசகர்கள் எண்ணக்கூடும். மோடியின் குஜராத் மாடல் ஜனநாயகத்தைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ளாமலேயே அப்படி ஒரு முடிவுக்கு வருவது நியாயமல்ல.

குஜராத் சட்டமன்றத்தை மோடி எப்படி நடத்தினார் என்பது பற்றி மாத்ருபூமி இதழின் (ஜே.எஸ்.மனோஜ், ஏப்ரல், 4, 2014) அகமதாபாத் நிருபர் எழுதிய ஆங்கிலக் கட்டுரை ஒன்றை சமீபத்தில் படிக்க நேர்ந்தது. மோடியின் குஜராத்தில் சட்டசபை ஆண்டுக்கு 29 நாட்கள்தான் நடந்திருக்கிறதாம். இந்தியாவிலேயே இதுதான் குறைவு. 20 முதல் 25 நாட்கள் வரை நடக்கும் ஒரு பட்ஜெட் கூட்டத் தொடர், ஓரிரு நாட்கள் நடைபெறும் மழைக்கால கூட்டத் தொடர், அவ்வளவுதான். அரை நாள் மட்டுமே சட்டமன்றம் கூடிய அமர்வுகளும் உண்டு. ஒரு கூட்டத்தொடரின் போது, முன்னாள் சட்டமன்ற உறுப்பினர் ஒருவரின் மரணத்துக்கு இரங்கல் தெரிவிப்பது மட்டுமே நிகழ்ச்சி நிரலாக இருந்திருக்கிறது.

எதிர்க்கட்சிகளை மதிப்பது என்ற வார்த்தையே மோடியின் அகராதியில் கிடையாது. மோடி மேடையில் பொளந்து கட்டுவாரே தவிர, எதிர்க்கட்சிகளை விவாதங்கள் மூலம் அவர் எதிர்கொள்ளமாட்டார். அந்த வேலையை சபாநாயகர்தான் கவனித்துக் கொள்ள வேண்டும். எதிர்க்கட்சிகள் ஏதாவது பிரச்சினையைக் கிளப்பினால், சபாநாயகர் அவர்களைக் கூண்டோடு வெளியேற்றுவதன் வாயிலாக மோடியின் கருத்தை நிலைநாட்டி விடுவார். எதிர்க்கட்சியினர் அனைவரையும் ஒட்டுமொத்தமாக இடைக்கால நீக்கம் செய்வது குஜராத் சட்டமன்றத்தில் வழக்கமான நடைமுறை என்கிறார் மனோஜ். இது குறித்த புள்ளிவிவரங்களைப் பார்த்தால்தான் விஞ்சி நிற்பது மோடியா, லேடியா என்ற முடிவுக்கு நாம் வர முடியும்.

அம்மா சல்யூட் — அம்மாவின் முன் “கையது கொண்டு மெய்யது பொத்திக் கொள்ளும்” பாக்கியம் பெற்ற தமிழக அமைச்சர்கள்.

எதிர்க்கட்சி உறுப்பினர்கள் இல்லாத அவையில் மசோதாக்களை நிறைவேற்றுவதும் அங்கே வழக்கமான நிகழ்வு என்கிறார்கள் பத்திரிகை நிருபர்கள். தலைமை தணிக்கையாளரின் (சி.ஏ.ஜி.) அறிக்கை மீதுகூட அங்கே விவாதம் நடந்ததில்லையாம். கூட்டத்தொடரின் கடைசி நாளில்தான் அந்த அறிக்கை அவையில் வைக்கப்படும். பொதுவாக கடைசி நாளான வெள்ளிக்கிழமைகளில் சட்டமன்றம் 2 மணி நேரத்துக்குப் பிறகு ஒத்தி வைக்கப்படும். எனவே, தணிக்கையாளர் அறிக்கையின் மீது எந்த விவாதமும் நடக்காது.

அது மட்டுமல்ல, குஜராத் அரசின் 15 முக்கியமான துறைகளை மோடி தன்வசம் வைத்திருந்தார். இருந்தாலும், சட்டமன்றத்தில் எந்தக் கேள்விக்கும் மோடி பதில் சொல்ல மாட்டார். துறையின் துணை அமைச்சர்கள்தான் பதில் சொல்வார்கள். கேள்வி நேரம் முடிந்ததும் மோடி தனது அறைக்குப் போய் விடுவார். அவையின் எஞ்சிய காட்சிகளைத் தொலைக்காட்சியில் பார்த்துக் கொண்டிருப்பார். அவர் செயல்வீரர் என்பதால் அனாவசியமாகப் பேசுவதில்லை போலும். ஒரு சட்டமன்றக் கூட்டத்தொடரின்போது அவர் மூன்றே முறைதான் பேசியிருக்கிறார். அவற்றில் இரண்டு இரங்கல் செய்திகளை வாசித்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

தமிழகத்திலோ நிலைமை தலைகீழாக இருக்கிறது. அனல் மின்நிலையம் நிறுவுவது முதல் பஸ் ஸ்டாண்டு கக்கூசு அமைப்பது வரையிலான எல்லா அறிவிப்புகளையும் அம்மாதான் வெளியிடுகிறார். பாராட்டி மேசையைத் தட்டும் ஒரு வேலையை மட்டும்தான் அமைச்சர்கள் செய்கிறார்கள். அந்த அளவுக்கு எல்லாப் பொறுப்புகளையும் இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டு பணியாற்றுகிறார் அம்மா.

கடந்த சட்டமன்றக் கூட்டத்தொடரில், மொத்தம் 22 நாட்கள் நடைபெற்றுள்ள பேரவையில் 110-ம் விதியின் கீழ் 41 அறிக்கைகளை முதல்வர் ஜெயலலிதா படித்திருக்கிறார். விதி 110-ன் கீழ் வெளியிடப்படும் அறிக்கைகள் மீது விவாதம் நடத்த முடியாது என்பதைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு இவ்வாறு செய்வதாகவும், என் மீது வசை பாடுவதற்கும் மட்டும் தடை இல்லாத அந்த விதி என்ன தலைவிதியா என்று கேட்கிறார் கருணாநிதி. ஆயினும் என்ன, லேடி சட்டமன்றத்துக்கு வந்து அறிக்கையாவது படிக்கிறாரே!

“மோடி நாடாளுமன்றத்துக்கே வருவதில்லையே” என்று கேட்ட காங்கிரசு நாடாளுமன்றக் குழுத் தலைவர் மல்லிகார்ஜுன கார்கேவிடம், “சில நாட்கள் முன்புதானே வந்தார். நீங்கள் அவரைத் தரிசிக்கவில்லையா?” என்று திருப்பிக் கேட்டார் சுஷ்மா. “தரிசிப்பதற்கு அவர் என்ன கடவுளா?” என்றார் கார்கே. அவர் கிண்டலுக்கு கேட்டாலும் உண்மை கிட்டத்தட்ட அப்படித்தான் இருக்கிறது. கடந்த தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் செய்ததைப் போல, மோடி தனது ஹோலோகிராமை நாடாளுமன்றத்துக்கு அனுப்பி வைக்கவும் வாய்ப்புண்டு.

குஜராத் மாடலை நாடாளுமன்றத்தில் உடனே முழுமையாக அமல்படுத்த முடியாத காரணத்தினால்தான் மோடிக்கு எதிராக இப்படிப்பட்ட கேள்விகளையெல்லாம் எதிர்க்கட்சிகள் கேட்க முடிகிறது. குஜராத் சட்டமன்றத்தில் கேள்விகள் கேட்பதற்குத் தனிச் சிறப்பான கட்டுப்பாடுகள் உள்ளன. எந்த உறுப்பினரும் மாநிலம் தழுவிய விசயங்கள் குறித்தோ, அரசின் கொள்கை சார்ந்த விசயங்கள் குறித்தோ கேள்வி எழுப்ப முடியாது. மாநிலத்தில் நடந்த தற்கொலைகள் அல்லது பாலியல் வன்முறைகள் எவ்வளவு என்பன போன்ற கேள்விகளுக்குக்கூட அங்கே அனுமதி கிடையாது; உறுப்பினர்கள் தத்தம் தொகுதிப் பிரச்சினைகள் பற்றி மட்டும்தான் கேட்கலாம் என்று குறிப்பிடுகிறார் மாத்ருபூமி கட்டுரையாளர்.

எதிர்க்கட்சிகளின் நிலைமையாவது பரவாயில்லை. பா.ஜ.க. உறுப்பினர்களின் நிலைமைதான் மிகவும் பரிதாபகரமானது. சொந்தமாக கேள்வி கேட்க அவர்களுக்கு அனுமதி இல்லை. மண்டபத்தில் எழுதிக் கொடுத்த கேள்வியைத்தான் அவர்கள் கேட்கவேண்டும். 2007-ம் ஆண்டு காவல்துறை மானிய கோரிக்கை விவாதம் நடந்தபோது ஒரு கேலிக்கூத்து நடந்தது. குஜராத் போலீசின் சாதனைகளைப் பதிலாகச் சொல்வதற்குத் தகுந்த மாதிரி பா.ஜ.க. உறுப்பினர்களைக் கேள்வி கேட்க வைக்க வேண்டும் என்பது மோடியின் திட்டம். சொந்தமாக கேட்டால் ஏதாவது ஏடாகூடமாகிவிடும் என்பதால், சட்டமன்ற கேள்வித்தாள் படிவங்களை, குஜராத்தின் எல்லா மாவட்ட போலீசு கண்காணிப்பாளர்களுக்கும் அனுப்பி, “வெற்றுப் படிவத்தில் பா.ஜ.க. எம்.எல்.ஏ க்களின் கையெழுத்தை மட்டும் வாங்கி அனுப்பவும்” என்று உத்தரவிட்டிருக்கிறார். கேள்வியை நாமே எழுதிக் கொள்ளலாம் என்பது மோடியின் திட்டம். ஆனால் ஒரு முட்டாள் போலீசு அதிகாரி, அந்தப் படிவத்தை காங்கிரசு எம்.எல்.ஏ.விடமும் கொடுத்துக் கையெழுத்து கேட்கப்போக, குட்டு உடைந்து சிரிப்பாச் சிரித்து விட்டது.

அது குஜராத் கதை. இப்போது மோடி பிரதமர் ஆகிவிட்டபடியால், எம்.பி.க்களின் கதி என்ன என்று பார்ப்போம். சமீபத்தில் மோடி தனது அமைச்சர்கள் மற்றும் எம்.பி.க்களை சந்திக்கும் புகைப்படம் ஒன்றை பத்திரிகைகளில் பார்த்தபோது ஆச்சரியத்தை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. அம்மாவுக்கு முன்னால் ஓ.பி. முதலான அமைச்சர்கள் எப்படி “கையது கொண்டு மெய்யது பொத்தி” அமர்ந்திருப்பார்களோ, அப்படியே இருந்தது. ஒரு வேறுபாடு, அமைச்சர்களைக் காட்டிலும் 2 அடி உயரமான மேடையில் ஒரு ஆதீனத்தைப் போல அமர்ந்திருந்தார் மோடி. அமைச்சர்கள் பள்ளிப் பிள்ளைகள் போல அட்டென்சனில் நின்று பதில் அளித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். இந்த விசயத்திலும் லேடியை விஞ்சி விட்டார் மோடி.

முன்னாள் ஆர்.எஸ்.எஸ். பிரச்சாரக் என்ற முறையில் முஸ்லிம்களைக் காட்டிலும் மோடியால் வெறுக்கப்படும் எதிரி – ஜனநாயகம். ஆர்.எஸ்.எஸ்-ல் ஜனநாயகம் கிடையாது. அதன் தலைவர்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவதில்லை. மோடியும்கூட இந்த தேசத்தின் மீட்கும் பொறுப்பை இறைவன் தன் மீது சுமத்தியிருப்பதாகத்தான் கூறிக் கொள்கிறார். மீட்பர்கள் எனப்படுவோர் மற்றவர்களைவிட இரண்டடி உயரத்தில் அமர்வது தானே ஹிந்துப் பண்பாடு. தானே மீட்பன் என்பது இந்த உலகத்துக்கே தெரிய வேண்டுமென்பதற்காகவும், அமைச்சர்களின் மண்டையில் இருக்கக்கூடிய ஆணவ மலத்தை அகற்றும் நோக்கத்துடனும் மேற்படி காட்சியைப் பிரதமர் அலுவலகம் சார்பில் புகைப்படம் எடுத்து ஊடகங்களில் வெளியிட்டிருக்கிறார் மோடி.

மேற்படி நேர்காணல் ஒன்றில், சட்ட அமைச்சர் ரவிசங்கர் பிரசாத்திடம், “நீங்கள் அரசியலுக்கு வந்து சாதித்தது என்ன?” என்று மோடி கேட்டிருக்கிறார். தான் மாணவர் சங்கத்தில் செயல்படத் தொடங்கியதிலிருந்து அவர் விளக்கத் தொடங்க, “உங்கள் பயோ டேட்டாவெல்லாம் எனக்குத் தெரியும்; நீங்கள் சாதித்ததை மட்டும் சொல்லுங்கள்” என்று மோடி மடக்கவே, வாய் குழறித் தடுமாறியிருக்கிறார் சொல்லில் வல்லவரான சுப்ரீம் கோர்ட் வக்கீல் ரவிசங்கர் பிரசாத். இது ஒரு மூத்த அமைச்சரின் நிலைமை என்றால் சாதா எம்.பி.க்களின் நிலை பற்றி சொல்லத்தேவையில்லை.

குஜராத்தில் மோடியின் அமைச்சர்களுடைய கார் ஓட்டுனர்கள் உள்ளிட்ட ஊழியர்கள் அனைவரையும் மோடிதான் நியமிப்பார்; எல்லா அமைச்சக அதிகாரிகள் நியமனம், மாற்றல் ஆகியவற்றையும் மோடி தான் தீர்மானிப்பார். இது குஜராத் மாடல் பற்றிய ஏற்கெனவே தெரிந்த செய்தி. தற்போது டில்லியிலும் அதே கதைதான். அதிகாரிகள் நியமனம் மற்றும் மாற்றல் தொடர்பானவற்றைத் தீர்மானிப்பது உள்துறை அமைச்சகம் என்று சொல்லப்பட்டாலும், மோடிதான் அனைத்தையும் முடிவு செய்கிறார். கையெழுத்துப் போடுவது மட்டுமே ராஜ்நாத் சிங்கின் வேலை. அவரது கையெழுத்துகூட இல்லாமல் சில நியமனங்கள் நடந்திருப்பது பற்றி நாடாளுமன்றத்தில் காங்கிரசார் கேள்வி எழுப்பியதற்கு, “நான் ரொம்ப பிசி; அதனாலத்தான் கையெழுத்து போட முடியலை” என்றார் ராஜ்நாத் சிங். அவையே சிரித்தது. பா.ஜ.க. எம்பி.க்கள் மட்டும் சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டனர்.

குஜராத் மாடல் ஜனநாயகத்தின் இன்னொரு சிறப்பம்சம் பத்திரிகையாளர்களைச் சந்திப்பதற்கு அமைச்சர் பெருமக்களுக்கு விதிக்கப்பட்டிருக்கின்ற தடை. மோடியால் இதற்கென்றே நியமிக்கப்பட்ட ஒரு அமைச்சர் மட்டும்தான் ஊடகங்களிடம் பேசலாம். மற்றபடி அதிகாரிகள் உள்ளிட்ட யாரும் ஊடகங்களிடம் வாய் திறக்கக்கூடாது; மோடியும் பேசமாட்டார். ஆதீனம் ஏதாவது சொல்ல விரும்பினால், தொலைக்காட்சி நிருபர்களை அழைத்து அருள்வாக்கு சொல்லுவார். அதன் மீது நிருபர்கள் கேள்வி கேட்கக் கூடாது. ஊடகங்களை கையாளும் விசயத்திலும் மோடிக்கும் லேடிக்கும் மில்லி மீட்டர் கணக்கில்தான் இடைவெளி இருப்பதால் யார் முந்துகிறார்கள் என்பதை ஊனக்கண் கொண்டு நம்மால் மதிப்பிட முடியவில்லை.

நீதிமன்றத்தை அவமதிப்பதில் அம்மாவின் சாதனைகளைப் பற்றி தமிழ் வாசகர்களுக்கு விளக்கத்தேவையில்லை. சென்னை உயர் நீதிமன்றம் வழங்கிய நூற்றுக்கணக்கான தீர்ப்புகளைத் தமிழக அரசு அமல்படுத்தவில்லை என்று சமீபத்தில் உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி ஒருவர் புலம்பியிருந்தார். மோடியும் இந்த விசயத்தில் சளைத்தவரல்ல. அதிகாரிகள் நீதிமன்ற அவமதிப்புக்காக கண்டனத்துக்குள்ளாவது குஜராத்தில் ரொம்ப சகஜமான விசயம் என்று கூறியிருக்கிறார் பிரபல வழக்குரைஞர் (காலம் சென்ற) முகுல் சின்ஹா. சாலைப்பணியாளருக்கு வேலை கொடுக்கக் கூடாது என்பதற்காக உச்ச நீதிமன்றம் வரை அப்பீல் செய்த அம்மாவைப் போலவே, குஜராத்தில் லோக் ஆயுக்தா அமைப்பதை எதிர்த்தும், முஸ்லிம் மாணவர்களுக்கான கல்விச் சலுகைகளை எதிர்த்தும் உச்ச நீதிமன்றம் வரை சென்று வழக்காடியவர் மோடி. பத்து ரூபாய் பிரச்சினைக்குப் பத்து கோடி செலவு செய்து சுப்ரீம் கோர்ட்டு வரை போவதில் இரண்டு பேரும் ஒருவருக்கொருவர் சளைத்தவர்களல்ல. குஜராத் படுகொலை வழக்குகளில் நீதிமன்றத்தை மோடி கேலிப்பொருளாக்கிய விசயம், அம்மாவின் மகளிரணி நடத்திய அரைநிர்வாண நடனம், கஞ்சா கேஸ் ஆகியவை பற்றி நாடறியும் என்பதால், அவற்றை இங்கே விளக்கவில்லை. சொத்துக்

குவிப்பு வழக்கில் நீதிபதி முதல் அரசு வழக்குரைஞர் வரையில் அனைவரையும் ஓட ஓட விரட்டியவர் ஜெயலலிதா. இருந்தபோதிலும் அம்மா நீதித்துறையை மதித்தார் என்று கட்ஜு கூறியிருப்பதால், இந்த விசயத்திலும் நம்மால் முடிவுக்கு வர இயலவில்லை.

அம்மா தன்னுடைய அமைச்சர்கள் அனைவரையும் உளவுத்துறையை வைத்துக் கண்காணிப்பதைப் போலவே, குஜராத் மாடலிலும் கண்காணிப்பு உண்டு. தற்போது கட்காரி வீட்டில் உளவுக் கருவி கண்டுபிடிக்கப்பட்டதை என்ன சொல்லி சமாளித்தாலும், குஜராத் மாடல் டெல்லியில் வேலை செய்யத் தொடங்கி விட்டது என்பது கட்காரிக்குப் புரியாமல் இல்லை. மேற்படி விவகாரத்துக்குப் பின்னர் தன்னைச் சந்திக்க வரும் விருந்தினர்கள் பலரை, வீட்டுக்கு வெளியில் கண்காணிப்பில்லாத இடங்களில் காரை நிறுத்தச் சொல்லி, அங்கே அவர்களைக் கள்ளக்காதலர்கள் சந்திப்பது போல கட்காரி சந்திக்கிறார் என்கின்றன ஊடகங்கள்.

கோரிக்கை எவ்வளவு நியாயமாக இருந்தாலும், தனது சொந்தக் கட்சிக்காரர்களே அந்த கோரிக்கைக்காகப் போராடினாலும், மோடி சகித்துக் கொள்ளமாட்டார். குஜராத்தில் மோடி அரசு மின் கட்டணத்தை ஒரே அடியாக நான்கு மடங்கு உயர்த்தியதை எதிர்த்து, பா.ஜ.க.வின் விவசாய அமைப்பான பாரதிய கிசான் சங்கம் போராட்டம் நடத்தியது. போராட்டத்துக்கு தலைமை தாங்கிய பா.ஜ.க.வின் உள்ளூர்த் தலைவர் ஜீத்தாபாய் பட்டேலை வளைத்துப் போட பார்த்தார் மோடி; அவர் மசியவில்லை.

உடனே ஒரு இலட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட விவசாயிகளுக்கு மின் இணைப்பைத் துண்டித்து, 300 டிரான்ஸ்ஃபார்மர்களை அகற்றியது மோடி அரசு. ஆனாலும், விவசாயிகள் விட்டுக் கொடுக்கவில்லை. உடனே ஜீத்தாபாயின் வீடு மாநகராட்சியால் இடித்துத் தகர்க்கப்பட்டது. மேலும், எம்.எல்.ஏ. – விடுதியில் ஒற்றை அறையில் செயல்பட்டு வந்த விவசாயிகள் சங்கத்தின் அலுவலகம் இரவோடு இரவாக காலி செய்யப்பட்டது. அலமாரிகளையும், புத்தகங்களையும் தூக்கி எறிந்த அவர்கள், கோல்வால்கர், ஹெட்கேவார் படங்களையும் எறிந்து விட்டார்கள்” என்று பேட்டியளித்திருக்கிறார் ஜீத்தாபாய்.

“நான்தான் அரசு” என்று கூறிய பதினான்காம் லூயியைப் போல, மோடியும் நான்தான் குஜராத் என்று சொல்பவர்” என்கிறார் ஜே.பி. இயக்கத்தை உருவாக்கியவர்களில் ஒருவரான கிரிஷ் படேல். பா.ஜ.க. அரசு என்று தனது டிவிட்டரில் குறிப்பிட்ட ராஜ்நாத் சிங், அடுத்த 30 நிமிடங்களுக்குள் அதனை மோடி அரசு என்று திருத்தி வெளியிட்டதை இங்கே நினைவுபடுத்திக் கொள்ளவேண்டும்.

“எனக்கு நான்தான் போட்டியாளன். ஏனென்றால் நான் எட்டியிருக்கும் உயரம் மிக அதிகமானது. மோடி 16 மணி நேரம் வேலை செய்கிறார் என்றால், அவர் ஏன் 18 மணி நேரம் வேலை செய்யக்கூடாது என்று மக்கள் கேட்கிறார்கள். மோடியிடமிருந்து மக்கள் ஏராளமாக எதிர்பார்க்கிறார்கள். என்னுடைய சாதனைகளை நானேதான் முறியடிக்க வேண்டியிருக்கிறது” என்று மோடி ஒரு பேட்டியில் கூறியிருப்பதைக் காட்டுகிறார் பத்திரிகையாளர் ஆகார் படேல். என்னே தன்னடக்கம்!

“உங்கள் அன்புச் சகோதரி நாளொன்றுக்கு 22 மணி நேரம் உழைக்கிறார்” என்று சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அ.தி.மு.க. பொதுக்குழுவில் மிகுந்த தன்னடக்கத்துடன் அம்மா உரையாற்றியிருக்கிறார். அந்த உரையை மோடி கேட்டதில்லை போலும். இன்றைய தேதியில் லேடி நாளொன்றுக்கு குறைந்தபட்சம் 25 மணி நேரம் உழைக்கக் கூடும். மோடியால் 24 மணி நேரத்துக்கு மேற்பட்ட உயரத்தைத் தொட்டு அம்மாவை விஞ்ச முடியுமா என்ன, பார்த்து விடுவோம்!

– தொரட்டி
________________________________
புதிய ஜனநாயகம், செப்டம்பர் 2014
________________________________

பார்ப்பனப் பண்பாட்டுப் படையெடுப்பு – புமாஇமு கருத்தரங்கம்

வினவு

September 18, 2014

மோடி அரசின் சமஸ்கிருதத் திணிப்பு
பார்ப்பனப் பண்பாட்டுப் படையெடுப்பே!

“மோடி அரசின் சமஸ்கிருதத் திணிப்பு என்பது வெறும் மொழித்திணிப்பு மட்டுமல்ல; இந்நாட்டின் பல்தேசிய இன மக்கள், மொழி, பண்பாடு ஆகியவற்றின் மீதான பார்ப்பனப் பண்பாட்டு படையெடுப்பே” என்பதை வலியுறுத்தும் வகையில் 16.07.14 அன்று புரட்சிகர மாணவர் இளைஞர் முன்னணியின் சார்பில் பூவிருந்தமல்லி அருகில் உள்ள கரையான் சாவடி கல்யாணி சீனிவாச பத்மாவதி மண்டபத்தில் கருத்தரங்கம் நடைபெற்றது.

கருத்தரங்கம் நடைபெற்ற முதல் நாள் இரவு முதல் காலை வரை பெய்துகொண்டிருந்த மழையால் மாநகரம் மந்தமாக இருந்தது என்றாலும் புமாஇமு தோழர்கள் மழையை ஒரு பொருட்டாக எடுத்துக்கொள்ளாமல் கூட்டத்திற்கான வேலைகளை அதிகாலை முதலே சுறு சுறுப்பாக செய்து கொண்டிருந்தனர். சாலை நெடுகிலும் புமாஇமுவின் கொடிகள் அரங்கத்திற்கு வழிகாட்டிக் கொண்டிருக்க, மோடி அரசின் சமஸ்கிருதத் திணிப்பை அம்பலப்படுத்தும் வகையில் சென்னை மாநகர் முழுவதும் புமாஇமு வின் சுவரொட்டிகள் ஒட்டப்பட்டிருந்தன. தன் வாழ்நாள் இறுதிவரை பார்ப்பனீயத்தை எதிர்த்து போராடிய தந்தை பெரியார் வேடமணிந்த தோழர்கள் இருவர் காலை 9 மணி முதல் கரையான்சாவடியில் நின்று பிரசுரங்களை வினியோகித்து உழைக்கும் மக்களை கருத்தரங்கிற்கு அணிதிரட்டிக் கொண்டிருந்தனர்.

16 -ம் தேதி காலையில் பெய்த மழையினால் மக்கள் இயக்கம் குறைவாக இருந்த கரையான்சாவடி பகுதியில் 10 மணி முதல் பல்வேறு பள்ளி, கல்லூரிகளைச் சேர்ந்த மாணவ, மாணவிகளும் சாரை, சாரையாக அரங்கத்தை நோக்கி அணிவகுத்து வந்துகொண்டிருந்தனர். குறிப்பாக பல்வேறு பள்ளி மாணவர்கள் பள்ளித் தேர்வை பொருட்படுத்தாமல், அரசியல் தேர்வை எதிர்கொள்ளும் துணிவுடன் பள்ளிச் சீருடையுடன் வந்தது அனைவரையும் ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது, அரங்கமே நிரம்பி வழிந்தது.

நூற்றுக்கணக்கில் மாணவர்கள், தொழிலாளர்கள், பெண்கள், ஆசிரியர்கள், மருத்துவர்கள், ஜனநாயக சக்திகள் நிறைந்திருந்த இந்த கருத்தரங்கிற்கு தலைமை வகித்த பு.மா.இ.முவின் மாநில அமைப்பாளர் தோழர். கணேசன் “மோடி தலைமையிலான பாஜக ஆட்சிக்கு வந்ததும் இந்தித் திணிப்பு, சமஸ்கிருத வாரக் கொண்டாட்டம், ஆசிரியர் தினத்தை குரு உத்சவ் என பெயர் மாற்றியது என அடுத்தடுத்து தனது பார்ப்பனீய பண்பாட்டு திணிப்பை செய்து வருகிறது. இவையெல்லாம் அடுத்து வரப்போகும் அபாயத்தின் ஒரு முனை. இந்நாட்டிலுள்ள பல்தேசிய இன மக்கள் பேசும் மொழி, பண்பாடு ஆகியவற்றை அழித்து, இந்நாட்டின் வரலாற்றை திரித்து நாட்டையே சமஸ்கிருதமயமாக்குவது – பார்ப்பனீயமயமாக்குவது – இதன் மூலம் அகண்ட பாரதம் என்ற கனவை ஆர்.எஸ்.எஸ் – பி.ஜே.பி நிறைவேற்ற துடிப்பதுதான் பார்ப்பன பாசிச அபாயம்.

மோடி அரசின் இந்தித் திணிப்பைப் பற்றி கடந்த இரண்டு மாதங்களாக நாங்கள் பிரச்சாரம் செய்தபோது சிலர் அப்படி நடந்துவிடுமா என்று நினைத்திருக்கலாம். ஆனால், தற்போது மத்திய அரசின் உள்துறை அமைச்சகம் ‘பல்கலைக்கழகங்களில், பட்டப்படிப்புகளில் இந்தியை கட்டாயம் பயிற்று மொழியாக்க வேண்டும்’ என்று சுற்றறிக்கை அனுப்பி உள்ளது. நாங்கள் சொன்னது உண்மை என்பதற்கான ஆதாரம் இதுதான். இந்த ஆர்.எஸ்.எஸ் பார்ப்பன கும்பலின் திட்டத்தை தகர்க்கும் வல்லமை பார்ப்பன எதிர்ப்பு தமிழ் மொழிக்கும், தமிழ் பண்பாட்டுக்கும், வீரமிக்க தமிழ் மரபுக்கும் தான் உண்டு.

இப்படிப்பட்ட தமிழின் பெருமையை திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணம் என்ற ஆய்வு நூலின் மூலம் உலகறியச் செய்து சமஸ்கிருத மயக்கத்தை தெளிய வைத்த தமிழறிஞர் கால்டுவெல்தான். மீண்டும் ஆரிய பார்ப்பன கும்பல் பண்பாட்டுப் படையெடுப்பை நடத்தத் தொடங்கி இருக்கும் இத்தருணத்தில் கால்டுவெல்லை போர்வாளாக ஏந்தி உழைக்கின்ற மக்களாக ஒன்றிணைந்து போராட வேண்டும்.

1960-களில் இந்தியை திணிக்க முற்பட்ட போது அதை எதிர்த்து பள்ளி, கல்லூரி, வீதிகள் தோறும் போர் முழக்கமிட்டு போர்க்குணமாக போராடியவர்கள் தமிழக மாணவர்கள். இன்றும் அத்தகைய மாணவர் போராட்ட மரபை உயர்த்திப் பிடித்து களம்காண மாணவர்கள் முன்வரவேண்டும். மோடி அரசின் சமஸ்கிருதமயமாக்கம் – பார்ப்பனீயமாக்கம்- அகண்ட பாரத கனவுக்கு சவக்குழி வெட்ட வேண்டும் ” என்று அறைகூவி அழைத்தார்.

அடுத்ததாக, “உயர்தனிச் செம்மொழியாம் பார்ப்பன எதிர்ப்பு தமிழ் மரபை உயர்த்திப்பிடிப்போம் !” என்ற தலைப்பில் உரையாற்றிய ஜெனரல் கரியப்பா மேல்நிலைப் பள்ளியின் முன்னாள் தலைமை ஆசிரியர் முனைவர் ப.முருகையன் அவர்கள், “ஐந்தாயிரம் ஆண்டுகளாக வழக்கில் உள்ள உயர்தனிச்செம்மொழியான தமிழை அழிக்க இந்த மோடி அரசு முயல்கிறது என்றால் அதை செய்யவிடாமல் பார்ப்பன எதிர்ப்பு மரபை காக்க வேண்டிய அவசியம் நமக்கு இருக்கின்றது. தமிழை அழிக்க நினைப்பவனின் நாக்கை அறுத்து குடலை எடுக்க வேண்டுமென்று பழங்கால இலக்கியம் கூறியதை நடைமுறைப்படுத்த வேண்டிய காலம் வந்திருக்கிறது” என்று சுட்டிக்காட்டினார்.

மேலும் அவர் தலைமை ஆசிரியராகப் பணியாற்றிய பள்ளியில் ஒரு விழாவுக்கு மபொசியை அழைத்து, அவ்விழாவிலே தன் பள்ளியில் தமிழ் வழியில்தான் கல்வி கற்றுக் கொடுக்கப்படுகின்றது என்று பெருமையாகப் பேசியதையும் அதற்கு பதில் அளித்த மபொசி, “குழந்தைக்கு தாய்ப்பாலை கொடுக்காமல் நாய்ப்பாலையா கொடுப்பார்கள்? தமிழ் வழிக்கல்வி கொடுக்கின்றேன் என்பதை பெருமையாகப் பேசலாமா?” என்று பதிலளித்ததை நினைவுகூர்ந்து, இன்று அரசு ஆரம்பப்பள்ளி முதல் ஆங்கிலவழிக் கல்வியை கொண்டு வந்து தமிழை அழிக்க முயற்சி செய்கிறது என்றார். வெற்றிலைப்பாக்கு வாங்கிவா என்றால் வெற்றிலையும் பாக்கையும் மட்டும் வாங்கி வரும் ஆங்கிலக்கல்வி மாணவர்களையும், வெற்றிலைப்பாக்கு என்றாலே சுண்ணாம்பையும் சேர்த்து வாங்கிவர வேண்டும் என்ற இயல்பான அறிவு பெற்ற தமிழ்வழிக்கல்வி மாணவர்களையும் ஒப்பிட்டு தாய்மொழி இயல்பான அறிவாக இருப்பதையும் விளக்கினார்.

ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக திட்டமிட்டு தமிழ்ச்சுவடிகளை அழித்ததன் மூலம் ஒழுக்கத்தை போதிக்கும் தமிழ் நூல்கள், மருத்துவ நூல்கள் என பலவற்றையும் இல்லாமல் செய்து கொக்கரித்தது ஆரியக்கூட்டம். தமிழரின் வாழ்வியல் முறைகளை அழித்து அதில் பார்ப்பனீயத்தை திணித்ததற்கு எதிராக அன்று முதல் இன்று வரை எத்தனையோ இலக்கியங்கள் தோன்றி தமிழ் என்றால் அது பார்ப்பன எதிர்ப்பு மரபு தான் என்றும், இன்னும் 100 ஆண்டுகளில் அழியப்போகிற மொழிப்பட்டியலில் இருந்து தமிழை மீட்க முடியும் என்ற நம்பிக்கை அரங்கில் இருந்த மாணவர்களைப் பார்க்கும் போது தனக்கு ஏற்பட்டதாகக் கூறினார் முனைவர் முருகையன். தமிழ் இனி மெல்லச்சாகாதிருக்க வேண்டுமென்றால் சூடு சொரணையுடன் என் சாவிலும் தமிழ் மணந்து சாக வேண்டும் என்ற உணர்வுடன் இவ்வளவு காலம் எவ்வாறு பார்ப்பன எதிர்ப்பினை கடைபிடித்தோமோ அதை தொடர்ந்து கடைபிடிக்க வேண்டிய அவசியத்தையும் கூறி தனது உரையை நிறைவு செய்தார்.

அடுத்ததாக மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகத்தின் தோழர் துரை.சண்முகம், உழைக்கின்ற மக்களால் உருவாக்கப்பட்டு, உயர்வாக்கப்பட்டு , நிலைநிறுத்தப்பட்ட உயர்தனிச்செம்மொழியான தமிழை, தான் பேசுவதிலும் அதை மாணவர்கள் , தொழிலாளர்கள் கேட்பதிலும் உள்ள மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தி “எல்லா ‘கட்’டும் ‘கட்’டல்ல, தமிழுக்காக இன்று அடித்த ‘கட்’டே ‘கட்’” என்று “மோடி அரசின் சமஸ்கிருதத்திணிப்பு! பார்ப்பனப் பண்பாட்டுத் திணிப்பே!” என்ற தலைப்பில் தனது சிறப்புரையை தொடங்கினார்.

உயர்தனிச்செம்மொழியான தமிழ் நமது தாய் மொழியாக இருக்கும் போது எழுத்து வடிவமே இல்லாத, உருவாக்கப்பட்ட மொழியான சமஸ்கிருதத்தை அனைவரும் கற்க வேண்டும் என்பது அநியாயம். இது வெறும் மொழிப்பிரச்சினை மட்டுமல்ல. சமஸ்கிருதத் திணிப்பு என்பது ஆர்.எஸ்.எஸ் கும்பலின் இந்து ராட்டிர – அகண்ட பாரதம் என்ற அபாயத்தின் ஒரு முனை. அவ்வாறு உணர்ந்து தான் சித்தர்கள் முதல் பெரியார், பகுத்தறிவுவாதிகள், கம்யூனிஸ்டுகள் வரை அந்த அயோக்கியத்தனத்துக்கு எதிராகப் போராடினார்கள். 15,000 சிபிஎஸ்இ பள்ளிகளில் சமஸ்கிருத வாரக்கொண்டாட்டம் என்பது சமஸ்கிருத பண்பாடு, கலாச்சாரத்தை திணிக்கும் தொலை நோக்கான ஆர்.எஸ்.எஸ்-ன் திட்டத்தின் முதல்படி.

உழைக்கும் மக்களை சூத்திரன் என்று கூறி அவர்களை அடிமைப்படுத்தி வைத்த பார்ப்பனீயத்தின் கொலைக்கருவிதான் சமஸ்கிருதம். சமஸ்கிருதத்தை ஏற்றுக்கொள்வது என்பது அடிமைத்தனத்தை நாம் விரும்பி ஏற்பதாக அர்த்தம். சூடு சொரணையுள்ள எந்த மனிதனும் ஏற்க மறுக்கும் அடிமைத்தனத்தை நாம் ஏற்க மறுப்பதாலேயேதான் சமஸ்கிருதத்திணிப்பு என்ற பார்ப்பனீயமயமாக்கத்தை எதிர்க்கின்றோம்.

நமது தமிழ் மரபு எப்படிப்பட்டது?

தமிழ் என்றால் இனிமை, எளிமை, நீர்மை என்று பிங்கலந்தை நிகண்டில் எழுதப்பட்டிருப்பதில் இருந்து தமிழை இயற்கையின் மூலமாக வர்ணித்து இருப்பதையும் தமிழோடு சேர்ந்து இருப்பதுதான் கடவுளுக்கே சிறப்பு என்று கவிஞர்கள் கூறியதையும் விளக்கினார். ஒழுக்கம் என்பதை அனைவருக்கும் போதித்து அனைத்து உணர்ச்சிகளையும் அழகாக, விரசமின்றி, நயமாக, நாகரீகமாக எடுத்துக்கூறிய தமிழையும் அதன் பண்பாட்டையும் ஒழித்துவிட்டு அந்த இடத்தில் மறைந்து இருந்து கொல்லும் கோழைத்தனத்தையும், ஆபாச இலக்கியத்தையும் மட்டுமே போதிக்கும் பார்ப்பன பண்பாட்டை கொண்டு வந்து வைப்பதுதான் மோடியின் திட்டம். இந்தப் பின்னணியில் இருந்து வரும் எதிரியை வீழ்த்த நாம் தமிழின் பெருமைகளையும் அதன் பண்பாட்டையும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது அவசியம்.

இலட்சக்கணக்கான மக்கள் பேசக்கூடிய கோண்டு மொழியும், சந்தால் மொழியும் அட்டவணையில் இல்லை. 1961-ல் கணக்கெடுப்பின் போது 2,500 பேர் மட்டுமே பேசிய மொழியான சமஸ்கிருதம் 1962-ல் மொழிகளுக்கான அட்டவணையில் இணைக்கப்பட்டது என்றால் அது அதிகாரவர்க்கத்தின் மொழி என்பதால்தான். அதனால்தான் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே செம்மொழியாகவும் சமஸ்கிருதம் ஆக்கப்பட்டது. உயர்தனிச் செம்மொழியான தமிழைக் காக்க வெண்டுமென்றால் தமிழ்ப் பண்பாட்டை காக்க வேண்டுமென்றால் பார்ப்பன எதிர்ப்புப் பண்பாட்டை உயர்த்திப்பிடிக்க வேண்டும்.அந்த மொழிப்போரில் நெஞ்சில் குண்டேந்தி சுயமரியாதை உணர்ச்சியுடன் இந்தியை திணித்ததற்கு எதிராக பள்ளி மாணவர்கள் உட்பட அனைத்துப் பிரிவினரும் போராடி வென்றதுதான் தமிழ் மரபு. அந்த மரபை, வர்க்க உணர்வுடன் இன்றைய தலைமுறையைச் சேர்ந்த மாணவர்கள் கையிலேந்த வேண்டும்” என்று தனது உரையை நிறைவு செய்தார்.

பார்ப்பன பண்பாட்டை அம்பலப்படுத்தும் வகையில் ம.க.இ.க வின் புரட்சிகர பாடல்கள் பு.மா.இ.மு தோழர்களால் பாடப்பட்டன. மாணவர்கள், தொழிலாளர்கள், பெண்கள் இக்கருத்தரங்கில் கலந்துகொண்டனர். பள்ளி, கல்லூரி மாணவர்கள் கூட்டத்தின் இறுதி வரை இருந்து ஆர்வமாக கவனித்தனர். பல மாணவர்கள் பேச்சாளர்களின் பேச்சை குறிப்பெடுத்த வண்ணம் இருந்தனர். செஞ்சட்டை தோழர்களின் பிரச்சாரத்தால் அணிதிரண்டு வந்த மாணவர்களுக்கு இக்கருத்தரங்கம் பார்ப்பனப் பண்பாட்டு படையெடுப்புக்கு எதிராக உழைக்கும் வர்க்கத்தின் உணர்வூட்டப்பட்ட மாணவர் படையாக களத்தில் நிற்க வேண்டியதன் அவசியத்தை உணர்த்துவதாக இருந்தது.

அரங்கத்தில் இருந்த புத்தகக் கடையில் மாணவர்களும், இளைஞர்களும் ஆரம்பத்திலிருந்தே புத்தகங்களை ஆர்வமாக வாங்கினர். பு.மா.இ.மு தொடர்பு அலுவலகத்தில் பல மாணவர்கள் தாங்களாகவே முன்வந்து உறுப்பினரானார்கள். பள்ளி, கல்லூரி மாணவர்களை ரவுடிகள் , பொறுக்கிகள், விட்டேத்திகள் என அரசும், ஊடகங்களும் சித்தரிப்பது எவ்வளவு பொய் என்பதற்கு இவையெல்லாம் ஒரு சான்று.

**** **** **** ****

உழைக்கும் மக்களே, நண்பர்களே,

மிகப்பெரிய ஜனநாயக அரசு என பீத்திக்கொள்வதன் யோக்கியதையைப் பாரீர்…

இந்த நாட்டில் ‘குடிமக்கள் அனைவருக்கும் பேச்சுரிமை, கருத்துரிமை, எழுத்துரிமை, சங்கம் அமைக்கும் உரிமையை இந்திய அரசியல் சட்டம் வழங்கி இருப்பதாக’ யாராவது கருதினால் இந்த சம்பவங்களை படித்து புரிந்துகொண்டு உண்மையான ஜனநாயக உரிமைகளுக்காக போராட வாருங்கள்.

உண்மையிலேயே ஜனநாயக உரிமை உள்ளதென்றால், கூட்டம் நடத்துவதற்கும், எமது கருத்தை சொல்வதற்கும் யாருடைய அனுமதியும் தேவையில்லை. ஆனால், இந்த அரசமைப்பில் அப்படி ஒன்றை நினைத்துக்கூடப் பார்க்க முடியாது என்பதற்கு பல உதாரணங்கள் உள்ளன, என்றாலும், இரண்டு சம்பவங்களை மட்டும் சொல்கிறோம்.

சம்பவம் – 1

பா.ஜ.க ஆட்சிக்கும், மோடி பிரதமராவதற்கும் முன்னால் குஜராத் மாடல் வளர்ச்சி என்று பா.ஜ.க கூவியதையும், காவி பயங்கரவாதம் கார்ப்பரேட் பயங்கரவாதத்துடன் இணைந்து உழைக்கும் மக்களை கூறுபோட துடிப்பதையும் அம்பலப்படுத்தி எமது புரட்சிகர அமைப்புகள் சார்பில் 6 மாதங்களுக்கு முன்னாள் சென்னை பூந்தமல்லி நெடுஞ்சாலையில் உள்ள தர்ம பிரகாஷ் என்ற மண்டபத்தில் “மோடி வளர்ச்சி எனும் முகமூடி” என்ற தலைப்பில் ஒரு நூலை வெளியிட்டு கூட்டம் நடத்தியதை அனைவரும் அறிந்திருப்பீர்கள்.

ஒரு தனியார் இடத்தில் கூட்டம் நடத்த போலீசு அனுமதி கேட்க வேண்டிய அவசியமே இல்லை. ஆனாலும், அக்கூட்டத்திற்கு தர்ம பிரகாஷ் மண்டப உரிமையாளர் கோரியபடி முறையான போலீசு அனுமதி பெற்றுக் கொடுத்துத்தான் கூட்டம் நடத்தினோம். கூட்டத்தின் முதல் நாளில் தொடங்கி, கூட்டம் முடிந்த அடுத்த நாள் வரை மண்டப உரிமையாளரை ஐ.எஸ் எனும் உளவுத்துறை போலீசார் மிரட்டியுள்ளனர். அப்போது மண்டப உரிமையாளர் போலீசாரிடம், “உங்களிடம் முறையான அனுமதி பெற்று வந்த பின்புதான் சார் நான் பணம் வாங்கினேன்” என்று சொல்ல அதற்கு உளவுப் போலீசார் “இப்ப சொல்றேன் கேட்டுக்கோ நாங்க அனுமதி கொடுத்தாலும் புரட்சினு பேசுற இவங்கள மாதிரி அமைப்புக்கு இடம் கொடுக்கக் கூடாது, மீறி கொடுத்தா அதற்கான விளைவை நீ அனுபவிக்க வேண்டி வரும்” என்று நேரடியாக மிரட்டியுள்ளனர்.

தற்போது சமஸ்கிருதத் திணிப்புக்கு எதிரான கூட்டத்திற்கு இடம் கேட்டுச் சென்றபோது அமைப்பு பெயரைக் கேட்டு உளவு போலீசு மிரட்டியதையெல்லாம் சொல்லி தேதி காலியாக இருந்தாலும் இடம் கொடுக்க முடியாது என்று மறுத்துவிட்டார், மண்டப உரிமையாளர்.

சம்பவம் -2

சமஸ்கிருதத் திணிப்புக்கு எதிரான இந்தக் கருத்தரங்கத்திற்கு இடம் பார்க்க சென்ற போது போலீசு நெருக்கடி, பணம் நெருக்கடியால் பல இடங்கள் கிடைக்காமல் போக, இறுதியாக கரையான் சாவடியில் கல்யாணி சீனிவாச பத்மாவதி மண்டபத்தில் முழுமையாக பணம் கட்டி இடத்தை பதிவு செய்தோம். பிரசுரத்தில் இடத்தை அறிவித்து பிரச்சாரமும் செய்தோம்.

இதைத் தெரிந்து கொண்ட உளவு போலீசு மண்டபத்தின் நிர்வாகத்தினரிடம் சென்று இடம் கொடுக்கக் கூடாது என்று 13-ம் தேதி மிரட்டியுள்ளனர்.

இதனைத் தொடர்ந்து மண்டப நிர்வாகி எமது தோழரை தொடர்பு கொண்டு “15-ம் தேதி காலை முகூர்த்தத்திற்கு இடம் கொடுத்திருந்தேன். அவர்கள் அடுத்த நாளும் கேட்டார்கள். நான் மறந்துபோய் உங்களிடம் பணம் வாங்கிவிட்டேன். நீங்கள் உங்கள் பணத்தை வாங்கிக்கொண்டு வேறு இடம் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள் என்றார்.

நாம் அவரிடம் “இடம் பதிவுசெய்த போது காலண்டரை பல முறை பார்த்து எந்த நிகழ்ச்சியும் இல்லை என்று உறுதிபடுத்திக்கொண்டுதானே முழு வாடகையும் பெற்றுக்கொண்டு பதிவு செய்தீர்கள். இப்போது மாத்திப் பேசுறீங்களே, நாங்கள் அனைத்து ஏற்பாடுகளையும் செய்துவிட்டோமே” என்றதும்,

“ஏற்பாடு பணத்தையும் நான் கொடுத்து விடுகிறேன், வேறு இடம் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்” என்றார்.

“அப்படி முடியாது” என்று உறுதியாக மறுத்த போது,

“நான் மாப்பிள்ளையுடன் பேசி விட்டு உங்களை தொடர்புகொள்கிறேன்” என்றவர் திரும்ப பேசவில்லை.

முதல் நாள் அப்படியொரு திருமண நிகழ்ச்சி இருப்பதாக அவர் அன்று சொல்லவில்லையே, இதில் வேறு ஏதோ பிரச்சனை உள்ளது என்று கருதி இது பற்றி மண்டப உரிமையாளரிடம் நேரில் சென்று பேசும் போதுதான் தெரிகிறது, அப்படி ஒரு திருமண நிகழ்ச்சியே இல்லையென்பது. அந்த நடக்காத திருமணத்தின் பெயரால் எமது கூட்டத்தை தடுக்க முயற்சி செய்த மாப்பிள்ளை வேறு யாருமல்ல ஐ.எஸ் எனும் உளவுத்துறை போலீசுதான்.

நாம் கூட்டத்தை நடத்துவதில் உறுதியாக இருந்ததால் மாப்பிள்ளைகள் கருத்தரங்க கூட்டத்தினை கவனமாக குறிப்பெடுத்துக்கொண்டு இருந்தார்கள். பார்ப்பனீயத்துக்கு அரசு மாமா வேலைப் பார்க்கும் போது போலீசு தானே மாப்பிள்ளையாக இருக்க முடியும். நிற்க, நடக்க, பேச என எதற்கும் உரிமை இல்லை. நடப்பதெல்லாம் பாசிச ஆட்சி, யாரை ஏமாற்ற ஜனநாயக ஆட்சி என்ற பெயர்?

இதுதான் இந்த ஜனநாயக அரசு என்பதன் யோக்கியதை. கார்ப்பரேட் முதலாளிகள் இந்நாட்டைக் கூறு போட்டு கொள்ளையடிக்கவும், அவர்களுக்கு ஜால்ரா அடிக்கும் ஓட்டுக் கட்சிகள் கூட்டம் போட்டு அதை நியாயப்படுத்தவும் , பா.ஜ.க – ஆர்.எஸ்.எஸ் பார்ப்பன கும்பல் மதவெறியாட்டம் போட்டு உழைக்கும் மக்களை கொள்ளுபவர்களுக்குமான ஜனநாயகம்தான் இங்குள்ளதே தவிர, இந்த அநீதிகளை எதிர்த்துப் பேசவும், எழுதவும், போராடவுமான உழைக்கும் மக்களுக்கான ஜனநாயகம் இல்லை என்பதை மக்கள் எங்கள் அனுபவம் மூலமாக மட்டுமல்ல உங்கள் சொந்த அனுபவம் மூலமாகவே கூட உணரமுடியும். இப்படி உணருகின்ற நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து போராடும் போதுதான் உண்மையான ஜனநாயகத்தை படைக்க முடியும்.

[படங்களைப் பெரிதாகப் பார்க்க அவற்றின் மீது சொடுக்கவும்]

தகவல்
புரட்சிகர மாணவ – இளைஞர் முன்னணி,
சென்னை.
9445112675

கருவாடு ஆவணப்படம் வெளியீடு, திரையிடல்

வினவு

September 17, 2014

‘கோயம்பேடு சந்தையில் விதிமுறைகளை மீறி கருவாடு விற்கப்படுகிறது, அது அங்கு காய்கறி வாங்கப் போகும் சைவ உணவுப் பழக்கம் உள்ளவர்களுக்கு சங்கடத்தை ஏற்படுத்துகிறது’ என்று தி இந்து நாளிதழ் ஆகஸ்ட் 17-ம் தேதி செய்தி வெளியிட்டது. அதைத் தொடர்ந்து 19-ம் தேதி, கோயம்பேடு சந்தையில் விதிமீறி விற்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்த ரூ 20,000 மதிப்புள்ள கருவாடு பாக்கெட்டுகளை அதிகாரிகள் கைப்பற்றினர், இந்து செய்தி எதிரொலி என்று வெற்றி அறிவிப்பு வெளியிட்டது அந்நாளிதழ்.

இந்துவின் அசைவ உணவு மீதான வன்மம் தொடர்பான இந்த பார்ப்பன ஆதிக்கத் திமிரைக் கண்டித்து வினவில் வெளியான பதிவு சமூக வலைத்தளங்களில் பரவலாக பகிர்ந்து கொள்ளப்பட்டது. வினவிலும் பின்னூட்டங்களில் விவாதங்கள் நடைபெற்றன. இந்துவைக் கண்டித்து பேஸ்புக்கில் பலர் ஸ்டேட்டஸ் போட்டனர்.

பேஸ்புக் மற்றும் பிற சமூக வலைத்தளங்களில் வெளியான அந்த எதிர்வினைகளை தொகுத்து வினவில் பதிவுகளாக வெளியிட்டோம், அவை வாசகர்களிடையே மேலும் விவாதத்தை கிளப்பின.

இந்த விவாதங்களில் வெளியான கருத்துக்கள், கேள்விகளை பொதுவாக பார்ப்பனர்கள் முன்வைக்கும் அசைவ உணவு மீதான தீண்டாமை கருத்துக்களை மக்கள் எப்படி பார்க்கிறார்கள் என்பதை பதிவு செய்யும் விதமாக கோயம்பேடு வியாபாரிகள், அங்கு கருவாடு சப்ளை செய்யும் வணிகர்கள், அங்கிருந்து கருவாடு வாங்கிச் செல்லும் கடைக்காரர்கள், சுமை தூக்கும் தொழிலாளிகள், காய்கறிக் கடைக்காரர்கள், தரைக்கடை வணிகர்கள் ஆகியோரிடம் பேசினோம்.

கே.கே. நகருக்கு அருகில் முக்கிய காய்கறிச் சந்தையான எம்.ஜி.ஆர் நகர் சந்தையில் இறைச்சி, மீன் மற்றும் காய்கறிக் கடைகள் அக்கம்பக்கமாக இயங்கி வருகின்றன. அங்கு வரும் மக்களின் பல்வேறு பிரிவினரிடம் பெண்கள், வேலைக்குப் போகிறவர்கள், வயதானவர்களிடம் இது தொடர்பாக கருத்து கேட்டோம். மேலும் பார்ப்பனர்களின் தரப்பு கருத்துக்களை பதிவு செய்ய மேற்கு மாம்பலத்திலுள்ள அயோத்தியா மண்டபத்தில் சிலரிடம் பேசினோம். இன்னொரு குழு மொத்தக் கருவாட்டு மண்டிகள் செயல்படும் வால்டாக்ஸ் சாலையில் உள்ள மூலக்கொத்தளம் கருவாட்டுச் சந்தையில் மொத்த வியாபாரிகள், சில்லறை வியாபாரிகளிடமும் பேசினோம்.

இந்தப் பதிவுகளை ஒரு ஆவணப்படமாக தொகுத்திருக்கிறோம்.

முதலாவதாக, கருவாடு மற்றும் அசைவ உணவு சாப்பிடுபவர்கள் மீது பார்ப்பனர்களுடைய வன்மம், இப்போது இந்துத்துவ சக்திகள் அதிகாரத்தை கைப்பற்றியிருக்கும் நிலையில் அவர்களது பார்வை, அது குறித்து கடைக்காரர்கள், வியாபாரிகள், உழைக்கும் மக்களின் எதிர்வினையை பேசுகிறது இந்த ஆவணப்படம்.

இரண்டாவது பகுதியில் கோயம்பேடு சந்தையில் கருவாடு விற்பது மீதான நடவடிக்கை மட்டுமின்றி, பொதுவாக அசைவ உணவு உண்பவர்கள் பற்றிய கருத்தியல்கள், பதிவுகள், வினவு கட்டுரைகளிலேயே பின்னூட்டம் போட்டவர்கள் சொன்ன, ‘அசைவம் சாப்பிட்டவர்கள் குசு விட்டால் நாறும்’ போன்ற கருத்துக்களை பற்றி மக்கள் என்ன நினைக்கிறார்கள் என்பது பதிவாகியுள்ளது.

மூன்றாவதாக, துர்நாற்றத்தின் குறியீடாக கூறப்படும் கருவாட்டின் மருத்துவ குணங்கள் என்ன, அது உழைக்கும் மக்களின் வாழ்க்கையோடு எப்படி பிணைந்துள்ளது என்பது குறித்து வியாபாரிகள், உழைக்கும் மக்கள் மற்றும் மீன்வளத் துறை அதிகாரியின் கருத்துக்களை பதிவு செய்துள்ளோம்.

அடுத்தபடியாக அசைவ உணவு சாப்பிடுபவர்களால்தான் நாட்டில் பாலியல் மற்றும் வன்முறை குற்றங்கள் அதிகரிக்கின்றன என்று தினமணி வைத்தி எழுதிய தலையங்கம் சொல்வது போல ஒரு நபருடைய பண்புகளை அசைவ உணவுதான் தீர்மானிக்கிறதா என்ற கேள்விக்கு பார்ப்பனர்கள், உழைக்கும் மக்கள் கூறும் பதில் பதிவாகியுள்ளது.

தொடர்ந்து, ஒருவரது அறிவு, ஆளுமை, பதவி இவற்றுக்கும் நான்-வெஜ் அல்லது வெஜ் சாப்பிடுபவதற்குமான தொடர்பு உள்ளதா என்று விவாதிக்கப்படுகிறது.

இறுதியில், கோயம்பேடு சந்தையில் கருவாடு பறிமுதல் என்ற பிரச்சினையைத் தாண்டி இந்துத்துவ சக்திகள் அரசியல் ரீதியாக செல்வாக்கு பெற்றிருக்கும் வட இந்திய மாநிலங்களான ராஜஸ்தான், குஜராத், மும்பை போன்ற பகுதிகளில் அசைவ உணவுக்கு எதிராக நிலவும் மறைமுகத் தடை, இப்போது மோடி அரசு ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு பசுவதை தடைச்சட்டம் போன்ற கோரிக்கைகள் முன்னணிக்கு வந்திருக்கும் நிலை இவற்றுக்கு தமிழகத்தின் பதில் என்ன, இதற்கு தமிழகம் எப்படி எதிர்வினையாற்றும் என்ற கேள்வியுடன் ஆவணப்படம் முடிகிறது.

மொத்தம் 40 நிமிடம் ஓடும் இந்த ஆவணப்படம் அதன் அரசியல் ரீதியான உள்ளடக்கம், பன்முக பரிமாணம், மற்றும் அரசியலை மக்கள் கருத்துக்களாக வெளிப்படுத்துவதன் மூலம் விறுவிறுப்பான ஒரு வடிவத்தை பெற்றுள்ளது. குறிப்பாக கருவாடு, பொதுவாக அசைவ உணவு உண்பது குறித்து மக்கள் மத்தியில் நிலவும் கருத்தை பதிவு செய்யும் பணியைத்தான் வினவு செய்திருக்கிறது.

இதை பரவலாக கொண்டு சேர்ப்பதற்கு, பெரிய அளவில் விளம்பரப்படுத்துவது சாத்தியமில்லை. ஆவணப்படத்தை டி.வி.டிகளாக வெளியிட்டு ஒரு டிவிடி க்கு ரூ 100 நன்கொடை பெறவிருக்கிறோம். கீழைக்காற்று விற்பனையகத்திலும் புதிய கலாச்சாரம் அலுவலகத்திலும் டி.வி.டிக்களை நேரில் வாங்கிக் கொள்ளலாம்.

புதிய கலாச்சாரம்,
எண் 16, முல்லை நகர் வணிக வளாகம்,
2-வது நிழற்சாலை, அசோக் நகர்,
சென்னை – 600 083
தொலைபேசி – (91) 99411 75876

கீழைக்காற்று வெளியீட்டகம்,
10, அவுலியா தெரு,
எல்லீஸ் சாலை,
சென்னை – 600002
914428412367.

தபால் மூலம் பெற விரும்புபவர்கள் தபால் செலவாக தமிழ்நாட்டிற்குள் அனுப்ப ரூ 50 சேர்த்து பணம் அனுப்பவும். வெளிநாட்டில் தபால் மூலம் பெற விரும்புபவர்கள் தொடர்பு கொண்டால் உங்கள் நாட்டுக்கான தபால் செலவை அறியத் தருகிறோம்.

5 டிவிடிக்கு மேல் வாங்கினால் ஒரு டிவிடிக்கு ரூ 20 கழிவு தரப்படும். தமிழ்நாட்டுக்குள் 5 டி.வி.டிக்கு மேலும் வெளிநாடுகளுக்கு 50 டிவிடிகளுக்கு மேலும் வாங்குபவர்களுக்கு அனுப்புவதற்கான தபால் செலவை நாங்களே ஏற்றுக் கொள்கிறோம்.

வெளியீட்டுக்குப் பிறகு இந்த ஆவணப்படம் விரைவில் வினவில் வெளியிடப்படும். ஆவணப்படத்துக்கு தொழில்நுட்ப ரீதியில் முடிந்த அளவு சிறப்பான வடிவம் அளிக்க ஆன பொருட்செலவை ஈடு கட்டவும் பல்வேறு இடங்களில் திரையிடுவதற்கான செலவுகளுக்கும் வாசகர்கள் நன்கொடை அளித்து ஆதரிக்குமாறு கோருகிறோம்.

நன்கொடை அனுப்ப வேண்டிய விபரங்களை அறிய இந்த சுட்டியில் பார்க்கவும்.

கருவாடு ஆவணப்படம் வெளியீடு, திரையிடல்

நாள் : செப்டம்பர் 20, 2014 சனிக்கிழமை
நேரம் : மாலை 5.30 முதல் இரவு 8.30 வரை
இடம் : டிஸ்கவரி புக் பேலஸ் கட்டிடம் 2-வது மாடி, எண் 6, முனுசாமி சாலை, கே கே நகர், சென்னை

ஆவணப்படம் வெளியீடு

சிறப்புரை : தோழர் கதிரவன், மாநில செயற்குழு உறுப்பினர், மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகம்

திரையிடல்

வாசகர்கள் அனைவரையும் இந்நிகழ்ச்சிக்கு வருகை தருமாறு அன்புடன் அழைக்கிறோம்.

கருவாடு டீசர்

வண்ணப் புரட்சிகள்: “மேட் இன் அமெரிக்கா!”

வினவு

September 17, 2014

தெற்காசியாவில் அமைந்துள்ள ஆப்கான், மேற்காசியாவைச் சேர்ந்த இராக், மத்திய ஆசிய நாடான கிர்கிஸ்தான், யுரேசிய பகுதியிலுள்ள ஜார்ஜியா, கிழக்கு ஐரோப்பாவிலுள்ள உக்ரைன், வட ஆப்பிரிக்காவில் அமைந்துள்ள எகிப்து மற்றும் துனிசியா – இந்த நாடுகள் வேறுவேறான சமூகப் பொருளாதார, கலாச்சார பின்னணியை, கட்டமைப்பைக் கொண்டவை என்றபோதும், இந்த நாடுகள் அனைத்திற்கும் ஒரு பொதுவான ஒற்றுமை உண்டு. இவையனைத்தும் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக கடந்த பத்து – பன்னிரெண்டு ஆண்டுகளில் அதிரடியான ஆட்சி மாற்றத்தைச் சந்தித்தன என்பதுதான் அந்தப் பொதுவான ஒற்றுமை.

கெய்ரோ ஆர்ப்பாட்டம் — எகிப்தை ஆண்டு வந்த இராணுவச் சர்வாதிகாரி ஹோஸ்னி முபாரக்குக்கு எதிராகத் தலைநகர் கெய்ரோவில் நடந்த ஆர்ப்பாட்டம் (கோப்புப் படம்)

ஆப்கான் மற்றும் இராக் மீது அமெரிக்கா தலைமையிலான மேற்கத்திய ஏகாதிபத்திய நாடுகள் தொடுத்த ஆக்கிரமிப்பு போரின் மூலமாக அந்நாடுகளில் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்படுத்தப்பட்டது. எகிப்திலும், துனிசியாவிலும் இலட்சக்கணக்கான மக்கள் வீதிகளில் இறங்கியதையடுத்து, அந்நாடுகளை ஆண்டு வந்த இராணுவ சர்வாதிகாரிகள் முபாரக்கும் அலிபென்னும் பதவியிழந்து, தேர்தல்கள் மூலம் புதிய அரசுகள் பதவியேற்றன. ஜார்ஜியா, உக்ரைன், கிர்கிஸ்தான் நாடுகளில் நடந்த ஆட்சி மாற்றங்களை முதலாளித்துவ ஊடகங்கள் “புரட்சி” என்றழைத்தன.

ஒரு ஆக்கிரமிப்பு போர் மூலம் ஆப்கானிலும் இராக்கிலும் கொண்டு வரப்பட்ட ஆட்சி மாற்றம் உலகெங்கிலும் பலத்த கண்டனத்தையும் எதிர்ப்பையும் சந்தித்த அதே சமயம், பிற நாடுகளில் நடந்த ஆட்சி மாற்றங்கள் வரவேற்பைப் பெற்றன. எகிப்திலும், துனிசியாவிலும் நடந்த ஆட்சி மாற்றங்கள் இணைய தளப் புரட்சியென்றும், புரட்சிகர கம்யூனிஸ்டு கட்சிகளால் முன்நிறுத்தப்படும் ஆயுதந்தாங்கிய புரட்சிக்கு மாற்றென்றும் முதலாளித்துவ அறிவுஜீவிகளால் கொண்டாடப்பட்டன. அதேபோல ஜார்ஜியா, உக்ரைன், கிர்கிஸ்தான் நாடுகளில் நடந்த ஆட்சி மாற்றங்கள் “வண்ணப் புரட்சி”யென மேற்கத்திய ஊடகங்களால், ஏகாதிபத்திய நாடுகளால் கவர்ச்சிகரமாக முன் நிறுத்தப்பட்டன.

இப்புரட்சிகள் அந்தந்த நாடுகளைச் சேர்ந்த சர்வாதிகார ஆட்சியாளர்களை எதிர்த்து ஜனநாயகத்திற்காக நடத்தப்பட்டதென்றும், எந்தவொரு கட்சி சார்பின்றி மக்கள் தன்னெழுச்சியாகத் திரண்டு நடத்திய அரசியல் போராட்டங்களென்றும் முதலாளித்துவ ஊடகங்களால், முதலாளித்துவ அறிவுஜீவிகளால் சித்தரிக்கப்படுகின்றன. இந்தக் கூற்றில் எந்தளவிற்கு உண்மை இருக்கிறது என்பதுதான் நாம் முன் நிறுத்தும் கேள்வி.

எகிப்தும் துனிசியாவும் இராணுவ சர்வாதிகாரி ஆட்சியின் கீழும்; முன்னாள் சோவியத் நாடுகளான ஜார்ஜியா, உக்ரைன், கிர்கிஸ்தான் நாடுகள் புதுப் பணக்காரக் குற்றக்கும்பல்களின் ஆட்சியின் கீழும் இருந்தன என்பதற்கு அப்பால் இப்புரட்சிகள் பற்றிக் கதைக்கப்படும் பல விசயங்கள் பொய்யும் புனைவும் கலந்தவை. ஜார்ஜியாவிலும், உக்ரைனிலும், கிர்கிஸ்தானிலும் நடந்த ‘புரட்சிகள்’ அமெரிக்க அரசு தயாரித்துக் கொடுத்த திட்டத்தின்படி, அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த சர்வதேச தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களால் நடத்தப்பட்டன. ஓட்டுக்கட்சிகள் காசு கொடுத்துக் கூட்டம் சேர்ப்பதைப் போல இத்தொண்டு நிறுவனங்கள் அமெரிக்க டாலர்களைக் கொட்டி இளைஞர்களையும் தொழிலாளர்களையும் அணி திரட்டின. அமெரிக்க மேல்நிலை வல்லரசின் ஆதரவு, நிதியுதவி மற்றும் மேற்கத்திய ஊடகங்களின் பின்புலம் ஆகியவற்றை வைத்துக்கொண்டு இப்புரட்சிகள் ஜனநாயகத்திற்காக நடத்தப்பட்டதைப் போல பிரச்சாரம் செய்யப்பட்டது. எகிப்தில் ஹோஸ்னி முபாரக்கிற்கு எதிராக நடந்த தெருப் போராட்டங்களை அமெரிக்கா விரும்பவில்லை என்றாலும், அமெரிக்காவிலுள்ள ஆல்பிரட் ஐன்ஸ்டீன் இன்ஸ்ட்யூட் என்ற சிந்தனைக் குழாமைச் சேர்ந்த பின்நவீனத்துவவாதியான ஜென் ஷார்ப்-ன் சித்தாந்தம்தான் எகிப்திலும் துனிசியாவிலும் நடந்த போராட்டங்களுக்கு வழிகாட்டியாக இருந்தது.

அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியம் தனது மேலாதிக்க நோக்கங்களுக்குத் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களைப் பயன்படுத்திக் கொள்வது புதிய விசயமல்ல. இட்லருக்கு எதிரான இயக்கங்களை வளைத்துப் போடும் நோக்கத்தோடு இரண்டாம் உலகப் போர் தொடங்குவதற்கு முன்பாகவே சர்வதேச மீட்பு கமிட்டி (International Rescue Committee) என்ற பெயரில் ஒரு தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனத்தை உருவாக்கி இயக்கி வந்தது அமெரிக்கா. இச்சர்வதேச மீட்பு கமிட்டி தன்னை மனிதாபிமானத் தொண்டு நிறுவனமாகக் காட்டிக் கொண்டது. இரண்டாம் உலகப் போர் முடிந்த பிறகு, மேற்கு ஐரோப்பிய நாடுகளை கம்யூனிச அபாயத்திலிருந்து காக்கும் நோக்கில் சுதந்திர இல்லம் (Freedom House) என்ற பெயரில் தொண்டு நிறுவனத்தை உருவாக்கி இயக்கி வந்தது. இத்தொண்டு நிறுவனம் தன்னை ஜனநாயகத்திற்கு குரல் கொடுக்கும் இயக்கமாகக் காட்டிக் கொண்டது.

1983-ல் ரொனால்ட் ரீகன் அமெரிக்க அதிபராக இருந்த சமயத்தில், “உலகெங்கிலுமுள்ள ஜனநாயக நிறுவனங்களைத் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் மூலம் வலுப்படுத்துவது” என்ற திட்டத்தோடு, ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளை ஏற்படுத்தப்பட்டது. அமெரிக்க அரசு அந்த அறக்கட்டளை நிறுவனத்தை அரை அரசு அமைப்பாக அங்கீகரித்ததோடு, அதற்கு நேரடியாகவே நிதியுதவியும் அளிக்கத் தொடங்கியது. இந்த அறக்கட்டளை அமெரிக்க அரசிடமிருந்து பெறும் நிதிகளை சர்வதேச விவகாரங்களுக்கான தேசிய ஜனநாயக நிறுவனம், சர்வதேச குடியரசு நிறுவனம், தேர்தல் முறைக்கான சர்வதேச பவுண்டேஷன், சர்வதேச ஆராச்சி மற்றும் பரிமாற்ற வாரியம், சுதந்திர இல்லம் உள்ளிட்டு அமெரிக்க அரசின் ஆதரவு பெற்ற மற்ற தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களின் வழியாக கீழ்மட்டம் வரை கொண்டு செல்கிறது.

“ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளைக்குத் தேவைப்படும் நிதியில் 97 சதவீதத்தை அமெரிக்க வெளியுறவு அமைச்சகம் வழங்குகிறதென்றும், மீதியை வலதுசாரி கொடை நிறுவனங்களான பிராட்லி பவுண்டேஷன், தி வொயிட்ஹெட் பவுண்டேஷன், ஓலின் பவுண்டேஷன் ஆகியவை வழங்கிவருகிறதென” வில்லியம் ப்ளம் என்ற ஆய்வாளர் குறிப்பிடுகிறார். இதுவொருபுறமிருக்க, அமெரிக்க அரசின் ஆதரவு பெற்ற தன்னார்வத் தொண்டு நிறுனங்களின் அதிகாரமிக்க பதவிகளில் சி.ஐ.ஏ.வைச் சேர்ந்த முன்னாள் அதிகாரிகள், ஜனநாயகக் கட்சியிலுள்ள வலதுசாரிகள், குடியரசுக் கட்சியை அதிதீவிர வலதுசாரிகள், நிதி, எண்ணெய் மற்றும் ஆயுதத் தளவாட உற்பத்தி நிறுவனங்களைச் சேர்ந்த பிரதிநிதிகள்தான் அமர்த்தப்படுகிறார்கள்.

கிர்கிஸ்தான் — கிர்கிஸ்தானில் நடந்த துலிப் புரட்சியின் ஒரு பகுதியாக, ஜலால் அபாத் நகரில் எதிர்த்தரப்பு நடத்திய ஆர்ப்பாட்டம் (கோப்புப் படம்)

“நவீன காலத்தில் நேரடி இராணுவ நடவடிக்கையால் ஏற்படும் அபரிதமான செலவு, வேறுவகையான அமைப்புகளையும் சாதனங்களையும் பயன்படுத்துவதைக் கோருகிறது” என்கிறார் ஜோஸப் நியே என்ற ஆய்வாளர். அந்தச் சாதனங்கள் ஆயுதந்தரிக்காத தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள்தான். நேரடியான இராணுவ நடவடிக்கையை மட்டுமே அந்நியத் தலையீடாகக் கருதும் முதலாளித்துவ அறிவுஜீவிகளின் அணுகுமுறையை நியேவின் கருத்து தவிடுபொடியாக்குகிறது.

“பொதுமக்களுக்குச் சேவை செய்யும் நல்ல நோக்கத்திற்காகத்தான் ஏகாதிபத்திய நிறுவனங்களிடமிருந்து காசு வாங்குவதாக”த் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் அனைத்தும் யோக்கிய சிகாமணிகளைப் போல பேசித் திரிகின்றன. ஆனால், இது முழுப் பூசணிக்காயைச் சோற்றில் மறைக்கும் பொய் என்பதைத் தேசிய ஜனநாயக அறக்கட்டளையின் முதல் தலைவரான ஆலன் வெயின்ஸ்டெனின் கூற்று அம்பலப்படுத்துகிறது. “25 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சி.ஐ.ஏ. திரைமறைவாக எவற்றைச் செய்ததோ, அவற்றைத்தான் இன்று நாங்கள் செய்கிறோம்” என வெளிப்படையாக ஒப்புதல் வாக்குமூலமே அளித்திருக்கிறார், அவர். மனிதாபிமானம், மனித உரிமை, ஜனநாயகம் என்ற முழக்கங்களை முன்வைக்கும் இத்தொண்டு நிறுவனங்கள் அனைத்தும் உண்மையில் அமெரிக்க மேலாதிக்கத்தின் காலாட்படைகள் என்பதற்கு இவை தவிர வேறு சான்றுகள் தேவையில்லை.

எனினும், ஆட்சி மாற்றத்தை ஏற்படுத்த தனது இராணுவத்தை எங்கு இறக்கிவிடுவது, தனது தொண்டு நிறுவனங்களை எங்கு இறக்கிவிடுவது என்பதை அமெரிக்க அரசுதான் முடிவு செய்கிறது. இராக்கில் சதாம் ஹுசேன் ஆட்சியைத் தூக்கியெறிந்த ஊதா நிறப் புரட்சியை (Purple Revolution) நிறைவேற்ற தனது இராணுவத்தை இறக்கிவிட்ட அமெரிக்கா, ஜார்ஜியாவில் ரோஜா வண்ணப் புரட்சியை, உக்ரைனில் ஆரஞ்சு வண்ணப் புரட்சியை, கிர்கிஸ்தானில் துலிப் புரட்சியை நிறைவேற்ற ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளையைக் களமிறக்கியது.

***

சோவியத் யூனியன் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு, நேடோ இராணுவக் கூட்டணியில் கிழக்கு ஐரோப்பிய நாடுகளை இணைத்து, அதனை விரிவாக்குவதைத் தனது நோக்கமாகக் கொண்டு செயல்பட்டுவரும் அமெரிக்காவின் மேலாதிக்கத் திட்டத்தில், Kஅமெரிக்காவின் பாதுகாப்புக் கொள்கையில் உக்ரைனின் பாதுகாப்பு மையமானது”, Kயுரேசிய பகுதியில் ரசியா மீண்டும் வல்லரசாவதைத் தடுத்து நிறுத்துவதற்கு உக்ரைன் சுதந்திர நாடாக இருப்பது அவசியமானது” எனக் குறிப்பிடுமளவுக்கு உக்ரைன் முக்கியமான இடத்தில் உள்ளது. இதற்கு அப்பால், அமெரிக்காவின் கூட்டாளிகளான ஐரோப்பிய யூனியன் நாடுகள் தமது எரிசக்தி தேவைக்கு ரசியாவைச் சார்ந்திருப்பதை முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதற்கு உக்ரைனை ரசியாவின் செல்வாக்கிலிருந்து விடுவிப்பது மேற்கத்திய ஏகாதிபத்திய நாடுகளுக்கு அவசியமானதாக இருந்து வருகிறது.

அமெரிக்காவின் ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளையும், சோரோஸ் பவுண்டேஷனும் இணைந்து, உஸ்பெகிஸ்தான், கிர்கிஸ்தான் நாடுகளைச் சேர்ந்த இளம் பத்திரிகையாளர்களுக்கு, ‘முரண்பாடுகளை அமைதி வழியில் தீர்ப்பது’ குறித்து கிர்கிஸ்தானின் பிஷ்கேக் நகரில் நடத்திய பயிற்சி பட்டறை.

இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளின் தொடக்கத்தில் மேற்கத்திய ஏகாதிபத்தியங்களோடு நெருக்கமாக இருந்த உக்ரைனின் குச்மா அரசு, ஒடிஸா-ப்ரோடி எண்ணெய்க் குழாய் பாதையை, போலந்திலுள்ள க்டான்ஸ்க் பகுதி வரை நீட்டிப்பது என்ற ஒப்பந்தத்தை அமெரிக்க அரசோடு செய்து கொண்டது. காஸ்பியன் கடல் பகுதியில் கிடைக்கும் கச்சா எண்ணெயை, ரசியாவைச் சார்ந்திராமல் ஐரோப்பிய யூனியன் நாடுகளுக்கு எடுத்துச் செல்வதும்; உக்ரைன் தனது எரிபொருள் தேவைக்கு ரசியாவைச் சார்ந்திருப்பதைப் படிப்படியாகக் கைவிடுவதும்தான் இந்த ஒப்பந்தத்தின் பின்னுள்ள நோக்கம். ஆனால், அப்பொழுது உக்ரைன் அதிபராக இருந்த குச்மா ஜூலை 2004-ல் இத்திட்டத்தைக் கைவிடுவதாகத் திடீரென அறிவித்ததையடுத்து, அமெரிக்காவின் பேராசையில் மண் விழுந்தது. இதனையடுத்து மேற்கத்திய ஏகாதிபத்தியங்களுக்குச் சார்பான ஒரு அடிவருடி ஆட்சியை உக்ரைனில் உருவாக்கும் திட்டத்தைச் செயல்படுத்த முனைந்த அமெரிக்கா, அதற்கு உக்ரைனில் நவம்பர் 2004-ல் நடந்த அதிபர் தேர்தலைப் பயன்படுத்திக் கொண்டது.

அந்த அதிபர் தேர்தல், தாக்குதல் நிலையிலிருந்த அமெரிக்காவிற்கும், தற்காப்பு நிலையிலிருந்த ரசியாவிற்கும் இடையே தத்தமது மேலாதிக்கத்தைப் பரீட்சித்துப் பார்க்கும் போர்க்களமானது. அதிபர் தேர்தலில் போட்டியிட்ட விக்டர் யானுகோவிச்சை ரசியா ஆதரித்தது. அவரை எதிர்த்துப் போட்டியிட்ட விக்டர் யுஷ்சென்கோவை அமெரிக்க அரசும், அதனின் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களும் ஜனநாயகக் காவலராகச் சித்தரித்து ஆதரித்தன.

உக்ரைன் அதிபர் தேர்தலை எதிர்கொண்டிருந்த சமயத்தில், குச்மா அரசிற்குள்ளேயே விக்டர் யுஷ்சென்கோவிற்கு ஆதரவாக வேலை செய்யும் அமெரிக்கக் கைக்கூலிகள் உருவாக்கப்பட்டனர். உக்ரைன் இராணுவம், உள்துறை அமைச்சகம், உளவுத் துறை ஆகிய அரசின் கேந்திரமான துறைகள் அனைத்தும் குச்மா அரசின் உத்தரவுகளுக்குக் கீழ்ப்படிய மறுத்ததோடு, அரசின் முக்கிய முடிவுகளை எதிர்த்தரப்பான விக்டர் யுஷ்சென்கோவிற்குக் கடத்திச் செல்லும் ஐந்தாம் படைகளாக வேலை பார்த்தனர். இன்னொருபுறம் அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளையால் உக்ரைனில் உருவாக்கப்பட்டிருந்த நூற்றுக்கணக்கான தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் மக்களின் கருத்தை விக்டர் யுஷ்சென்கோவிற்கு ஆதரவாக மாற்றும் விதத்தில் ஒரு பிரச்சார யுத்தத்தையே நடத்தின.

“நவீன காலத்தில் நேரடி இராணுவ நடவடிக்கையால் ஏற்படும் அபரிமிதமான செலவு, வேறுவகையான அமைப்புகளையும் சாதனங்களையும் பயன்படுத்துவதைக் கோருகிறது” என்கிறார் ஜோஸப் நியே என்ற ஆய்வாளர். அந்தச் சாதனங்கள் ஆயுதந்தரிக்காத தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள்தான்.

ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளையும் அதன் துணை நிறுவனங்களும் 1990-களின் தொடக்கத்திலேயே உக்ரைனில் நுழைந்துவிட்டன. 1999-ல் அமெரிக்கத் தூதரகம், உலக வங்கி, ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளை மற்றும் சோரோஸ் பவுண்டேஷன் ஆகியவை கூட்டாகச் செயல்பட்டு விருப்பத் தேர்வின் சுதந்திரக் கூட்டணியை உருவாக்கின. இவையும், யு.எஸ்.எய்ட் மற்றும் சுதந்திர இல்லத்தின் நிதியுதவியைப் பெற்றுவந்த போலந்து-அமெரிக்கா-உக்ரைன் கூட்டுறவு செயல் மையம், கொள்கை ஆவிற்கான சர்வதேச மையம் ஆகிய தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களும் இணைந்து நின்று விக்டர் யுஷ்சென்கோவிற்கு ஆதரவாகச் செயல்பட்டன.

குறிப்பாக, ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளை அமெரிக்காவிலிருந்து நூற்றுக்கணக்கான தேர்தல் ஆய்வாளர்களை வாடகைக்குப் பிடித்து வந்து, யுஷ்சென்கோவிற்கு ஆதரவான கருத்துக் கணிப்புகளை நடத்தி வெளியிட்டு வந்ததோடு, யுஷ்சென்கோ தலைமையின் கீழ் எதிர்த்தரப்பை ஒன்றுதிரட்டும் அரசியல் மாமாவாகவும் வேலை செய்தது. தேர்தல் முடிந்த பிறகு, மேற்கத்திய தூதரக அலுவலகங்களின் துணையோடு தேர்தலுக்குப் பிந்தைய கருத்துக் கணிப்புகளை யுஷ்சென்கோவிற்கு ஆதரவாக வெளியிடுவதற்கு ஏற்பாடு செய்தது.

2004 நவம்பரில் நடந்த அதிபர் தேர்தலில் போட்டியிட்ட இரண்டு தரப்புமே பல்வேறு முறைகேடுகளில், மோசடிகளில் ஈடுபட்டிருந்தது அம்பலமானபோதும், தொண்டு நிறுவனங்களும் மேற்கத்திய ஊடகங்களும் கூட்டுச் சேர்ந்து கொண்டு ரசிய சார்பு வேட்பாளரான யானுகோவிச்சின் முறைகேடுகளை மட்டுமே ஊதிப்பெருக்கி வெளியிட்டன. இதனையடுத்து அத்தேர்தலை ரத்து செய்யக் கோரி கீவ் நகரில் தொடர்ச்சியான அரசியல் ஆர்ப்பாட்டங்களை நடத்துவதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்தது, ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளை.

இந்த ஆர்ப்பாட்டங்களுக்கு ஆட்களைத் திரட்டுவதற்கும், அதனை மக்கள் புரட்சியாக விளம்பரப்படுத்துவதற்கும் தேவையான அனைத்து ஏற்பாடுகளும் – போக்குவரத்து, தங்குவதற்கான கூடாரங்கள், பசியாறுவதற்கான சமையற் கூடங்கள், கழிப்பறைகள் தொடங்கி ஆயிரக்கணக்கான புகைப்படக் கருவிகளும், வெப்பமூட்டும் சாதனங்களும், மருத்துவர்களும், பத்திரிகை விளம்பரங்களும், தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்புகளுமென அமர்க்களப்படுத்தப்பட்டதற்குப் பின் அமெரிக்காவின் நிதியுதவி வெள்ளமெனப் பாந்ததாகக் குறிப்பிடுகிறார், டேனியல் உல்ஃப் என்ற ஆய்வாளர்.

உக்ரைனில் ஆரஞ்சு புரட்சியை ஏற்றுமதி செய்வதற்கு அமெரிக்க அரசு செலவு செய்த தொகை ஏறத்தாழ 1.4 கோடி அமெரிக்க டாலராகும். தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களை உக்ரைனின் மக்கள் இயக்கங்களாகக் காட்டுவதற்கு உக்ரைனுக்கான வாஷிங்டன் என்ற சிந்தனைக் குழாம் வழியாக ஒதுக்கப்பட்ட நிதி 6.5 கோடி அமெரிக்க டாலராகும். இவற்றுக்கு அப்பால் சோரோஸ் பவுண்டேஷன், சுதந்திர இல்லம் ஆகிய சிந்தனைக் குழாம்கள் அதிபர் தேர்தலையொட்டி யுஷ்சென்கோவிற்கு ஆதரவாக உருவாக்கிய திட்டங்களை நடைமுறைப்படுத்தியதற்குச் செலவழித்த தொகை தனிக் கணக்காகும். அமெரிக்க டாலரும் அமெரிக்காவின் சர்வதேசிய தொண்டு நிறுவனங்களும் இணைந்து நடத்திய இந்த ஆரஞ்சு புரட்சியின் விளைவாக, 2004 நவம்பரில் நடந்த அதிபர் தேர்தல் உக்ரைன் உச்ச நீதிமன்றத்தால் ரத்து செய்யப்பட்டு, மறுதேர்தல் டிசம்பரில் நடத்தப்பட்டு, அமெரிக்காவின் கைக்கூலியான விக்டர் யுஷ்சென்கோ உக்ரைனின் அதிபராக அமர்த்தப்பட்டார்.

***

தனது பொருளாதார இயக்கத்திற்கு ரசியாவின் உதவியைப் பெரிதும் நம்பியிருந்த கிர்கிஸ்தானை ஐ.எம்.எஃப். கடனுதவி என்ற தூண்டிலை வீசிப் பிடித்துக் கொண்டது, அமெரிக்கா. முன்னாள் சோவியத் ஒன்றிய நாடுகளிலேயே கிர்கிஸ்தான்தான் ரசியாவின் ரூபிள் நாணய பரிமாற்ற வளையத்திலிருந்து வெளியேறிய முதல் நாடாகும். 1990-களின் இறுதியில் கிர்கிஸ்தானை ஆண்டு வந்த அஸ்கர் அகயேவ் அரசு, தனது நிதிப் பற்றாக்குறையை ஈடுசெய்வதற்கு, அமெரிக்காவின் இராணுவத் தளத்தை கிர்கிஸ்தானிலுள்ள மானாஸ் பகுதியில் அமைத்துக் கொள்ளவும் அனுமதித்தது. ஆப்கான் மீது மேற்கத்திய ஏகாதிபத்திய நாடுகள் நடத்தி வந்த ஆக்கிரமிப்புப் போருக்குத் தேவையான இராணுவத் தளவாடங்களை விரைந்து கொண்டு சேர்க்கும் விதமாக இந்த இராணுவத் தளம் அமைக்கப்பட்டது.

அதேபொழுதில், கிர்கிஸ்தான் மீது ஐ.எம்.எஃப். விதித்த நிபந்தனைகள் அந்நாட்டில் அரசியல் போராட்டங்களை உருவாக்கின. சமயம் பார்த்துக் காத்திருந்த ரசிய வல்லரசு இந்த எதிர்ப்பை முறியடிப்பதற்கு அகயேவ் அரசுக்கு உதவியது. இதற்குப் பிரதிபலனாக அமெரிக்காவின் இராணுவத் தளத்திலிருந்து முப்பது கிலோ மீட்டர் தொலைவிலுள்ள காண்ட் எனுமிடத்தில் ரசியாவின் இராணுவ விமான தளத்தை அமைக்க அனுமதித்தார் அகயேவ். மேலும், இதேசமயத்தில் சீனாவுடனான வர்த்தக உறவுகளை மேம்படுத்தவும் முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அகயேவ் அரசு மீண்டும் ரசியா பக்கம் சாகிறது என முடிவெடுத்த அமெரிக்கா, கிர்கிஸ்தானில் ஓர் ஆட்சி மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் திட்டத்தைச் செயல்படுத்துவதற்கு பிப்ரவரி 2005-இல் நடந்த நாடாளுமன்றத் தேர்தலைப் பயன்படுத்திக் கொண்டது.

அகயேவ் அமெரிக்காவின் பக்கம் இருந்தவரை அவரது ஊழல் குற்றங்களையும் அடக்குமுறைகளையும் கண்டுகொள்ளாமல் இருந்த அமெரிக்க அரசு, அவர் ரசியாவின் பக்கமும் சாயத் தொடங்கியவுடன், தனது கைப்பாவைகளான தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களைத் தூண்டிவிட்டு, ஜனநாயகக் கூச்சலை எழுப்பச் செய்தது. குறிப்பாக, அமெரிக்காவின் வெளியுறவுத் துறை அமைச்சகம் எதிர்த்தரப்பின் பெயரில் ஒரு செய்தித் தாளைத் தொடங்கியது. ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளை 2003-ம் ஆண்டு தொடங்கியே தேர்தலின் மூலம் ஆட்சி மாற்றத்தைக் கொண்டுவருவதற்கான திட்டங்களை நடைமுறைப்படுத்தத் தொடங்கியது. இதற்காக 170-க்கும் மேற்பட்ட தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் இந்த அறக்கட்டளையாலும் அமெரிக்க அரசாலும் உருவாக்கப்பட்டன. வெறும் 50 இலட்சம் மக்கள் தொகை கொண்ட கிர்கிஸ்தானில் ஆட்சி மாற்றத்தைக் கொண்டுவருவதற்காக 2.6 கோடி அமெரிக்க டாலர்களைக் கொண்டு வந்து கொட்டியது, அமெரிக்க அரசு. தேர்தல் முறைகேடுகளை அம்பலப்படுத்துவது என்ற பெயரில் யு.எஸ்.எய்ட் 20 இலட்சம் அமெரிக்க டாலர்களைத் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களுக்கு அளித்தது.

அமெரிக்காவிற்கு வரவழைக்கப்பட்டு பயிற்சி அளிக்கப்பட்ட குர்மான்பேக் பாகியேவ், ஃபெலிக்ஸ் குலோவ், ஓமுர்பேக் தெகேபாயேவ் ஆகியோர் ஜனநாயகவாதிகளாக முன்நிறுத்தப்பட்டனர். துலிப் வண்ணப் புரட்சியின் விளைவாக அகயேவ் நாட்டைவிட்டு வெளியேறிய பிறகு, இவர்கள்தான் முறையே கிர்கிஸ்தானின் அதிபராகவும், பாதுகாப்புத் துறை அமைச்சராகவும், நாடாளுமன்ற சபாநாயகராகவும் பதவியேற்றுக் கொண்டனர் என்பது குறிப்பிடத் தகுந்தது.

அந்நாட்டின் மேல்தட்டு வர்க்கத்திற்கு மேற்கத்திய கருத்தியல் குறித்த பயிற்சி அளிப்பதற்கு கருத்தரங்குகளும், ஆவரங்குகளும் நடத்தப்பட்டதோடு, அமெரிக்காவிற்கும் அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர். அடித்தட்டைச் சேர்ந்த இளைஞர்கள் உக்ரைனின் கீவ் நகரத்திற்கு, அங்கு நடந்த ஆரஞ்சு புரட்சியின் பார்வையாளர்களாக அழைத்துச் செல்லப்பட்டு, ‘ஜனநாயகத்தின்’ பக்கம் வென்றெடுக்கப்பட்டனர். எதிர்த்தரப்பு நடத்திய பத்திரிகைகளுக்குத் தேவையான இயந்திரங்கள், ஜெனரேட்டர்கள் உள்ளிட்ட சாதனங்கள் அனைத்தும் அமெரிக்க தூதரகத்தின் ஆதரவோடு, சோரோஸ் பவுண்டேஷன் மற்றும் சுதந்திர இல்லம் ஆகிய சிந்தனைக் குழாம்கள் மூலம் வழங்கப்பட்டன.

பிஷ்கேக் நகரில் அமைந்திருந்த அதிபர் அகயேவ் மாளிகையை முற்றுகையிடும் போராட்டம் மற்றும் ஓஷ், ஜலால் அபாத் நகரங்களில் நடந்த ஆர்ப்பாட்டங்களை ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய அறக்கட்டளை ஏற்பாடு செய்து நடத்தியதோடு, ஆர்ப்பாட்டம் எங்கு நடைபெறுகிறது, எப்படி வர வேண்டும் என்ற தகவல்களை அரசின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த வானொலி மற்றும் தொலைக்காட்சிகளில் வழியே ஒளிபரப்பக்கூடிய அளவிற்கு அரசுக்குள் அமெரிக்காவின் கையாட்கள் உருவாக்கப்பட்டிருந்தனர். “ரசியாவை ஆத்திரப்படுத்தாமலும், அரசுதந்திர விதிகளை மீறாமலும் இருக்கும் பொருட்டு அமெரிக்கா எந்தவொரு எதிர்க்கட்சியையும் நேரடியாக ஆதரிக்கவில்லை. ஆனால், தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களின் வலைப்பின்னலை அமெரிக்கா பயன்படுத்திக் கொண்டது” என்கிறார், பிலிப் ஷிஷ்கின் என்ற ஆவாளர்.

எகிப்து, துனிசியா, ஜார்ஜியா, உக்ரைன், கிர்கிஸ்தான் நாடுகளில் நடந்த ‘புரட்சிகள்’ அந்நாடுகளைச் சேர்ந்த அடித்தட்டு மக்களுக்கு ஜனநாயகத்தையோ, அடிப்படையான வேலைவாப்பையோ, வாழ்க்கை உத்தரவாதத்தையோ அளிக்கவில்லை என்பதை இப்புரட்சிகளுக்குப் பிறகு அந்நாடுகளில் நடந்துள்ள சம்பவங்கள் நிரூபிக்கின்றன. குறிப்பாக, யுகப்புரட்சி போல வரவேற்பைப் பெற்ற எகிப்து மீண்டும் இராணுவ சர்வாதிகாரத்திற்குள் சிக்கிக் கொண்டு விட்டது. உக்ரைன் நவீன நாஜிக் கும்பலின் பிடியிலும், உள்நாட்டுப் போரிலும் சிக்கி சீரழிந்து நிற்கிறது. இப்பின்னடைவுகள் பொதுமக்களிடம் அவநம்பிக்கையை, தோல்வி மனப்பான்மையை ஏற்படுத்தி, முதலாளித்துவத்துக்கு எதிரான போராட்டத்தைப் பலவீனப்படுத்தும் அபாயம் நிறைந்தது. ஆனால், அ.மார்க்ஸ் உள்ளிட்ட முதலாளித்துவ அறிவுஜீவிகளும், தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களும், “இதனைத் தோல்வியாகப் பார்க்கக் கூடாது. நாடு முன்னைக் காட்டிலும் ஒரு படி முன்னேறி இருப்பதாகப் பார்க்க வேண்டும்” எனக் கூறி, இம்மோசடி புரட்சிகளை நியாயப்படுத்தி வருகிறார்கள்.

– திப்பு

குறிப்பு: இந்தக் கட்டுரை சிறீராம் சௌலியா என்ற ஆய்வாளர் எழுதிய “ஜனநாயகமயமாக்கம், தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் மற்றும் வண்ணப் புரட்சிகள்” என்ற கட்டுரையை அடிப்படையாகக் கொண்டு எழுதப்பட்டது.
________________________________
புதிய ஜனநாயகம், செப்டம்பர் 2014
________________________________

ஷங்கரின் ஐ படம் – அது, இது, எது ?

வினவு

September 16, 2014

இயக்குனர் ஷங்கர் தஞ்சை மாவட்டத்தின் வயற்சூழலில் வளர்ந்திருக்கா விட்டாலும், கலைச்சூழலில் வளர்ந்தவர். தமிழ்நாட்டின் நெற்களஞ்சியமாக இருந்த தஞ்சை, ஷங்கர் பிறந்து வளர்ந்த நேரமோ தெரியவில்லை, தமிழ்நாட்டின் பாலைவனமாக மாற ஆரம்பித்திருந்தது. தஞ்சை நாட்டுப்புறக் கலைகளும், இயக்குனர் ஷங்கர் வந்து ஆளான சினிமா துறையால் இதே காலத்தில் சீரழிக்கப்பட்டது . மக்களின் மண்சார்ந்த உணர்ச்சிகளையும், உணர்வுகளையும் பேசிய நாட்டுப்புறக் கலைகள் சினிமா ராகத்திலும், மோகத்திலும் அடையாளங்களை இழந்தன.

தமிழ் சினிமா மிகவும் மரியாதை செலுத்துகிற கர்நாடக இசை கூட என்.ஆர்.ஐ அம்பிகளாலும், எம்.என்.சி ஸ்பான்சர்களாலும், கையில் பெப்சி, வாயில் பர்கர், விராட் கோலி படம் போட்ட டி ஷர்ட் சகிதம், கலைஞர்கள் எந்தரோ மகானுபாவலு பாடுவதாக மாறி விட்டது. சென்னை சபாக்களில் நடக்கும் டிசம்பர் கச்சேரிகளில் கூட இடைவேளை கேண்டினின் கிச்சடி, பங்குச் சந்தை பரிவர்த்தனைகளே பேசு பொருளாக இருந்தன. யாரும் ராகங்களின் ஆலாபனை குறித்தோ, கலாச்சாரத்தில் அவுரோகணம் குறித்தோ கதைப்பதில்லை.

தமிழகத்திலேயே கோயில்கள் அதிகம் உள்ள ஊர் கும்பகோணம்தான். கும்பகோணத்துக்கு அதிகாலையில் போனால் ராமா, சோமா, காமா என்று பல வகை கடவுள் நாமங்கள் பாடப்படுவது கேட்கக் கிடைக்கும். கும்பகோணத்தில் கோயில்கள் மட்டுமில்லை, தெருநாய்களும் அதிகம். கோயிலில் வீசப்படும் பிரசாதங்களை தின்னும் டாபர்மேன் முதல் ராஜபாளையம் ஹன்டர் வரை எல்லா வகை நாய்களும் அலைந்து கொண்டிருக்கின்றன. இதனாலேயே நாய்க்கடி பட்டு மக்கள் மருத்துவமனைக்கு போவதும், மருந்து தட்டுப்பாடாக இருப்பதும் கும்பகோணத்தின் சிறப்பு. இதன்றி மகாமகம் வந்து ‘அம்மா’ வந்து குளித்தால் மரணமடையும் பக்தர்களின் கதை தனி.

இப்படிப்பட்ட கும்பகோணத்தில் படித்த ஷங்கரின் உலகம், ஃபேன்டசி எல்லாம் எப்படி இருக்கும் என்று வாசகர்களே யோசித்து படம் எடுக்கலாம்.

அருணாச்சலம் படத்தில் ரஜினிக்கு 3,000 கோடி ரூபாய் சொத்து கிடைக்க 30 கோடி ரூபாய் ஒரு மாதத்துக்குள் செலவிட வேண்டும் என்றால், ஹோட்டலில் ரூம் எடுக்கிறார், சினிமா எடுக்கிறார், தேர்தலில் நிற்கிறார். இதற்கு மேல் தமிழ் சினிமா டைரக்டருக்கு யோசிக்கத் தெரியவில்லை. தனியார்மய சொர்க்கத்தில் ஹார்ட் அட்டாக் என்று அப்பலோவுக்கு போயிருந்தால் ஆம்புலன்ஸ் விமானம் மூலம் சிங்கப்பூர், அமெரிக்கா என்று அனுப்பி செலவு செய்திருக்கலாம். இல்லை பத்து பேருக்கு பச்சமுத்து கல்லூரியில் டாக்டர் சீட்டு வாங்கித் தந்தால் கூட அம்சமாக செலவழித்திருக்கலாம்.

தமிழ்நாட்டில் வட்டிக்கடை வைத்திருக்கும் செட்டியாரின் தொலைதூரத்து விஷனே இந்த மாசம் 10 தாலி வரும், 20 அண்டா வரும், 30 குண்டா வரும் என்பதைத் தாண்டி போகாது. இதைத் தாண்டி மெரில் லிஞ்ச், லேமன் பிரதர்ஸ் போல ஆண்டுக்கு நமக்கு இத்தனை கோடி டாலர் வரும் என்றெல்லாம் செட்டியார்கள் யோசிக்க மாட்டார்கள். இதில் ப.சிதம்பரம் செட்டியாரை சேர்க்க கூடாது. அவரெல்லாம் இன்டர்னேஷனல் பிசினெஸ் மென். அவரையெல்லாம் காரைக்குடி அரண்மனை வீடுகளில் மட்டும் கட்டிவிட முடியாது.

சவுகார்பேட்டையைச் சேர்ந்த ராஜஸ்தான் சேட்டு நகரத்தில் எந்த பகுதியில் வட்டிக்கடை வைத்திருந்தாலும், 10 திருட்டு வாட்ச் வரும், 10 திருட்டு லேப்டாப் வரும், வளையல், தொங்கட்டான், மூக்குத்தி எத்தனை வரும் என்றுதான் பட்ஜெட் போடுவார்.

செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டையில் வேலை செய்யும் பார்ப்பன, முதலியார், கவுண்டர் அதிகாரிகள் இந்த மாசம் எத்தனை காண்டிராக்ட் கமிஷன், மணல் லாரி கும்பலிடமிருந்து 1 லட்சம் தேறுமா என்று கணக்கு போடுவார்கள். மிகப்பெரும் தரகு முதலாளிகளின் தொழில்களில் இருப்போர் மட்டும்தான் கோடி, மில்லியன், பில்லியனில் கணக்கு போடுவார்கள். பெரும்பான்மை தமிழக சமுதாயத்தில் இது சாத்தியமில்லை.

ஒட்டு மொத்த தமிழகத்தின் பட்ஜெட்டே இப்படி இடுக்குகளில் சிக்கிக் கொண்டிருக்கும் போது தமிழ் சினிமாவில் மட்டும் ஷங்கரின் பெரிய பட்ஜெட் கிரியேட்டிவிட்டி, எப்படி இருக்கும்?

கும்பகோணத்தில் மோட்டுவளையை பார்த்து ராமா ராமா என்று கத்திய தியாகையரையும், அதைக் கேட்டு பதறி ஓடிய காக்கையையும் பார்த்து வளர்ந்த கலைகளின் ஊரில் ஷங்கர் எனும் கலைஞரின் சிந்தனை வரம்பு எவ்வளவு தள்ளுபடி கொடுத்தாலும் பிரம்மாண்டமாக வர வாய்ப்பே இல்லை.

இதற்குத்தான் எஞ்சினியரிங் படித்த, நானோ டெக்னாலஜி தெரிஞ்ச, மரைன் எஞ்சினியரிங் படித்த ஆட்களை தேடி உதவியாளராக சேர்த்துக் கொள்கிறார். கூடவே இவர்களுக்கு நான்கைந்து மொழி, ஐந்தாறு டெக்னாலஜி எல்லாம் தெரிந்திருக்க வேண்டும்.

அவர்களிடம் ஏதாவது ஹாலிவுட் படத்தை பார்த்து, எப்படி குரங்கு நாய்க்குட்டியா மாறுது, முதலை தண்ணிக்குள் சண்டை போடுது என்று கேட்கிறார். “அண்ணே இது கிராபிக்ஸ், கேமரூன், ஜார்ஜ் லூகாஸ் நம்ம ஸ்டூடியோவிலேயே பண்ணிரலாம்ணே. அதுக்கு மேட்சிங் ஒர்க் எல்லாம் பண்ணலாம்” என்கிறார்கள். இத்தனை கோடி செலவாகும் என்று பட்ஜெட் போடுகிறார்கள்.

இவர்கள் எல்லாம் சேர்ந்து படம் எடுக்க, தமிழ்நாட்டு முதலாளிகள், பத்திரிகைகள், நட்சத்திரங்கள் எல்லாரும் சேர்ந்து கும்பகோணம் சுண்டல் பார்ட்டியின் அந்தப் படத்தை அமெரிக்காவின் ரூ 3 லட்சம் மதிப்பிலான ‘மெகா’ ஃப்ளூயர் பர்கர் எனும் தின்பண்டமாக (fluer burger) ஜாக்கி கொடுத்து உயர்த்தி காட்டுகிறார்கள்.

இன்ன பத்திரிகையிலிருந்து இன்ன பத்திரிகையாளரை கூப்பிடு, இத்தனை பேருக்கு கவர் போடு, பத்திரிகையில் மூணு காலம் விமர்சனம் போட முடியாதவன்னு தெரிஞ்சவனை உள்ள விடாதேன்னு பத்திரிகைகளை கவர் பண்ணுகிறார்கள். இதுதான் ஷங்கர் படத்தின் பிரம்மாண்டம் பற்றி பத்திரிகைகளில் வரும் ஆகோ, ஓகோ செய்திகள், விமர்சனங்களின் மூலம்.

தமிழ்நாட்டில் சங்கரராமனை கொலை செய்த ஜெயந்திரன் கைது செய்யப்பட்ட அன்றே, என்ன இருந்தாலும் அவாதான் எங்களுக்கு லோககுரு என்று பூணூல் தெரிய டிவியில்பேட்டி கொடுக்கும் எஸ்விசேகரின் அறம்தான் ஷங்கர் படங்கள் பேசும் அரசியலின் அடிப்படை. பிறகு கும்பகோணம் பார்ட்டி புரட்சி பற்றியா பேசும் ?

முதல் படம் ஜென்டில்மேனிலேயே நல்ல மார்க் வாங்கிய பார்ப்பன மாணவருக்கு எம்பிபிஎஸ் சீட்டு கிடைக்கவில்லை என்பதாலேயே பணக்காரர்களிடம் கொள்ளை அடித்து பணம் கட்டி அவரை தனியார் கல்லூரியில் படிக்க அனுப்புகிறார். ஐஐஎம் ஐஐடி மற்றும் உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் தலித் மாணவர்கள் தற்கொலை செய்து கொள்ள தூண்டப்படும் காலத்தில் ஒரு பார்ப்பன இளைஞருக்கு எம்பிபிஎஸ் சீட் இல்லை என்றதும், தனி ஒரு பார்ப்பானுக்கு உணவு இல்லை என்றால் உலகத்தையே அழித்து விடுவதாக அர்ஜுனை வைத்து கொலை செய்யச் சொன்னவர் இந்த இயக்குநர்.

1996-ல் ஜெயா-சசி கும்பல் ஊழலால் தமிழகத்தையே மொட்டையடித்து கொண்டிருக்கும் போது, ஊழல், ஆணவம், அராஜகம் கொடி கட்டி பறந்த காலத்தில் கும்பகோணம் கருப்பு பிராமணன் ஷங்கர் ஆர்.டி.ஓ ஆபிசில் துட்டு வாங்கும் புரோக்கரை வில்லனாக்கி படம் எடுக்கிறார். கிராஃபிக் வொர்க்குக்காக அமெரிக்காவுக்கு போனவர், ஊழல் என்பதை காட்ட ஆர்.டி.ஓ ஆஃபிசில் நிறுத்தி விட்டார், செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டைக்கு போகவில்லை, போயஸ் கார்டனுக்கும் போகவில்லை.

முதல்வன் படம் எடுக்கும் போது, முதல்வராக இருந்த கருணாநிதியை கிண்டல் செய்து படம் எடுத்ததால் தென் மாவட்டம் முழுக்க மகன் அழகிரியே கேபிள் டிவியில் ஓட்டி ரிலீஸ் செய்து விட்டார். ஜெயலலிதாவுக்கு பம்மியிருந்த சங்கர் கருணாநிதி முன் வீரம் காட்டினார். பையனின் அடாவடியின் முன்பு சங்கர் அண்ணன் பயந்து விட்டார். அதைக் கண்டித்துக் கூட வெளிப்படையாக பேசவில்லை.

சென்ற ஆண்டு டெல்லியில் மருத்துவ மாணவி கொடூரமாக பாலியல் வன்முறைக்குட்படுத்தப்பட்டு கொல்லப்பட்டது நாடு முழுவதும் கண்டனத்தை எதிர்கொண்டது. 2000-ம் ஆண்டுக்கு பிறகு இத்தகைய பாலியல் வன்முறை குற்றங்கள் பல மடங்கு அதிகரிக்க ஆரம்பித்தன. அந்த காலகட்டத்தில், இத்தகைய செயல்களுக்கு எதிராக ஆண்கள், இளைஞர் மத்தியில் குற்றவுணர்வையும் பரிசீலனையையும் ஏற்படுத்தாமல், பெண்கள் மீது ஆசிட் அடித்தால்தான் தப்பு, கூட்டத்தில் கையைப் போடுவது இயல்புதான் என்று படம் எடுத்தவர் ஷங்கர். அதுதான் ‘பாய்ஸ்’.

ஆனந்த விகடனில் சீ என்று விமர்சனம் எழுதினார்கள். விளையாட்டா சொன்னதை சீரியசா எடுத்திருக்கிறார்கள் என்று இத்தகைய எதிர்ப்புகளுக்கு பதில் கூறினார் ஷங்கர். இந்த படத்திற்கு முன்னாடி விளையாட்டாக பேசியதை சீரியசா எடுத்துக் கொண்டீர்கள், இப்போது கொஞ்சம் விளையாட்டாக பார்க்கலாமில்லையா என்பது அவரது உட்கிடை.

ஜீன்ஸ் படத்தில் உலக அதிசயம் எல்லாம் வருகிறது என்று சொன்னார்கள். ஆனால், உலக அதிசயத்தை பிரசாந்தை ஆடவிட்டு டூயட் பாடல் எடுக்கத்தான் பயன்படுத்தியிருக்கிறார். அதில் ஐஸ்வர்யாதான் எட்டாவது அதிசயம் என்று ஏனைய அதிசயங்களை என்கவுண்டர் செய்தார்.

அன்னியன் படத்தில் ரயில்வே கேன்டீனில் தரக்குறைவான உணவு கொடுத்த காண்டிராக்டரை எண்ணெயில் வறுத்து கொல்கிறார். அன்னியன் படம் வெளியான 2005-ல் தயிர் சாதம் சாப்பிட்டு விட்டு கையில் ஒட்டியிருக்கிற குருணை சாதத்தை நக்கி சாப்பிடுகிற அம்பிக்களுக்குக் கூட மாட்டுக்கறி சாப்பிட்டவரை போல நாமும் சமூக அநீதிகளுக்காக பயங்கரமாக போராடுகிறோம் என்ற ஃபீலிங்கை அந்த படம் கொடுத்தது என்றால் அது மிகையில்லை. அந்த காலகட்டத்தில்தான் மகாராஷ்டிராவின் கயர்லாஞ்சியில் போட்மாங்கே குடும்பம் கொடூரமாக பாலியல் வன்முறைக்குள்ளாக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டது. ஜெயலலிதா தாமிரபரணி ஆற்றை கோக் நிறுவனத்துக்கு தாரை வார்த்திருந்தார்.

பொருநை நீரை அமெரிக்க கோக்குக்கு தாரை வார்த்த ஜெயலலிதாவுக்கு தண்டனையாக சகாரா பாலைவன மணற்பரப்பில் உழுது பயிரிட்டு நெல் விளைவிக்க வேண்டும் என்று தண்டனை கொடுப்பதாக படம் எடுக்கவில்லை. கயர்லாஞ்சி இருக்கும் மகாராஷ்டிராவில் ஆதிக்க சாதியினரை திரட்டி, மதவெறி சாதிவெறி அரசியல் செய்யும் பால் தாக்கரேயின் ஆண் உறுப்பில் ஸ்ரீகிருஷ்ணா இனிப்பைத் தடவி பெருச்சாளியை கட்டி வைத்து அனகோண்டாவை விட்டு கடித்து கொல்வது போல படம் எடுத்திருந்தால் ஷங்கரை செல்லூலாயிட் போராளி என்றாவது ஒத்துக் கொண்டிருந்திருக்கலாம். சாலையில் துப்பியவனையெல்லாம் கொல்லும் வெறி ஏன் வருகிறது என்றால் ஒரு அக்மார்க் ஆதிக்கசாதி மேட்டுக்குடியினருக்கு இவைதான் பிரச்சினைகள். பெரும்பான்மை மக்களின் வாழ்க்கை முறை அதில் உள்ள அநாகரீகங்கள் என்று இவர்கள் கருதிக் கொள்பவைதான் பெரும் தலைவலிகள். ஷங்கர் அதில் முனைவர் பட்டம் செய்தவர்.

சுயநிதி கல்லூரி கொள்ளையர்கள் சாராய உடையார்கள், பச்சமுத்து, ஜேபிஆர் கொள்ளையடித்துக் கொண்டிருக்கும் தமிழகத்தில் அவர்களுக்கு ஆதரவாக அமெரிக்காவிலிருந்து வந்த என்.ஆர்.ஐ. ரஜினி தனியார் கல்லூரி ஆரம்பிப்பதாக எடுத்த படம்தான் சிவாஜி. ரஜினி வழுக்கை, வெள்ளை, டான்ஸ் என்றுதான் மயங்கினார்களே தவிர இந்த சுயநிதி கொள்ளையர்களைப் பற்றி யாரையும் அந்தப் படம் யோசிக்க வைக்கவில்லை.

மயிலாப்பூர் கச்சேரி ரோடு பார்ப்பனர்கள் எஸ்.வி.சேகர் கடி ஜோக்கை சொல்லி காலத்தை ஓட்ட முடியாது என்று தெரிந்ததும், அப்டேட்டாக ஏதாவது அமெரிக்க நகைச்சுவைகளை அவிழ்த்து விடுவது போல, தன்னுடைய பெரிய பட்ஜெட்டுக்கு ஏத்த ரேஞ்ச் வேண்டும் என்று எந்திரன் எடுக்கிறார். அதை எங்கிருந்து சுட்டார் என்று உங்களுக்கே தெரியும்.

இவ்வாறு, எந்திரனில் 100 கோடி ரூபாய்க்கு தனது சாம்ராஜ்யம் விரிந்த பிறகு, கும்பகோணம், மயிலாப்பூரில் அவரது கால் இருந்தாலும் கண்ணும் காதும் உலகம் முழுக்க பார்க்க ஆரம்பித்து அடுத்த படத்துக்கு 200 கோடியில் பட்ஜெட் போடுகிறார்கள். அதற்கு என்ன செய்யலாம் என்று யோசிக்கிறார். இன்னும் எத்தனை நாள் பான் பராக் துப்பியதற்கு தண்டனை என்று படம் எடுப்பது. தமிழ்நாட்டிலேயே வாழ்ந்தாலும் தஞ்சை விவசாயிகள் முதல், தாமிரபரணி தண்ணீர் விலை போவது, கல்வி தனியார் மயம் என்று பார்க்க பயப்படும் ஷங்கர் தனது தகுதி வாய்ந்த அசிஸ்டண்டுகளை ஏவி ஐடியாக்களை திரட்டுகிறார்.

1986-ம் ஆண்டு வெளியானது தி ஃபிளை என்ற ஹாலிவுட் திரைப்படம். பொருட்களை மின்காந்த அலைகளாக மாற்றி ஒரு இடத்திலிருந்து இன்னொரு இடத்துக்கு அனுப்புவதற்கான அறிவியல் ஆய்வில் ஈடுபட்டிருக்கிறார், ஹீரோ. அந்த சோதனையில் தன்னையே உட்படுத்திக் கொண்ட போது, அனுப்பும் தளத்தில் ஒரு ஈயும் சேர்ந்து விட, ஹீரோ மனிதனும், ஈயும் சேர்ந்த கலப்பினமாக மாறி விடுகிறார். அதனால் அவரது உடம்பிலும், முகத்திலும் ஏற்படும் மாற்றங்கள், மீண்டும் மனிதனாக மாறுவதற்கான போராட்டங்கள், இடையில் காதலியுடனான பிரச்சனைகள் என்று படம் போகிறது.

இந்தப் படம் பற்றி ஷங்கர் கேள்விப்படுகிறார். மனிதன் ஈயாக மாறுகிறான், முகம் விசித்திரமாக, விகாரமாக மாறுகிறது. ஓடுகிறான், பாடுகிறான். இதை முழுமையாக காட்டாவிட்டாலும் படத்தின் பட்ஜெட், புதுமைக்காக மினிமமாக இதை பயன்படுத்தலாம், இந்த கான்செப்ட் நல்லா இருக்கே, என்று யோசித்திருக்கிறார். அதையே தமிழ் சினிமா ரேஞ்சுக்கு கதை கட்டியிருக்கிறார். எத்தனை நாள் அப்பள வியாபாரத்தையே காட்டுவது, இப்போது ஐடி காலத்தில் எது சீசன் என்று ஆள் வைத்து யோசித்திருப்பார். இப்படித்தான் விக்ரம் ஒரு விளம்பர மாடலாக மாறுகிறார். சங்கரும் 2014-க்கு அப்கிரேட் ஆகிறார்.

ஐ படத்தின் டீசர் பிரிவீயு பார்த்த பத்திரிகையாளர்கள் அது ஹாலிவுட்டின் ஹல்க் படம் போல இருப்பதாக சொன்னார்களாம். அது ஹல்க் படம் இல்லை என்று சங்கர் சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாராம். இதுதான் தமிழ்நாட்டு மக்களுக்கு உலக நடப்புகளை கொண்டு வந்து சேர்க்கும் பத்திரிகையாளர்களின் லட்சணம். தமிழ் சினிமா தரும் கவர் மூலம் தமிழ்நாட்டை இவர்கள் தமது கவரேஜில் பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்வார்கள் என்று நம்பலாம்.

ஷங்கர் இந்தப் படத்தின் கதையாக சொல்லியிருப்பது, ஆண் மாடலுக்கு வில்லன் மருந்து செலுத்தி விலங்கு மனிதனாக மாற்றுவது என்று போகிறது. அதில் கூட, குறைவு இருக்கலாம். அடிப்படையில் பல காட்சிகள் ஃபிளை படத்திலிருந்து வருகின்றன. டிரெய்லரை பாருங்கள்.

இணையத்தில் பார்க்க கிடைத்தவை படி இந்த படத்தில் நடிகர் விக்ரம் ஒரு விளம்பர மாடலாக போராடி வெற்றி பெறுகிறார். பொறுக்காத போட்டி விளம்பர வில்லன் நடிகர் வைரஸ் கிருமி மருந்தை விக்ரம் உடலில் செலுத்துகிறார். விக்ரம் உடல் மாறுகிறது. அதையே அதிகமாக காட்டினால் பெண்கள், குழந்தைகள் வரமாட்டார்கள், ஃபேமிலி சப்ஜெக்டாக மாற்ற முடியாது என்பதால் அசிங்கமான விக்ரமை வைத்து பல்வேறு ஆக்சன் காட்சிகள், கிராபிக்ஸ் பாடல்கள் என்று பேலன்ஸ் செய்து கொள்கிறார். இறுதியில் விக்ரம் தனது சிக்ஸ் பேக் உடலை திரும்பப் பெற்று வில்லனை வீழ்த்தி நாயகியை கைபிடிப்பார் என்பது இனி பிறக்கும் குழந்தை கூட அறியும் அற்ப விசயம்.

இதை ஒரு மாபெரும் படம் போலவும், புதுமை போலவும் பல்வேறு இணைய மொக்கைகள் போடும் கச்சேரிதான் இதில் உள்ள மகா மட்டமான விசயம்.

உழைப்பதற்கு ஏற்ற ஆரோக்கியத்தை கொண்டிருக்க வேண்டிய உடலை பார்ப்பதற்கு மட்டும் அழகான உடலாக மாற்றிய முதலாளித்துவ நுகர்வுக் கலாச்சாரத்தின் வக்கிரத்தை ஏற்றுக் கொள்ளும் உணர்ச்சிதான் ஐ-யின் மையம். மாறுபடும் மனிதர்களின் நிறம், தோற்றத்தை அவலட்சணமாக மாற்றியிருக்கும் முதலாளித்துவத்தின் அழகு சாதன முதலாளிகளை ஆராதிக்கும் படத்தின் கதையை கொண்டாடுவது என்ன விதத்தில் சரி?

ஆசிட் வீச்சிலும், ஆக்கிரமிப்புப் போர்களிலும் அங்கங்களை இழக்கும் மனிதர்களை இப்படம் எப்படி பார்க்கிறது? யானைக்கால் வியாதி கொண்டோர், இதர நோய்களால்’விகாரத்’ தோற்றம் கொண்டோரெல்லாம் ஏழைகளின் பகுதியில் இயல்பாகத்தான் வாழ்கிறார்கள். ஆனால் மயிலாப்பூர் பகுதிகளில் அந்த உணர்வு எப்படி இருக்கும்? விடை வேண்டுவோர் ஐ படம் பார்க்கலாம். ஷங்கரின் கலை உலகு பற்றி அறிந்தவர்கள் காறித்துப்பலாம்.

அம்மா சாராயம் எப்போது?

வினவு

September 16, 2014

அம்மா உணவகம், அம்மா குடிநீர், அம்மா மருந்தகம்… அம்மா சாராயம் எப்போது?

அம்மா உணவகம், அம்மா குடிநீர், அம்மா தங்கும் விடுதி, அம்மா திரையரங்கம், அம்மா விதை, அம்மா தேயிலை, அம்மா பெட்டகம்! கிலுகிலுப்பையிலிருந்து சாவுமேளம் வரையில் தமிழக மக்களின் வாழ்வின் மீது அம்மாவின் தனிப்பெரும் கருணை பொழிந்து கொண்டிருக்கிறது.

சென்னையில் ஏதேனும் ஒரு அம்மா உணவகத்துக்குச் சென்று பாருங்கள். கூலித்தொழிலாளிகள், ஓய்வு பெற்ற நடுத்தர வர்க்க முதியவர்கள், கண்கள் பஞ்சடைந்த செக்யூரிட்டிகள், ஆட்டோ ஓட்டுனர்கள், சீருடை அணிந்த மாணவர்கள், கூர்க்காக்கள், வீட்டு வேலை செய்யும் பெண்கள், பி.பி.ஓ. வில் பணியாற்றும் ஐ.டி. ஊழியர்கள், வடமாநிலத் தொழிலாளர்கள் – என உழைக்கும் வர்க்கத்தின் எல்லாப் பிரிவினரையும் அங்கே பார்க்கலாம். எல்லா மொழிகளையும் அங்கே கேட்கலாம். பசிதான் அம்மா உணவகத்தின் தேசியமொழி.

சென்னையில் தொடங்கிய அம்மா உணவகம் இன்று தமிழகமெங்கும் பரவிவிட்டது. வடமாநில அரசுகள் எல்லாம் இதனைக் கற்றுக் கொள்ளப் படையெடுக்கின்றன. அன்றாடம் யாருக்காவது தானம் செய்யாவிட்டால் தூங்க முடியாத கர்ணனைப் போல அம்மா தவிக்க, புதியதொரு அம்மா திட்டத்தைத் தொடங்கத் தவறினால் தமக்கு நேரக்கூடிய கதியை எண்ணி அமைச்சர்கள் தூக்கம் வராமல் புரள்கிறார்கள்.

பல்வேறு துறைகளுக்கான நிதி ஒதுக்கீடுகளையும் அம்மா திட்டங்களுக்குத் திருப்பி விடுவதன் மூலமும், ஏற்கெனவே பல துறைகளிலும் அமலாகிக் கொண்டிருக்கும் திட்டங்களுக்கு அம்மா பெயரை சூட்டுவதன் மூலமும் அம்மா தேயிலை, அம்மா உப்பு என்பன போன்ற பித்தலாட்டங்கள் மூலமும், இந்த வக்கிரம் எல்லை மீறிச் சென்று கொண்டிருக்கிறது. அம்மா சாராயமும் அம்மா சுடுகாடும் மட்டும்தான் பாக்கி. தனது அமைச்சர்களும் கட்சியினரும் மட்டுமின்றி, தமிழக மக்கள் அனைவருமே தனது கருணையில்தான் உயிர் தரித்திருப்பதாகக் கருதுகிறார் ஜெயலலிதா.

***

இன்னொரு புறம், பார்ப்பன ஊடகங்களுக்கும், தனியார்மயக் கொள்கையின் ஆதரவாளர்களான வலதுசாரி வெறியர்களுக்கும் பாரதிய ஜனதா கும்பலுக்கும் ஜெயலலிதாவின் ஆட்சி தேனாக இனித்தாலும், இந்த அம்மா திட்டங்கள் மட்டும் வேப்பங்காயாய் கசக்கின்றன. சிறுபான்மை மதத்தினருக்கான சலுகைகளை மட்டுமல்ல, ரேசன் அரிசி, இலவசத் திட்டங்கள், இட ஒதுக்கீடு போன்ற அனைத்தையுமே ஓட்டுவங்கி அரசியல் என்று கூறித்தான் பா.ஜ.க. வெறுக்கிறது என்பதையும் இங்கே கவனிக்க வேண்டும். அம்மா திட்டங்களின் மீது இவர்கள் கொண்டிருக்கும் வெறுப்பென்பது அம்மாவின் மீதான வெறுப்பல்ல, ஏழைகளின் மீதான வெறுப்பு.

“இலவசத் திட்டங்களுக்கு” எதிரான இவர்களுடைய பிரச்சாரத்தின் விளைவாக இத்தகைய திட்டங்களால் பயனடையும் ஏழை மக்களே கூடத் தங்களுக்கு உரிமையில்லாத, நியாயமற்ற ஒரு சலுகையை அம்மாவுடைய கருணையின் காரணமாகத்தான் அனுபவிக்க முடிவதாக எண்ணும்படி ஆக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். இதன் காரணமாக ஜெயலலிதா, புதிய தாராளவாதக் கொள்கை விதிக்கின்ற கட்டுப்பாடுகளை மீறி ஏழைகளுக்கு மானியம் வழங்கும் “புரட்சி”த் தலைவியாகவும், ஏழை மக்களுக்கு கஞ்சி ஊற்றிக் காப்பாற்றும் “அம்மா” வாகவும் அவதரித்து விடுகிறார்.

இதைவிடக் கேவலமான மோசடியோ, அயோக்கியத்தனமோ வேறில்லை. ஒரு ரூபாய் இட்லி முதல் கிலுகிலுப்பை வரையிலான அம்மா திட்டங்களை விட்டுத்தள்ளுங்கள். அவற்றைவிடப் பன்மடங்கு அதிகமான, அடிப்படையான பல உரிமைகளைத் தமது குடிமக்களுக்கு வழங்குவதாக இந்தியா உள்ளிட்ட பல உலக நாட்டு அரசுகள் சர்வதேச மன்றத்தில் ஒப்புக்கொண்டிருக்கின்றன. ஐ.நா. மன்றத்தில் இந்தியாவும் கையெழுத்திட்டுள்ள பொருளாதார, சமூக மற்றும் கலாச்சார உரிமைகளுக்கான சர்வதேச உடன்படிக்கை (1954) கீழ்க்கண்ட உரிமைகளை மக்களுக்கு வழங்குவது ஒரு மக்கள் நல அரசின் கடமை என்று கூறுகிறது.

போதுமான உணவு, உடை, இருப்பிடம் உள்ளிட்ட போதுமான தரத்திலான வாழ்க்கை; அனைவருக்கும் இலவச ஆரம்பக் கல்வி, உயர்நிலைக்கல்வி, எளிதில் கிடைக்கத்தக்க உயர்கல்வி; வரையறுக்கப்பட்ட வேலை நேரம், போதிய ஓய்வு, முறையான ஊதியத்துடன் கூடிய ஆண்டு விடுமுறைகள்; நோய், ஊனம், பேறுகாலம், பணியிட விபத்து, வேலையின்மை, முதுமை ஆகியவற்றிலிருந்து குடிமக்களைப் பாதுகாப்பதற்குப் பொருத்தமான காப்பீடு ஆகியவற்றை வழங்குவது எல்லா நாட்டரசுகளும் ஏற்றுக் கொண்டுள்ள கடமையாகும்.

உணவுக்கான உரிமை என்பது ஒரு குடிமகனின் உணவுத் தேவைகளை ஈடு செய்யும் அளவிலும் தரத்திலும் இருக்க வேண்டும் என்றும், உணவுக்கான உரிமை என்பது தண்ணீருக்கான உரிமையையும் உள்ளடக்கியது என்றும் கூறுகிறது இவ்வுடன்படிக்கை. இவை மட்டுமல்ல, மருத்துவம், ஓய்வூதியம், கட்டுப்படியாகும் செலவில் வீட்டு வசதி, பொதுப்போக்குவரத்து ஆகியவற்றை உத்திரவாதம் செய்வது, உற்பத்தியைப் பெருக்குவதற்கும், தேசிய ஒற்றுமைக்கும் சமூக அமைதியைப் பேணுவதற்கும் அவசியம் என்றும் கூறுகிறது ஐ.நா. மன்றத்தின் உடன்படிக்கை.

(முதலாளித்துவ) பொருளாதார அமைப்பின் இயக்கத்தை மாற்றீடு செய்வதற்கும், அதனை மீறிச் செயல்படுவதற்கும் அரசியல் அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்துவது என்பதுதான் ஒரு மக்கள் நல அரசின் சமூகக் கொள்கை என்று முதலாளித்துவ அறிஞர்களே வரையறுத்துக் கூறியிருக்கிறார்கள். இத்தகைய வாழ்வுரிமைகளை வழங்குவதாக உத்திரவாதம் செய்ததன் அடிப்படையில்தான், குடிமக்கள் மீது அதிகாரம் செலுத்துவதற்கான நியாய உரிமையை எல்லா அரசுகளும் பெற்றிருக்கின்றன.

மேற்கூறிய உடன்படிக்கைகளிலெல்லாம் கையெழுத்திட்டுள்ள இந்திய அரசோ, அதன் மாநில அரசுகளோ இவற்றில் ஒரு சதவீதத்தினையேனும் நிறைவேற்றியிருக்கின்றனவா? 2000-க்குள் அனைவருக்கும் குடிநீர், 2005-க்குள் மின்சாரம், 2010-க்குள் கழிப்பறை என்று மாறிமாறித் தேதிகளை அறிவித்திருக்கின்றனரேயன்றி இவற்றை நிறைவேற்றும் திசையில் ஒருஅடி கூட முன்னெடுத்து வைக்கவில்லை. எனவேதான், மனித வளர்ச்சி குறியீட்டெண்ணில் இந்தியா மிகவும் பின்தங்கிய இடத்தில் இருக்கிறது.

35 ஆசிய நாடுகளில் அமலாக்கப்படும் சமூகப் பாதுகாப்புக் கொள்கைகள் குறித்து ஆய்வு செய்த ஆசிய வளர்ச்சி வங்கி சமீபத்தில் வெளியிட்டுள்ள அறிக்கையின்படி இந்தியா 23-வது இடத்தில் (இலங்கை, பிலிப்பைன்சு போன்ற நாடுகளை விட பின்தங்கிய நிலையில்) உள்ளதாக குறிப்பிட்டுள்ளது. உணவு, வீடு, கல்வி, மருத்துவம், ஓய்வூதியம், வேலையற்றோர் நிவாரணம் உள்ளிட்ட சமூகப் பாதுகாப்புத் திட்டங்களுக்காக ஜப்பான் தனது மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 19.2 விழுக்காட்டை செலவிடுகிறது. உஸ்பெகிஸ்தான் 10.2%, மங்கோலியா 9.6%, இலங்கை 3.2% செலவிடுகின்றன. இந்திய அரசு செலவிடும் தொகையோ வெறும் 1.7% தான். அம்மாவின் ஆட்சியையும் உள்ளடக்கிய இந்திய அரசமைப்பு, எத்தனை மக்கள் விரோதமானது என்பதற்கு இதுவே சான்று.

இலவசத் திட்டங்களை வாரி வழங்கியதால் கஜானா காலியாகி விட்டது என்று கூறுவதும், மக்களுக்கு வழங்கப்படும் மானியங்கள் அதிகரித்து விட்டதன் காரணமாகத்தான் வளர்ச்சித் திட்டங்களை அமல்படுத்த முடியவில்லை என்று கூறுவதும் வடிகட்டிய பொய். உணவு, இருப்பிடம், வேலை, கல்வி, மருத்துவம் உள்ளிட்ட மக்களின் அடிப்படையான தேவைகளை, எவற்றையெல்லாம் மக்களின் உரிமை என்று அரசு ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறதோ, அவற்றை நிறைவேற்றாமல் குடிமக்களை மோசடி செய்திருக்கிறது. இந்த மோசடியில் ஆளும் வர்க்கங்களும், அதிகார வர்க்கமும், ஜெயலலிதா உள்ளிட்ட அனைத்து ஓட்டுக்கட்சிகளும் கூட்டாளிகள்தான். இந்த மோசடியை மறைப்பதற்கு, பசித்து அழும் பிள்ளையைத் திசைதிருப்ப காட்டப்படும் வேடிக்கை போன்றவையே அம்மா திட்டங்கள். இவற்றின் மூலம் மக்களின் மீது கருணை மழை பொழிவது போல ஜெயலலிதா விளம்பரப்படுத்திக் கொள்கிறார். ஆளும் வர்க்கமோ இலவசத் திட்டங்களுக்காக கஜானா கொள்ளையிடப்படுவது போலக் கூச்சல் எழுப்புகிறது.

இந்த நாடகம் வெகு நேர்த்தியாக அரங்கேற்றப்படுகிறது. சமீபத்திய நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் காங்கிரசு அடைந்த படுதோல்விக்கு மிக முக்கியமான காரணம், தனியார்மய – தாராளமயக் கொள்கைகள்தான் என்பதை நாடறியும். இந்தக் கொள்கைகளால் வாழ்வாதாரங்களை இழந்த மக்களைச் சமாளிப்பதற்கு நூறு நாள் வேலை போன்ற திட்டங்களை அமலாக்கிய போதிலும், மன்மோகன் அரசால் தோல்வியைத் தடுக்க முடியவில்லை என்பதே உண்மை.

ஆனால் “நூறு நாள் வேலை போன்ற திட்டங்களை வாக்காளர்கள் எதிர்க்கிறார்கள்; தொழில் வளர்ச்சியையும் முன்னேற்றத்தையும் அளிக்கின்ற குஜராத் மாடலையே மக்கள் விரும்புகிறார்கள்; அதனால்தான் காங்கிரசை மக்கள் நிராகரித்து விட்டார்கள்” என்று இத்தேர்தல் முடிவுக்கு தலைகீழ் பொழிப்புரை சொல்கிறார்கள் ஆளும் வர்க்க அறிவுத்துறையினர். நாற்காலியில் உட்கார்ந்த கணம் முதல் மானிய வெட்டு மானிய வெட்டு என்று கூவி வரும் மோடி அரசு, முதலாளி வர்க்கத்தின் மேற்கூறிய கருத்தைத்தான் வழிமொழிகிறது.

இந்தியாவைக் காட்டிலும் பின்தங்கிய நாடான மங்கோலியா, தனது மக்களுக்கான சமூகப் பாதுகாப்புத் திட்டங்களுக்குச் செலவிடும் அளவில் நான்கில் ஒரு பங்கைக்கூட இந்திய அரசு செலவிடவில்லை. இருந்த போதிலும் மக்களுக்கு மானியங்கள் வழங்கியே திவாலாகி விட்டதைப் போன்ற ஒரு பொய்த்தோற்றத்தை ஆளும் வர்க்கங்கள் திட்டமிட்டே உருவாக்குகின்றன.

ஏனென்றால், என்னென்ன அடிப்படைத் தேவைகளை இந்த அரசு மக்களுக்கு உத்திரவாதம் செய்ய வேண்டுமோ அவையெல்லாம் – உணவு, குடிநீர், வீடு, கல்வி, மருத்துவம், போக்குவரத்து – தனியார் முதலாளிகள் கொள்ளையடிப்பதற்கான விற்பனைச் சரக்குகளாக மாற்றப்பட்டு விட்டன. இவை விற்பனைச் சரக்குகளாக்கப்பட வேண்டும் என்பதுதான் “காட் ஒப்பந்தம்”. இந்த துறைகளெல்லாம் பெரும் தரகு முதலாளிகளும், பன்னாட்டு நிறுவனங்களும் கொள்ளை இலாபமீட்டுவதற்குத் திறந்து விடப்பட்டிருக்கின்றன. தனியார் பள்ளிகளும், மருத்துவமனைகளும், தண்ணீர் கம்பெனிகளும் நடத்தி வரும் இலாபவேட்டைக்கு இடையூறு செய்யக்கூடாது என்பதுதான் இவற்றிலிருந்தெல்லாம் அரசு விலகுவதற்கான காரணமேயன்றி, மக்கள் நலத் திட்டங்களுக்கு மானியம் கொடுத்து கஜானா காலியாகிவிட்டது என்பதல்ல. உண்மையில் கஜானாவைக் காலியாக்குபவர்கள் பன்னாட்டு முதலாளிகளும் தரகு முதலாளிகளும்தான். இவர்களுக்கு வழங்கப்படும் வரிச்சலுகைகளும் மானியங்களும்தான் ஆண்டுதோறும் கூடி வருகின்றது என்பதை பத்திரிகையாளர் சாய்நாத் ஆண்டுதோறும் ஆதாரத்துடன் அம்பலப்படுத்தி வருகிறார்.

பெரு முதலாளிகளுக்கு வரி விதித்து, அந்த வருவாயின் மூலம் மக்களுக்கான சமூகநலத் திட்டங்களை அமல் படுத்துவது – இதுதான் மக்கள் நல அரசு என்பதற்கு முதலாளித்துவ அரசியலாளர்களே கூறுகின்ற இலக்கணம். தனது சுரண்டலைத் தொடர்வதற்கும், அதனைப் பாதுகாக்கின்ற அரசமைப்புக்கு மக்கள் மத்தியில் நியாயவுரிமை பெறும் நோக்கத்திலும்தான் மக்கள் நல அரசு என்ற கருத்தாக்கத்தை முதலாளித்துவ வர்க்கம் உருவாக்கியது.

ஆனால், இன்று மக்கள் நலத்தைப் பேணும் பொறுப்பிலிருந்து அரசு விலகிக் கொள்ள வேண்டுமென்று உலக முதலாளி வர்க்கம் விரும்புகிறது. எனினும், அவ்வாறு விலகும்பட்சத்தில் மக்கள் மத்தியில் எழக்கூடிய லண்டன் கலகம் போன்ற சமூக கொந்தளிப்புகளைக் கண்டு அஞ்சவும் செய்கிறது. இலண்டன் கலகத்தைப் போன்றதொரு கலகம் அமெரிக்காவில் வெடிக்காமல் தடுக்க வேண்டுமானால், அமெரிக்க முதலாளிகள் கூடுதல் வரி விதிப்பை விரும்பி ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டுமென்ற உலக கோடீசுவரன் வாரன் பஃபேயின் அறிவுரைப்படி, புதிய வரி விதிப்பை அறிமுகப்படுத்தினார் ஒபாமா. இதே காரணத்தினால்தான் மானிய வெட்டு குறித்து உலகத்துக்கு உபதேசிக்கும் ஐரோப்பிய நாடுகளிலேயே பல சமூகப் பாதுகாப்பு திட்டங்கள் தொடர்கின்றன.

ஐரோப்பிய நாடுகளில் அமல்படுத்தப்படும் இலவசக் கல்வி, மருத்துவம், உணவு மானியம், வேலையற்றோர் நிவாரணம் போன்ற சமூக நலத்திட்டங்களில் பத்தில் ஒரு பங்குகூட இந்தியாவில் அமல்படுத்தப்படுவதில்லை. அது மட்டுமல்ல, பெருமுதலாளிகள் மீதான வருமான வரி, தொழில் வரி, சொத்து வரி போன்ற நேர்முக வரிகள் மிகவும் குறைவாக விதிக்கப்படுகின்ற நாடுகளில் ஒன்று இந்தியா.

கடந்த இருபது ஆண்டுகளாக அமல்படுத்தப்பட்டு வரும் தனியார்மய-தாராளமயக் கொள்கைகள், இந்திய சமூகத்தில் ஏற்படுத்தியிருக்கும் விளைவுகளை இந்தப் பின்புலத்தில் வைத்துப் பார்க்க வேண்டும். விவசாயத்தின் அழிவையும் நகரமயமாக்கத்தையும் ஊக்குவிக்கும் அரசின் கொள்கை, தொழில் வளர்ச்சி என்ற பெயரில் தரகு முதலாளிகளின் கொள்ளைக்காக விவசாயிகள், பழங்குடி மக்களின் வாழ்வாதாரங்கள் பறிக்கப்பட்டு அவர்கள் ஏதிலிகளாகத் துரத்தப்படுதல், தாராளமயக் கொள்கையால் போண்டியாகிப் போன இலட்சக்கணக்கான சிறு, நடுத்தரத் தொழில் நிறுவனங்கள் – இவையனைத்தும் கோடிக்கணக்கான மக்களை வேலையற்றோர் பட்டாளமாக உழைப்புச் சந்தைக்குள் துரத்துகின்றன. கல்வி, மருத்துவம், தண்ணீர் உள்ளிட்ட அனைத்தும் விற்பனைச் சரக்குகளாக்கப்பட்டு விட்டதால், வரம்பின்றி அதிகரிக்கும் குடும்பச் செலவுகள் மிகப்பெரும் அளவில் பெண்களையும் உழைப்புச் சந்தைக்குள் தள்ளியிருக்கின்றன. இவர்களன்றி, ஒன்றுக்குப் பத்தாகத் தனியார் கல்லூரிகளால் உற்பத்தி செய்யப்படும் பொறியாளர்களும், பல்வேறு தொழிற்கல்விகள் பயின்ற பட்டதாரிகளும் வந்து குவிகிறார்கள்.

வேலையற்றோர் பட்டாளம் அதிகரிக்க அதிகரிக்க ஊதியம் குறைகிறது. பொறியாளர் பட்டம் பெற்ற இளைஞர்கள் மாதம் நாலாயிரம், ஐயாயிரம் ஊதியத்துக்கே அலைமோதுகிறார்கள். மறுபுறம் விலைவாசி உயர்வு, முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவிற்கு ஊதியத்தின் உண்மை மதிப்பை ஒவ்வொரு நாளும் குறைத்து வருகிறது.

இந்த இடத்திலிருந்து அம்மா உணவகத்தைப் பாருங்கள். காக்கிச் சட்டை போட்ட துப்புரவுத் தொழிலாளிகள் முதல் கவுரவமாக உடையணிந்த பட்டதாரி இளைஞர்கள் வரையிலான பல்வேறு பிரிவு உழைப்பாளிகள், நீங்கள் இதற்கு முன் ஒரே கூரையின் கீழ் பார்த்திருக்க முடியாத பல வர்க்கத்தினரை இங்கே கொண்டு சேர்த்தது எது என்பதைப் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

விண்ணை முட்டும் கட்டிடங்கள், மால்கள், நவீன கார்கள், கைபேசிகள் என்று மின்னும் சென்னை நகரத்தில் முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவில் கையேந்திபவன்களும் கூழ் விற்கும் பெண்களும் முளைத்து வருவதை அவதானித்த சென்னை மேயர் துரைசாமி, பெருகி வரும் உழைக்கும் வர்க்கத்தின் அழிபசியை அம்மாவுக்கு ஆதரவாக அறுவடை செய்து கொள்ளும் நோக்கத்திலும், அப்படியே “சுகாதாரமற்ற” கையேந்தி பவன்களை ஒழிக்கும் மத்திய அரசின் நோக்கத்தை (Food Standards and Safety Act) நிறைவேற்றிக் கொள்ளும் நோக்கத்திலும் அறிமுகப்படுத்தியதுதான் அம்மா உணவகம்.

பணவீக்கத்திலிருந்து மக்களைக் காப்பாற்றுவதற்கான நடவடிக்கையே அம்மா திட்டங்கள் என்று கூறுகிறது தமிழக அரசு. பணவீக்கத்துக்குப் பொருத்தமான ஊதியத்தை வழங்குமாறோ, சட்டப்படியான குறைந்தபட்ச ஊதியம் வழங்குமாறோ முதலாளிகளுக்கு அம்மா உத்தரவிட மாட்டார். ஏனென்றால், குறைந்த பட்ச ஊதியம், பணிப் பாதுகாப்பு, தொழிற்சங்க உரிமை போன்றவையெல்லாம் அம்மாவின் ஆதர்சக் கொள்கையான புதிய தாராளவாதக் கொள்கைக்கு எதிரானவை. சாலைப் பணியாளர்கள், மக்கள் நலப் பணியாளர்கள் அனுபவிக்கும் துயரம் அம்மாவின் பெருங்கருணையை விளங்கிக் கொள்வதற்கு ஒரு சான்று.

இருந்த போதிலும் உழைப்பாளிகள் அரை வயிறு கஞ்சியாவது குடித்தால்தான் அடுத்த நாள் உழைக்க முடியும் என்ற அறிவியல் உண்மையை அம்மா அறிவார். அம்மா உணவகத்தில் உழைப்பாளிகள் விழுங்கும் ஒவ்வொரு கவளமும் மறு கணமே, பி.பி.ஓ.விலும், கட்டுமானத்தொழிலிலும், சென்னை மெட்ரோவிலும் மலிவு விலை உழைப்பாக மாற்றப்பட்டு முதலாளிகளுக்குத்தான் வழங்கப்படுகிறது. ஆகவே, ஒரு ரூபாய் இட்லியும் சப்பாத்தியும் முதலாளிகளுக்கு அம்மா வழங்கும் மறைமுக மானியம் என்பதே உண்மை. அம்மா உணவகம் முதல் பெட்டகம் வரையிலான திட்டங்களும் இலவச அரிசி, தங்கும் விடுதிகள் போன்றவையும் இந்த ரகத்தைச் சேர்ந்தவையே.

அம்மா மருந்தகம், அம்மா வாட்டர் போன்ற திட்டங்கள் தனியார்மய கொள்கைகளால் அதிருப்தியுற்றிருக்கும் நடுத்தர வர்க்கத்தை ஏமாற்றுவதற்கானவை. மருந்துக்கு விலைக்கு உச்ச வரம்பே கூடாது என்ற தாராளவாதக் கொள்கையைத் தடுக்காமல், கழிவுத்தொகையை தள்ளுபடி செய்கிறது அம்மா மருந்தகம். லிட்டர் ஒன்னேகால் பைசா விலையில் கோகோ கோலாவுக்குத் தண்ணீரைக் கொடுத்து, அதை லிட்டர் 20 ரூபாய்க்கு விற்க அனுமதித்து விட்டு, லிட்டர் பத்து ரூபாய்க்கு மலிவு விலை அம்மா வாட்டர்; ஐநூறுக்கும் ஆயிரத்துக்கும் டிக்கெட் விலை வைப்பதற்கு திரையரங்குகளை அனுமதித்து விட்டு, அம்மா திரையரங்கம் – இவையனைத்தும் தனியார்மயக் கொள்கைகளுக்கு எதிராக மக்களின் கோபம் வெடித்து விடாமல் காப்பாற்றும் பாதுகாப்பு வால்வுகள்!

இலவச அரிசியும், ஒரு ரூபாய் இட்லியும் இல்லாவிட்டால் வாழ முடியாது என்ற நிலைக்கு உழைக்கும் மக்களை ஆளாக்கியது யார், எந்தக் கொள்கை? இந்தக் கேள்வியையே எழுப்பவிடாமல் தடுத்து, சுரண்டப்படும் மக்களின் வறுமையை அவர்களுடைய துர்ப்பாக்கிய நிலையாகச் சித்தரித்து, கருணை அடிப்படையில் அவர்களுக்கு கஞ்சி ஊற்றுவதாக காட்டுபவையே அம்மா திட்டங்கள்.

அம்மா உணவகம் முதல் பெட்டகம் வரையிலான திட்டங்கள் யாருடைய பணத்தில் நிறைவேற்றப்படுகின்றன? இவற்றை நிறைவேற்றும் செலவுக்காக முதலாளிகள், பணக்காரர்கள்மீது ஜெயலலிதா அரசு சல்லிக்காசு கூட கூடுதல் வரி விதிக்கவில்லை. இதுதான் நாம் கவனிக்க வேண்டிய அம்மாவின் பெருங்கருணை!

இத்திட்டங்களுக்கான ஒவ்வொரு ரூபாயும் உழைக்கும் மக்களிடமிருந்துதான் உறிஞ்சி எடுக்கப்படுகிறது. மக்களைப் போதைக்கு அடிமையாக்கிப் பிடுங்கப்படும் சாராய வருமானத்திலும், எண்ணற்ற வழிகளில் மக்களிடமிருந்து பிடுங்கப்படும் மறைமுக வரிப் பணத்திலிருந்தும்தான் அம்மா திட்டங்கள் அனைத்தும் அமல்படுத்தப்படுகின்றன. தற்போதைய டாஸ்மாக் விலை உயர்வின் மூலம் மட்டுமே 2500 கோடி ரூபாய் திரட்டத் திட்டமிட்டிருக்கிறது, ஜெ.அரசு.

தான் இதுவரை பெற்றிருக்கும் பட்டங்களிலேயே அம்மா என்ற பட்டத்தைத்தான் பெரிதாகக் கருதுவதாகக் கூறியிருக்கிறார் ஜெயலலிதா. ஒரு வக்கிரமான பாசிஸ்டு ஆளுமையின் சுய விளம்பர மோகம், இரக்கமற்ற ஆளும் வர்க்கச் சுரண்டலை மறைப்பதற்கான முகமூடியாகப் பயன்பட்டு வருகிறது.

தனது அடிமைகளான உழைக்கும் வர்க்கத்துக்கு சோறு போடுவதற்குக் கூட வக்கில்லாத ஒரு வர்க்கம் வரலாற்றிலேயே முதலாளி வர்க்கம் மட்டும்தான் என்பார் கார்ல் மார்க்ஸ். அது மட்டுமா, அடிமையின் சோற்றுப்பானையில் கைவிட்டுத் திருடி வயிறு வளர்க்கும் வர்க்கமும் முதலாளி வர்க்கம்தான். முதலாளி வர்க்கத்தின் கவுரவத்தைக் காப்பாற்றும் பொருட்டு, அவர்களின் சார்பில் நம் சோற்றுப்பானையில் திருடி எடுத்த கவளத்தை, மலிவு விலையில் நமக்கே விற்பனை செய்யும் அம்மா, அன்னலட்சுமி என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

– சூரியன்
________________________________
புதிய ஜனநாயகம், செப்டம்பர் 2014
________________________________

மணிப்பூர் : இராணுவத்தின் குற்றத்தை விசாரிப்பவனும் குற்றவாளியாம்!

வினவு

September 16, 2014

மணிப்பூர் மாநிலத்தில் செயல்பட்டு வரும் போலி மோதல்கொலைகளால் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்தினர் சங்கமும் மனித உரிமை விழிப்புணர்வு அமைப்பும் அம்மாநிலத்தில் கடந்த 25 ஆண்டுகளில் போலி மோதல்படுகொலைகளில் 1528 பேர் கொல்லப்பட்டிருப்பதாகக் குற்றஞ்சுமத்தியிருப்பதோடு, இப்படுகொலைகள் குறித்து சிறப்புப் புலனாய்வு குழு அமைத்து விசாரணை நடத்த வேண்டும் எனக் கோரி இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு உச்சநீதி மன்றத்தில் வழக்கும் தொடுத்தன.

நினைவிடம் — அசாம் துப்பாக்கிப் படை நடத்திய மாலோம் படுகொலையில் உயிரிழந்தவர்களின் 13-ம் ஆண்டு நினைவு தினத்தை ஒட்டி அவர்களின் நினைவிடத்தில் நடந்த அஞ்சலி (கோப்புப் படம்).

இவ்வமைப்புகள் குறிப்பிட்டுள்ள இப்போலி மோதல்கொலைகளுள் குறிப்பிடத்தக்க சில வழக்குகள் மணிப்பூர் மாநில அரசாலும், அம்மாநில நீதிமன்றங்களாலும் விசாரிக்கப்பட்டு, அவை அரசுப் படைகளால் சட்டவிரோதமான முறையில் நிகழ்த்தப்பட்ட படுகொலைகள்தான் என்பதும் கொல்லப்பட்டவர்கள் தீவிரவாத இயக்கங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் அல்ல, அப்பாவிகள் என்பதும் ஏற்கெனவே நிரூபணமாகியிருக்கிறது. ஆனாலும், இப்படுகொலைகளை இழைத்த அரசுப் படையினர் இதுவரை தண்டிக்கப்படவில்லை. காரணம், ஆயுதப்படை சிறப்பு அதிகாரச் சட்டம். தீவிரவாதத்தை ஒழிப்பது என்ற பெயரில் அரசுப் படையினர் அம்மாநிலத்தில் நிகழ்த்திவரும் படுகொலை, பாலியல் வன்முறை, ஆட்கடத்தல் உள்ளிட்ட சகலவிதமான சட்டவிரோத, பயங்கரவாதக் குற்றங்களிலிருந்தும் அவர்களைக் காக்கும் கேடயமாக இச்சட்டத்தைப் பயன்படுத்தி வருகிறது, மைய அரசு. பல ஆண்டுகளாகப் போராடியும் நீதி கிடைக்காத நிலையில்தான் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பங்களின் சார்பாக உச்சநீதி மன்றத்தில் வழக்கு தொடுக்கப்பட்டது.

இவ்வழக்கை விசாரணைக்கு எடுத்துக்கொண்ட உச்சநீதி மன்றம் அவ்வமைப்புகள் குறிப்பிட்டுள்ள போலி மோதல்கொலைகளில் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக ஆறு படுகொலைகளை எடுத்துக்கொண்டு, அவை குறித்து விசாரிப்பதற்கு ஓய்வுபெற்ற நீதிபதி சந்தோஷ் ஹெக்டே தலைமையில் விசாரணை கமிசனை கடந்த ஆண்டு ஜனவரியில் நியமித்தது. இப்படுகொலைகளை விசாரித்த ஹெக்டே கமிசன், அவை அனைத்தும் போலி மோதல்படுகொலைகள்தான்” என்பதை உறுதி செய்து கடந்த ஆண்டு ஏப்ரலில் தனது அறிக்கையை உச்சநீதி மன்றத்திடம் அளித்தது.

இதற்கு தற்பொழுது பதில் அளித்துள்ள மோடி அரசு, “ஹெக்டே குழுவின் அறிக்கை தவறானது; சட்டப்படி பொருத்தமற்றது. ஆயுதப்படையினர் மீது விசாரணை நடத்த வழங்கப்பட்டுள்ள பரிந்துரையும் ஏற்கத்தக்கதல்ல” எனக் குறிப்பிட்டு, நீதிபதி ஹெக்டேயின் அறிக்கையை முற்றிலுமாக நிராகரித்துவிட்டது. மேலும், இவ்வழக்கின் நீதிமன்ற நண்பரான மேனகா குருசாமி நடுநிலையாக நடந்துகொள்ளாமல், புகார் அளித்தவர்களின் வழக்குரைஞராக நடந்து கொண்டிருப்பதாகவும் குற்றஞ்சுமத்தியிருக்கிறது. உச்சநீதி மன்றத்தால் நீதிமன்ற நண்பராக நியமிக்கப்பட்ட மேனகா குருசாமி அறிக்கையிலுள்ள நியாயத்தை ஆதரித்த ஒரே காரணத்திற்காக மோடி அரசால் தீவிரவாதிகளின் நண்பராக ஆக்கப்பட்டுவிட்டார்!

நடந்திருப்பது ஓரிரு படுகொலைகள் அல்ல; 1,528 படுகொலைகள். இவற்றுள் பல படுகொலைகள் போலி மோதல்கொலைகளென்று நீதிமன்ற விசாரணை, தனிநீதிபதி விசாரணை, தேசிய மனித உரிமை கமிசன் விசாரணை ஆகியவற்றின் மூலம் நிரூபணமாகியிருக்கிறது. முகத்தில் அறையும் இந்த உண்மைகளை ஒருபொருட்டாக மதிக்காமல் ஒதுக்கித் தள்ளியுள்ள மோடி அரசு, அம்மாநிலத்தில் நல்ல நோக்கத்தோடு இந்திய இராணுவமும், போலீசாரும் பணியாற்றி வருவதாகவும் அவர்களைத் தேவையற்ற சிக்கல்களில் மாட்டிவிட வேண்டும் என்ற உள்நோக்கத்தோடுதான் போலி மோதல்படுகொலை குறித்துப் பிரச்சாரம் நடத்தப்படுவதாகவும் கோயபல்சு பாணியில் அறிக்கை நெடுகிலும் புளுகித் தள்ளியிருக்கிறது.

சாலையில் பேருந்துக்காக நின்று கொண்டிருந்தவர்களை அசாம் துப்பாக்கிப் படை நாயைப் போலச் சுட்டுக் கொன்ற மாலோம் படுகொலை ஒன்றே, இந்திய அரசுப் படைகள் மணிப்பூரில் எத்தகைய பஞ்சமா பாதகங்களைத் துணிந்தும், தம்மை யாராலும் தண்டிக்க முடியாது என்ற திமிரோடும் செய்துவருகின்றன என்பதை நிரூபித்திருக்கிறது. பதினான்கு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நடந்த இப்படுகொலைக்கு இதுநாள் வரை நீதி கிடைக்கவில்லை. இப்படுகொலைக்குப் பிறகுதான் ஆயுதப்படை சிறப்பு அதிகாரச் சட்டத்தை மணிப்பூரிலிருந்து விலக்கக் கோரி ஐரோம் ஷர்மிளா தனது உண்ணாவிரதப் போராட்டத்தைத் தொடங்கினார். அவரது போராட்டமும் பதினான்கு ஆண்டுகளாகத் தொடர்ந்து நடந்துவருகிறது.

கடந்த 2004 ஜூலை 11 அன்று தங்ஜம் மனோரமா என்ற பெண்ணைத் தீவிரவாதி என முத்திரை குத்திக் கடத்திச் சென்ற துணை இராணுவப் படையினர், அவரைப் பாலியல் வல்லுறவுக்குள்ளாக்கி, அதன் பின் சாட்சியத்தை அழிக்கும் கிரிமினல் நோக்கத்தோடு அந்தப் பெண்ணின் பிறப்புறுப்பைத் துப்பாக்கி குண்டுகளால் சிதைத்துக் கொன்றனர். இப்படுகொலைக்கு நீதி கேட்டு மணிப்பூர் தாய்மார்கள் நடத்திய நிர்வாணப் போராட்டமும், அப்போராட்டத்தின்பொழுது “இந்திய இராணுவமே, எங்களையும் பாலியல் வல்லுறவு கொள்” என அத்தாய்மார்கள் எழுப்பிய முழக்கமும் உலகத்தையே உலுக்கிப் போட்டது.

எப்பொழுது மணிப்பூர் வலுக்கட்டாயமாக இந்தியாவுடன் இணைக்கப்பட்டதோ அப்பொழுதிலிருந்தே அம்மாநிலத்தில் சுயநிர்ணய உரிமை கோரியும், ஜனநாயக உரிமைகளைக் கோரியும், இராணுவத்தை வெளியேறக் கோரியும், ஆயுதப்படை சிறப்பு அதிகாரச் சட்டத்தை நீக்கக் கோரியும் தாய்மார்கள், பெண்கள், வாலிபர்கள், பள்ளி, கல்லூரி மாணவர்கள் என அச்சமூகத்தின் பெரும்பான்மையோர் போராடி வருகின்றனர். உச்சநீதி மன்றத்தில் தொடுக்கப்பட்ட வழக்கை இந்தப் பின்னணியிலிருந்துதான் பார்க்க வேண்டும்.

அம்மக்களது போராட்டம் இந்திய அரசின் தேசிய இன ஒடுக்குமுறையைக் கேள்விக்குள்ளாக்குகிறது என்ற ஒரே காரணத்திற்காகத்தான், மோடி அரசு துணை இராணுவம் நடத்திய பயங்கரவாதப் படுகொலைகளை விசாரிக்க முடியாதென்றும், ஆயுதப்படை சிறப்பு அதிகாரச் சட்டத்தில் சின்ன சீர்திருத்தம்கூடச் செய்ய முடியாதென்றும் உச்சநீதி மன்றத்திடம் தெரிவித்துவிட்டது. இந்நிலையில் நீதிமன்றமாவது நியாயமான தீர்ப்பை வழங்க வேண்டுமென அரசு பயங்கரவாதத்திற்குப் பலியான குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் எதிர்பார்த்து நிற்கின்றனர். ஆனால், ஆயுதப்படை சிறப்பு அதிகாரச் சட்டம் குறித்தும், காஷ்மீரில் இந்திய இராணுவம் நடத்திய பத்ரிபால் போலி மோதல்படுகொலைகள் குறித்தும் ஏற்கெனவே உச்சநீதி மன்றம் வழங்கியிருக்கும் தீர்ப்புகளைத் திரும்பி பார்த்தால், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி கிடைக்குமா என்பதே கேள்விக்குறியாகிவிடுகிறது

ஆயுதப்படை சிறப்பு அதிகாரச் சட்டத்தை நீக்கவே கூடாதென கூறிவருகிறது இந்திய இராணுவம். அரசுப் படைகள் நடத்தியிருக்கும் போலி மோதல்படுகொலைகள் மீது விசாரணை நடத்த முடியாதென அறிக்கை அளிக்கிறது மோடி அரசு. இந்த முட்டுக்கட்டைகளையும் மீறி போலி மோதல்படுகொலைகள் விசாரணைக்கு வந்துவிட்டால், அவ்வழக்குகளை இராணுவமே விசாரித்துத் தீர்ப்பளிக்கலாம் எனச் சலுகை வழங்குகிறது, உச்ச நீதிமன்றம். இப்படிப்பட்ட நிலையில் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நியாயம் கிடைப்பதை எப்படி உறுதி செய்ய முடியும்? நீதி பெறுவதற்கு சட்டத்தையும் நீதிமன்றத்தையும் மட்டுமே நம்புங்கள் என்று கூறுபவர்கள்தான் இக்கேள்விக்குப் பதில் சொல்ல வேண்டும்.

– கதிர்
________________________________
புதிய ஜனநாயகம், செப்டம்பர் 2014
________________________________

தந்தை பெரியாரை கைது செய்த தமிழக போலீசு !

வினவு

September 15, 2014

186

மோடி அரசின் சமஸ்கிருதத்திணிப்பு ! பார்ப்பன பண்பாட்டுப் படையெடுப்பே !

கல்லூரி மாணவர்களை சந்தித்த ‘பெரியார்’

“மோடி அரசின் சமஸ்கிருதத்திணிப்பு ! பார்ப்பன பண்பாட்டுப் படையெடுப்பே !” என்ற தலைப்பில் புரட்சிகர மாணவர் – இளைஞர் முன்னணி சார்பில் நடத்தப்பட உள்ள கருத்தரங்கத்தின் அவசியத்தை உணர்த்தும் வகையில் பிரசுரங்களை அச்சிட்டு சென்னை மாநகரம் முழுவதும் கொடுத்து வருகின்றோம். அதன் ஒரு பகுதியாக மொழிப்போரில் இந்தித்திணிப்பை எதிர்த்துப் போராடி அதனை வீழ்த்திய மாணவர்கள் மோடி அரசின் பார்ப்பன பண்பாட்டு படையெடுப்புக்கு எதிராகப் போராட வேண்டிய அவசியத்தை தந்தை பெரியார் எப்படி நேரடியாக வலியுறுத்தினாரோ அப்படி அணுக வேண்டும் என்பதனால் பச்சையப்பன் கல்லூரி, லயோலா கல்லூரி, அம்பேத்கர் சட்டக்கல்லூரி, நந்தனம் கலைக்கல்லூரி, ராணிமேரிக்கல்லூரி ஆகிய இடங்களில் பெரியாரின் வேடமிட்டு பிரசுரங்கள் கொடுத்தோம்.

[படங்களைப் பெரிதாகப் பார்க்க அவற்றின் மீது சொடுக்கவும்]

நந்தனம் கல்லூரி, லயோலா கல்லூரி, சட்டக்கல்லூரி ஆகிய இடங்களில் பெரியார் வேடமணிந்த தோழர்கள் செல்கின்ற மாணவர்களை அழைத்து “நான் இங்கே நின்னுகிட்டு இருக்கேன், இங்க வா, இந்த பிரசுரத்தைப்படி, என்ன புரியுது சொல்லு” என்று கேட்டார்கள். மாணவர்களும் பெரியார்களிடம் மரியாதையுடன் பதில் சொல்வது என்றும் தங்கள் சந்தேகங்களை கேட்டுத்தெளிவு பெறுவது என்றும் இருந்தனர். பல மாணவர்கள் தாங்கள் கருத்தரங்கத்திற்கு வருவதாகவும் கூறியுள்ளனர். காதில் இயர்போனுடன் சென்று கொண்டிருந்த ஒரு மாணவியை பெரியார் அழைத்து “முதல்ல ஹெட்போனை கழட்டு, உன்னை, நீ பேசுற மொழிய ஒருத்தன் அவமானப்படுத்துறான், நீ எதுவுமே தெரியாம இருக்கே” கேட்டவுடன் அந்த மாணவியும் இயர்போனை கழட்டிவிட்டு “ தமிழை கேவலப்படுத்துறவனை செருப்பாலேயே அடிக்கணும்” என்றார்.

பச்சையப்பன் கல்லூரியில் பிரசுரங்கள் கொடுக்கத் தொடங்கியதில் இருந்தே உளவுப்பிரிவு போலீசு ஒருவர் பிரச்சினை செய்து “வேற எங்கேயாவது போய் கொடு, இங்கே கொடுக்காதே” என்றார். பார்ப்பன பண்பாட்டுப் படையெடுப்பு என்று நாம் கூறுவது எதையும் கேட்கவில்லை. போலீசுகாரர்களை கூப்பிட்டு “டேய்! அங்க என்னடா செஞ்சுகிட்டு இருக்கீங்க , இவனுங்களை அடிச்சு வண்டியில ஏத்துங்கடா” என்றவுடன் பெரியார் வேடமிட்ட 7 தோழர்களையும் அடித்து வண்டியில் ஏற்றி ஜி-3 காவல் நிலையத்திற்கு கொண்டு சென்றார்கள். அங்கு இருந்த ஆய்வாளரிடம் “பெரியார் என்ற ஒருத்தர் இல்லை என்றால் நீங்க இன்ஸ்பெக்டர் ஆக முடியுமா? அவர் வேசம் போட்டதுக்குதான் எங்களை அடிச்ச்சு கைது செய்தீங்களா?” என்றார்கள் தோழர்கள்.

[படங்களைப் பெரிதாகப் பார்க்க அவற்றின் மீது சொடுக்கவும்]

அதற்கு பதில் அளிக்காத ஆய்வாளர், தான் வந்த 32 நாட்களில் கல்லூரியில் படிக்கின்ற சூழலை ஏற்படுத்த பாடுபடுவதாகக் கூறி அந்தக் கல்லூரியில் பிரசுரம் கொடுக்கக்கூடாது என்றார். “எங்களை ரிமாண்ட் பண்ணுங்க, வெளியே விட்டா கண்டிப்பாக அந்தக்கல்லூரியில் தான் பிரசுரம் கொடுப்போம். ரிமாண்ட் செய்தாலும் கவலை இல்லை, பெரியார் வேசம் போட்டு அவர் என்ன செய்யச்சொன்னாரோ அதைச் சொன்னதுக்குதானே கைது செய்தீங்க, சிறைக்கு போகிற வரை பெரியார் முகமூடியை கழட்ட மாட்டோம், எங்க பேரையும் சிறை வரைக்கும் பெரியார்ன்னு தான் பதிவு செய்வோம்” என்று வாதிட்டார்கள் தோழர்கள். “சரி கிளம்புங்க, மற்றவர்களுக்கு தொந்தரவு இல்லாமல் கொடுங்க” என்றார் ஆய்வாளர். சொரணை கெட்டுப்போய் இருந்த இந்த சமூகத்தை தொந்தரவு செய்வதுதான் பெரியார் வேலை என்பது தெரியவில்லை ஆய்வாளருக்கு.

[படங்களைப் பெரிதாகப் பார்க்க அவற்றின் மீது சொடுக்கவும்]

அந்தக்காவல் நிலையத்தில் இருந்து கல்லூரிக்கு 2 கி.மீ தொலைவு, அது வரை நடந்தே சென்று பொது மக்கள் அனைவரிடமும் பிரசுரங்களை கொடுத்தோம். பெரியார் வேடத்தில் இருந்த இளந்தோழர் ஒருவர் கொடுக்கும் பிரசுரத்தை மரியாதையுடன் எழுந்து நின்று வாங்குவது கட்டிப்பிடித்து வாழ்த்துவதும் தாங்களே முன்வந்து புகைப்படம் எடுத்துக் கொள்வது என்றும் மக்கள் ஆதரவளித்தனர். மீண்டும் பச்சையப்பன் கல்லூரிக்கு சென்று மாணவர்களிடம் பிரசுரம் கொடுத்தனர். வெள்ளை சட்டை என்று அழைக்கப்படும் அந்த ஐஎஸ் போலீசு அங்கே போ, இங்கே போ என்று விரட்டிக்கொண்டும் தோழர்களை போட்டோ எடுத்துக்கொண்டும் வழக்கு பதிவு செய்தும் இருந்தார். ஒரு அமைப்பு என்று இருக்கும் நபர்களையே இப்படி காட்டு மிராண்டி போல அணுகும் போலீசு சாதாரண மாணவர்களை எப்படி கொடுமைப்படுத்திக்கொண்டு இருக்கும் என்பதை உணர முடிந்தது.

[படங்களைப் பெரிதாகப் பார்க்க அவற்றின் மீது சொடுக்கவும்]

கல்லூரி மாணவர்களின் அடையாள அட்டையை சோதித்து அனுப்புவது முதல் தாமதமாக வரும் மாணவர்களின் அடையாள அட்டைய பிடுங்கி வைத்துக் கொள்வது தினமும் கல்லூரிக்கு வரும் மாணவர்களை பொய் வழக்கில் பிடித்துக்கொண்டு செல்வது வரை அனைத்தும் போலீசு ராஜ்ஜியம் தான் பச்சையப்பன் கல்லூரியில் நடக்கிறது என்பதை தெளிவாக படம் பிடித்துக் காட்டியது.

முன்னெப்போதையும் விட பார்ப்பனீய ஆதிக்கத்துக்கு எதிராக போராட வேண்டிய அவசியம் தற்போதைக்கு வந்திருக்கிறது. பெரியார் இப்போதுதானே வர ஆரம்பித்து இருக்கிறார். அவர் இருக்கும் இடத்தில் கண்டிப்பாக பார்ப்பனீயமும் அதன் ஊது குழலான போலீசும் வாலை சுருட்டிக்கொண்டுதான் ஆக வேண்டும்.

தகவல்:

புரட்சிகர மாணவர் – இளைஞர் முன்னணி,
சென்னை
9445112675

ஊடகங்கள் சில உண்மைகள் – கேலிச்சித்திரங்கள்

வினவு

September 15, 2014

ஊடகங்கள் கார்ட்டூன் 1 — ஊடகங்கள் வெளிச்சமிட்டுக் காட்டுவது எது?

ஊடகங்கள் கார்ட்டூன் 5 — ராயல் குழந்தைக்கு ராயல் படப்பிடிப்பு!

ஊடகங்கள் கார்ட்டூன் 6 — இனிமேல் நீதித் தராசு, ஊடகங்களின் கிசுகிசு தராசு என்றழைக்கப்படும்!

ஊடகங்கள் கார்ட்டூன் 4 — ரத்தத்தை விழுங்கும் எழுத்தின் மை!

ஊடகங்கள் கார்ட்டூன் 3 — டிவி கேமராவுக்கும் துப்பாக்கிக்கும் என்ன வேறுபாடு?

ஊடகங்கள் கார்ட்டூன் 8 — போர்க்கால செய்திகள் – முதலாளிகளால் நட்டு வைக்கப்பட்ட சோளக்காட்டு பொம்மைகளின் பிரச்சாரங்கள்!

ஊடகங்கள் கார்ட்டூன் 7 — ஃபெர்ஃபெக்ட் ஷாட்!

ஊடகங்கள் கார்ட்டூன் 2 — அமெரிக்காவின் வெற்றி அனிமேஷன் வெற்றி!

நன்றி: Cartoon Movement

பொதுத்துறையைப் பாதுகாக்காமல் பணிப் பாதுகாப்பு சாத்தியமா?

வினவு

September 15, 2014

பி.எஸ்.என்.எல். ஊழியர்களுக்கு கட்டாய ஓய்வு: பொதுத்துறையைப் பாதுகாக்காமல் வேலையை மட்டும் பாதுகாக்க முடியுமா?

பொதுத்துறை நிறுவனமான பி.எஸ்.என்.எல்., கடந்த 2009-ம் ஆண்டு தொடங்கி 2012 முடியவுள்ள மூன்றாண்டுகளில் 17,058 கோடி ரூபாய் அளவிற்கு நட்டம் அடைந்திருக்கிறதெனவும், இதிலிருந்து அந்நிறுவனத்தை மீட்பதற்கு ஏறத்தாழ ஒரு இலட்சம் நிரந்தர ஊழியர்களை விருப்ப ஓய்வூதியத் திட்டத்தின் கீழ் வெளியேற்றப் போவதாகவும் அறிவித்திருக்கிறது, நிர்வாகம். தொலைதொடர்புத் துறை அமைச்சர் ரவி சங்கர் பிரசாத் இதனை நாடாளுமன்றத்தில் உறுதி செய்திருக்கிறார்.

பி.எஸ்.என்.எல் ஆர்ப்பாட்டம் — பி.எஸ்.என்.எல் பங்குகளைத் தனியாருக்கு விற்கும் முடிவை எதிர்த்து தொழிலாளர்களும் – ஊழியர்களும் மகாராஷ்டிரா – நாக்பூர் நகரில் நடத்திய ஆர்ப்பாட்டம் (கோப்புப் படம்)

நட்டத்தை ஈடுகட்ட தொழிலாளர்களைப் பலி கொடுப்பதோடு, 8,000 கோடி ரூபாய் மதிப்பு கொண்ட நிலங்களையும் மொபைல் டவர்களையும் விற்பதற்கும் நிர்வாகத்தை அனுமதித்திருக்கிறது, மோடி அரசு. இந்திய இரயில்வேக்கு இணையாகப் பல இலட்சம் கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள அசையும், அசையா சொத்துக்களைக் கொண்டது, பி.எஸ்.என்.எல். இச்சொத்துக்களில் ஒரு பகுதியையும் இச்சொத்துக்களை உருவாக்க தமது வியர்வையைச் சிந்திய தொழிலாளர்களுள் ஒரு பகுதியையும் தனியார்மயத்திற்குக் காவுகொடுப்பது மன்னிக்கவே முடியாத துரோகமாகும்.

1995-ம் ஆண்டில் அரசின் ஏகபோக நிறுவனமாயிருந்த தொலை தொடர்புத் துறையைத் தனியார்மயமாக்கும் கேடுகெட்ட நோக்கில் அதனை கார்ப்பரேட் நிறுவனமாக மாற்றியமைத்தது அப்போதைய காங்கிரசு அரசு. அதுவரை இலாபகரமாக இயங்கிவந்த தொலைதொடர்புத் துறையை நட்டத்தில் தள்ளுவதற்கான சதிக்கு இக்கார்ப்பரேட்மயமாக்கம் மூலம் பிள்ளையார் சுழி போடப்பட்டது. இதனையடுத்து, தொலை தொடர்புத் துறை இரண்டாகப் பிரிக்கப்பட்டு, இலாபத்தில் இயங்கி வந்த டெல்லி மற்றும் மும்பை பகுதிகளை இணைத்து எம்.டி.என்.எல்.-ம், மற்ற அனைத்துப் பகுதிகளையும் ஒருங்கிணைத்து பி.எஸ்.என்.எல்-ம் உருவாக்கப்பட்டன.

கைபேசித் தொழில்நுட்பம் இந்தியச் சந்தையில் அறிமுகமான போது அதற்குத் தேவையான தொழில்நுட்பத்தையும் கட்டமைப்பு வசதிகளையும் கொண்டிருந்த பி.எஸ்.என்.எல், இச்சேவையில் இறங்குவதற்குத் தடைவிதித்ததன் மூலம் இத்துறையில் நுழைந்திருந்த பன்னாட்டு மற்றும் உள்நாட்டு தரகு முதலாளிகள் இலாபத்தில் கொழிப்பதற்குப் பாதை அமைத்துத் தரப்பட்டது. பி.எஸ்.என்.எல்.-ன் காலை ஒடித்து, இத்துறையில் நுழைந்திருந்த கார்ப்பரேட் முதலாளிகளின் இலாபத்தைப் பாதுகாப்பதை உறுதிப்படுத்தும் “டிராய்” எனும் அதிகாரத்துவ கண்காணிப்பு அமைப்பும் உருவாக்கப்பட்டது.

பி.எஸ்.என்.எல். மீது மக்களுக்கு உள்ள நம்பிக்கையைக் குலைக்கும் சதி வேலைகளிலும் தனியார் நிறுவனங்கள் ஈடுபட்டன. ரிலையன்ஸ் மற்றும் ஏர்டெல் கம்பெனிகள், பி.எஸ்.என்.எல்-ன் நிலத்தடிக் கம்பி தடங்களைச் சேதப்படுத்துவது, அதனை எதிர்த்துக் கேட்கும் ஊழியர்களை குண்டர்கள் வைத்து தாக்குவது போன்ற கிரிமினல் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டன. மேலும், பி.எஸ்.என்.எல். நிறுவனத்தைச் சேர்ந்த உயர் அதிகார வர்க்கம் சம்பளத்தை இங்கே வாங்கிக்கொண்டு, விசுவாசத்தைத் தனியார் முதலாளிகளிடம் காட்டும் ஐந்தாம்படைகளாக வேலை செய்து, பி.எஸ்.என்.எல்.-ஐப் படுகுழியில் தள்ளினர்.

இப்படிபட்ட சதித்தனங்கள், தில்லுமுல்லுகளுக்கு அப்பால் அத்துறையில் அரங்கேற்றப்பட்ட அடுக்கடுக்கான ஊழல்களும் பி.எஸ்.என்.எல்.-ஐ மீளமுடியாத நட்டத்தில் தள்ளின. தொலைத்தொடர்புத் துறையைத் தனியாருக்குத் தாரைவார்த்துக் கொடுத்த காங்கிரசு பெருச்சாளி சுக்ராம்தான் அத்துறையில் அதுவரை இல்லாத அளவில் பல்லாயிரம் கோடி அளவுக்கு கார்ப்பரேட் பகற்கொள்ளை நடைபெறுவதற்கும் கால்கோள் நாட்டிச் சென்றார். சுக்ராமிற்குப் பின் தொலைதொடர்பு அமைச்சரான ராம்விலாஸ் பஸ்வான் தனியார் நிறுவனங்கள் செலுத்த வேண்டிய உரிமக் கட்டணத்தைக் குறைத்து அவர்களுக்கு மேலும் பல சலுகைகளை வழங்கினார். பஸ்வானுக்குப் பின்னர் வந்த பிரமோத் மகாஜன் தனியார் நிறுவனங்கள் தங்கள் இலாபத்தில் இருந்து அரசுக்குச் செலுத்தவேண்டிய பங்கைக் குறைத்தது மட்டுமன்றி, அவை ஜி.எஸ்.எம். உரிமம் பெறவும் வழி ஏற்படுத்திக் கொடுத்தார். இதே காலத்தில்தான் இலாபத்தில் இயங்கிவந்த அரசுத்துறை நிறுவனமான வி.எஸ்.என்.எல். அதன் கையிருப்பில் இருந்த 3000 கோடி ரூபாயுடன் டாடாவிற்கு விற்கப்பட்டது. ஊரான் விட்டு நெயே என் பொண்டாட்டி கையே என்ற கணக்காக, இந்தப் பொதுப்பணத்தைக் கடத்திக் கொண்டுபோதான் நட்டத்தைச் சந்தித்துக் கொண்டிருந்த டாடா டெலிசர்வீஸ் நிறுவனத்தை மீட்டார், உத்தமர் ரத்தன் டாடா.

பி.எஸ்.என்.எல் ஊர்வலம் — பி.எஸ்.என்.எல்-ஐச் சேர்ந்த ஒப்பந்த தொழிலாளர்கள் தமது கோரிக்கைகளை வலியுறுத்தி ஒடிசா மாநிலம் – பெர்ஹாம்பூரில் நடத்திய ஊர்வலம் (கோப்புப் படம்)

உலகமகா யோக்கியராகக் கூறப்படும் அருண்ஷோரி பங்குச்சந்தையில் பி.எஸ்.என்.எல்-ன் பங்குகளை திட்டமிட்டே குறைத்து மதிப்பிட்டு விற்று நட்டத்தை ஏற்படுத்தினார். தயாநிதி மாறன் தொலைதொடர்புத் துறை அமைச்சராக இருந்தபொழுது, வெளிநாட்டுக்கான தொலைபேசி அழைப்புகளை உள்ளூர் அழைப்பாகக் காட்டி பல நூறு கோடிகளைச் சுருட்டியது ரிலையன்ஸ். இதற்கு நட்ட ஈடாகச் செலுத்தவேண்டிய 1600 கோடி ரூபாய் அபராதத் தொகையை 600 கோடி ரூபாயாகக் குறைத்து, அம்பானிக்குக் கறி விருந்து படைத்தார். அலைக்கற்றைகளைச் சுருட்டிக் கொள்வது தொடர்பாக தரகு முதலாளிகளுக்கு இடையே நடந்த நாய்ச்சண்டை காரணமாக அம்பலமானதுதான் இழிபுகழ் பெற்ற 2ஜி ஊழல்.

இத்தனியார்மய நடவடிக்கைகளும், கார்ப்பரேட் பகற்கொள்ளைகளும்தான் பி.எஸ்.என்.எல். நிறுவனத்தை நட்டத்தில் தள்ளின என்ற உண்மை மூடிமறைக்கப்பட்டு, ஊழியர்கள் எண்ணிக்கைதான் நட்டத்திற்குக் காரணம் என்பது போல பித்தலாட்டம் செய்து வருகிறது, மோடி அரசு. அந்நிறுவனத்தில் பணியாற்றிவரும் 2,81,000 நிரந்தர ஊழியர்களுள் ஒரு இலட்சம் பேரை வெளியேற்றவது என்பது அசாதாரணமானது. இப்பயங்கரவாதத்தை எதிர்த்து தொழிலாளர்கள் இந்நேரம் கலகத்தில் இறங்கியிருக்க வேண்டும். ஆனாலும், தொழிற்சங்கங்கள் எருமை மாட்டின் மீது மழை பெய்த கதையாக சொரணையற்றுக் கிடக்கின்றன.

தனியார்மயத் தாக்குதலைத் துணிந்து எதிர்கொள்ளாமல், அதற்கேற்றாற் போல அடக்கி வாசிக்கும் தொழிற்சங்கத் தலைமையின் துரோகத்திற்கு நீண்ட வரலாறு உண்டு. 1995-ல் தொலைதொடர்புத் துறையைத் தனியார்மயமாக்கவும், அத்துறையில் தரகு முதலாளிகளும் பன்னாட்டு நிறுவனங்களும் நுழைவதற்கு ஏற்ப சீர்திருத்தங்களைப் புகுத்தவும் எடுக்கப்பட்ட நடவடிக்கைகளை எதிர்த்து தொலைபேசித் துறை ஊழியர்கள் காலவரையற்ற வேலைநிறுத்தப் போராட்டத்தைத் தொடங்கினர். ஆனால், போலி கம்யூனிஸ்டு கட்சியின் கீழிலிருந்த தொழிற்சங்கங்கள் போராட்டத்தின் ஐந்தாவது நாளே, அரசின் தனியார்மய நடவடிக்கைகளுக்கு உச்சநீதி மன்றம் விதித்த இடைக்காலத் தடையைக் காட்டி, போராட்டத்தை முடித்துக்கொண்டன.

இதன்பின், தனியார்மயமாவது தவிர்க்க முடியாதென்றும், இச்சூழ்நிலையில் ஊழியர்களின் பணிப் பாதுகாப்பு மற்றும் சம்பள உயர்வு, போனசு உள்ளிட்ட பண நலன்களைப் பாதுகாத்துக் கொள்வதுதான் காரிய சாத்தியமானதென்றும் நச்சுக் கருத்தைத் தொழிலாளர்களிடம் பிரச்சாரம் செய்து தனியார்மயத்திற்கு எதிரான எதிர்ப்பை மழுங்கடித்து, பிழைப்புவாதத்திற்கு உரமேற்றியது, தொழிற்சங்கத் தலைமை. குறிப்பாக, தொலைதொடர்புத் துறை கார்ப்பரேட் நிறுவனமாக மாற்றப்பட்டபின் ஊழியர்களுக்குப் பல்லாயிரக்கணக்கில் போனசு கிடைத்ததையே ஆதாரமாகக் காட்டித் தனியார்மயத்திற்கு ஆதரவான மனோநிலைக்கு ஊழியர்கள் தள்ளப்பட்டனர்.

மேலும், பி.எஸ்.என்.எல். உருவாக்கப்பட்ட பின், நிரந்தர ஊழியர்களிடத்தில் ஒப்பந்த தொழிலாளர்களை நியமிக்கும் போக்கு தீவிரம் எடுத்தது. இந்த ஒப்பந்த தொழிலாளர்களை நியமிக்கும் காண்டிராக்டுகளை எடுக்கும் புதிய முதலாளிகளாக உருவானது தொழிற்சங்கத் தலைமை. நெல்லுக்குப் பாயும் நீர் புல்லுக்கும் பொசிவது போல ஒப்பந்த தொழிலாளர்களை நியமிக்கும் காண்டிராக்டு தொழில், தொழிற்சங்கத் தலைமைக்கு ஜால்ரா தட்டும் தொழிலாளர்களுக்கும் வழங்கப்பட்டது. இப்படியாக தொழிலாளர்களைப் பிழைப்பு வாதத்திற்குள் தள்ளியும், ஊழல்மயப்படுத்தியும் தனியார்மயத்திற்கு எதிரான உணர்வே மழுங்கடிக்கப்பட்டது. தனியார் கார்ப்பரேட் முதலாளிகள் பொதுச் சொத்துக்களைக் கொள்ளையடிப்பதைத் தடுக்க வேண்டிய ஊழியர்கள், பொதுத்துறை நிறுவனங்களில் தனியார்மயம் என்ற பெயரில் நடக்கும் பகற்கொள்ளையை மக்கள் மத்தியில் எடுத்துச் சென்று, அவர்களைத் தம்பக்கம் அணிதிரட்ட வேண்டிய பொறுப்பும் கடமையும் கொண்ட ஊழியர்கள், அதற்கு மாறாக அக்கொள்ளையை மொன்னையாகக் கண்டிக்கும் பார்வையாளர்களாக அல்லது அக்கொள்ளைக்கு அனுசரணையாக நடந்துகொள்ளும் பங்குதாரார்களாக மாறிப் போயினர்.

தொலைதொடர்புத் துறையில் மட்டுமல்ல, வங்கி, காப்பீடு எனப் பொதுத்துறையின் அனைத்து அரங்குகளிலும் தனியார்மயம் புகுத்தப்படும்பொழுது, அதன் ஊழியர்கள் தங்களின் பணிப் பாதுகாப்பு, சம்பளம், போனசு ஆகியவற்றை முன்னிறுத்தித்தான் அப்பிரச்சினையை எதிர்கொள்கிறார்கள். இக்குறுகிய தொழிற்சங்கவாதக் கண்ணோட்டமும், பிழைப்புவாதமும் அவர்களின் வேலைக்குக்கூடப் பாதுகாப்பு தராது என்பதைத்தான் பி.எஸ்.என்.எல். நிர்வாகம் ஒரு இலட்சம் தொழிலாளர்களை வெளியேற்றப் போவதாக அறிவித்துள்ள முடிவு எடுத்துக் காட்டுகிறது. பொதுமக்களுடன் இணைந்து பொதுச்சொத்தைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளும் போராட்டங்களில் இறங்கும்பொழுது மட்டும்தான் ஊழியர்கள் தங்களின் வேலையைப் பாதுகாத்துக் கொள்ள முடியும். வேலையை மட்டும் பாதுகாத்துக் கொண்டால் போதும் என்ற பிழைப்புவாதக் கண்ணோட்டம் பொதுச் சொத்தையும் பாதுகாக்காது; வேலைக்கும் உத்தரவாதம் அளிக்காது என்பதை பொதுத்துறை ஊழியர்கள் உணர வேண்டிய தருணமிது.

– அழகு
________________________________
புதிய ஜனநாயகம், செப்டம்பர் 2014
________________________________

தமிழக மீனவர்கள் இந்திய இலங்கை கூட்டுச் சிறையில் – கேலிச்சித்திரம்

வினவு

September 15, 2014

படம் : ஓவியர் முகிலன்

இஸ்லாத்தின் பெயரில் இன்னுமொரு அமெரிக்க கூலிப்படை!

வினவு

September 12, 2014

சன்னி மார்க்க ஐ.எஸ்.பயங்கரவாதிகள்: இஸ்லாத்தின் பெயரில் இன்னுமொரு அமெரிக்க கூலிப்படை!

துருக்கியில் அன்றைய ஒட்டோமான் பேரரசின் இஸ்லாமிய மதரீதியான கிலாஃபத் அரசாட்சியின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு, இப்போது மீண்டும் அத்தகைய கிலாஃபத் அரசாட்சி நிறுவப்பட்டுள்ளதாக “ஐ.எஸ்.” எனும் சன்னி மார்க்க இஸ்லாமிய பயங்கரவாத இயக்கத்தினர் அண்மையில் அறிவித்துள்ளனர். இராக் மற்றும் சிரியாவில் தங்களது கட்டுப்பாட்டிலுள்ள பகுதிகளை இணைத்துத் தனி நாடாக அறிவித்து, இதனை இஸ்லாமிய அரசு (கிலாஃபத்) என்று பிரகடனப்படுத்தியுள்ளனர். ஐ.எஸ். இயக்கத்தின் தலைவரான அபுபக்கர் அல் பாக்தாதி இப்புதிய அரசின் தலைவராக தன்னையே நியமித்துக் கொண்டு, இப்புதிய கிலாஃபத் அரசானது வடசிரியாவின் அலெப்போ நகரிலிருந்து இராக்கின் தியாலா மாகாணம் வரை பரவியிருக்கும் என்றும், உலகெங்குமுள்ள சன்னி மார்க்க முஸ்லிம்கள் இந்தப் புனித ஆட்சிக்கு ஆதரவளிக்குமாறும், இப்புனித நாட்டில் வந்து குடியேறுமாறும் அறைகூவல் விடுத்துள்ளார்.

மேற்காசியாவில், குறிப்பாக இராக்கில் அதிருப்தியிலும் விரக்தியிலுமுள்ள சன்னி முஸ்லிம் மக்களை இந்த இயக்கத்தினர் தமக்கு ஆதரவாகக் கவர்ந்திழுப்பதில் கணிசமான வெற்றியைச் சாதித்துள்ளனர். இஸ்ரேலின் இனவெறி பயங்கரவாதத் தாக்குதலாலும், பயங்கரவாதத்துக்கு எதிரான போர் என்ற அமெரிக்க தலைமையிலான ஏகாதிபத்தியங்களின் மேலாதிக்கத் தாக்குதலாலும், இராக்கிலும் ஆப்கானிலும் நடந்துள்ள அமெரிக்க ஆக்கிரமிப்பாலும், இப்பிராந்திய மக்களிடம் நிலவும் ஆத்திரத்தையும் நம்பிக்கையின்மையையும் சாதகமாக்கிக் கொண்டு இந்த இயக்கத்தினர் அண்மைக்காலமாக பிரபலமடைந்து வருகின்றனர்.

இராக்கின் அமெரிக்க பொம்மை அரசப் படைகளுக்கு எதிராகவும், சிரிய அரசப் படைகளுக்கு எதிராகவும் நடத்திவரும் தாக்குதல்களையும், பிற சிறுபான்மை மத, இனக்குழுவினர் மீதான படுகொலைகளையும், அமெரிக்கப் பத்திரிகையாளரைப் பகிரங்கமாகக் கழுத்தறுத்துப் படுகொலை செய்துள்ளதையும் வீடியோ படம் எடுத்து இணையத்திலும் சமூக வலைத்தளங்களிலும் இவ்வியக்கத்தினர் பரப்பிவருகின்றனர். இவற்றின் மூலம், தங்களை உண்மையான இஸ்லாமிய விடுதலை இயக்கமாகச் சித்தரித்துக் கொண்டு தங்களை யாராலும் வெல்ல முடியாது என்ற பிரச்சாரத்துடன் இணையத்தின் மூலமாக சன்னி முஸ்லிம்களை இவ்வியக்கத்தினர் ஈர்க்கின்றனர்.

ஐ.எஸ். பயங்கரவாதிகளின் கொலைவெறி தாக்குதலிலிருந்து தப்பித்து, அகதிகளாக அண்டை நாடுகளுக்கு ஓடும் இராக்கின் சிறுபான்மையினரான யேசிடி பழங்குடி மக்கள்.

இவற்றைக் கண்டு சில சன்னி முஸ்லிம்கள், இது நம்ம ஆளு என்று இந்த இயக்கத்தினரை ஆதரிப்பதோடு, ஏதோ ஒரு வகையில் இஸ்லாமிய மார்க்கத்தின் அடிப்படையிலான அரசாட்சி உலகில் உதயமாகியிருப்பதைப் புதிய நம்பிக்கையாகவும் பார்க்கின்றனர். இஸ்லாம்தான் ஒரே தீர்வு என்று இந்தியாவிலிருந்தும் ஐரோப்பிய நாடுகளிலிருந்தும் சில சன்னி முஸ்லிம் இளைஞர்கள் இந்த ஐ.எஸ்.படையில் இணைந்துள்ளதோடு, தமிழகத்தின் இராமநாதபுரம் மாவட்டத்தில் 26 இளைஞர்கள் ஐ.எஸ்.ஐ.எஸ். என்ற முத்திரை பதித்த டி-சர்டுகள் அணிந்து புகைப்படம் எடுத்து அதனை ஃபேஸ்புக்கில் வெளியிட்டுத் தமது ஆதரவைக் காட்டியுள்ளனர். “எங்களை மிகவும் கண்ணியமாக நடத்தினர்; எங்கள் மீது ஐ.எஸ். இயக்கத்தினரின் விரல்கள்கூடப் படவில்லை” என்று இராக்கிலிருந்து மீண்டு வந்த இந்தியச் செவிலியர்கள் அளித்த பேட்டியைக் குறிப்பிட்டு, இஸ்லாத்தின் நெறிப்படி நடப்பவர்கள்தான் பெண்களைக் கண்ணியமாக நடத்துவார்கள் என்றும், ஐ.எஸ். இயக்கத்தினர் இஸ்லாமிய மார்க்க நெறிப்படி நடக்கும் புனிதப் போராளிகள் என்றும் சில சன்னி மார்க்க முஸ்லிம்கள் இந்த இயக்கத்தினரை ஆதரிக்கின்றனர்.

இஸ்லாமிய நெறிப்படி நடப்பதாக ஐ.எஸ். இயக்கத்தினர் விளம்பரப்படுத்திக் கொண்ட போதிலும், இந்த இயக்கம் மேற்காசிய முஸ்லிம் மக்களின் விடுதலைக்கான, முன்னேற்றத்துக்கான இயக்கமே அல்ல. கடந்த இருபது ஆண்டுகளாக முஜாஹிதீன்கள், தாலிபான்கள், அல்கய்தாக்கள் எனப் பல்வேறு இஸ்லாமிய இயக்கங்கள் உருவாகியுள்ள போதிலும், தாங்கள்தான் உண்மையான இஸ்லாமிய நெறிப்படி நடப்பவர்கள் என்று அவை கூறிக் கொண்ட போதிலும், ஆப்கானில் தாலிபான்கள் ஆட்சி செய்த போதிலும் இத்தகைய இயக்கங்களால் ஏகாதிபத்தியத்தையோ, காலனியாதிக்கத்தையோ வீழ்த்த முடியவில்லை. இக்குறுங்குழுவாத சன்னி மார்க்கப் பயங்கரவாத இயக்கங்கள் அமெரிக்காவை எதிர்ப்பதைப் போலக் காட்டிக் கொண்டாலும், பல நாடுகளில் அமெரிக்காவின் கூலிப்படையாகவே இயங்கியுள்ளன.

1970-களில் எகிப்து, சிரியா, இராக் ஆகிய நாடுகள் அரபு தேசியவாத முழக்கத்துடன் பெயரளவிலான ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பைக் காட்டின. ஆனால் இஸ்லாமிய சர்வதேசியம் பற்றிப் பேசும் இத்தகைய இஸ்லாமிய தீவிரவாத இயக்கங்களோ, ஏகாதிபத்தியங்களுடன் நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் கூட்டுச் சேர்ந்து தமது நிலையை வலுப்படுத்திக் கொண்டு, கூட்டுக் கொள்ளையில் ஈடுபடுவதோடு, பெயரளவுக்குக் கூட ஜனநாயகமே இல்லாமல் அப்பட்டமான கொடுங்கோன்மையைத்தான் நிலைநாட்டின. ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பைக் கொண்ட தேசியத்தைக் கட்டியமைப்பதற்கான நோக்கமோ, அதற்கான அரசியல்-பொருளாதாரத் திட்டமோ, நடைமுறையோ இந்த இயக்கங்களிடம் இல்லை என்பதோடு, துருக்கியின் கமால்பாட்சாவும், எகிப்தின் நாசரும், இராக்கின் சதாமும் மேற்கொண்ட பெயரளவிலான சமூக சீர்திருத்தங்களைக்கூட இத்தகைய இயக்கங்கள் கீழறுத்துப் போட்டன. இவற்றின் விளைவாக, நாகரிகத்தால் முன்னேறிய மேற்காசிய சமூகம், பல நூற்றாண்டுகள் பின்னுக்கு இழுக்கப்பட்டு இருண்ட காலத்திற்குள் தள்ளப்பட்ட அவலம்தான் நடந்துள்ளது.

இசுலாமிய அரசின் (கிலாஃபத்) தலைவராகத் தன்னையே நியமித்துக் கொண்டுள்ள ஐ.எஸ் இயக்கத்தின் தலைவரான அபுபக்கர் அல் பாக்தாதி

சதாம் உசேனின் சர்வாதிகார ஆட்சியில்கூட ஷியா, சன்னி எனும் இஸ்லாமிய மதப்பிரிவினருக்கிடையே மோதல்கள் இருந்ததில்லை. அவரது ஆட்சியில் பெண்கள் கல்வி கற்க எந்தத் தடையும் இருந்ததில்லை. ஆனால், பாகிஸ்தானின் ஸ்வாட் பள்ளத்தாக்குப் பகுதியில் பெண் குழந்தைகள் பள்ளிக்குச் சென்று கல்வி கற்கும் உரிமை மறுக்கப்படுவதை எதிர்த்த காரணத்துக்காக சிறுமி மாலாலாவைச் சுட்ட கொடூரத்தைச் செய்த தாலிபான்கள், இதனை இஸ்லாத்தின் பெயரால் நியாயப்படுத்தினர். அபின் பயிரிட்டு போதை வியாபாரமும், அந்தந்த வட்டாரத்தில் யுத்தப் பிரபுக்கள் ஷாரியத் சட்டப்படி தன்னிச்சையாக நாட்டாமை செலுத்துவதுமாகவே ஆப்கானில் தாலிபான்களது ஆட்சி நடந்தது.

தங்களை இஸ்லாத்தின் மார்க்க நெறிப்படி நடப்பவர்களாகக் காட்டிக் கொண்ட தாலிபான்களும், அவர்களைவிட இன்னும் தீவிரமாக இஸ்லாத்தை செயல்படுத்துவதாகக் காட்டிக் கொண்டு பயங்கரவாதத் தாக்குதல்களைக் கட்டவிழ்த்துவிட்ட அல் கய்தாக்களும் சன்னி மார்க்க இஸ்லாமிய ஆயுதக் குழுக்களைக்கூட ஐக்கியப்படுத்த முடியாமல் போனதோடு, தங்களுக்குள்ளேயே பிளவுபட்டு மோதிக் கொண்டார்கள். இவற்றுக்குப் பிறகு அல் கய்தாவைவிட இன்னும் மூர்க்கமாக இஸ்லாத்தை நடைமுறைப்படுத்துவதாகக் காட்டிக் கொண்டு இப்போது புதிதாக ஐ.எஸ். என்ற சன்னி மார்க்க இயக்கம் முளைத்துள்ளது. இந்த ஐ.எஸ். இயக்கத்தின் பின்னணிதான் என்ன?

இராக்கின் அண்டை நாடான சிரியாவில் அதிபர் ஆசாத் தலைமையிலான அரசைக் கவிழ்க்கும் நோக்கத்தோடு, இராக்கின் வடபகுதியில் இயங்கிவந்த அல் பாக்தாதி என்பவர் தலைமையிலான “இராக்கிய அல்கய்தா” என்ற சன்னி மார்க்க ஆயுதக்குழுவை ஆதரித்து வளர்த்த அமெரிக்கா, இவர்களை விடுதலைப் போராளிகளாகச் சித்தரித்து ஜோர்டானில் ராணுவப் பயிற்சி அளித்து தனது கூலிப்படையாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டது. இக்குழுவுக்கு சவூதி அரேபியா, கட்டார் ஆகிய நாடுகளிலிருந்து தாராளமாக நிதியும், அமெரிக்காவிடமிருந்து அதிநவீன ஆயுதங்களும் வாரிவழங்கப்பட்டன.

சிரியாவில் அமெரிக்காவால் ஊட்டி வளர்க்கப்பட்டு அதிபர் ஆசாத் அரசுக்கு எதிரான தாக்குதல்களை நடத்திவந்த “அல் நுஸ்ரா”, “எஃப்.எஸ்.ஏ.” முதலான சன்னி மார்க்க ஆயுதக் குழுக்களுடன் இணைந்தும், இதர குழுக்களை அணிதிரட்டியும் அல் பாக்தாதி தலைமையில் உருவானதுதான் “இஸ்லாமிக் ஸ்டேட் ஆஃப் இராக் அண்டு சிரியா (ஐ.எஸ்.ஐ.எஸ்.)” எனப்படும் இயக்கமாகும். சிரியாவில் ஆசாத் அரசுக்கு எதிரான பயங்கரவாதத் தாக்குதல்களைத் தொடுத்துவந்த இந்த இயக்கத்தினர் ஆயுதக் கொள்ளைகளிலும் வங்கிக் கொள்ளைகளிலும் ஈடுபட்டதோடு, சிரிய நாட்டின் அருங்காட்சியகத்திலிருந்த அரிய கலைப்பொருட்களைக் களவாடி விற்றும், தமது கட்டுப்பாட்டிலுள்ள பகுதிகளில் கட்டாய வரிவசூல் செய்தும் பணபலமும் ஆயுத பலமும் கொண்ட பயங்கரவாத இயக்கமாக வளர்ந்தனர். “ஐ.எஸ்.ஐ.எஸ்.” என்ற பெயரில் இயங்கி வந்த இப்பயங்கரவாத இயக்கம்தான் இப்போது “ஐ.எஸ்.” (இஸ்லாமிக் ஸ்டேட்) என்று பெயர் மாற்றம் செய்து கொண்டு, புதிய கிலாஃபத் அரசை நிறுவியுள்ளதாக அறிவித்துள்ளதோடு, அதன் தலைவரான அபுபக்கர் அல் பாக்தாதி, தன்னையே இந்த அரசின் கலீஃபாவாக நியமித்துக் கொண்டுள்ளார்.

ராமநாதபுர இளைஞர்கள் — இது நம்ம ஆளு என்று ஐ.எஸ். பயங்கரவாத இயக்கத்தின் காட்டுமிராண்டித்தனத்தை ஆதரித்து டி-சர்ட்டின் விளம்பரப்படுத்திக் கொண்ட இராமநாதபுரம் மாவட்ட சன்னி முஸ்லிம் இளைஞர்கள்.

யார் இந்து என்று இந்துவெறி பயங்கரவாத ஆர்.எஸ்.எஸ். கும்பல் கூறுவதைப் போலத்தான், யார் முஸ்லிம் என்பதை இந்த ஐ.எஸ். பயங்கரவாத இயக்கத்தினரும் வரையறுக்கின்றனர். ஷியா, சன்னி, சுஃபி என வேறுபட்ட இஸ்லாமிய மார்க்கங்கள் இருந்த போதிலும், வாஹாபி சன்னி மார்க்கம் மட்டும்தான் உண்மையான இஸ்லாமிய மார்க்கம் என்று கூறி, இதர இஸ்லாமிய மார்க்கத்தினரின் மசூதிகள் மீது குண்டுவீச்சுத் தாக்குதல் நடத்தி அவற்றைத் தரைமட்டமாக்கியுள்ளனர். குர்து மொழி பேசும் யேசிடி எனும் பழங்குடியினக் குழுவினரது வழிபாட்டு முறையை பேய் வழிபாடு என்று சாடும் ஐ.எஸ். இயக்கத்தினர், இராக்கின் சிறுபான்மையினரான இப்பழங்குடி இனத்தவர் மீது தாக்குதல் தொடுத்து அவர்களைத் தமது ஆதிக்கத்திலுள்ள பிராந்தியத்திலிருந்து விரட்டியடித்து வருகின்றனர். மெக்காவின் காஃபாவில் உள்ள கருப்புக் கல்லை அகற்றாவிடில், அம்மசூதியைத் தகர்க்கப்போவதாக சௌதி அரேபியாவுக்கு எதிராகச் சவடால் அடித்து, தங்களை இஸ்லாத்துக்கு அத்தாரிட்டியாகக் காட்டிக் கொள்கின்றனர். யேசிடி, ஷாபக், சால்டியன் கிறித்துவர்கள், சிரிய கிறித்துவர்கள் முதலான மத, இனச் சிறுபான்மையினரும் ஷியா பிரிவு முஸ்லிம்களும் சன்னி மார்க்க இஸ்லாமிய

மதத்துக்கு மாற வேண்டும், அல்லது ஜெஷியா வரி கொடுக்க வேண்டுமென இப்பயங்கரவாதிகள் எச்சரித்து, அவர்கள் மீது காட்டுமிராண்டித்தனமான தாக்குதலைத் தொடுத்து வருகின்றனர். இதனால் சிறுபான்மையின மக்கள் கொத்துக்கொத்தாகக் கொல்லப்பட்டுவருவதோடு, எஞ்சியோர் அகதிகளாக இராக்கிலிருந்து தப்பியோடுகின்றனர்.

இந்தியாவில் காலனிய ஆட்சிக் காலத்தில் இந்துவெறியர்களின் ஆசானாகிய சாவர்க்கர் இந்துத்துவ தேசியத்தை முன்வைத்து அணிதிரட்டியதைப் போலவே, இஸ்லாமிய சர்வதேசியம் எனும் கற்பனாவாத பிற்போக்கு முழக்கத்துடன், கிலாபத் எனப்படும் இஸ்லாமியத் தாயகத்தை உருவாக்கப் போவதாகக் கூறிக்கொண்டு இந்த சன்னி மார்க்கப் பிற்போக்குச் சக்திகள் சமூகத்தை இருண்ட காலத்துக்கு இழுத்துச் செல்கின்றன. மறுபுறம், இஸ்லாமிய பயங்கரவாதத்தைக் காட்டி அமெரிக்கா தலைமையிலான ஏகாதிபத்தியங்கள் தனது மேலாதிக்கத் தாக்குதலுக்கு நியாயம் கற்பித்துக் கொள்கின்றன.

இசுலாமிய குறுங்குழுக்கள் — கடந்த 20 ஆண்டுகளாக முஜாஹிதீன்கள், தாலிபான்கள், அல் கய்தாக்கள் எனப் பல்வேறு இஸ்லாமிய இயக்கங்கள் உருவாகியுள்ள போதிலும், இத்தகைய இயக்கங்களால் ஏகாதிபத்தியத்தையோ, காலனியாதிக்கத்தையோ வீழ்த்த முடியவில்லை. இக்குறுங்குழுவாத சன்ன மார்க்கப் பயங்கரவாத இயக்கங்கள் பல நாடுகளில் அமெரிக்காவின் கூலிப்படையாகவே இயங்கியுள்ளன.

இப்படித்தான் கடந்த ஆண்டில் வட ஆப்பிரிக்காவிலுள்ள மாலி நாட்டிலும், அதற்கு முன்னர் ஆப்கானிலும் நடந்தது. அமெரிக்க ஆதரவு பெற்ற மாலி நாட்டின் சர்வாதிகார அரசிடமிருந்து விடுதலை கோரி மாலியின் வடபகுதியிலுள்ள அசாவத் பிராந்தியத்தில் தூவாரக் இனக்குழுவினர் நீண்ட காலமாகப் போராடி வந்த நிலையில், அல்கய்தாவுடன் தொடர்புடைய இப்பகுதியிலுள்ள சன்னி மார்க்க இஸ்லாமிய தீவிரவாதிகள் இவர்களுடன் சேர்ந்து கொண்டு மாலி ராணுவத்துக்கு எதிரான தாக்குதல்களைத் தொடுத்து, 2013-ல் அசாவத் பிராந்தியத்தைத் தனிநாடாக அறிவித்தனர். இதர சன்னி தீவிரவாதக் குழுக்களை இணைத்துக் கொண்டு “இஸ்லாமிய மெஹ்ரப் அல்கய்தா குழு” என்ற பெயரில் திரண்ட இப்பயங்கரவாதிகள், இப்பகுதியில் சுஃபி மார்க்கத்தைப் பின்பற்றும் இஸ்லாமிய மக்களிடம் வாஹாபி சன்னி மார்க்கத்தைத் திணித்து ஷாரியத் சட்டத்தை ஏவி ஒடுக்கத் தொடங்கினர். இச்சன்னி மார்க்கப் பயங்கரவாதிகள் இராக்கிய ஐ.எஸ். இயக்கத்தினரைப் போலத் தனியொரு கிலாஃபத் ஆட்சியையும் கலீஃபாவையும் அறிவிக்கவில்லையே தவிர, இந்த நோக்கத்தோடுதான் இயங்கினர். இந்த இஸ்லாமிய பயங்கரவாதிகள், லிபியாவில் கடாபியின் ஆட்சியைக் கவிழ்க்க சி.ஐ.ஏ.வினால் பயன்படுத்திக்

கொள்ளப்பட்டவர்கள். இப்பிற்போக்குச் சக்திகளை வளர்த்துவிட்டு பகடைக்காயாகப் பயன்படுத்திக் கொண்ட அமெரிக்கா தலைமையிலான ஏகாதிபத்தியங்கள், மாலியின் ஒருபகுதியை இப்பயங்கரவாதக் குழுவினர் தனிநாடாக அறிவித்ததும், இஸ்லாமிய தீவிரவாதத்தை முறியடிப்பது என்ற பெயரில் ஆக்கிரமிப்புப் போரைத் தொடுத்து அந்நாட்டைத் தனது மேலாதிக்கத்தின் கீழ் இருத்தி வைத்துள்ளன.

இதேபோலத்தான் இப்போது இஸ்லாமிய தீவிரவாதத்தை முறியடிப்பது என்ற பெயரில் ஐ.எஸ். இயக்கத்தின் கட்டுப்பாட்டிலுள்ள பகுதிகளின் மீது அமெரிக்கா தலைமையிலான ஏகாதிபத்தியங்கள் ஆளில்லா போர் விமானங்கள் மூலம் குண்டுவீச்சுத் தாக்குதலை நடத்தி வருகின்றன. குர்து இனக்குழுக்கள், ஷியா பிரிவு முஸ்லிம்கள் மற்றும் இராக்கிய பொம்மை அரசுப்படைகளுக்கு ஆயுதங்களை வழங்கி போர் வியூகங்களை வகுத்து வழிகாட்டும் அமெரிக்கா தலைமையிலான ஏகாதிபத்தியங்கள், இதனைப் பயங்கரவாதத்துக்கு எதிரான அவசியமான நடவடிக்கையாகச் சித்தரித்து, மேற்காசியப் பிராந்தியத்தில் தமது மேலாதிக்கத்தை உறுதிப்படுத்திக் கொள்ள முயற்சிக்கின்றன.

ஐ.எஸ். இயக்கத்தைப் போன்ற பிற்போக்கு சக்திகளைப் பற்றியும், பின்தங்கிய நாடுகளில் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் போராட்டக் கடமைகளைப் பற்றியும் நீண்ட காலத்துக்கு முன்னரே தோழர் லெனின் சுட்டிக்காட்டியுள்ளார். 1920-ல் நடந்த கம்யூனிச அகிலத்தின் இரண்டாவது மாநாட்டில், பின்தங்கிய நாடுகளில் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் போராட்டம் பற்றிய ஆய்வுக் கட்டுரையை முன்வைத்த தோழர் லெனின், “மதகுருமார்களையும் செல்வாக்கு செலுத்தும் பிற்போக்கு மற்றும் மத்தியகால சக்திகளையும் எதிர்த்து பின்தங்கிய நாடுகளில் போராட்டம் நடத்துவது அவசியமாகும். இஸ்லாமிய சர்வதேசியம் மற்றும் இதைப் போன்ற போக்குகளை எதிர்த்து முறியடிக்க வேண்டும். நிலப்பிரபுக்கள், கான்கள், முல்லாக்கள் மற்றும் பிற சக்திகளின் நிலையை வலுப்படுத்தவே இத்தகைய போக்குகள் முயற்சிக்கின்றன” என்று உணர்த்தியுள்ளார்.

லெனின் எத்தகைய பிற்போக்குச் சக்திகளை எதிர்த்துப் போராட்டம் நடத்த வேண்டுமென வலியுறுத்தினோரோ, அத்தகைய பிற்போக்குச் சக்திகள் இன்று உலகின் பல நாடுகளில் வளர்ந்துள்ளதோடு, மத அடிப்படைவாத பிற்போக்குச் சக்திகளும் மதவெறி பயங்கரவாத இயக்கங்களும் ஆதிக்கம் செலுத்தும் போக்கு உலகை அச்சுறுத்திக் கொண்டிருக்கிறது. இந்தப் பிற்போக்குச் சக்திகள் ஏகாதிபத்தியங்களுடன் கள்ளக் கூட்டு கொண்டவையாகவும் அவற்றின் கூலிப்படையாகவும் இருப்பதோடு, வரலாற்றைப் பின்னுக்கு இழுத்து சமூகத்தைக் காட்டுமிராண்டி நிலைக்குத் தள்ளவும் துடிக்கின்றன. அமெரிக்கா தலைமையிலான ஏகாதிபத்தியங்கள் இத்தகைய பிற்போக்குச் சக்திகளைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு தமது காலனியாதிக்கத்தையும் மேலாதிக்கத்தையும் நிலைநாட்டிக் கொள்கின்றன. எதிரெதிரானவையாகத் தோன்றினாலும் ஒரு நாணயத்தின் இரு பக்கங்களாக உள்ள இத்தகைய ஏகாதிபத்தியவாதிகள் மற்றும் வரலாற்றைப் பின்னுக்கு இழுக்கும் இத்தகைய பிற்போக்கு சக்திகளுக்கு எதிரான உறுதியான விடாப்பிடியான போராட்டம்தான் இன்று அவசியமாகவுள்ளது.

– குமார்
________________________________
புதிய ஜனநாயகம், செப்டம்பர் 2014
________________________________

டிமிக்கி பேராசிரியர்

வினவு

September 12, 2014

நண்பர் ஒருவர் பேராசிரியர்.

கனமான வருவாய் இருக்கையை ‘போராடிப்’ பிடித்தவர். சம்பள கவருக்கு வெளியேயும் சமூக உணர்வை கொப்பளித்துக் காட்டி, அது வேலைக்கு ஆபத்து இல்லாத வகையில் இருக்கும் ஸ்ட்ரேடஜி தெரிந்தவர்.

சமூக நடைமுறையில் உள்ள அமைப்புத் தோழர்களை அழைத்து பேசுவதிலும் அவர்களுக்கு புதுப்புது ‘ஐடியா’ வழங்குவதிலும் வற்றாத வள்ளல் அவர். என்னை விட வயதில் மூத்தவர் ஆதலால், பார்க்கும் போதெல்லாம் உரிமையுடன் ஒட்டியும், வெட்டியும் பேச்சில் பொறிபறக்கும்.

“என்னங்க தம்பி, சும்மா பிரச்சாரம் பண்ணிகிட்டு, இன்னேரம் அவுனுங்கள ‘அனிகிலேட்’ பண்ண வேணாம், கம்யூனிஸ்டுகளெல்லாம் முன்ன மாதிரி இல்ல, சும்மா பயப்படுறாங்க! எத்தன காலந்தான் நீங்க பிரச்சாரம் பண்ணிகிட்டே இருப்பீங்க, “தி ஏசியா மூட்” – ங்குற நூல்ல குர்டால் என்ன சொல்றார்னா…” என்று ஆரம்பித்து உலகம் முழுக்க வலம் வந்தவர், நான் கொடுத்த ஆர்ப்பாட்டத்துக்கான துண்டறிக்கையை புரட்டிப் பார்க்கவே இல்லை.

“சார்! வந்துருங்க ஞாயிறுதான் ஆர்ப்பாட்டம்” என்று வலியுறுத்த,

“வெரிகுட்! கல்வி தனியார்மயம் ஆவுறத பத்தி நைன்-டீன்-நைன்டி-நைன்லயே நான் ஆல் இண்டியா செமினார்ல ஒரு ஆர்ட்டிகிள் எழுதிருக்கேன். அப்புறம் தாரேன் உங்களுக்கு! வாரேன் தம்பி சண்டேதான, மொத ஆளா நிப்பேன்!” உற்சாகமாக பேசி அனுப்பினார்.

ஆனால் நடந்தது என்ன தெரியுமா? அடுத்த நாள் ஆர்ப்பாட்டத்தில் கடைசி ஆளா கூட அவரைக் காணோம்.

சரி, தொடர்ந்து வலியுறுத்துவதை நாம் செய்வோம். ‘அறிவாளி’ ஆயிற்றே, சமூக நடவடிக்கைக்கு அவர் அறிவும் தேவை என்ற ஆசையில் தொடர்ந்து அவரைச் சந்திப்பது என்வழக்கம்.

“என்னசார்! ஞாயிறு சமூக உணர்வுக்கு விடுமுறையா?” என்று லேசாக பிட்டைப் போட்டேன.

” தம்பி! ஸாரி, அன்னைக்குன்னு பாத்து பி.பி. கொஞ்சம் அதிகமாகி கொஞ்சம் உடம்புக்கு பிரச்சனையாயிடுச்சு” என்றவர் அதோடு நிற்காமல், “என்னங்க எதிரி ஏறி அடிக்கிறான், இப்பப் போயி நம்ப ஆர்ப்பாட்டம், முழக்கம்னா… ஐ டூ நாட் பிலிவ் இட்!” என்று முகத்தை சுழித்து, “நம்ப தியரிட்டீசியன் சொன்ன மாதிரி செயல் ஒன்றுதான் சிறந்த சொல்!” என்றார் தணலாக!

“சார்! அப்ப அந்த காலேஜ் தாளாளரை போட்டுத்தள்ள நீங்க லீட் பண்றிங்களா?” என்றதுதான் தாமதம்,

“என்ன தம்பி! வீ ஆர் ஐடியாலஜிஸ்ட், ஆக்சனிஸ்ட் எப்போதும் வேற குரூப்பா இருக்கணும், அதான் ஸ்ட்ரேடஜி” என்று இருக்கை நுனிக்கு வந்தவர், “சாந்தி, தம்பிக்கு டீ கொண்டு வா!” என்று மனைவிக்கு அவசரமாக ஆணையிட்டார்.

“என்ன சார் , அனிகிலேசன் தான் இப்ப தேவைங்குறிங்க, அதுக்கு யாரும் லாயக்கில்லிங்குறிங்க, உங்கள கூப்பிட்டா, ஓரம் கட்டுறிங்க!” என்று வாதத்திற்கு இழுத்தேன்.

எனது விடாப்பிடியை சற்றும் எதிர்பார்க்காத பேராசிரியர், “தம்பி, மொதல்ல டீய குடிங்க”, என்று விருந்தோம்பினார்.

“தம்பி உங்களுக்கு நான் எப்படி புரிய வைக்கிறது? நாங்களெல்லாம் தியேரிட்டீசியன், நாட் பொலிட்டீசியன். நாலெட்ஜ் ஈஸ் எ பவர்ஃபுல் ஆக்சன்!” என்று வார்த்தைகளை அள்ளிவிட்டார்.

“என்ன சார்! அறிவாளிங்களுக்கும், தத்துவவாதிகளுக்கும் நடத்தை வேணமா? நீங்கதான் சொன்னீங்க செயல் ஒன்றே சிறந்த சொல்லுன்னு, இப்ப உங்களுக்குன்னா வேற ரூட் போடுறீங்களே…”

“தம்பி! அறிவு உணர்ச்சிவசப்படக் கூடாது, தமிழன் வீணாப் போனதே இப்படி உணர்ச்சிவசப்பட்டுத்தான்… நான் சொல்ல வந்தது பெரிய சப்ஜக்ட், இன்னொரு நாள் டீப்பா பேசுவோம்… டீய குடிங்க… தம்பி! யெங் பிளட், அப்படித்தான் சூடா கேக்கத் தோணும், தம்பி… நீங்க ஒரு செட் ஆஃப் பீப்புள மட்டுந்தான் பாக்குறீங்க, நான் பல ஆங்கிள்ல, பல பேர பாக்குறேன், என் சர்க்கிள்ல பல ஆளும் வாரான், அதால மக்களோட மைன்ட் ரீடிங் பவர் எங்களுக்கு அன் பிளான்டாவே உண்டு!” என்றவர், பேச எத்தனித்த என்னை மீண்டும், “டீய குடிங்க தம்பி, பேச நிறைய இருக்கு… பேசுவோம்” என்று வாயை அடைப்பதில் நேர்த்தி காட்டினார்.

“சார்! இந்தாங்க வர்ற வெள்ளிக்கிழமை தாது மணல் கொள்ளைக்கு எதிரா ஆர்ப்பாட்டம். இது தவிர வி.வி. மினரல்ஸ்க்கு எதிராக அந்த மாவட்ட உள் கிராமங்களில் பிரச்சார இயக்கம். அவன் மிரட்டி வச்சிருக்குற ஊர்ல போயி, அவனுக்கு எதிராகவே நம்ம தோழர்கள் பிரச்சாரம், செய்தி, படங்கள் பாருங்க…” என்று அவர் பார்வைக்கு அளித்தேன்.

“அட, வெரிகுட், இப்படித்தான் தம்பி போராடணும், அவன் கோட்டையிலேயே போயி கலக்குறீங்களே… வெரிகுட்!” என்றவரிடம்,

“சார்! இதுல பத்து காப்பி இருக்கு, அப்படியே உங்க ஆபிஸ்ல பரப்புங்க… எங்க பத்திரிகையும் இருக்கு, ஒரு பத்து பத்து உங்க சர்கிள்ல விற்பனை செய்யுங்களேன்… கருத்துக்கள் பரவட்டும்…” என்று ஆவலாய் புத்தகங்களை நீட்டினேன்.

முகத்தில் உற்சாகம் இழந்தவராய், “அட! எங்க தம்பி நம்ப சர்க்கிள்ல எல்லாம் வேஸ்ட். ஓசியில கொடுத்தாக் கூட படிக்க மாட்டேங்குறான், சுத்த மட்டிப்பசங்க, அவனுண்டு, ஏனிங் உண்டுன்னு. டார்வின் சொன்ன மாதிரி மேன் ஈஸ் சோசியல் அனிமல்னு போயிகிட்டு இருக்கானுங்க” என்றவர், கொஞ்சம் குரலை தாழ்த்தி அக்கம், பக்கம் மனைவி, மக்கள் இல்லை என்பதை உறுதி செய்து கொண்டு, “அப்புறம் தம்பி, நாமெல்லாம் உடனே பப்ளிக்ல ஐடன்டிபை ஆகக் கூடாது, அப்படியே நான் ரகசியமா பல விசயங்கள காலேஜ்ல தூவிவிட்டு இருக்கேன், சமயம் பார்த்து வெளியே வரணும், இல்லேன்னு வச்சுக்குங்களேன் டோட்டல் பிளானும் வேஸ்ட்டா ஆயிடும்! அதனால வச்சுக்குங்க, நேரம் பார்த்து நானே கேக்குறேன் இப்ப வேண்டாம்…” என்று பல ஆங்கிளில் எனக்கு புரிய வைத்தார்.

பிறகு சில நாள் கழித்து மீண்டும் செய்திகள் சொல்லி எப்படியாவது அவரை நடைமுறையில் இணைக்க விரும்பி எனது போராட்டத்தை தொடர்ந்தேன்.

“என்ன சார், இது வரைக்கும் நானும் பழகி பல வருடமா ஒவ்வொரு போராட்டம், ஆர்ப்பாட்டம் எல்லாத்துக்கும் சொல்றேன்… வரவே மாட்டேங்குறீங்க, அன்னைக்கு அவ்வளவு விளக்கியும்…” என்று நான் முடிப்பதற்குள்,

“அட! அத ஏன் கேக்குறீங்க தம்பி, நம்ப ஷேக்ஸ்பியர் மர்ச்சன்ட் ஆஃப் வெனிஸ்ல வர்ற ஒரு கேரக்டர் கடனுக்கு பதில் இருதயத்தை கொடுங்குற மாதிரி, கொஞ்சம் பழைய கடன்லாம் வந்து மிரட்டி, உடனே பைசல் பண்ண பேங்க், லோனுண்ணு அண்ணைக்கு அலைச்சலா போயிடுச்சி. கார்ல் மார்க்ஸ் சொல்வாரில்ல, சிந்தனை பொருளை தீர்மானிக்கறதில்ல, பொருள்தான் சிந்தனையை தீர்மானிக்குதுன்னு அதுமாதிரி அன்னைக்கு ஆயிப்போச்சு… நம்ம விருப்பம் எறங்கி வேலை பாக்கலாம்னு நெனச்சாலும், சூழ்நிலை ஓவர்லுக் பண்ணுது… மாவோ அழகா சொல்லியிருப்பாரு… மரங்கள் சும்மா இருந்தாலும் காற்று விடுவதாயில்லைன்னு….”

அவர் லெனின், ஹோசிமின்னு தொடர்ந்து பேச பேச… சொல்லுக்கும், செயலுக்கும் உள்ள வேறுபாட்டை, அதாவது சொன்ன மாதிரி வராததுக்கான காரணத்திற்குள் நுழையாமல் இப்படி ஒரு தன்னல கோணத்தில் தத்துவத்தை திரிக்கும் பேராசிரியரின் முழு ‘தம்மிற்கு’ ஈடு கொடுக்க முடியாமல் கொஞ்சம் வதங்கினேன்.

“சரி, சார், பத்து வருசமா பழகுறேன். எங்க அமைப்பு உட்பட எல்லோருக்கும் அப்படி செய்யணும், இப்படி செய்யணும்னு வழிகாட்டுறீங்க… உங்க அறிவுக் கூர்மையையும், சமூக ஈடுபாட்டையும் ஒரு தடவையாவது மக்களோடு சேர்ந்து வந்து பயன்படுத்திக்கக் கூடாதா! நீங்க சொல்ற மார்க்ஸ், லெனின், ஸ்டாலின், மாவோ எல்லாம் வீதிக்கு வந்த அறிவாளிங்கதான் சார்!”

உடனே அவர், ” தம்பி! வரக் கூடாதுன்னு இல்ல, டயம் அப்படி, நாங்கள்லாம் இன்டயரக்ட் ஆர்கான்ஸ் மாதிரி, உள்ளிருந்து வேலை செய்யணும், கிளாஸ் ஸ்ட்ரகிள கிளாஸ் ரூம்லய நடத்துனவன் நான்! எதிரிதான் நம்ப ஆயுதத்தை தீர்மானிக்குறாங்குற மாதிரி இப்ப அதுக்கேத்த மாதிரி… ஹ்.. ஹி..”

“அதுக்கில்ல சார், இன்னர் ஆர்கனா இருந்தாலும் மொத்த இயக்கத்தோட இணைஞ்சு இயங்கலேன்னா மூளையும் அழுவிடும்ல… அதான் அதுக்கு ஒரு அமைப்பு, ஒரு நடவடிக்கை தேவைங்குறோம். நீங்க மேற்கோள் காட்டுற தலைவர்களெல்லாம் தொழிலாளிகளுக்கு ஒரு அமைப்பு இல்லேன்னா எதுவுமே இல்லைன்னுதானே சொல்லிருக்காங்க…” என்று நான் விவாதிக்க,

மேலும் தத்துவார்த்தமாக ரெண்டில் ஒன்று என இறங்குவார் எனக் காத்திருக்க,

“தம்பி, எல்லாம் சரிதான், உங்கள மாதிரி யெங் பிளட்ல நானும் இதவிட பேசுனவன் தான். பாருங்க உங்க வயசுலயே ஒரு முடிவெடுத்து இறங்கிருக்கணும். இப்பப் பாருங்க… பேமிலி செட் அப்… இருக்கே! இண்டியன் சொசைட்டில பெரிய தலைவலி… பொண்டாட்டி, புள்ளன்னு பெரிய புடுங்கல். பையன் டாக்டருக்கு படிக்கிறான். ஒரு ஸ்டஃப்பும் இல்ல. சோசியல் கான்சியசே இல்ல. புரட்சியா, ஒன்னோட வச்சுக்கோங்கிறான்… டோட்டலா கரெப்ட் சிஸ்டம் தம்பி…” என்று எல்லோரையும் திட்ட ஆரம்பித்தார்.

“சார்! அவங்க சிந்தனைக்கு அவங்க இயங்குறாங்க…. உங்க சிந்தனைக்கு நீங்க இயங்குங்க… புரட்சிய மொதல்ல நம்ப உணர்ச்சியில தட்டியெழுப்புங்க… பிறகு அடுத்தவருக்கு. ஒரு கூட்டத்துல வந்து உக்கார்றதுக்கு பத்து வருசமா எதுக்கு சார் இத்தன தியரி, மொதல்ல உங்க தயக்கத்த அனிகிலேட் பண்ணுங்க…” என்றேன் முடிவாக,

“தம்பி! என்ன சூடாயிட்டிங்க, கூல்! கைல என்ன நோட்டீஸ்?… அட! மோடி எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டமா… வெரிஃபைன்… சரியான நேரத்துல சரியான சுலோகம்… பார்ப்பானுங்க கொட்டத்த அடக்கணும் தம்பி!…” போய்க் கொண்டே இருந்தவரிடம் இயக்கத்தின் அவசியத்தை விளக்கி,

“இந்த முறை கட்டாயம் வாங்க சார்! எதிர்பார்ப்பேன்!” என்று துண்டறிக்கையை தந்தேன்.

“நீங்க போய் மத்த வேலைய பாருங்க, சும்மா எனக்கு போன் பண்ணிகிட்டு உங்க வேலைய கெடுத்துக்க வேணாம், கரெக்ட் நேரத்துக்கு டாண்ணு அங்க நிப்பேன் பாருங்க… ட்ரூத் நெவர் ஃபெயில்ங்குற மாதிரி. இதெல்லாம் கொஞ்ச நாளுதான் தம்பி, பையன் வேலைக்கு போயிட்டான்னு வச்சுக்குங்க அப்புறம் நானும் உங்க கூடத்தான்… ஸ்ட்ரீட் அவர் பேட்டில்… வாங்க தம்பி! மொத ஆளா நிப்பேன்…”

வழக்கமான காரணங்களைத் தாண்டி ஒரு முடிவெடுத்தவர் போலிருந்தது அவர் பேச்சு.

அடுத்த நாள் திரளாக தோழர்கள், முழக்கம், ஆர்ப்பாட்டம், பத்து, இருபது மைல்கல் தாண்டி கம்பெனிக்கு லீவு போட்டுவிட்டு குவிந்திருந்தனர் தொழிலாளர்கள். கூட்டத்தை சுற்றிச் சுற்றி வந்து சல்லடைப் போட்டு தேடுவது போல தேடித்தேடிப் பார்த்தேன். இண்டு இடுக்கில், இன்னர் சர்க்கில் இன்டலிஜன்ட் அடையாளத்தோடு தனித்திருப்பாரா என்று திரும்பத் திரும்பத் தேடிப் பார்த்தேன்… கடைசி நிமிடம் வரை, கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை பேராசிரியரைக் காணவில்லை…!

– சுடர்விழி

1...628629630...824 Page 629 of 824

logologo

1. புரட்சிகர மாணவர் இளைஞர் முன்னணி, திருச்சி

2. மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகம், தஞ்சாவூர்

3. மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகம், திருச்சி

4. வேதாரண்யம்

கருவாடு ஆவணப்படம் வெளியீடு, திரையிடல்

ஆவணப்படம் வெளியீடு

திரையிடல்

கருவாடு டீசர்

அம்மா உணவகம், அம்மா குடிநீர், அம்மா மருந்தகம்… அம்மா சாராயம் எப்போது?

மோடி அரசின் சமஸ்கிருதத்திணிப்பு ! பார்ப்பன பண்பாட்டுப் படையெடுப்பே !

கல்லூரி மாணவர்களை சந்தித்த ‘பெரியார்’

பி.எஸ்.என்.எல். ஊழியர்களுக்கு கட்டாய ஓய்வு: பொதுத்துறையைப் பாதுகாக்காமல் வேலையை மட்டும் பாதுகாக்க முடியுமா?

சன்னி மார்க்க ஐ.எஸ்.பயங்கரவாதிகள்: இஸ்லாத்தின் பெயரில் இன்னுமொரு அமெரிக்க கூலிப்படை!