மங்களூர் விபத்தும் ஏர்இந்தியாவின் சர்வாதிகாரமும் !!

இந்த பதிவை எழுதும் முன்பாக பின்னூட்டம் எழுதப் போகும் வாசகர்களுக்கு எனது வேண்டுகோள் என்னவெனில் சிலபல ஆயிரங்கள்  சம்பளம் பெறும் விமானப்பணியாளர்களைப் பற்றி எழுதுவதற்கு பதிலாக பஞ்சாலைத் தொழிலாளி, சிறப்புப் பொருளாதார மண்டலங்களில் அமைந்துள்ள தொழிற்சாலை தொழிலாளி, முறைசாராத் தொழிலாளிகளின் சிரமங்களைப்பற்றி எழுதலாமே என நீங்கள் கேட்கலாம்.

84 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக தொழிலாளி வர்க்கம் பல போராட்டங்களை நடத்தி, இழப்புகளை சந்தித்து, இரத்தம் சிந்தி பெற்ற “தொழிலாளர் நலச்சட்டங்கள்” என்பதும், இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் வழங்கியுள்ள பேச்சுரிமை, சங்கம் அமைத்து உரிமைகளை கோரும் உரிமை ஆகியவையும் இன்று ஏர்இந்தியா விசயத்தில் கேலிக் கூத்தாக்கப்பட்டுள்ளது. இது இந்தியா முழுவதும் பரவும் அபாயம் உள்ளது என்பதால்தான் இந்த கட்டுரை எழுதப்படுகிறது என்பதை அறிந்து கொண்டு பின்னர் பின்னூட்டத்திற்கு தயாராகுங்கள்

இந்த ஏர் இந்தியா வேலைநிறுத்தம் குறித்த செய்திகள் டைம்ஸ் ஆப் இந்தியா என்ற பத்தரிகையின் இணைய தளத்தில் படிக்கும் போது  பின்னூட்டங்களில் பலர் இந்த வேலை நிறுத்தம் தேவையற்றது என எழுதியிருந்தனர். அதன் நடுவில் ஒருவர் எழுதியிருந்த பின்னூட்டத்தில் “எனது தந்தை விமானியாக பணியாற்றுகிறார் – பிரச்சனையான நாணயத்தின் ஒரு பக்கத்தினை மட்டும் பார்க்காமல் அதன் மறு பக்கத்தையும் வாசகர்கள் பார்க்க வேண்டும் – எனது தந்தை எனக்கு நினைவு தெரிந்து 12 லிருந்து 14 மணி நேர பணிபுரிந்துவிட்டு திரும்பி வருவார்.  அவர்களுக்கும் யாரேனும் விடுப்பு எடுத்தால் பணிச்சுமை அதிகமாகி ஓவர்டியூட்டி என்பது வரும்- தொழில் ரீதியாக பல சிரமங்களை அடக்குமுறைகளை வீட்டில் எங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்வார்” என எழுதப்பட்டிருந்தது.

பல வருடங்களுக்கு முன்னால் வெள்ளித்திரையில் ஆயிரம் தலைவாங்கிய அபூர்வ சிந்தாமணி என்ற படத்தில் இளவரசியாக வரும் கொடுங்கோலாட்சி நாயகி ஆயிரம் பேர் தலையைச் சீவுவதாக பார்த்திருக்கிறோம்.  கடந்த 2001ம் ஆண்டு பாசிச ஜெயலலிதா முதல்வராக இருந்த போது லட்சத்திற்கும் அதிகமான அரசு ஊழியர்களை ‘டிஸ்மிஸ்’ என்று கொத்துக் கொத்தாக கோட்டையிலிருந்து வெளியே வீசியது நினைவிருக்கலாம்.  அதில் தலையிட்ட உச்சநீதிமன்றம் (டி.கே.ரங்கராஜன் -எதிர்- தமிழ்நாடு அரசு என்ற வழக்கில்) அரசு ஊழியர்களுக்கு “வேலை நிறுத்த உரிமை இல்லை” என்றது.  அது ஒரு வகை நீதிமன்ற பாசிசம். (ம.க.இ.க. வின் வெளியீடாக நீதிமன்ற பாசிசம் குறித்து விரிவாக பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே புத்தகமாக வெளிவந்திருக்கிறது.)

இருப்பினும் இன்றைய நிலையில் குஷ்பு வழக்கு, ரிலையன்ஸ் சகோதரர்களின் வழக்கு போன்ற ‘அரசியலமைப்புச் சட்டச் சிக்கலெழும்’ (Is it constitutionally important one?!..) வழக்குகளில் விரைவு தீர்ப்பு தவிர மற்றவற்றில் இல்லை என்பது உள்ளிட்ட நீதிமன்ற நடவடிக்கைகள் குறித்து விரிவாக ஒரு இடுகை எழுத ஆவல் – அதை அடுத்த பதிவில் எழுதுகிறேன் – தற்போது ஏர் இந்தியா பிரச்சனைக்கு வருவோம்

அந்த நீதிமன்ற தீர்ப்பினை மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டி இன்று வரை தொழிற்சங்க சம்மேளனங்கள் எதுவும் மனுச்செய்யவில்லை. வேலை நிறுத்த உரிமை இல்லை என்று ஜெ உத்திரவிட்டவுடன் எதிர்ப்பு குரல் கொடுத்த தொழிலாளர் முன்னேற்ற சங்கம் (திமுக), அரசு ஊழியர்களுக்காக வாதாடிய ப.சிதம்பரம் அங்கம் வகிக்கும் காங்கிரஸ் இரண்டும் தற்போது ஆட்சியில் இருக்கின்றன. எனினும் தொழிற்தாவாச் சட்ட சரத்திற்கு (மத்திய சட்டம்) எதிராக மாநில அரசு சட்டம் கொண்டு வர முடியாது – ஜெ கொண்டுவந்தது செல்லாது என சட்டத்திருத்தம் (தேர்தல் வாக்குறுதி கொடுத்தவர்கள்) கொண்டுவர இன்னமும் எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை.  விளைவு இன்று ஏர் இந்தியா சேர்மன் மற்றும் நிர்வாக இயக்குனர் அரவிந்த ஜாதவ் பேனாவையே வாளாக்கி தொழிலாளர்களின் தலையை சீவிக்கொண்டிருக்கிறார்.

நடந்தது என்ன?

ஒருபுறம் இந்த விபத்து குறித்து உயிரிழப்பு குறித்து நாடே வருத்தத்தில் இருக்கும் போது மற்றொரு தடத்தில் செல்ல வேண்டிய விமானத்தை சான்றளிக்க ஏர் இந்தியா பொறியாளருக்கு பதிலாக தனியார் நிறுவன பொறியாளரை பயன்படுத்தியதை ஏர் இந்தியா ஊழியர்கள் எதிர்த்தனர்.

ஆதாரம் ( http://livestreamingx.com/air-india-strike-2010-story-behind-air-india-strike-05252583.html ).

இதை உடனடியாக பொறியாளர்கள் சங்கம் நிர்வாகத்தின் கவனத்திற்கு புகார் மனுவாக அளிக்கிறது.  ஆனால் நிர்வாகம் “எங்களிடம் தெரிவிப்பதற்கு முன்பாக செய்தி ஊடகங்களில் இந்த தகவல் எவ்வாறு வந்தது?” என கொதிக்கின்றனர்.  அதற்கு தொழிற்சங்க தரப்பிலிருந்து தொழிற்சங்க நிர்வாகி என்ற அடிப்படையில் நடந்த விபரத்தை மக்கள் அறியச் செய்ய செய்தி ஊடகங்களுக்கு தெரிவிப்பதில் தவறொன்றுமில்லை என தெரிவிக்கிறார்.  அன்று இரவே தொழிலாளர் எவரும் எந்த செய்தி ஊடகத்திற்கும் எதையும் சொல்லக்கூடாது என்ற தடை சுற்றறிக்கை போடப் படுவதுடன் தொழிற்சங்கத்தின் தலைவர்கள் குற்றச்சாட்டு சுமத்தப்பட்டு தற்காலிக பணிநீக்கம் செய்யப்படுகின்றனர்.

ஒருபுறம் பல்லாண்டு அனுபவம் வாய்ந்த விமான ஓட்டி, பணிப்பெண்கள் உள்ளிட்ட தனது சக ஊழியர்களுடன் பல உயிர்கள் மாய்க்கப்பட்டிருக்கிறது என்கிற உணர்வில் வேதனையுற்றிருந்த தொழிலாளர்களிடையே இந்த தற்காலிக வேலை நீக்க நடவடிக்கை கோபத்தை தூண்ட உடனடி வேலைநிறுத்தத்தில் சுமார் 20000 பேர் ஈடுபடுகின்றனர் (மொத்த தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கை 32000).   ஏர் இந்தியா இரண்டு மூன்று கம்பெனிகளாக கம்பெனி சட்டத்தில் பதிவு செய்யப்பட்டு வருகிற மத்திய பொதுத்துறை நிறுவனமாகும்.  தொழிலாளர் நலச் சட்டங்களுக்கு கட்டுப்பட்டது என்பதுடன்- மத்திய பொதுத்துறை என்ற அடிப்படையில் முன்மாதிரி நிர்வாகியாக (model employer) செயல்பட வேண்டிய பொறுப்பும் உள்ள நிறுவனம்.

இவைகளை ஒன்றுபடுத்தி செயல்படுகிற நாசில் (நேஷ‌னல் ஏவியேஷ‌ன் கம்பெனி ஆப் இந்தியா) என்கிற நிறுவனம் சார்பில் மறுநாள் காலை மும்பாய்- மற்றும் டெல்லி உயர்நீதிமன்றங்களில் இந்த வேலை நிறுத்தம் குறித்து வழக்குகள் பதிவு செய்யப்படுகிறது.  அதே சமயம் தொழிற்தாவாச் சட்டப்படி முன்னறிவிப்பு கொடுக்கப்படாத வேலைநிறுத்தம் என்ற போதிலும் ஆயிரக்கணக்கில் தொழிலாளர்கள் பங்கெடுத்திருப்பதால் சமரச நடவடிக்கையில் ஈடுபட மத்திய தொழிலாளர் நல ஆணையாளர் திரு முகோபாத்யாயா உடனடியாக இதை ஒரு தாவாவாக விசாரணைக்கு எடுக்கிறார்.  நீதிமன்றம் அன்றே விசாரித்து “நடைபெறும் வேலைநிறுத்தம் சட்ட விரோத வேலை நிறுத்தம், எனவே சமரச அலுவலர் முன்னிலையில் தாவாவை தீர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்- அனைவரும் உடனடியாக வேலைக்கு திரும்ப வேண்டும்” என்கிறது.

தொழிலாளர் ஆணையரும் அனைவரும் வேலைக்குச் செல்லுங்கள் பிரச்சனைகளை பேசித் தீர்த்துக் கொள்ளலாம் என அறிவுரை கூறியதை ஏற்று தொழிற்சங்கங்கள் வேலைநிறுத்தத்தை விலக்கிக் கொள்கிறது.  இந்நிலையில் இரண்டு தினங்கள் அம்பானிகள், டாட்டாக்கள், அமைச்சர் பெருமக்கள், மேட்டுக் குடியினர் தவித்துப் போனதால் வேலை நிறுத்தத்திற்கு காரணமானவர்கள் மீது கடுமையாக நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என விமானத்துறை அமைச்சர் பிரபுல் படேல் பேட்டி கொடுக்கிறார்.  உடனே ஏர் இந்தியா நிர்வாக இயக்குனர் அரவிந் ஜாதவ் தன்னுடைய பேனாவையே கூர்வாளாக மாற்றி 17 பேர்கள் பணிநீக்கம், 24 பேர்கள் தற்காலிக பணிநீக்கம் என்கிறார்.

தொழிலாளர் ஆணையர் திரு முகோபாத்யாயா வியந்து போய் “நான் சமரச நடவடிக்கை துவக்கியிருக்கும் போது ஏன் இப்படி செய்கிறார்கள்” என செய்தியாளர்களிடம் தெரிவித்ததாக 29 மே இந்து நாளிதழில் செய்தி வந்துள்ளது.  மறு தினத்திற்குள் 58 பேர் பணிநீக்கம் செய்யப்படுகிறார்கள் மேலும் பலர் தற்காலிக வேலை நீக்கம் செய்யப்படுகிறார்கள்.  இரண்டு தொழிற்சங்கங்கள் அங்கீகாரம் ரத்து செய்யப்படுகிறது.  தொழிற்சங்க அலுவலகம் இரண்டிற்கும் சீல் வைக்கப்படுகிறது.   இங்குதான் நாம் சோனியா சாவி கொடுத்து இயக்கிக் கொண்டிருக்கும் மன்மோகன் அரசில் இருக்கிறோமா? அல்லது திடீரென ஹிட்லர் போன்ற சர்வாதிகார நாடாக மாறிவிட்டதா என்ற வியப்பு மேலிடுகிறது.

ஏற்கனவே தொழிலாளர் ஆணையர் தாவா நடவடிக்கை தொடங்கி விட்டதால் பழிவாங்கும் நடவடிக்கை எது மேற்கொண்டாலும் அது தொழிலாளர் விரோத நடவடிக்கை என தொழிற்தாவாச் சட்டம் வகைப்படுத்துகிறது.  மேலதிகமாக தொழிற்சங்கங்களிலிருந்து முறையாக மீண்டும் ஒரு 14 நாட்கள் முன்னறிவிப்பாக வேலைநிறுத்த அறிவிப்பு கொடுக்கப்படுகிறது.  அந்த அறிவிப்பு தொழிலாளர் ஆணையரை சென்று சேர்ந்த நிமிடம் முதல் சமரச நடவடிக்கை துவங்கியதாகவே கொள்ள வேண்டும் என்பது சட்டத்தி்ன் நிலைப்பாடு.

தொழிலாளர் நலச்சட்டங்கள் அமுலில் இருக்கிற நிறுவனங்களில் வேலைநீக்கம் செய்வதென்றால் குற்றச்சாட்டு குறிப்பாணை கொடுக்க வேண்டும். பதில் தர சந்தர்ப்பம் தர வேண்டும். பதில் திருப்தியளிக்காவிட்டால் உள்துறை விசாரணை நடத்த வேண்டும். விசாரித்தபின் விசாரணை அலுவலர் தரும் முடிவின் மீது குற்றம் சாட்டப்பட்ட தொழிலாளி கருத்து தெரிவிக்க உரிமை அளிக்கப்பட வேண்டும். அதன் பின்னர் வேலை நீக்கம் என்ற தண்டனை தர உத்தேசித்தால் அந்த உத்தேச தண்டனை குறித்து காரணம் காட்டக் கோரும் அறிவிப்பு கொடுக்கப் பட வேண்டும். அதற்கு பதில் பெற்றபின் அதுவும் திருப்தியளிக்கவில்லை என்றால்தான் வேலை நீக்கம் செய்ய வேண்டும்.

அதுவும் பல தொழிலாளர்கள் சம்பந்தப்பட்ட தாவா நிலுவையிலிருக்கிறபோது வேலை நீக்கம் போன்ற நடவடிக்கை மேற்கொண்டால் தொழிலாளர் ஆணையரின் ஒப்புதல் பெறவேண்டும்.  இவையெல்லாம் நான் சொல்லவில்லை பல ஆண்டுகள் பல்லாயிரக்கணக்கான தொழிலாளர்கள் போராட்ட வரலாற்றிற்கு பின்னர் இயற்றப்பட்ட 1947ம் ஆண்டு தொழிற்தாவாச்சட்டம் சொல்கிறது.  (இந்த சட்டங்கள் எவையும் எமக்கு பொருந்தக் கூடாது என இரண்டு தினங்களுக்கு ஒருமுறை கலைஞருடனும், துணை முதல்வர் ஸ்டாலினுடனும் புரிந்துணர்வு ஒப்பந்தங்கள் போடும் SEZ புதிய பொருளாதார மண்டலத்தில் தொழிற்சாலைகள் துவங்கும் பன்னாட்டு கம்பெனிகள் கூறி வருகின்றது என்பது நிதர்சனமான உண்மை)

இது ஒருபுறமிருக்க வேலைநீக்கம் செய்யப்பட்ட தொழிலாளர்கள் ஒன்றிணைந்து தங்களின் அடுத்த கட்ட நடவடிக்கை குறித்து முடிவு எடுக்கக் கூடாது என “சீப்பை ஒளித்து வைத்தால் திருமணம் நின்றுவிடும்” என எண்ணுவதைப் போன்று தொழிற்சங்க அலுவலகத்தைப் பூட்டி சீல் வைத்துவிட்டால் தொழிலாளர்கள் அடங்கிவிடுவார்கள் என சர்வாதிகாரி அரவிந் ஜாதவ் எண்ணுவது எங்கணம் என்பது நமக்கு புரியவில்லை.  இந்திய தொழிற்சங்க சட்டத்தில் அங்கீகாரம் என்பதற்கு தொழிலாளர் ஆணையர் தலையிட்டு தொழிற்சங்கங்களுக்கிடையே ரகசிய வாக்கெடுப்பு நடத்தி பெரும்பான்மை தொழிலாளர்கள் தேர்வு செய்யும் தொழிற்சங்கத்திற்கு நிர்வாக அங்கீகாரம் வழங்கலாம் என்றுள்ளது.

ஒரு தொழிற்சங்கத்திற்கு பதிவு செய்யும் அதிகாரம் படைத்த தொழிலாளர் துணை ஆணையர் அந்த பதிவை ரத்து செய்ய முழு உரிமை உள்ளது என்ற போதிலும் இரண்டு மாத முன்னறிவிப்பு கொடுத்து அதன் மீது பதில் பெற்றபின்னர்தான் காரண காரியங்களை ஆய்ந்து முடிவெடுக்க வேண்டும் என தொழிற்சங்க சட்டம் கூறுகிறது.  அதேபோல் அளிக்கப்பட்ட அங்கீகாரத்தை ரத்து செய்ய வேண்டுமெனில் முன்னறிவிப்பு கொடுத்து சட்ட பூர்வ நடவடிக்கை மேற்கொள்ளாமல் இது போன்ற சர்வாதிகாரப் போக்கினை அனுமதித்தால் நாளை எந்த தொழிற்சாலையிலும் தொழிற்சங்கங்களே இருக்காது.  தொழிற்சங்கங்களே இருக்கக் கூடாது, அரசுத் துறையே இருக்கக் கூடாது, எல்லாம் தனியார் மயமாக வேண்டும், தனது குறையை முறையிடும் வாய்ப்பு தொழிலாளிக்கு இருக்கக் கூடாது என்ற மறு காலனியாதிக்க நடவடிக்கைகளின் மறுபதிப்புத்தான் அரசுத்துறையான ஏர் இந்தியாவில் இன்று அரங்கேறியிருக்கிறது.

இதில் மற்றொரு கொடுமை என்னவென்றால் சுமார் 32000 பேர் பணிபுரியும் ஏர் இந்தியாவில் 14 தொழிற்சங்கங்கள் இருக்கிறதாம்.  இது போல் ஆலைகள் தோறும் பணிப்பிரிவு, அரசியல் சார்பு வாரியாக தொழிலாளர்கள் பிளவுபட்டு நிற்பதுதான் இது போன்ற சர்வாதிகார நடவடிக்கைகளுக்கு துணைபோகும் விதமாக அமைந்துவிடுகிறது.  இந்த செய்தியின்மீது தொழிற்சங்க தலைவர்களின் கண்டன அறிக்கைகள் கூட இல்லையென்பது வேதனையான ஒன்று.  இந்திய தொழிலாளி வர்க்கம் ஓட்டுக் கட்சி அரசியல் சார்புத்தன்மையை விட்டு வெளியேறி புரட்சிகர இயக்கங்களின் தலைமையில் ஒரு ஆலைக்கு ஒரு தொழிற்சங்கம் என்று ஒன்றுபடுவதே இன்றைய காலத்தின் கட்டாயம்.

ஏர்இந்தியா போன்ற மேல்தட்டு நிறுவனங்களின் ஊழியர்களுக்கே கதி இதுதானென்றால் மற்ற சாதாரண நிறுவனங்களின் நிலைமை பற்றி விரித்துரைக்கத் தேவையில்லை. மங்களூர் விபத்தின் உண்மையை உலகுக்கு சொன்னார்கள் என்ற காரணத்திற்காகவே இந்த சர்வாதிகார பணிநீக்கம் நடக்கிறது. இதை எதிர்த்து ஏர் இந்தியா ஊழியர்கள் மட்டும் வெற்றி பெற்றுவிட முடியாது. நாட்டிலுள்ள தொழிலாளர்கள் அனைவரும் மறுகாலனியாக்க கொடுமையை முறியடிக்க ஒன்றிணைந்து போராடினால்தான் இந்த போக்கை முறியடிக்க முடியும். அந்த அரசியலை இந்திய தொழிலாளி வர்க்கம் என்று கையிலெடுக்கப் போகிறது?

___________________________________________

– சித்திரகுப்தன்.

___________________________________________

• வினவின் பதிவுகளை மின்னஞ்சலில் பெற…
• பேஸ்புக்கில் வினவு
  
• வினவை டிவிட்டரில் தொடர்க
• வினவை ஆதரியுங்கள்
  

தொடர்புடைய பதிவுகள்

• ஜெட் ஏர்வேஸ் விமானிகள் வேலைநிறுத்தம்: வென்றது தொழிற்சங்க உரிமை !!
• தனியார்மயத்தின் தோல்வி: விமான முதலாளிகளின் வேலை நிறுத்தம்!
• தலித் பெண்களுக்கு விமானத்தில் இடமில்லை!!
• அரசின் பென்சன் மோசடியும், போக்குவரத்து தொழிலாளிகளின் அவலமும் !!
• சத்யபாமா பல்கலைக்கழகம்: பாறையில் முளைத்த விதை,  ஒரு தொழிற்சங்கம் உருவான கதை!
• வினவு கட்டுரைக்காக 5 தொழிலாளிகள் சஸ்பெண்ட்! ஜேப்பியாரின் வெறியாட்டம்!!
• ஐ.டி. துறை நண்பா உனக்கு ரோஷம் வேணுன்டா !!
• இதயத்தை உலுக்கும் ஐ.டி. கதைகள் !
• கான்கிரீட் காடுகளிலிருந்து ஒலிக்கும் போர்க்குரல் !!
• வீட்டுப் பணியாளர்களின் கொத்தடிமை வாழ்க்கை !
• உயிர்காக்கும் 108 ஆம்புலன்ஸ் சேவைக்குள் ஒரு சோகம்!!
• “சினிமா கழிசடை தமன்னா விளம்பரத்துக்குப் பல கோடி! உரிமைகளைக் கேட்கும் தொழிலாளருக்குத் தடியடி!”