போராட்டத்திற்கு
மெரினாவில் இடமில்லை
என்பதிலேயே புரிந்துவிட்டது
கலைஞருக்கு
மெரினாவில் இடமில்லை
என குரலெழுந்ததன்
காரணம்.
கலைஞர்
உயிர் வாழ போராடிய
காவேரி மருத்துவமனை – வாயிலில்,
குருமூர்த்தி வாயி.. லில்,
”கலைஞர் நாட்டுக்கே உரியவர்
நல்லவர், பெரியவர்” என
சந்தியா வந்தன நடிப்பு!
அவர் இறந்த
அடுத்த நொடியே
கலைஞருக்கு மெரினாவில்
இடம் தரக் கூடாது என
கட்டுக்கடங்காத, கர்ப்பம் தாங்காத
பார்ப்பனக் கொழுப்பு!
பல முறை
வதந்திகளின் மலர் வளையத்தோடு
திரிந்த ஆரியப் பாம்புகள்
சந்துக்கு சந்து டுவிட்டரில் சிலிர்ப்பு!
முகநூலில்
பூநூல் முளைப்பு.
வெறுக்க வேண்டியதை
வெறுத்ததனால்
ரிஷிக்கோத்திரங்களுக்கு
கலைஞர் மீது வெறுப்பு!
விட்டாரா கலைஞர்?
பிறந்த குழந்தை
உதைப்பதில் என்ன பெருமை!
இறந்த குழந்தை
எட்டி உதைத்தது போல்
பார்ப்பன வெறுப்பின் முகத்தில்
காலை நீட்டிவிட்டு
கம்பீரமாய்
மெரினாவில் கலைஞரின் விதைப்பு!
இறந்தவர் முகத்திலோ
இன்னும் யோசிப்பதுபோல
ஒரு திளைப்பு.
வயிற்றெரிச்சல் குலங்களின்
முகத்திலோ
வற்றாத சவக்களை,
செத்துப்பிழைத்த தவிப்பு.
மக்களுக்காக
தினையளவு சிந்திப்பவரையும்
மக்களுக்கு பிடிக்கும்.
கலைஞரை
மக்களுக்கு பிடிக்கும்
காரணம் இதுதான்.
அடிமைத்தனத்தை
எதிர்ப்பதே அறிவு
என தெளிந்த பருவம் முதல்
முதிர்ந்த பருவம் வரை,
உலகின் கொடிய
ஆரியப் பார்ப்பன
மனித விரோத மனுநீதியை
எதிர்த்துச் சமர் புரியும்
வலியை உணர்பவர்களுக்கு
வருகிறது
கலைஞருக்காக கண்ணீர்!
தனக்காக மட்டும்
சிந்திக்கும் வரம்பிருந்தும்
வாழ வாய்ப்பிருந்தும்
தமிழ் நரம்பெங்கும்
பார்ப்பன எதிர்ப்பு விசையை
பாய்ச்ச மறவாத
ஒரு கால நதியை
இழந்த சோகம் இது.
பிறருக்கானதாய்
இருக்க வேண்டும் வாழ்க்கை
தனக்கானதாய்
இருக்க வேண்டும் மரணம்
இந்த தகுதியுடையோரை
வெறுப்பதில்லை மக்கள்.
சமத்துவபுரத்தில்
அவாளுக்கும்
இடம் ஒதுக்கினாலும்,
சமத்துவம் என்றாலே
அவாளுக்கு வெறுப்பு
மயிலாப்பூர் தீர்த்தம் மட்டுமல்ல
வங்க கடலும்
அவாளது என்ற நினைப்பு!
பின்னே,
காத்துவாங்க வருமிடத்தில்
கலைஞரைப் பார்த்தால்
வியர்த்து வாங்காதா?
பாலம் கட்ட
ராமன் என்ன என்ஜினியரா?
குரங்கு என்ன கொத்தனாரா?
என்ற கரகரப்பு
தொண்டைக்கு வந்து படுத்தாதா!
கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை…
கலைஞர் மறைந்ததாய்
அவாள் நம்பவில்லை
தமிழர்களே!
தயவுசெய்து
அந்த நம்பிக்கையை
கெடுக்காதீர்கள்!
வாழ்நாள் ஆசை என்று ஒவ்வொருவருக்கும் ஒன்று இருக்கும். என்னுடைய ஆசை கனடாவில் ஒரு நாளாவது வேலை செய்வது. வேலை என்றால் தொண்டு வேலை அல்ல; அது நிறையச் செய்துகொண்டிருக்கிறேன். சம்பளத்துக்கு வேலை.
என்ன வேலை என்றாலும் பரவாயில்லை. தோட்ட வேலை. சூப்பர் மார்க்கெட்டில் வண்டில் தள்ளும் வேலை. உணவகத்தில் கோப்பை எடுக்கும் அல்லது கழுவும் வேலை. மூளை உபயோகிக்கும் வேலை மட்டும் வேண்டாம். அதுவும் கணக்கு எழுதும் வேலை எனக்கு தேவையே இல்லை. வாழ்நாள் முழுக்க அதைத்தானே செய்தேன். சுப்பர்மார்க்கட்டில் வண்டி தள்ளும் வேலைக்கு முயற்சி செய்தேன்.
வாடிக்கையாளர்கள் சாமான்களை வண்டிலிலே வைத்து தள்ளிச் சென்று காரிலே சாமான்களை ஏற்றி வண்டியை விட்டுவிட்டு போவார்கள். அவற்றை சேகரித்து சூப்பர்மார்கட் உள்ளே கொண்டு போய் நிறுத்தவேண்டும்.
அதைக் கெடுத்தவர் புலம்பெயர்ந்த தமிழர்தான். அவர் அங்கே 30 வருடமாக வேலை செய்கிறாராம். 20 வண்டிகளை சேகரித்து ஒரேயடியாக உள்ளே தள்ளிக்கொண்டு போவதில் ஒரு சாதனை வைத்திருந்தார். அந்தச் சாதனையை நான் முறியடித்துவிடுவேன் என பயந்தாரோ என்னவோ, அந்த வேலை எனக்கு கிடைக்காமல் தடுத்துவிட்டார்.
வேறு பல வேலைகளுக்கு முயற்சிகள் செய்தாலும் அவை தோல்வியிலேயே முடிந்தன. இப்படி நான் சோர்ந்துபோய் இருந்த சமயம்தான் ஒரு நாள் அதிகாலை டெலிபோன் மணி அடித்தது. மற்றப் பக்கம் இருந்தவர் ஒரு நிமிடம் பேசிய பின்னர்தான் அவர் ஆங்கிலம் பேசுகிறார் என்று எனக்குப் புரிந்தது. அவர் சீனாக்காரராக இருக்கலாம்.
தமிழ் – ஆங்கில மொழிபெயர்ப்புக்கு வரமுடியுமா என்று என்னிடம் கேட்டார்.
எப்போது என்று கேட்டேன்.
இன்றைக்கு.
எத்தனை மணிக்கு?
காலை 9 மணி.
என்ன இடம்?
அவர் முகவரியை சொல்லச் சொல்ல எழுதினேன். தூரமான தேசம். தொலைந்துபோவதற்கான வாய்ப்ப்புகள் அதிகம். நான் அது பற்றி யோசிக்கும்போதே வாய் ’சரி வருகிறேன்’ என்று சொல்லிவிட்டது.
ஒன்பது மணிக்கு ஒரு நிமிடம் இருக்கும்போது போய்ச் சேர்ந்தேன். நான் சந்தித்தது ஒரு யூதப் பெண்மணி. பெயர் எமூனா என்றார். அவர் உடையும், இருந்த தோரணையும், பேசிய விதமும் எனக்குப் பிடித்துக்கொண்டது. கருணை உள்ளவர் என்று உடனேயே என் மனதில் பதிந்தது.
காப்புறுதி நிறுவனம் சார்பில் விபத்தில் மாட்டிய ஒரு தமிழ் பெண்மணியின் உடல், மன நிலையை அவர் மதிப்பீடு செய்யவேண்டும். இவருடைய மதிப்பீட்டின் அளவுகோல் படி அந்தப் பெண்ணுக்கு இழப்பீடு வழங்கப் படும் என்பதை எமூனாவே என்னிடம் சொன்னார்.
விபத்தில் மாட்டிய பெண்ணின் பெயர் சின்னநாயகி என்று எனக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தார். பெரியநாயகி கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். சின்னநாயகி புதிதாக இருந்தது.
அவர் ஒரு திருமண விழாவுக்கு உறவுக்காரருடன் காரில் போய்க்கொண்டிருந்தபோது வேறு காருடன் மோதி விபத்து நடந்தது. மூன்று நாள் மருத்துவமனையில் நினைவு தப்பிக் கிடந்தார். உடம்பில் பல இடங்களில் முறிவு. தலையில் பலமான அடி. காரில் பயணம் செய்த மற்றவர்கள் சிறிய காயங்களுடன் தப்பிவிட்டனர். ஒருமாத காலமாக இவருக்கு சிகிச்சை நடந்தது. இப்பொழுது வீட்டில் இருந்து சிறிது சிறிதாக தேறி வருகிறார். இந்த விவரங்கள் நான் பின்னர் தெரிந்து கொண்டதுதான்.
சின்னநாயகி கட்டையாக உருண்டையாக இருந்தார். முகத்திலே நிரந்தரமான வலிபோன்ற தோற்றம். யாழ்ப்பாணத்தில் தமிழ் ஆசிரியையாக வேலை செய்து புலம்பெயர்ந்தவர். அவருக்கு கணவரும் ஒரு மகனும் மட்டுமே.
நோயாளியும் மொழிபெயர்ப்பாளரும் அவர்களுக்குள் பேசுவது தடுக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனாலும் சின்னநாயகி இடைவேளைகளில் தன் சரிதத்தை எனக்குச் சொல்லிவிடுவார். மகன் அவரை இங்கே இறக்கிவிட்டு வேலைக்கு போயிருக்கிறார். பின்னேரம் வந்து அவரை வீட்டுக்கு கூட்டிப் போவார். ‘என்ரை நிலைமையை எடுத்துச் சொல்லுங்கோ’ என்று அடிக்கடி எனக்கு நினைவூட்டினார்.
நான் மொழிபெயர்ப்பதற்கு தயாராக இருந்தேன். எமூனா ஆரம்பித்தார்.
இன்று எப்படி உடம்பு இருக்கிறது?
வலிதான். வலியில்லாத ஒரு நிமிடத்தைக்கூட நான் அனுபவித்தது கிடையாது.
இரவு தூங்கினீர்களா?
நித்திரை மாத்திரை போட்டுவிட்டு படுத்தேன். மூன்று மணி நேரம் தூங்கினேன். பின்னர் எழும்பி இன்னொரு வலி மாத்திரை போட்டேன். சிறிது நடந்தேன். சுடுதண்ணீர் வைத்துக் குடித்தேன். தூங்க முடியவில்லை.
உங்களுக்கு சொல்லித்தந்த உடல் பயிற்சிகளை செய்கிறீர்களா?
பயிற்சி செய்தால் வலி இன்னும் கூடுகிறதே. ஏதோ கொஞ்சம் ஏலக்கூடியதை செய்கிறேன்.
அப்படிப் போனால் உங்களுக்கு நல்லது என்று சொல்லியிருக்கிறேன். முகத்தில் சிரிப்பு வரும்.
போகிறேன். என்னுடைய அக்கா அதுகளுக்கு கூட்டிப் போவார்.
நல்லது. நல்லது. உங்கள் சுவாச…….
திடீரென்று சின்னநாயகி எழுந்து நின்று தாதி வெப்பமானியை உதறுவதுபோல கையை உதறினார். என்ன என்று கேட்டபோது மருத்துவருடைய குறிப்பை மறந்துவிட்டார் என்றும் அதை எடுத்துவர வெளியே போகவேண்டும் என்றார். சிறிது நேரத்தில் குறிப்பை எடுத்து வந்து எமூனாவிடம் நீட்டினார்.
உங்கள் மருத்துவரும் சுவாசப் பிரச்சினை பற்றி எழுதியிருக்கிறார். இது என்ன புதிதாக இருக்கிறது?
மூச்சு விடக் கஷ்டம். பாதி மூச்சுத்தான் வருகிறது. சுவாசப்பை நிறைவதே இல்லை. உடனே களைப்பும் வருகிறது என்றுவிட்டு இளைத்தார்.
நீங்கள் உங்கள் சமூகக் கூட்டங்களில் பாடியுள்ளதாக முன்பு சொன்னீர்களே. எங்கே ஒரு பாட்டுப் பாடுங்கள் பார்ப்போம்.
உடனே சின்னநாயகியிடம் ஒரு மாற்றம் வந்தது. முகத்திலே சிரிப்பும் தோன்றியது. அழகாகக்கூட தெரிந்தார்.
சுவாசமே சுவாசமே
என்ன சொல்லி என்னை சொல்ல
காதல் என்னை கையால் தள்ள
இதயம்தான் சரிந்ததே உன்னிடம்
சுவாசமே சுவாசமே.
அவர் படித்த சங்கீதத்தில் கொஞ்சம் மீதி இன்னும் இருந்தது. இரண்டு மைல் ஓடியதுபோல அவருக்கு மேலும் கீழும் இழுத்தது. நான் திகிலுடன் மொழிபெயர்க்க வேண்டுமா என்பதுபோல பார்த்தேன்.
எமூனா வேண்டாம் என்றார்.
தொடர்ந்து சின்னநாயகி பேசினார். திடீரென்று வலி வருகிறது. சிவப்பு வலி மாத்திரை போட்டாலும் போகுதில்லை. மஞ்சள் போட்டாலும் போகுதில்லை. அது நினைத்த பாட்டுக்கு வருகிறது. நினைத்த நேரம் போகிறது.
கழுத்து வலியா?
இல்லை, கை வலி.
அங்கேயுமா? நடுச்சாமத்தில் வலி வந்தால் என்ன செய்வீர்கள்?
கையை நீட்டிக்கொண்டு சுடுதண்ணீர் பைப்பை திறந்துவிடுவேன். முதலில் குளிர்ந்த தண்ணீர் வரும். பின்னர் அது சூடாகி சுடுநீர் வரும். அதை மாறி மாறிப் பிடிப்பேன். வலி போகாது. கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருக்கும்.
உங்கள் கணவரையும் நீங்கள்தான் பார்க்கவேண்டுமா?
வேறு ஆர்? நான்தான் பார்க்கவேண்டும். அவர் மறதி என்னிலும் மோசம். குளிர் பெட்டியை திறந்து தலையை நுழைத்து எதையோ தேடுவார். ஆனால் மறந்துவிடும். கதவு வந்து அவர் முதுகில் அடிக்கும். அப்படியே உறைந்த கல்லைப்போல நிற்பார்.
போனதடவை உங்களுக்கும் மறதி வருகிறது என்று சொன்னீர்களே.
அதுதான் மோசம். பக்கத்து கடைக்கு போனால் என்ன சாமான் வாங்க வந்தேன் என்பது நினைவில் இல்லை. ஒருநாள் எங்கே நிற்கிறேன் என்பது மறந்துவிட்டது. என்னுடைய வீட்டு முகவரியும் ஞாபகத்தில் இல்லை. 9 வயதுச் சிறுமி ஒருத்தி என்னப் பிடித்து அழைத்துப்போய் வீட்டில் சேர்த்தாள்.
உங்கள் பெயரையும் முகவரியையும் டெலிபோன் நம்பரையும் ஓர் அட்டையில் எழுதி அதை எந்நேரமும் கழுத்தில் தொங்க விடவேண்டும். அதை கடந்த தடவை சொன்னேனே.
அதுவும் எனக்கு மறந்துபோனது.
சரி, மருந்தாவது கிரமமாக எடுக்கிறீர்களா?
எங்கே எடுக்கிறேன். எனக்கு அதைப் பார்த்து நேரத்துக்கு நேரம் தவறாமல் தர ஒருவரும் இல்லையே. சிலவேளை முற்றிலும் மறந்துபோகிறேன்.
இப்படி எங்கள் அறிவுரைகளை உதாசீனம் செய்தால் எப்படி உடம்பு சுகப்படும்?
திடீரென்று ஒரு பழைய பாடலை சின்னநாயகி சொன்னார். ’அடுத்து முயன்றாலும் ஆகும் நாள் அன்றி/ எடுத்த கருமங்கள் ஆகா – கொடுத்த/ உருவத்தால் நீண்ட உயர் மரங்கள் எல்லாம்/ பருவத்தால் அன்றி பழா.
நான் அங்குமிங்கும் தலையை திருப்பினேன். அதையும் மொழிபெயர்ப்பதா என்பதுபோல பரிதாபமாக எமூனாவைப் பார்த்தேன். அவர் மொழிபெயர்க்கச் சொன்னார்.
சுருக்கமாக ’எது எது எப்போ நடக்கவேண்டுமோ அது அது அப்போ நடக்கும்’ என்றேன்.
உங்கள் கால்வலி எப்படி?
உடனேயே சின்னநாயகியின் முகம் மலர்ந்தது. சொல்லவேணும் சொல்லவேணும் என்று நினைத்து வந்தனான். எல்லாம் மறந்துவிட்டது. அந்த வலியை விளங்கப்படுத்தவே முடியாது. எலும்புக்குள் இருந்து தொடங்கும். வித்தியாசமானது.
அது என்ன வித்தியாசமான வலி?
வித்தியாசம் என்றால் வித்தியாசம்தான். அமெரிக்கா காசும் காசு. கனடா காசும் காசு. ஆனால் வித்தியாசம் இருக்கிறதல்லவா?
எமூனா சிரித்தார். நானும் சிரித்தேன்.
உடனேயே சின்னநாயகி உசார் வந்து இடது கால் சப்பாத்தை அதிகாரிக்கு காட்டுவதற்காக சட்டென்று குனிந்து அகற்றினார். ஒருவிதமான மோசமான நாற்றம் எழுந்தது. சதை அழுகிய மணம். காற்றின் நிறம்கூட மாறியதுபோல எனக்குப் பட்டது. எமூனா பார்க்கும் முன்னரே நான் அவர் பாதத்தை பார்த்துவிட்டேன்.
வீங்கி வரிவரியாக சிவந்துபோய் முயல்குட்டி போல உட்கார்ந்திருந்தது. அதற்குள் இருந்து என்னவோ வெளியே வரத் துடித்தது. கால் விரல்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று ஒட்டிப்போய் வாத்தின் விரல்கள்போல ஆகிவிட்டன.
’மூடுங்கள் மூடுங்கள்’ என்று எமூனா கத்தினார். நாங்கள் அங்கேயிருந்த ஒரு மணி நேரத்தில் முதல் தடவையாக எமூனா குரலை உயர்த்தினார்.
இப்பொழுது வலி எண் என்னவென்று அமைதியாக கேட்டார்.
எந்த வலி?
எது ஆகக்கூடிய வலியோ அது?
ஒன்று என்றார். நான் மொழிபெயர்க்காமல் அவரிடம் ஒன்றா என்று கேட்டேன். ஆமாம் முதல் நம்பர் வலி. இதை மீறியது இல்லை என்றார்.
நான் எமூனாவிடம் 10 என்று சொன்னேன். அதாவது ஆகக் கூடிய வலி. அவர் அதை எழுதிக்கொண்டார்.
சில நாட்கள் கழித்து அந்தப் பெண்ணுக்கு இழப்பீடு கிடைத்துவிட்டதாக அறிந்தேன். தொகை தெரியவில்லை. ஒரு லட்சம் டொலராக இருக்கலாம். ஒரு மில்லியன் கூட இருந்தாலும் அதிசயப்படக் கூடாது. அந்த இழப்பீட்டுப் பணத்தில் என் பங்கும் இருந்தது. எமூனா வைத்திருந்த கோப்பில் சின்னநாயகியின் படம் ஒன்று இருந்தது. விபத்துக்கு முன்னர் எடுத்ததாக இருக்கலாம். நான் அதை என் பக்கத்தில் இருந்து தலை கீழாகப் பார்த்தேன். சிரித்த முகம். ஒரு கணநேரத்தில் நடந்த விபத்தில் அவர் முகம் அப்படி மாறிவிட்டது. இனிமேல் அவருக்கு அதுதான் முகம். ஒரு மில்லியன் டொலர்கூட அந்த வலி முகத்தை மாற்றமுடியாது.
* * *
இன்று என்னுடைய சம்பளக் காசு வந்தது. மொழிபெயர்த்த வேலைக்காக சீனாக்காரர் அதை மின்னஞ்சலில் அனுப்பியிருந்தார். அது பேசாமல் போய் எனக்குத் தெரியாமல் என்னுடைய வங்கிக் கணக்கில் அமர்ந்துவிட்டது. காசு அனுப்பிய விவரம் குறுஞ்செய்தியாக வந்தது. ஒருவரும் எனக்கு மின்னஞ்சலில் பணம் அனுப்பியது கிடையாது. நான் கம்புயூட்டரை திறந்து என் வங்கிக் கணக்கில் சென்று பார்த்தேன். உண்மைதான், 50 டொலர் அங்கே புதிதாக உட்கார்ந்திருந்தது. என் முதல் சம்பளம். அப்படியே, அது என்ன வார்த்தை, உடம்பு எல்லாம் புளகாங்கிதம் அடைந்தது.
நான் மனைவியை வரச்சொல்லி கத்தினேன். நான் கீழே நிலவறையில் கம்ப்யூட்டருக்கு முன் அமர்ந்திருந்தேன். அவர் வேலையாக மேலே இருந்தார். 12 படிகளையும் ஒவ்வொன்றாகக் கடந்து கீழே வந்தார். நான் கம்புயூட்டரைக் காட்டினேன்.
அவர் நெடுநேரம் பார்த்தார். மிருகக்காட்சி சாலையில் நூதனமான ஒரு மிருகத்தைப் பார்ப்பதுபோல உற்றுப் பார்த்தார். தெரிகிறதா? என்றேன். ஓமோம் என்று அதிசயமாகத் தலையாட்டினார். 50 டொலர் அங்கே இருப்பதை அவரும் உறுதி செய்தார். என் முதல் சம்பளக் காசு.
மனம் குதித்தது. என்ன செய்வது? என்ன செய்வது? ஒரு காலத்தில் இலங்கையில் 19 வயது நடந்தபோது எனக்கு முதல் வேலை கிடைத்தது. அரசாங்க பஸ்களின் நூற்றுக்கணக்கான டயர் நம்பர்களை கணக்கெடுத்து எழுதிக் கொடுப்பது. என்னுடன் சேர்ந்து 50, 60 மாணவர்கள் வேலை செய்தார்கள். ஒரு வாரம் கழித்து வேலை முடிந்தபோது சம்பளம் தந்தார்கள். 150 ரூபா. முதல் சம்பளம். அத்தனை பெரிய காசை நான் பார்த்தது கிடையாது. என் அப்பாவும் பார்த்ததில்லை. என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. அன்றிரவு முழுக்க தூங்காமல் யோசித்தேன்.
மணிக்கு இரண்டு தடவை காசை எண்ணிப் பார்த்தேன். வீட்டிலேயே திருடர்கள் இருந்ததால் எச்சரிக்கையாக இருப்பது நல்லது.
அடுத்தநாள் கடைக்குப் போய் ஒரு கைக்கடிகாரம் வாங்கினேன். சரியாக 150 ரூபாய். வைலர் கைக்கடிகாரம். உடனேயே நேரத்தை பார்த்தேன். 10.11. சிறிது நேரம் கழித்து 10.12. இன்னும் கொஞ்ச நேரம் கழித்து 10.13. அன்று முழுக்க ஒவ்வொரு நிமிடமும் அதைப் பார்த்தேன். என் மனம் ஓடியதுபோலவே அதுவும் போட்டியாக ஓடியது.
அது அப்போது. இப்பொழுது கனடா நாட்டில் என்னுடைய முதல் சம்பளமாக கிடைத்த 50 டொலரை என்ன செய்வது? எத்தனை பெரிய காசு? இந்திய ரூபாயில் 2600. இலங்கை ரூபாவில் 6000. யப்பானிய யென்னில் 4200. இத்தாலியன் லீராவில் 64,150. இன்றிரவு தூங்காமல் இதைப் பற்றி யோசிப்போம். நாளை இரவும் யோசிப்போம். எத்தனை கொண்டாட்டமான நிகழ்வு. அதில் கொஞ்சம் வலியும் இருந்தது.
எழுத்தாளர் அறிமுகக் குறிப்பு: இலங்கையில் கொக்குவில் என்ற சிறிய கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்தேன். கொழும்பு பல்கலைக்கழகத்தில் விஞ்ஞானப் படிப்பை முடித்ததன் பின், இலங்கையின் சாட்டர்ட் அக்கவுண்டண்ட் படிப்பையும், இங்கிலாந்தின் சாட்டட்ர்ட் மனேஜ்மெண்ட் அக்கவுண்டண்ட் படிப்பையும் பூர்த்தி செய்து வேலை பார்த்தேன். பின்னர் ஐ.நாவுக்காக பல வெளிநாடுகளில் பணிபுரிந்தேன். 2000ம் ஆண்டில் ஓய்வு பெற்று கனடாவில் மனைவியுடன் வசிக்கிறேன். பிள்ளைகள் இருவர், சஞ்சயன், வைதேகி. வைதேகியின் மகள்தான் அடிக்கடி என் கதைகளில் வரும் அப்ஸரா.
அறுபதுகளில் எழுத ஆரம்பித்து சிறுகதைகள், கட்டுரைகள், கவிதைகள், நேர்காணல்கள், நாடகங்கள், நாவல்கள் என எழுதியிருக்கிறேன்.
***
(அ.முத்துலிங்கத்தின் தளத்தில் வெளிவந்துள்ள கட்டுரைகளை அவரது அனுமதியுடன் இங்கே வெளியிடுகிறோம்.)
உலகில் 2016-இன் கணக்குப் படி 1.69 டிரில்லியன் டாலர் பணத்தை அனைத்து நாடுகளும் செலவிட்டுள்ளன. இப்பணம் உலக ஜி.டி.பி. எனும் உலகின் மொத்த உள்நாட்டு வருமானத்தில் 2% ஆகும். உலக அளவில் வல்லரசு நாடுகளே பெருமளவு பணத்தை இராணுவத்தில் செலவழிக்கின்றன.
இரத்த வியாபாரம்
போர்தான் பணம்
போர்வெறியர்கள்
காரணமும் விளைவும்
ஆயுத முதலை
பயமுறுத்துதல்
ஆயுத கேக்
வழக்கொழிந்தது
சிசிபஸ் (கிரேக்க புராணத்தில் ஏவோலஸ்-ன் மகன் – இவர் செய்த தவறுகளுக்காக ஒரு பெரும் பாறையை கீழிருந்து மலை உச்சிக்கு உருட்டிச் செல்லும் தண்டனையை ஹேட்ஸ் கொடுத்தார்)
கலைஞர் மு கருணாநிதி மறைந்து விட்டார். கலைஞர் என்றழைப்பதில் உறவைச் சொல்லி அழைப்பதைப் போன்றதொரு நேசம் பழகி விட்டது.
காவிரி மருத்துவமனையின் வாசலில் நாம் கண்டது அப்போலோ வாசலில் பார்த்த கூட்டத்தை ஒத்ததல்ல, இவர்கள் வேறு. மூப்பும் மரணமும் இயற்கை என்ற போதிலும், அரசியல் விமரிசனங்கள் நினைவில் நிழலாடிய போதிலும், கண்ணீர் தன் போக்கில் கண்களில் திரண்டு நிற்கிறது.
தொலைக்காட்சிகளில் பராசக்தி வசனம் ஒலிக்கிறது.
“பிறக்க ஒரு நாடு பிழைக்க ஒரு நாடு, தமிழ்நாட்டின் தலையெழுத்துக்கு நான் என்ன விதிவிலக்கா?” என்ற கேள்வி அன்று முதல் இன்று வரை வயிற்றுப் பாட்டுக்காக நாடு விட்டு நாடு அலையும் உழைப்பாளி வர்க்கத்தின் குரலை ஒலிக்கிறது. அது அன்று தமிழன் என்ற அடையாளத்தைக் கடந்தும் ஒலித்த இயல்பான வர்க்க கோபம்.
“அம்பாள் எந்தக் காலத்திலடா பேசினாள்?” என்ற கேள்வி பகுத்தறிவாளனின் அறிவு எழுப்பும் கேள்வியாக மட்டும் இல்லை. “கடவுளே உனக்கு கண்ணில்லையா” என்று கையறுநிலையில் நின்று கதறும் பக்தனின் இதயத்திலிருந்து வடியும் கண்ணீரும் அந்த வரிகளில் இருக்கிறது.
அந்த வசனங்களின் வாயிலாக, தாமே அறியாமலிருந்த தமது உள்ளக்குமுறலை தமிழ் மக்களின் காதுகளில் ஒலிக்கச் செய்த இளைஞன் கருணாநிதியின் முகம் நம் மனத்திரையிலிருந்து அகல மறுக்கின்றது.
தமிழ்த்தாய் வாழ்த்தைக் கேட்கும்போது, இந்து இந்தியாவுக்கு எதிராக குமரியில் கம்பீரமாக நிமிர்ந்து நிற்கும் திருவள்ளுவரைக் காணும்போது, தமிழகம் முழுவதும் பரவியிருக்கும் சமத்துவபுரங்களைக் கடந்து செல்லும்போது, அண்ணா நூலகத்தில் அமர்ந்திருக்கும்போது, தேர்தல் அரசியலின் குறுகிய எல்லையை மீற விழையும் கலைஞர் தெரிகிறார்.
அவசர நிலையை எதிர்த்த கருணாநிதி, “மாநிலங்கள் என்ன உள்நாட்டு காலனியா” என்று கேள்வி எழுப்பிய கருணாநிதி, இந்திய அமைதிப்படை எனும் ஆக்கிரமிப்புப் படையை வரவேற்க மறுத்த கருணாநிதி, “ராமன் என்ன எஞ்சினீயரா” என்று கேள்வி எழுப்பிய கருணாநிதி, தமிழை வடமொழியின் பிடியிலிருந்தும், தமிழ்ப்புத்தாண்டை பார்ப்பனியத்திடமிருந்தும் விடுவிக்கத் துடித்த கருணாநிதி – நம் நினைவில் நிற்கிறார்.
பெண்கள், திருநங்கைகள், குறவர்கள், புதிரை வண்ணார், ஊனமுற்றவர்கள், பிச்சைக்காரர்கள், குடிசை வாழ் மக்கள், கட்டிடத்தொழிலாளிகள் போன்ற உதிரித் தொழிலாளிகள்.. என சமூகத்தின் புறக்கணிக்கப்பட்ட மக்கட்பிரிவினரின் பால் இயல்பான பரிவு கொண்டிருந்த கருணாநிதி, அத்தகைய அரசியல்வாதி வேறு யார் என்று நம்மை சிந்திக்கத் தூண்டுகிறார்.
*****
நினைவில் உறுத்தும் சமரசங்களும் சரணடைவுகளும் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. அவை தேர்தல் அரசியலின் வரம்பும், பிழைப்புவாதக் கட்சியின் நிர்ப்பந்தங்களும் ஏற்படுத்திய தெரிவுகள்.
இந்திராவுடனும், பாஜக வுடனும் ஏற்படுத்திக்கொண்ட கூட்டணிகள், அபாண்டமாக சுமத்தப்பட்ட ராஜீவ் கொலைப்பழியை எதிர்த்து நிற்கத்தவறிய அச்சம், தில்லிக்குப் பணிந்து ஏவப்பட்ட அடக்குமுறைகள், ஈழத்தின் இனப்படுகொலையின் போதும் கூட துறக்க முடியாத பதவி மயக்கம், இன்னும் தேர்தல் அரசியல் கட்சிகளுக்குரிய சீரழிவுகள் பலவற்றைப் பட்டியலிடலாம்.
அவை, இந்த அரசியல் கட்டமைப்பின் வரம்புக்குள் நின்று இலட்சிய சமூகத்தைப் படைக்க விழையும் எந்த ஒரு தனிநபரும், அரசியல் கட்சியும் எதிர்கொள்ள வேண்டிய வீழ்ச்சிகள். “திமுக என்ற கட்சி வேறு விதமாக இருந்திருக்க இயலுமா” என்றொரு கேள்வியை எழுப்பினால், அதற்கான விடையை திமுக வின் வரலாற்றில் தேடுவதே பொருத்தமானது. அந்த அளவில், தான் ஆற்றிய பாத்திரத்துக்கு அவரும் பொறுப்பு.
அன்றி, “கலைஞர் நினைத்திருந்தால்” என்று பேசுவோரின் பார்வை பிழையானது, தனிநபரின் வழியாக அரசியலையும் வரலாற்றையும் பார்ப்பவர்கள் தனிநபரை வழிபடுகிறார்கள், அல்லது அவரைத் தனிப்பட்ட முறையில் குற்றப்படுத்துகிறார்கள்.
இவ்வீழ்ச்சிகள் அனைத்தும் திராவிட இயக்கமும் அதன் சமூக அடித்தளமாக அமைந்த மக்கட்பிரிவினரும், மெல்ல அரசதிகாரத்தில் நிறுவனமயமானதுடன் தொடர்பு கொண்டவை. இந்திய தேசிய அரசமைப்பில் நிறுவனமயமானவர்களுள் வெகு வேகமாக வீழ்ச்சியடைந்தவர்கள் திராவிட இயக்கத்தினரா, கம்யூனிஸ்டுகளா, சோசலிஸ்டுகளா, தலித் இயக்கத்தினரா என்றொரு ஒப்பாய்வு வேண்டுமானால் இவ்விசயத்தைப் புரிந்து கொள்ள நமக்கு உதவக்கூடும்.
*****
ஓர் அரசியல் ஆளுமை என்ற முறையில் கருணாநிதியோடு ஒப்பிடத்தக்க பன்முக ஆளுமை கொண்டவர் யார்? ஆக ஒடுக்கப்பட்ட, அவமதிக்கப்பட்ட ஒரு சமூகத்தில் பிறந்து, தன் போராட்டக் குணத்தால் ஆளுமைத் திறனையும் ஆற்றலையும் வளர்த்துக் கொண்டு, இந்த சாதி ஆதிக்க சமூகத்தில் சாதித்து நிற்பது சாதாரணமல்ல. இது வெறும் அரசியல் சாமர்த்தியம் அல்ல. கருணாநிதியை ஒப்பிடுகையில் இந்திய அரசியலில் பலரும் சித்திரக் குள்ளர்களே.
எனினும் தமிழர்களுக்கு எதிராக இந்து- இந்தி தேசியம் கொண்டிருக்கும் தனிச்சிறப்பான வெறுப்பின் முதன்மை இலக்காக இருந்தவர் கருணாநிதி.
டில்லியிடம் சரணடைந்து விட்டதாக அவரை யார் எவ்வளவு விமரிசித்தாலும், டில்லியும், பார்ப்பன ஆதிக்க சக்திகளும் கருணாநிதியையும் திமுகவையும் எல்லாக் காலத்திலும் எதிரியாகத்தான் கருதியிருக்கின்றனர் என்பது மறுக்கவியலாத உண்மை.
1971 தேர்தலில் திமுக பெற்ற வெற்றியைக் கண்டு அஞ்சிய காங்கிரசு எம்ஜிஆரை வைத்து திமுகவை உடைத்தது. பிறகு ராஜீவ் கொலைக்கு திமுக மீது பொய்ப்பழி சுமத்தி ஜெயலலிதாவை பதவியில் அமர்த்தியது. அடுத்து இந்தியாவின் ஏகபோகத் திருடர்களான பார்ப்பன பனியா கும்பலின் கட்சியான பாரதிய ஜனதா, ஒன்றே முக்கால் லட்சம் கோடி அலைக்கற்றை ஊழல் என்ற மாபெரும் சதி நாடகத்தை அரங்கேற்றி, நாட்டையே திமுக கொள்ளையடித்து விட்டதைப் போன்றதொரு பொய்மைக்குள் நம்மைப் புதைத்தது.
எந்த விதமான கொள்கையுமற்ற ஊழல் – கிரிமினல் கும்பலின் தலைவியான தண்டிக்கப்பட்ட குற்றவாளி ஜெயலலிதாவையும் அதிமுகவையும் தமது “இயற்கையான கூட்டாளிகள்” என்றே பாஜகவும் சங்க பரிவாரமும் கருதுகின்றன. அதாவது “அவர்களுடைய இயற்கையான எதிரி” கருணாநிதி. வாஜ்பாயியை ஜெயலலிதா கழுத்தறுத்த போதிலும், திமுக அவரது நம்பகமான கூட்டணிக் கட்சியாக நடந்து கொண்ட போதிலும், “நீரடித்து நீர் விலகாது” என்று போயஸ் தோட்டத்துடன்தான் இந்திய தேசியப் பார்ப்பனியர்கள் ஒட்டிக் கொண்டார்கள்.
ஆகவே, சங்கபரிவாரத்தின் இயற்கையான எதிரியை நாம் நமது இயற்கையான நட்பு சக்தியாகக் கொள்வது தவிர்க்கவியலாதது. “திமுகவுக்கும் அதிமுகவுக்கும் வேறுபாடு இல்லை” என்று யார் கூறினாலும் அவ்வாறு கூறுவோர் அதிமுக வை ஆதரிக்கின்றனர். அல்லது பாஜக வின் கருத்தைப் பேசுகின்றனர். இரண்டு திராவிடக் கட்சிகளையும் எதிர்ப்பதாகப் பேசுபவர்களும் அத்தகையோரே.
“திராவிடத்தால் வீழ்ந்தோம்” என்று பேசும் தமிழ் பாசிஸ்டுகளும், “திராவிட இயக்கங்களின் ஆட்சி தமிழகத்தை குட்டிச்சுவராக்கி விட்டது” என்று பேசும் பார்ப்பன தேசியவாதிகளும் ஒரே சுருதியில் இணைகிறார்கள். உண்மையில் அவர்கள் உள்ளத்தில் இருப்பது வெறி பிடித்த கருணாநிதி துவேசம், திமுக வெறுப்பு.
கருணாநிதியோடு ஒப்பிட்டு ஜெயலலிதாவின் தைரியத்தை மெச்சுபவர்களும், எம்ஜியார் காட்டிய “ஏட்டிக்குப்போட்டி தமிழுணர்வை” சிலாகிப்பவர்களும் ஒரு வகையில் ஜனநாயக உணர்வற்ற அடிமை மனோபாவத்தையே வெளிப்படுத்துகிறார்கள்.
*****
கலைஞர் விடை பெற்றுக் கொள்கிறார்.
“கொடியவர்கள் கோயில்களைத் தம் கூடாரமாக்கிக் கொள்ள முனையும் காலத்தில்” கலைஞர் விடைபெற்றுக் கொள்கிறார்.
“மாநிலங்கள் உள்நாட்டுக் காலனிகளாக மாற்றப்படும் காலத்தில்” கலைஞர் விடைபெற்றுக் கொள்கிறார்.
“இந்தியும் சமஸ்கிருதமும் மத மவுடீகங்களும் மீண்டும் கோலோச்சத் துடிக்கும் காலத்தில்” கலைஞர் விடை பெற்றுக் கொள்கிறார்.
இந்துத்துவப் பாசிசம் அச்சுறுத்தும் காலத்தில் அவர் விடைபெற்றுக் கொள்கிறார்.
காலத்தின் தேவைகள் அவற்றை அடைவதற்குப் பொருத்தமான பாதையைப் பின்பற்றுமாறு நம்மைக் கோருகின்றன.
கடந்து வந்த பாதையைக் காய்தல் உவத்தல் இன்றி மீளாய்வு செய்வதும், அதனடிப்படையில் இனி செல்ல வேண்டிய பாதையைத் தீர்மானிப்பதும், கண் கலங்கி நிற்கும் அனைவரின் கடமை.
கலைஞரின் குடும்பத்தினர்க்கும் தி.மு.க தொண்டர்களுக்கும் எமது ஆழ்ந்த இரங்கலைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்.
“காவல்துறைதான் கைதிகளின் விடுதலையை தீர்மானிக்கிறது!”:
அரசியல் செயல்பாட்டாளர் தியாகு நேர்காணல்
தூக்குத் தண்டனை விதிக்கப்பட்டு, தன் வாழ்நாளில் 15 ஆண்டுகள் சிறையில் கழித்தவர் தியாகு. சிறைப்பட்டோரின் உரிமை, சிறைகளின் நிலைமை, அரசு எந்திரங்களின் மனோபாவம் பற்றி அரசியல் செயல்பாட்டாளர் தியாகு பேசுகிறார்.
எம்.ஜி.ஆர் நூற்றாண்டு விழாவை முன்னிட்டு நீண்டகால சிறைவாசிகளை விடுதலை செய்வதில் பாகுபாடு காட்டக் கூடாது என்ற கோரிக்கை எழுப்பப்படும் நேரத்தில் இந்த நேர்காணல் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. த டைம்ஸ் டாட்தமிழ் காமிற்காக நேர்காணல் செய்தவர் பீட்டர் துரைராஜ்.
எந்த மாநிலத்தில் சிறைச்சாலை சீர்திருத்தங்கள் சிறப்பாக இருக்கின்றன என்று கருதுகிறீர்கள்?
கேரளா. இதற்குக் காரணம் ஆட்சியாளர்கள் கம்யூனிஸ்டுகள் என்பதால் அல்ல. மேற்கு வங்காளச் சிறைகள் தமிழ்நாட்டை விட மோசமாக இருக்கும். ”போல்ஷ்விக்குகள் அதிகாரத்திற்கு வந்ததால் உருசியாவில் சிறைகள் நன்றாக இருந்தன. அதற்குக் காரணம் அவர்கள் போல்ஷ்விக்குகள் என்பதால் அல்ல; மாறாக அவர்கள் சிறைத் தண்டனை அனுபவித்தவர்கள் என்பதால்” என்று பகத் சிங் எழுதியுள்ளார்.
கேரளாவில் இ.எம்.எஸ்., ஏ.கே.கோபாலன் போன்றோர் சிறையில் இருந்தனர். வி்.ஆர். கிருஷ்ணய்யர் வழக்கறிராக, சட்டமன்ற உறுப்பினராக, சிறைத்துறை அமைச்சராக, நீதிபதியாக பல அனுபவங்களைப் பெற்றவர். எனவே கேரளாவில் காங்கிரஸ் ஆட்சி செய்தாலும், கம்யூனிஸ்டு ஆட்சி செய்தாலும் சிறைகள் நன்கு பராமரிக்கப்பட்டு இருக்கும்.
கேரளாவில் கைதிகளின் உழைப்பிற்கு தரும் ஊக்க ஊதியத்தை (incentive) அதிகப்படுத்தினார்கள். அதை வைத்து டோக்கன் கொடுத்து சிறை கேண்டீனில் வடை, தேநீர் போன்றவை கைதிகள் வாங்கிச் சாப்பிட முடியும். வெளியே போகும் போது பணமும் கிடைக்கும். அதே போல கேரளாவில்தான் வேலைக்கு மட்டும் சீருடை, அறையில் இருக்கும் போது வேட்டி அணிந்து கொள்ளலாம் என்று மாற்றம் கொண்டுவந்தார்கள்.
சி.ஏ.பாலன் எழுதிய தூக்குமர நிழலில் நூலைப் படித்தால் அப்போதைய சிறை எப்படி இருந்தது என்று புரிந்து கொள்ள முடியும். மொழிப் போராட்டம், கல்லக்குடி போராட்டம், விலைவாசிப் போராட்டம் என்று தி.மு.க. பெற்ற சிறை அனுபவத்தால் இயல்பாகவே தமிழ்நாட்டில் தி.மு.க. ஆட்சியில் சிறைத்துறை சீர்திருத்தங்கள் ஓரளவு சிறப்பாக நடைபெற்றன.
1967-இல் தி.மு.க. ஆட்சி , கைதிகள் குல்லாய் அணியத் தேவை இல்லை என்று அறிவித்தார்கள். வாரம் ஒரு முறை கடிதம் எழுதலாம், 15 நாட்களுக்கு ஒருமுறை நேர்காணல் பார்க்கலாம் என்ற வசதிகள் தி.மு.க. ஆட்சிக் காலத்தில் மேம்பாடு அடைந்தன. 1974 நாங்கள் நடத்திய சிறைப் போராட்டத்தின் தொடர்ச்சியாக 1977 எம்.ஜி.ஆர். ஆட்சியில் நீதிபதி நரசிம்மன் கமிசன் அமைக்கப்பட்டது. அதன் பரிந்துரை அடிப்படையில்தான் புழல் சிறை கட்டப்பட்டது.
நெருக்கடி நிலைக்கால சென்னை சிறைக் கொடுமைகள் பற்றிய இசுமாயில் கமிசன் அறிக்கையும் சிறைச் சீர்திருத்தங்களுக்குப் பரிந்துரைகள் செய்தது. என்னுடைய சுவருக்குள் சித்திரங்கள், கம்பிக்குள் வெளிச்சங்கள் நூல்களில் இவை பற்றி விரிவாகவே எழுதியிருக்கிறேன். சிறைச்சாலைகளை எல்லா அரசுகளும் வைத்துள்ளன.
முதலாளித்துவ அரசாக இருந்தாலும் சரி; கம்யூனிஸ்டு அரசாக இருந்தாலும் சரி. ஈழத்தில் தலைவர் பிரபாகரன் நடத்திய ஆட்சியாக இருந்தாலும் சரி. சிறைகளற்ற சமூகம் இதுவரை அமையவில்லை. சிறைச்சாலைகள் ஒரு மனிதனின் நுரையீரல் போல. நுரையீரல் சரியாக இருந்தால்தான் மூளை, இதயம், கை, கால் போன்ற மற்ற உறுப்புகள் சரியாக இருக்கும்.
எம்.ஜி.ஆர் நூற்றாண்டு விழாவை முன்னிட்டு நீண்ட கால சிறைவாசிகளை முன்விடுதலை செய்யப் போவதாக தமிழ் நாட்டின் முதலமைச்சர் எடப்பாடி பழனிசாமி அறிவித்து உள்ளாரே?
காந்தி நூற்றாண்டு விழா, அண்ணா நூற்றாண்டு விழா என்று ஏற்கெனவே கைதிகளை முன்விடுதலை செய்துள்ளனர். கைதிகளை முன் விடுதலை செய்வதில் தமிழ்நாடு மற்ற மாநிலங்களுக்கு முன்னோடியாக இருந்துள்ளது.
முன்னர் விடுதலை அறிவிப்பு வந்தால் குறிப்பிட்ட ஒரே நாளில் கைதிகளை விடுதலை செய்வார்கள். கைதிகள் குடும்பத்தினரோடு மகிழ்ச்சியாகப் போய்க் கொண்டாடுவார்கள். ஆனால் முதலமைச்சர் அறிவிப்பு வந்து சில மாதங்கள் ஆன பின்னரும் இதுவரை நூறு கைதிகள் கூட விடுவிக்கப்படவில்லை; அதுவும் பகுதி, பகுதியாக விடுவிக்கப்பட்டு வருகின்றனர்.
அரசு விதித்த நிபந்தனைகளின் படியே விடுதலைக்கு தகுதியான 1500 பேர் இன்னமும் விடுவிக்கப்படவில்லை. இதில் பாகுபாடு காட்டக்கூடாது. மத மோதல் வழக்கு (communal cases) வழக்கு என்ற காரணத்தைக் காட்டி பல இசுலாமிய சிறைப்பட்டோர் விடுவிக்கப்படவில்லை.
அவர்களில் ஒரு சிலர் இருபது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக சிறையிலேயே உள்ளனர். இப்படி முன்விடுதலை செய்யும் போது செய்த குற்றத்தைப் பார்க்கக் கூடாது; குற்றவாளியை மட்டும்தான் பார்க்க வேண்டும்.
நீதிமன்றத்தில் விசாரிக்கும் போது சாட்சி, ஆதாரம் உள்ளிட்ட குற்றத்தைப் பற்றி மட்டும்தான் பார்க்க வேண்டும்; குற்றத்திற்கான தண்டனையை முடிவு செய்யும் போது குற்றத்தையும், குற்றவாளியையும் (வயது, முதல் குற்றமா? எந்த சூழலில் குற்றம் நடந்தது போன்ற காரணிகள்) பார்க்க வேண்டும்; முன்விடுதலை செய்யும் போது குற்றவாளியை மட்டுமே பார்க்க வேண்டும்; செய்த குற்றத்தைப் பார்க்கக் கூடாது என்பவை எல்லாம் உலகம் முழுவதும் ஒத்துக் கொள்ளப்பட்ட நடைமுறைகள்.
எனவே முன்னாள் பிரதமரைக் கொன்றவர்களை விடுதலை செய்யக் கூடாது போன்ற வாதங்கள் சரியல்ல. எத்தனை ஆண்டு கழிந்தாலும் அவர் முன்னாள் பிரதமராகத்தான் இருப்பார். குற்றத் தீர்ப்பு பெற்று தண்டனையும் விதிக்கப்பட்டு பல்லாண்டு காலம் சிறையில் கழித்த ஒருவரை விடுதலை செய்ய வேண்டிய நேரத்தில் குற்றத்தைச் சொல்லி விடுதலை மறுப்பது தண்டனையின் நோக்கத்தையே அபத்தமாக்கி விடும்.
குற்றத்திற்கு தண்டனை வழங்குவதற்கு நான்கு நோக்கங்கள் சொல்வார்கள்: ஆங்கிலத்தில் நான்கு R சொல்வார்கள்: Revenge, Retribution, Reformation, Rehabilitation! அதாவது Revenge – பழிக்குப் பழி; Retribution – வஞ்சம் தீர்த்தல்; Reformation – சீர்திருத்தம்; Rehabilitation – மறுவாழ்வு. வரலாற்று வழியில் இந்த நோக்கங்களின் முக்கியத்துவம் மாறியுள்ளது.
சீர்திருத்தத்துக்கும் மறுவாழ்வுக்கும் முக்கியத்துவம் தர வேண்டிய இக்காலத்தில் அரசே வஞ்சம் தீர்க்கும் உணர்ச்சியை வளர்ப்பதை ஏற்க முடியாது. சிறை என்பது சீர்திருத்தக் கூடமாக இருக்க வேண்டும். எவரையும் நிரந்தரமாகச் சிறையிலடைத்து வைத்து சீர்திருத்தம் செய்ய முடியாது. எந்த ஒருவரையும் கால் நூற்றாண்டு காலம் சிறையில் வைத்துக் கொண்டு விடுதலை செய்ய மறுப்பது சீர்திருத்தக் குற்றவியல் நெறிகளுக்கு முரணானது.
ராஜீவ் காந்தி கொலையாளிகளை விடுதலை செய்ய மத்திய அரசு அனுமதியளிக்க வேண்டும் என்று சொல்லுகிறார்களே?
மன்னிப்பு, தண்டனை நீக்கம், தண்டனைக் கழிவு, தண்டனைக் குறைப்பு என்பதெல்லாம் சட்டத்தில் இருப்பவைதான். ஒரு கைதியைப் பற்றி, அவர் குடும்பச் சூழல் பற்றி சம்பந்தப்பட்ட மாநில அரசாங்கத்திற்கே தெரியும். சட்டம் ஒழுங்கும், சிறைகளும் மாநில அதிகாரப் பட்டியலில் உள்ளன.
இந்த அதிகாரங்களில் மாநில அரசு இறைமை (sovereign) கொண்டது. அரசமைப்புச் சட்டம் உறுப்பு 161-இன் கீழ் ஒரு கைதியை முன்விடுதலை செய்யும் முழு அதிகாரமும் மாநில அரசுக்கு உண்டு. இப்படித்தான் வி.ஆர். கிருஷ்ணய்யர் மத்திய அரசை எதிர்த்து சி.ஏ. பாலன் தூக்குத் தண்டனைக் குறைப்பில் நிலை எடுத்து வெற்றி பெற்றார். நமக்கு ஏன் வம்பு என்ற மனநிலையில் யாரும் முடிவு எடுக்கத் தயங்குகிறார்கள்; நீதிமன்றம் உட்பட!
நான் 15 ஆண்டுகள் சிறையில் இருந்து இருக்கிறேன். எனக்குத் தெரிந்து சாகும் நிலையில் உள்ள பல கைதிகளை சிறைக் கண்காணிப்பாளரே மாநில அரசுக்குத் தெரியப்படுத்தி விட்டு, அரசின் இசைவை எதிர்பார்த்து, விடுதலை செய்து இருக்கிறார். இறக்கும்போது ஒருவர் தன் வீட்டில் இறக்க வேண்டும் என்ற கருத்துப்படி (pleasure of dying at home) இதைச் செய்தார்கள்.
இப்போது அபு தாகீர் என்பவர் தீரா நோயால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளார். அவரது இரண்டு கண்களும் பார்வை இழந்து விட்டன. அவரை விடுதலை செய்ய மாநில அரசு தயாராக இல்லை. நீதி மன்றத்தில் வழக்கு போடப்பட்டுள்ளது. அமைச்சருக்கு, அரசுச் செயலாளர்களுக்கே தங்கள் அதிகாரம் என்னவென்று தெரியவில்லை. முன்விடுதலை பற்றிய கோரிக்கை வந்தால் அதைக் காவல்துறைக்கு அனுப்புகிறார்கள்..
காவல்துறைக்கும் முன்விடுதலைக்கும் என்ன தொடர்பு? இதை யாரும் கேள்வி கேட்பதில்லை. இங்கு நடப்பது மக்களாட்சியா? காவல் துறை ஆட்சியா? அரசாங்கம் பத்தாண்டுகள் சிறையில் இருந்தவர்களை எந்தவித நிபந்தனையும் இல்லாமல் விடுதலை செய்வதுதான் மனிதத் தன்மையுள்ள செயலாக இருக்கும். அதுவே நாகரிக சமுதாயத்திற்கான பண்பாக இருக்கும்.
நீங்கள் சிறைத்துறை அமைச்சராக இருந்தால் என்ன நடவடிக்கைகள் எடுப்பீர்கள்?
கியூபா, தென்னாப்பிரிக்கா நாடுகளில் உள்ள சிறைகள் நன்றாக இருப்பதாகச் சொல்கிறார்கள். அமெரிக்காவில் சிறைகள் மோசமாக உள்ளன. பிரான்சு நாட்டுத் தண்டனை முறையின் கொடுமையைப் பட்டாம்பூச்சி புத்தகத்திலிருந்து அறியலாம்.
நேற்றைய பாவி இன்றைய புனிதராகலாம்; இன்றைய பாவி நாளை புனிதராகக் கூடாதா என்ன? சிறைத் துறையை மேம்படுத்துவதில் அரசின் அங்கங்களான சட்டமியற்றும் பேரவைகள், நீதிமன்றங்கள், அரசு எந்திரம் என்ற அனைத்திற்கும் பங்கு உண்டு. நான்காவது கொற்றம் (Fourth estate ) என்று அழைக்கப்படுகிற ஊடகங்களுக்கும் இதில் பொறுப்பு உண்டு.
அமெரிக்காவில் சிறைப்பட்டவர்களை அரசின் அடிமைகள் (Slaves of States) என்று சொல்லும் காலம் ஒன்று இருந்தது. பிறகு நாகரிகம் வளர்ந்து ”சிறைக்குரிய கட்டெல்லைக்கு உட்பட்டு குடிமகனுக்குரிய எல்லா உரிமைகளும் சிறைப்பட்டோருக்கு உண்டு” என்ற கருத்து அங்கும் இங்கும் வளர்ந்துள்ளது.
சிறைப்பட்டோருக்கு வெளி உலகத்தோடு தொடர்பு கொள்ள எந்த தடையும் இருக்கக் கூடாது. நீதிமன்றம், அரசு, மனித உரிமை ஆணையம், ஊடகம் போன்றவற்றோடு தடையற்ற தொடர்பு கொள்ளும் வகையில் ஏற்பாடுகள் இருக்க வேண்டும். ஒரு சில வரையறைகளோடு, இணையதள வசதிகள் கூட ஏற்படுத்தலாம். இப்படிச் செய்தால் சிறைக்கைதிகள் மீது நடைபெறும் அடக்குமுறைகள் குறையும்.
கிருஷ்ணய்யர் சொல்லும் Sight Proof, Sound Proof prisons என்ற நிலை மாற வேண்டும். நாங்கள் திருச்சி சிறையில் இருந்த போது எங்களைப் பார்க்க வந்த இந்திய கம்யூனிஸ்டு கட்சி பாராளுமன்ற உறுப்பினர் எம்.கல்யாண சுந்தரத்தைக் கூட பார்க்க அனுமதி மறுத்து விட்டார்கள். சிறைக் கண்காணிப்பாளர் தன்னை king of kings (அரசருக்கு அரசர்) என்றுதான் சொல்லிக் கொள்வார்.
நெருக்கடி காலகட்டத்தின் போது ஸ்டாலின், சிட்டிபாபு, ஆற்காடு வீராசாமி போன்ற தி.மு.க. தலைவர்களே இழிவுக்கும் அடக்குமுறைக்கும் ஆளாக்கப்பட்டார்கள் என்றால் சாதாரணக் கைதிகளுக்கு யார் பாதுகாப்பு? கோவைச் சிறையில் சினிமா அரங்கு போன்றவற்றைக் கட்டிக் கொடுத்த ஒரு கண்காணிப்பாளரே பின்பு பாம்புத் தோல் கடத்திய வழக்கில் சிறைக்கு வந்தார். நாளை யார் வேண்டுமானாலும் சிறைக்கு வர நேரிடும் என்பது அனைவருக்கும் நினைவிருக்க வேண்டும்.
கிரண் பேடி போன்ற அதிகாரிகள் சிறையில் நல்ல பணி ஆற்றியிருக்கிறார்கள் என்று சொல்லப்படுகிறதே?
இருக்கலாம். என்னால் உறுதியாகச் சொல்ல முடியாது. ஆனால் மேலிருந்து வரும் சீர்திருத்தம் பெரிய மாற்றம் கொண்டுவராது. இங்கு கூட நடராசன் என்ற அதிகாரி பற்றி பெருமையாகச் சொன்னார்கள். நான் சொன்னேன் அவரை ஒரே ஒரு மாற்றத்தைச் செய்யச் சொல்லுங்கள் என்றேன்.
அதாவது நேர்காணலின் போது கைதிகளைச் சந்திக்க வரும் உறவினர்கள் கும்பல், கும்பலாக இரும்புத் தடுப்பிற்கு வெளியே இருப்பார்கள். இதை மாற்றி கண்ணாடித் தடுப்பு வைப்பாரா? புல்லட் புரூப் கண்ணாடி வேண்டுமானாலும் வைத்துக் கொள்ளட்டும் அவர்களும் இவர்களும் அமைதியாகப் பார்த்துப் பேசிக் கொள்ள வழி செய்யுங்கள் என்றேன். உறவினர்களும் கைதிகளும் தூதரகங்களில் இருப்பது போல மைக், கேட்கும் கருவி மூலம் தடையறப் பேசலாமே! செலவும் அதிகம் ஆகாதே! கைதிகளின் கண்ணியம் பற்றியெல்லாம் அக்கறை இல்லை என்றால் நல்லது எப்படி நடக்கும்?
நீதிமன்றங்களுக்கு இதில் பொறுப்பு இல்லையா ?
ஏற்கெனவே உச்ச நீதிமன்றம் பல நல்ல தீர்ப்புகளைத் தந்துள்ளது. கிருஷ்ணய்யர், சின்னப்ப ரெட்டி, சந்திரசூட், தேசாய், பகவதி போன்ற நீதிபதிகள் பல நல்ல தீர்ப்புகளை தந்துள்ளனர். இவை செயலாகின்றனவா என்று யார் பார்ப்பது?
வாரம் ஒரு முறை மாவட்ட நீதிபதி சிறைச்சாலையைப் பார்வையிட வேண்டும், புகார்ப் பெட்டி வைக்க வேண்டும், உயர் நீதிமன்றத்திற்கு அறிக்கை அளிக்க வேண்டும் என்பதெல்லாம் இருக்கின்றன. இந்தியா முழுக்க ஒரே ஒரு மாவட்ட நீதிபதி கூட இதைச் செய்வதில்லை. நடைமுறையில் நிலைமை படுமோசமாக உள்ளது.
கைதிகளின் முன்விடுதலை பற்றி முடிவு செய்ய ஆறு மாதத்திற்கு ஒரு முறையாவது அறிவுரைக் கழகங்கள் (Advisory Board) கூடி முடிவெடுக்க வேண்டும். ஆனால் அது கூட்டப்படுவதே இல்லை. அதனால்தான் முக்கியத் தலைவர்கள் பிறந்த நாளின் போது விடுதலை செய்யப்படும் கைதிகளின் எண்ணிக்கை அதிகமாகத் தெரிகிறது. கடந்த காலங்களில் இந்த அறிவுரைக் கழகங்கள் வழமையாகச் செய்த பணிதான் இது.
இதைப் பற்றி எந்த பத்திரிகையாவது கேள்வி எழுப்புகிறதா? இப்போது கூட தினமலர் நாளிதழ் இந்த முன்விடுதலை பற்றி எள்ளலாகத்தான் செய்தி வெளியிடுகிறதே ஒழிய, 18 ஆண்டுகள், 20 ஆண்டுகள் சிறையில் இருப்போரின் உளவியல் பற்றியெல்லாம் அதற்கு அக்கறை இல்லை.
கைதிகளுக்கு சங்கம் வைக்கும் உரிமை வேண்டும். சிறைச்சாலையில் வெளி உலகத்தின் பார்வை வேண்டும். (Social oversight of Prisons), அதனால்தான் மரங்களின் மீதும், கட்டடங்களின் மீதும் போராட்ட சமயங்களில் கைதிகள் ஏறிக் கொண்டு பொது மக்களுக்களின் கவனத்தை ஈர்க்க விரும்புகிறார்கள். தரையில் இருந்து முழங்கினால் சிறைக் கைதிகளின் மண்டையைப் பிளந்து விடுவார்கள்.
1983 -இல் நாங்கள் திருச்சி சிறையில் இருந்த போது தேர்தல் நடத்தி எங்கள் பிரதிநிதிகள் மூலம் சிறை நிர்வாகத்தில் பங்கு எடுத்தோம். சிறை அதிகாரியை துரை என்று கூப்பிடுவதை நிறுத்தினோம். போதைப் பழக்கம், சீட்டு விளையாட்டு குறைந்தது; குறள் வகுப்புகள் நடத்தினோம். உணவின் அளவு, தரம் இவற்றைப் பார்த்துக் கொண்டோம். கண்காணிப்பாளர் வீட்டு நாய்க்குக் கூட சிறையிலிருந்து சாப்பாட்டு தர மாட்டோம் என்று ஊழலை எதிர்த்து நின்றோம்.
1974-ஆம் ஆண்டு தோழர் ஏ.ஜி. கஸ்தூரிரெங்கன் தலைமையில் சிறைப்படுத்தப்பட்டோர் நலவுரிமைச் சங்கம் என்ற ஒன்றை அமைத்து பத்து நாட்கள் உண்ணாவிரதம் இருந்து போராடினோம். போராட்டத்தால் கிடைத்த பலன் குறித்து ஏ.ஜி.கே. “அப்ப நீர்ல மோர் கலந்தாங்க; இப்ப மோர்ல நீர் கலக்குறாங்க” என்று சொல்வார். சிறைப்படுத்தப்பட்ட அனைவரும் ஒடுக்கப்பட்ட தோழர்கள் என்பார்.
நீங்கள் நீதிபதியாக இருந்தால் எஸ்.வி.சேகருக்கு பிணை கொடுத்திருப்பீர்களா?
கொடுத்திருப்பேன். எதிரியாக இருந்தாலும், குற்றவாளிக்குரிய உரிமைகளை மதிக்க வேண்டும். Bail is the rule, and jail is an exception (பிணை என்பது விதி; சிறை விதிவிலக்கு) என்பதுதான் கொள்கை, வழக்குகளை விரைவாக நடத்த வேண்டும். குற்றவாளியா இல்லையா என்பது விரைவில் முடிவு செய்யப்பட வேண்டும்.
இப்போது என்ன செய்து கொண்டு இருக்கிறீர்கள்?
வழக்கம் போல் இயக்கம், எழுத்து தவிர இப்போது சிறப்பாகச் செய்து கொண்டிருப்பதைச் சொல்கிறேன். சிறையிலிருந்த போது கார்ல் மார்க்சின் தாஸ் கேபிடல் மூன்று பாகங்களையும் தமிழில் மூலதனம் என்று மொழி பெயர்த்து அவை ஐந்து புத்தகங்களாக வெளிவந்தன. வெளிவந்து சில ஆண்டுகள் கழிந்து விட்டன.
இப்போது அதன் முதல் பாகத்தையே மூலமுதல் என்ற பெயரில் தூய தமிழில் மீள் மொழியாக்கம் செய்து வருகிறேன். முன்வெளியீட்டுத் திட்டம் அறிவித்துள்ளோம். வருகிற சென்னை புத்தகக் கண்காட்சியின் போது வெளியிடலாம் எனக் கடுமையாக உழைத்து வருகிறோம். நீங்கள் வரும் போது கூட அந்த வேலைதான் செய்து கொண்டிருந்தேன்.
பீட்டர் துரைராஜ், தொழிற்சங்க செயல்பாட்டாளர். த டைம்ஸ் தமிழ் இணையத்துக்காக பல்வேறு சமூக அரசியல் சார்ந்த செயல்பாட்டாளர்களை நேர்காணல் செய்து எழுதிவருகிறார்.
சங்க பரிவாரத்திற்கு எதிராக யார், என்ன பேசினாலும் அவர்களுக்குக் கிடைக்கும் பதில்களில் முதன்மையானது ”பாகிஸ்தானுக்குப் போ” என்பதுதான்.
சங்க பரிவாரத்தின் அட்ராசிட்டி தாங்க முடியாமல், “தேச விரோதி” பட்டமும், “சமூக விரோதி”பட்டமும் பெற்றாலும் பரவாயில்லை என ஒருவேளை நீங்கள் பொங்கியெழ நேர்ந்து, அதன் காரணமாக நீங்கள் சங்க பரிவாரத்தால் பாகிஸ்தானுக்கு நாடு கடத்தப்பட்டால்?
பாகிஸ்தானில் வாழ அந்நாட்டைப் பற்றி சிறிதேனும் தெரிந்து வைத்திருக்க வேண்டாமா ? இந்த வினாடி வினாவை முயற்சித்துப் பாருங்களேன் !
கேள்விகள்:
பாகிஸ்தான் : பொது அறிவு வினாடி வினா
பாகிஸ்தானின் அதிகாரப்பூர்வ பெயர் என்ன?
21 கோடி மக்கள் தொகையைக் கொண்ட பாகிஸ்தான் உலகநாடுகளில் எத்தனையாவது அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட நாடு?
பரப்பளவில் 33-வது பெரிய நாடான பாகிஸ்தானின் கடற்கரை நீளம் என்ன?
பாகிஸ்தான் கடற்பரப்பில் கீழ்க்கண்ட கடல் பிரிவுகளில் ஒன்றுக்கு தொடர்பில்லை
கீழ்க்கண்ட நாடுகளில் ஒரு நாடு மட்டும் பாகிஸ்தானின் எல்லையை குறுகிய தூரத்தில் தொடுகிறது!
பாகிஸ்தானின் தலைநகரம் எது?
பாகிஸ்தானின் அதிகாரப்பூர்வ நிர்வாக மொழி எது? பாகிஸ்தானின் தேசிய மொழி என்பது தனி.
பாகிஸ்தான் மக்கள் தொகையில் 44.7% கொண்ட தேசிய இனம் எது?
பாகிஸ்தான் தன்னை இசுலாமியக் குடியரசாக பிரகடனம் செய்த ஆண்டு எது?
2017 சென்சஸ் கணக்கீட்டின் படி பாகிஸ்தான் மக்கள் தொகை என்ன?
பாகிஸ்தான் அரசு மற்றும் முசுலீம் மதவெறியின் கொடுமை காரணமாக வங்கதேசம் பிரிந்து சென்ற ஆண்டு எது?
உலக நாடுகளின் நிலையான இராணுவத்தில் பாகிஸ்தான் இராணுவம் எத்தனையாவது பெரிய இராணுவம்?
கீழ்க்கண்டவற்றில் எது தவறு?
பாகிஸ்தானின் தலையான பிரச்சினை எது?
பாகிஸ்தான் எனும் வார்த்தையின் உருது மற்றும் பெர்சிய மொழியின் பொருள் என்ன?
காதரீன் மேயோ எழுதிய இந்திய மாதா என்ற புத்தகம் 1928 இல் வெளியிடப்பட்டது. அமெரிக்கப் பெண்மணியான அவர் இந்தியாவை சுற்றிப் பார்த்து, தான் பார்த்ததையும் , கேட்டதையும் புத்தகமாய் எழுதி வெளியிட்டார். இந்தியத் துணைக்கண்டத்தின் பார்ப்பனிய முகத்தை புத்தகம் தொட்டுக் காட்டியதால் உலகம் அதிர்ச்சியுற்றது. அதில் அப்போது நடப்பில் இருந்த மகப்பேறு முறைகள் குறித்து அறியும் போது யாராலும் அதிர்ச்சியுறாமல் இருக்க முடியாது.
1. பிரசவம் என்பது ஒரு தீட்டு சம்பந்தப்பட்ட நிகழ்வு. வழக்கம் போல தீட்டால் ஏற்படும் கொடுமைகள் அனைத்தும் நடந்தன.
2. பிரசவம் பார்ப்பது மருத்துவச்சி என்ற ஒரு தனி சாதி பெண்கள். தீண்டப்படாத சாதியினர்.
3. பிரசவம் ஒரு தீட்டான நிகழ்வாய் இருப்பதால், அது ஒரு தனியான, ஒதுக்குப்புறமான, உபயோகமற்ற, வெளிச்சமும் காற்று வசதியும் அற்ற ஒரு அறையில் தான் நடக்கும். தீட்டு காரணமாய் பெரும்பாலும் பழைய அழுக்கான துணிகளே பயன்படுத்தப்படும்.
4. பிரசவம் பார்க்கும் மருத்துவச்சிகள் பாரம்பரியமாக தாங்கள் கேள்விப்பட்ட முறைகளையும், அப்போது தங்களுக்கு உதிக்கும் திடீர் யோசனைகளையும் பயன்படுத்தியே பிரசவம் பார்த்தனர்.
5. வலி வந்து நேரமாகி விட்டால் தங்கள் கைகளை உள்ளே விட்டு சிசுவின் கையோ காலோ எது கிடைக்கிறதோ அதைப் பிடித்து வெளியில் இழுப்பர். ஒருவரால் முடியாவிட்டால் இரண்டு மருத்துவச்சிகள் முயல்வர். நிச்சயம் இரண்டு உயிர்களில் ஏதாவது ஒன்றாவது போய் விடும்.
6. வலி வந்து தாமதமாகி விட்டால் பெண்ணை சுவர் ஓரமாய் நிறுத்தி வைத்து மருத்துவச்சி ஓடி வந்து பெண்ணின் வயிற்றில் முட்டுவர். அல்லது கைகளால் குத்துவர்.
காதரீன் மேயோ
7. பிரசவம் முடியும் வரையிலும் பெண்ணுக்கு எந்த ஆகாரமும் இல்லை. வலி நான்கு நாட்கள் இருந்தாலும் ஆகாரம் இல்லை.
8. பிரசவம் சீக்கிரம் நடக்க தேளைக் கொண்டு கொட்ட விடுவது, பாம்புத் தோலைக் காட்டி பயப்படுத்துவது போன்ற கொடுமைகளும் நடந்துள்ளன. சில சமயங்களில் பெண்ணை தலைகீழாக குலுக்குவதும் உண்டு.
9. தீட்டு காரணமாய் பிரசவம் அன்னியர் கண் படாமல் இருட்டறையில் ஒரு மண்ணெண்ணெய் விளக்கு வெளிச்சத்தில் தான் நடக்கும். மூடிய அறையில் புகை நிறைந்திருக்கும் சமயத்தில் அன்னியர் யாராவது பார்த்து விட்டார்கள் என்ற சந்தேகம் எழுந்தால் மருத்துவச்சி உடனே சில துர்நாற்றம் தரும் புகையை உண்டாக்குவாள். துர்நாற்றம் தீட்டை போக்கி விடும்.
10. பிரசவத்தில் பெண்ணின் உயிர் போய் விடும் என்ற சந்தேகம் வந்தால் அந்த பெண்ணின் கண்களில் மிளகாய் தூள் நிரப்பப்படும். இறந்த பின் அவள் பேயாக மாறி வழி கண்டுபிடித்து வந்து பழி வாங்கலைத் தடுக்கவே இந்த முறை.
11. அதே போன்று பேயாய் மாறி பழி வாங்கலைத் தடுக்க பெண்ணின் கைகளை தரையில் வைத்து ஆணியடித்தலும் உண்டு. சற்று பிழைக்க வாய்ப்புள்ள பெண்களும் இதனால் இறந்து போயிருப்பார்.
13. அறுபட்ட தொப்புள் மீது சாம்பலோ, சாணியோ, மண்ணோ தடவப்படும்.
மருத்துவம் வளர்ச்சியுறாத காலத்தில் உலகம் முழுதும் பிரசவங்கள் பாதுகாப்பாய் நடந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. அரை குறை வைத்தியங்களே நடந்திருக்கும். ஆனால் இந்தியாவில் பிரசவம் ஒரு தீட்டு சம்பந்தப்பட்ட நிகழ்வாய் இருந்ததால் உலகில் எந்த பகுதியிலும் அனுபவிக்காத கொடுமைகளை இங்கே பெண்கள் அனுபவித்துள்ளனர்.
இதில் தீட்டு இல்லாதிருந்திருந்தால், சமூகத்தின் பொது அக்கறை இதில் இருந்திருக்கும். குறைந்தபட்சம் ஒரு வெளிச்சமுள்ள காற்றோட்டமுள்ள இடத்திலாவது பிரசவம் நடக்க வேண்டும் என்ற அறிவாவது பெற்றிருப்பர். தீட்டு பிரசவம் குறித்த ஒரு பொது அறிவை வளர விடாமல் தடுத்துவிட்டது.
சாதியத்தையும், பார்ப்பனியத்தையும், தீட்டையும், இந்து மதத்தையும் பிரித்துப் பார்ப்பது முடியாத ஒன்று.
– மூன்று வருடங்கள் முன்பு எழுதியது.
எங்கள் குடும்பங்களில் பிரசவித்த பெண்ணுக்கு தண்ணீர் தர மாட்டார்கள்.
தாகம் எடுத்து உயிர் போவதாய் இருந்தாலும் தர மாட்டார்கள். ஒரு கால் டம்ளர் தண்ணீர் மட்டும் போனால் போகிறதென்று தருவார்கள். இந்த பத்தியம் இரண்டு வாரங்களுக்கு இருக்கும். சுத்தமற்ற தண்ணீர் குடித்தால் நோய் வரும் என்பதற்காக ஆரம்பத்தில் தவிர்த்திருப்பார்களோ என்னவோ. ஆனால் கடைசியில் அது ஒரு சடங்காகவோ கண்டிப்பாக பின்பற்ற வேண்டிய ஒன்றாகவோ மாறி விட்டது .
முதல் குழந்தை பெற்ற போது ( 90 களில் ) தண்ணீர் தாகத்தால் என் பெரிய அக்கா பட்ட துன்பத்தை நேரில் பார்த்திருக்கிறேன். முதல் இரண்டு வாரங்கள். மிகப் பெரிய அவஸ்தை. ஒரு நாளைக்கு மீறிப் போனால் ஒரு டம்ளர் தண்ணீர் தான் கிடைக்கும்.
நாட்கள் கழிந்த பின் அவளிடம் மெதுவாய் கேட்டேன், எப்படி சமாளித்தாய் என்று. அம்மா குளிக்க வைக்கும் போது தலையோடு தண்ணீர் ஊற்றுவாள். அப்போது அதில் கொஞ்சம் தெரியாமல் குடித்துக் கொள்வேன் என்று சொன்னாள்.
பெண்களுக்கு பாதுகாப்பற்ற நாடுகளில் இந்தியாதான் முதலிடம். பெண்கள் மீதான குற்றங்களுக்கு வேடிக்கை பார்க்காமல் ஒன்றுபட்டு போராடுவோம்! என்ற கோரிக்கைகளோடு, பெண்கள் குழந்தைகள் மீதான பாலியல் வக்கிரத் தாக்குதலுக்கு எதிரான கண்டன ஆர்ப்பாட்டம், பெண்கள் விடுதலை முன்னணியின் சார்பில் கடந்த 04.08.2018 அன்று, தருமபுரி மாவட்டம் பென்னாகரம் டெம்போ நிறுத்தம் அருகில் நடைபெற்றது.
தோழர் பழனியம்மாள் தலைமையில் நடைபெற்ற இந்த ஆர்ப்பாட்டத்தில், புரட்சிகர மாணவர் – இளைஞர் முன்னணி மாவட்ட அமைப்பாளர் தோழர் அன்பு மற்றும் மக்கள் உரிமை பாதுகாப்பு மையத்தின் வழக்கறிஞர் ஜானகிராமன் ஆகியோர் பங்கேற்று உரை யாற்றினர்.
முன்னணியாளர்கள் தமது உரையில், ”காஷ்மீரில் 8 வயது ஆசிபா , அயனாவரத்தில் 11 வயது சிறுமி, புதுக்கோட்டையில் 17 வயது சிறுமி, அரியானாவில் வேலை கேட்டு சென்ற இளம்பெண் என சிறுமிகளையும், பெண்களையும் 10, 20, 40 பேர் சேர்ந்து குதறும் கொடூரம் தினந்தோறும் நடக்கிறது. செய்திகளைக் கேட்டாலே நெஞ்சம் பதறுகிறது.
எந்த மிருகமும் கூட்டு வல்லுறவில் ஈடுபடுவதில்லை. அவற்றை விடவும் மோசமானவனாக மனிதன் தாழ்ந்து போகக் காரணம் என்ன? 20 வயது கூட நிரம்பாத இளைஞனும், 60 வயதைத் தாண்டிய கிழவனும் சேர்ந்து சூறையாடுகிறார்களே யார் இவர்கள்? ஏன் இப்படி நடந்து கொள்கிறார்கள்? எந்தக் கேள்விக்கும் பதில் தேடாமல், குழந்தைகளையும், பெற்றவர்களையும் எச்சரிக்கையாக இருக்கச் சொல்லி விளம்பரம் போடுவது அயோக்கியத் தனமில்லையா?
பெண்கள் வாழத்தகுதியற்ற நாடுகளில் இந்தியா தான் முதலிடம் என்பதற்கு இந்த சம்பவங்களை விட வேறு சாட்சி என்ன வேண்டும்? எச்ச ராஜா கும்பல் இது பற்றி வாய் திறக்க மறுப்பது ஏன்? கோவிலுக்குள் வைத்து வல்லுறவு செய்யும் இந்துமத வெறியர்கள், பாவமன்னிப்பு கேட்க சென்ற பெண்ணைச் சீரழிக்கும் பாதிரிகள், ஒடுக்கப்பட்ட பெண்களைச் சூறையாடும் ஆதிக்க சாதிவெறிக் கும்பல் என ஆணாதிக்க, காமவெறி நிரம்பி வழியும் மூளைகளைத்தான் சாதி, மதங்கள் உருவாக்கி வருகின்றன. பெண்கள் என்றாலே நுகர்ந்து தள்ள வேண்டிய இன்பம் தரும் பண்டம் என்ற வெறியை உருவாக்கும் இன்டர்நெட், ஸ்மார்ட் போன் வடிவத்தில் சனியன் சட்டைப்பையில் உட்கார்ந்திருக்கிறது.
ஆபாசச் சீரழிவுகளைத் தடுக்க மறுக்கும் அரசிடம், சாராயக் கடைகளை நடத்தும் அரசிடம் கெஞ்சிக் கூத்தாடினால் என்ன நடக்கும்? வீதி, வீதிக்கு, வாசலுக்கு வாசல் சி.சி.டி.வி. கேமரா வைக்கச் சொல்லுவான்.
வீதியில் கேமரா வைப்பதால் சிந்தனை சீரழிவதைத் தடுக்க முடியுமா? கேப்பையில் நெய் வடிகிறது என்பதை நம்பும் கேனைகளாக எத்தனை நாட்களுக்கு இருக்கப் போகிறோம்? சாராய போதையில் தன்னை மறந்து, இண்டர்நெட் காம வெறியில் திளைத்து சமூகத்தின் கேடுகளாக மாறுவது நின்றுவிட்டால், எல்லாரும் சிந்திக்க ஆரம்பித்தால் என்ன நடக்கும்? கார்ப்பரேட் கம்பெனிகள் அடிக்கும் கொள்ளையை, காவிக்கூட்டம் நடத்தும் கலவரங்களைக் கேள்வி கேட்கும் திறன் மக்களின் மூளைகளுக்கு வந்துவிடும். அப்படி நடந்து விடாமல் தடுக்கத்தான் எல்லா அசிங்கங்களையும் அரசே பாதுகாத்துக் கொண்டிருக்கிறது.
பெண்களை இழிவுபடுத்தி சிதைக்கும் ஆணாதிக்கத்தை, பாலியல் வக்கிரத்தை உருவாக்கிப் பரப்பும் சாதி – மத பிற்போக்கினையும், நுகர்வு வெறியை – காமவெறியைத் தாண்டிவிடும் ஆபாசக் குப்பைகளையும் ஒழிக்காமல், எந்த வீட்டிலும் தாய், மகள், மனைவி, சகோதரி என யாரையும் பாதுகாக்க முடியாது. வலுவான சட்டம், கடுமையான தண்டனை எதுவும் நிரந்தரத் தீர்வாகாது என்பதை உணர்வோம்!
1 of 6
பிற்போக்கு, ஆபாசக் குப்பைகளை ஒழித்து, பெண்ணை சக மனுசியாக மதிக்கும் புதிய வகைப்பட்ட, சமத்துவமான பண்பாட்டை உருவாக்க, அனைவரும் போராட்டக்களத்தில் கரம் கோர்ப்போம்! பல இலட்சம் பேர் கூடிய மெரீனா போராட்டத்தில் பெண்கள் பாதுகாப்பாக இருந்தார்கள். பல மாதம், வருடம் என்று நீண்ட எல்லாப் போராட்டங்களிலும் பெண்கள் பாதுகாப்பாகவே இருந்தார்கள். ஆம், போராட்டங்களே பெண்களை, சமூகத்தைப் பாதுகாக்கும். வாருங்கள் போராடுவோம்!” என அறைகூவல் விடுத்தனர்.
அர்த்தம் தெரியாமல் இந்த உலகத்தில் பல காரியங்களை நாம் செய்து கொண்டிருக்கிறோம். அர்த்தம் இல்லாமலும் பல காரியங்களைச் செய்துகொண்டிருக்கிறோம்.
பூனை குறுக்கே வந்துவிட்டது என்பதற்காக புறப்பட்ட பயணத்தைத் தள்ளி வைக்கிறவர்கள் உண்டு. பல்லி விழுந்து விட்டது என்பதற்காக பஞ்சாங்கத்தைப் புரட்டிக் கொண்டிருக்கிறவர்கள் உண்டு.
பகுத்தறிவு சிந்தித்துச் செயல்பட வைக்கும். என்ன செய்கிறோம் என்பதை தெளிய வைக்கும். ஏன் செய்கிறோம் என்பதையும் புரிய வைக்கும்.
அளவுக்கு மீறின சகுன நம்பிக்கைகள் இருக்கிறது பாருங்கள்… அதோடு பயமும் சேர்ந்து கொள்ளுமானால் அவ்வளவுதான். மனிதனின் மனநிலை பாதிக்கப்படும். இது மனவியல் நிபுணர்களின் கருத்து.
ஒருத்தருக்கு ஏழாம் நம்பர்தான் ராசியான நம்பராம். ஏழாம் தேதிதான் எந்தக் காரியத்தையும் ஆரம்பிப்பார். ஏழு எழுத்து வருகிற மாதிரி பெயரை மாற்றி வைத்துக் கொண்டார். ஏழு மணிக்குத்தான் தினமும் எழுந்திருப்பார். ஏழாம் நம்பர் வீட்டில்தான் குடியிருப்பார். கல்யாணம்கூட ஏழாம் தேதிதான் பண்ணிக் கொண்டார்.
அவர் ஒருநாள் குதிரைப் பந்தயத்துக்குப் போனார். குதிரைகளின் பெயரையெல்லாம் பார்த்தார். ஒரு குதிரையின் பெயர் ஏழு எழுத்தில் இருந்தது. ஏழுதானே இவருக்கு அதிர்ஷ்ட நம்பர். அதனால் உடனே அந்தக் குதிரையின் மேல் பணத்தைக் கட்டினார். பந்தயம் நடந்தது. அவர் சொன்னார் சோகமாக: நான் பணம் கட்டின அந்தக் குதிரை ஏழாவதா வந்து சேர்ந்தது!
இப்படி சகுணங்களும், மூட நம்பிக்கைகளும், சம்பிரதாயங்களும் நம்மைக் கோமாளிகளாக்கி விடுகின்றன. அப்படி ஆகிவிடக் கூடாது என்கிற நல்லெண்ணத்தில் அருமை நண்பர் மஞ்சை வசந்தன் அவர்கள் சம்பிரதாயங்கள் பற்றி அரிய செய்திகள் பலவற்றை இந்த நூலிலே ஆய்வு செய்து தந்திருக்கிறார். – தென்கச்சி கோ. சுவாமிநாதன்
செவ்வாய், வெள்ளி, புதன், சனி கிழமைகளின் எண்ணெய்த் தேய்க்கும் சம்பிரதாயத்தில் தொடங்கி, ஒரு வீட்டிலிருந்து இன்னொரு வீட்டிற்கு விளக்கு செல்வது வரை 100 வாழ்வியல் நடப்புகளை அக்குவேறு ஆணிவேராகப் பிய்த்து எடுக்கிறார் நூலாசிரியர். மரத்துப் போய்விட்ட மனிதத் தோல்களுக்கு தகுந்த தார்க்குச்சிகளும் இதில் உண்டு. – கலி.பூங்குன்றன்
முன்னோர்கள் சொல்லிவிட்டார்கள் என்பதற்காக அதை அப்படியே ஏற்றுக்கொள்வதும் தவறு; முன்னோர்கள் சொன்னவை அனைத்தும் மூடத்தனமானவை என்று ஏற்றி எறிவதும் தவறு. எதையும் ஏன் என்று ஆராய்ந்து சரியென்றால் மட்டும் ஏற்க வேண்டும் என்பதே அறிவிற்கு அழகு. மரபுவழியாக எவ்வளவோ செயல்களைக் காரணம் புரியாமல் கண்மூடித்தனமாகப் பின்பற்றி வருகிறார்கள். சரியா? தேவையா? பயன் என்ன? பாதிப்பு என்ன? என்பதை ஆராய்வது இல்லை.
‘முன்னோர்கள் செய்தார்கள் நாமும் செய்ய வேண்டும்.’ முடிவு எளிதாகிவிடுகிறது. அம்முடிவின்படி பொருள் விரையம், பொழுது விரையம், உழைப்பு விரையம் என்பதையெல்லாங்கூட பொருட்படுத்தாமல் எப்படியும் செய்து முடிக்கின்றனர். காரணம் புரியாமல் கடமையாகச் செய்யப்படுவதால், அது அர்த்தமற்ற சடங்காக மட்டுமே அமைந்து போகிறது. பல பயித்தியக்காரச் செயல்களாகக் கூட பரிணாமம் பெற்று விடுகின்றன. – மஞ்சை வசந்தன்
***
பார்ப்பன இந்துமதம் உருவாக்கி வளர்த்த சம்பிரதாயம், சடங்குகளும், தற்போது, ஹீலர் பாஸ்கர் வகையறாக்கள் பரப்பிவரும் இலுமினாட்டி சதிக்கருத்துகளையும் ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால் இரண்டும் மூடநம்பிக்கைகள் என்ற வகைப்படுத்தலில் ஒன்று சேர்கின்றன.
மரபுவழியாகக் கடைபிடிக்கப்பட்டு வந்த பழக்கவழக்கங்களே மிகவும் சரியானதென்றும்; நவீன அறிவியலை மறுதலித்து, இயற்கைக்குத் திரும்புதல் என்ற பெயரில் ஹீலர் பாஸ்கர் மற்றும் பாரிசாலன் வகையறாக்கள் வைக்கின்ற வியாக்யானங்கள் அபத்தமானவை என்பதை புரிந்துகொள்வதற்கும் இந்நூல் உதவி புரியும்.
இன்றும் நம் மக்கள் அன்றாட வேலை தொட்டு, குடியிருக்கும் வீடு வரை எண்ணிறந்த முட்டாள்தனங்களை பின்பற்றி வருகின்றனர். அதற்காகவே பெரும் பணத்தையும் செலவழிக்கின்றனர். இவற்றை எதிர்த்தும், அம்பலப்படுத்தியும் மக்களிடையே பிரச்சாரம் செய்து விழிப்பூட்டுவதற்கும் இந்நூல் உதவும்.
ராஜினாமா செய்த பத்திரிகையாளர்கள்: (இடமிருந்து) மிலிந்த் கொண்டேகர், புன்ய பிரசுன் பாஜ்பாய் மற்றும் அபிசார் சர்மா.
தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்த முன்னணி ஊடக முதலாளிகளும், பத்திரிகையாளர்களும் நரேந்திர மோடியுடன் ஒரு ரகசிய சந்திப்பை நிகழ்த்திவிட்டு திரும்பியிருக்கின்றனர்.
‘முதல்வர், ஆளுநர், பிரதமர் போன்றோரை பத்திரிகையாளர்கள் இப்படி சந்திப்பது நடைமுறையில் இருப்பதுதான். சமீபத்தில் கூட தமிழக ஆளுனர் பன்வாரிலால் புரோஹித்தை சில பத்திரிகையாளர்கள் சந்தித்தனர். அது ஒன்றும் பிரஸ் மீட் அல்ல. அதிகாரப்பூர்வமற்ற சந்திப்புதான். பிரதமர் உடனான சந்திப்பும் அத்தகையதே’ என்று டெல்லி சென்று வந்த பத்திரிகையாளர்கள் சொல்லி வருகின்றனர்.
இது அதிகாரப்பூர்வமற்ற சந்திப்பு என்றால், புகைப்படங்கள் வெளியானது எப்படி? அதிகாரப்பூர்வமான சந்திப்பு என்றால், புகைப்படங்களை பிரதமர் அலுவலக அமைச்சகம் வெளியிடாமல், பா.ஜ.க-வினர் வழியாக ரகசியமாக பகிரப்படுவது எதனால்? மேலும், பிரதமருடன் பத்திரிகையாளர்கள் ‘அதிகாரப்பூர்வமற்ற’ வகையில் பேசுவதற்கு என்ன இருக்கிறது? ட்விட்டரில் யாராவது தங்களை பாராட்டினால் கூட அதை பகிர்ந்து பெருமைப்பட்டுக் கொள்ளும் தமிழ் பத்திரிகையாளர்கள், பிரதமரை சந்தித்ததைப் பற்றி ஏன் ஒரு வரி கூட எழுதவில்லை? ஏன் ஒரு புகைப்படத்தைக் கூட வெளியிடவில்லை? ஊடக முதலாளிகள் கூட, பிரதமர் உடனான சந்திப்பு குறித்து தத்தமது ஊடகங்களில் புகைப்படம் வெளியிட்டுக் கொள்ளாதது ஏன்?
ஆகவே, இந்த சந்திப்பில் வெளிப்படையாக என்ன பேசப்பட்டது என்பதற்கு அப்பால், தமிழக ஊடக மனநிலையை தங்களுக்கு இசைவாக மாற்றி அமைக்கும் மறைமுகமான நோக்கம் இருக்கிறது. நீங்கள் வேண்டுமானால், ‘பிரதமரே கூப்பிட்டுவிட்டார்’ என்று நினைக்கலாம். மோடி என்ன மோடுமுட்டியா? இந்த சந்திப்பை எப்படி அறுவடை செய்து கொள்ள வேண்டும்? இதன் விளைவு என்னவாக இருக்க வேண்டும் என்பதை திட்டமிடாமலா நாடாளுமன்ற கட்டடத்துக்கு அழைத்து ராஜ உபசாரம் செய்வார்?
பொதுவாக ‘தமிழ்நாடு வட இந்தியா போல் அல்ல… நாங்கல்லாம் வேற மாதிரி’ என்ற பெருமிதம் இங்கே பலருக்கு இருக்கிறது. ஆனால் ஊடகத் துறையை பொருத்தவரை வட இந்தியாவில் ஒலிக்கும் குரல்கள் நம்பிக்கை தருவதாக இருக்கின்றன. அப்படி மோடி அரசின் பொய்களுக்கு எதிராக உண்மைகளை வெளிக்கொண்டு வந்த மூன்று பத்திரிகையாளர்கள் இப்போது வேலை இழப்புக்கு ஆளாகியிருக்கின்றனர்.
ABP News Network (கொல்கத்தாவைச் சேர்ந்த ஆனந்த பஜார் நிறுவனத்தின் டி.வி) நிர்வாக ஆசிரியர் மிலிந்த் கொண்டேகர், அதே தொலைக்காட்சியின் மூத்த மற்றும் புகழ்பெற்ற தொலைக்காட்சி நெறியாளர் புன்ய பிரசுன் பாஜ்பாய் ஆகியோர் ராஜினாமா செய்திருக்கின்றனர். மற்றொரு நெறியாளர் அபிசார் சர்மா கட்டாய விடுப்பில் அனுப்பப்பட்டிருக்கிறார். என்ன நடந்தது?
ஜூன் 20
மோடி நடத்தும் மன் கி பாத் நிகழ்ச்சி. சட்டீஸ்கர் மாநிலத்தை சேர்ந்த சில விவசாயிகள் அதில் பங்கேற்றனர். அதில் சந்திரமணி கவுசிக் என்ற பெண்ணும் ஒருவர். ‘’நான் என்னுடைய இரண்டு ஏக்கர் நிலத்தில் நெல் பயிரிட்டுக் கொண்டிருந்தபோது 15 ஆயிரத்தில் 20 ஆயிரம் ரூபாய் எனக்கு கிடைக்கும். அது எதற்குமே போதாது. பிறகு எங்கள் கிராமத்தை சேர்ந்த சில பெண்கள் ஒன்று சேர்ந்து சீத்தாப்பழம் பயிரிட்டோம். அதில் முன்பு கிடைத்ததை விட இரண்டு மடங்கு வருமானம் கிடைத்தது’’ என்று பேசினார்.
ஜூலை 8
ஏ.பி.பி. நியூஸ் தொலைக்காட்சியில் நாள்தோறும் இரவு 9 மணிக்கு ஒளிபரப்பாகும் பிரைம் டைம் நிகழ்ச்சி, ‘மாஸ்டர் ஸ்ட்ரோக்’. இதன் நெறியாளர் புன்ய பிரசுன் பாஜ்பாய். இந்நிகழ்ச்சியில், நெல் பயிரில் இருந்து சீத்தாப்பழ விவசாயத்துக்கு மாறிய பிறகு தன் வருமானம் இரட்டிப்பாகி விட்டது என்று பேசும்படி தனக்கு அதிகாரிகள் பயிற்சி அளித்ததாக சந்திரமணி கவுசிக் ஏ.பி.பி. செய்தி தொலைக்காட்சிக்கு பேசியிருந்தார். இதை வைத்து அன்றைய நிகழ்ச்சியை நடத்தினார் பாஜ்பாய்.
ஜூலை 9
மோடி அரசின் பொய், பித்தலாட்டம் அம்பலமாவது இது முதல்முறையல்ல என்றாலும், ‘இவ்வளவு அற்பமான பொய்களையும் சொல்லக்கூடியவர்கள்’ என்ற வகையில் இது இந்தி பேசும் மாநிலங்களில் பரபரப்பானது. காங்கிரஸ் தலைவர் ராகுல்காந்தி இந்த விவாதத்தின் இணைப்பை ட்விட்டரில் பகிர்ந்துகொண்டதும் இது மேலும் சூடு பிடித்தது.
‘’அந்தப் பெண் ஒரு பெட்டி நிறைய சீத்தாப் பழங்களை கொண்டு வந்தது கேமராவில் பதிவாகியிருக்கிறது. பிறகு ஏன் இப்படி ஊடகம் முழு பொய் சொல்கிறது?” என்று கொதித்தார் நிர்மலா சீத்தாராமன். குற்றச்சாட்டையே பதிலாக சொல்லும் இந்த மேதமை பா.ஜ.க.வினரின் அடிப்படைப் பண்பு.
ஆனால் வழக்கம்போல் பா.ஜ.க. அமைச்சர்கள் இதை கடுமையாக மறுத்தார்கள். ‘’அந்தப் பெண் ஒரு பெட்டி நிறைய சீத்தாப் பழங்களை கொண்டு வந்தது கேமராவில் பதிவாகியிருக்கிறது. பிறகு ஏன் இப்படி ஊடகம் முழு பொய் சொல்கிறது?” என்று கொதித்தார் நிர்மலா சீத்தாராமன். குற்றச்சாட்டையே பதிலாக சொல்லும் இந்த மேதமை பா.ஜ.க.வினரின் அடிப்படைப் பண்பு. தகவல் ஒளிபரப்புத்துறை அமைச்சர் ராஜ்யவர்தன் ரத்தோர் ’’எதிர்க்கட்சிகளின் பொய்யான அரசியல் நிகழ்ச்சி நிரலுக்கு ஊடகங்கள் ஒத்து ஊதுவது அவமானம்” என்று பொங்கினார்.
ஜூலை 10
அமைச்சர்களின் இந்த அதிரடிக்குப் பிறகு ஏ.பி.பி. நியூஸ் மீண்டும் தன்னுடைய செய்தியாளரை சந்திரமணி கவுசிக்கின் சொந்த ஊருக்கு அனுப்பி வைத்தது. அவர் பயிற்சி அளித்து பேச வைக்கப்பட்டார் என்பதை கிராமவாசிகளின் பேட்டிகள் மற்றும் வருமானம் இரட்டிப்பு பொய் குறித்த புள்ளி விவரங்களுடன் மீண்டும் ஒரு செய்தித் தொகுப்பை ஒளிபரப்பியது. ’’நாங்கள் பொய் செய்தி வெளியிட்டதாக கூறுவோருக்கு இதுவே எங்கள் பதில்” என்று அந்த செய்தித் தொகுப்பின் இணைப்பை பகிர்ந்து கொண்டது. இதன்பிறகு வெறிப்பிடித்ததுபோல் மாறியது பா.ஜ.க. கும்பல். ‘மாஸ்டர் ஸ்ட்ரோக்’ நிகழ்ச்சி ஒளிபரப்பாகும் சமயத்தில் ஏ.பி.பி. நியூஸ் நெட்வொர்க்கின் ட்விட்டர் அக்கவுண்ட் முடக்கப்பட்டது. அந்நிகழ்ச்சி வரும் நேரத்தில் டி.வி. திரை கருப்பானது.
‘மாஸ்டர் ஸ்ட்ரோக்’ நிகழ்ச்சி ஒளிபரப்பாகும் சமயத்தில் ஏ.பி.பி. நியூஸ் நெட்வொர்க் முடக்கப்பட்டது.
ஜூலை 17
’செயற்கைக்கோள் வழியே ஒளிபரப்பாகும் ஒரு தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியையே தொந்தரவு செய்யும் அளவுக்கு வலிமைப்படைத்தவர்களுக்கு நன்றி” என்று ட்விட் செய்தார் பாஜ்பாய். ஆனாலும் தொலைக்காட்சி திரை கறுப்பாக மாறுவது நிற்கவில்லை.
ஜூலை 23
பாஜ்பாயின் இந்த ட்விட் அரசியலும், கவித்துவமும் நிறைந்தது.
‘’நீங்கள் தொலைக்காட்சி திரையை கறுப்பாக்குங்கள். ஆனால், நாங்கள் அதை ஒரு கரும்பலகையாக்கி, அதிகாரத்துக்கு எதிரான உண்மையை எழுதுவோம்”
ஜூலை 30
‘தி பிரிண்ட்’ இணையதள பத்திரிகையாளர் குமார் அன்சுமன், ‘’ ‘மாஸ்டர் ஸ்ட்ரோக்’ நிகழ்ச்சியை தடுக்கிறார்கள் என்ற செய்தியை ஆரம்பத்தில் நான் நம்பவில்லை. இதோ ஆதாரம். இதற்கு ‘டாடா ஸ்கை’ நிறுவனத்தின் பதில் என்ன?” என்று கேட்டு‘டாடா ஸ்கை’ நிறுவனத்தை டேக் செய்தார். பலர் இதை பின்பற்றி எழுதினார்கள். இதற்குப் பதில் அளித்த டாடா ஸ்கை ‘’எங்கள் தரப்பில் பிரச்னை இல்லை. ஏ.பி.பி. நியூஸின் ஒளிபரப்பு பிரிவில் ஏதேனும் சிக்கல் இருக்கக்கூடும்” என்று பதில் சொன்னது. ஏர்டெல் டி.டி.ஹெச். சேவையை டேக் செய்து கேட்கப்பட்ட இதே கேள்விக்கும் அந்நிறுவனம் இதே பதிலைதான் சொன்னது.
‘’நீங்கள் தொலைக்காட்சி திரையை கறுப்பாக்குங்கள். ஆனால், நாங்கள் அதை ஒரு கரும்பலகையாக்கி, அதிகாரத்துக்கு எதிரான உண்மையை எழுதுவோம்”
ஆகஸ்ட் 2
ராஜ்தீப் சர்தேசாய், ‘’கடந்த 10 நாட்களுக்கும் மேலாக ‘மாஸ்டர் ஸ்ட்ரோக்’ நிகழ்ச்சி ஒளிபரப்பாகும் நேரத்தில் டி.வி. திரை மின்னல் அடித்தது போல வந்து வந்து போகிறது அல்லது முழுவதுமாக கருப்பாகிறது. அரசு அதிகாரத்தை ஊடகங்களை ஒடுக்குவதற்கு பயன்படுத்தும் இந்த போக்கு மிக மோசமான நிலைக்கு சென்று கொண்டிருக்கிறது. ஆனால், இதுகுறித்து வாய்திறந்து பேச ஒருவரும் தயார் இல்லை – ஏ.பி.பி. நியூஸ் சேனல் தரப்பிலும் கூட” என்று ட்விட் செய்தார்.
இதே நாளில்தான் ஏ.பி.பி. நியூஸ் நிறுவனத்தின் நிர்வாக ஆசிரியர் மிலிந்த் கொண்டேகர், தனது 14 ஆண்டு கால பணியில் இருந்து ராஜினாமா செய்தார். அடுத்த நாள் நெறியாளர் புன்ய பிரசுன் பாஜ்பாய் ராஜினாமா செய்தார். அபிசார் சர்மா என்ற மற்றொரு பத்திரிகையாளர் நீண்ட விடுப்பில் அனுப்பப்பட்டார்.
இதில் அபிசார் சர்மா எங்கிருந்து வந்தார்? அவர் என்ன செய்தார்?
ஜூலை 30
ஏ.பி.பி. தொலைக்காட்சியின் மற்றொரு நெறியாளர் அபிசார் சர்மா ’ஆஜ் கி படி கபர்’ என்ற தன்னுடைய விவாத நிகழ்ச்சியை நடத்திக் கொண்டிருந்தார். ஜூலை 29-ஆம் தேதி உ.பி. மாநிலம் சுல்தான்பூரில் கூட்டம் நிறைந்த ஓர் உணவகத்தில் துப்பாக்கியுடன் நுழைந்து ஒருவர் 3 பேரை சுட்டுவிட்டார். அன்றைய நாளில் நரேந்திரமோடி உ.பி-யில்தான் இருந்தார். ’’உ.பி.யின் சட்டம் ஒழுங்கை மேம்படுத்துவது குறித்து மோடி பேசுகிறார். பல்லாயிரம் கோடி முதலீடுகள் பற்றி பேசுகிறார். ஆனால், அவர் இதை பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதுதான், அதே உ.பி.யில் பட்டப்பகலில் சுல்தான்பூரில் ஒரு ஹோட்டலில் துப்பாக்கி சூடு நடந்து மூன்று பேர் சுடப்பட்டார்கள்” என்று தன் நிகழ்ச்சியில் பேசினார் அபிசேக்.
உடனே, ஏ.பி.பி. தொலைக்காட்சியின் தலைமை நிர்வாக இயக்குனர் அடிதிப் சர்க்கார் கடும் கோபத்துடன் தன் அறையில் இருந்து வெளியில் வந்தார். ’’சுல்தான்பூர் துப்பாக்கிச் சூட்டுக்கும் மோடிக்கும் என்ன சம்பந்தம்? உடனே நிகழ்ச்சியில் இருந்து அபிசார் சர்மா வெளியேற்றப்பட வேண்டும்” என்று செய்தித் தளத்தில் நின்றபடி கத்தினார். ’’லைவ் நிகழ்ச்சியில் இருந்து நெறியாளரை வெளியேற்ற இயலாது” என அவரிடம் மிலிந்த் கொண்டேகர் போராடி அழைத்துச் சென்றார்.
இதன்பிறகு மிலிந்த் கொண்டேகருக்கு அழுத்தம் மேலும் அதிகமானது. புன்ய பிரசுன் பாஜ்பாய், அபிசார் சர்மா ஆகிய இருவரையும் வேலையை விட்டு நீக்க வேண்டும் என்ற அழுத்தம் அதிகரித்தது. ஆனால், இதற்கு மிலிந்த் ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. மாறாக அவர் ராஜினாமா செய்தார். இதைத் தொடர்ந்து பாஜ்பாய் ராஜினாமா செய்தார். அபிசார் சர்மா நீண்ட விடுப்பில் அனுப்பி வைக்கப்பட்டார்.
ஜூலை 31
டெல்லி இந்தி அகாடமி என்ற அமைப்பு தன்னை இந்த ஆண்டின் சிறந்த பத்திரிகையாளர் என கௌரவப்படுத்திருக்கிறது என்பதை எழுதிய அபிசார் சர்மா, அந்த அமைப்புக்கு தான் எழுதிய பதிலையும் வெளியிட்டார்.
‘’என்னுடைய பார்வையில் இதழியல் என்பது ஒரு தரப்புதான். ஆம்… அது எதிர்த்தரப்பு. அதிகாரத்துக்கும், ஒடுக்கப்பட்டோருக்கும் இடையிலான இந்த சண்டையில் நடுநிலை என்பது பொருளற்றது. அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள் கேள்வி கேட்கப்பட வேண்டும். பதில் சொல்லும் கடமை அவர்களுக்கு இருக்கிறது. கேள்விகளுக்கு அஞ்சுகிற; கேள்வி கேட்போரின் குரல்களை ஒடுக்குற நபர்கள் அதிகாரத்தில் இருக்கும்போது நடுநிலை என்பது கேலிக்கூத்தானது. இந்தச் சூழலில் நடுநிலையாக செயல்பட்டால், அது பலவீனமானவர்களை மேலும் பலவீனப்படுத்தி, வலிமையானவர்கள் தப்பிக்க வழிவகுக்கும். ஊடகங்களை ஒழித்துக்கட்ட கங்கனம் கட்டிக்கொண்டு திரியும் ஓர் அரசு அதிகாரத்தில் இருக்கும் இந்நாட்களில் என்னுடைய கருத்து மேலும் பொருத்தமானதாக இருக்கிறது. அதிகாரம் என்பது பொறுப்புணர்வுடன் இணைந்திருக்க வேண்டியது என்பதை அதிகாரத்தில் உள்ளோர் உணர்ந்துகொள்ள வேண்டும்”
ஏ.பி.பி. – ஆனந்த பஜார் பத்திரிகை குழுமத்தை சேர்ந்த தொலைக்காட்சி. ஆனந்த பஜார், முன்னணி பெங்காலி நாளிதழ். இதே குழுமத்தில் இருந்து வெளிவரும் ஆங்கில பத்திரிகையான ‘தி டெலிகிராஃப்’, மோடி அரசின் மீது கூர்மையான விமர்சனங்களை தொடர்ந்து முன்வைத்து வருகிறது. ஏ.பி.பி. தொலைக்காட்சிக்கு இப்படி ஒரு இமேஜ் இல்லை என்றபோதிலும், பா.ஜ.க.வினர், ஊடகங்களை தங்கள் முழு கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்க எந்த எல்லைக்கும் செல்வார்கள் என்பதற்கு இது ஓர் உதாரணம். கௌரி லங்கேஷ் படுகொலைக்கு முன்பே இந்த ஊடகத் தணிக்கை தொடங்கிவிட்ட நிலையில், தேர்தல் நெருங்கிவரும் வேளையில் மனநோயாளியின் பதற்றத்துடன் ஊடகங்களின் குரல்வளையை நெறிக்கிறது மோடி அரசு.
ஏ.பி.பி. தொலைக்காட்சியின் மூன்று பத்திரிகையாளர்களுக்கு ஏற்பட்டுள்ள இந்த நெருக்கடியை அவர்கள் எப்படி எதிர்கொண்டார்கள் என்பது முக்கியமானது. அவர்கள் பம்மி பதுங்கவில்லை. ஓடி ஒழியவில்லை. நேரடியாக, தங்கள் ஊடகங்கள் வழியாகவே அதை எதிர்கொண்டிருக்கிறார்கள். எதற்கு எடுத்தாலும், ‘வட இந்தியாவை ஒப்பிடும்போது தமிழ்நாடு எவ்வளவோ பரவாயில்லை’ என்று சொல்வது தமிழ் ஊடக உலகின் வழக்கம். ஊடக கருத்து சுதந்திர தாக்குதலை எதிர்கொள்ளும் இந்த விஷயத்தில் வட இந்திய பத்திரிகையாளர்கள் பல படிகள் முன் நிற்கின்றனர். மிகவும் சுய மரியாதையுடன், ஊடக நெறிகளில் இருந்து விலகாது தங்கள் பணியை செய்துள்ளனர்.
அதிகாரத் தாழ்வாரங்களில் இருந்து அழுத்தம் வருகிறது என்று தெரிந்த அடுத்த நொடியே படுகேவலமான முறையில் அடிபணிந்து செல்வது தமிழ் ஊடக வழக்கம். கோவையில் இயக்குனர் அமீர் கலந்துகொண்ட விவாத நிகழ்ச்சியில் பா.ஜ.க.வின் அடாவடி, அதை அப்படியே ஒளிபரப்பியதால் புதிய தலைமுறை மீது வழக்கு, அரசு கேபிளில் சேனலின் வரிசை மாற்றம்… என்ற நிலை ஏற்பட்டபோது, ‘தமிழ்நாடு அரசின் அடக்குமுறை’ என நாள் முழுவதும் புதிய தலைமுறையில் செய்தி வெளியிட்டார்கள். ‘பரவாயில்லையே’ என நினைத்தால், அடுத்த சில நாட்களுக்கு எடப்பாடி காலடியில் வைத்த கேமராவை எடுக்கவே இல்லை. எடப்பாடி ஆய் போனால் கூட லைவ். இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு ஓவராக சவுண்ட் விட்டு, அடுத்த நாள் வீரமாக சென்று காலில் விழுவதற்கு இவர்கள் வெட்கப்படுவதே இல்லை.
‘’என்னுடைய பார்வையில் இதழியல் என்பது ஒரு தரப்புதான். ஆம்… அது எதிர்த்தரப்பு. அதிகாரத்துக்கும், ஒடுக்கப்பட்டோருக்கும் இடையிலான இந்த சண்டையில் நடுநிலை என்பது பொருளற்றது. அதிகாரத்தில் இருப்பவர்கள் கேள்வி கேட்கப்பட வேண்டும். பதில் சொல்லும் கடமை அவர்களுக்கு இருக்கிறது. கேள்விகளுக்கு அஞ்சுகிற; கேள்வி கேட்போரின் குரல்களை ஒடுக்குற நபர்கள் அதிகாரத்தில் இருக்கும்போது நடுநிலை என்பது கேலிக்கூத்தானது. – அபிசார் சர்மா
அதே புதிய தலைமுறையில் சபரிமலை அய்யப்பன் கோயில் விவகாரத்தில் ஒரு கவிதையை சொன்னதற்காக கார்த்திகேயன் என்ற நெறியாளர் மீது பா.ஜ.க., இந்து முன்னணி கும்பல் மோசமான தாக்குதலை செய்தது. ’அவரை பணி நீக்கம் செய்ய வேண்டும்’ என்று வெளிப்படையாக நிர்பந்தித்தது. கருத்து சுதந்திரத்துக்கு எதிரான வெளிப்படையாக இந்த மிரட்டலை எதிர்த்துக் கேட்க, தண்டிக்க எந்த ஒரு குரலும் எழவில்லை. ’தமிழ் ஊடகங்களில் நக்சல் ஊடுருவல்’ என்று போகிற இடம் எல்லாம் சொல்லிவருகிறார் மத்திய அமைச்சர் பொன்.ராதாகிருஷ்ணன். எஸ்.வி.சேகர் வீட்டில் கல் எறிந்த சம்பவத்தின்போது, ஒட்டுமொத்த பத்திரிகையாளர்கள் சார்பாக சேகரிடம் மன்னிப்புக் கேட்ட எலைட் லிபரல் பத்திரிகையாளர்கள், இந்த நக்சல் குற்றச்சாட்டு குறித்து இதுவரை வாய் திறக்கவில்லை.
ஏ.பி.பி. நியூஸ் தொலைக்காட்சியில் இருந்து பத்திரிகையாளர்கள் வெளியேற்றப்பட்டிருக்கும் இந்நிகழ்வு வட இந்தியாவுடன் முடியப்போவது இல்லை. தங்களுக்கு இணக்கமாக செயல்படாத அனைத்து பத்திரிகையாளர்கள் மீதும் இந்த அடக்குமுறை நீட்டிக்கப்படும். தமிழ் ஊடக முதலாளிகள் மோடியின் கண்ணசைவுக்காக காத்திருக்கும் நிலையில், ராஜாவை விஞ்சிய ராஜ விசுவாசத்துடன், உத்தரவுகளை நிறைவேற்ற தயங்க மாட்டார்கள். தேர்தல் நெருங்கும் வேலையில் இங்கே வெட்டி வீழ்த்துவதற்கான புதிய இலக்குகள் உருவாக்கப்படலாம். ஆகவே, தங்களையும், தங்கள் துறையையும் காவி இருள் சூழ்ந்து வருகிறது என்ற உண்மையை உணர்ந்து சுய மரியாதையுடன் வினையாற்ற வேண்டியது ஊடகவியலாளர்களின் கடமை.
பாரி சாலன் இலுமினாட்டிகளை எப்படி கண்டு பிடிக்கிறார் ? பாகம் 1
தங்களது புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்ட, தங்களது அறிவிற்கு அப்பாற்பட்ட, தங்களது நம்பிக்கைகளுக்கு எதிரான ஒரு தரவையோ, ஆதாரத்தையோ, சம்பவத்தையோ எதிர்கொள்ளும் போது அவர்களது மனம் தங்களுக்கு தெரிந்த தகவல்களை வைத்து ஒரு படிவத்தை உருவாக்கிக்கொள்கிறது. அதாவது மலைபாம்பு சந்திரனை விழுங்கிவிடுகிறது.
உங்களிடம் வந்து உலகம் உண்மையில் உருண்டையானது அல்ல. மாறாக அது தட்டையானது. இந்த உண்மையை உலகில் உள்ள எல்லா அரசாங்கங்களும் சேர்ந்து நம்மிடமிருந்து மறைக்கிறார்கள் என்று ஒருவர் மிக சீரியசாக சொன்னால் நீங்கள் அவர் சொல்வதை நம்புவீர்களா?. சரி இது பரவாயில்லை.
இரண்டாம் உலகப்போரின் முடிவில் ஹிட்லர் உள்ளிட்ட முக்கிய நாஜி தலைவர்கள் தப்பி நிலவுக்கு சென்று விட்டார்கள். அவர்கள் இன்னமும் நிலவில் வசித்து வருகிறார்கள் என்று ஒருவர் உங்களிடம் வந்து சொன்னால் அவர் சொல்வதை நம்புவீர்களா? சரி வெளிநாடுகளை விடுங்கள்.
நேதாஜி விமானா விபத்தில் சாகவேயில்லை. அவர் ரஷ்யா சிறையில் அடைத்து வைக்கப்பட்டு அங்கேயே இறந்தார். நேரு உள்ளிட்ட இந்திய தலைவர்களுக்கு இது தெரியும் என்று ஒருவர் பல ஆதாரங்களை காட்டி சொன்னால் நீங்கள் நம்புவீர்களா?
“நேதாஜி விமானா விபத்தில் சாகவேயில்லை. அவர் ரஷ்யா சிறையில் அடைத்து வைக்கப்பட்டு அங்கேயே இறந்தார். நேரு உள்ளிட்ட இந்திய தலைவர்களுக்கு இது தெரியும் என்று ஒருவர் பல ஆதாரங்களை காட்டி சொன்னால் நீங்கள் நம்புவீர்களா?”
சரி தமிழக அளவில் வருவோம். முன்னாள் முதல்வர் ஜெயலலிதா அறிவிக்கப்பட்ட நாட்களுக்கு முன்பே இறந்துவிட்டார். அவரது கால்கள் வெட்டி எடுக்கப்பட்ட நிலையில்தான் அவர் புதைக்கப்பட்டார் என்று ஒருவர் பல ஆதாரங்களோடு சொன்னால் அவர் சொல்வதை நம்புவீர்களா?
சிலர் மேல் சொன்ன எல்லாவற்றையும் நம்புவார்கள். சிலர் ஒன்றிரண்டை, சிலர் எதையுமே நம்பமாட்டார்கள். மேல் சொன்னவை எல்லாம் சதி ஆலோசனை கோட்பாடுகள்(conspiracy theories) என்று சொல்லப்படும் மறைக்கப்பட்ட/திரிக்கப்பட்ட ரகசிய உண்மைகள் என்று பலராலும் நம்பப்படும்/பரப்பப்படும் கோட்பாடுகளுக்கான உதாரணங்கள்.
இவையில்லாமல் பல்லி வம்ச அரசாட்சி. வேற்றுகிரக வாசிகளின் வந்து போவது, ஸ்டான்லி குப்பிரிக் நிலவு கால்பதிப்பு என்று எண்ணற்ற அதிரி புதிரியான சதியாலோசனை கோட்பாடுகள் காற்றில் உலவுகின்றன.
மற்ற விலங்குகளை விட மனிதர்கள் பலவகையிலும் மேம்பட்ட அறிவுத்திறனை பெற்றிருக்கிறார்கள். இந்த மேம்பட்ட அறிவுத்திறனே, நம்மை உணவு சங்கிலியில் உயரத்தில் வைத்து மற்ற எல்லா ஜீவராசிகளையும் கட்டுப்படுத்தும் ஆற்றலை தந்திருக்கிறது.
மனிதர்களின் அறிவுத்திறன் பல்வேறு தளங்களில், பல்வேறு நிலைகளில் இயங்குகிறது. அதில் நமக்கிருக்கும் ஒரு முக்கியமான திறன் நமக்கு கிடைக்கும் எக்கச்சக்கமான தரவுகளை, தகவல்களை பெற்று, பகுத்து, சேமித்து பின்பு தேவையான நேரங்களில் அதை பயன்படுத்திக்கொள்ளும் சாமர்த்தியம். நாம் ஒவ்வொரு நாளும் ஏராளமான தரவுகளை, அனுபவங்களை, உணர்வுகளை சேமிக்கிறோம். இவையெல்லாவற்றையும் மூளை பெற்று, பகுத்து, சேமிக்க, பின்பு அதை விரைவாக தேவையான பொழுது எடுத்து பயன்படுத்த, நாம் பரிணாமத்தில் ஒரு திறனை(skill) வளர்த்து கொண்டிருக்கிறோம்.
கணினி எப்படி எல்லா தரவுகளையும் 0 மற்றும் 1 என்று சேமித்து வைத்து பயன்படுத்துகிறதோ அதே போல நமது மூளையும் எல்லா தகவல்களையும் பெற்று ஒரு படிவமமாக(pattern) சேமித்து வைத்துக் கொள்கிறது. நாம் எல்லா தகவல்களையும் படிமமாகவே பெறுகிறோம், படிவமாகவே சேமித்து வைக்கிறோம். ஒரு படிவமாக இருக்கும் எல்லாமும் நமக்கு இனிமையாக ரசனைக்குரியதாக இருக்கிறது.
உதாரணத்திற்கு ஏராளமான மரங்களுக்கிடையில் நீங்கள் சம்மந்தமில்லாமல் எங்கோ நின்று கொண்டிருக்கும் ஒரு புகைப்படமும், புகைப்படத்தின் ஒரு ஓரத்தில் நீங்கள் நிற்க உங்களுக்கு பின் வரிசையாக மரங்களிருக்கும் வகையில் படம் பிடிக்கப்பட்ட ஒரு புகைப்படமும் இருந்தால் உங்களுக்கு எது பிடிக்கும்? இரண்டாவதுதான் இல்லையா? ஏனென்றால் இரண்டாவதில் ஒரு pattern இருக்கிறது.
இரண்டாவதை உங்கள் மூளை அணுகுவது எளிதாகவும், இனிமையாகவும் இருக்கிறது. அதனால் உங்களுக்கு அது பிடித்து போகிறது. நீங்கள் கிட்டார் எடுத்து வாசித்தால் உங்களுக்கே மூளை வெடித்து சிதறுவதை போல கொடூரமாக உள்ளது. ஆனால் கிட்டார் தெரிந்தவர் வாசித்தால் இனிமையாக இருக்கிறது. ஏனென்றால் அவரது மீட்டலில் ஒரு pattern இருக்கிறது. ஒருவகையில் எல்லா கலை வடிவங்களும் செயற்கையாக படிவங்களை உருவாக்குபவையே.
இந்நிலையில் நிஜவாழ்வில், நிஜ உலகில் நடப்பவை எல்லாம் நமது மூளையின் புரிதலுக்கு உட்பட்டேதான் நடக்குமா? நம்மால் எல்லா தரவுகளையும், தகவல்களையும் ஒரு படிவமாக்க முடியுமா? ஒரு படிவத்திற்குள் அடங்காத ஒரு தகவலை, ஒரு நிகழ்வை, ஒரு உணர்ச்சியை நமது மூளை எப்படி அணுகும்?
தெரியாத விஷயங்களை அறிவியல் ‘x’ என்று பெயரிட்டு தனக்கு தெரியாது என்று அறிவித்து விடுகிறது. ஆனால் அதுபோன்ற இயல்பு நமது மூளைக்கு கிடையாது.
நிஜவாழ்வில், நிஜ உலகில் நடப்பவை எல்லாம் நமது மூளையின் புரிதலுக்கு உட்பட்டேதான் நடக்குமா? நம்மால் எல்லா தரவுகளையும், தகவல்களையும் ஒரு படிவமாக்க முடியுமா? ஒரு படிவத்திற்குள் அடங்காத ஒரு தகவலை, ஒரு நிகழ்வை, ஒரு உணர்ச்சியை நமது மூளை எப்படி அணுகும்?
வானில் அது பாட்டுக்கு போய் கொண்டிருக்கும் மேகங்களை பார்த்து ஆடு மாடுகளை வரைய கூடியது நமது மனம்/மூளை. அதாவது படிவமற்ற மேகங்களை நமக்கு தெரிந்த உருவங்கள் மூலமாக ஒரு படிவமாக்கி உள்வாங்கி கொள்ளும் திறன்/இயல்பு நமக்கிருக்கிறது. இதன் மூலமாகவே நாம் கருணையற்ற சமரசமற்ற காலத்தின் போக்கை நாம் கொஞ்சமாவது தைரியத்தோடு அணுகுகிறோம். அதாவது எல்லாமும் எனது கட்டுப்பாட்டில், எனது புரிதலுக்குள் தான் இருக்கிறது என்னும் நம்பிக்கையில்.
இந்த நம்பிக்கை சவாலுக்கு உள்ளாகும்போது, இந்த நம்பிக்கை சோதனைக்கு உட்படும்போது என்னாகும்? நமது மூளை செயற்கையான படிவங்களை உருவாக்கி அந்த நம்பிக்கையை தற்காத்துக் கொள்ளும்.
சூரியகிரகணம் என்பது மலைபாம்பு சூரியனை விழுங்குவது என்னும் புரிதலை முன்வைத்து ஆதி கால மனிதர்கள் கிரகணத்தை குறித்து ஒரு படிவத்தை உருவாக்கியது இதன் அடிப்படையிலேயே. சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை நம்புவர்களை இதன் பின்னணியிதான் புரிந்து கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.
எம்.ஜி.ஆர் தங்கம் பஸ்பம் சாப்பிடுவாப்ல. அதுலதான் எதோ கோளாறாகி செத்தாப்ல என்னும் ரீதியில் பேசும் சதியாலோசனை கோட்பாளர்களிடம் அப்படியா ஜி கேக்கவே அதிர்ச்சியா இருக்கு..டீக்கு காசு குடுத்துடுங்க கிளம்பலாம் என்று அவர்களை கையாளலாம். அவர்கள் குழந்தைகள். சுவாரஸ்யமானவர்கள்.
தங்களது புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்ட, தங்களது அறிவிற்கு அப்பாற்பட்ட, தங்களது நம்பிக்கைகளுக்கு எதிரான ஒரு தரவையோ, ஆதாரத்தையோ, சம்பவத்தையோ எதிர்கொள்ளும் போது அவர்களது மனம் தங்களுக்கு தெரிந்த தகவல்களை வைத்து ஒரு படிவத்தை உருவாக்கிக் கொள்கிறது. அதாவது மலைபாம்பு சந்திரனை விழுங்கி விடுகிறது.
சரி. கழுதை மேய்க்கிற பையனுக்கு இவளோ அறிவா என்று பொறாமை படாமல் நாம் விலகி செல்லலாம் என்றால் அதில் ஒரு சிக்கலிருக்கிறது. அதாவது எம்.ஜி.ஆர் தங்கம் பஸ்பம் சாப்பிடுவாப்ல. அவரு அதுலதான் எதோ கோளாறாகி செத்தாப்ல என்னும் ரீதியில் பேசும் சதியாலோசனை கோட்பாளர்களிடம் அப்படியா ஜி கேக்கவே அதிர்ச்சியா இருக்கு..டீக்கு காசு குடுத்துடுங்க கிளம்பலாம் என்று அவர்களை கையாளலாம். அவர்கள் குழந்தைகள். சுவாரஸ்யமானவர்கள்.
ஆனால் காலநிலை மாற்றம் – climate change என்பது பொய், நோய் தடுப்பூசி போடவே கூடாது, actually (உண்மையில்) பெரியாரே ஒரு இலுமினாட்டி guy (ஆள்) என்னும் ரீதியில் conspiracy theory – (சதிக்கோட்பாடு)ஐ நம்பும், பரப்பும் ஆட்களிடம் நாம் கவனமாக இருக்க வேண்டும்.
ஏன் என்றால் அவர்களால் உயிரிழப்புகள் தொடங்கி சமூக குழப்பம் முதல் பல ஆபத்தான சிக்கல்கள் உருவாகும். இந்நிலையில்தான் நாம் அவர்களை புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்க வேண்டும்.
சதி ஆலோசனை கோட்பாளர்களை பற்றி மனநல நிபுணர்கள் உலகம் முழுவதும் தீவிரமான ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டிருக்கிறார்கள். பாரி சாலன் என்பவர் தனி ஆள் கிடையாது. தோப்பு.
இந்த எண்களில் உங்களால் ஒரு pattern (படிவம்) இருப்பதை கவனிக்கமுடிகிறதா? கவனித்து வையுங்கள்…
அமெரிக்க மக்கள் தொகையில் பாதிக்கு மேற்பட்டவர்கள் ஏதாவது ஒரு சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை நம்புகிறவர்களாக இருக்கிறார்கள் என்று ஆய்வு முடிவுகள் சொல்லுகின்றன.
1890 முதல் 2010 வரை New York times (நியூயார்க் டைம்ஸ்) மற்றும் Chicago tribune (சிகாகோ டிரிபியூன்) பத்திரிகைகளுக்கு வந்த 100,000-க்கு மேற்பட்ட கடிதங்களை ஆய்வுக்கு உட்படுத்தியபோது ஒன்று அல்லது அதற்கு மேலான சதி ஆலோசனை கோட்பாடுகளை வலியுறுத்திய கடிதங்களின் சதவிகிதம் மிகவும் consistent -ஆக (தொடர்ச்சியாக) எல்லா காலங்களிலும் இருந்திருப்பதை கண்டுபிடித்திருக்கிறார்கள்.
உலகளவில் முன்னணியில் உள்ள சதிக் கோட்பாடுகள்……!
அதாவது எல்லா காலங்களிலும் சதியாலோசனை கோட்பாடுகளில் மனிதர்களின் மனங்கள் ஈர்ப்பு கொண்டே இருந்திருக்கிறது. சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை நம்புகிறவர்களை வடிகட்டிய முட்டாள்கள், கோமாளிகள் என்று அறிவியலாளர்கள் ஏளனம் செய்து ஒதுக்கிவிட்டு கடந்து சென்ற காலம் முடிவுக்கு வந்திருக்கிறது.
அமெரிக்க மக்கள் தொகையில் பாதிக்கு மேற்பட்டவர்கள் ஏதாவது ஒரு சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை நம்புகிறவர்களாக இருக்கிறார்கள் என்று ஆய்வு முடிவுகள் சொல்லுகின்றன.
தகவல் தொழில்நுட்பம் நினைத்து பார்க்கமுடியாத வளர்ச்சியை அடைந்திருக்கும் இந்த காலத்தில் நல்லவையோ, கெட்டவையோ, உண்மையோ, பொய்யோ தகவல் நினைத்துப் பார்க்க முடியாத வேகத்தில் பரவுகிறது. இது சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை நம்புகிறவர்களுக்கும், பரப்புவர்களுக்கும் முன்னெப்போதும் இல்லாத வலிமையை அளித்திருக்கிறது.
அதாவது தடுப்பூசிகள் உண்மையில் நோயை தடுக்க போடப்படுபவை அல்ல மாறாக அவை நோயை பரப்பவே போடப்படுகின்றன என்கின்ற சதியாலோசனை கோட்பாளர்கள் முன்னெப்போதும் இல்லாத வகையில் இந்த தகவலை அவர்களிடம் இருக்கும் குதர்க்கமான கோமாளித்தனமான தரவுகளை வைத்து விளக்கி, ஊடகங்களில் பரப்பி ஆயிரக்கணக்கான குழந்தைகளுக்கு தடுப்பூசி போடப்படுவதை தடுத்து பின்னாட்களில் அந்த குழந்தைகளை நோயில் தள்ளி வெற்றிகரமாக சாகடிக்க முடியும்.
இதன் பின்னணியில்தான் மனநல நிபுணர்களும், மூளை நிபுணர்களும் இந்த சதி ஆலோசனை கோட்பாடுகளை நம்புகிறவர்களை குறித்தும், அதை பரப்புகிறவர்கள் குறித்தும் தீவிரமான ஆய்வில் ஈடுபட்டிருக்கிறார்கள். சதி ஆலோசனை கோட்பாடுகள் எதனால் உருவாகின்றன? அல்லது சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை ஏன் உருவாக்குகிறார்கள்? மனிதர்களுக்கு சில இயல்பான psychological (உளவியல்) தேவையும், அவசியமும் உள்ளன. அவற்றில் சில முக்கியமான தேவைகளாக கீழ் உள்ளவைகளை மனோதத்துவ நிபுணர்கள் குறிப்பிடுகிறார்கள்.
1) எல்லாவற்றையும் புரிந்துகொள்ளவும், தீர்க்கமான விடையை அடையவும் ஏற்படும் முனைப்பு (Desire for understanding and certainty)
2) எல்லாவற்றையும் கட்டுக்குள் வைக்கவும், பாதுகாப்பாக உணரவும் ஏற்படும் முனைப்பு (Desire to control and security)
3) சமூகத்தில் சிறப்பு அந்தஸ்தை கோரும் / பெறும் முனைப்பு (Desire to maintain a self image)
இந்தத் தேவையை ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு முறையில் அடைய முயற்சிக்கிறார்கள்.
அறிவியல் சார்பு, இறையியல் சார்பு, மதம் சார்பு, சாதி சார்பு, தத்துவ நிலைப்பாடுகள் சார்பு, கலைகள் சார்பு என்று பலவகையான சார்புகளை கொண்டு நாம் நமது மனதின் அடிப்படை தேவைகளை அணுகுகிறோம். அதில் ஒரு சார்புதான் சதியாலோசனை கோட்பாடுகள் மீதான நம்பிக்கை சார்ந்த சார்பு.
உலகில் நடக்கின்ற எல்லா நிகழ்வுகளையும் நம்மால் புரிந்து கொள்ள முடியாது. உதாரணத்திற்கு நீங்கள் ஒவ்வொரு முறை பிரியாணி செய்யும் போதும் அடிபிடித்து விடுகிறது. தொடர்ந்து 10 முறை இதுவே நடக்கிறது. உடனே உங்கள் மனம் அதற்கான காரணத்தை கண்டுபிடிக்கத் துடிக்கும் இல்லையா?
நீங்கள் தர்க்கபூர்வமானவர் என்றால் இனிமேல் இந்த பாத்திரத்தில் இனி பிரியாணியே செய்யக் கூடாது. இதில் செய்தாலே அடிபிடிக்கிறது என்று ஒரு காரணத்தை கண்டுபிடித்தவுடன் உங்கள் மனம் அமைதி அடையும்.
நீங்கள் மத நம்பிக்கையுள்ளவர் என்றால் கோவிலுக்கு போய் மாசக்கணக்கில் ஆகிறது. மொதல்ல வெள்ளிக்கிழமை கோவிலுக்கு போகணும். மனசே சரியில்ல. எப்ப பிரியாணி செஞ்சாலும் அடிபிடிக்கிறது என்று ஒரு விடையை அடைவீர்கள்.
கோமாளி ரஜினியின் பாபா முத்திரையை மாபெரும் இலுமினாட்டி சதியாக கப்சா விடும் நாம் தமிழர் சீமான்!
சீமானின் தம்பி என்றால் நம்ம பெரும்பாட்டனும் பெரும்பாட்டியும் நல்லா கருப்படிச்ச மண்பானையில் பிரியாணி செஞ்சு சாப்டாங்க. பிரியாணி அடிபிடிக்காம வந்துச்சு. உடம்பும் நல்லா இருந்துச்சு. எப்போ தமிழன் திராவிடத்திடம் மண்டியிட்டானோ அப்பவே அலுமினியம் டபரா வெள்ளையா இருக்குனு மண்சட்டிய கைவிட்டுட்டான். இப்போ பிரியாணி முரட்டுத்தனமா அடிபிடிக்குது என்று ஒரு விடையை கண்டுபிடிப்பார்கள்.
இதுவே பாரிசாலன் வீட்டில் பிரியாணி கருகியிருந்தால் அலுமினிய டபராவை இரண்டாம் உலகப்போரில் sausage வேக வைக்க ஜெர்மனிய சிப்பாய்கள் பயன்படுத்தியதைப் பார்த்த இலுமினாட்டிகள் இப்படியே போனால் எவர் சில்வர் வியாபாரம் படுத்துவிடும் என்று பிளான் பண்ணி நல்லவர் ஹிட்லரை வீழ்த்தி அலுமினியம் டபரா தொழில்நுட்பத்தையும் திருடி உலகம் முழுவதும் விற்று லாபம் பார்த்தார்கள் என்றும் இதற்கு இலுமினாட்டி பெரியாரும் உடந்தை. அதற்கு சாட்சிதான் பெரியாருடைய அலுமினிய மூத்திர சட்டி என்று தனது வீட்டில் பிரியாணி கருகியதற்கான விடையை கண்டுபிடித்திருப்பார்.
பிரியாணி அடிபிடித்தாலும் பாரிசாலனிடம் அதற்கொரு இலுமினாட்டி விளக்கம் உண்டு!
உண்மையில் அந்த பிரியாணி கருகியதற்கு மேல் சொன்ன எந்த காரணமுமே இல்லாமல் வேறொரு காரணம் இருந்திருக்கலாம். அல்லது காரணமே இல்லாத ஒரு random occurrence (தற்செயலான நிகழ்வு)ஆக இருந்திருக்கலாம்.
ஆனால் அதை நம் மனம் ஏற்காது. ஒரு நிகழ்வின்/சம்பவத்தின் காரண காரியத்தை புரிந்துகொள்வதின்/விடைகாண்பதின் மூலமே நமக்கு ஒரு நிலைத்தன்மை கிடைக்கிறது. அதனால் தான் நாம் அடுத்த பத்து ஆண்டுகளில் நாம் செய்ய வேண்டியதை திட்டமிட முடிகிறது.
நமது புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு சம்பவம் நடக்கும் பொழுது உதாரணத்திற்கு மலேஷியா விமானம் காணாமல் போனதை போன்ற ஒரு சம்பவம் நடக்கையில், தங்களுக்கு அதற்கான விடை தெரியவில்லை அல்லது அது தங்களுது புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்ட விஷயம் என்ற உண்மையை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதவர்கள், அந்த உண்மையை சந்திக்கும் தைரியம் இல்லாதவர்கள் பாரிசலானின் பிரியாணி டபரா தியரி போன்ற கோமாளித்தனமான கோட்பாடுகளை உருவாக்குகிறார்கள் அல்லது நம்பத் தொடங்கிக்கிறார்கள்.
நாம் எல்லாமும் நமது கட்டுப்பாட்டில்தான் இருக்கிறது என்னும் நம்பிக்கையில்தான் ஒரு சமூக ஒழுங்கோடு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம். செல்லூர் ராஜு தெர்மாகோல் அறிவியலை அடுத்த எலேக்ஷன் வரைதான் முன்னெடுப்பார் என்ற நம்பிக்கை உள்ளதால்தான் நம்மால் நிம்மதியாக தூங்க போக முடிகிறது. ஏனென்றால் தேர்தல் ஓட்டு என்னும் கட்டுப்பாடு(control) நம்மிடம் உள்ளது.
செல்லூர் ராஜு நிரந்தர மந்திரி. நம்மால் அவரை ஒன்றுமே செய்யமுடியாது என்ற நிலையில் நம் சமூகத்தில் ஏற்பட்டிருக்கும் அதிர்ச்சியையும், கையறு நிலையையும், பயத்தையும் யோசித்து பாருங்கள்.
அதிகாரம்/கட்டுப்பாடு(control) நமக்கு தைரியத்தையும் நம்பிக்கையும் சமூக ஒழுங்கையும் அளிக்கிறது. control இல்லாத போது நாம் பயம் கொள்கிறோம். இந்த பயம் நம்மை பீடித்து கொள்ளும் போது நாம் ஒரு சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை நம்ப தொடங்குகிறோம்.
அதாவது அதிகாரம்/கட்டுப்பாடு(control) நமக்கு தைரியத்தையும் நம்பிக்கையும் சமூக ஒழுங்கையும் அளிக்கிறது. control இல்லாத போது நாம் பயம் கொள்கிறோம். இந்த பயம் நம்மை பீடித்து கொள்ளும் போது நாம் ஒரு சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை நம்ப தொடங்குகிறோம்.
உதாரணத்திற்கு ஒருவர் பிறப்பு தொட்டு சாதியை பயின்று வருகிறார். தான் ஒரு மிகவும் கண்ணியமான, கம்பீரமான, கலாச்சாரமிக்க உயர் சாதி பார்ப்பன இந்து என்று தன்னை கருதி கொள்கிறார். திடீரென்று ஒரு பெரியவர் வந்து அவரை ஓத்தா ஒம்ம ஒய்யால என்று திட்டி அவரது நம்பிக்கையை கழட்டி தோரணம் கட்டுகிறார்.
அதுவரை அந்த உயர் சாதி இந்து தனது கட்டுப்பாட்டில் இருப்பதாய் நினைத்து கொண்டிருந்த அவரது நம்பிக்கைகள், வாழ்வுமுறை எல்லாவற்றையும் அடித்து நொறுக்கின்றார். இந்நிலையில் அந்த சாதி ஹிந்துவிடம் ஜி மேட்டர் தெரியுமா அந்த கிழவன் இலுமினாட்டி ஜி என்று ஒருவர் வந்து சொன்னால் அவர் உடனடியாக அதை நம்ப தொடங்குவதோடு தான் இழந்த கட்டுப்பாட்டை திரும்ப மீட்டுக் கொள்வார்.
அதாவது தனக்கு ஒரு சிக்கல் நேரும்போது, ஒரு குழப்பம் ஏற்படும்போது, பயம் தோன்றும்போது, வெற்றிடம் ஏற்படும்போது மனிதர்கள் சாதியாலோசனை கோட்பாடுகளுக்கு ஆளாகிறார்கள். For some people conspiracy theories act as a defensive mechanisms against their insecurities and limitations.
இறுதியாக, கிளு கிளுப்பு சம்மந்தப்பட்டது. பிறருக்கு தெரியாத விஷயம் எனக்கு தெரியும் என்பது ஒரு கிளுகிளுப்பான விஷயம். இதற்கு ஆட்படாத மனிதர்களே கிடையாது நான் உட்பட. இதன் அடிப்படையில்தான் கவிஞர் மனுஷ்யபுத்திரன் ஸ்டீபன் ஹூக்கிங்சின் பின்னணியே தெரியாமல் எனக்கு அவரை ரொம்ப நல்லா தெரியும் என்னும் தோரணையில் அவருக்கு இரங்கல் கவிதை எழுதினார்.
பாய்ஸ் படத்தில் செந்தில் பேசுவதாய் சுஜாதா ஒரு வசனம் எழுதி இருப்பார். “data is knowledge” (தகவல்தான் அறிவு). சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை பரப்புவர்களை கவனித்தால் பேசும்பொழுது “உங்களுக்கு இது தெரியுமா” என்று தொடர்ந்து கேட்டு ஒரு வரி தகவல்களாக சொல்லி கொண்டே இருப்பார்கள்.
தனக்கு ஒரு சிக்கல் நேரும்போது, ஒரு குழப்பம் ஏற்படும்போது, பயம் தோன்றும்போது, வெற்றிடம் ஏற்படும்போது மனிதர்கள் சாதியாலோசனை கோட்பாடுகளுக்கு ஆளாகிறார்கள்.
அதன் பொருள் உனக்கு தெரியாத தகவல் எனக்கு தெரிந்திருக்கிறது அதனால் நான்தான் லபுக்குதாஸ் என்னும் தோரணை மற்றும் உனக்கு தெரியாததை நான் தெரிந்து வைத்திருக்கிறேன் எனவே தயவு செய்து என்னை மதித்து ஏற்று கொள்ளுங்கள் என்ற ஏக்கம், இவையிரண்டையும் நீங்கள் கவனிக்கலாம்.
சில மனநல ஆய்வுகள் narcissism – சுயமோகி( a person who has an excessive interest in or admiration of themselves – எவரொருவர் தம்மைப் பற்றி அபரிதமான அக்கறை அல்லது பெருமிதங்களை கொண்டுள்ளாரோ) என்னும் மன நோய்க்கும் சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை பரப்புவர்களுக்கும், நம்புவர்களுக்கும் இருக்கும் தொடர்பை குறித்து நிறுவுகின்றன.
தங்களை மற்றவர்கள் கவனிக்க வேண்டும், தாங்கள் மற்றவர்களுக்கு தெரியாத தகவல்களை கண்டடைந்து வைத்திருக்கிறோம், தாங்கள் அறிவிலிகளை வழி நடத்தும் பொறுப்பிலிருக்கிறோம், உலகில் நடக்கும் எல்லா நிகழ்வுகளையும் முழுவதுமாய் புரிந்து கொள்ளும் ஆற்றலோடு இருக்கிறோம், தான் தன்னை போன்றே சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை நம்புவர்களோடு ஒரு குழுவாகிருக்கிறோம் என்கின்ற மிக ஆழமான விருப்பமும், ஏக்கமுமே அவர்களை சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை நோக்கி தள்ளுகிறது.
மனித மனங்களுக்கு சதியாலோசனை கோட்பாடுகள் ஏன் தேவைப்படுகிறது என்பதை பற்றி நமக்கு இப்பொழுது ஒரு புரிதலிருக்கும். சதியாலோசனை கோட்பாடுகள் எப்படி தர்க்கரீதியான வலிமையை பெறுகிறது? சதியாலோசனை கோட்பாடுகளை நம்பவேண்டிய நிலை ஏன் நம்மில் சிலருக்கு ஏற்படுகிறது? என்பதை பற்றியும் பாரிசலானையும் ஹீலர் பாஸ்கரையும் எப்படி டீல் செய்யவேண்டும் என்பதையும் அடுத்தக் கட்டுரையில் பார்க்கலாம்.
( தொடரும் )
ப. ஜெயசீலன், சமூக-அரசியல் விமர்சகர். நன்றி : தி டைம்ஸ் தமிழ்
நாடெங்கிலும் பசுப்பாதுகாவலர்களின் கும்பல் வன்முறை அதிகரித்துள்ளது. அது பற்றிய செய்திகள் அன்றாடம் வெளிவந்து கொண்டிருக்கின்றன. ஓர் முசுலீம் அல்லது தலித் ஒரு மாட்டை அழைத்துக் கொண்டு வெளியே வந்தால் அவர் மறுபடியும் வீடு திரும்ப முடிவதில்லை. அவர் மீது கும்பல் வன்முறை உடனடியாக ஏவப்பட்டு மிகவும் கொடூரமாக கொல்லப்படுகிறார்.
ஒரு பசுவையும், முசுலீமையும் ஒன்றாக பார்த்த மாத்திரத்தில் கொல்லப்படுவதால் பசு தொடர்பாக – பசுவை வளர்ப்பது, பால் கறப்பது, உழவுப் பயன்பாடு என்று – எந்த உரிமை கோரலும் ஓர் முசுலீமுக்கு எதார்த்தத்தில் மறுக்கப்படுகின்ற கால நிலைமையை நாம் அடைந்திருக்கிறோம். சமீபத்திய ஒரு புள்ளிவிவரத்தின்படி 2010 -லிருந்து எடுக்கப்பட்ட கணக்கீட்டில் 98% பசுக்காவல் கும்பல் வன்முறை கடந்த நான்காண்டுகளில் நடைபெற்றிருப்பது தெரிய வந்துள்ளது. அவற்றில் பாதிக்கப்பட்டுள்ளவர்களில் 86% பேர் முசுலீம்கள். இது குறித்த செய்திகள் உரிய ஊடக கவனம் பெற்றாலும் இந்த பிரச்சினை அதனோடு சம்பந்தப்பட்ட அரசியலிலிருந்து தொடர்பறுத்து சித்தரிக்கப்படவும், விவாதிக்கவும் படுகிறது.
” 2010 -லிருந்து எடுக்கப்பட்ட கணக்கீட்டில் 98% பசுக்காவல் கும்பல் வன்முறை கடந்த நான்காண்டுகளில் நடைபெற்றிருப்பது தெரிய வந்துள்ளது. அவற்றில் பாதிக்கப்பட்டுள்ளவர்களில் 86% பேர் முசுலீம்கள்.”
மோடி அரசுக்கெதிரான நம்பிக்கையில்லாத் தீர்மான உரையிலும் இந்த பிரச்சினையை காங்கிரஸ் தலைவர் ராகுல் காந்தி எழுப்பினார். ‘படா … படா… ஹே’ என்று மோடி பதிலளித்துக் கொண்டிருந்த அந்த பின்னிரவில் தான் ரக்பர்கான் ராஜஸ்தானின் ஆல்வாரில் அடித்துக் கொல்லப்பட்டார். தனது பேச்சில் பசுப்பாதுகாப்பு என்ற பெயரில் நடக்கும் கும்பல் வன்முறை பற்றி எந்த பதிலும் மோடி வழங்கவில்லை. இந்தத் தாக்குதல் சம்பவங்கள் உள்ளார்ந்து ஆழமான அரசியல் நெருக்கடி மற்றும் அமைப்பு நெருக்கடி பற்றிய கேள்விகளை எழுப்புகின்றன. இவை அங்கொன்றும், இங்கொன்றுமாக நடைபெறவில்லை என்பது நாம் மேலே பார்த்த கணக்கெடுப்பு விவரத்திலிருந்து தெரிந்து கொள்ள முடியும்.
இச்சம்பவங்கள் ஏன் ஒரு அரசியல் நெருக்கடி பற்றிய புரிதலை கொண்டிருக்கிறதென்றால் இவை ஒரு அரசியல் அனுசரணையுடன் நடைபெறுவதால் தான் சொல்ல முடிகிறது. ரக்பர்கான் குற்றுயிராக்கப்பட்ட பிறகு அவரை ஏற்றி சென்ற வாகனத்தை வழியில் நிறுத்திய போலீசார் சாவகாசமாக தேனீர் அருந்தியுள்ளனர். ரக்பர்கான் கொல்லப்பட வேண்டியவர் என்ற கருத்து போலீசுக்கு இருந்துள்ளதை இது காட்டுகிறது.
கடந்த ஏப்ரலில் இதே ராஜஸ்தானின் ஜெய்ப்பூரில் அடித்துக் கொல்லப்பட்ட பெக்லூகான் தனது மரண வாக்குமூலத்தில் பெயர் குறிப்பிட்ட நபர்கள் இப்போது ஜாமீனில் வெளியே இருக்கின்றனர். கோவை கலவரச் சூழலில் நாம் பார்த்தது போன்று இந்துத்துவ (பசுப்பாதுகாப்பு) கும்பலுக்கும் போலீசுக்குமிடையே ஆழமான நெருக்கம் வடமாநிலங்களில் ஏற்பட்டுள்ளது. அல்லது இந்துத்துவத்தின் நேரடி ஆதிக்கத்துக்கு கட்டுப்பட்டு போலீஸ் இயங்குகிறது என்றும் புரிந்து கொள்ளலாம்.
“ரக்பர்கான் குற்றுயிராக்கப்பட்ட பிறகு அவரை ஏற்றி சென்ற வாகனத்தை வழியில் நிறுத்திய போலீசார் சாவகாசமாக தேனீர் அருந்தியுள்ளனர். ரக்பர்கான் கொல்லப்பட வேண்டியவர் என்ற கருத்து போலீசுக்கு இருந்துள்ளதை இது காட்டுகிறது.”
இரண்டாவது இந்த சம்பவத்தை எதிர்கொள்வது பற்றிய அரசு, அதிகாரத் தரப்பு புரிதல் கூடுதல் அச்சத்தை ஏற்படுத்துவதாக உள்ளது. பசுப்பாதுகாப்பாளர்களின் கும்பல் வன்முறையை தடுக்கும் தனிச்சட்டம் கொண்டு வர வேண்டும் என்று உச்சநீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி தீபக் மிஸ்ரா கேட்டுக் கொண்டதற்கு முன்பு வரையிலும் ‘அது மாநில விவகாரம்; சட்டம் ஒழுங்கை காப்பாற்ற வேண்டியது மாநில அரசுகளின் கடமை’ என்று மத்திய உள்துறை அமைச்சர் ராஜ்நாத் சிங் கூறி வந்தார். இந்துத்துவ வன்முறை நடவடிக்கைகள் நாடு தழுவிய கவன ஈர்ப்பை பெறுவது பற்றிய எச்சரிக்கை உணர்வு அது. தமது இருப்பையும், அதிகாரத்தையும் உறுதி செய்ய சமூக முனைவாக்கத்தின் அவசியத்தை நன்குணர்ந்தவர்கள் அவர்கள்.
தலைமை நீதிபதியின் அறிவிப்புக்கு பின்னர் இரண்டு உயர்நிலைக் குழுக்களை அமைத்துள்ளது மத்திய அரசு. அதன்படி ஒன்றின் தலைவராக ராஜ்நாத் சிங்கும், இன்னொன்றின் தலைவராக மத்திய உள்துறை செயலாளரும் இருப்பார்கள். இந்த இரண்டு குழுக்களும் இந்த தாக்குதல் சம்பவங்களை ஆராய்ந்து, எடுக்கப்பட வேண்டிய நடவடிக்கைகளையும் பரிந்துரைத்து தத்தமது அறிக்கையை அமைச்சரவை குழு ஒன்றுக்கு அளிக்கும். அந்த குழு இரு அறிக்கைகளையும் சரிபார்த்து புதிதாக ஒரு அறிக்கையை தயாரித்து பிரதமருக்கு சமர்ப்பிக்கும் என்பது தான் ஏற்பாடு.
எவ்வளவு சுற்றி வளைத்து, முற்றிலும் மனமில்லாமல் பசுக் காவல் என்ற இந்துத்துவ வன்முறை வெறியாட்டத்துக்கு ஒரு ‘தீர்வை’ யோசித்திருக்கிறார்கள் என்பது தெரிய வருகிறது. இத்தனைக்கும் இந்த சம்பவங்கள் ஒரு அமைப்பு நெருக்கடியை புறநிலையில் புதிதாக தோற்றுவித்திருக்கிறது. பசுப்பாதுகாப்பு என்ற இந்துத்துவ நிகழ்ச்சி நிரல் முதற்கொண்டு குழந்தை கடத்தல் என்ற வதந்திக்கான எதிர்வினை வரையிலும் கும்பல் வன்முறை கையாளப்படுவது இந்திய சட்டநெறிகளின் செயலாக்கத்துக்கு பெருஞ்சவாலாக உருவெடுத்துள்ளது. தலைமை நீதிபதியின் திடீர் கவலை கூட இதை கருத்தில் கொண்டதாக நம்ப முடிகிறது. உண்மையில் இந்த கும்பல் வன்முறையை கட்டுப்படுத்த தனிச்சட்டம் தேவையா என்ற கேள்வியும் எழுகிறது. அரசியல் மற்றும் அமைப்பு ரீதியான ஒரு பிரச்சினைக்கு நிர்வாக ரீதியான ஒரு தீர்வை வழங்கும் பாசாங்கை தான் தலைமை நீதிபதியின் பரிந்துரை முன்வைக்கிறது. மேலும் இது போலி நிறைவை பாதிக்கப்படும் மக்களுக்கு வழங்கும் தந்திரத்தையும் கொண்டுள்ளது.
பசுவின் பெயரால் அப்பாவி மக்கள் கொல்லப்படுவதைக் கண்டித்து, அகமதாபாத்தில் நடைபற்ற ஆர்ப்பாட்டம்.
பசுக்காவல் வன்முறை கும்பல் தமது செயல்பாட்டில் முழுக்க உடன்பட்டு அதில் ஈடுபடுகிறது. தமது செயல்பாட்டின் மீது எள்ளளவும் குற்றவுணர்ச்சி அடைய வாய்ப்பில்லாத சித்தாந்த போதை ஊட்டப்பட்டுள்ளது. ஆழமான முசுலீம் வெறுப்பு அதன் இயக்குவிசை. எனவே சட்டங்களை அடுக்குவதல்ல; அரசியல் உறுதிப்பாடு மிக்க நடவடிக்கைகள் தான் முக்கியத்தேவையாகின்றன.
ஏற்கனவே இருக்கும் சட்டங்களின் மூலமே கூட இந்த கும்பல் வன்முறையை கட்டுப்படுத்த முடியும் என்று கருதுகிறார்கள் விருந்தா க்ரோவர் போன்ற மனித உரிமைகள் சார்ந்த முன்னணி வழக்கறிஞர்கள். ஆனால் அதற்கு போலீசை இந்துத்துவ நச்சுநீக்கம் செய்வது முன்நிபந்தனையாக இருக்கிறது. இந்துத்துவ நச்சுநீக்கப் பணியும், மோடியை அப்புறப்படுத்துவதும் வேறுவேறு செயல்பாடுகளா என்ன?
திருப்பூர் தாராபுரம் அருகே குண்டடம் வண்ணாம்பட்டியை சேர்ந்த விவசாயி முத்துச்சாமி. இவரது மனைவி செல்வி. இவர்களுக்கு 11 வயதில் ராஜலட்சுமி என்ற மகளும், 4 வயதில் மாணிக்க சத்திய மூர்த்தி என்ற மகனும் உள்ளனர்.
முத்துச்சாமி தனது குடும்பத்தினருடன் தாராபுரம் அருகே உள்ள கெத்தல்ரேவ் என்ற கிராமத்தில் விவசாய நிலத்தை குத்தகைக்கு எடுத்திருக்கின்றார். அங்கேயே குடிசை வீடு போட்டு குடும்பத்துடன் விவசாயத்தை பார்த்து வந்திருக்கின்றனர். உதவிக்காக தனது தந்தை வேலுச்சாமி மற்றும் தாயர் மயிலாத்தாள் ஆகியோரையும் உடன் வைத்து விவசாயம் செய்து வந்திருக்கிறார்.
பத்திரிகைகளில் வெளியான செய்தி
ஆனால் கடந்த சில ஆண்டுகளாக விவசாயம் பொய்த்து போகவே, அக்கம் பக்கத்தில் கடன் வாங்கி விவசாயம் செய்திருக்கிறார். மீண்டும் விவசாயத்திற்கு போதிய தண்ணீர் இல்லாத நிலையில் விவசாயத்தில் கடுமையான நட்டம் ஏற்பட்டிருக்கிறது.
இதையடுத்து தனது குடும்பத்தை காப்பாற்றுவதற்காக முத்துச்சாமியின் மனைவி செல்வி திருப்பூர் அருகே உள்ள பனியன் கம்பெனிக்கு வேலைக்கு சென்று அதில் வரும் வருமானத்தை வைத்து குடும்பம் நடத்தி வந்திருக்கின்றனர்.
இந்நிலையில் வங்கி மற்றும் தனி நபர்களிடம் வாங்கிய கடனை திருப்பி செலுத்த முடியாத நிலை தொடர்ந்து நீடித்திருக்கிறது. இதனால் ஏற்பட்ட நெருக்கடியில் மிகுந்த மன உளைச்சலில் முத்துச்சாமி இருந்திருக்கிறார். இதன் காரணமாக குடும்பத்திற்குள் அடிக்கடி சண்டை ஏற்பட்டிருக்கிறது.
சில மாதங்களுக்கு முன்பு கடன்காரர்கள் வந்து கடனை கேட்டு நெருக்கும் போது அவமானம் தாங்க முடியாமல், முத்துச்சாமியின் மனைவி செல்வி தனது பெற்றோர் வசிக்கும் ரங்கபாளையம் கிராமத்திற்கு சென்றிருக்கிறார்.
இதையடுத்து முத்துச்சாமி தனது தாய், தந்தை மற்றும் குழந்தைகளுடன் கெத்தல்ரேவ் என்ற கிராமத்திலேயே வசித்து வந்திருக்கிறார். ஒரு கட்டத்தில் நெருக்கடி தாங்க முடியாத நிலையில் குடும்பத்தினருடன் ஊரை விட்டு வெளியேறி விடலாம் என பேசியிருக்கின்றனர்.
குடும்பத்தோடு தற்கொலை – புகைப்படம் மங்கலாக்கப்பட்டுள்ளது)
இந்நிலையில் நேற்று இரவு வயதின் காரணமாக நடமாட முடியாத தந்தை வேலுச்சாமியை மட்டும் விட்டு விட்டு, அரசு பள்ளியில் 6ம் வகுப்பு படித்து வந்த தனது மகள் ராஜலட்சுமி, மகன் மாணிக்க சத்தியமூர்த்தி ஆகியோரை முத்துச்சாமி வீட்டிற்குள்ளே தூக்கிட்டுள்ளார்.
அதன் பின்னர் தனது தாய் மயிலாத்தாளுடன் தானும் வீட்டிற்கு வெளியில் இருந்த வேப்பமரத்தில் ஏணியை போட்டு ஏறி, அதில் தூக்கு கயிற்றை மாட்டி அதிலிருந்து குதித்து இருவரும் தற்கொலை செய்து கொண்டிருக்கின்றனர்.
இன்று அதிகாலையில் முத்துச்சாமியின் தந்தை வேலுச்சாமி எழுந்து பார்த்த போது தனது மனைவி, மகன், பேரன், பேத்தி ஆகியோர் தூக்கில் தொங்குவதை கண்டு அதிர்ச்சியடைந்து அழுது ஊரை கூட்டியிருக்கிறார்.
இதையடுத்து அக்கம் பக்கத்தினர் போலீசுக்கு தகவல் அளித்ததன் பேரில் அங்கு வந்த போலீசார் பிரேதங்களை கைப்பற்றி தாராபுரம் அரசு மருத்துவமனைக்கு பிரேத பரிசோதனைக்காக கொண்டு சென்றனர்.
இச்சம்பவம் அப்பகுதியில் பெரும் சோகத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. கிராமமே சோகத்தில் மூழ்கி இருக்கிறது. கார்ப்பரேட் முதலாளிகள் மக்களின் பணத்தை ஆட்டையைப் போட்டு விட்டு வெளிநாடுகளில் உல்லாசமாக திரிகின்றனர். வழியனுப்பி வைத்த ஆட்சியாளர்கள் விமானத்தில் போய் நலம் விசாரித்து வருகின்றனர்.
டாடா, அதானி, அம்பானிகள் போன்ற முதலாளிகள் பல்வேறு சலுகைகள் பெயரில் மக்கள் சொத்தை மானியமாக பெற்றுக் கொண்டு இலாபம் குவிக்கையில், சாதாரண ஏழை விவசாயிகள் தூக்கிட்டுச் சாவதுதான் விதியா? ஒரு குடும்பமே இப்படி தமது வாழ்க்கையை அழிப்பது அவர்களுடைய தோல்வியா? இல்லை உழைத்து வாழ்வதற்கு கூட இந்த நாட்டில் வழி இல்லை எனும் நிலை ஏற்படுத்திய இந்த அரசமைப்பின் தோல்வியா?
தகவல்: மக்கள் அதிகாரம், திருப்பூர். தொடர்புக்கு: 99658 86810
சட்டக் கல்வியின் இன்றைய நிலை என்ன? என்ற தலைப்பில் 27.07.2018 அன்று நடைபெற்ற கூட்டத்தில் “சென்னை அம்பேத்கர் சட்டக்கல்லூரியை மூடாதே !” என்ற தலைப்பில் சட்டக்கல்லூரி மாணவர் விஜயகுமார், வழக்கறிஞர் கிருஷ்ணகுமார் மற்றும் சட்டக்கல்லூரி மாணவர் நாகராஜின் தந்தை ஆகியோர் ஆற்றிய உரையாற்றினார்.
சட்டக்கல்லூரி மாணவர் விஜயகுமார், வழக்கறிஞர் கிருஷ்ணகுமார் மற்றும் சட்டக்கல்லூரி மாணவர் நாகரஜின் தந்தை
சென்னை அம்பேத்கர் சட்டக்கல்லூரியை மூடாதே ! சட்டக்கல்லூரி மாணவர் விஜயகுமார் உரை !
சென்னை சட்டக்கல்லூரி என்பது தமிழகம் முழுவதிலிருந்து வரும் மாணவர்களில் திறமையான மாணவர்களைத் தெரிவு செய்து இக்கல்லூரி வாய்ப்பு வழங்குகிறது. மேலும் நீதிமன்ற வளாகத்திலேயே அமைந்துள்ள ஒரே கல்லூரி. பல நீதிபதிகளை உருவாக்கிய பாரம்பரியம்மிக்க கல்லூரி. இக்கல்லூரியை இடம்மாற்றம் செய்ய நினைக்கிறது அரசு.
மேலும் காஞ்சிபுரம், திருவள்ளூர் ஆகிய பகுதிகளில் கல்லூரி கட்டிவிட்டதால் இனி இங்கு சட்டக்கல்லூரி இயங்க வாய்ப்பில்லை என சிலர் கூறுகின்றனர். ஆனால் இதே கல்லூரி செங்கல்பட்டிற்கு மாற்றப்பட்டது மீண்டும் இங்கு திரும்பி வரவழைக்கப்பட்டு தற்போதுவரை இயங்கி வருகிறது. செங்கல்பட்டிற்கென தற்போது ஒரு சட்டக்கல்லூரியையும் உருவாக்கி தந்துள்ள வரலாறு உள்ளது.
அதே போல தொடர்ந்து கல்லூரி இதே வளாகத்தில் இயங்கும். அதற்கு மாணவர்கள், வழக்கறிஞர்கள் உறுதுணையாக இருப்பார்கள் என்ற நம்பிக்கையை தனது உரையில் வெளிப்படுத்தினார் மாணவர் விஜயகுமார்.
நீதிமன்றத்தை இடம் மாற்றலாமா ? வழக்கறிஞர் கிருஷ்ணகுமார் உரை
சட்டக்கல்லூரியை இடம் மாற்ற இவர்கள் சொல்லும் காரணங்களில் ஒன்று மாணவர்களிடையே நடந்த ஒரு மோதல் சம்பவம். எனில் நீதிமன்ற வளாகத்துக்குள்ளாக 160 ஆண்டுகளில் நடக்காத ஒரு நிகழ்வு வழக்கறிஞர்கள், நீதிபதிகள் தாக்கப்பட்டது எனில், நீதிமன்றத்தை இடம் மாற்றிவிடலாமா ? என்ற கேள்வியுடன் தொடங்கி ஏன் சட்டக் கல்லூரியை இடம் மாற்றக்கூடாது என்பதையும் மாணவர்களிடம் தற்போது உள்ள விழிப்புணர்வையும் விளக்கிப் பேசினார் வழக்கறிஞர் கிருஷ்ணகுமார்.
சட்டக்கல்லூரி மாணவர் நாகராஜின் தந்தை ஆற்றிய உரை !
ஏழை எளிய மக்களை வழக்கறிஞர்களாகவும், நீதிபதிகளாகவும் உருவாக்கிய வரலாறு உள்ள இந்த சட்டக்கல்லூரியை இங்கிருந்து யாரைக் கேட்டு இடம் மாற்றுகிறார்கள்.
அரசு இக்கல்லூரியை மாற்ற கூறும் காரணங்களை இங்கு உள்ள வழக்கறிஞர்கள், மாணவர்களிடம் விவாதித்திருக்க வேண்டும் என்பதையும். காஞ்சிபுரத்திலும், திருவள்ளூரிலும் புதிதாக கட்டப்படுள்ள கல்லூரியை நேரில் பார்த்து அதன் அனுபவத்தில் இருந்து மாணவர்களுக்கு அங்கு படிப்பது எவ்வளவு சிரமமாக இருக்கும் என்பதையும் விளக்கிப் பேசினார்.
அசாம் இராணுவப் பிரிவைச் சேர்ந்த இராணுவ அதிகாரி தரம்வீர் சிங் மணிப்பூர் உயர்நீதி மன்றத்தில் அளித்துள்ள வாக்குமூலத்தில் தனது படையணியைச் சேர்ந்த இராணுவ நுண்ணறிவுப் பிரிவினர் போலி மோதல் படுகொலைகளிலும், சூறையாடல்களிலும், ஆட்கடத்தலிலும் ஈடுபட்டதாகத் தெரிவித்துள்ளார்.
இந்திய இராணுவத்தைச் சேர்ந்த ’3 படையணி நுண்ணறிவுப் பிரிவினை’ச் சேர்ந்தவர் லெப்டினண்ட் கர்னல் தரம்வீர் சிங். இவரை அவருடன் வேலை பார்க்கும் லெப்டினண்ட் கர்னல் நந்தா, மேஜர் ரத்தோர் ஆகியோர் உள்ளிட்டு ஆயுதமேந்திய இராணுவத்தினர் கடத்தியதாகக் கூறி அவரது மனைவி மணிப்பூர் உயர்நீதிமன்றத்தில் ஆட்கொணர்வு மனு ஒன்றை தாக்கல் செய்தார். இதனையடுத்து உயர்நீதிமன்ற உத்தரவின்படி லெப்டினண்ட் கர்னல் தரம்வீர் சிங் உயர்நீதிமன்றத்தில் ஆஜர்படுத்தப்பட்டார்.
தனது கணவர் தரம்வீர் சிங்கை இராணுவத்தின் சட்டவிரோத காவலில் இருந்து மீட்க ஆட்கொணர்வு மனு தாக்கல் செய்த ரஞ்சு சிங் மற்றும் அவர்களது குழந்தைகள்
தாம் இராணுவத்தினராலேயே கடத்தப்பட்டது குறித்து வாக்குமூலம் ஒன்றை அளித்தார் தரம்வீர் சிங். அவர் கொடுத்த வாக்குமூலத்தின் நகல் ஒன்று இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் இணையதளத்திற்கு கிடைத்துள்ளது. அந்த வாக்குமூலத்தில், கடந்த ஜூலை 1, 2018 அன்று காலையில், லெப்டினன்ட் கர்னல் நந்தா, மேஜர் ரத்தோர் ஆகியோருடன் ஆயுதமேந்திய இராணுவத்தினர் சிலரும் சேர்ந்து மணிப்பூர் மாநிலம் இம்பாலில் உள்ள தமது குடியிருப்பிலிருந்து தம்மைக் கடத்திக் கொண்டு போய் வீட்டுச்சிறை வைத்ததாகத் தெரிவித்துள்ளார்.
உயர்நீதிமன்றம், தரம்வீர் சிங்கை ஆஜர்படுத்த உத்தரவிட்ட பின்னர்தான் அதாவது கடத்தப்பட்டு 5 நாட்களுக்குப் பின்னர்தான் அவரை கோர்ட்டில் நேர்நிலைப்படுத்தியிருக்கின்றனர் அவரைக் கடத்திய இராணுவ அதிகாரிகள்.
தனது வாக்குமூலத்தில், சில மூத்த அதிகாரிகள் செய்த தவறுகளை மேலிடத்திற்கு தாம் புகாரளித்ததற்கு பழி வாங்கும் விதமாக, தமக்கு எதிராக அவர்கள் திட்டமிட்டு நடத்திய பிரச்சாரத்தில் தாம் பாதிப்படைந்ததாகக் குறிப்பிட்டிருக்கிறார் தரம்வீர் சிங்.
மேலும் தமது வாக்குமூலத்தில், அசாமில் கடந்த 2016-ம் ஆண்டு இராணுவத்தால் நடத்தப்பட்ட போலி மோதல் கொலைகளைப் பற்றியும், கொள்ளைகளைப் பற்றியும் தெரிவித்துள்ளார். நாகலாந்தின் திமாபூர் பகுதியிலிருந்து அப்பாவி இளைஞர்களை கடத்தி வந்து போலி மோதல் மூலம் இராணுவ நுண்ணறிவுப் படையின் ஒரு பிரிவு ரங்கபஹர் கண்டோன்மண்ட் அருகே அவர்களை கொலை செய்ததையும், அவர்கள் நடத்திய சூறையாடல்கள் குறித்தும் கடந்த செப்டெம்பர் 9, 2016 அன்று தாம் புகார் அளித்ததாகவும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
மேலிடத்திலிருந்து வந்த அழுத்தத்தின் காரணமாகவும், தவறு செய்பவர்கள் மீது நடவடிக்கை எடுப்பதாக அளிக்கப்பட்ட வாக்குறுதியின் காரணமாகவும் தாம் அந்த புகாரைத் திரும்பப் பெற்றுக் கொண்டதாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். அந்த அதிகாரப் பூர்வமான 13 பக்க புகார் கடிதத்தினை சமர்ப்பிக்க உயர்நீதிமன்றத்தில் அனுமதியும் கோரியுள்ளார்.
தரம்வீர் சிங்கின் வாக்குமூலம், கடந்த 2010, 2011 ஆண்டுகளில், இராணுவத்தின் ”3 படையணி நுண்ணறிவுப் பிரிவின்” ஒரு குழுவினர் நடத்திய மூன்று போலி மோதல் கொலைகள் குறித்தும் ஒரு சூறையாடல் சம்பவம் குறித்தும் குற்றம்சாட்டுகிறது.
அவரது வாக்குமூலத்தில், கடந்த மார்ச் 10, 2010-ல் பிஜம் நவோபி, ஆர்.கே.ரோனெல், ப்ரேம் ஆகிய 3 மணிப்பூர் இளைஞர்கள், நாகலாந்தில் உள்ள திமாபூரில் அவர்கள் தங்கியிருந்த வாடகை வீட்டிலிருந்து இராணுவத்தின் ”3 படையணி நுண்ணறிவுப் பிரிவினால்” கடத்தப்பட்டு, இராணுவ உணவு விடுதிக்குப் பின்புறத்தில் வைத்து கொல்லப்பட்டனர் என்பதை விரிவாக பதிவு செய்துள்ளார். அச்சமயத்தில் வந்த ஊடகங்களின் தகவல்களின்படி, மார்ச் 17, 2010 அன்று அசாமின் கார்பி அங்லாங் காவல் நிலையத்துக்கு உட்பட்ட லக்கிஜன் பகுதியில் அம்மூவரின் உடல்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டன.
இது தொடர்பாக ஒரு வழக்கு கவுகாத்தி உயர்நீதிமன்றத்தில் நிலுவையில் உள்ளது. மேஜர் டி. ரவி கிரண் என்பவர்தான் இது குறித்து முதன்முதலில் கடந்த மார்ச் 12, 2010 அன்று பொது ஆணை அலுவலருக்கு கடிதம் எழுதியவர். அவர் எழுதிய கடிதத்தில் மூன்று மணிப்பூர் இளைஞர்கள், இராணுவத்தின் நுண்ணறிவு கண்காணிப்புப் பிரிவினரால் கடத்தப்பட்டு, சித்திரவதை செய்யப்பட்டு சுட்டுக் கொல்லப்பட்டதாகத் தெரிவித்துள்ளார்.
மனைவி குழந்தைகளுடன் தரம்வீர் சிங்
தமது வாக்குமூலத்தில் இதைப் போன்ற மற்றுமொரு சம்பவத்தை விவரிக்கிறார் தரம்வீர் சிங். மணிப்பூரைச் சேர்ந்த புனித டாமினிக் கல்லூரி மாணவர் சதீஷ் மற்றும் அவரது நண்பரும் அதே குழுவினரால் பிப்ரவரி 5, 2010 அன்று ஷில்லாங்கிலிருந்து கடத்தப்பட்டு மசிம்பூர் காடுகளில் வைத்து கொல்லப்பட்டனர். பிப்ரவரி 23 அன்று சதீஷின் பெற்றோர் தமது மகன் காணாமல் போனது குறித்து மணிப்பூர் டிஜிபியிடம் புகார் அளித்திருக்கிறார். ஆனால் எவ்வித நடவடிக்கைகளும் இதுவரை எடுக்கப்படவில்லை
திமாபூரில் ஒரு வாடகை வீட்டில் குடியிருந்த மக்கள் விடுதலைப் படையின் போராளி ஜித்தேஷ்வர் சர்மா என்ற ஜிப்சி மற்றும் அவரது நண்பர் ஒருவரையும் இழுத்துச் சென்று படுகொலை செய்துள்ளது இதே பிரிவு. அவர்களது உடல்களை அப்பிரிவின் உணவு விடுதிக்குப் பின்னால் புதைத்துள்ளனர். அப்பிரிவைச் சேர்ந்த சிலருக்கு புதைக்கப்பட்ட சரியான இடம் தெரியும் என்றும் அந்த வாக்குமூலத்தில் தரம்வீர் சிங் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
இந்த நுண்ணறிவுக் குழுவைச் சேர்ந்தவர்களே, ஒரு பெண்ணையும் அவரது குழந்தையையும் திமாபூரிலிருந்து கடத்தி ஒரு கோடி வரை அவரது குடும்பத்தாருடன் பேரம் பேசி பிணையத் தொகையாகப் பெற்றுள்ளனர் என்பதையும் அந்த வாக்குமூலத்தில் குறிப்பிட்டுள்ளார். அவருக்கும் அவரது குடும்பத்தாரின் உயிருக்கும் ஆபத்து உள்ள்ளதாகவும் வாக்குமூலத்தில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
தரம்வீர் சிங் கடத்தப்பட்டதாகக் கூறுவதை ஆதரமற்றதாகக் கூறி இராணுவம் மறுத்துள்ளது. அவர் பணிக்காக வேறு இடத்திற்கு மாற்றப்பட்டதாகக் கூறியிருக்கிறது இராணுவம். தரம்வீர் சிங்கோ விடுமுறையில் குடும்பத்தோடு மணிப்பூரின் இம்பாலில் இருக்கிறார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
இந்த கொலை கொள்ளை ஆட்கடத்தல் குறித்து உள்ளூர் இராணுவ செய்தித் தொடர்பாளரிடம் கருத்துக் கேட்கப்பட்ட போது, நீதிமன்ற விசாரணையில் இவ்வழக்கு இருப்பதனால், இது குறித்து கருத்து தெரிவிக்க தமக்கு அதிகாரம் கிடையாது எனத் தெரிவித்துள்ளார்.
இராணுவத்தின் கொலைகளையும், கடத்தி பணம் பறிக்கும் இழிவையும், கொள்ளைகளையும் இராணுவத்திலிருந்தபடியே சட்ட வரைமுறைக்கு உட்பட்டு புகாரளித்த ஒரு இராணுவ அதிகாரியையே இவ்வளவு உளவியல்ரீதியாக சித்திரவதை செய்துள்ளனர். அவரைக் கடத்திச் சென்று அவருக்கும் அவரது குடும்பத்தினருக்கும் கொலை மிரட்டல் விடுத்துள்ளது இராணுவம். ஒரு லெப்டினண்ட் கர்னல் பதவியிலுள்ள இராணுவ அதிகாரிக்கே இதுதான் கதியென்றால், வடகிழக்கு மாநிலங்களில் உள்ள சாதாரண மக்களின் நிலை என்னவென்பதை புரிந்து கொள்ள முடியும்.
– வினவு செய்திப் பிரிவு
நன்றி: இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் இணையதளத்தில் வெளிவந்த செய்திப் பதிவின் தமிழாக்கம்.
அதைக் கெடுத்தவர் புலம்பெயர்ந்த தமிழர்தான். அவர் அங்கே 30 வருடமாக வேலை செய்கிறாராம். 20 வண்டிகளை சேகரித்து ஒரேயடியாக உள்ளே தள்ளிக்கொண்டு போவதில் ஒரு சாதனை வைத்திருந்தார். அந்தச் சாதனையை நான் முறியடித்துவிடுவேன் என பயந்தாரோ என்னவோ, அந்த வேலை எனக்கு கிடைக்காமல் தடுத்துவிட்டார்.
ஒன்பது மணிக்கு ஒரு நிமிடம் இருக்கும்போது போய்ச் சேர்ந்தேன். நான் சந்தித்தது ஒரு யூதப் பெண்மணி. பெயர் எமூனா என்றார். அவர் உடையும், இருந்த தோரணையும், பேசிய விதமும் எனக்குப் பிடித்துக்கொண்டது. கருணை உள்ளவர் என்று உடனேயே என் மனதில் பதிந்தது.
எங்கே எடுக்கிறேன். எனக்கு அதைப் பார்த்து நேரத்துக்கு நேரம் தவறாமல் தர ஒருவரும் இல்லையே. சிலவேளை முற்றிலும் மறந்துபோகிறேன்.
நான் மனைவியை வரச்சொல்லி கத்தினேன். நான் கீழே நிலவறையில் கம்ப்யூட்டருக்கு முன் அமர்ந்திருந்தேன். அவர் வேலையாக மேலே இருந்தார். 12 படிகளையும் ஒவ்வொன்றாகக் கடந்து கீழே வந்தார். நான் கம்புயூட்டரைக் காட்டினேன்.
தமிழ்த்தாய் வாழ்த்தைக் கேட்கும்போது, இந்து இந்தியாவுக்கு எதிராக குமரியில் கம்பீரமாக நிமிர்ந்து நிற்கும் திருவள்ளுவரைக் காணும்போது, தமிழகம் முழுவதும் பரவியிருக்கும் சமத்துவபுரங்களைக் கடந்து செல்லும்போது, அண்ணா நூலகத்தில் அமர்ந்திருக்கும்போது, தேர்தல் அரசியலின் குறுகிய எல்லையை மீற விழையும் கலைஞர் தெரிகிறார். 
கேரளாவில் கைதிகளின் உழைப்பிற்கு தரும் ஊக்க ஊதியத்தை (incentive) அதிகப்படுத்தினார்கள். அதை வைத்து டோக்கன் கொடுத்து சிறை கேண்டீனில் வடை, தேநீர் போன்றவை கைதிகள் வாங்கிச் சாப்பிட முடியும். வெளியே போகும் போது பணமும் கிடைக்கும். அதே போல கேரளாவில்தான் வேலைக்கு மட்டும் சீருடை, அறையில் இருக்கும் போது வேட்டி அணிந்து கொள்ளலாம் என்று மாற்றம் கொண்டுவந்தார்கள்.
குற்றத்திற்கு தண்டனை வழங்குவதற்கு நான்கு நோக்கங்கள் சொல்வார்கள்: ஆங்கிலத்தில் நான்கு R சொல்வார்கள்: Revenge, Retribution, Reformation, Rehabilitation! அதாவது Revenge – பழிக்குப் பழி; Retribution – வஞ்சம் தீர்த்தல்; Reformation – சீர்திருத்தம்; Rehabilitation – மறுவாழ்வு. வரலாற்று வழியில் இந்த நோக்கங்களின் முக்கியத்துவம் மாறியுள்ளது.
இப்போது அபு தாகீர் என்பவர் தீரா நோயால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளார். அவரது இரண்டு கண்களும் பார்வை இழந்து விட்டன. அவரை விடுதலை செய்ய மாநில அரசு தயாராக இல்லை. நீதி மன்றத்தில் வழக்கு போடப்பட்டுள்ளது. அமைச்சருக்கு, அரசுச் செயலாளர்களுக்கே தங்கள் அதிகாரம் என்னவென்று தெரியவில்லை. முன்விடுதலை பற்றிய கோரிக்கை வந்தால் அதைக் காவல்துறைக்கு அனுப்புகிறார்கள்..
இதைப் பற்றி எந்த பத்திரிகையாவது கேள்வி எழுப்புகிறதா? இப்போது கூட தினமலர் நாளிதழ் இந்த முன்விடுதலை பற்றி எள்ளலாகத்தான் செய்தி வெளியிடுகிறதே ஒழிய, 18 ஆண்டுகள், 20 ஆண்டுகள் சிறையில் இருப்போரின் உளவியல் பற்றியெல்லாம் அதற்கு அக்கறை இல்லை.
மனிதர்களின் அறிவுத்திறன் பல்வேறு தளங்களில், பல்வேறு நிலைகளில் இயங்குகிறது. அதில் நமக்கிருக்கும் ஒரு முக்கியமான திறன் நமக்கு கிடைக்கும் எக்கச்சக்கமான தரவுகளை, தகவல்களை பெற்று, பகுத்து, சேமித்து பின்பு தேவையான நேரங்களில் அதை பயன்படுத்திக்கொள்ளும் சாமர்த்தியம். நாம் ஒவ்வொரு நாளும் ஏராளமான தரவுகளை, அனுபவங்களை, உணர்வுகளை சேமிக்கிறோம். இவையெல்லாவற்றையும் மூளை பெற்று, பகுத்து, சேமிக்க, பின்பு அதை விரைவாக தேவையான பொழுது எடுத்து பயன்படுத்த, நாம் பரிணாமத்தில் ஒரு திறனை(skill) வளர்த்து கொண்டிருக்கிறோம்.
இரண்டாவதை உங்கள் மூளை அணுகுவது எளிதாகவும், இனிமையாகவும் இருக்கிறது. அதனால் உங்களுக்கு அது பிடித்து போகிறது. நீங்கள் கிட்டார் எடுத்து வாசித்தால் உங்களுக்கே மூளை வெடித்து சிதறுவதை போல கொடூரமாக உள்ளது. ஆனால் கிட்டார் தெரிந்தவர் வாசித்தால் இனிமையாக இருக்கிறது. ஏனென்றால் அவரது மீட்டலில் ஒரு pattern இருக்கிறது. ஒருவகையில் எல்லா கலை வடிவங்களும் செயற்கையாக படிவங்களை உருவாக்குபவையே.
