திருச்சி

குருதியில் மலர்ந்த மகளிர் தினம், மார்ச் – 8

அனைத்துலக மகளிர் தினத்தையொட்டி திருச்சி செவனா ஹோட்டலில், பெண்கள் விடுதலை முன்னணி சார்பில் அரங்குக் கூட்டம் நடைபெற்றது.

கூட்டத்திற்கு தலைமை வகித்த பெண்கள் விடுதலை முன்னணியின் பொதுக்குழு உறுப்பினர் தோழர் அம்சவள்ளி பேசும் போது

“இன்று மகளிர் தினம் என்பதையே காதலர்தினம் போல பெண்களுக்கு ஏதோ ஒரு பரிசு கொடுத்து வாழ்த்து கூறுவது என்பது போலவும் கோலப்போட்டி, சமையல் போட்டி, அழகி போட்டி என பெண்களின் சிந்தனை திட்டமிட்டு திசை திருப்பப்படுள்ளது.

ஆனால் உண்மையில் மார்ச் 8 என்பது 10 மணி நேர வேலைக்காகவும், வாக்குரிமைக்காகவும், உழைப்புக்கேற்ற கூலிக்காகவும் உழைக்கும் பெண்கள் ரத்தம் சிந்தி வென்றெடுத்த இந்த உரிமைகள்தான் இன்று பல நாடுகளில் ஏற்றுக் கொண்டு சட்டமாக்கப்பட்டுள்ளது,

ஆனால் போராடி பெற்ற அந்த உரிமைகள் இன்று பெண்களுக்கு மறுக்கப்பட்டுள்ளது, திருப்பூர் ஈரோடு போன்ற நகரங்களில் வேலைசெய்யும் இளம் பெண்கள் கொத்தடிமைகளாக நடத்தப்படுகின்றனர். திருச்சி போன்ற நகரங்களில் ஜவுளிக் கடையில் வேலை செய்யும் பெண்களின் அதிக நேர உழைப்பை சுரண்டியும் வேலைக்கேற்ற கூலியுமின்றி அடக்கப்படுகின்றனர்.

பெண்களின் மீதான அடக்குமுறைகள் வெளிப்படும் இடங்களிலெல்லாம் எமது பெண்கள் விடுதலை முன்னணி தொடர்ந்து போராடி வருகிறது” என்று பேசி,  டாஸ்மாக் சாராயக் கடைகளுக்கெதிரான தொடர் பிரச்சாரம், பெண்கள் மீதான பாலியல் வன்முறைக் கெதிரான இயக்கம், கந்துவட்டி கும்பலின் அராஜகத்துக் கெதிராக களத்தில் நின்று போராடிய அனுபவத்தை கூறினார்.

பெண்கள் விடுதலை முன்னணி, திருச்சி மாவட்ட பொருளாளர், தோழர் பவானி பேசும் போது,

பெண்கள் விடுதலை முன்னணி சார்பில் பல்வேறு இயக்கங்கள் எடுக்கப்படும் போது, பல தரப்பு பெண்களிடம் செல்கிறோம். பல குடும்பப் பெண்கள் தன் குடும்பம், வீட்டு வேலை, குழந்தை வளர்ப்பு என இருக்கின்றனர். சமூகத்தின் மீது அக்கறை செலுத்துவதில்லை, அதைப்பற்றி நாம் பேசினாலும் தமக்கு விருப்பமில்லை என ஒதுங்குவது, கல்லூரி பெண்களிடம் கேட்டால் சிறுமிகள் முதல் பெண்கள் வரை நடக்கக் கூடிய பாலியல் வன்முறை பற்றி கூட தெரியாது என கூறுவது ஒரு கசப்பான யதார்த்தம். படித்த பெண்கள் கூட சமூக அக்கறையற்று இருப்பதற்க்கு காரணம், அரசே திட்டமிட்டு பெண்கள் அரசியலைப் பற்றி தெரிந்து கொள்ளக் கூடாது என்பதற்காகவே நுகர்வு வெறியையும், தொலைக்காட்சி மோகத்தையும் உருவாக்கி வருகிறது. இதைமாற்ற அமைப்பாய் சேர்ந்து போராடுவதே தீர்வு” என்றார்.

மனித உரிமைபாதுகாப்பு மைய தோழர் சென்னை உயர் நீதிமன்ற வழக்கறிஞர் மீனாட்சி

“பெண்களுக்கு சட்டம் தான் பாதுகாப்பு என்கின்றனர். ஆனால் நிர்பயா வழக்கை எடுத்துக் கொண்டால் மக்கள் கடுமையான போராட்டம் நடத்திய பிறகுதான் குற்றவாளிக்கு தண்டனை என்பதே நிறைவேற்றப்பட்டது.

ஆண், பெண் எனும் பாகுபாடு இருக்கக்கூடாது என சட்டம் சொல்வது, நடைமுறையில் சாத்தியமாகியுள்ளதா?

பெண் கர்ப்பிணியாய் இருக்கும் போது அதிகமான வேலைகளில் ஈடுபடுத்தக் கூடாது, இரவு நேரத்தில் வேலை செய்யக் கூடாது என சட்டம் இருக்ந்தாலும், நடைமுறையில் மீறப்படுகிறது. பெண்கள் 3 தடவைக்கு மேல கழிவறை செல்லக் கூடாது என முதலாளிகள் கொடுமைப்படுத்துவதற்கு சாதகமாகவே சட்டம் வளைகிறது. வழக்கறிஞர்கள், நீதிபதிகளிலும் கூடபாலியல் தொல்லை கொடுப்பவர்கள் உள்ளனர்.

சட்டங்கள் பெண்களுக்கான பாதுகாப்பை வழங்காது, அமைப்பாய் சேர்ந்து போராடுவதே தீர்வு”

மக்கள் கலை இலக்கியக் கழக சென்னை தோழர். கவிஞர் துரை.சண்முகம்

“பெண்கள் அன்றைக்கே போராடத்தை துவங்கிவிட்டனர், சோத்துக்காக மட்டுமல்ல தமது அனைத்து உரிமைகளுக்கும் சேர்த்தே போராடினர்.

முதலாளித்துவத்தை ஒழித்துக் கட்டாமல் பெண்களுக்கு வாழ்க்கையில்லை, அதை நடைமுறையில் நிரூபித்தது ரசிய சோசலிசப் புரட்சி. பொதுவுடமை அகிலத்திலேயே பெண் பிரதி நிதிகளை தேர்ந்தெடுத்தக்கப்பட்டு, சமூகம் மாற ஆண்களோடு இணைந்து போராட பெண்கள் தயார் என தோழர் கிளாரா ஜெட்கின் அறிவித்தார்.

இன்றைய சூழலில் பெண்கள் இரவு முழுவதும் வேலை, மூலதனத்துக்காக உழைப்பை உறிஞ்சும் முதலாளிகள், பெட்ரோல் பங்கில் வேலை செய்பவர்கள் சோறு தின்னக் கூட நேரமில்லாத நிலை, வீட்டை விட்டு, குடும்பத்தைவிட்டு வெளியே சென்று தங்கி வேலை செய்யும் பாதுகாப்பற்ற நிலைமை என்பது இருக்கிறது. சுமங்கலி திட்டம், பாலியல் ரீதியாக துன்புறுத்தல், வயிற்றை கழுவதற்காக கடுமையான வேலைக்கு செல்லும் நிலையில் பெண்கள் உள்ளனர்.

உப்பளத்தில் வேலை செய்து பெண்கள் கை அறுபட்டு புண்ணாகி சோறு சாப்பிடக் கூட முடியாத அளவு துன்பம் உண்டு. இந்த நிலைமை குறித்து ஒரு பெண் கூறும்போது, உப்பளக்காரனுக்கு கட்டிக்கொடுத்த என் அருமை அம்மாவே, நான் இறந்தால் உடனே ஓடிவராதே, நான் உப்பிலேயே இருப்பதால் என் சவம் கெட்டுவிடாது என்று உணர்த்தியிருக்கிறார். இந்த சொற்கள் ஒவ்வொருவரையும் சிறிது நேரம் கண்ணில் ஈரம் கசிய வைத்தது,

சோவியத்தில் பெண்ணை உடலாலும், மூளையாலும் உழைப்பாலும் சமமான ஆரோக்கியமான ஒரு மனுசியாக உயர்த்தி ஏற்றம் பெற்றார்கள். இங்கே பெண்கள் சாமியார்களிடம் சென்று ஏமாந்து உடலையும் உயிரையும் பறிகொடுத்தது இருக்கிறது. சமீபத்திய சான்று குற்றவாளிகள் கூடாரமான அரவிந்தர் ஆசிரமம்.

ஆகவே ஓட்டு மொத்த கட்டமைப்பும் அரசு, நீதிமன்றம், காவல்துறை அனைத்தும் தகர்த்து எறியாமல், இச் சமூகத்தில் தீர்வு தேடுவது அப்பாவித்தனமானது, எனவே, புரட்சியை நோக்கி பயணிப்போம் என சூளுறைத்தார்.

நிகழ்ச்சியின் நடுவே, சட்டக்கல்லூரி மாணவியின் சிலம்பாட்டம், இளந்தோழர்களின் கவிதை வரிகள், புரட்சிகர பாடல்கள் என புதியவர்கள் தமது பங்களிப்பை வழங்கினர்.

ம.க.இ.க மையக் கலைக் குழுவினரின் புரட்சிகர கலைநிகழ்ச்சி நடத்தப்பட்டது.

ஆணாத்திக்கத்தின் வெளிப்பாடுகள், ஒவ்வொருவர் வீட்டிலும் அன்றாடம் சந்திக்கும் சூழலை பாடல் மூலமாக உணர்வூட்டினர்.

இறுதியாக பெ.வி.மு தோழர் ஜெயமணி நன்றிஉரையாற்றி நிகழ்ச்சியை நிறைவு செய்தார்.

இந்த அரங்குக் கூட்டத்தை ஒட்டி கவிஞர் தோழர் துரை சண்முகத்தின் பெண்விடுதலைக்கு விதையூன்றும் வரிகளுடன் 20 ஆயிரம் பிரசுரங்கள் 600 சுவரொட்டிகள் , 30 பிளக்ஸ் சுவற்றில் ஒட்டி விளம்பரம் செய்யப்பட்டது.

கல்லூரி பேராசிரியர்கள், வழக்கறிஞர்கள், பத்திரிக்கையாளர்கள், ஊடகத்துறையினர், பிரமுகர்கள், அரசு அலுவலக ஊழியர்கள், போன்ற அறிவுத் துறையினர் இக்கூட்டத்திற்கு வந்து நிறைவுடன் வாழ்த்தினர். நமது பிரச்சார முயற்சியின் வெற்றியாக நிறைய புதியவர்கள் வந்தனர்.

வீட்டில் மனைவியிடம் ஆணாதிக்க தன்மையை வெளிப்படுத்துபவர்களிடம் இந்த கூட்டம் மூலம் ஒரு குற்ற உணர்வை எற்படுத்தினோம் என்றால் அது மிகையல்ல.

ஆயினும் இது ஆணை மட்டும் திட்டித் தீர்க்கும் கூட்டமோ, பெண்ணை அரவணைத்து செல்லும் கூட்டமோ அல்ல. ஆண், பெண் இரு பாலாரையும் சேர்த்து கட்டிப் போட்டு வதைக்கும்  மறுகாலனியாக்க கொடுங்கரத்தை ஒடித்து ஒரு சேர போராட்டப் பாதையில் கரம் கோர்க்கும் நிகழ்வாக இந்த கூட்டம் அமைந்தது.

தகவல்:

பெண்கள் விடுதலை முன்னணி,
திருச்சி

வேலூரில் உழைக்கும் மகளிர் தினம்!

“வரலாற்றில் எல்லா இடங்களிலும் பெண்கள் தமது குழந்தைகளைப் பராமரித்தனர்.  கால்நடைகளில் பால் கறந்தனர், வயல்களில் உழவு வேலை செய்தனர், துணிகளை வெளுத்தனர், ரொட்டி சுட்டனர், வீட்டைச் சுத்தம் செய்தனர், துணிகளைத் தைத்தனர், நோயுற்றவர்களைப் பராமரித்தனர், மரணப் படுக்கையிலிருந்தவர்களின் அருகில் அமர்ந்து கண்ணீர் வடித்தனர், இறந்தவர்களைப்  புதைத்தனர்; பெண்களின்  இந்த அரும் பணிகள் இன்றும் உலகில் தொடர்ந்து கொண்டேதான் இருக்கின்றன”  – ரோஸலிண்ட் மைல்ஸ்.

பெண்கள் என்னதான் தங்களின் உழைப்பை பிறர் நலனுக்காக செலுத்தினாலும் சமூகத்தில் அவர்களுக்கான சமஉரிமை இன்னமும் கிடைத்த பாடில்லை. பெண்களுக்கான சமஉரிமை கிடைக்க வேண்டும் என விழைகின்ற ஒவ்வொரும் அதற்கான முயற்சிகளை மேற்கொள்ள வேண்டும். அத்தகையதொரு முயற்சி மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகம வேலூர் கிளையின் சார்பாக மேற்கொள்ளப்பட்டது.

உழைக்கும் மகளிர் தினமான மார்ச் 8-ம் தேதி அன்று பெண்கள் மட்டுமே பங்கேற்ற அறைக்கூட்டம் ஒன்று நடத்தப்பட்டது. இந்த நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொள்ள வீடு வீடாகச் சென்று முதல் நாளே அழைப்பு விடுக்கப்பட்டது.

“உழைக்கும் மகளிர் தினம் கொண்டாட்ட நாள் அல்ல; அது ஒரு போராட்ட நாள். இந்நாளைப் பற்றி பெண்கள் அனைவரும் விரிவாகத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்” என கூட்டத்திற்குத் தலைமை ஏற்ற தோழர் விஜயலட்சுமி கேட்டுக் கொண்டார்.

“பல்வேறு கட்சிகள் ஆண்-பெண் சமத்துவம் பற்றி பேசினாலும் அக்கட்சிகளிலேயே பெண்கள் பாகுபாடாக நடத்தப்படுவதும், தற்போதைய சூழலில் பெண்கள் மீதான தாக்குதல்கள் அதிகரிப்பதும், இன்றைய அரசும் சட்டங்களும் பணக்காரர்களை பாதுகாக்க துணை புரிவதும் கவலை அளிக்கக்கூடியதாக இருக்கின்றது” என தோழர் ஜெயா தனது உரையில் பதிவு செய்தார்.

“இந்தியாவை வளர்ச்சிப் பாதையில் கொண்டு செல்வேன் என வாக்குறுதி கொடுத்து பிரதமரான மோடியின் ஆட்சியில் பெண்கள் மீதான வன்முறைத்தாக்குதல்கள் முன்பை விட அதிகரிக்கவே செய்கின்றன. பாலியல் பலாத்தகாரங்கள் அதிகரித்துள்ளன. நகைக்காக பலர் குறிப்பாக மூதாட்டிகள் படுகொலை செய்யப்படுகின்றனர். குடும்பப் பெண்கள் தனது சொந்த குடும்பத்தினராலேயே வன்முறைக்கு ஆளாக்கப்படுகின்றனர். காதல் மணம் புரியும் இளம் பெண்கள் சாதி-மத வெறியர்களால் கௌரவக் கொலை செய்யப்படுகின்றனர். மோடி அரசில் இந்துத்துவா சக்திகள் தலைதூக்குவதால் இத்தகைய கொடுமைகள் அதிகரித்து வருகின்றன.

பெரும்பாலான பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் மீது பாலியல் வழக்குகள் பதியப்பட்டுள்ளதையும், பாலியல் கொடுமைகளைச் செய்வதில் காவல் துறையும் இராணுவமும் முன்னிலையில் இருப்பதையும் வர்மா குழ சுட்டிக் காட்டியிருப்பது இன்றும் தொடர்கிறது.

ஒரு ஆண் பிற பெண்கள் மீது வக்கிர புத்தி உள்ளவனாக, பாலியல் கொடுமை செய்பவனாக, ஆண் அதிக்கச் சிந்தனை கொண்டவனாக மாறுவதற்குமான அடிப்படை இன்றைய சமூக அமைப்பே காரணமாக இருக்கிறது.

பெண்கள் நாட்டின் கண்கள் எனக்கூறிக்கொண்டே கண்போல வளர்த்த மகள் வேற்று சாதிக்காரனை காதலித்ததற்காக ஒரு தந்தையே தனது மகளை கௌரவக் கொலை செய்வதற்கும் இன்றைய சாதிய சமூக அமைப்பே காரணமாக இருக்கின்றது.

இந்தியாவில் பெண்கள் நிலை மிக மோசமாக இருப்பதாகவும் அவர்களின் உணவு, கல்வி உள்ளிட்ட தேவைகளை அங்கீகரிப்பதில் இந்தியச் சமூகம் முனைப்பு காட்டாமல் இருப்பதாக ஜி 20 நாடுகள் மாநாட்டின் போது சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளதும், நிர்பயா படுகொலையைத் தொடர்ந்து எடுக்கப்பட்ட “இந்தியாவின் மகள்” என்கிற ஆவணப்படத்தை இந்திய அரசு தடை செய்திருப்பதும் இந்தியாவின் நிலையை உறுதி செய்வதாகவே கருத வேண்டியுள்ளது.

உலக மயத்தின் விளைவுகள் கடுமையாகி வரும் இன்றைய சூழலில் பெண்கள் மீதான தாக்குதல்கள் மேலும் அதிகரித்து வருகின்றன.

எப்படி அன்று ரசியாவில் பெண்களுக்கு சம உரிமையை சோசலிச அரசு உறுதி செய்ததோ அதுபோன்றதொரு நிலைமை இந்தியாவில் வந்தால்தான் பெண்கள் தங்களுக்கான சமஉரிமையைப் பெறமுடியும்.

அத்தகைதொரு சமூகப்புரட்சிக்காக போராடும் போதே பெண்கள் தாங்கள் சமத்துவமாக நடத்தப்படுவதை உணர முடியும். எனவே பெண்கள் தங்களது உரிமைகளை நிலைநாட்டுவதற்கான போராட்டத்தில் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொள்ள வேண்டும். பெண்கள் மீதான தாக்குதல்களை தடுத்து நிறுத்துவதற்கு ஆணும் பெண்ணும் சேர்ந்து போராடுவதும் அதற்காக மக்கள் கமிட்டிகளை அமைப்பதும் இன்றைய தேவையாக இருக்கின்றது” என தோழர் வாணி தனது சிறப்புரையில் பெண்களுக்கு அறைகூவல் விடுத்தார்.

“இன்றைய உணவு முறையால் சத்தான உணவு இன்மையால் பெண்கள் பலரும் பல்வேறு நோய்களுக்கு ஆட்படுவது போன்று அன்று இருந்ததில்லை” என 75 வயது மூதாட்டி தனது கருத்தை முன்வைத்தார்.

“தங்களுக்கு பொருளாதார வசதி இருந்த போதும் தனது கணவர் குடிகாரராக இருப்பதால் நிம்மதியான வாழ்க்கை தனக்கு இல்லை” என்பதை வேதனையோடு 45 வயது பெண் தனது சோகத்தை பகிர்ந்து கொண்டார்.

“ஆண் பிள்ளைகள் இருவர் தனக்கு இருந்த போதும் அவர்கள் சீரழிவுக்கு அடிமையாகிவிட்டதால் தன்னால் தனது மகன்களை கட்டுப்படுத்த முடியாத நிலையில் இருப்பதை” மற்றொரு பெண் பதிவு செய்தார்.

“கூலி வேலையில் கிடைக்கும் வருவாயை வைத்து வாழ்க்கையை நடத்தினாலும் ஏதோ சிறப்பாக வாழ்வதைப் போன்று ஒரு போலியான வாழ்க்கையை நடத்துவதாகவும் அதனால் பல்வேறு இன்னல்களுக்கு ஆட்படுவதாகவும்” மற்றொரு பெண் தனது வாழ்க்கை அனுபவத்தை பகிர்ந்து கொண்டார்.

பெண்கள் தங்களுக்கான பிரச்சனைகளிலிருந்து விடுபட வேண்டுமானால் அவர்கள் தங்களுக்கான விடிவை மட்டும் தனித்தனியாக தேடிக்கொள்ள முடியாது; மாறாக தங்களுக்கு பாதிப்பை ஏற்படுத்தும் இச்சமூகத்தை மாற்றி அமைப்பதற்கான போராட்டத்தின் மூலம் மட்டுமே தங்களின் தனிப்பட்ட பிரச்சனைகளுக்கும் வழிகாண முடியும் என்பதை உணரும் விதமாக இவ்விழா அமைந்தது.

நிகழ்வின் இடையிடையே “பிள்ளைக் கறி தின்னும் அரசை….”, “இந்து என்று சொல்லாதே! பார்ப்பான் பின்னே செல்லாதே…..”, “தினம் சாதி வெறியிலே……..” போன்ற மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகத்தின் பாடல்கள் பாடப்பட்ட போது பார்வையாளர் உற்சாகமடைந்தனர்.

தகவல்

மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகம்,
வேலூர்

சர்வதேச உழைக்கும் மகளிர் தின ஆர்ப்பாட்டம் – மதுரை

மதுரையின் ஒத்தக்கடை பகுதியில் இந்த ஆண்டின் உழைக்கும் மகளிர் தினம் உற்சாகத்துடன் கொண்டாடப்பட்டது. ஒத்தக்கடை பகுதி மக்கள் பெண்கள் விடுதலை முன்னணி சார்பாக நடத்தப்பட்ட ஆர்ப்பாட்டத்தின் ஊடாக உழைக்கும் பெண்களின் நிலையை தெரிந்து கொண்டனர்.

நிகழ்ச்சியின் முதல் நிகழ்வாக உழைக்கும் மக்களின் உரிமைகளுக்காக போராடி உயிர் நீத்த தோழர்களுக்கு வீர வணக்கமும், ஜான்சி ராணி, ஹஜ்ரத் பேகம் போன்ற போராளிகளின் வீரத்தை உயர்த்தி பிடிக்கும் விதமாக முழக்கங்களும் எழுப்பப்பட்டன.

• பாடம் நடத்த ஆசிரியர் இல்லை, ரேசன் கடையில் சரக்கு இல்லை
• பள்ளிக்கு அருகே டாஸ்மாக்,  எல்லா பக்கமும் டாஸ்மாக்கு, டாஸ்மாக்கை நடத்துவது அரசு
• பெண்கள் நலத்துறை எதற்கு இருக்கு
• நண்டு பிராண்டு லுங்கிக்கும், ஆக்ஸ்பிரே சென்ட்டுக்கும் மயங்குவதாக பெண்களைக்காட்டும் ஆபாச வக்கிர விளம்பரங்களை அடித்து நொறுக்குவோம்
• கோலப் போட்டியும், அழகு போட்டியும், பெண்கள் தினத்திற்கு அழகல்ல
• வர்க்க போராட்டத்திற்கு முன்கை எடுத்து வர்க்க போருக்கு வா தோழி

தலைமையுரை : தோழர் இராணி

மார்ச் 8 என்பது வெறும் கொண்டாட்டத்திற்கான ஒரு நிகழ்வு அல்ல. காதலிக்க மறுக்கும் பெண்ணுக்கு ஆசிட் வீச்சு; அதை மீறி காதலித்த பெண்ணுக்கு ‘கவுரவ’ கொலை.  போலீசும், சட்டமும், ஊடகங்களும் குற்றவாளிகளுக்கு சாதகமாக கட்டபஞ்சாயத்துகளாக செயல்படும் சூழலே இன்று நிலவுகிறது.

எனவே, தற்போதைய அரசு அமைப்பின் ஊடாக பெண் விடுதலையை சாதிக்க முடியாது . ஒட்டு மொத்த சமூக விடுதலையின் ஒரு அங்கமே பெண்விடுதலை. புரட்சியினூடாக சமூக விடுதலையையும், சமூக விடுதலையின் ஊடாக பெண் விடுதலையையும் சாதிக்க வர்க்க போராட்டத்திற்கு பெண்கள் வர வேண்டும் என்று அறைகூவல் விடுத்தார்.

பாடல் : கவிமலர்

தோழர் : கயல்விழி உரை

தோழர் உரையாற்றுகையில் பெண்களை திசைதிருப்பும் மூன்று விஷயங்களை பட்டியலிட்டார். 1. பெண் தெய்வ வழிபாடு, 2. தொண்டு நிறுவனம், 3. சுய உதவி குழு

1. பெண் தெய்வ வழிபாடு என்பது ஒரு பெண்ணை அவள் விருப்பத்திற்கு மாறாக அனுபவித்து கொலை செய்துவிடுவதும், பிறகு குற்றத்திலிருந்து தப்பிக்க அவளை தெய்வமாக மாற்றிவிடுவதும், இதன்மூலம் மேலும் பெண்களை அடிமைப்படுத்துவதும் என்ற நடைமுறைக்குத்தான் பெண் தெய்வ வழிபாடு உருவாக்கப்பட்டது என அதன் வரலாறு இழிவாக உள்ளது.

2. தொண்டு நிறுவனங்களைப் பெறுத்தவரை போராடும் மக்களுக்கு ஆதரவாக காட்டிக் கொண்டாலும் பெண்களின் முக்கிய பிரச்சினையாக டாஸ்மாக்குக்கு எதிரான போராட்டம் மற்றும் பாலியல் வன்கொடுமைகளுக்கு எதிரான போராட்டங்களில் முக்கிய குற்றவாளியான அரசை அம்பலப்படுத்துவதில்லை; போலீஸ் அதிகார வர்க்க ஊடகங்களை அம்பலப்படுத்துவதில்லை.

மாறாக, டாஸ்மாக்கை ஒழிப்பதைவிட மக்கள் குடிக்காமல் இருந்தால் சரியாகி விடும் என்றும், பெண்கள் மேல் ஏவப்படும் வன்கொடுமைகளுக்கு பெண்கள் உடை உடுத்துவது சரியில்லை என்றும் கூறி பாதிக்கப்பட்டோரின் மீதே குற்றத்தை திருப்பி விடுகின்றன.

தோழர் சினேகா உரை

மார்ச் 8 என்பது பெண்கள் கொண்டாட்டத்திற்கான தினமல்ல. மாறாக, ஏற்கனவே சமூகத்தில் நிலவிக் கொண்டிருக்கும் ஆணாதிக்கச் சிந்தனைக்கும் இப்போது மக்களை சுரண்டும் மறுகாலனியாக்க கொள்கைகளுக்கும் நெருப்பு வைக்க சிந்திக்க வேண்டியதே மார்ச் 8 மகளிர் தினத்தில் ஆற்ற வேண்டிய கடமை.

பெண்களுக்கும் வேலை வாய்ப்பு கொடுத்து அவர்கள் மேம்பட இந்த முதலாளித்துவ அமைப்பு உதவியுள்ளதாக சில அறிவுதுறையினர் வாதிடுகின்றனர். ஆனால் நிலைமை வேறாக உள்ளது.  வீட்டிலும் சரி அலுவலகத்திலும் வேலைக்கு மிஞ்சிய வேலை. அலுவலகத்திற்கு செல்லும் முன்பே துணி துவைப்பது, பாத்திரம் விளக்குவது, சமையல் செய்வது என விடியும் முன்னே பெண் குழந்தைகளுக்கு வேலை துவங்கி விடுகிறது.

அலுவலகத்திலும் ஒரே வேலை செய்யும் ஆண்களுக்கு கூடுதல் சம்பளம் பெண்களுக்கு குறைவான சம்பளம் என்றுதான் இருக்கிறது. இப்படி வேலை சுரண்டலுக்காகத்தான் பெண்களை அதிக அளவில் முதலாளித்துவ நிறுவனங்கள் வேலைக்கு எடுக்கின்றனர். இதை மாற்ற முதலாளித்துவத்தை வீழ்த்தி ஒரு ஜனநாயக புரட்சியை நடத்துவதன் மூலம்தான் பெண்கள் விடுதலையை சாதிக்க முடியுமென்று அறைகூவல் விடுத்தார்.

தோழர் பாண்டி : பாடல்

தோழர் போஸ் : உரை

ஒத்தக்கடை புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணியைச் சேர்ந்த தோழர் போஸ் பேசும் போது “உரிமைகள் மறுக்கப்படும் பெண்களுக்கு சம உரிமை கோரும் ஆர்ப்பாட்டமாக பெ.வி.மு நடத்துகிறது. குடும்பத்தில் தொடங்கி பள்ளி, கல்லுர்ரி, அலுவலகம் என அனைத்து பொது நிறுவனங்களிலும் பெண்களுக்கு எதிரான தாக்குதல் தொடர்ந்த வண்ணமே இருக்கிறது. இதைத் தடுக்க வேண்டிய அரசே போலீஸ், ராணுவம், நீதிமன்றம் ஆகியவற்றின் மூலம் பெண்கள் மேலான தாக்குதலை நடத்தி கொண்டிருக்கிறது. அத்தகைய அரசை தகர்த்தெறிவதற்காக போராடாமல் அதற்காக வேலை செய்யாமல் பெண் விடுதலை சாத்தியமாகாது” எனக் குறிப்பிட்டார்.

நாடகம் : பெ.வி.மு. குழுவினர்

[படங்களைப் பெரிதாகப் பார்க்க அவற்றின் மீது சொடுக்கவும்]

டாஸ்மாக் ஆல் பாதிக்கப்படும் குடும்பத்தை மையமாக வைத்து பெ.வி.மு தோழர்கள் நடத்திய நாடகத்தின் இறுதியில், “டாஸ்மாக் கை நடத்தி நம் குடியை கெடுப்பதே இந்த அரசுதான். எனவே டாஸ்மாக்கை மூடச் சொல்லி அரசிடம் மனு கொடுப்பது முட்டாள்தனம். எனவே, நாமே அதை அடித்து நொறுக்கினால்தான் உண்டு” என்று முடிந்தது மிக எழுச்சிகரமாக இருந்தது.

தூரத்தில் இருந்து பார்த்துகொண்டிருந்தவர்கள் எல்லாம் அருகே கூட்டமாக வந்து பார்த்தும் வாகனங்களில் செல்வோர் நிறுத்திவிட்டு வந்தும் பார்த்தபோது நாடகத்தின் எழுச்சிகரமான உணர்வை புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

தோழர் வாஞ்சிநாதன்

டாஸ்மாக்கின் வக்கிரங்கள் எத்தனை குடும்பங்களை பாதித்தாலும் அதற்கெதிராக எத்தனை போராட்டங்களை நடத்தினாலும் டாஸ்மாக் வருமானத்தை வைத்துதான் அரசாங்கத்தையே நடத்த முடியும் என்று திமிரோடு ஆட்சி செய்து கொண்டிருக்கிறது, அரசு.

நாங்கள் டாஸ்மாக்கை மூடினால் பக்கத்து மாநிலத்துக்காரன் வந்துவிடுவான் என்று அரசு கூறும் காரணம் எப்படி இருக்கிறது என்றால் நான் என் மனைவி பக்கத்திலேயே இல்லாவிட்டால் பக்கத்து வீட்டுக்காரன் வந்து விடுவான் என்று கூறுவது போல் கேவலமாக‌ உள்ளது. ஆனால் இதுவெல்லாம் பித்தலாட்டம். டாஸ்மாக்கை நடத்துவதே இந்த அரசுதான், அதுவே அதை மூடாது எனவே இப்போது தோழர்கள் நாடகத்தில் கூறியது போல டாஸ்மாக்கை நாமே அடித்து நொறுக்கும் போராட்டத்தை நடத்த வேண்டும்.

மார்ச் 8-ல் மகளிர் தினத்தை உலகெங்கும் கொண்டாடுகிறார்கள். ஆனால் இந்த டாஸ்மாக்கால் பெண்கள் பாதிக்கப்படும் காரணத்தை எந்த ஊடகங்களும் கட்சிகளும் பேசுவதில்லை. நாங்கள்தான் இப்படி தெருவெங்கும் கூட்டம் போட்டு மக்கள் மத்தியில் பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம்.

மூன்று வருடத்திற்கு முன்பு டெல்லியில் ஓடும் பேருந்தில் நிர்பயா என்கின்ற பெண் கொடூரமாக கற்பழிக்கப்பட்ட நிகழ்வு பெரும் புயலைகிளப்பியது. இப்போது லண்டன் பி.பி.சி அந்த குற்றவாளிகளை பேட்டி எடுத்து ஒளிபரப்பியுள்ளது. இதற்கு இந்திய அரசாங்கம் தடை விதித்து உள்ளது. ஆர்.எஸ்.எஸ்., பா.ஜ.க போன்ற கட்சிகளும் இதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்துள்ளன.

அப்படி என்னதான் அந்த பேட்டியில் உள்ளது என்றால், அதில் அந்தக் குற்றவாளிகள் நாங்கள் மாட்டிக் கொண்டவர்கள் அவ்வளவுதான். ஆனால் இந்தியாவில் அரசியல்வாதிகள், அதிகாரிகள், நீதிபதிகள் என அனைவருமே இப்படித்தான் உள்ளனர். வாய்ப்பு கிடைத்தால் பெண்களை வன்புணர்ச்சி செய்வதில் எந்த ஆணும் இந்தியாவில் சளைத்தவனல்ல என்று இந்திய ஆண்களின் உண்மை முகத்தை அப்படியே கூறியுள்ளான். உண்மையில் இந்திய ஆண்களின் மனநிலை பெரும்பாலும் அப்படித்தான் உள்ளது. பல சட்டமன்ற, நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் மேல் பாலியல் வன்புணர்வு வழக்கே நிலுவையில் உள்ளது. உண்மையில் இந்த கூட்டத்தின் நோக்கமே ஆண்களின் இந்த வக்கிர புத்தியை சுட்டிகாட்டுவதுதான். .

இன்னொரு புறம் பெண் தனக்கான துணையை தேடும் உரிமை கூட மறுக்கப்படுகிறது. மூன்று வருடத்திற்குமுன்பு தர்மபுரி நாயக்கன் கொட்டாயில் பாமாகா வின் வன்னிய சாதி வெறியால் திவ்யா இளவரசன் ஜோடி பிரிக்கப்பட்டது. அதே போல் தற்போது உசிலம்பட்டியில் தேவர் சாதி வெறியால் விமலாதேவி படுகொலை செய்யப்பட்டது என்று தொடர்ந்து நடந்துகொண்டுதானிருக்கின்றது. இரண்டிலும் போலிசும் நீதிதுறையும், அரசும் எப்படிநடந்து கொண்டது. வெளிப்படையாக சாதி வெறியர்களுக்கு ஆதரவாகத்தான் நடந்து கொண்டது.

போலீசை பற்றி நமக்கு நிறையவே தெரியும் ஆனால் நீதி துறையும் நீதிபதிகளும் எப்படி இருக்கிறார்கள் தெரியுமா?

நீதிபதிகள் மேல் சக பெண் நீதிபதிகளே கொடுத்த பாலியல் தாக்குதல் வழக்குகள் இன்னும் விசாரிக்காமல் நிலுவையில் இருக்கின்றன. இப்படித்தான் அதிகார வர்க்கமும் இருக்கின்றது.

காதலை மறுத்தால் பெண்கள் மேல் ஆசிட் வீசுகிறார்கள், காதலித்தால் குடும்பத்தாலேயே படுகொலை செய்யப்படுகிறார்கள். இதைத்தான் பெண்களுக்கு முடிவெடுக்கவே உரிமை இல்லாத சமூகம் என்கிறோம். இதைத்  தடுக்க வேண்டிய அரசும் அதிகார வர்க்கமும் சீரழிந்த போயுள்ளன.

அதனால், இந்த சமூக கட்டமைப்புக்குளாகவே பெண்களின் விடுதலையை பெற்றுவிடலாம் என்று நினைத்தால் அது முட்டாள்தனம். சோசலிச அடிப்படையிலான ஒரு புதிய ஜனநாயக அமைப்பில் தான் சமூக அனைத்து மக்களையும் உள்ளடக்கிய சமூக விடுதலை சாத்தியம்.

அப்படிப்பட்ட ஒரு ஜனநாயக சமூகத்தில் தான் பெண்களும் விடுதலையும் சாத்தியம். எனவே சீரழிந்து சீழ்பிடித்து போயுள்ள  இந்த சமூக‌த்தை மாற்றி ஒரு புதிய சமூகத்தை நிறுவும் வகையில் புரட்சிகர இயக்கமான பெண்கள் விடுதலை முன்னணியில் பெண்கள் அணிதிரளுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன்.”

உழைக்கும் மக்கள் பெருவாரியாக வாழக்கூடிய ஒத்தக்கடை பகுதியில் பெ.வி.மு வின் நாடகமும் ஆர்ப்பாட்ட உரையும் அம்மக்கள் மத்தியிலும் பெண்கள் மத்தியிலும் அமைப்பை நோக்கி தங்கள் கவனத்தை திருப்பகூடிய வகையில் நிகழ்ச்சி அமைந்தது என்றால் மிகையாகாது.

தகவல்
பெண்கள் விடுதலை முன்னணி,
மதுரை

மார்ச் 8 சர்வதேச உழைக்கும் மகளிர் தினத்தை பெண்கள் எப்படி பார்க்கிறார்கள்? கேள்விகளை சுமந்து கொண்டு கடற்கரைச் சாலையில் உள்ள சென்னை பல்கலைக் கழக வளாகத்தை அடைந்தோம்.

“நான் உண்மையா பேசணுமா? அல்லது சமூகம் ஏத்துக்கற மாதிரி பேசணுமா”

“வெளிப்படையாவே சொல்லுங்க”

“சரி சொல்றேன். இவங்க ரெண்டு பேரும் என் கூட வேலை செய்றவங்க”. படிப்பதற்கான மேசையில் உடன் உட்கார்ந்திருந்த இரண்டு இளைஞர்களை சுட்டிக் காட்டுகிறார்.

“நான் இவங்கள கூட்டிகிட்டு போய் எங்க வீட்டில இருந்து சேர்ந்து படிக்க முடியுமா? வீட்ல மாமியார் விடுவாங்களா? பக்கத்து வீட்டுக்காரங்க என்ன சொல்வாங்க? இதையெல்லாம் யோசிச்சுதான் நடந்துக்கணும். இதுதான் பெண்களோட நிலைமை”

அவர் சிந்துஜா. சென்னை பல்கலைக் கழகத்தின் தொலைதூரக் கல்வி மையத்தின் எதிரில் போடப்பட்டிருந்த கூடாரத்தில் 2 இளைஞர்களுக்கு பாடம் எடுத்துக் கொண்டிருந்தார்.

“நான் சொந்தமா தொழில் செய்றேன். இப்ப சட்டக் கல்வி படிக்கிறேன். எனக்கே இந்த நிலைமைன்னா மத்த பொண்ணுங்கள பத்தி யோசிச்சிக்கோங்க”. “பேரு சொல்றேன், ஃபோட்டோ எல்லாம் வேண்டாம், பிளீஸ்” என்று தனது சகாக்களுடன் படிப்பைத் தொடர்ந்தார்.

“முன்ன விட பல வகையில முன்னேறியிருக்கோம். எங்க அம்மா காலத்தில எல்லாம், படிக்கக் கூட விட மாட்டாங்களாம். இப்ப படிக்க வர முடியுது. இன்னைக்கு பாருங்க, லீவு நாளானாலும் வீட்ல சொல்லிட்டு வந்து இங்க உக்காந்து படிச்சிட்டு இருக்கோம். அடுத்த தலைமுறைல இன்னும் மாறலாம். ஆனா,  இருட்டுறதுக்கு முன்னால வீட்டுக்கு போயிடணும். சில ஏரியால எல்லாம் தனியா போகவே முடியாது. நம்மதான் பத்திரமா இருந்துக்கணும்” என்று பெண்களின் பாதுகாப்பற்ற நிலையை இரு மாணவிகள் வெளிப்படுத்தினர்.

“அதைப் பத்தி எல்லாம் சொல்லத் தெரியாது.” “அய்யய்யோ ஃபோட்டோ எல்லாம் வேணாங்க. பேரு சொல்ல வேணாம்”, “இது பத்தி என்ன சொல்றதுன்னு தெரியலையே” “ஏதாவது சொல்லி சீக்கிரம் அனுப்புடீ” என்று தப்பித்தல்களுமாக பல உரையாடல்களுக்கு மத்தியில் சில எதிர்ப்புக் குரல்களும் வெளிப்பட்டன.

சென்னை பல்கலைக் கழகத்தில் முதுகலை ஆங்கில இலக்கியம் படிக்கும் ரேவதி, “சமீப காலமாக அதிகரித்திருக்கும் வல்லுறவுகளை எல்லா பெண்களும் சேர்ந்து எதிர்க்க வேண்டும். நமக்கு என்ன வந்தது என்று ஒதுங்கக் கூடாது. காதலித்தாள் என்பதற்காக தம் மகளையே அப்பாக்கள் கொலை செய்வது சகிக்க முடியாத காட்டுமிராண்டித்தனம். இப்படி எல்லாம் நடக்கறதுக்கு ஒட்டுமொத்த சமூகத்தைத்தான் குற்றம் சொல்லணும்.” என்கிறார்.

“இப்பல்லாம் நிறைய மாறியிருக்குதான், அதுக்காக சாதி மாறில்லாம் கல்யாணம் செய்ய முடியுமா. எப்படி பொண்ண வளர்த்திருக்காங்கன்னு திட்டுவாங்க. சொந்தக்காரங்க யாரும் நம்ம வீட்டுக்கு வர மாட்டாங்க” – என்றார் கணவருடன் உட்கார்ந்திருந்த மீனாட்சி.

பி.பி.ஏ படிக்கும் ஆனந்தி – “ஆண்களோட நடத்தைய வெறுக்கறேன். ‘சுதந்திரமா’ பொது இடங்கள்ல எல்லாம் தப்பா நடந்துக்கறாங்க. அவங்க வீட்டில நடக்கறது வேறயா இருக்கும். வெளிய வரும்போது, ‘நம்ம இஷ்டப்படி நடக்கலாம். யார் பார்க்கப் போறாங்க’ன்னு நடந்துக்கறாங்க. இத எப்படி சரி பண்ணலாம்னு ஈசியா கேட்டுடலாம். பதில் அவ்வளவு ஈசியா பதில் சொல்லிட முடியுமா.”

எம்.சி.ஏ படிக்கும் காயத்ரி, “குழந்தைகள் உழைப்பு, பெண்கள் மீதான வன்முறைதான் நான் வெறுக்கற விஷயம். இதற்காக போலீஸ் அதிக பாதுகாப்பு கொடுக்கணும். பெண் போலீஸ் அதிகப்படுத்தணும். போலீசும் குற்றவாளியா இருக்கறது உண்மைதான். பெண்கள் வெளிய போற இடத்தில தனிப்பட்ட விபரங்கள யாருக்கும் சொல்லக் கூடாது. முன்பின் தெரியாதவங்கதான் நிறைய பாதிக்கிறாங்க. என்ன பண்றதுன்னே தெரியல..” என்று கையறு நிலையை வெளிப்படுத்தினார்.

எம்.காம் இறுதியாண்டு சரவணபிரியா, “டெல்லி பாலியல் வன்முறையால பசங்களை பிடிக்காமலே போகுது. பெண்களுக்கு பாதுகாப்பு கொடுக்கணும். எல்லார் கூடவும் போலீஸ் போட முடியாது. பசங்க பொண்ணுங்கள பார்க்கிற பார்வை மாறணும். அவங்கள தாக்கறதுக்கான உரிமை பெண்களுக்கு வேணும்.

தப்பா நினைச்சுக்கக் கூடாது, நாங்களும் கத்தி வைச்சிருக்கோம். எங்களுக்கு எதாவது பிரச்சனை வந்திச்சின்னா நாங்க தாக்குவோம். அவங்களும் போய் வெளில சொல்ல முடியாதுல்ல.

தொலைக்காட்சில ஆபாச பாடல்களை எல்லாம் தடை பண்ணணும். சினிமால ஆபாசமா வர்றத தடுக்கணும். வெளிநாட்டு கலாச்சாரம் உள்ள வர்றதாலதான் பிரச்சனை. டெல்லி சம்பவத்தில கூட இன்னும் தண்டனை கொடுக்கல. காதல் பண்றதாலேயே மகளை கொன்ன அப்பனுங்கள கொல்லணும். இதுக்கெல்லாம் உடனுக்குடன் தண்டனை வழங்கறதுதான் தீர்வு” என்று தனக்கு தெரிந்த தீர்வை முன்வைத்தார்.

பி.பி.ஏ படிக்கும் டெய்சி, “குடிக்கிறவங்க மேலதான் எனக்கு வெறுப்பு. பொண்ணுங்கள ஒரு மாதிரி பார்க்கிறது அடுத்த விஷயம். பசங்கள விட வயசானவங்க மோசமா இருக்காங்க.” என்றார்.

“ஒரு பெண் என்பவள் தாய் அந்தஸ்தில் இருப்பவள், அதை ஆண்கள் உணர வேண்டும். பெண்கள் ஒழுங்கான ஆடை அணிய வேண்டும். பெண்கள் தேவையில்லாம உடலை காண்பிக்கக் கூடாது. ஆண்கள் பெண்கள் மீது மரியாதையான பார்வை வைக்க பழகணும்.” என்று பெண்கள் மீதே பொறுப்பை சுமத்தினார் குல்ஃபினா பர்வீன் என்ற அரபி ஆசிரியர்.

கோவையைச் சேர்ந்த பொறியியல் பட்டம் படித்த தீபிகா, “பாலியல் தொந்தரவுதான் பிரச்சனையா இருக்கு. அந்த பிரச்சனை இல்லாம இருக்கணும். நம்ப வீட்டில எப்படி நடந்துக்கறோமோ அப்படித்தான் பொது இடத்திலயும் நடந்துக்கணும்னு ஆண்கள் நினைச்சுக்கணும்.” என்று சொன்னார்.

இப்படி படித்த மாணவிகள் தமது பாதுகாப்பின்மையையும், தமக்கு உரிமைகள் மறுக்கப்படுவதையும் எதிர்த்து பேசவும், நொந்து கொள்ளவும் செய்ய அதே கடற்கரை சாலையில் ஜூஸ் விற்றுக் கொண்டிருக்கும் அம்மா, “பொண்ணு நினைச்சா என்ன வேணாலும் செய்யலாம். காலையில 11 மணிக்கு கடை திறந்தா சாயங்காலம் 7 மணி வரை கடை போட்டிருப்பேன். நான் என் கொழந்தைகளுக்காகத்தான் எல்லாம் பாடுபடறேன்.” என்கிறார்.

திருவள்ளூர் மாவட்டம், கடம்பத்தூர் ஒன்றியம் சுங்குவார்ச்சத்திரம், திருப்பந்தியூர் கிராமம். மல்லிகை, ரோஜா, குறிஞ்சி, செந்தாமரை, செம்பருத்தி, கஸ்தூரி, செண்பகம், மனோரஞ்சிதம், தாழாம்பூ என்று 17 மகளிர் சுய உதவி குழுக்களிலிருந்து செல்வி, வாசுகி, துளசி, லட்சுமி, சாந்தா, தேவகி, முனியம்மா, முத்து, பவானி, அமுதா, சுந்தரி ஆகியோர் ஒரு கூட்டத்துக்கு வந்து விட்டு ஊருக்குத் திரும்புகிறார்கள்.

“ஆம்பளைங்க தண்ணி போடறதுதான் பெரிய பிரச்சனையா இருக்கு. அத நிறுத்தச் சொல்லுங்க சார். நாங்களும் எவ்வளவோ சொல்லிப் பார்த்துட்டோம். குடும்பத்தில நிறைய சண்டை.

எங்க ஊர்ல சாராயம் காய்ச்சிறதை எடுத்தாந்து கோயிலாண்ட போட்டு போலீசுக்கு தகவல் கொடுத்துட்டு காத்திருந்தோம். காவலுக்கு இருந்தவங்க எதுக்கு இந்த கருமம்ணு சாராயத்தை தரையில் கொட்டிட்டாங்க. போலீஸ்காரன் வந்து, எங்க ஆதாரம்ணுன்னு எங்களையே கேட்கறான்.

எந்த ஒரு பிரச்சனைக்கு நாங்க பேச வந்தாலும், நீங்க பொம்பளைங்க ஏன் பேசறீங்கன்னு கேட்கறாங்க. கான்வென்டுக்கு 4 வயசு கொழந்தைய அனுப்பறோம். டிரைவரே குழந்தைய சீரழிச்சிட்டான்னு நியூஸ் வருது. பொம்பள பசங்க பயந்துகிட்டுதான் வெளிய போறாங்க”

“இவ்வளவு பிரச்சனைகளுக்கிடையே மகளிர் தினத்தன்று என்ன செய்வீர்கள்” என்று கேட்டோம்.

“மகளிர் தினத்த ஒட்டி சுத்துப் புறத்த சுத்தமா வச்சிக்கிறது எப்படி, கேன்சர் வராம பார்த்துக்கறது எப்படின்னு இன்னைக்கு கிளாஸ் எடுத்தாங்க. சாந்தோம் சர்ச்ல, கான்சர் பத்தி ஒரு டாக்டர் பேசினாங்க. சுத்துச் சூழல பத்தி பேசினாங்க, மரம் நடுறத பத்தி பேசினாங்க.

ஒவ்வொரு குழுவில இருந்தும் 2 பேரு வந்திருக்கோம். நாளைக்குதான் மகளிர் தினம். சாக்லேட் கொடுத்து இங்க நடந்ததை எல்லாம் சொல்ல மீட்டிங் போடுவோம். நாளைக்கு மீட்டிங் போட்டு சொல்லுவோம். கான்சர் விழிப்புணர்வு பத்தி பேசுவோம். செயல் விளக்கமா போட்டுக் காண்பிப்போம்.” என்று பெண்களை பிரச்சனைகளிலிருந்து திசைதிருப்பும் சுயஉதவிக் குழு அரசியலையும் புரிய வைத்தார்.

மெரீனா கடற்கரையில் துப்புரவு பணி செய்யும் தொழிலாளிகளிடம் பேசினோம்.

“இங்கயும் வேல செய்யணும். காலையில எழுந்தவுடன் ஒரு ஆபிஸ் படி பெருக்கணும். ஒரு ஆபிஸ் பெருக்கி துடைக்கணும். நம்ம வாழ்க்க முடிஞ்சி போச்சி. படிக்கிற குழந்தை வாழ்க்கை வீணா போகக் கூடாதுல்ல. இங்க 7 மணி வரைக்கும் பார்ப்போம். இந்த வேலை இல்லைன்ன எங்க கதி அவ்வளவுதான். எங்க கையில காசு இருக்கும் போது ஒருத்தருக்கொருத்தர் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிப்போம்.

எக்ஸ்போர்ட்டுக்கு போகணும்னா காலைல 10 மணிக்கு போய் சாயங்காலம் வரணும். அந்த சம்பளமும் பத்தாது. இங்க காலையில 6 மணிலருந்து 2 மணி அல்லது 2 மணிலருந்து 10 மணின்னு இருக்குது. காலையில எந்திச்சி சாப்பாடு செய்றோம், வீட்டு வேல செய்றோம், 2 மணிக்கு கிளம்பி வர்றோம்.

ஏண்டா பொண்ணா பொறந்தோம்னு யோசிக்காத நாளே கிடையாது. இதை யோசிச்சி பி.பி அதிகமாகி கீழ மயக்கமாகியே விழுந்திருக்கேன்.

பொண்ணா இருந்து சொல்ல முடியாத கஷ்டம்லாம் இருக்கு. பாலியல் ரீதியான தொந்தரவு இருக்கும். இதே மாதிரி வேற இடத்தில வேல செய்றப்போ தொந்தரவு கொடுத்தாங்க. அதான் இந்த வேலைக்கு வந்தேன். எங்க போனாலும் பொம்பளைங்களுக்கு தொந்தரவு.
இன்னைக்கு ஆபிஸ்ல பெருக்கும்போது கூட நடந்தது. நாலாவது மாடியில இருந்து பெருக்கிகிட்டே வர்றேன், கட கடன்னு படியேறி வர்றாங்க. அப்படியே போயிட்டு, அடுத்த மாடிக்கு போனா அங்கயும் வர்றாங்க. உயிரையும் மானத்தையும் கையில பிடிச்சிகிட்டு வேல செய்றோம்.

ஒரு தடவை ஸ்டீல் பட்டறைல வேல செய்யும் போது வெள்ளிக்கிழமை சம்பளம் கொடுக்க ராத்திரி 10 மணி ஆயிடிச்சி. பஸ்சுக்கு வெயிட் பண்ணிகிட்டு இருக்கும் போது 4 பேரு வந்தாங்க, தகாத முறையில பேசினாங்க. ஆட்டோ கூப்பிட்டு ஏறுங்கறாங்க. ஆட்டோக்காரண்ணன் பேசிகிட்டே, என்கிட்ட “போயிடு”ன்னு கண்ண காட்டினாரு. நான் போறப்ப, அந்த ஆளுங்க பின்னாலயே வந்தாங்க. இரண்டே முடிவு எடுத்தேன். போலீஸ் காரன் யாராவது எதிர்ல வந்தா சொல்லலாம், இல்ல பிரிட்ஜ்ல இருந்து கீழே விழுந்து செத்துடுவோம்னு.

அப்போ வந்த ஒரு அம்மாகிட்ட பேசி, “என்னை தெரிஞ்ச மாதிரி காட்டிக்கிங்க”ன்னு கேட்டு அவங்க என் தோளில கை போட்டு நடக்க ஆரம்பிச்சாங்க. அவங்க சொல்லி லாஸ்ட் பஸ்ல ஒரு அண்ணன் கூட வீட்டுக்கு வந்து சேர்த்து விட்டாங்க. பொம்பளையா பொறந்தா எல்லா துன்பங்களை அனுபவிக்க வேண்டியிருக்கு.

இதனாலேயே ஒரு இடத்தில வேலைய எங்களால செய்ய முடியல. எங்கனாவது பாதுகாப்பு கிடைக்காதான்னு அங்கங்க இடத்த மாத்திக்கிறோம். பயந்து பயந்து வாழறோம். எத்தனையோ தடவை சாவறதுக்கு முயற்சி பண்ணி, குழந்தைகளுக்காக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்.

அரசாங்கத்த டாஸ்மாக் கடைய மூடச் சொல்லு, நான் குடிக்கிறத நிறுத்தறேங்கறாங்க ஆம்பளைங்க. 7,000 ரூவா சம்பளம் வாங்கிட்டு வீட்டுக்கு 2,000 தரவா, 3,000 தரவான்னு யோசிக்கிறாங்க. மாசம் முழுக்க கடன் வாங்கி குடிச்சிர்றாங்க, சம்பளம் வாங்கினதும் அதை எல்லாம் கொடுத்துட்டு வீட்டுக்கு வெறுங்கையோட வர்றாங்க.

கொழந்தைங்கள எப்படி படிக்க வைக்கிறது சொல்லு. சமைக்கிறதுக்கு 300 ரூவா ஆகுது. நாங்கதான் வீட்லயும் வேல பார்த்துட்டு, வெளியிலயும் சொமக்கறோம். இந்த டாஸ்மாக்க மூடுனா பல குடும்பங்க பொழைக்கும் சார். அதைச் செய்யணும் சார். இருக்கிற கொஞ்ச நாள் சந்தோஷமா இருக்கணும்ல.

எங்க வீட்டுக்காரர் வேலைக்கு போறதில்ல. நான்தான் வேலைக்குப் போய் குடும்பத்த பார்த்துக்கணும். என் பையன் படிக்கிறான். குடும்ப கஷ்டத்த பார்த்து அவனும் வேலைக்கு போறான்.

வீட்டுக்காரரு குடிக்கு காசு கொடுத்தாலும், கொடுக்காட்டாலும் குடிப்பாரு. குடிக்கிறதுக்கு காசு வேண்டும். சாப்பாட்டுக்கு காசு இல்லாட்டாலும் குடி தினமும் வேண்டும். எங்கனா மூட்டை தூக்கப் போனா அந்தக் காச வீட்டில கொடுக்க மாட்டாரு. குடிச்சிட்டு சாப்பாட்டுக்கு வந்து சண்ட போடுவாரு. குடிக்கிறதாலதான பிரச்சனை.

நாங்க என்ன பண்றது. உயிரைத்தான் விடணும். கெவர்ன்மென்ட்தான் வைன் ஷாப்பை நடத்துறாங்க. குடி வருமானத்திலதான் இலவசம்னு சொல்றாங்க. எங்களுக்கு அப்படி என்ன இலவசமா தர்றாங்கன்னு எங்களுக்கு தெரியல. நாங்க எல்லாத்துக்கும் வரி கட்றோம்ல, அதெல்லாம் எங்க போகுது. அவங்களுக்குத்தான் அவங்க காசு எல்லாம் கேக்கறாங்க. எல்லா சொத்தும் அவங்க பேர்ல இருக்குது.

குடிய ஒழிக்க ஆர்ப்பாட்டம் எல்லாம் பண்ணியாச்சு. ஒழிக்கணும். சின்ன பசங்க குடிக்குதுங்க. மொதல்ல இந்த டாஸ்மாக்க ஒழிச்சுக் கட்டணும் சார். உள்ள போய் நாலைஞ்சு பாட்டில ஒடைச்சாத்தான் இதை நிறுத்த முடியும்.”

பல்கலை மாணவிகளிடமிருந்து ஆரம்பித்த நேர்காணல் நகர சுத்தி தொழிலாளிகளின் வார்த்தைகளுடன் முடிவடைந்தது. மகளிர் தினத்தின் சேதி என்ன என்பதை சுருக்கிச் சொன்னால் குடி, பாலியல் வன்முறை, பயந்து வாழும் பெண்கள் எனலாம். என்ன செய்யலாம்?

– வினவு செய்தியாளர்கள்