உண்மை மனிதனின் கதை | முதல் பாகம் | அத்தியாயம் – 11
இவ்வாறு அவன் இன்னும் ஒரு நாளோ, இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்களோ தவழ்ந்து சென்றான். நேரக் கணக்கு அவனுக்குத் தப்பிவிட்டது. தன்னுணர்வற்ற பிரையாசைகளின் கோவையில் எல்லாம் ஒன்று கலந்துவிட்டன. சிற்சில வேளைகளில் உறக்க மயக்கமோ மறதியோ எதுவோ ஒன்று அவனை ஆட்கொண்டுவிடும். சென்ற வண்ணமாகவே உறக்கத்தில் ஆழ்ந்து விடுவான். ஆனால், அந்த மறதி நிலையிலும் அவன் தொடர்ந்து மெதுவாகத் தவழ்ந்து சென்று கொண்டே இருந்தான். ஏதேனும் மரத்திலோ புதரிலோ மோதிக் கொண்டோலோ, உருகிய பனி நீரில் முகங்குப்புற விழுந்தாலோ தான் அவன் இயக்கம் நிற்கும். அவனைக் கிழக்கு நோக்கி ஈர்த்த சக்தி அத்துணை வலியதாக இருந்தது. அவனுடைய சித்தவுறுதி அனைத்தும், தெளிவற்ற அவனது எண்ணங்கள் யாவும் ஒரேயொரு சிறு புள்ளியில் குவிமனைப்படுத்தப் பட்டிருந்தன. தவழ வேண்டும், இயங்க வேண்டும், என்ன நேர்ந்தாலும் சரியே, முன்னே செல்ல வேண்டும் என்பதே அது.
வெண்பனிக்கு அடியில் வளர்ந்திருந்த பெர்ரிப் பழங்களை அவன் உணவாகக் கொண்டான். பாசியை வாயிலிட்டுக் குதப்பினான். ஒரு முறை பெரிய எறும்பு புற்று அவனுக்கு எதிர்ப்பட்டது. மழை நீரால் வாரி விடப்பட்டுக் கழுவப்பட்ட ஒரு சீரான தீனிப் புல், அது காட்டில் உயர்ந்து நின்றது. எறும்புகள் இன்னும் பனிக்கால உறக்கத்திலிருந்து எழவில்லை. எனவே அவற்றின் புற்று உயிரற்றது போலக் காணப்பட்டது. அலெக்ஸேய் அந்த பொருபொருத்த படப்பைக்குள் கையை விட்டான். அவன் அதை வெளியில் எடுத்த போது அவனுடைய கையில் எறும்புகள் அப்பியிருந்தன. அவற்றை உலர்ந்த வறண்ட வாயில், போதையூட்டும் கடும் புளிப்புள்ள எறும்புச் சாற்றின் சுவையை இன்பத்துடன் அனுபவித்தவாறு தின்னலானான் அலெக்ஸேய். மறுபடி மறுபடி எறும்புப் புற்றுக்குள் அவன் கையை விட்டான். எதிர்பாராத இந்த தாக்குதலால் விழிப்பூட்டப் பெற்றுப் புற்று முழுவதும் கடைசியில் உயிர்த்தெழுந்தது.
அலெக்ஸேயின் கையையும் உதட்டையும் நாக்கையும் அவை கடித்தன. விமானி உடைக்குள் புகுந்து அவனுடைய உடலைக் கடித்துப் பிடுங்கின. ஆனால், அவனுக்கோ, அந்தக் கடிகள் உவப்பாகக் கூட இருந்தன.
சிற்றுயிர்கள் கடும் சீற்றத்துடன் தற்காத்துப் போராடின. அலெக்ஸேயின் கையையும் உதட்டையும் நாக்கையும் அவை கடித்தன. விமானி உடைக்குள் புகுந்து அவனுடைய உடலைக் கடித்துப் பிடுங்கின. ஆனால், அவனுக்கோ, அந்தக் கடிகள் உவப்பாகக் கூட இருந்தன. எறும்புச் சாற்றின் காரமான சுவை அவனுக்கு உற்சாகம் ஊட்டிற்று. தாகம் எடுத்தது. மேடுகளுக்கு நடுவே பழுப்புக் காட்டு நீர் தேங்கிய குட்டை ஒன்றைக் கண்டு அதன் புறம் குனிந்தான் அலெக்ஸேய். குனிந்தவன், சடாலென்று பின்னே சாய்ந்தான். கரிய நீர்க் கண்ணாடியிலிருந்து நீல வானின் பின்புலத்தில் அவனை நோக்கியது பயங்கரமான, பழக்கமற்ற முகம். கருந்தோலால் இழுத்துப் போர்த்த மண்டையோடு போன்றிருந்தது அது. ஏற்கனவே சுருளத் தொடங்கிவிட்ட அலங்கோலமான கட்டை மயிர்கள் அதில் மண்டியிருந்தன. கருங் குழிகளிலிருந்து உறுத்துப் பார்த்தன பெரிய, உருண்டையான, வெறியுடன் பளிச்சிடும் விழிகள். சிடுக்கிட்ட தலைமுடிகள் சடைசடையாக நெற்றி மீது விழுந்தன.
“இது நானாக இருக்க முடியுமா?” என்று எண்ணினான் அலெக்ஸேய். மறுபடி நீருக்கு மேலாகக் குனிய அஞ்சி, தண்ணீர் பருகாமல் வெண்பனியைத் தின்றுவிட்டுக் கிழக்கு நோக்கித் தவழ்ந்து சென்றான். கிழக்கோ, முன்போன்ற சக்தி மிக்க காந்தத்தால் அவனைக் கவர்ந்து இழுத்தது.
வெடிகுண்டால் ஏற்பட்ட ஒரு பெரிய பள்ளம் வெடிப்பினால் வெளியேற்றப்பட்ட மஞ்சள் மணலால் அரண் செய்யப்பட்டிருந்தது. அந்தப் பள்ளத்தில் இரவைக் கழிக்க ஊர்ந்து சென்றான் அலெக்ஸேய். பள்ளத்தின் அடித்தளத்தில் நிசப்தமாகவும் வசதியாகவும் இருந்தது. காற்று அதற்குள் வீசியடிக்கவில்லை. கீழ்நோக்கிச் சரிந்த மணலின் சரசரப்பு மட்டுமே காற்று வீச்சுக்கு அடையாளமாக இருந்தது. விண்மீன்களோ, கீழிருந்து பார்ப்பதற்கு அசாதாரண ஒளியுள்ளவையாகக் காணப்பட்டன. அவைத் தலைக்கு மேலே சிறிதே உயரத்தில் தொங்குவது போலவும் பைன் மரத்தின் ஊசியிலை அடர்ந்த கிளை, பளிச்சிடும் இந்தத் தீப்பொறிகளைத் துணியால் ஓயாமல் துடைத்துக் கொண்டிருக்கும் கை போலவும் பிரமை ஏற்பட்டது. காலையாகும் முன் குளிர் அதிகரித்தது. ஈர உறை பனி மரங்கள் மீது தொங்கிக் கொண்டிருந்தது. காற்று திசை மாறி வடக்கேயிருந்து வீசத் தொடங்கவே, இந்த உறைபனிக் கட்டியாகி இறுகி விட்டது.
இந்த இரவில் அலெக்ஸேய் என்ன காரணத்தினாலோ ஒரு போதும் இல்லாத அளவு பலவீனம் அடைந்துவிட்டான். பைன் மரப்பட்டைச் சேமிப்பு அவன் சட்டைக்கிடையில் இருந்தது. எனினும் அதைச் சுவைக்கக்கூட அவன் முற்படவில்லை. இரவில் உடல் தரையோடு ஒட்டிக்கொண்டுவிட்டது போல மிக்க சிரமப்பட்டு அதை நகர்த்தினான். விமான உடையிலும் தாடை மீசைகளிலும் உறைந்து கெட்டியாயிருந்தப் பனிக்கட்டித் துணுக்குகளைத் தட்டிப் போக்காமலே பள்ளத்தின் சுவற்றைப் பற்றி ஏறத் தொடங்கினான். ஆனால், இரவில் பனிக்கட்டிப் படிந்து இருந்த மணல் மீது அவன் கைகள் சக்தியின்றி வழுகின. தொற்றி ஏறி வெளிச் செல்ல அவன் மீண்டும் மீண்டும் வழுகிப் பள்ளத்தின் அடித்தளத்தில் சரிந்தான். தடவைக்குத் தடவை அவனுடைய முயற்சிகள் பலவீனம் அடைந்து கொண்டு போயின. வேறொருவர் உதவி இன்றித் தன்னால் வெளியேற முடியாது என்று முடிவில் அவனுக்கு நிச்சயப்பட்டுவிட்டது. அவன் துணுக்குற்றான். இந்த எண்ணம் அவனை வழுக்குச் சுவர் மேல் மீண்டும் தொற்றியேறத் தூண்டியது. கைகளை சில தடவைகள் மட்டுமே எடுத்து வைத்தவன், திராணியற்று, சோர்ந்து வழுக்கி விழுந்துவிட்டான்.
“அவ்வளவுதான்! இனி எல்லாம் ஒன்றுதான்!”
பள்ளத்தின் அடித்தளத்தில் சுருண்டு முடங்கினான் அவன். சித்தவுறுதியைக் குறைத்து அதைச் செயலற்று ஆக்கும் பயங்கர அமைதியை உடல் முழுவதிலும் உணர்ந்தான். சோர்ந்த கையசைப் பால் சட்டைப் பையிலிருந்து கசங்கிய கடிதங்களை எடுத்தான். ஆனால், அவற்றைப் படிக்க அவனுக்கு வலுவில்லை. பல்நிற உடை அணிந்துப் பூத்துக்குலுங்கும் புல் தரையில் உட்கார்ந்திருந்த இளம் பெண்ணின் நிழற்படத்தை செல்லோபேன் காகிதச் சுற்றிலிருந்து வெளியே எடுத்தான். ஆழ்ந்த ஏக்கத்துடன் முறுவலித்து அவளிடம் வினவினான்:
“கடைசிப் பிரிவு சொல்லிக் கொள்ள வேண்டியதுதானா?” திடீரென அவனுக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டது. போட்டோவும் கையுமாக அப்படியே கல்லாய் சமைந்து விட்டான். காட்டுக்கு மேலே வெகு உயரே, குளிர்மையான, ஈரிப்புள்ள காற்றில் எங்கோயோ தனக்குப் பழக்கமான ஒலி கேட்பதுப் போல அவனுக்குத் தோன்றியது.
மயங்கி ஈர்த்த உறக்க நிலையிலிருந்து அக்கணமே அவன் விழிப்படைந்தான். அந்த ஓசையில் சிறப்பானது எதுவும் இல்லை. கட்டிப்பனிப் படிந்த மர முடிகளின் ஒரு சீரான சலசலப்பிலிருந்து விலங்கின் நுண்ணுணர்வு உள்ள செவிகள் கூட அதை வேறு பிரித்து அறிய முடிந்திராது – அவ்வளவு மந்தமாக இருந்தது அவ்வொலி. ஆனால், அலெக்ஸேயா, அதிகத் துலக்கமாக அதைச் செவிமடுத்தான். தனிப்பட்ட சீழ்க்கை ஒலிகளைக் கொண்டு தான் ஒரு காலத்தில் ஓட்டியது போன்ற சோவியத் சண்டை விமானம் பறக்கிறது என்று அவன் சரியாக ஊகித் துணர்ந்தான்.
விமான எஞ்சினின் கடகடப்பு அருகே விமானம் காற்றில் திரும்பு கையில் அவ்வொலி சில வேளைகளில் சீழ்க்கையாகவும் சில வேளைகளில் முனகலாகவும் மாறியது. முடிவில் சாம்பல் நிற வானில் வெகு உயரே புலப்பட்டது மெதுவாக இயங்கும் மிகச் சிறிய சிலுவை வடிவம். மேகங்களின் சாம்பல் புகைப்படலத்தில் ஒன்றி மறைவதும் பின்பு அதிலிருந்து வெளியே நீந்துவதுப் போலப் பறப்பதுமாக இருந்தது அது. அதனுடைய இறக்கையில் செந்நட்சத்திரங்கள் தென்பட்டன. அதோ அலெக்ஸேயின் தலைக்கு நேர் மேலே, தனது தட்டைப் பகுதிகளில் வெயிலொளியில் பளிச்சிட அது ஒரு கரண வளைவு வந்தது, பின்னர் திரும்பி, வந்த திசையில் மீண்டும் செல்லலாயிற்று. விரைவில் அதன் கடகடப்பு கட்டிப்பனி படிந்துக் காற்றில் மெல்லென முழங்கிய காட்டு மரக்கிளைகளின் ஓசையில் மூழ்கி அடங்கிப் போயிற்று. எனினும் அதன் மெல்லிய சீழ்கையொலி தனக்குக் கேட்பது போல அலெக்ஸேய்க்கு நெடுநேரம் வரை தோன்றிக் கொண்டிருந்தது.
உறைந்த மணலை நகங்களால் பறண்டி, படிகள் அமைப்பதில் முனைந்தான். அவன் நகங்கள் பிய்ந்து போயின. விரல்களில் இரத்தம் கசிந்தது. எனினும் அவன் கட்டாரியாலும் நகங்களாலும் முன்னிலும் விடாப்பிடியாக வேலையைத் தொடர்ந்தான்.
தான் விமானி அறையில் இருப்பதாக எண்ணிக் கொண்டான். ஒருவன் சிகரெட் புகையை இழுத்துவிடக்கூடப் போதாத ஒரு கண நேரத்தில் அவன் தனது காட்டு விமான நிலையத்தை அடைந்திருப்பான். பறந்தவன் யாராயிருக்கும்? ஒருவேளை அந்திரெய் தெக்தியாரென்கோ காலை வேவு பார்த்திருப்பதற்கு வந்திருப்பானோ? பகை விமானம் எதிர்படலாம் என்ற மறைமுக நம்பிக்கைக் காரணமாக வேவுப் பறப்பின் போது வெகு உயரே செல்வது அந்திரெய்க்கு விருப்பமானது… அந்திரெய் தெக்தியாரென்கோ… விமானம்… தோழமை மிக்க இளைஞர்கள்…
புது ஆற்றல் தனக்குள் ஊறிப் பெருகுவதை உணர்ந்தான் அலெக்ஸேய். உறையிலிருந்து கட்டாரியை எடுத்து நொய்ந்த, வலுவற்ற அடிகளால் பனிக்கட்டிப் புறணியை வெட்டி அகற்றினான். உறைந்த மணலை நகங்களால் பறண்டி, படிகள் அமைப்பதில் முனைந்தான். அவன் நகங்கள் பிய்ந்து போயின. விரல்களில் இரத்தம் கசிந்தது. எனினும் அவன் கட்டாரியாலும் நகங்களாலும் முன்னிலும் விடாப்பிடியாக வேலையைத் தொடர்ந்தான். அப்புறம் இந்தக் குழிப் படிகள் மேல் முழங்கால்களையும் கைகளையும் ஆதரவாக வைத்துக் கொண்டு அவன் மெதுவாக ஏறத் தொடங்கினான். அரண்சுவர் வரை எட்ட அவனுக்கு வாய்த்துவிட்டது. இன்னும் ஒரு மூச்சு முயன்றால் அரண்சுவர் மேல் படுத்து வெளியே உருண்டுவிடலாம். ஆனால், கால்கள் வழுக்கவே, வலியுண்டாகும்படி முகத்தால் கட்டிப் பனி மீது இடித்தவாறு அவன் கீழே சரிந்துவிட்டான். அவனுக்கு பலத்த காயம் ஏற்பட்டது. ஆனால், விமான எஞ்சினின் கடகடப்பு இன்னும் அவன் காதுகளில் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது. இன்னொரு தடவை தொற்றியேற முயன்று மீண்டும் வழுக்கி விழுந்தான். அப்போது தன் வேலையை விமர்சன நோக்குடன் கவனித்துப் பார்த்து, படிகளை இன்னும் ஆழமாக்கினான். மேல் படிகளின் விளிம்புகளை முன்னிலும் கூர்படுத்தினான். பிறகு, வலுக்குறைந்து கொண்டு போன உடலின் சக்தியை எல்லாம் ஜாக்கிரதையாக ஒரு முனைப்படுத்தி மீண்டும் தவழ்ந்து ஏறினான்.
மிக்க சிரமத்துடன் அவன் மணல் அரண் சுவரின் குறுக்காக மறுபுறம் விழுந்து, தன் செயலின்றியே உருண்டான். பின்பு விமானம் பறந்து சென்ற திக்கில் தவழ்ந்து முன்னேறினான். மூடுபனியை விரட்டி, கட்டிப் பனிப் படிகத் துண்டுகளில் மின்னியவாறு அந்தத் திசையிலிருந்து காட்டின் மேலே எழுந்தது ஞாயிறு.
(தொடரும்)
முந்தைய பகுதிகளை படிக்க: உண்மை மனிதனின் கதை
மாலேக்கான் குண்டுவெடிப்பை நிகழ்த்திய கும்பலின் முதன்மைக் குற்றவாளி பிரக்யா சிங். அவரை போபால் மக்களவைத் தேர்தல் வேட்பாளராக நிறுத்தியிருக்கிறது பாஜக. இந்தியாவை இந்துராஷ்டிரமாக பிரகடனம் செய்யும் சங்கபரிவாரங்களின் நிகழ்ச்சி நிரலில் இது ஒரு மைல் கல். எனினும் இந்தப் பயங்கரவாதத்தை நாட்டின் எந்த ஜனநாயக அமைப்பும் தடுக்கவில்லை, தடுக்க முனைபவர்கள் ஒடுக்கப்படுகிறார்கள்.
ஊருக்குள் செருப்புப் போட்டுக்கொண்டு போகக் கூடாது, வேட்டியை மடித்துக் கட்டிக்கொண்டு நடக்கக் கூடாது, துண்டு போடக் கூடாது, வாகனங்களை ஓட்டிச் செல்லக் கூடாது, பேருந்தில் இடம் இருந்தாலும் தங்களுக்கு முன்பு நின்றுகொண்டுதான் வர வேண்டும். ரேஷன் கடையில் தாங்கள் பொருள் வாங்கிய பிறகுதான் அருந்ததியர்கள் வாங்க வேண்டும்… என்று பல கட்டுப்பாடுகள். அவை மீறப்படும்போது எல்லாம் தாக்குதல் நடக்கும்.
தேர்தலுக்கு ‘திருமங்கலம் ஃபார்முலா’ போல, இப்போது தலித் மக்களை அடக்கி ஒடுக்க ஆதிக்கச் சாதியினர் கையில் எடுத்திருப்பது ‘தருமபுரி ஃபார்முலா’. மொத்த ஊரையும் எரித்து நாசமாக்கி, தலித்களின் வாழ்வாதாரத்தைச் சிதைத்து, அடுத்த வேளை உணவுக்குத் தங்களிடமே கையேந்தவைக்கும் குரூரம் இது. ‘வேற்றுமையில் ஒற்றுமை’ என்ற உயர்ந்த தத்துவத்தை, தலித்களை ஒடுக்கும் மிகக் கேவலமான நோக்கத்துக்காகப் பின்பற்றி, மற்ற ஆதிக்கச் சாதியினர் ஒன்று சேர்ந்துகொள்கின்றனர்.
கடந்த ஆண்டு முத்துராமலிங்கத் தேவர் குருபூஜை நிகழ்ச்சியில் பெரும் வன்முறை நடந்தது. அதில் காயம்பட்டோரை புகழ்பெற்ற தனியார் மருத்துவமனைக்குக் கொண்டுசென்றனர். அந்த மருத்துவமனை உரிமையாளரும் அடிபட்டவர்களும் ஒரே சாதிதான். ஆனால், ‘பணம் கட்டாமல் மருத்துவம் கிடையாது’ என்று கறாராகக் கைவிரித்துவிட்டனர்.
சென்னை – பெங்களூர் தேசிய நெடுஞ்சாலையில் அமைந்துள்ள கொரிய பன்னாட்டு நிறுவனமான தூசன் (DOOSAN) தொழிற்சாலை, நெமிலிச்சேரி அருகில் உள்ள டி.ஐ. மெட்டல் தொழிலாளர் சங்கம் மற்றும் ஆவடியில் உள்ள TPI – IBP பொதுத் தொழிலாளர் சங்கம் ஆகியவற்றில் பு.ஜ.தொ.மு.வின் மாநிலப் பொருளாளர் மற்றும் அவ்வாலைகளின் சிறப்பு தலைவர் தோழர் பா.விஜயகுமார் சங்கத்தின் கொடியேற்றினார். பின்னர், அங்கு நடைபெற்ற ஆலைவாயில் கூட்டங்களில் மத்திய – மாநில அரசின் தொழிலாளர் விரோத கொள்கையை அம்பலப்படுத்தியும், மேநாள் தியாகிகளின் நினைவை நெஞ்சில் ஏந்தி, அவர்கள் காட்டிய போராட்ட பாதையில் போராட வேண்டும் என உரையாற்றினார்.
ஆவடி, மார்க்கெட் பகுதியில் இருந்த சிறுகடை மற்றும் தரைக்கடை வியாபாரிகள், ஆட்டோ ஓட்டுநர்கள், பேருந்துக்காக காத்திருந்த பயணிகள், குடியிருப்பு பகுதி மக்கள் ஆகியோர் பெருத்த ஆரவாரத்துடன் ஆதரித்தனர். விண்ணதிரும் முழக்கங்களுடன், இசை சமர் குழுவினரின் ஆடலுடன் கூடிய பறையிசையுடன் வந்த பேரணியில் தொழிலாளர்கள், மாணவர்கள், வழக்கறிஞர்கள், சகோதர அமைப்பை சேர்ந்த தோழர்கள் என 300 பேருடன் ஆவடி – பூவிருந்தவல்லி சாலை மற்றும் அவுசிங்போர்டு வழியாக, நகராட்சி அலுவலகம் அருகில் முடிவுற்றது.
புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணி – திருவள்ளூர் மேற்கு மாவட்ட செயலாளர் தோழர் முகிலன் மேநாள் உரையாற்றினார். அவர் தனது உரையில், NEEM – FTE திட்டங்களின் மூலம் தொழிலாளர்கள் நிரந்தர வேலைமுறையை முற்றிலும் ஒழித்துக்கட்டும் திட்டம் என்பதையும், 1926 தொழிற்சங்க சட்டம் அமலில் உள்ள நாட்டில் சங்கம் ஆரம்பித்தார்கள் என்ற காரணத்திற்காக 8 மெட்ரோ ரயில் ஊழியர்கள் பணிநீக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளனர். 2014- வரை லாபகரமாக இயங்கிய BSNL-யை முகேஷ் அம்பானியின் ஜியோ நிறுவனத்திற்காக ஒழித்துக்கட்ட முடிவெடுத்துள்ளது மோடி அரசு!
அதன்பிறகு, ஒசூர் பகுதியின் புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணியை சேர்ந்த தோழர் சங்கர், புரட்சிகர மாணவர் இளைஞர் முன்னணியின் தருமபுரி மாவட்ட அமைப்பாளர் தோழர் அன்பு, மக்கள் அதிகார அமைப்பின் தருமபுரி மண்டல அமைப்பாளர் தோழர் கோபி ஆகியோர் சிறப்புரையாற்றினர். இறுதியாக, புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணியின் பாகலூர் பகுதி பொறுப்பாளர் தோழர் இரவிச்சந்திரன் நன்றியுரையாற்றினார்.
தோழர் கோபி தனது உரையில், மேதினத்தை ஒரு விழாவாக கொண்டாடுவது என்பது முதலாளிகளுக்கும் அரசு அதிகாரிகளுக்கும் ஏற்புடையதாக இருக்கிறது. அதனைத்தான் பரந்துபட்ட தொழிலாளர்களின் எதிரிகள் விரும்புகின்றனர். ஒரு ஆயுதபூஜை நிகழ்வைப்போல நடத்தச்சொல்லி பெரும்பாலான தொழிற்சங்கங்கள் ஆலை நிர்வாகங்களால் நிர்பந்திக்கப்பட்டு அதற்கு தொழிற்சங்கங்கள் பலியாகிப்போய்கிடக்கின்ற இந்த சூழலில் புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணி போன்ற புரட்சிகர தொழிற்சங்கங்கள் போராட்ட நாளாக அறிவித்து தற்போது ஒசூரில் ஆர்ப்பாட்டமாக நடத்தப்படுகின்ற இந்த நிகழ்வை வாழ்த்தி தனது உரையை தொடங்கிப்பேசினார்.
இந்த நாட்டின் உச்சநீதிமன்ற நீதிபதிகளாக உள்ள சில நேர்மையான நீதிபதிகளுக்கே பாதுகாப்பில்லை. கார்ப்பரேட் காவிப்பாசிசம் அச்சுறுத்தலாக உள்ளது. எனவே, கோடிக்கால் பூதங்களான தொழிலாளர்கள் தனித்தனியே தங்களது கோரிக்கைகளுக்காக மட்டுமே போராடுவது என்ற போக்கை கைவிட்டு. பிற உழைக்கும் அனைத்துப் பிரிவு மக்களிடமும் இணைந்து அந்தப் போராட்டங்களுக்கு தலைமைத்தாங்கி தொடர்ந்துப் போராடினால்தான் தற்போது அச்சுறுத்தலாக உள்ள கார்ப்பரேட் – காவிப் பாசிசத்தை இந்த மண்ணிலிருந்தே துடைத்தொழிக்கமுடியும் வேறுகுறுக்குவழி ஏதுமில்லை என்பதை தீர்வாக முன்வைத்து அந்தவகையில் அமைப்பாக திரண்டெழுவீர் என்றவகையில் அறைகூவி அழைத்துப்பேசினார்.
பேரணி – ஆர்ப்பாட்ட நிகழ்வுக்கு மதுரை மாவட்ட ம.க.இ.க அமைப்பாளர் தோழர் இராமலிங்கம் தலைமைதாங்கினார். பேரணியை மக்கள் அதிகாரம் அமைப்பின் மதுரை மண்டல ஒருங்கிணப்பாளர் தோழர் குருசாமி அவர்கள் தொடங்கி வைத்தார்.
இவர்களுக்கு ஓர் அண்மைக்கால வெற்றிகரமான முன்மாதிரியாக இருப்பவர் 
(இந்த ஆவணப்படம் இணையத்தில் கிடைக்கப் பெறுவதில்லை)
இந்த நிறுவனங்களில் இருக்கும் அறிவியலாளர்களும், முக்கியப் புள்ளிகளும், பெரும் புகையிலை ஜாம்பவான்களுடனும், உலக சுகாதார நிறுவனத்தினுடனும் ஒரே சமயத்தில் தொடர்பை வைத்துள்ளனர். இதற்கு ஒரு உதாரணத்தையும் பார்க்கலாம்.
அந்த அபாய எச்சரிக்கை விடுக்கப்பட்டதற்கு அடுத்த முதல் மூன்றுமாத காலத்தில், பிரான்ஸ் நாட்டின் மிகப்பெரிய மருந்து நிறுவனம், வருடாந்திர கூடுதல் லாபமாக 1.95 பில்லியன் டாலரை ஈட்டியது. ஆனால் பன்றிக் காய்ச்சல், அதற்குக் கொடுக்கப்பட்ட அபாய எச்சரிக்கையின் அளவுக்கு பாதிப்பை ஏற்படுத்தவில்லை. ஜெர்மனியில் மொத்தம் 258 பேர் இந்தக் காய்ச்சலுக்கு பலியாகினர். இது சாதாரணக் காய்ச்சலால் ஏற்படும் பலியைவிட வெகு அதிகமாக இல்லை.
தொடர்ந்து நடத்தப்பட்ட பொதுக் கூட்டத்துக்கு திருவள்ளூர் மாவட்டத் தலைவர் தோழர் விகேந்தர் தலைமையேற்றார். பொதுக்கூட்டத்தில் திராவிட முன்னேற்ற கழகத்தின் மேற்கு ஒன்றிய செயலாளர் திரு. மணிபாலன், இந்திய கம்யூனிஸ்டுக் கட்சி கும்முடிப்பூண்டி ஒன்றிய செயலாளர் தோழர் J. அருள், கும்முடிப்பூண்டி செந்தமிழ் சோலை அமைப்பை சேர்ந்த கவிஞர் சுரேஷ், விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சியின் திருவள்ளூர் நாடாளுமன்றத் தொகுதிச் செயலாளர் தோழர் நெடுஞ்செழியன், மணலி தொழிற்சங்க கூட்டமைப்பின் கெளரவ தலைவர் தோழர் செங்கை S. தாமஸ், மற்றும் தேர்தல் புறக்கணிப்புப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட கும்முடிப்பூண்டி நாகராஜ கண்டிகை கிராம மக்கள் ஆகியோர் உரையாற்றினர்.
தொடர்ந்து புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணியின் மாநில இணைச் செயலாளர் தோழர் ம.சி சுதேஷ்குமார், மக்கள் உரிமை பாதுகாப்பு மையத்தின் மாநில ஒருங்கிணைப்பாளர் தோழர் வாஞ்சிநாதன் ஆகியோர் மே நாள் எழுச்சி உரையாற்றினர்.
வெற்று வாக்குறுதிகளை அள்ளி வீசிவிட்டு, ஓட்டுப் பொறுக்கி, பதவியைக் கைப்பற்ற நாயாய் அலைகின்றனர். வாக்குறுதிகள் பொய் என்பது ஒருபுறம் இருந்தாலும், எந்த வாக்குறுதிகளும் மக்களது பிரச்சினைகளைப் பேசுவதாக இல்லை. மக்களுக்கு சம்மந்தமே இல்லாத வளர்ச்சியைப் பற்றியும், 6,000 தருகிறேன், 72,000 தருகிறேன் என மக்களைப் பிச்சைக்காரர்களாக ஆக்குவதாகவும் தான் வாக்குறுதிகள் உள்ளன.
ஏற்கெனவே காண்டிராக்ட் முறையில் 480 நாட்கள் தொடர்ச்சியாக வேலை செய்தால் வேலை நிரந்தரம் என இருந்தது. நடைமுறையில் அது இல்லாமல் ஒழிக்கப்பட்டு விட்டது. தற்போது NEEM, FTE உள்ளிட்ட நவீன உழைப்புச் சுரண்டல் முறைகளால் தொடர்ச்சியாக 480 நாள் வேலை என்பது குதிரைக்கொம்பு தான்! ஒரு தொழிலாளி வேலைக்கு சேரும்போதே வேலையை விட்டு நீக்கும் தேதியை தீர்மானித்து பணிக்கு அமர்த்துவதுதான் குறிப்பிட்ட காலத்திற்கான வேலை வாய்ப்பு (FTE) எனும் கொத்தடிமை திட்டம்.
மொத்தத்தில் தொழிலாளி வர்க்கத்தின் மீதான அடக்குமுறைகள் சட்டப்படியே நிலை நாட்டப்பட்டு உரிமை கோரும் எல்லா கதவுகளும் அடைக்கப்பட்டுவிட்டன. இவை அனைத்தும் நாட்டின் வளர்ச்சி என்ற பெயரால் நியாயப்படுத்தப்படுகிறது. இந்தியாவில் ஏதோவொரு மூலையில் ஒரு மணிநேரத்திற்கு 55 தொழிலாளர்கள் முதலாளிகளின் லாபவெறிக்கு பலியாகின்றனர் என்கிறது சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பின் (ILO) ஆய்வறிக்கை. மறுபுறம், அம்பானி, அதானி, மிட்டல், ரூயா உள்ளிட்ட 9 முதலாளிகளின் சொத்துமதிப்பு மக்களில் 63 கோடிபேரின் சொத்து மதிப்பிற்குச் சமம் என்கிறது ஆக்ஸ்ஃபாம் அறிக்கை.
பேரணியில் மே நாள் தியாகிகளைப் போற்றியும், தொழிலாளர் மீதான அடக்குமுறைகள், சுரண்டல்களை அம்பலப்படுத்தியும் முழக்கங்கள் எழுப்பப்பட்டன. வழிநெடுகிலும் நூற்றுக்கணக்கான மக்கள் கட்டுப்பாடோடும், விடாத முழக்கங்களையும் நின்று பார்த்துச் சென்றனர்.
திருவண்ணாமலை, மக்கள் உரிமை பாதுகாப்பு மையத்தைச் சேர்ந்த வழக்கறிஞர் தோழர். கண்ணன், “உரிமைகள் பெறுவதற்கு நீதிமன்றத்தை மட்டும் நாடுவதில் ஒரு பலனும் இல்லை. ஏனெனில், நீதிபதிகள் காவி சிந்தனையோடும், கார்ப்பரேட்டுக்களின் அடியாளாகவும் மாறி தீர்ப்புக்களை வழங்குகின்றனர். எங்கெல்லாம் மக்கள் போராட்டங்கள் தீவிரமாக நடக்கிறதோ அங்கு மட்டுமே ஓரளவிற்கு மக்கள் சார்பாக தீர்ப்புக்களை வழங்குகின்றனர். எனவே, உரிமைகளை நிலைநாட்டிக் கொள்ள ஒரேவழி போராடுவது மட்டுமே” என விளக்கினார்.
அடுத்ததாக, புரட்சிகர மாணவர் இளைஞர் முன்னணியின் கடலூர் மாவட்டச் செயலாளர், தோழர். மணியரசு, தொழிலாளர்களது உரிமைகள் பறிக்கப்படுவது போல், பள்ளிக் கல்வியிலும், உயர் கல்வியிலும் மாணவர்கள் உரிமைகள் பறிக்கப்படுவது பற்றி விரிவாக விளக்கினார். கல்வியில் இருக்கும் இடஒதுக்கீட்டை ஒழிப்பதன் மூலம், ஏழை, எளிய மாணவர்கள், சமூகத்தில் பின்தங்கிய மாணவர்களின் கல்வி உரிமைகள் பறிக்கப்பட்டு வருவதை பல்வேறு உதாரணங்களுடன் விளக்கினார். எனவே, மேதினத் தியாகிகளின் வழியில் தொழிலாளர்களுடன் இணைந்து மாணவர்களும் போராடினால்தான் உரிமைகளைப் பெற முடியும் என விளக்கினார்.
இறுதியாக உரையாற்றிய புதுச்சேரி, புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணியின் செயலாளர் தோழர். மகேந்திரன், மே தினம் என்பது, உரிமைகள் பெற்ற தினம் என்றும், அந்த நாளை போதை விருந்து என கொண்டாடத்தான் என்று முதலாளிகள் கற்றுக் கொடுக்கின்றனர். ஆனால், இன்று தொழிலாளர்கள் மட்டுமல்ல, தங்களது வாழ்வுரிமையைப் பாதுகாக்க விவசாயிகளும், ஒக்கி புயலில் சிக்கி மீனவர்களும், நெசவாளர்கள், சிறு வணிகர்கள், மாணவர்கள், அரசு ஊழியர்கள் உள்ளிட்ட அனைத்து தரப்பு மக்களும் போராடுகின்றனர் என்பதை பல்வேறு உள்ளூர் பிரச்சினைகளுடன் ஒப்பிட்டு விளக்கினார்.
மக்கள் கலை இலக்கியக் கழகத்தின் மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் இராவணன் தலைமையில், வேலூர் மண்டி வீதியலிருந்து மாலை 5.00 மணிக்குத் தொடங்கிய பேரணியில் ஏராளமான பெண்கள் உட்பட நூற்றுக்கணக்கானோர் கலந்து கொண்டனர்.
புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணியின் மாவட்டத் துணைத் தலைவர் தோழர் சரவணன், வேலூர் மாநகர் மாவட்ட சாலையோர வணிகர்கள் மற்றும் சிற்றுண்டி வணிகர்கள் சங்கம், அடுக்கம்பாறை கிளை உறுப்பினர் தோழர் செல்வி, வழக்கறிஞர் பாலு மற்றும் புதிய ஜனநாயகத் தொழிலாளர் முன்னணியின் மாவட்டத் தலைவர் வழக்கறிஞர் பொன்.சேகர் ஆகியோர் ஆர்ப்பாட்டத்தில் உரையாற்றினர்.
நிர்வாகிகள் மற்றும் தோழமை அமைப்புகளான ம.க.இ.க, பு.மா.இ.மு உள்ளிட்ட தோழர்கள் பங்கேற்ற மே தினப் பேரணி மாலை 5.30 மணியளவில் திருச்சி மரக்கடை எம்.ஜி.ஆர். சிலையிலிருந்து புறப்பட்டது. பேரணியை பாய்லர் பிளாண்ட் ஒர்க்கர்ஸ் யூனியன் பொதுச் செயலாளர் தோழர் உத்திராபதி தொடங்கி வைத்தார்.
தோழர்களின் விடாப்பிடியான முயற்சியின் விளைவாக காவல்துறை மக்கள் நெருக்கம் மிகுந்த பிரதான சாலையில் மேதின ஊர்வலம் நடத்த அனுமதித்தது குறிப்பிடத்தக்கது.
மே தினம் என்றாலே மண்டையை பிளந்து, இரத்தம் சிந்தி உயிரை கொடுத்து தொழிலாளிவர்க்கம் போராடி பெற்ற உரிமைகள் நினைவுக்கு வரவேண்டும். அப்படிபட்ட தியாகத்தின் வரலாறே மேதின வரலாறு!
இந்தப் பேரணியில் தொழிலாளர்கள் மற்றும் ம.க.இ.க, பு.மா.இ.மு தோழர்கள் உள்பட சுமார் 200 பேர் கலந்துகொண்டனர். பேரணியை கணுவாய் நோக்கி சென்ற சாலையில் பொதுமக்கள் இருபுறமும் நின்று கவனித்தனர். மக்களிடம் மே நாள் பிரசுரம் விநியோகம் செய்யப்பட்டது.
மக்கள் கலை இலக்கிய கழகதின் சார்பில் தோழர் சித்தார்த்தன் அவர்கள் கோவை மாவட்ட கண்காணிப்பாளர் SP. பாண்டியராஜனையும் , டாஸ்மாக் கடைகளை அகற்ற வேண்டியதன் அவசியத்தை வலியுறுத்தியும், புரட்சிகர அமைப்புகளில் பொதுமக்கள் தங்களை இணைத்து கொள்ள வேண்டியதன் அவசியத்தையும் விளக்கி பேசினார்.
மாவட்ட பொருளாளர் தோழர் சரவணக்குமார் தனது உரையில் பு.ஜ.தொ.மு சங்கம் துவங்கியதால் பாதிப்பு ஏற்பட்டது குறித்து மக்கள் கேள்வி எழுப்புகிறார்கள், ஆனால் GST, பணமதிப்பு இழப்பு ஆகியவற்றால் லட்சக்கணக்கானோர் வேலை இழந்தனர் அதை கேள்வி எழுப்ப மறுக்கிறார்கள், அனைத்திற்கும் அரசுதான் காரணம் மற்றும் தொழிலாளர்கள் நுகர்வு வெறியால் போர்குணம் மழுங்கடிக்கப்பட்டு இருப்பதை அம்பலப்படுத்தியும், காட் ஒப்பந்தம் பொதுத்துறை நிறுவனங்களை தனியாருக்கு தாரை வார்க்கும் வகையில் அமைந்துள்ளதையும் விளக்கினார்.
