மாக்சீம் கார்க்கியின் தாய் நாவல் – பகுதி – 21
வாழ்க்கை அதிவேகமாகக் கழிந்து சென்றது. பற்பல சம்பவங்கள் நிறைந்து துரிதமாக, நாட்கள் போவதே தெரியாமல். காலம் கழிந்தது. ஒவ்வொரு நாளும் ஏதாவது ஒரு புதிய செய்தியைக் கொண்டு வந்தது. ஆனால் தாய் அவற்றைக் கேட்டுத் திடுக்கிடவில்லை. அவளுக்கு அவை பழகிப்போய்விட்டன. அவளது வீட்டுக்கு மேலும் மேலும் இனந்தெரியாத புதிய நபர்கள் வந்து கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் மாலை நேரங்களில் வந்து அந்திரேயோடு ஆர்வமும் அடக்கமும் நிறைந்த குரல்களில் பேசிக் கொள்வார்கள். பிறகு தங்கள் கோட்டுக் காலர்களைத் தூக்கிவிட்டுக்கொண்டும், தொப்பிகளைக் கண் வரையிலும் இழுத்து மூடிக்கொண்டும் இருளோடு இருளாய் அரவமேயில்லாது அதி ஜாக்கிரதையோடு மறைந்து போய்விடுவார்கள். அவர்கள் ஒவ்வொருவருடைய மனத்திலும் உள்ளடங்கித் துடிதுடித்துக் கொண்டிருக்கும் ஆர்வத்தை அவளால் உணர முடிந்தது. அவர்கள் அனைவருக்குமே ஆடிப்பாடிச் சிரித்து மகிழ வேண்டும் என்ற ஆசையிருப்பது போலத் தெரிந்தது. எனினும் அதற்கெல்லாம் அவர்களுக்கு நேரமே இல்லை. அவர்கள் எப்போதும் எங்கேனும் அவசர அவசரமாகப் போய்க்கொண்டிருந்தார்கள். அவர்களில் சிலர் கடுமையாகவும், ஏளன சுபாவம் கொண்டவர்களாகவும் இருந்தார்கள். மற்றவர்கள் அனைவரும் வாலிபத்தின் வலிவும், மினுமினுப்பும் உற்சாகமும் நிறைந்து காணப்பட்டார்கள். சிலர் மிகவும் அமைதியாக, சிந்தனை வயப்பட்டவர்களாக இருந்தனர். அவர்கள் அனைவருமே ஒரேவிதமான லட்சிய நம்பிக்கையோடு ஒத்து நிற்பதாகத் தாய்க்குத் தோன்றியது. எனினும் அவர்கள் அனைவரும் தனித்தனியே தமக்கென ஒரு உருவும் குணமும் கொண்டிருந்தார்கள். ஆயினும் அவர்கள் அனைவரது முகங்களும் அவளுக்கு ஒன்று போலவே தோன்றின; எம்மாஸை நோக்கிச் செல்லும் கிறிஸ்து நாதரின் அருள் நாட்டத்தைப் போல் – அன்பும் அழுத்தமும் பிரதிபலிக்கும். ஆழமும் தெளிவும் கருமையும் கொண்ட கண்களோடு அமைதியும் தீர்மானம் புத்தியும் நிறைந்து விளங்கும் மெலிந்த முகத்தைப் போல் – ஒரே முகம் போல் தோன்றியது அவளுக்கு.
அவர்களின் தொகையை எண்ணிக் கணக்கிட்டாள் தாய். அவர்கள் அனைவரையும் பாவெலைச் சுற்றி நிற்க வைத்து அவர்களுக்கு மத்தியில் பாவெலை நிறுத்தி வைத்தால், பாவெல் எதிரிகளின் கண்ணில் படாமல் எப்படி அந்த வியூகத்துக்குள்ளேயே மறைந்து நிற்பான் என்பதை அவள் கற்பனாரூபமாகவே சிந்தித்துப் பார்த்துக் கொண்டாள்.
ஒரு நாள் குறுகுறுப்பும் சுருண்ட கேசமும் நிறைந்த ஒரு யுவதி நகரிலிருந்து வந்தாள். அவள் அந்திரேய்க்கு ஒரு பொட்டலம் கொண்டு வந்திருந்தாள். திரும்பிச் செல்லும்போது அவள் தாயை நோக்கித் திரும்பி, உவகை நிறைந்த தன் கண்களில் ஒளிபாய்ந்து பளிச்சிட்டு மின்ன, வாய் திறந்து சொன்னாள்;
“தோழரே, போய் வருகிறேன்.”
“சென்று வருக!” என்ற சிரிப்புக்கு ஆளாகாமல் பதிலளித்தாள் தாய்.
அந்தப் பெண் வெளியே சென்ற பிறகு, தாய் ஜன்னல் அருகே சென்று நின்றாள். வசந்தகால மலர்போல புதுமையும், வண்ணாத்திப் பூச்சியைப்போல மென்மையும் பெற்று, சிறு கால்களால் குறுகுறுவென்று தெரு வழியே நடந்து செல்லும் அந்தத் தோழியைப் பார்த்தாள். பார்த்தவாறே தனக்குள் சிரித்துக்கொண்டாள்.
“தோழி!” என்று தனக்குள் முணுமுணுத்துக் கொண்டாள் தாய். ‘அடி’ என் செல்லப் பெண்ணே! உன் வாழ்க்கை முழுதும் உன்னோடு துணை நின்று உதவ, கடவுள் உனக்கு ஒரு நல்ல உண்மையான தோழனையும் அருள் செய்யட்டும்!”
படிக்க:
♦ தமிழகத்தை நோக்கி வரும் கஜா புயல் | தமிழ்நாடு வெதர்மேன் எச்சரிக்கை
♦ சபரிமலையில் பெண்களைத் தடுப்பது ஐயப்பனா, பா.ஜ.க – வா ? புதிய கலாச்சாரம்
நகரிலிருந்து வரும் அத்தனை பேரும் ஏதோ பிள்ளைக்குணம் படைத்த பேதைகளைப் போலத் தோன்றியது. அவளுக்கு அதைக் கண்டு மிகுந்த பெரியதனத்தோடு அவள் தன்னுள் சிரித்துக்கொள்வாள். என்றாலும், அவர்கள் கொண்டுள்ள கொள்கை வைராக்கியம் அவளை ஆனந்த வியப்பில் ஆழ்த்தும்; உள்ளத்தைத் தொடும். அந்த வைராக்கியத்தின் ஆழ்ந்த தன்மையும் அவளுக்கு வரவரப் புரியத் தொடங்கியது, நீதியின் வெற்றியைப் பற்றி அவர்கள் காணும் லட்சியக் கனவுகள் அவளது உள்ளத்தைத் தொட்டுத் தடவிச் சுகம் கொடுத்தன. அந்தக் கனவு மொழிகளை அவள் கேட்கும்போது காரண காரியம் புரியாத ஏதோ ஒரு சோக உணர்ச்சிக்கு அவள் ஆளாகிப் பெருமூச்செறிந்து கொள்வாள். முக்கியமாக, அவர்களது சர்வ சாதாரணமான எளிமையும் தங்களது சொந்த நலன்களில் அவர்கள் காட்டும் அழகான அசட்டை மனப்பான்மையும் அவளை மிகவும் கவர்ந்துவிட்டன.
வாழ்க்கையைப் பற்றி அவர்கள் சொல்லியவற்றை பெரும்பாலும் ஏற்கெனவே அவள் உணர்ந்து கொண்டிருந்தாள். அவர்கள் தாம் மனிதகுலத்தின் துயரங்களுக்குரிய உண்மையான பிறப்பிடத்தை, மூலாதாரத்தைக் கண்டுபிடித்தவர்கள் என அவள் உணர்ந்தாள். எனவே அவர்களது சிந்தனைகளையும் அதன் முடிவுகளையும் அவளும் பெரும்பாலும் ஒப்புக்கொள்ளப் பழகினாள். என்றாலும், அவளது இதயத்தின் அதலபாதாள ஆழத்திலே அவர்கள் வாழ்க்கையை மாற்றி அமைத்து விடமுடியும் என்பதையோ, தங்களது லட்சியத்துக்காகச் சகல தொழிலாளி மக்களையும் ஒன்றுதிரட்டி ஒரே சக்தியாகப் பலப்படுத்தி விடுவார்கள் என்பதையோ அவள் நம்பத் துணியவில்லை. இன்றோ ஒவ்வொருவனும் அவனவன் வயிற்றை நிரப்பவே வழி பார்க்கிறான்; அந்தப் பிரச்சினையை நாளைவரை ஒத்தி வைப்பதற்குக்கூட எவனும் விரும்பவில்லை. மூமூ இதுதான் அவளுக்குத் தெரியும். தொலைவும் துயரமும் நிறைந்த இந்தப் பாதையில் அதிகம் பேர் துணிந்து செல்ல ஒப்பமாட்டார்கள். இறுதியாக எய்தப்போகும் அனைத்து மக்களின் சகோதரத்துவ சாம்ராஜ்யம் எல்லோருடைய கண்களுக்கும் தெரிந்துவிடப் போவதில்லை. எனவேதான் அந்த நல்ல மனிதர்கள் எல்லோரும் அவளுக்குக் குழந்தைகளைப் போலத் தோன்றினார்கள். அவர்களது முகத்தில் மீசை தாடிகள் வளர்ந்திருந்தபோதிலும், சோர்வினால் களைத்து வாடிய முகபாவம் தெரிந்தாலும் அவளைப் பொறுத்தவரை அவர்கள் சின்னஞ் சிறார்கள்தாம்.
“அட, என் அருமைக் குஞ்சுகளே!” என்று தலையை அசைத்துக் கொண்டு தனக்குத்தானே நினைத்துக் கொண்டாள் அவள்.
இப்போது அவர்கள் அனைவரும் அருமையான, நேர்மையான, தெளிவாற்றல் கொண்ட வாழ்க்கையை நடத்திக்கொண்டிருந்தார்கள்; அவர்கள் நன்மை செய்வதைப் பற்றிப் பேசினார்கள்; தங்களுக்குத் தெரிந்த விஷயங்களைப் பிறருக்கும் கற்றுக்கொடுக்க வேண்டும் என்ற முயற்சியிலும் தங்களைப் பற்றிய கவலையின்றியும் அவர்கள் முன்னேறினார்கள். இம்மாதிரியான வாழ்க்கையை, அதனது ஆபத்தான சூழ்நிலையைக்கூடப் பொருட்படுத்தாது எப்படி ஒருவர் ஏற்றுக் கொள்ள முடிகிறது என்பதையும் அவள் உணர்ந்து கொண்டாள். தன்னுடைய கடந்த காலத்தின் இருள் செறிந்த வாழ்க்கைப் பாதையை அவள் நினைத்து நினைத்துப் பார்த்து பெருமூச்செறிந்து கொண்டாள். அவளது இதயத்துக்குள்ளே, நான் இந்தப் புதிய வாழ்க்கையில் எவ்வளவு முக்கியத்துவம் பெற்றவள் என்ற உணர்ச்சியும் சிறுகச் சிறுக வளர ஆரம்பித்தது. இதற்கு முன்பெல்லாம் தன்னை எவருமே விரும்பவில்லை எனக் கருதினாள் அவள். ஆனால், இப்போதோ எத்தனையோ பேருக்குத் தான் தேவைப்படுவதை அவள் கண்கூடாகப் பார்த்தாள். இந்தப் புதிய இன்பகரமான உணர்ச்சி அவளைத் தலைநிமிர்ந்து நடக்கச் செய்தது.
அந்த நல்ல மனிதர்கள் எல்லோரும் அவளுக்குக் குழந்தைகளைப் போலத் தோன்றினார்கள். அவர்களது முகத்தில் மீசை தாடிகள் வளர்ந்திருந்தபோதிலும், சோர்வினால் களைத்து வாடிய முகபாவம் தெரிந்தாலும் அவளைப் பொறுத்தவரை அவர்கள் சின்னஞ் சிறார்கள்தாம்.
அவள் தொழிற்சாலைக்குள் துண்டுப் பிரசுரங்களை ஒழுங்காகக் கொண்டு சென்று கொண்டிருந்தாள், அப்படிச் செய்வது தன் கடமை என்று கருதினாள். வேவுகாரர்கள் அவளைப் பார்த்துப் பார்த்துப் பழகிப் போனார்கள்; எனவே அவள் மீது அவர்கள் அத்தனை சிரத்தை காட்டவில்லை. எத்தனையோ தடவைகளில் அவர்கள் அவளைச் சோதனை போட்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் சோதனை போடும் நாளெல்லாம் தொழிற்சாலைக்குள் அந்தப் பிரசுரங்கள் தலைகாட்டிப் பரவித் திரிந்த நாளுக்கு மறுநாளாகவே இருந்து வந்தது. அவளிடம் எந்தவிதமான பிரசுரங்களும் இல்லாத நாட்களில் அவள் வேண்டுமென்றே காவல்காரர்களைத் தன்மீது சந்தேகங் கொள்ளுமாறு தானே தூண்டிவிட்டு விடுவாள். அவர்கள் அவளைப் பிடித்துச் சோதனை போடுவார்கள். அதுதான் சமயம் என்று அவள் அவர்களோடு வாதாடித் தன்னை அவர்கள் இழிவுபடுத்திவிட்டதாகப் பாவனை செய்துகொள்வாள். அவர்களை அவமானப்படுத்தி தனக்கு ஒன்றுமே தெரியாது என்பதை நிரூபித்துக் காட்டிவிட்டு அகன்று செல்வாள் அவள். தன்னுடைய சாமர்த்தியத்தை எண்ணித் தனக்குத்தானே பெருமைப்பட்டுக்கொள்வாள். இது அவளுக்கு ஒரு ஆனந்தமயமான விளையாட்டுப்போல இருந்தது.
நிகலாய் வெஸோவ்ஷிகோவை தொழிற்சாலையில் மீண்டும் வேலைக்கு எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. உத்திரக்கட்டைகள், விறகு, பலகைகள் முதலியனவற்றை ஏற்றுமதி செய்யும் ஒரு மர வியாபாரியிடம் அவன் வேலைக்கு அமர்ந்தான். அநேகமாக ஒவ்வொரு நாளும் அவன் மரங்களைப் பாரமேற்றிக்கொண்டு செல்வதை, தாய் பார்த்துத்தான் வந்தாள். முதலில் நோஞ்சான் பிறவிகளான ஒரு ஜோடிக் கறுத்த குதிரைகள் வரும். அந்தக் குதிரைகள் தமது பஞ்சடைந்து நொந்துபோன கண்களைத் திருகத்திருக விழித்துக்கொண்டு தலைகளை அசைத்து அசைத்து வரும். உழைப்பினால் ஓய்ந்துபோன அவற்றின் கால்கள் வெடவெடத்து நடுங்கும்.
குதிரைகளை அடுத்து, பச்சை மரக்கட்டைகளாவது, அறுத்தெடுத்த பலகைகளாவது ஒன்றோடொன்று மோதியவாறு தரையில் தேய்ந்தபடி வந்துகொண்டிருக்கும். அந்தப் பக்கத்தில் நிகலாய் வருவான். அவனது கைகள் குதிரைகளின் லகானை வெறுமனே பிடித்துக்கொண்டிருக்கும். நிகலாயின் கால்களில் கனத்த பூட்சுகள் இருக்கும். தொப்பி தலைக்குப் பின்னால் தள்ளிப் போயிருக்கும். மேலும் அவனது ஆடையணிகளும் கிழிந்து பழங்கந்தலாய்ப் போயிருக்கும். உடையெல்லாம் ஒரே புழுதி படிந்து, தரைக்குள்ளிருந்து வெட்டி எடுக்கப்பட்ட மண்ணடைந்து அலங்கோலமாய்த் தோன்றும். தடித்த முண்டுக் கட்டையைப் போலத் தோன்றுவான் அவன். அவனும் அந்தக் குதிரைகளைப் போலவே தலையைத் தொங்கப்போட்டு அசைந்தாடிக் கொண்டு தரையையே பார்த்தவாறு செல்வான். அவனது குதிரைகள், கண்மூடித்தனமாக எதிரே வரும் ஆட்கள் மீதாவது வண்டிகள் மீதாவது சாடி விழுந்து தடுமாறும். அந்த ஜனங்கள் நிகலாயைப் பார்த்து உரத்துக் கூச்சலிடுவார்கள். மானாங்காணியான வசை மொழிகள் குழவிக் கூட்டத்தைப் போல அவனை மொய்த்துப் பிடுங்கும். அவன் அவற்றுக்கு எந்தப் பதிலும் சொல்வதில்லை, நிமிர்ந்தும் பார்ப்பதில்லை. வெறுமனே உரத்துக் கூச்சலிட்டுத் தன் குதிரைகளை முடுக்குவான்.
“போ, முன்னே!”
வெளிநாட்டிலிருந்து புதிதாக வந்த ஒரு பத்திரிகையையோ புத்தகத்தையோ வாசித்துக் காட்டுவதற்காக, அந்திரேய் சமயங்களில் எல்லோரையும் வீட்டுக்கு அழைத்து வருவதுண்டு. அந்தக் சமயங்களில் நிகலாயும் வருவான். வந்து ஒரு மூலையிலே சென்று உட்காருவான். ஒரு மணியோ, இரண்டு மணியோ, அவன் அப்படியே வாய் பேசாது உட்கார்ந்து வாசிப்பதை மட்டும் கேட்டுக் கொண்டிருப்பான். வாசித்து முடிந்தவுடன், அந்த இளைஞர்கள் காரசாரமான விவாதங்களில் இறங்குவார்கள். அவற்றில் நிகலாய் பங்கெடுத்துக் கொள்வதேயில்லை. எல்லோரும் சென்ற பிறகு அவன் மட்டும் பின்தங்கி அந்திரேயோடு தனிமையில் பேசுவான்.
“யாரை அதிகமாகக் குறை கூறுவது?” என்று துயரத்துடன் கேட்பான்.
”குறைகூற வேண்டிய மனிதர்களில் முதன்மையானவன் யார் தெரியுமா?” ‘இது என்னுடையது’ என்று எவன் முதன் முதல் சொன்னானோ, அவன்தான். அந்தப் பயல் செத்துப்போய் எத்தனை ஆயிரம் வருஷங்களோ ஆகிவிட்டன. இனி அவன்மீது நாம் பாய்ந்து விழ முடியாது” என்று வேடிக்கையாகப் பதில் சொன்னான் ஹஹோல். எனினும் அவனது கண்களில் உற்சாகம் இல்லை. நிலைகொள்ளாமல் அவை தவித்தன.
“பணக்காரர்கள்? அவர்களைத் தாங்கிப் பிடிக்கும் கூட்டத்தார்? அவர்கள் மட்டும் ஒழுங்கானவர்களா?”
“அதிகாரத்திலே இருக்கும் கனதனவான்கள் இந்தச் சாதாரண மக்களின் மனத்திலே வளர்ந்துவிட்டிருக்கிற உணர்ச்சிகளைப் பார்த்தீர்களா, அம்மா? நிகலாய் மாதிரி நபர்கள் நமக்கு இழைக்கப்பட்ட தீங்கை உணர்ந்தால், அதனால் தமது பொறுமையையும் இழந்துவிட்டால் என்ன நடக்கும் தெரியுமா? அவ்வளவுதான். வானத்தில் இரத்த வெள்ளம் பரவும். பூமி ஒரு சோப்புபோல இதில் நுரை தள்ளும்!”
அந்திரேய் தன் தலை மயிரை விரல்களால் உலைத்துவிட்டு கொண்டிருந்தான். வாழ்க்கையைப் பற்றியும், மாந்தர்களைப் பற்றியும் விளக்கமான முறையில் விவரித்துச் சொல்வதற்குரிய எளிய வார்த்தைகளைப் பற்றி யோசித்தவாறே மீசை முனையை இழுத்து விட்டுக்கொண்டான். ஆனால் அவன் எதைச் சொன்னாலும் சகல மக்களையும் பொதுப்படையான முறையில் குறைகூறுவது போலத்தான் இருந்தது. அது நிகலாய்க்குத் திருப்தியளிக்கவில்லை. அவன் தனது தடித்த உதடுகளைக் கப்பென்று மூடியவாறே தலையை அசைப்பான். ‘அது அப்படியல்ல’ என்று ஏதாவது முணுமுணுப்பான். கடைசியாக அவன் திருப்தியடையாத கலங்கிய மனத்தோடு விடைபெற்றுக்கொண்டு செல்வான்.
ஒருநாள் அவன் சொன்னான்:
”இல்லை. குற்றம் சாட்டப்பட வேண்டிய மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்கள் இங்கேயே இருக்கிறார்கள். நான் சொல்லுகிறேன். கேள், நாமோ வாழ்நாள் முழுவதும் தழை படர்ந்த வயல் வெளியை கருணையின்றி உழுது தள்ளுவது மாதிரி உழைத்து உழைத்துச் சாக வேண்டியிருக்கிறது!”
‘உன்னைப்பற்றி இஸாயும் இதைத்தான் ஒருநாள் சொன்னான்’ என்று சொன்னாள் தாய்.
“யார். இஸாயா?” என்று ஒரு கணம் கழித்துக் கேட்டான நிகலாய்.
”ஆமாம். அவன் ஒரு மோசமான பயல். அவன் எல்லோர் மீதும் ஒரு கண் வைத்திருக்கிறான். எல்லோரைப் பற்றியும் அநாவசியமான கேள்விகளையெல்லாம் கேட்கிறான். அவன் நமது தெருவுக்குள்ளும் வந்து, ஜன்னல் வழியாக எட்டிப்பார்க்கிறான்.”
“என்னது? ஜன்னல் வழியே எட்டிப் பார்க்கிறானா?” என்று திருப்பிக் கேட்டான் நிகலாய்.
ஆனால் அதற்குள் தாய் படுக்கச் சென்றுவிட்டாள். எனவே அவனது முகத்தை அவள் பார்க்கவில்லை. இருந்தாலும் ஹஹோல் பேசியதைப் பார்த்தால் தான் அந்த விஷயத்தை நிகலாயிடம் சொல்லியிருக்கக்கூடாது என்றுதான் அவளுக்குப் பட்டது.
படிக்க:
♦ ஏன் மார்க்ஸ் புத்தகம் படிக்கிறாய் ? ஏன் பொட்டு இடவில்லை ?
♦ நமது தொழிலாளர்களின் நிலை 18, 19 -ஆம் நூற்றாண்டின் நிலைமைதான் ! தோழர் எஸ்.பாலன்
ஹஹோல் அவசர அவசரமாகக் குறுக்கிட்டுச் சொன்னான்: ”அவனுக்குப் பொழுது போகாவிட்டால் இப்படி எட்டிப் பார்த்துவிட்டுத்தான் போகட்டுமே…..”
“நிறுத்து” என்றான் நிகலாய்; “குற்றம் சாட்டப்பட வேண்டியவர்களில் அவனும் ஒருவன்!”
“அவனை எதற்காக குற்றம் கூறவேண்டும்? முட்டாளாக இருப்பதற்காகவா?” என்று அவசரமாக கேட்டான் அந்திரேய்.
நிகலாய் பதிலே பேசாமல் எழுந்து சென்றுவிட்டான். ஹஹோல் அறைக்குள்ளே மெதுவாகவும் சோர்வோடும் மேலும் கீழும் நடந்தான். அவனது ஒல்லியான கால்கள் சரசரத்து மெதுவாக நடந்தன. அவன் தனது பூட்சுகளைக் கழற்றிவிட்டு நடந்தான். நடப்பதால் சத்தம் உண்டாக்கி பெலகேயாவை எழுப்பிவிடக் கூடாது என்று கருதினான். ஆனால் அவளோ தூங்கவில்லை. நிகலாய் சென்ற பிறகு அவள் ஆத்திரத்தோடு பேசினாள். “அவனைக் கண்டாலே எனக்குப் பயமாகத்தானிருக்கிறது.”
“ஹூம்!” என்று முனகினான் ஹஹோல். “ஆமாம். அவன் எப்போதுமே வக்கிர புத்தி கொண்டவனாகவே இருக்கிறான். இனிமேல் அவனிடம் இஸாயைப் பற்றிப் பேச்செடுக்காதீர்கள் அம்மா. இஸாய் உண்மையில் ஒரு ஒற்றன்தான்.”
“அதில் ஆச்சரியப்படுவதற்கு என்ன இருக்கிறது?” என்றாள் தாய். “அவனது பந்துக்களில் ஒருவன் ஒரு போலீஸ்காரன்.”
“இல்லை. நிகலாய் அவனை வெளுத்து வாங்கி விடுவான்” என்று மேலும் தொடர்ந்து பேசினான் ஹஹோல். “அதிகாரத்திலே இருக்கும் கனதனவான்கள் இந்தச் சாதாரண மக்களின் மனத்திலே வளர்ந்துவிட்டிருக்கிற உணர்ச்சிகளைப் பார்த்தீர்களா, அம்மா? நிகலாய் மாதிரி நபர்கள் நமக்கு இழைக்கப்பட்ட தீங்கை உணர்ந்தால், அதனால் தமது பொறுமையையும் இழந்துவிட்டால் என்ன நடக்கும் தெரியுமா? அவ்வளவுதான். வானத்தில் இரத்த வெள்ளம் பரவும். பூமி ஒரு சோப்புபோல இதில் நுரை தள்ளும்!”
“பயங்கரமாயிருக்கிறது, அந்திரியூஷா!’ என்று வியந்து போய்ச் சொன்னாள் தாய்.
“ஈக்களை விழுங்கினால் குமட்டத்தான் செய்யும்” என்று ஒரு நிமிஷம் கழித்துச் சொன்னான் அந்திரேய், “முதலாளியின் ஒவ்வொரு துளி இரத்தமும், மக்களின் கண்ணீர்ச் சமுத்திரத்தால் கழுவப்பட்டிருக்கிறது.”
திடீரென அவன் சிரித்தான். பிறகு சொன்னான்:
“இதெல்லாம் உண்மைதான். ஆனால் இது மட்டும் ஆறுதல் தராது!”
(தொடரும்)
கோடானுகோடி உழைப்பாளிகளை தட்டி எழுப்பி ஆர்வமும் வர்க்க உணர்வும் ஊட்டி போராட்டத்தில் தன்னையுமறியாமல் ஈடுபடுத்தவல்ல ஆற்றல் படைத்தது என லெனின் பாராட்டியது தாய் நாவலைத் தான்.
கார்க்கியின் ‘தாய்’ நாவல் முதன்முதலில் 1975-ம் ஆண்டு மாஸ்கோவின் முன்னேற்றப் பதிப்பகத்தால் தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு வெளியிடப்பட்டது. இந்நாவலை மிகச் சிறப்பாக தமிழில் மொழிபெயர்த்தவர் தொ.மு.சி. ரகுநாதன்.
’தாய்’ நாவல் அச்சு நூல் கிடைக்குமிடம்:
சென்னையில் கீழைக்காற்று வெளியீட்டகத்திலும் கிடைக்கும்.
தமிழகத்தின் பல ஊர்களில் என்.சி.பி.ஹெச் மற்றும் பாரதி புத்தகாலயம் கடைகளில் கிடைக்கும்.
பக்கங்கள்: 536
விலை: ரூ.200.00
பதிப்பகம் : தோழமை வெளியீடு
முந்தைய பகுதிகள்:
ரேஷன் கார்டுகளுக்காக அடிதடியில் ஈடுபட்ட காலம் மாறி, வருவாய்க்கேற்றபடி வெவ்வேறு வண்ணங்களில் ரேஷன் கார்டுகள், பொருட்களே வழங்கப்படாத ரேஷன் கார்டுகள் வரை வந்துவிட்டது. மக்கள் தொகையின் பெரும் பகுதி அரசி வாங்க ரேஷன் கடைகளைச் சார்ந்திருந்த காலம் மாறியிருக்கிறது.
சில
இந்த விருந்துக்குத்தான் நான் போகவேண்டுமென்று விரும்பினேன். காரணம் நண்பர் போகிறபோக்கில் சொன்ன ஒரு தகவல்தான். அந்தக் காதலன் வேலை செய்வது சி.ஐ.ஏ ( Central Intelligence Agency) நிறுவனத்தில். அதாவது அமெரிக்காவின் மைய உளவுத்துறையில். என்னுடைய ஆர்வம் அதுதான். நான் என் வாழ்க்கையில் அமெரிக்க உளவுத்துறை அதிகாரி ஒருவரைச் சந்தித்தது கிடையாது. இனிமேல் சந்திப்பேன் என்பதும் நினைத்துப்பார்க்க முடியாத ஒன்று.
பின்னேரம் அலுவலகத்திலிருந்து திரும்பிய நண்பர் ‘சரி, பிரச்சினை இல்லை’ என்றார். அப்படித்தான் ஒரு சனிக்கிழமை மாலை நடந்த விருந்துக்கு என்னை அழைத்துப்போனார். போகும் வழியில் காரில் நண்பரிடம் அந்த சி.ஐ.ஏ அதிகாரிக்கு பக்கத்தில் எனக்கு ஓர் ஆசனம் பிடித்து தரும்படி கேட்டுக்கொண்டேன். அந்த உளவாளியிடமிருந்து அத்தனை விசயங்களையும் ஆகக் குறைந்த நேரத்தில் உறிஞ்சிவிடவேண்டும் என்பது என் திட்டம். நண்பரும் ரோட்டை பார்த்தபடி சரி என்று தலையாட்டினார்.
ஒருவர், யாரோ பாடப் போகிறார் என்று அறிவித்தார். ஒரு சீனப் பெண் கையிலே வட்டமான வைன் கிளாசை தூக்கிப்பிடித்தபடி கூடத்தின் நடுவுக்கு வந்து நின்றார். தரையை தொடும் ஆடையில் அவர் நடந்து வந்தபோது அவர் பாதங்களை ஒருவரும் பார்க்கவில்லை. இனிமேல் பாடப்போகும் மெட்டுக்கு ஏற்ப அசைந்து வந்தார். முதுகு நேராக நிற்க அவருடைய இடை மாத்திரம் பெண்டுலம்போல இரண்டு பக்கமும் ஆடியது. அந்தப் பாடல் ஒரு பழைய சீனப் பாடல் என்று சொல்லிவிட்டு பாடினார்.
பத்து மணியளவில் விருந்து முடிந்ததும் நான் நண்பனின் காரில் ஏறிக்கொண்டேன். அவன் கார் சாவியை துளையில் நுழைத்துவிட்டு காரை கிளப்பாமல் சும்மா அமர்ந்திருந்தான். பின்னர் என்னை திரும்பி பார்த்து ‘நான் உங்களுக்கு இன்னும் கூட உதவி செய்திருக்கலாம்’ என்றான். ‘இதுவே பெரிய உதவி’ என்றேன் நான். காரை மௌனமாக எடுத்து நெடுஞ்சாலைக்கு விட்டான். எதிர் வெளிச்சத்தை வெளிச்சத்தால் வெட்டிக்கொண்டு வேகமாக காரை ஓட்டிய நண்பன் ‘அமெரிக்க ஒற்றருடன் நிறையப் பேசினீர்களா? என்ன கண்டு பிடித்தீர்கள்?’ என்று கேட்டான். எனக்கு டக்கென்றது.
எப்படி இருந்தாலும் வஞ்சிரம் 1000 ரூபாய்க்கு மேலதான் விற்கனும். ஆனா 600-க்குதான் விக்கிறோம். எப்படின்னா, வஞ்சிரம் மீனே 1000 ரூபாய்க்கு விற்கிறது. அதனை காயவைத்து பாடம் போட்டு கொடுப்பது கடினமான வேலை. அதற்கு ஏத்த விலையைப் போட்டால் மீனைவிட அதிகமாக விற்க வேண்டி வரும். இருப்பினும் குறைவாகத்தான் விற்கிறோம்..
உண்மையிலே கருவாட்டுல நெறைய கால்சியம் சத்து இருக்கு. மருத்துவ குணமும் கருவாட்டுக்கு இருக்கு சார்.! பறவைக் காய்ச்சல், சிக்கன் குன்யா வந்த பிறகு கச்ச கருவாட்ட ரசம் வச்சி குடிக்க சொன்னாங்க. அதுல கசப்பு அதிகம். அந்த கசப்பு தான் அந்த நோயை குணப்படுத்தும். திருக்கை கருவாடு இடுப்பு வலிக்கு நல்ல மருந்து. பால்சுறா குழந்தை பெற்ற தாய்மார்களுக்கு நல்லது. மாசி மீன்…. உடம்புக்கு நல்லது. வலிமைய தரும். இந்த மாசி கருவாடு மாலத்தீவுல இருந்து வருது. சுறாவினுடைய கறியை அறுத்து காய வைத்து பாடம் போட்டு கொடுப்பாங்க. அது தான் அந்த கருவாட்டோட சிறப்பு.
கரூர் – தாந்தோன்றிமலை பகுதிகளில் பு.மா.இ.மு. அமைப்பு கடந்த 8 ஆண்டு காலமாக செயல்பட்டு வருகிறது. இந்நிலையில் 07.11.2018 அன்று நவம்பர் புரட்சி நாளன்று, தாந்தோன்றிமலை பேருந்து நிலையம் அருகில் பு.மா.இ.மு. அமைப்பின் சார்பில் கொடியேற்ற விழா நடத்தப்பட்டது. 
மண்டபத்தில் தோழர்களுக்கு தேவையான தண்ணீர், உணவுகளைக் கூட உரிய நேரத்தில் வழங்கவில்லை. கட்டாய ரிமாண்ட் செய்ய வேண்டும் என பசுபதிபாளையம் போலீசார் முடிவோடு இருந்தனர். அதன்பிறகு சக அமைப்பு தோழர்களும், வழக்கறிஞர்களும் தொடர்ந்து போராடியதால் மாலை 6.30 மணியளவில் விடுவித்தனர். 
15 நிமிடத்திற்குள் ஒரு போலீஸ் பட்டாளமே வந்து கைது செய்கிறது. அவ்வாறு கைது செய்ததற்கான உண்மையான நோக்கம், நவம்பர் புரட்சியை பற்றி மக்களுக்கு தெரிந்துவிடக் கூடாது என்பதுதான். இதனால் இனி நாம் என்ன செய்ய வேண்டும் என்றால், நவம்பர் புரட்சி பற்றி வினவு தளத்திலும், புதிய ஜனநாயம் போன்ற இதழ்களிலும் வெளியான கட்டுரைகளை மக்களிடம் பரவலாக எடுத்துச் செல்ல வேண்டியுள்ளது.
காந்திபுரத்தில் காலை 10 மணி அளவில் பு.ஜ.தொ.மு. மாவட்ட செயலாளர் தோழர் சுந்தர ராஜ் தலைமையில் கொடிஏற்றி ”ரஷ்ய புரட்சி.. இன்றைய தேவை!” என்பதை வலியுறுத்திப் பேசினார். பகுதி மக்களுக்கு இனிப்புகள் வழங்கப்பட்டது.
காலை அமர்விற்கு பு.மா.இ.மு. தோழர் ஆனந்த் தலைமை தாங்கினார். அன்றைய ரசியாவின் நிலைமை, புரட்சியின் தேவை, புரட்சி உருவாக்கிய மாற்றங்கள், உலகெங்கும் பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சி உருவாக்கிய தாக்கம் ஆகியவற்றை விளக்கியும், ரசியப் புரட்சியை கொண்டாட வேண்டிய அவசியத்தையும் விளக்கி விழாவை துவக்கிவைத்தார்.
“மக்களுக்காக போராடும் நகர்ப்புற நக்சல்கள்” என்ற தலைப்பில் மக்கள் சிவில் உரிமைக் கழக மாநில செயலாளர் பேரா இரா.முரளி உரை நிகழ்த்தினார். பாசிச பா.ஜ.க., மோடி அரசு அறிவுத்துறையினர் மீது நடத்திவரும் அடக்குமுறைகள் பற்றியும், இத்தகைய அறிவுத்துறையினர் மீது பாசிசக் கும்பல் கொண்டுள்ள அச்சம் பற்றியும் விளக்கமாக எடுத்துக்கூறினார். மேலும், பாட்டாளி வர்க்க விடுதலைக்காக பாடுபடுவதுதான் அறிவுத்துறையினரின் லட்சியமாக இருக்க வேண்டும் எனபதையும் அழுத்தமாக எடுத்துரைத்தார்.
விழாவை நெல்லை பு.மா.இ.மு. அமைப்பாளர் தோழர் சிவா தலைமை தாங்கி நடத்தி வைத்தார். அவர் தன் தலைமையுரையில், இங்கு நமது நாட்டில் ஒரு நவம்பர் புரட்சியை நடத்த வேண்டியதன் அவசியம் என்ன என்பதை தனது பேச்சில் உணர்த்தினார்.
அடுத்து பேசிய மனோன்மணியம் சுந்தரனார் பல்கலைக் கழக மாணவர் அமுதன், இன்றைய மாணவர்களின் நிலை எப்படி இருக்கிறது? பல்கலைக் கழகங்கள் எப்படி ஊழல் மலிந்ததாக இருக்கின்றன, சாதியக் கூடாரங்களாக இருக்கின்றன, சீரழிந்து போய் இருக்கின்றன என்பதை எடுத்துக்காட்டுகளுடன் விளக்கி இதற்கு மாறாக சோவியத் யூனியனில் உயர்கல்வி வரையில் இலவசக் கல்வி, அனைவருக்கும் வேலை போன்றவை மக்கள் உரிமை ஆக்கப்பட்டிருந்தன. எனவே, அது போன்ற நிலையை இங்கும் ஏற்படுத்த வேண்டும் என்று பேசினார்
இதனையடுத்து, தோழர் நாகராஜன் சிறப்புரையாற்றினார். விவசாயத்தின் அழிவு தொடங்கி, ஒக்கி புயலின் போது அரசு நடந்து கொண்ட முறை, ஹைட்ரோ கார்பன் திட்டம் போன்ற அழிவுத் திட்டங்கள் தொடர்ந்து கொண்டிருப்பது உள்ளிட்ட பல அரசின் நாசகாரத் திட்டங்களையும் இவற்றின் பாதிப்புகளிலிருந்து விடுபட புரட்சி ஒன்றே மாற்று என்பதை எளிமையாக விளக்கி உரையாற்றினார்.
பஸ் நிலையத்தில், ரயில் நிலையத்தில் “தேவை (WANTED), பிக் பாக்கெட்டுகள் ஜாக்கிரதை” அப்பிடின்னு ஃபோட்டோ ஒட்டி போடுவாங்க. இது மாதிரி போலி ஏஜெண்டுகள் முகங்களை எல்லாம் ஏன் ஒவ்வொரு பாஸ்போர்ட் ஆபிசுலயும் “இவங்க எல்லாம் போலி ஏஜெண்டுகள், இந்த போலி ஏஜெண்டுகளை நம்பி ஏமாற வேண்டாம் அப்பிடீன்னு அவங்க ஃபோட்டோவோட போட்டு ஒட்டுனீங்கன்னா போலி ஏஜெண்டுகளை நம்பாம இருப்பாங்க இல்லையா.” ஏன் இதை பண்ண மாட்றாங்க.
“எனக்கு வேற வழி இல்லை. நான் diploma படிச்சிருக்கேன் Engineering படிச்சிருக்கேன், வேலை கிடைக்கல. எனக்கு மாத வருமானம் வேண்டும். எங்க அப்பா விவசாயம் பன்னிட்டிருந்தாரு அதையும் நிறுத்தி விட்டீங்க. எனக்கு கவர்மென்ட் குடுத்த இழப்பீட்டு பணத்திலதான் படிச்சு முடிச்சிருக்கேன். நான் குடும்பத்துக்கு திரும்ப சம்பாதிக்கணும். மாசம் 5 ஆயிரம், 6 ஆயிரமாவது குடுக்கணும். இங்க நான் பிளம்பிங் வேலை இது மாதிரி வேலை தான் பார்த்திட்டிருக்கேன். இங்கயும் வருமானம் இல்ல. இந்தியா முழுவதிலும் இருந்து குறைந்த கூலிக்கு உழைக்க நிறைய பேரை கொண்டு வருகிறார்கள். அவங்களுக்கும் விவசாயம் அழிவினால் வேலை இல்லாமல் இப்படி வருகிறார்கள். கிடைக்கிற வேலை வாய்ப்புக்கும் கடும் போட்டி உள்ளது. நான் வேலைக்கு எங்க போவேன்.”
“பாவெல் இன்னும் பொறுமையோடு காத்துக்கொண்டு தானிருக்கிறான். அவர்கள் என்னை மட்டும்தான் விடுதலை செய்தார்கள்.” அவன் தன் கண்களைத் தாயின் முகத்துக்கு நேராக உயர்த்தினான்; பற்களை இறுக கடித்துக்கொண்டு மெதுவாகப் பேசினான்: “நான் அவர்களிடம் சொன்னேன்! “போதும் போதும் என்னைப் போகவிடுங்கள். இல்லையென்றால் நான் இங்கேயே உங்களில் யாரையாவது கொன்று தீர்த்துவிட்டு நானும் தற்கொலை செய்து கொள்வேன்” என்று சத்தம் போட்டேன். எனவே அவர்கள் என்னை விட்டுவிட்டார்கள்.
அவன் துயரப்படுகிறான் என்பதை அவளது உணர்ச்சிபூர்வமான இதயம் உணர்ந்தது. எனினும் அவனது வேதனை அவள் இதயத்தில் அனுதாப உணர்ச்சியை உண்டாக்கவில்லை.
“என் மனம் புண்பட்டுத்தான் போயிருக்கிறது, உங்கள் மனமும் அப்படித்தான். ஆனால் உங்கள் வேதனை என் வேதனையைவிடக் கொஞ்சம் உயர்ந்த ரகம். அவ்வளவுதான் நாம் அனைவரும் ஒருவருக்கொருவர் போக்கிரிகளாக நடந்து கொள்கிறோம். அவ்வளவுதான். நான் சொல்வேன். நீ இதற்கு என்ன சொல்லப் போகிறாய்? உம். சொல்வதைச் சொல்லு.”
இதற்காக அக்கம் பக்கத்து மலைகளைச் சுற்றிப் பார்த்த போது (அவர் சொல்கிறார்; நாம் நம்புவோம்) அந்தப் பாறைகள் இலகுத் தன்மை வாய்ந்ததாக இருந்ததை அறிந்துள்ளார். இதற்கிடையே தீவிரமாக மூளையைக் கசக்கியதில் (மோடியின் மூளை தான்) தீர்வு ஒன்று கிடைத்துள்ளது.
உண்மையில் சீனம், அரபி, இந்தி, குஜராத்தி உள்ளிட்ட மொழிகளிலும் “முழி பெயர்க்கப்பட்டிருக்கும்” மேற்படி வாசகத்தை மொழிபெயர்ப்பு செய்யாமல் ஒலிபெயர்ப்பு செய்துள்ளனர். எனினும், தமிழ் சமூக வலைத்தளங்களில் கேலி கிண்டலுக்கு ஆளான நிலையில் பா.ஜ.கவின் நாராயணன், இலக்கிய பிரிவைச் சேர்ந்த ஸ்லீப்பர் செல் உறுப்பினர் எழுத்தாளர் மாலன் உள்ளிட்டோர் இத்தகவல் பொய்யானது என்றும், அப்படி ஒரு அறிவிப்புப் பலகையே வைக்கப்படவில்லை எனவும் சாதித்தனர். அதே நேரம், பாஜக மாநிலத் தலைவர் தமிழிசையும், மத்திய அமைச்சர் பொன் இராதாகிருஷ்ணனும், தவறு சரி செய்யப்படும் என செய்தியாளர்களிடம் தெரிவித்திருந்தனர்.
செல்லாத நோட்டுக்களாக அறிவிக்கப்பட்ட ஐநூறு மற்றும் ஆயிரம் ரூபாய்த் தாள்கள் திரும்பி வந்த பின் அவற்றை ‘வருடக்கணக்கில் எண்ண்ண்ண்ணி’ இறுதியில் சில மாதங்களுக்கு முன் 99 சதவீத நோட்டுக்கள் திரும்ப வந்து விட்டதாக அறிவித்தது ரிசர்வ் வங்கி. இதில் பூட்டான் மற்றும் நேப்பாள் ஆகிய நாடுகளின் மத்திய வங்கிகளிடம் இருப்பில் இருக்கும் ஐநூறு மற்றும் ஆயிரம் ரூபாய்த் தாள்கள் கணக்கிலெடுத்துக் கொள்ளப்படவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அவற்றையும் கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டால் 100 சதவீதத்திற்கும் மேலான தாள்கள் திரும்பி வந்து விட்டதாகவே நாம் எடுத்துக் கொள்ள வெண்டும்.
பின்னர் நாட்டு மக்களின் தலையில் விடிந்தது ஜி.எஸ்.டி என்கிற நவீன மூட்டைப் பூச்சி நசுக்கும் இயந்திரம். தொழில் புரிவோர் வரிகட்டுவதை எளிமையாக்குவதற்காக கொண்டு வரப்பட்ட இத்திட்டத்தில் இருக்கும் ‘நெளிவு சுழிவுகளை’ சிறு தொழிலதிபர்கள் புரிந்து கொள்வதற்குள் அவர்களின் தொழில்கள் மொத்தமும் இருந்த இடம் தெரியாமல் ஒழிந்தே போனது. என்றாலும் ஸ்டேட்டுக்கே ஒப்பி யூனிட்டி தத்துவத்தின் அடிப்படையில் பார்த்தால் ஜி.எஸ்.டி மாபெரும் வெற்றி; எப்படி? எளிமைப்படுத்துவதே நோக்கம் அல்லவா, தொழில்கள் இல்லை என்பதால், வரிகட்டுவதும் தேவையில்லை எனும் நிலை ஏற்பட்டுள்ளது. வரி கட்ட வேண்டிய தேவை இல்லாததால், தொழிலதிபர்களும் இனிமேல் வருமான வரித்துறையின் சிக்கலான வரிவிதிப்பு முறைகளுக்குள் தலையைக் கொடுக்கத் தேவையில்லை. அனைத்தும் எளிமையாகி விட்டது.
இதைக் குறித்த விவரங்கள் அனைத்தும் பிரான்சு பத்திரிகைகளில் (விலை விவரங்கள் உட்பட) வெளியாகிக் கொண்டிருந்த போது நம்முடைய (இப்போதைய) பாதுகாப்புத்துறை அமைச்சரோ, ரபேல் ஒப்பந்த விவரங்களை வெளியிடுவது நாட்டின் பாதுகாப்புக்கே உலை வைத்து விடும் என்றொரு விளக்கத்தை சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். இதற்கிடையே பாதுகாப்புத்துறை தொடர்பான விசயங்களுக்கு நிதி அமைச்சரும், நிதி அமைச்சகம் தொடர்பான விளக்கங்களை தகவல் தொடர்புத்துறை அமைச்சரும், தகவல் தொடர்புத் துறை தொடர்பான விளக்கங்களை வேறு ஒரு துறையின் அமைச்சரும் பத்திரிகையாளர்களுக்கு விளக்கிக் கொண்டிருக்க, பாதுகாப்புத்துறை அமைச்சர் நிர்மலா சீதாராமன் தான் ஊறுகாய் போடும் படங்களை வெளிட்டு ஸ்டேட்டுக்கே ஒப்பி யூனியன் தத்துவத்தின் அடிப்படையில் சேவையாற்றிக் கொண்டிருந்தார்.
ஆக மொத்தம் பாரதிய ஜனதாவின் கையில் மொத்த நாடும் ஸ்டேட்டுக்கே ஒப்பி யூனிட்டியாக நடத்தப்பட்டு வரும் நிலையில் தமிழ் வலைஞர்களோ முழி பெயர்ப்புக்காக பொங்குவதில் ஏதேனும் நியாயம் உள்ளதா? சிந்திப்பீர் நியாயமாரே!
கார்ப்பரேட் நிறுவன மூளையின் வலிமை குறித்து கத்தி படத்தில் வில்லன் பேசுவார்! சர்காரில் நாயகனே பேசுகிறார். சாதாரண விவசாய கிராமத்தில் இருந்து வந்த விஜய் கார்ப்பரேட் கிரிமினல் மூளையில் புகுந்து துவம்சம் செய்தால் அது கத்தி. அதே கார்ப்பரேட் மூளையோடு எடப்பாடி ஓபிஎஸ்-ஐ துவம்சம் செய்தால் இது சர்கார்.
ஊரான் வீட்டு
சிவகாசி ராக்கெட்
மறுபக்கம்
மெல்ல மெல்ல
நறுக்கப்படும்
நேர்மையாக
பாவம், விதவை பெண்கள், அபலையாக இருக்கும் சமையலர், சத்துணவு அமைப்பாளர் எல்லாம் கடும் சிரமத்திற்கு ஆளாகிறார்கள். உழைப்பு சுரண்டல், பாலியல் தொந்தரவு எல்லாம் அவர்களுக்கு இருக்கிறது. அதனை எல்லாம் தாங்கிக் கொண்டு இந்த வேலையை செய்கிறார்கள்.
நாங்கள் மறுக்கவே போலிசு எங்களை கைது செய்தது. பிறகு சத்துணவு சார்பு செயலாளர் பேசினார். “13-ம் தேதிக்குள் முதலமைச்சரை சந்திக்க ஏற்பாடு செய்வதாக சொன்னார்கள். ஆனால் இன்று வரை எதுவும் செய்யவில்லை. போராட்டத்தை தொடர்கிறோம்.
தற்பொழுது ஐந்து அம்ச கோரிக்கையை வைத்திருக்கிறோம். இதில் சாத்தியம்-சாத்தியமில்லாதது என்பதை மட்டும் பரிசீலிக்கிறோம் என்று அரசு இழுத்தடிக்கும். “மத்திய அரசுக்கு நிகரான சம்பளம் வேண்டும்” என்ற அரசு ஊழியர்கள் சங்கத்தின் ஒற்றைக் கோரிக்கையைபோல் “பணி நிரந்தரம்” என்ற கோரிக்கையை தீவிரப்படுத்தி போராடினால் மட்டும்தான் அரசு அடி பணியும் என்பதை உணர்ந்துள்ளேன். எங்கள் சங்கமும் இதனை பரிசீலிக்க வேண்டும்!