வக்கீல் அலுவலகம். அன்றைக்கு காலையில் அலுவலகத்தில் அன்றாட வேலைகளை செய்ய துவங்கி இருந்த பொழுது… நண்பனின் உறவுக்கார பெண்மணி அவருடைய அண்ணனுடன் எங்களைத் தேடிவந்தார். அந்த பெண்ணுக்கு வயது முப்பது இருக்கும். “நேற்றைக்கு முதல்நாள் காலையில் வீட்டை விட்டுப்போன கணவர் இன்னும் வீடு திரும்பவில்லை. அவருடைய செல்லுக்கு கூப்பிட்டா, போகவும் மாட்டேங்குது! நேற்றைக்கே திரும்பிவிடுவார் என எதிர்பார்த்தேன். வரவில்லை. எனக்கு தெரிந்த எல்லோரிடமும் கேட்டுப்பார்த்துவிட்டேன். யாருக்கும் விவரம் தெரியவில்லை” என எப்பொழுது வேண்டுமென்றாலும் கண்ணீர் வந்துவிடும் அளவில்.. அடக்கிக்கொண்டு பேசினார்.
“இப்ப எங்கே போயி தேடுவது? போலீசில் ஒரு புகார் கொடுத்துவிடலாமா?” அந்த பெண்ணிடமே கேட்டோம்.
“இங்க டாஸ்மாக் கடைக்கு லீவு விட்டுட்டாங்கன்னா அவரும், அவங்க கூட்டாளியும் சேர்ந்து டிரெயின் ஏறி (ஆந்திரா) சூலூர்ப்பேட்டை போயி, முன்னாடி ஒருமுறை குடிச்சாங்கண்ணா! அதே கூட்டாளிக்கு போன் அடிச்சா ரிங் போகுது! ஆனா எடுக்க மாட்டேங்குகிறார்.” என்றார். பர பரவென வேலைகளில் இறங்கினோம். அந்த கூட்டாளியின் வீட்டை விசாரித்து கண்டுபிடித்தோம்.
நிறைபோதையில் இருந்தார். எதையும் கேட்டு பதில் சொல்லும் நிலையில் இல்லை. தண்ணீரை முகத்தில் தெளித்தும், வேறு வகைகளில் கேட்டும் பிரயோஜனமில்லை. போதை இறங்கும் வரை, காத்திருக்க வேண்டியது தான். காத்திருந்தோம். பிறகு கொஞ்சம் தெளிந்து, “சூலூர்ப்பேட்டைக்கு போய் குடிச்சோம். திரும்ப டிரெயின்ல நான் ஏறிட்டேன். அவனால ஏறமுடியவில்லை. அடுத்த டிரெயின்ல வந்துருவான்னு நினைச்சேன். இன்னும் வரல்லையா!” என அரைபோதையில் நம்மையே திரும்ப கேட்டார்.
சாதாரணமாக இருந்தால் பரவாயில்லை. ஆந்திரா போய் குடித்துவிட்டு காணாமல் போனால்… விசும்ப ஆரம்பித்தார். அப்போதே மதியம் 12 மணியாகிவிட்டது. சூலூர்பேட்டை போய்த்தான் தேடனும் என்ற முடிவுக்கு வந்தோம்.
படிக்க :
♦ ஜாமியா பல்கலை மாணவர்கள் மீது ஆர்.எஸ்.எஸ். துப்பாக்கிச்சூடு ! மதுரை சட்டக் கல்லூரி மாணவர்கள் கண்டனம் !
♦ மதுவால் பள்ளி மாணவி தற்கொலை : யார் குற்றவாளி ?
நானும் சக வழக்கறிஞரும், ஆந்திரா என்பதால் தெலுங்கு கொஞ்சம் தெரிந்த இன்னொரு வழக்கறிஞர், காணாமல் போனவருடைய மனைவி, அவருடைய அண்ணன், அவரது மனைவி என ஆறு பேரும் திருவெற்றியூர் போய் டிரெயின் ஏறினோம். மொத்தம் 80 கிமீ. டிக்கெட் விலை ரூ.20. டாஸ்மாக் விடுமுறை நாட்களில் இங்கிருந்து டூப்ளிகேட் சரக்கு அடிச்சு சிரமப்படுறதுக்கு அடுத்த மாநிலத்திற்கு போய் சரக்கடிச்சிரலாம் என்ற தொலைதூர சிந்தனை தான் இவ்வளவு தூரம் போகவச்சிருக்கு!
வாழ்க்கையில ஒரு குடிகாரனைத் தேடி இப்படி பயணம் போறோமே என்கிற சிந்தனை வந்தது. “இரண்டு பிள்ளை வைச்சிருக்கேண்ணா!” என அந்த பெண் அழுதுகொண்டே சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது. குடிகாரன்கள் அப்பனாகவும் இருந்து தொலைக்கிறார்களே! என கோபம் வந்தது.
மதியம் 2.30மணிக்கு ஒரு வழியாக சூலூர்ப்பேட்டை வந்து சேர்ந்தோம். நிலைய அதிகாரியைப் போய் பார்த்து விசயத்தைச் சொன்னோம். தமிழ்நாட்டுல டாஸ்மாக் கடை லீவுன்னா ரயிலேறி கூட்டம் கூட்டமா வந்து குடிக்க வந்துவிடுகிறார்கள். ஒரு ரயில்ல 1000 பேர், 1500 பேரெல்லாம் வருகிறார்கள் என தெலுங்கில் அலுத்துக்கொண்டார்.
பிறகு, கடந்த இரண்டு நாட்களில் இந்த ஏரியாவில் இரண்டு பேர் ரயிலில் அடிப்பட்டு இரண்டு பேர் செத்துப்போயிருக்கிறார்கள். அதில் ஒருவர் அம்பத்தைந்து வயதுகாரர். இன்னொருவருக்கு முப்பதைந்து வயதிருக்கும் என அவர் சொன்னதும், அந்த பெண்மணி அழவே ஆரம்பித்துவிட்டார்.
இறந்ததுமே புகைப்படம் எடுத்து பைலில் வைத்துக்கொள்கிற நடைமுறை ரயில்வேதுறையில் இருந்ததால், அதை உடனே வாங்கி சோதித்தோம். இரண்டு புகைப்படங்களுமே கோரமாய் இருந்தன. முப்பதைந்து வயதுகாரருடைய புகைப்படம், அவர் போட்டிருந்த ஆடைகளும் நாம் தேடிவந்தவருடையதில்லை. நிம்மதி அடைந்தோம்.
பிறகு அங்கிருந்தவர்களிடம் கையில் கொண்டு போயிருந்த புகைப்படம் காட்டி விசாரித்துக்கொண்டிருந்த பொழுது, மாலை ஐந்துமணியாகிவிட்டது. அந்த பெண்ணுக்கு அவருடைய கணவர் செல்லிலிருந்து அழைப்பு வந்தது. வீட்டுக்கு வந்ததாகவும், மனைவியை காணோம் என உடனே அழைத்திருக்கிறார். இந்தம்மா இந்த விவரங்களைத் தெரிவித்ததும், “நான் என்ன சின்ன பிள்ளையா, வீடு வந்துசேர தெரியாது!” என கெத்தாக பேசினார். நேரில் பார்த்திருந்தால், இரண்டு அறைவிடும் அளவிற்கு கோபம் வந்தது. ஆள் கிடைத்துவிட்டார் என்றதும் எல்லோருக்குமே நிம்மதி. உடனே அடுத்த வண்டியை பிடித்து ஊர் வந்து சேர்ந்தோம்.
குடிச்சது சரி! அதென்ன ஊர் வந்து சேர இரண்டு நாள் ஏன் ஆச்சு? என பிறகு ஆற அமர விசாரித்த பொழுது, நல்லா தண்ணியடிச்சிட்டு, தெற்கு பக்கம் தமிழ்நாட்டு ரயில்ல ஏறுவதற்கு பதிலா, வடக்கு பக்கம் போகிற ரயில்ல போதையில் ஏறிவிட்டார். போதை தெளிஞ்சு ஊர்ப்பக்கம் வருவதற்கு தாமதமாகி இருக்கிறது.
படிக்க :
♦ அண்ணா பல்கலை சிறப்புத் தகுதியும் 5, 8-ம் வகுப்பு பொதுத் தேர்வும் | கருத்தரங்கம் | காணொளிகள்
♦ 75% விவசாயிகளுக்கு மோடி அறிவித்த 6,000 ரூபாய் கிடைக்கவில்லை !
டாஸ்மாக் இப்படி எத்தனையோ குடும்பங்களின் வாழ்வை தினந்தோறும் சீரழித்து வருகிறது. எவன் குடி கெட்டால் என்ன? யார் தாலி அறுந்தால் என்ன? எங்களுக்கு கல்லாப்பெட்டி நிறைஞ்சா போதும் என்கிற உயர்ந்த சிந்தனை தான் அரசுக்கு இருக்கிறது.
– வழக்கறிஞர் நூர்தீன்
தேர்தல் அரசியலில் இருக்கும் சிபிஎம், சிபிஐ கம்யூனிஸ்டுகளைப் பொறுத்தவரை பொருளதாராக் கொள்கை அளவில் பாஜக – காங்கிரசிடமிருந்து வேறுபடுவதாக கூறுகிறார்கள். நாட்டுக்கு நலன் பயக்கும் அன்னிய முதலீடுகளை வரவேற்பதாகவும் கூறுகிறார்கள். பன்னாட்டு நிறுவனங்களோ இங்குள்ள தரகு முதலாளிகளோ தன்னலன் பொருட்டே முதலீடு செய்கிறார்களே அன்றி மக்கள் நலன் பாற்பட்டல்ல. மேற்கு வங்க சிங்கூரில் டாடாவின் நானோ கார் தொழிற்சாலையை எதிர்த்து மக்கள் போராடிய போது சிபிஎம் அரசு அதை ஒடுக்க முயன்றது. பின்னர் டாடாவே அதை குஜராத்திற்கு மாற்றினார். அங்கே மாநில அரசு பல ஆயிரம் கோடி சலுகை கொடுத்தும் டாடா நிறுவனத்தால் நானோ காரை வெற்றிகரமாக நடத்தமுடியவில்லை. இன்று நானோ கார் உற்பத்தியையே மூடி விட்டார்கள். ஒருக்கால் சிங்கூரில் நானோ கார் தொழிற்சாலை திறக்கப்பட்டிருந்தாலும் மேற்கு வங்க சிபிஎம் அரசு பல ஆயிரம் கோடி சலுகைகளை கொடுத்திருக்க வேண்டும். அதனால் டாடாவிற்குத்தான் இலாபமே அன்றி மக்களுக்கு அல்ல.
தற்போது நான்காவது காலகட்டத்தில், ஆறு கோடி விவசாயிகளின் கணக்குகளில் ரூ .12,000 கோடியை மோடி போட்டிருக்கிறார். 2019, நவம்பர் 30 -க்குள் ஒன்பது கோடி விவசாயிகள் பதிவு செய்துள்ள நிலையில் வெறும் ஆறு கோடி விவசாயிகளுக்கு மட்டுமே இத்திட்டம் சென்றது ஏன் என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. நவம்பர் 30 -க்குப் பிறகு அதிகமான விவசாயிகள் பதிவு செய்யப்பட்டிருப்பதால் இந்த எண்ணிக்கை இன்னும் அதிகமாக இருக்கும். அந்த தரவு இன்னும் கிடைக்கவில்லை.
படிக்கவும் விருப்பமில்லை, திருமணமும் செய்ய விருப்பமில்லை என்றால் தொழில்முறை மனநல ஆலோசகர்களிடம் அழைத்துச் செல்லலாம். அவர்கள் குறிப்பிட்ட காரணத்தை கண்டுபிடிப்பதோடு களையும் வழிகளையும் ஆலோசனைகளாக முன்வைப்பார்கள்.
இட ஒதுக்கீடே தேவை இல்லை என அதை தியாகம் செய்வோரே சாதியற்றவர் என பள்ளிகளில் தமது குழந்தைகளை சேர்க்கிறார்கள். இட ஒதுக்கீடு என்பது சாதியற்றவர்களுக்கு மட்டுமல்ல சாதி மறுப்பு மணம் புரிந்தவர்களுக்கும் கொடுக்கப்பட வேண்டும். அதுவும் ‘மேல் சாதி – கீழ் சாதி’ என்ற அடிப்படையில் இருக்க வேண்டும். இன்றைக்கு நடக்கும் காதல் மணங்கள் அனைத்தும் சாதி மறுப்பைக் கணக்கில் கொள்ளாமல் தனிப்பட்ட முறையிலும், சம சாதி பொருளாதார அந்தஸ்து பார்த்தும் நடக்கின்றன. குறிப்பாக பிற்படுத்தப்பட்ட – மிகப்பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவினரோடு தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் நடத்தும் திருமணம் அது தனிப்பட்ட காதல் மணமாகவே இருந்தாலும் பிரச்சினைக்குள்ளாகிறது. எனவே இத்தகைய பிரிவினருக்கு இட ஒதுக்கீட்டில் முன்னுரிமை கொடுக்க வேண்டும்.
துக்ளக் ஆரம்பிக்கப்பட்ட 70-களில் திராவிட கட்சிகள் ஆட்சியிலும் சமூகத்திலும் பெரும் செல்வாக்கை செலுத்தி வந்தன. ஒரு பார்ப்பனராகவும், பாரத தேச பக்தராகவும் இருந்த சோவுக்கு இந்த நிலைமை கட்டோடு பிடிக்கவில்லை. துக்ளக் பத்திரிகையின் அன்று முதல் இன்று வரை இருக்கும் ஒரே மாறாத கொள்களை திராவிட எதிர்ப்பும் இந்துத்துவ ஆதரவும்தான். அதற்காக அவர் எந்த சமரசத்தையும் ஏற்றுக் கொண்டார். மிடாசின் இயக்குநராக கூட பொறுப்பேற்றார். மோடியை முதலில் முன்னிறுத்தியவரும் அவரே. சோவை 
வெள்ளைக் கொடியை ஏந்தியிருந்த
