சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் பிரச்சார வேலை பற்றிய தேசிய மாநாட்டுரை
(1957, மார்ச் 12)
பாகம் – 5 ( இறுதிப் பாகம்)

முந்தைய பாகங்கள் >> 1 2 3 4

ஏழாவதாக, “அகலத் திறப்பதா?” அல்லது “கட்டுப்படுத்துவதா?” என்பதாகும்.

இது கொள்கை பற்றிய ஒரு பிரச்சினை. ”நூறு மலர்கள் மலரட்டும், நூறு கருத்துக்கள் முட்டி மோதட்டும்” என்பது ஒரு அடிப்படைக் கொள்கை மாத்திரமல்ல, ஒரு நீண்டகாலக் கொள்கையும் ஆகும். இது வெறும் தற்காலிகக் கொள்கை அல்ல. இந்த விவாதத்தின் போது தோழர்கள் ”கட்டுப்படுத்துவ”தற்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்தார்கள். இந்தக் கருத்து ஒரு சரியான கருத்து என நான் கருதுகின்றேன். கட்சி மத்தியக் கமிட்டியும் நாம் “அகலத் திறக்க” வேண்டும், “கட்டுப்படுத்த”க் கூடாது என்று கருதுகின்றது.

நமது நாட்டை வழிநடத்துவதில் இரண்டு மாற்றுமுறைகளை, வேறு வார்த்தைகளில் சொன்னால் இரண்டு மாற்றுக் கொள்கைகளை, அதாவது “அகலத் திறப்பது” அல்லது “கட்டுப்படுத்துவது” என்ற கொள்கைகளைக் கடைப்பிடிக்க முடியும். ”அகலத் திறப்பது” என்பது அனைவரும் பேசவும் விமர்சனம் செய்யவும் விவாதிக்கவும் துணிவு பெறுவதற்காக, அவர்களைச் சுதந்திரமாகத் தமது அபிப்பிராயங்களைத் தெரிவிக்க விடுவது என்று அர்த்தம்; தவறான கருத்துக்களுக்கும் எந்தவிதமான நச்சுக் களைகளுக்கும் அஞ்சாமல் இருப்பது என்று அர்த்தம்; விமர்சனம் எதிர் விமர்சனம் இரண்டுக்கும் சுதந்திரம் கொடுத்து, பல்வேறு கருத்துக்களையுடைய மக்கள் மத்தியில் விவாதத்தையும் விமர்சனத்தையும் ஊக்கப்படுத்துவது என்று அர்த்தம். தவறான கருத்துக்களை அடக்குவது அல்ல, மாறாக அவர்களுக்கு நியாயங்காட்டி விளக்குவதன் மூலம் நம்பிக்கை ஊட்டுவது என்று அர்த்தம்.

”கட்டுப்படுத்துவது” என்றால், வேறுபட்ட அபிப்பிராயங்களைத் தெரிவிக்காமல், தவறான கருத்துக்களைக் கூறவிடாமல் மக்களைத் தடுப்பது, அப்படிச் செய்தால் அவர்களை ‘ ‘ஒரே அடியில் முடித்துவிடுவது” என்று அர்த்தம்.  இது முரண்பாடுகளைத் தீர்ப்பதற்குப் பதில் அவற்றை உக்கிரமாக்கும். ”அகலத் திறப்பது’ ‘, ‘ ‘கட்டுப்படுத்துவது” என்ற இரண்டு கொள்கைகளில் ஒன்றை நாம் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும். நாம் முன்னதைத் தேர்ந்தெடுக்கின்றோம். காரணம், நமது நாட்டை ஸ்திரப்படுத்தி நமது கலாச்சாரத்தை விருத்தி செய்வதற்குத் துணை செய்யும் கொள்கை அது.

படிக்க :
♦ ஒரு தலைப்பட்சமான பார்வை தீர்வு தராது | தோழர் மாவோ
♦ சோசலிசத்தைக் கட்டியமைத்தலும் அறிவுஜீவிகளும் | தோழர் மாவோ

நாம் “அகலத் திறப்பது” என்ற கொள்கையை உபயோகித்து லட்சோப லட்சம் அறிவுஜீவிகளையும் ஐக்கியப்படுத்தி, அவர்களுடைய இன்றைய நோக்கை மாற்றத் தயாராக இருக்கின்றோம். நான் மேலே குறிப்பிட்டது போல, நமது நாட்டிலுள்ள அறிவுஜீவிகளில் ஏகப்பெரும்பான்மையோர் முன்னேற்றம் அடைய, தம்மைத் தாமே புனருருவாக்க விரும்புகின்றனர்; அவர்கள் தம்மைத் தாமே புனருருவாக்கும் ஆற்றலும் உடையவர்கள். இது சம்பந்தமாக நாம் கடைப்பிடிக்கும் கொள்கை பெரியதொரு பாத்திரத்தை வகிக்கும்.

அறிவுஜீவிகளின் பிரச்சினை என்பது, எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக சித்தாந்தம் தழுவிய ஒரு பிரச்சினையாகும். சித்தாந்தப் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்க முரட்டுத்தனமான அதிகார நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடுவது தீங்கு விளைவிக்குமேயன்றித் துணை செய்யாது. அறிவுஜீவிகளைப் புனருருவாக்குவது, சிறப்பாக அவர்களுடைய உலக நோக்கை மாற்றுவது என்பது நீண்ட காலம் நடைபெற வேண்டியதோர் போக்காகும். சித்தாந்தப் புனருருவாக்கம் நீடித்த, பொறுமையான, பிரயாசையான வேலையை உள்ளடக்கியது என்பதை நமது தோழர்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

வாழ்வில் பல தசாப்தங்களாக உருவாக்கப்பட்டு வந்த மக்களின் சித்தாந்தத்தை ஒருசில விரிவுரைகள் ஆற்றுவதன் மூலம் அல்லது ஒருசில கூட்டங்கள் கூட்டுவதன் மூலம் மாற்ற முயற்சிக்கக் கூடாது. அவர்களை நம்பச் செய்யும் ஒரே ஒரு வழி இணங்கச் செய்வதன்றிப் பலவந்தப்படுத்துவதல்ல. பலவந்தப்படுத்துவதன் மூலம் ஒருபோதும் நம்பச் செய்ய முடியாது. பலாத்காரத்தின் மூலம் அவர்களை நம்பச் செய்ய முயல்வது ஒருபோதும் வேலை செய்யாது.

எதிரியைச் சமாளிக்கும் பொழுது இத்தகைய முறை அனுமதிக்கக் கூடியது; ஆனால் தோழர்களுடன் அல்லது நண்பர்களுடன் பழகும் பொழுது இது முற் றிலும் அனுமதிக்கப்படக் கூடாது. பிறருக்கு நம்பிக்கை ஊட்டுவது எப்படி என்று நமக்குத் தெரியாவிட்டால், யாது செய்வது? அப்படியென்றால் நாம் படிக்க வேண்டும். விவாதத்தின் மூலமும் நியாயங்காட்டி விளக்குவதன் மூலமும் நாம் தவறான கருத்துக்களை வெற்றி கொள்ளப் படிக்க வேண்டும்.

”நூறு மலர்கள் மலரட்டும்” என்பது கலைகளை விருத்தி செய்யும் ஒரு வழி; ‘‘நூறு கருத்துக்கள் முட்டி மோதட்டும்” என்பது விஞ்ஞானத்தை விருத்தி செய்யும் ஒரு வழி. இக்கொள்கை விஞ்ஞானத்தையும் கலைகளையும் விருத்தி செய்யும் ஒரு சிறந்த முறை மாத்திரமல்ல, இதன் பிரயோகத்தை விரிவாக்கினால் , அது நமது வேலை முழுவதையும் செய்வதற்குரிய ஒரு சிறந்த முறையுமாகும்.

அது நமது பிழைகளைக் குறைப்பதற்குத் துணை செய்யும். நமக்குப் புரியாத விசயங்கள் பல இருக்கின்றன. எனவே நாம் அவற்றைச் சமாளிக்க முடியாமல் இருக்கின்றோம். ஆனால் விவாதம், போராட்டம் ஆகியவற்றின் மூலம் நாம் அவற்றைப் புரிந்து அவற்றைச் சமாளிப்பது எப்படி என்பதை அறிந்து கொள்வோம். உண்மை என்பது பல்வேறு கருத்துக்களுக்கிடையில் நடைபெறும் விவாதத்தின் மூலம் வளர்கின்றது. நச்சுக் களைகள், மார்க்சிய – எதிர்ப்புக் கருத்துக்கள் எல்லாவற்றையும் பொறுத்தவரையில் கூட, இந்த முறை கைக்கொள்ளப்படக் கூடியது. ஏனென்றால் மார்க்சியம் அவற்றுக்கு எதிரான போராட்டத்தில் வளர்ச்சியடையும். இது எதிரானவற்றின் போராட்டத்தின் மூலம் காணும் , வளர்ச்சி, இயங்கியலுக்கு இசைவான வளர்ச்சி.

உண்மை, நன்மை, அழகு ஆகியவை பற்றி மக்கள் காலாதிகாலமாக விவாதித்து வரவில்லையா? பொய்மை, தீமை, அசிங்கம் ஆகியவை அவற்றிற்கு எதிரானவை ஆகும். முன்னவையால் பின்னவை இல்லாமல் இருக்க முடியாது. உண்மை பொய்மைக்கு எதிராக இருக்கின்றது. இயற்கையில் போல சமுதாயத்திலும் முழுமையானவை ஒவ்வொன்றும் தவிர்க்கமுடியாதபடி பல்வேறு பகுதிகளாகப் பிரிகின்றன; ஸ்தூலமான வெவ்வேறு சூழ்நிலைகளில் உள்ளடக்கத்திலும் உருவத்திலும் மாத்திரம் அவை வேறுபட்டு விளங்குகின்றன.

தவறும் அசிங்கமும் என்றென்றும் உள்ள தோற்றப்பாடுகள். சரி – பிழை, நன்மை – தீமை, அழகு – அசிங்கம் போன்ற எதிரானவையும் என்றென்றும் இருக்கவே செய்யும். நறுமலர்கள் நச்சுக் களைகளைப் பொறுத்தவரையிலும் இது உண்மையாகும். அவற்றுக்கிடையிலுள்ள உறவு என்பது எதிரானவற்றின் ஐக்கியமும் போராட்டமும் தழுவிய ஒன்று. ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் பண்பு இல்லாவிட்டால் வேறுபாடு என்பது இருக்க முடியாது. வேறுபாடும் போராட்டமும் இல்லாவிட்டால் வளர்ச்சி என்பதும் இருக்காது.

உண்மை பொய்மைக்கு எதிரான அதன் போராட்டத்தில் வளர்கின்றது. இவ்வாறுதான் மார்க்சியம் வளர்கின்றது. மார்க்சியம் பூர்ஷுவா, குட்டி பூர்ஷுவா வர்க்க சித்தாந்தத்துக்கு எதிரான போராட்டத்தில் வளர்கிறது; இத்தகைய போராட்டத்தின்மூலம்தான் அது வளரமுடியும்.

நாம் “அகலத் திறப்பது” என்ற கொள்கைக்காக நிற்கிறோம். இன்றுவரையில் இது குறைவாகக் காணப்படுகிறதேயன்றி, கூடுதலாகக் காணப்படவில்லை. நாம் அகலத் திறப்பதற்கு அஞ்சக் கூடாது; அன்றி, விமர்சனத்துக்கோ நச்சுக் களைகளுக்கோ கூட அஞ்சக்கூடாது. மார்க்சியம் என்பது விஞ்ஞானரீதியான உண்மை. அது விமர்சனத்துக்கு அஞ்சாது; அதை விமர்சனத்தால் தோற்கடிக்க முடியாது. கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, மக்கள் அரசாங்கம் ஆகியவற்றைப் பொறுத்தவரையிலும் இது உண்மையாகும். அவை விமர்சனத்துக்கு அஞ்சமாட்டா; அவற்றை விமர்சனத்தால் தோற்கடிக்க முடியாது.

பிழையான சில விசயங்கள் எப்பொழுதும் இருக்கவே செய்யும். அதுபற்றி அஞ்சுவதற்கு ஒன்றுமில்லை. சமீபத்தில் சில பூதங்களும் பிசாசுகளும் அரங்கில் காட்சியளித்தன. இதைக் கண்டு சில தோழர்கள் பெரிதும் கவலைப்பட்டார்கள். எனது கருத்தில் இவை சில இருப்பதால் ஒன்றும் நேர்ந்துவிடாது. ஒருசில தசாப்தங்களில் இத்தகைய பூதங்களும் பிசாசுகளும் அரங்கிலிருந்து முற்றாக மறைந்துவிடும். அப்பொழுது அவற்றைப் பார்க்க விரும்பினாலும்கூட நீங்கள் பார்க்க முடியாது.

படிக்க :
♦ நீதித்துறையை விமர்சிக்க அனைத்து குடிமக்களுக்கும் உரிமை உண்டு !
♦ மாமேதை லெனின் : அறிவாளிகளின் அந்தரங்கம் || லெனின் – தலைவர்! தோழர்! மனிதர்!

நாம் சரியானவற்றை வளர்த்துப் பிழையானவற்றை எதிர்க்க வேண்டும். ஆனால் தவறான விசயங்களுடன் மக்கள் தொடர்பு கொண்டால் நாம் அதற்கு அஞ்சக்கூடாது. விபரீதமான தீய விசயங்கள், தவறான கருத்துகள் ஆகியவற்றுடன் எவ்வித தொடர்பும் கொள்ளக் கூடாது என்று மக்களைத் தடைசெய்கின்ற அல்லது அரங்கிலுள்ள பூதங்கள் பிசாசுகளைப் பார்க்கக் கூடாது என்று அவர்களைத் தடுக்கின்ற நிர்வாக உத்தரவுகளைச் சும்மா பிறப்பித்தால் எவ்விதப் பிரச்சினையும் தீர்ந்துவிடாது. உண்மையில் அத்தகைய விசயங்களைப் பரப்ப வேண்டும் என்று நான் வாதாடவில்லை.

“அவற்றில் சில இருப்பதால் ஒன்றும் நேர்ந்து விடாது” என்று மாத்திரமே நான் கூறுகின்றேன். குறிப்பிட்ட சில தவறான விசயங்கள் இருப்பதில் ஆச்சரியப்பட ஒன்றுமில்லை; இதை ஒட்டி அஞ்சுவதற்கும் எவ்வித காரணமும் இல்லை. அது உண்மையில் மக்கள் அவற்றை எதிர்த்து மேலும் நன்றாகப் போராடக் கற்றுக்கொள்வதற்குத் துணை செய்யும். பெரும் புயல்களுக்குக்கூட அஞ்ச வேண்டியதில்லை. பெரும் புயல்களுக்கு ஊடாகத்தான் மனித சமுதாயம் முன்னேறுகின்றது.

நமது நாட்டில் பூர்ஷுவா வர்க்க, குட்டி பூர்ஷுவா வர்க்க சித்தாந்தமும், மார்க்சிய – எதிர்ப்புச் சித்தாந்தமும் இன்னும் நீண்டகாலம் நிலைத்திருக்கும். நமது நாட்டில் சோசலிச அமைப்பு அடிப்படையில் ஸ்தாபிக்கப்பட்டு விட்டது. உற்பத்தி சாதனங்களின் உடைமைமுறை மாற்றத்திலும் நாம் அடிப்படை வெற்றி ஈட்டியுள்ளோம். ஆனால், அரசியல், சித்தாந்த முன்னணிகளில் நாம் இன்னும் பூரண வெற்றி பெறவில்லை. சித்தாந்தத் துறையில், பாட்டாளி வர்க்கத்துக்கும் பூர்ஷுவா வர்க்கத்துக்கும் இடையில் நடைபெறும் போராட்டத்தில் ‘எது வெல்லும்’ என்ற பிரச்சினை உண்மையில் இன்னும் தீர்க்கப்படவில்லை.

பூர்ஷுவா வர்க்க, குட்டி பூர்ஷுவா வர்க்க சித்தாந்தத்துக்கு எதிராக நாம் இன்னும் ஒரு நீடித்த போராட்டத்தை நடத்த வேண்டியிருக்கின்றது. இதைப் புரிந்து கொள்ளாமல், சித்தாந்தப் போராட்டத்தைக் கைவிடுவது தவறு. தவறான கருத்துகள் எல்லாம், நச்சுக் களைகள் எல்லாம், பூதங்கள் பிசாசுகள் எல்லாம் விமர்சனத்துக்குள்ளாக்கப்பட வேண்டும். அவை தம்மிஷ்டப்படி தலைவிரித்தாடுவதை அனுமதிக்கக் கூடாது. இருந்தும், விமர்சனம் என்பது நியாயம் நிறைந்ததாக, ஆராய்ந்து விளக்குவதாக, நம்பிக்கை ஊட்டுவதாக இருக்க வேண்டும்; கரடுமுரடானதாக, அதிகாரத்துவமுடையதாக, நிலையியலானதாக, அல்லது வரட்டுவாதமாக இருக்கக் கூடாது.

நீண்டகாலமாக மக்கள் வரட்டுவாதத்தை எதிர்த்துக் கூடுதலான விமர்சனத்தை நடத்தி வருகின்றார்கள். இது செய்ய வேண்டியதே. ஆனால் திரிபுவாதத்தை விமர்சனம் செய்ய அவர்கள் அடிக்கடி தவறி விடுகின்றனர். வரட்டு வாதம், திரிபுவாதம் இரண்டும் மார்க்சியத்துக்கு விரோதமானவை. மார்க்சியம் நிச்சயம் முன்னேறி வளரும். அனுஷ்டானத்தின் (நடைமுறையின்) வளர்ச்சியுடன் அதுவும் நிச்சயம் வளரும். அது முன்னேறாமல் தேங்கி நிற்க முடியாது. அது ஸ்தம்பித்து, மாறாத நிலையில் நின்றால், அது உயிரற்றதாகிவிடும்.

இருந்தும், மார்க்சியத்தின் அடிப்படைக் கோட்பாடுகளை அத்துமீறக் கூடாது. அத்துமீறினால், தவறுகள் இழைக்கப்படும். ஒரு நிலையியல் கண்ணோட்டத்திலிருந்து மார்க்சியத்தை அணுகுவதும், அதை ஏதும் விறைப்பான ஒன்றாகக் கருதுவதும் வரட்டுவாதம் ஆகும்.

மார்க்சியத்தின் அடிப்படைக் கோட்பாடுகளை நிராகரித்தால், அதன் சர்வவியாபக உண்மையை நிராகரித்தால், அது திரிபுவாதம் ஆகும். திரிபுவாதம் என்பது பூர்ஷுவா வர்க்க சித்தாந்தத்தின் ஒரு வடிவம்.

சோசலிசத்துக்கும் முதலாளித்துவத்துக்கும் இடையிலுள்ள வேற்றுமைகளை, பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்துக்கும் பூர்ஷுவா வர்க்க சர்வாதிகாரத்துக்கும் இடையிலுள்ள வேற்றுமைகளை, திரிபுவாதிகள் மறுக்கின்றனர். அவர்கள் வக்காலத்து வாங்குவது உண்மையில் முதலாளித்துவ மார்க்கமன்றி, சோசலிச மார்க்கமல்ல. இன்றைய நிலைமைகளில் திரிபுவாதம் என்பது வரட்டுவாதத்திலும் பார்க்க ஆபத்தானது. இன்று சித்தாந்தத் துறையில் நமது முக்கியமான கடமைகளில் ஒன்று திரிபுவாதத்துக்கு எதிரான விமர்சனத்தை மலரச் செய்வதாகும்.

எட்டாவதாகவும், கடைசியாகவும், மாகாணங்கள், மாநகரங்கள், சுயாட்சிப் பிரதேசங்கள் ஆகியவற்றின் கட்சிக் கமிட்டிகள் சித்தாந்தம் பற்றிய இப்பிரச்சினையை இறுகப்பற்ற வேண்டும்.

இங்கு சமூகமாயுள்ள தோழர்கள் சிலர் நான் தொட வேண்டும் என்று விரும்பிய பிரச்சினை இது. பல இடங்களில் கட்சிக் கமிட்டிகள் சித்தாந்தம் பற்றிய பிரச்சினையை இன்னும் இறுகப் பற்றவில்லை, அல்லது இவ்விசயத்தில் மிகக் குறைவாகவே செய்துள்ளன. இதற்குரிய பிரதான காரணம் அவை பரபரப்பாக வேலையில் ஈடுபட்டுள்ளன என்பதாகும். ஆனால் அவை இப்பிரச்சினையை இறுகப்பற்ற வேண்டும். “இறுகப் பற்றுவது” என்றால் அதை நிகழ்ச்சிநிரலில் வைத்து ஆராய வேண்டும் என்று நான் கருதுகின்றேன்.

முன்னைய புரட்சிக் காலங்களுக்கு இயல்பான பெருமளவில் நிகழ்ந்த கொந்தளிக்கும் வெகுஜன வர்க்கப் போராட்டங்கள் அடிப்படையில் முடிவடைந்துவிட்டாலும் வர்க்கப் போராட்டம், பிரதானமாக அரசியல் சித்தாந்த முன்னணிகளில் நடைபெறும் வர்க்கப் போராட்டம் இன்னும் இருக்கின்றது. இது மிகக் கூர்மையாகவும் நடைபெறுகின்றது. சித்தாந்தம் பற்றிய பிரச்சினை இன்று மிக முக்கியமான பிரச்சினையாகிவிட்டது.

எல்லாப் பாகங்களிலுமுள்ள கட்சிக் கமிட்டிகளின் முதற் காரியதரிசிகள் தாமே இந்தப் பிரச்சினையை இறுகப்பற்ற வேண் டும். இப்பிரச்சினையில் அவர்கள் பாரதூரமான கவனம் செலுத்தி, இதை நன்கு ஆராய்ந்தால்தான் இதைச் சரியான முறையில் தீர்க்க முடியும். நாம் இன்று கூட்டிய மாநாடு போல எல்லாப் பிரதேசங்களும் பிரச்சார வேலை பற்றிய மாநாடுகளைக் கூட்டி ஸ்தலச் சித்தாந்த வேலை பற்றியும் சம்பந்தப்பட்ட எல்லாப் பிரச்சினைகள் பற்றியும் விவாதிக்க வேண்டும். இத்தகைய கூட்டங்களில் கட்சித் தோழர்கள் மாத்திரமல்ல கட்சிக்கு வெளியிலுள்ள மக்களும் இன்னும் வேறுபட்ட அபிப்பிராயங்களைக் கொண்ட மக்களும்கூடக் கலந்துகொள்ள வேண்டும். இன்றைய மாநாட்டின் அனுபவம் நிரூபித்துள்ளது போல இவை அனைத்தும் நன்மை செய்யுமே அன்றித் தீமை செய்ய மாட்டா .

(முற்றும்)

சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் பிரச்சார வேலை பற்றிய தேசிய மாநாட்டுரை
(1957, மார்ச் 12)
பாகம் – 4

முந்தைய பாகங்கள் >> 1 2 3

ஆறாவதாக ஒருதலைப்பட்சப் போக்குப் பற்றிய பிரச்சினை.

ஒருதலைப்பட்சப் போக்கு என்றால் விசயங்களை ஒரு திக்கில் பார்ப்பது; அதாவது பிரச்சினைகளை நிலையியல் முறையில் அணுகுவது என்று அர்த்தமாகும். நமது வேலையை மதிப்பிடும்போது, ஒவ்வொரு விசயத்திலும் எல்லாம் சாதகமானது அல்லது எல்லாம் பாதகமானது என்று கருதுவது ஒருதலைப்பட்சப் போக்காகும். கம்யூனிஸ்ட் கட்சியிலும் இப்படிச் செய்யும் நபர்கள் குறைவல்ல; கட்சிக்கு வெளியிலும் பலர் இருக்கின்றனர்.

எல்லாவற்றையும் சாதகமானது என்று கருதுவதென்றால், நன்மையை மாத்திரம் பார்த்து, தீமையைப் பார்க்கத் தவறுவது, பாராட்டை மட்டும் ஏற்று, விமர்சனத்தைச் சகிக்கத் தவறுவது ஆகும். ஒவ்வொரு அம்சத்திலும் நமது வேலை சிறந்தது என்று கதைப்பது உண்மைக்குப் பொருந்தியதல்ல. ஒவ்வொன்றும் சிறந்தது என்பது உண்மையல்ல; குறைபாடுகளும் தவறுகளும் இன்னும் இருக்கின்றன. ஆனால் எல்லாம் தீயவை என்பதும் உண்மையல்ல. அதுவும் சான்றுகளுக்கு மாறானது.

இங்கு நாம் விசயங்களை ஸ்தூலமாக ஆராய வேண்டும். எல்லாவற்றையும் நிராகரிப்பதன் அர்த்தம், எவ்வித ஆராய்வும் இல்லாமல், ஒன்றும் நன்றாகச் செய்யப்படவில்லை, மாபெரும் சோசலிச நிர்மாண இலட்சியம், பல பத்துக் கோடி மக்கள் பங்கு பற்றும் இந்த மகத்தான போராட்டம் எல்லாம் ஒரே குழறுபடி, இதில் பாராட்டக் கூடியது ஒன்றுமே இல்லை என்று எண்ணுவதாகும்.

படிக்க :
♦ பாரதியார் பல்கலை : NEP கலந்தாய்வுக் கூட்டம் எனும் பெயரில் கண்துடைப்பு !
♦  ‘12,000’ ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய ‘இந்திய’ கலாச்சார ஆய்வு !

இத்தகைய கருத்துகள் உடையவர்களுக்கும், சோசலிச அமைப்புமீது பகைமையுடையவர்களுக்கும் இடையில் ஒரு வித்தியாசம் இருந்த போதிலும், இந்தக் கருத்துக்கள் மிகத் தவறானவை, தீங்கு விளைப்பவை. இவை மக்களை ஊக்கம் இழக்க மாத்திரம் செய்யும். எனவே, நமது வேலையை மதிப்பிடும் போது, எல்லாம் சாதகமானவை என்ற கண்ணோட்டத்திலிருந்து மதிப்பீடு செய்வது, எல்லாம் பாதகமானவை என்ற கண்ணோட்டத்திலிருந்து மதிப்பீடு செய்வது இரண்டும் தவறானவை.

பிரச்சினைகளை அணுகும் போது இத்தகைய ஒருதலைப்பட்சப் போக்கை மேற்கொள்ளும் நபர்களை நாம் விமர்சனம் செய்ய வேண்டும். அவர்களை விமர்சனம் செய்யும் போது, நாம் உண்மையில் “கடந்தகாலத் தவறுகளிலிருந்து படிப்பினை பெற்று எதிர்காலத்தில் தவறுகளைத் தவிர்ப்பது, நோயாளியைக் காப்பாற்ற நோய்க்குச் சிகிச்சை அளிப்பது” என்ற கோட்பாட்டின் பிரகாரம் நடந்து அவர்களுக்கு உதவி செய்ய வேண்டும்.

சீர்செய் இயக்கம் ஒன்று நடைபெறவிருப்பதால், ஒவ்வொருவரும் தமது அபிப்பிராயங்களைத் தெரிவிக்குமாறு கேட்கப்படவிருப்பதால், ஒருதலைப்பட்சப் போக்கு என்பது தவிர்க்க முடியாதது, எனவே ஒருதலைப்பட்சப் போக்கை இல்லாமற் செய்ய விரும்பும் போது, மக்கள் வாய்திறந்து பேசுவதை நீங்கள் உண்மையில் விரும்பவில்லைபோற் தோன்றுகின்றது என்று சிலர் கூறுகின்றனர். இந்தக் கூற்று சரியா?

இயற்கையில் எல்லாரும் ஒரு தலைப்பட்சப் போக்கை முற்றுமுழுதாகத் தவிர்ப்பது என்பது கஷ்டமானது. மக்கள் எப்பொழுதும் தமது சொந்த அனுபவத்தின் பிரகாரம் பிரச்சினைகளை ஆராய்ந்து அவற்றைக் கையாண்டு தமது கருத்துக்களைத் தெரிவிக்கின்றனர்; சில சமயங்களில் அவர்கள் தவிர்க்கமுடியாதபடி சிறிது ஒருதலைப்பட்சப் போக்கைக் காட்டுகின்றார்கள். இருந்தும் தமது ஒருதலைப்பட்சப் போக்கைப் படிப்படியாக வெற்றி கொண்டு, ஒப்பீட்டு வகையில் பிரச்சினைகளைப் பன்முகங்களிலிருந்தும் பார்க்குமாறு நாம் அவர்களைக் கேட்கக் கூடாதா?

அப்படிக் கேட்க வேண்டும் என்று நான் கருதுகின்றேன். நாளுக்கு நாள் ஆண்டுக்கு ஆண்டு, மென்மேலும் அதிகப்படியான மக்கள் ஒப்பீட்டு வகையில் பிரச்சினைகளைப் பன்முகங்களிலிருந்தும் பார்க்க வேண்டும் என்று கோராவிட்டால், நாம் ஸ்தம்பித்துவிடுவோம்; நாம் ஒருதலைப் பட்சப் போக்கை அங்கீகரித்துச் சீர்செய் இயக்கத்தின் நோக்கம் முழுவதற்கும் முரண்பட்டவர்கள் ஆவோம். ஒருதலைப்பட்சப் போக்கு என்பது இயங்கியலை அத்துமீறுவதாகும்.

நாம் இயங்கியலைப் படிப்படியாகப் பரப்ப விரும்புகின்றோம். விஞ்ஞானரீதியான இயங்கியல் முறையின் உபயோகத்தைப் படிப்படியாகக் கற்றுக் கொள்ளும்படி நாம் எல்லாரையும் கேட்க விரும்புகின்றோம். இன்று பிரசுரமாகும் கட்டுரைகளில் சில மிகப் பகட்டானவை; ஆனால் உள்ளடக்கமோ பிரச்சினை பற்றிய ஆராய்வோ நியாயங் காட்டி விளக்கும் திறனோ சிறிதேனும் இல்லாதவை; அவை நம்பிக்கை ஊட்டுவனவாக இல்லை. அத்தகைய கட்டுரைகள் படிப்படியாகக் குறைய வேண்டும்.

கட்டுரை ஒன்றை எழுதும் போது, ”நான் எவ்வளவு விவேகி” என்று ஒருவர் சர்வசதா சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கக் கூடாது; பதிலுக்குத் தமது வாசகர்களைத் தமக்கு முற்றிலும் சமமானவர்கள் என்று கருத வேண்டும். நீங்கள் நீண்ட காலம் புரட்சியில் இருந்திருக்கலாம். இருந்தும் நீங்கள் சொல்வது தவறாக இருந்தால் மக்கள் உங்களை மறுத்துரைப்பார்கள். நீங்கள் எவ்வளவுக்கு வித்துவத் தன்மை காட்டுகிறீர்களோ, அவ்வளவுக்கு அதை விரும்பும் மக்களும் குறைவாக இருப்பர். உங்கள் கட்டுரைகளை வாசிப்பதில் மக்களின் அக்கறையும் குறைந்துகொண்டு போகும். நமது வேலையை நாம் நேர்மையாகச் செய்ய வேண்டும். விசயங்களை ஸ்தூலமாக ஆராய வேண்டும். நம்பிக்கையூட்டும் கட்டுரைகளை எழுதவேண்டும். நடித்துப் பாவனை காட்டி மக்களை மலைக்க வைக்கக் கூடாது.

ஒரு சிறிய வியாசத்தில் ஒருதலைப்பட்சப் போக்கு தவிர்க்க முடியாதது; அதே வேளையில் நீண்ட கட்டுரையில் அதைத் தவிர்க்க முடியும் என்று சிலர் கூறுகின்றனர். ஒரு சிறிய வியாசம் எப்பொழுதும் ஒருதலைப்பட்சப் போக்கு உடையதாக இருக்க வேண்டுமா? நான் குறிப்பிட்டது போல, ஒருதலைப்பட்சப் போக்கைத் தவிர்ப்பது வழக்கத்தில் கடினம். அது ஓரளவு நுழைந்துவிட்டால் அதில் ஏதும் அஞ்சுவதற்கில்லை. முழுமையாகப்  பன்முகங்களிலிருந்தும் பிரச்சினைகளை நோக்க வேண்டும் என்று எல்லாரையும் கோரினால் விமர்சனம் தடைப்பட்டுவிடும். எனினும் ஒப்பீட்டு வகையில் பிரச்சினைகளைப் பன்முகங்களிலிருந்தும் பார்க்க முயல வேண்டும், சிறு வியாசங்கள் உட்பட சிறிய பெரிய கட்டுரைகள் இரண்டிலும் ஒருதலைப்பட்சப் போக்கைத் தவிர்க்கப் பாடுபட வேண்டும் என்று  நாம் எல்லாரையும் கேட்டுக்கொள்ள வேண்டும்.

சில நூறு வார்த்தைகள் அல்லது ஆயிரம் முதல் இரண்டாயிரம் வார்த்தைகள் கொண்ட வியாசத்தில் ஒரு விசயத்தை ஆராய்வது சாத்தியமா? என்று சிலர் வாதாடுகின்றனர்.  ஏன் முடியாது? என்று நான் கேட்கிறேன். லூ ஸுன் அப்படிச் செய்யவில்லையா? ஆராய்வு முறையே இயங்கியல் முறை என்பது. ஆராய்வு என்றால் விசயங்களிலுள்ள முரண்பாடுகளை ஆராய்வதாகும். வாழ்வு பற்றிய அன்னியோன்னியமான அறிவில்லாவிட்டால், சம்பந்தப்பட்ட முரண்பாடுகள் பற்றிய உண்மையான விளக்கம் இல்லாவிட்டால், சரியான ஆராய்வு என்பது சாத்தியமாகாது.

லூ ஸுன்னின் பிற்காலக் கட்டுரைகள் மிக ஆழமானவை, சக்தி வாய்ந்தவை. இன்னும் ஒருதலைப்பட்சப் போக்கிலிருந்து விடுதலை பெற்றுள்ளன. காரணம், அப்பொழுது அவர் இயங்கியலைக் கிரகித்துவிட்டார். லெனினுடைய சில கட்டுரைகளையும் சிறு வியாசங்கள் என்று கூறலாம். அவை நையாண்டியும் குத்தலும் நிறைந்தவை. ஆனால் ஒருதலைப்பட்சப் போக்குடையவை அல்ல. ஏறக்குறைய  லூ ஸுன்னின் வியாசங்கள் எல்லாம் எதிரிக்கு எதிராக எழுதப்பட்டவை.

படிக்க :
♦ நூல் அறிமுகம் : அராஜகவாதமா ? சோசலிசமா ? | தோழர் ஸ்டாலின்
♦ சோசலிசத்தைக் கட்டியமைத்தலும் அறிவுஜீவிகளும் | தோழர் மாவோ

லெனினின் வியாசங்கள் சில எதிரிக்கும், வேறு சில தோழர்களுக்கும் எதிராக எழுதப்பட்டவை. மக்கள் அணிகளில் காணப்படும் தவறுகளுக்கும் குறைபாடுகளுக்கும் எதிராக லூ ஸுன்னின் கட்டுரைகள் போன்றவற்றை உபயோகிக்க முடியுமா? முடியும் என்று நான் எண்ணுகின்றேன். இயற்கையாகவே எதிரிக்கும் நமக்குமிடையில் நாம் ஒரு வேறுபாடு செய்து கொள்ள வேண்டும். தோழர்கள் மீது ஒரு பகை நிலைப்பாட்டை மேற்கொண்டு எதிரிகளை நடத்துவது போல் அவர்களை நடத்தக் கூடாது.

நாம் மக்களின் இலட்சியத்தைப் பாதுகாத்து, அவர்களுடைய அரசியல் உணர்வை உயர்த்தும் பேரார்வத்துடன் பேச வேண்டும்; நம்முடைய அணுகுமுறையில் எள்ளி நகையாடுதலோ தாக்குதலோ இருக்கக் கூடாது. ஒருவர் எழுதத் துணியாவிட்டால் யாது செய்வது? அவர்களிடம் ஏதும் விசயம் இருந்தாலும், பிறரைப் புண்படுத்தவும், தாம் விமர்சனம் செய்யப்படவும் அஞ்சுவதால், அவர்கள் எழுதத் துணியவில்லை என்று சிலர் கூறுகின்றனர். இத்தகைய கவலைகளை ஒருபுறம் ஒதுக்கிவிட முடியும் என்று நான் எண்ணுகின்றேன்.

நமது அரசாங்கம் ஒரு ஜனநாயக மக்கள் அரசாங்கம். மக்களுக்குத் தொண்டு செய்ய எழுதுவதற்கு இசைவான ஒரு சூழ்நிலையை அது அளிக்கின்றது. ”நூறு மலர்கள் மலரட்டும், நூறு கருத்துக்கள் முட்டி மோதட்டும்” என்ற கொள்கை விஞ்ஞானமும் கலைகளும் செழித்து வளர்வதற்குக் கூடுதலான உத்தரவாதத்தை வழங்குகின்றது. நீங்கள் சொல்வது சரியாக இருந்தால், நீங்கள் விமர்சனத்துக்கு அஞ்சவேண்டியதில்லை. விவாதத்தின் மூலம் உங்களுடைய சரியான கருத்துக்களை நீங்கள் மேலும் விளக்க முடியும்.

நீங்கள் சொல்வது பிழையாக இருந்தால், உங்களுடைய பிழைகளை நீங்கள் திருத்துவதற்கு விமர்சனம் உதவி செய்யும். அதில் ஒன்றும் தீமை இல்லை. நமது சமுதாயத்தில் போராட்ட எழுச்சிமிக்க புரட்சிகர விமர்சனமும் எதிர் விமர்சனமும் முரண்பாடுகளை வெளிப்படுத்தி, தீர்வு காணவும், விஞ்ஞானத்தையும் கலைகளையும் விருத்தி செய்யவும், நமது வேலை முழுவதிலும் வெற்றியை உத்தரவாதம் செய்யவும் உபயோகிக்கப்படும் சிறந்த முறையாகும்.

 (தொடரும்)

சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் பிரச்சார வேலை பற்றிய தேசிய மாநாட்டுரை
(1957, மார்ச் 12)
பாகம் – 3

முந்தைய பாகங்கள் >>  1 2

ஐந்தாவதாக, சீர்செய் இயக்கம் :

சீர்செய் இயக்கம் என்பது ஒருவருடைய சிந்தனாமுறையைச் சீர்செய்வது, வேலை நடையைச் சீர்செய்வது என்று அர்த்தப்படும். ஜப்பானிய எதிர்ப்பு யுத்தத்தின் போதும், விடுதலை யுத்தத்தின் போதும், சீன மக்கள் குடியரசு நிறுவப்பட்ட ஆரம்ப நாட்களிலும் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்குள் சீர்செய் இயக்கங்கள் நடத்தப்பட்டன.² இன்று கம்யூனிஸ்ட் கட்சி மத்தியக் கமிட்டி இன்னொரு சீர்செய் இயக்கத்தைக் கட்சிக்குள் இவ்வாண்டு முதல் நடத்துவதாகத் தீர்மானித்துள்ளது. கட்சிக்கு வெளியிலுள்ள மக்கள் இதில் கலந்து கொள்ளலாம்; அல்லது விரும்பாவிட்டால் கலந்து கொள்ளாமல் விடலாம். இந்தச் சீர்செய் இயக்கத்தில் பிரதான விசயம் ஒருவருடைய சிந்தனாமுறையிலும் வேலைநடையிலும் காணும் மூன்று தவறுகளை, அதாவது, மானசீகவாதம், அதிகாரத்துவம், கோஷ்டிவாதம் ஆகியவற்றை விமர்சனம் செய்வதாகும்.

ஜப்பானிய எதிர்ப்பு யுத்தத்தின் போது நடந்தது போல இன்றைய முறை யாதெனில் முதலில் ஒருசில தஸ்தாவேஜுகளைப் படித்து, பின்னர் இத்தகைய படிப்பின் அடிப்படையில் ஒருவர் தனது சிந்தனையையும் வேலையையும் பரிசீலனை செய்து, விமர்சனம், சுயவிமர்சனம் செய்வதன் மூலம் குறைபாடுகளையும் தவறுகளையும் அம்பலப்படுத்திச் சரியானவற்றையும் சிறந்தவற்றையும் வளர்க்க வேண்டும் என்பதாகும்.

சீர்செய் இயக்கத்தில் ஒருபுறம், நாம் கண்டிப்பாக இருந்து, நமது தவறுகளையும் குறைபாடுகளையும் மேலோட்டமாக இல்லாமல் பாரதூரமாக விமர்சனம், சுயவிமர்சனம் செய்து, அவற்றைத் திருத்த வேண்டும்; மறுபுறம், நாம் முரட்டுத்தனமாக நடந்துகொள்ளாமல், ”கடந்த காலத் தவறுகளிலிருந்து படிப்பினை பெற்று எதிர்காலத்தில் தவறுகளைத் தவிர்ப்பது, நோயாளியைக் காப்பாற்ற நோய்க்குச் சிகிச்சை அளிப்பது” என்ற கோட்பாட்டைப் பின்பற்ற வேண்டும். ”ஒரே அடியில் ஆட்களை முடித்துவிடுவது” என்ற முறையை நாம் எதிர்க்க வேண்டும்.

படிக்க :
♦ கம்யூனிஸ்ட்கள் என்றாலே தவறிழைக்காத முனிவர்களா? | தோழர் மாவோ
♦ தோழர் மாவோ சிந்தனைகளை நெஞ்சில் ஏந்துவோம் ! தாராளவாதத்தை வீழ்த்துவோம் !

நமது கட்சி ஒரு மகத்தான கட்சி, புகழ்மிக்க கட்சி, பிசகற்ற கட்சி. இது அங்கீகரிக்கப்படவேண்டிய ஒரு உண்மை. ஆனால் நம்மிடம் இன்னும் குறைபாடுகள் உண்டு. இதுவும் அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டிய ஒரு உண்மையாகும். நாம் எல்லாவற்றையும் அங்கீகரிக்கக் கூடாது; சரியானவற்றை மாத்திரம் அங்கீகரிக்க வேண்டும். அதே வேளையில் நாம் எல்லாவற்றையும் நிராகரிக்கக் கூடாது; பிழையானவற்றை மாத்திரம் நிராகரிக்க வேண்டும். நமது வேலையில் பிரதான அம்சம் நமது சாதனைகள். ஆனால் அதில் இன்னும் பல குறைபாடுகளும் தவறுகளும் இருக்கின்றன. எனவேதான் நாம் ஒரு சீர்செய் இயக்கத்தை நடத்த வேண்டியிருக்கின்றது.

நமது சொந்த மானசீகவாதம், அதிகாரத்துவம், கோஷ்டிவாதம் ஆகியவற்றை நாம் விமர்சனம் செய்தால் நமது கட்சியின் புகழுக்கு மாசு ஏற்படுமா?

இல்லை என்று நான் எண்ணுகின்றேன். மாறாக, அது நமது கட்சியின் புகழை அதிகரிக்கச் செய்வதற்குத் துணை செய்யும். ஜப்பானிய எதிர்ப்பு யுத்தத்தின் போது நடந்த சீர்செய் இயக்கம் இதை நிரூபித்துள்ளது. அது நமது கட்சியின் புகழை, நமது கட்சி உறுப்பினர்களின் புகழை, நமது அனுபவமிக்க முதிய ஊழியர்களின் புகழை வளர்த்தது. புதிய ஊழியர்கள் பெரும் முன்னேற்றம் அடைவதற்கும் அது துணை செய்தது.

கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, கோமிந்தாங் இரண்டில் விமர்சனத்துக்கு அஞ்சுவது யாது? கோமிந்தாங் ஆகும். அது விமர்சனத்தைத் தடைசெய்தது. ஆனால் அது இறுதித் தோல்வியிலிருந்து கோமிந்தாங்கைக் காப்பாற்றவில்லை. கம்யூனிஸ்ட் கட்சி விமர்சனத்துக்கு அஞ்சுவதில்லை. காரணம், நாம் மார்க்சிஸ்டுகள்; உண்மை நம் பக்கத்தில் இருக்கின்றது; அடிப்படை மக்கள், தொழிலாளரும் விவசாயிகளும் நம் பக்கத்தில் இருக்கின்றனர்.

நாம் வழக்கமாகக் கூறுவது போல், சீர்செய் இயக்கம் என்பது “சர்வவியாபகமான ஒரு மார்க்சியக் கல்வி இயக்கம்”.³ சீர்செய்வது என்றால் கட்சி முழுவதும் விமர்சனம், சுயவிமர்சனம் இவற்றின் மூலம் மார்க்சியத்தைக் கற்பது என்று அர்த்தம். இந்தச் சீர்செய் இயக்கத்தின் போக்கில், நாம் மார்க்சியம் பற்றிக் கூடுதலாகப் படிப்பது நிச்சயம்.

தலைமையைப் பொறுத்தவரையில், சீனாவின் மாற்றமும் நிர்மாணமும் நம்மைச் சார்ந்திருக்கின்றன. நமது சிந்தனாமுறையையும் வேலை நடையையும் நாம் சீர்செய்ததும், நமது வேலையில் நாம் மேலும் முன்முயற்சி உடையவர்களாய் மேலும் ஆற்றல் பெற்று, மேலும் நன்றாக வேலை செய்வோம். பரந்துபட்ட மக்களுக்கும் சோசலிச லட்சியத்துக்கும் முழுமனதோடு சேவை செய்கின்ற, மாற்றங்களைக் கொண்டுவர உறுதி பூண்டுள்ள மக்கள் பலர் நமது நாட்டுக்குத் தேவை.

கம்யூனிஸ்டுகளாகிய நாம் எல்லாரும் இத்தகையவர்களாக இருக்க வேண்டும். பழைய சீனாவில் சீர்திருத்தம் பற்றிப் பேசுவதே ஒரு குற்றம்; இது பற்றிப் பேசுவோர் சிரச்சேதம் செய்யப்படலாம்; அல்லது சிறையில் அடைக்கப்படலாம். இருந்தும் பலவிதமான கஷ்டங்கள் மத்தியிலும் ஒன்றுக்கும் அஞ்சாது நூல்களும், பத்திரிகைகளும் வெளி யிட்டு மக்களுக்குப் போதித்து அவர்களை ஸ்தாபனரீதியாக அணிதிரட்டி விட்டுக் கொடுக்காது போராட்டங்களை நடத்திய திடசித்தம் வாய்ந்த சீர்திருத்தவாதிகளும் அன்று இருந்தார்கள்.

மக்கள் ஜனநாயக சர்வாதிகாரம் நமது நாட்டுப் பொருளாதார, கலாச்சாரத் துறைகளின் துரித வளர்ச்சிக்கு வழிகோலியுள்ளது. நமது அரசு ஸ்தாபிக்கப்பட்டு ஒருசில ஆண்டுகளே சென்றுள்ளன. இருந்தும் பொருளாதாரம், கலாச்சாரம், கல்வி, விஞ்ஞானம் ஆகியவை முன் காணாத அளவில் செழித்து வளர்வதை மக்கள் ஏற்கனவே காண முடிகின்றது. நவ சீனாவைக் கட்டி வளர்ப்பதில் கம்யூனிஸ்டுகளாகிய நாம் எந்தவிதமான கஷ்டத்துக்கும் அஞ்ச மாட்டோம். ஆனால் இதை நாம் நாமாகவே நிறைவேற்ற முடியாது. சோசலிச கம்யூனிஸத் திசையில் நமது சமுதாயத்தின் மாற்றத்துக்கும் நிர்மாணத்துக்குமாக நம்முடன் சேர்ந்து அஞ்சாது போரிடக் கூடிய, உன்னத லட்சியங்களை உடைய, கட்சிக்கு வெளியில் உள்ள மக்கள் பெரும் தொகையில் நமக்குத் தேவை.

பல பத்துக் கோடிச் சீன மக்களுக்கும் சிறந்த ஒரு வாழ்வை உத்தரவாதம் செய்வதும், பொருளாதாரத்திலும், கலாச்சாரத்திலும் பின்தங்கிய நமது நாட்டைச் சுபிட்சமும், பலமும், உயர்ந்த கலாச்சாரத் தரமும் உடைய ஒரு நாடாக மாற்றுவதும் ஒரு கடினமான கடமையாகும். இந்தக் கடமைக்கு மேலும் திறமையாகத் தோள் கொடுத்து, உன்னத லட்சியங்களால் உந்தப்பட்டு, சீர்திருத்தங்களை நிறைவேற்றும் திடசித்தமுடைய, கட்சிக்கு வெளியேயுள்ள எல்லாருடனும் நன்றாய் வேலை செய்யக் கூடியவர்கள் ஆக வேண்டுமானால், நாம் இன்று மாத்திரமல்ல, எதிர்காலத்திலும் சீர்செய் இயக்கங்களை நடத்த வேண்டும்; இடைவிடாது தவறானவை எல்லாவற்றையும் நம்மிடமிருந்து நீக்க வேண்டும்.

பூரணமான பொருள்முதல்வாதிகள் அச்சமற்றவர்கள். நமது சகபோராளிகள் எல்லாரும் துணிகரமாகத் தமது பொறுப்புகளுக்குத் தோள் கொடுப்பர்; கஷ்டங்கள் எல்லாவற்றையும் வெற்றி கொள்வர்; பின்னடைவுகளுக்கோ அல்லது ஏளனங்களுக்கோ அஞ்ச மாட்டார்கள்; கம்யூனிஸ்டுகளாகிய எங்களை விமர்சனம் செய்வதற்கும், தமது ஆலோசனைகளைக் கொடுப்பதற்கும் அஞ்ச மாட்டார்கள் என்று நாம் எதிர்பார்க்கின்றோம்.

“ ஆயிரம் வெட்டுகளுக்கும் அஞ்சாத ஒருவன்தான் சக்கரவர்த்தியைக் குதிரையிலிருந்து இழுத்து வீழ்த்தும் துணிவுடையவன்” — இதுவே சோசலிசத்தையும் கம்யூனிஸத்தையும் கட்டிவளர்க்கும் நமது போராட்டத்திற்குத் தேவையான தளராத உணர்வு. கம்யூனிஸ்டுகளாகிய நம்மைப் பொறுத்தவரையில், ஒத்துழைப்பவர்களுக்கு உதவியான சூழ்நிலைகளை நாம் சிருஷ்டிக்க வேண்டும். நமது பொதுவேலையில் அவர்களுடன் தோழமையான நல்ல உறவுகளை ஸ்தாபிக்க வேண்டும். நமது பொதுப் போராட்டத்தில் அவர்களுடன் ஐக்கியப்பட வேண்டும்.

(தொடரும்)

குறிப்புகள் :

2. ஜப்பானிய-எதிர்ப்பு யுத்தத்தின் போது நடந்த சீர்செய் இயக்கம் என்பது, 1942-ம் ஆண்டு, யென்ஆனிலும் இதர ஜப்பானிய-எதிர்ப்புத் தளப்பிரதேசங்களிலும் உள்ள கட்சி ஸ்தாபனங்களில் மானசீகவாதம், கோஷ்டிவாதம், கட்சியின் புளித்துப்போன எழுத்துமுறை ஆகியவற்றை எதிர்த்துப் போராடுவதற்காக நடத்தப்பட்ட பெரும் சீர்செய் இயக்கமாகும். விடுதலை யுத்தத்தின் போது நடந்த சீர்செய் இயக்கம் என்பது, 1948-ம் ஆண்டு, விடுதலைப் பிரதேசங்களின் கட்சி ஸ்தாபனங்களில் நிலச் சீர்திருத்த இயக்கத்துடன் இணைத்து, பரந்த அளவில் நடத்தப்பட்ட கட்சிச் சீர்செய்தலாகும். சீன மக்கள் குடியரசு நிறுவப்பட்ட ஆரம்ப நாட்களில் நடந்த சீர்செய் இயக்கம் என்பது, தேசவிசால வெற்றி பெற்ற பின், 1950-ம் ஆண்டில் கட்சி முழுவதிலும் நடத்தப்பட்ட சீர்செய் இயக்கமாகும். அதன் நோக்கம் பெருந்தொகையான புதிய கட்சி உறுப்பினர்களுக்குப் போதனையளித்து, அவர்களது தூய்மையற்ற சித்தாந்தங்களை மாற்றுவதும், முதிர்ந்த கட்சி உறுப்பினர் மத்தியில் வெற்றியினால் வளரத் தொடங்கிய இறுமாப்பு, சுயதிருப்தி ஆகியவற்றையும் ஆணையிடும் வேலை நடையையும் சமாளிப்பதும் ஆகும்.

3. “தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மாஒ சேதுங் படைப்புகள்” பகுதி 3-ல் ”ராணுவத்தில் சுய தேவைக்கான உற்பத்தி பற்றியும், மாபெரும் சீர்செய் இயக்கம், உற்பத்தி இயக்கம் இவற்றின் முக்கியத்துவம் பற்றியும்” என்ற கட்டுரையைப் பார்க்கவும்.

சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் பிரச்சார வேலை பற்றிய தேசிய மாநாட்டுரை
(1957, மார்ச் 12)
பாகம் – 2

முதல்பாகம் >>

மூன்றாவதாக, அறிவுஜீவிகளைப் புனருருவாக்கும் பிரச்சினை :

நமது நாடு கலாச்சாரரீதியில் வளர்ச்சியடையாத ஒரு நாடு. எம்முடைய நாடு போன்ற ஒரு விசாலமான நாட்டுக்கு ஐம்பது லட்சம் அறிவுஜீவிகள் மிகச் சிலரே ஆவர். அறிவுஜீவிகள் இல்லாவிட்டால் நமது வேலைகளை நன்றாகச் செய்ய முடியாது. எனவே அவர்களுடன் ஐக்கியப்படுவதற்கு நாம் நன்றாக உழைக்க வேண்டும். சோசலிசச் சமுதாயம் பிரதானமாகத் தொழிலாளர், விவசாயிகள், அறிவுஜீவிகள் என்ற மூன்று பகுதியினரைக் கொண்ட சமுதாயம்.

அறிவுஜீவிகள் என்போர் மூளை உழைப்பாளர்கள். அவர்களுடைய வேலை மக்களுக்கு, அதாவது தொழிலாளர், விவசாயிகளுக்குச் சேவை செய்வதாகும். பெரும்பான்மையான அறிவுஜீவிகளைப் பொறுத்தவரையில், அவர்கள் பழைய சீனாவுக்குச் சேவை செய்தது போல் நவ சீனாவுக்கும், பூர்ஷுவா வர்க்கத்துக்குச் சேவை செய்தது போல் பாட்டாளி வர்க்கத்துக்கும் சேவை செய்ய முடியும்.

அறிவுஜீவிகள் பழைய சீனாவுக்குச் சேவை செய்த காலத்தில் இடதுசாரிகள் எதிர்த்தனர்; மத்திய பகுதியினர் ஊசலாடினர்; வலதுசாரிகள் மட்டும் உறுதியாக நின்றனர். இன்று நவ சீனாவுக்குச் சேவை செய்யும் போது இந்த நிலைமை எதிர்மாறாக உள்ளது. இடதுசாரிகள் உறுதியாக நிற்கின்றனர்; மத்திய பகுதியினர் ஊசலாடுகின்றனர் (புதிய சமுதாயத்தில் இந்த ஊசலாட்டம் பழைய சீனாவில் கண்டதிலும் பார்க்க வேறுபட்டது); வலதுசாரிகள் எதிர்க்கின்றனர். இன்னும் அறிவுஜீவிகள் போதகாசிரியர்கள் ஆவர். நமது பத்திரிகைகள் மக்களுக்குத் தினம் தினம் போதிக்கின்றன. நமது எழுத்தாளர்கள், கலைஞர்கள், விஞ்ஞானிகள், தொழில் நுட்ப ஊழியர்கள், பேராசிரியர்கள், ஆசிரியர்கள் எல்லாரும் மாணவர்களுக்குப் போதிக்கின்றனர், மக்களுக்குப் போதிக்கின்றனர்.

படிக்க :
♦ மாமேதை லெனின் : அறிவாளிகளின் அந்தரங்கம் || லெனின் – தலைவர்! தோழர்! மனிதர்!
♦ சந்தர்ப்பவாதத்திற்கு எதிராக கட்சிக் கோட்டையை பலப்படுத்துவோம் !

போதனையாளர்களாகவும் ஆசிரியர்களாகவும் உள்ள அவர்கள் முதலில் போதிக்கப்பட வேண்டும். சமுதாய அமைப்பில் பெரும் மாற்றம் நிகழும் இன்றைய காலகட்டத்தைப் பொறுத்தவரையில் இது மேலும் உண்மையாகும். கடந்த சில ஆண்டுகளில் அவர்கள் ஓரளவு மார்க்சியக் கல்வி பெற்றிருக்கின்றார்கள். சிலர் மிகக் கஷ்டப்பட்டுப் படித்துப் பெரும் முன்னேற்றம் அடைந்துள்ளனர். ஆனால் பெரும்பான்மையினர் தமது பூர்ஷுவா வர்க்க உலகநோக்கை முற்றாக நீக்கி, பாட்டாளி வர்க்க உலகநோக்கைப் பெறுவதற்கு இன்னும் நீண்டதூரம் செல்ல வேண்டும். சில நபர்கள் ஒருசில மார்க்சிய நூல்களைப் படித்ததும், தம்மைப் பெரும் படிப்பாளிகளாக எண்ணிக் கொள்கின்றனர்.

ஆனால் அவர்கள் வாசித்தது ஆழமாகப் புகுந்து, அவர்களுடைய உள்ளங்களில் பதியவில்லை; அதை எப்படி உபயோகிப்பது என்று அவர்கள் அறியாது இருக்கின்றனர். அவர்களுடைய வர்க்க உணர்வுகளும் பழைய உணர்வுகளாகவே இருக்கின்றன. வேறு சிலர் மிகத் தற்பெருமை பிடித்து, சில சொற்றொடர்களைப் படித்துவிட்டு, தம்மைப் பயங்கரமானவர்களாகக் கருதி, பெரும் இறுமாப்பு அடைகின்றனர். ஆனால் புயல் ஒன்று அடிக்கும் போதெல்லாம் அவர்கள் தொழிலாளர்கள் பெரும்பான்மையான விவசாயிகள் ஆகியோரின் நிலைப்பாட்டிலிருந்து வேறுபட்ட ஒரு நிலைப்பாட்டை எடுக்கின்றனர்.

தொழிலாளர்களும் விவசாயிகளும் உறுதியாக நிற்கும் அதே வேளையில் அவர்கள் ஈடாடுகின்றனர். தொழிலாளர்களும் விவசாயிகளும் நேர்மையாக இருக்கும் அதேவேளையில் அவர்கள் தெளிவின்றி நிற்கின்றனர். எனவே பிறருக்குப் போதனை அளிப்பவர்கள் இனிமேல் போதனை பெறத் தேவையில்லை, படிக்கத் தேவையில்லை, அல்லது சோசலிசப் புனருருவாக்கம் என்பது பிறரை – நிலப்பிரபுக்கள், முதலாளிகள், தனி உற்பத்தியாளர்கள் ஆகியோரை – புனருருவாக்குவது அன்றி அறிவுஜீவிகளை அல்ல என்று எண்ணுவது பிழையாகும்.

அறிவுஜீவிகளுக்கும் புனருருவாக்கம் அவசியம். தமது அடிப்படை நிலைப்பாட்டை மாற்றாதவர்கள் மாத்திரமல்ல, எல்லோரும் படித்துத் தம்மைத் தாமே புனருருவாக்கிக் கொள்ள வேண்டும். நான் ‘‘எல்லோரும்” என்று குறிப்பிடுவது இங்குள்ள எங்களையும் உள்ளடக்கியதாகும்.

நிலைமைகள் சர்வசதாவும் மாறிக்கொண்டிருக்கின்றன. நமது சிந்தனையைப் புதிய நிலைமைகளுக்கு இசைவாக்க வேண்டுமானால், நாம் படிக்கவேண்டும். மார்க்சியத்தை ஒப்பீட்டு வகையில் நன்கு கிரகித்து, தமது பாட்டாளி வர்க்க நிலைப்பாட்டில் உறுதியாய் நிற்பவர்கள் கூட படித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்; புதியவற்றைக் கிரகித்துக் கொள்ள வேண்டும்; புதிய பிரச்சினைகளை ஆராய வேண்டும். தமது மனங்களிலுள்ள அசுத்தமானவற்றை நீக்கிக் கொண்டாலொழிய, அறிவுஜீவிகள் பிறருக்குப் போதனையளிக்கும் கடமையை மேற்கொள்ள முடியாது.

உண்மையில் போதிக்கும் அதே வேளையில் நாம் படிக்க வேண்டும். ஆசிரியர்களாக இருக்கும் அதே வேளையில் மாணவர்களாக இருக்க வேண்டும். சிறந்த ஆசிரியனாக இருக்க வேண்டுமென்றால் முதலில் சிறந்த மாணவனாக இருக்க வேண்டும். புத்தகங்களிலிருந்து மட்டும் படிக்க முடியாத பல விசயங்கள் இருக்கின்றன. அவற்றை உற்பத்தியில் ஈடுபட்டுள்ளவர்களிடமிருந்து, தொழிலாளர்களிடமிருந்து, வறிய கீழ் மத்திய விவசாயிகளிடமிருந்து, பாடசாலைகளில் மாணவர்களிடமிருந்து, தாம் படிப்பிப்பவர்களிடமிருந்து ஒருவர் படிக்க வேண்டும்.

நமது அறிவுஜீவிகளில் பெரும்பான்மையினர் படிக்க விரும்புகின்றனர் என்று நான் கருதுகின்றேன். அவர்கள் சுயமாக விரும்பிப் படிக்கும் அடிப்படையில் அவர்களுக்கு மனப்பூர்வமாகவும் தகுதியான முறையிலும் உதவி அளிப்பது நமது கடமை. அவர்களைப் படிக்கும்படி நாம் நிர்ப்பந்திக்கவோ பலவந்தப்படுத்தவோ கூடாது.

நான்காவதாக, பரந்துபட்ட தொழிலாளர் விவசாயிகளுடன் அறிவுஜீவிகள் ஒன்றிணையும் பிரச்சினை.

பரந்துபட்ட தொழிலாளர் விவசாயிகளுக்குத் தொண்டு செய்வது அறிவுஜீவிகளின் கடமையாக இருப்பதால், அவர்கள் முதன் முதலாகத் தொழிலாளர் விவசாயிகள் பற்றி அறிந்துகொள்ள வேண்டும். அவர்களுடைய வாழ்வு, வேலை, கருத்துகளுக்குப் பரிச்சயப்பட வேண்டும். பொதுமக்கள் மத்தியில் செல்லுமாறு, தொழிற்சாலைகளுக்கும் கிராமங்களுக்கும் செல்லுமாறு நாம் அறிவுஜீவிகளுக்கு ஊக்கமளிக்கிறோம். உங்களுடைய வாழ்வு பூராவும் நீங்கள் ஒரு தொழிலாளியை அல்லது ஒரு விவசாயியைச் சந்திக்காமல் இருந்தால் அது நல்லதல்ல. நமது அரசாங்க இயக்குனர்கள், எழுத்தாளர்கள், கலைஞர்கள், ஆசிரியர்கள், விஞ்ஞான ஆராய்ச்சி ஊழியர்கள் எல்லாரும் கிடைக்கும் சந்தர்ப்பம் ஒவ்வொன்றையும் பயன்படுத்தி, தொழிலாளர் விவசாயிகளுடன் நெருங்கிப் பழக வேண்டும்.

சிலருக்குச் சுற்றிப் பார்வையிட மாத்திரம் தொழிற்சாலைகளுக்கு அல்லது கிராமங்களுக்குச் செல்ல முடியும். இதை “குதிரையில் இருந்தவாறே மலர்களைப் பார்ப்பது” என்று சொல்லலாம். ஒன்றும் செய்யாமல் இருப்பதிலும் பார்க்க இது சிறந்தது. வேறு சிலர் அங்கு சில மாதங்கள் தங்கியிருந்து, பரிசீலனைகள் நடத்தி, நண்பர்களைத் தேடிக்கொள்ள முடியும். இதை “குதிரையிலிருந்து இறங்கி மலர்களைப் பார்ப்பது” என்று சொல்லலாம். இன்னும் சிலர் ஒரு நீண்ட காலம், அதாவது, இரண்டு அல்லது மூன்று ஆண்டுகள் அல்லது அதற்குக் கூடிய காலம் அங்கு தங்கி வாழ முடியும். இதை “குடியேறுவது” என்று கூறலாம்.

படிக்க:
♦ தொழிலாளர் உரிமையைப் பறிக்க வரும் தொழிற்துறை சட்ட மசோதாக்கள் !
♦ நீதித்துறையை விமர்சிக்க அனைத்து குடிமக்களுக்கும் உரிமை உண்டு !

அறிவுஜீவிகள் சிலர், உதாரணமாகத் தொழிற்சாலைகளிலுள்ள தொழில்நுட்ப ஊழியர்களும் நாட்டுப் புறத்திலுள்ள விவசாய நுட்ப ஊழியர்களும் கிராமியக் கல்லூரி ஆசிரியர்களும் தொழிலாளர் விவசாயிகள் மத்தியிலேயே வாழ்கின்றனர். அவர்கள் தமது வேலையை நன்றாகச் செய்து தொழிலாளர் விவசாயிகளுடன் தம்மை இணைக்க வேண்டும். தொழிலாளர் விவசாயிகளுடன் நெருக்கமாக இணைவதை உண்மையில் ஒரு பழக்கமாக்கக் கூடிய ஒரு சூழ்நிலையை நாம் சிருஷ்டிக்க வேண்டும்.

வேறு வார்த்தைகளில் சொன்னால் அப்படிச் செய்யும் பெருந்தொகையான அறிவுஜீவிகள் நம்மிடம் இருக்க வேண்டும். அறிவுஜீவிகள் எல்லாரும் அப்படிச் செய்ய மாட்டார்கள். ஏதோ ஒரு காரணத்தால் சிலர் தொழிலாளர் விவசாயிகள் மத்தியில் செல்ல முடியாமல் இருக்கின்றனர். ஆனால் இயன்ற அளவு கூடுதலான அறிவுஜீவிகள் அங்கு செல்வர் என நம்புகின்றோம். அவர்கள் எல்லாரும் ஒரே காலத்தில் செல்லமுடியாது. ஆனால் வெவ்வேறு காலங்களில் குழுக்களாகப் பிரிந்து செல்ல முடியும்.

நாம் யென்ஆனில் இருந்த பழைய நாட்களில் தொழிலாளர் விவசாயிகளுடன் நேரடித் தொடர்பு கொள்ளப் அறிவுஜீவிகளுக்கு உதவியளிக்கப்பட்டது. அப்போது யென்ஆனில் இருந்த அறிவுஜீவிகளில் பலர் குழம்பிய சிந்தையுடையவர்களாக இருந்ததோடு பலவிதமான விந்தையான நியாயங்களுடன் வெளிப்பட்டார்கள். நாம் ஒரு கருத்தரங்கு கூட்டி, மக்கள் மத்தியில் செல்லும்படி அவர்களுக்கு அறிவுரை கூறினோம். பின்னர் பலர் சென்றனர். விளைவுகளும் மிக நன்றாக இருந்தன.

ஒரு அறிவுஜீவியின் புத்தக அறிவு அனுஷ்டானத்துடன் (நடைமுறையுடன்) இணைக்கப்பட்டால் ஒழிய அது பூரண அறிவு ஆகாது; அல்லது சிறிதும் பூரணமற்றதாக இருக்கும். பிரதானமாகப் புத்தகங்களை வாசிப்பதன் மூலம்தான் அறிவுஜீவிகள் நமது முன்னோரின் அனுபவத்தைப் பெறுகின்றனர். புத்தகங்களை வாசிப்பது உண்மையில் தேவையானது; ஆனால் அதனால் மட்டும் பிரச்சினைகள் தீர்ந்துவிடமாட்டா. அவர்கள் உண்மையான நிலையை ஆராய வேண்டும். அனுஷ்டான அனுபவத்தையும் ஸ்தூலமான மூலப் பொருட்களையும் ஆராய வேண்டும். தொழிலாளர் விவசாயிகளுடன் நட்புறவு கொள்ள வேண்டும்.

தொழிலாளர் விவசாயிகளுடன் நட்புக் கொள்வது லேசான காரியமல்ல. இன்று பலர் தொழிற்சாலைகளுக்கு அல்லது கிராமங்களுக்கு சென்றபோதிலுங்கூட, சிலரில்தான் நல்ல விளைவுகள் காணப்பட்டன; ஏனையோரில் அப்படி அல்ல. இங்குள்ள பிரச்சினை யாதெனில், ஒருவருடைய நிலைப்பாடு அல்லது மனோபாவம், அதாவது ஒருவருடைய உலகநோக்கு ஆகும்.

”நூறு கருத்துக்கள் முட்டி மோதட்டும்” என்று நாம் கூறுகின்றோம். ஒவ்வொரு அறிவுத்துறையிலும் பலவிதமான கருத்துகளும் போக்குகளும் இருக்கலாம். இருந்தும், உலகநோக்கைப் பொறுத்தவரையில் அடிப்படையில் இன்று பாட்டாளி வர்க்கக் கண்ணோட்டம் பூர்ஷுவா வர்க்கக் கண்ணோட்டம் என இரண்டு கருத்துக்கள் மாத்திரமே இருக்கின்றன. அக்கண்ணோட்டம் ஒன்றில் இது அல்லது அதாக, பாட்டாளி வர்க்க உலகநோக்கு அல்லது பூர்ஷுவா வர்க்க உலகநோக்காகவே இருக்கும். கம்யூனிஸ உலக நோக்கென்பது பாட்டாளி வர்க்கத்தின் உலக நோக்கேயன்றி வேறு எந்த வர்க்கத்தினது உலகநோக்கும் அல்ல.

எமது இன்றைய அறிவுஜீவிகளில் பெரும்பாலோர் பழைய சமுதாயத்திலிருந்து, உழைப்பாளி மக்களல்லாதவர்களின் குடும்பங்களிலிருந்து வந்தவர்கள். தொழிலாளர் விவசாயிகள் குடும்பங்களிலிருந்து வந்தவர்களில் சிலர்கூட இன்னும் பூர்ஷுவா வர்க்கப் அறிவுஜீவிகளாகவே இருக்கின்றனர். காரணம் விடுதலைக்கு முன் அவர்கள் பெற்ற கல்வி பூர்ஷுவா வர்க்கக் கல்வியாயிருப்பதும் அவர்களுடைய உலகநோக்கு அடிப்படையில் பூர்ஷுவா வர்க்க உலகநோக்காயிருப்பதுமாகும். அவர்கள் பழைய உலக நோக்கை ஒழித்துப் பாட்டாளி வர்க்க உலகநோக்கை ஸ்தாபிக்காவிட்டால் தமது கண்ணோட்டம், நிலைப்பாடு, உணர்வு ஆகியவற்றில் அவர்கள் தொழிலாளர் விவசாயிகளிலிருந்து வேறுபட்டவர்களாக, அவர்களுடன் ஒன்றிணைய முடியாதவர்களாகவே இருப்பார்கள்.

தொழிலாளர் விவசாயிகள் தமது இதயங்களை அவர்களுக்குத் திறந்து காட்ட மாட்டார்கள். அறிவுஜீவிகள் தொழிலாளர் விவசாயிகளுடன் இரண்டறக் கலந்து, அவர்களுடன் நட்புக்கொண்டால்தான், நூல்களிலிருந்து அவர்கள் படித்த மார்க்சியம் உண்மையில் அவர்களுக்குரிய ஒன்றாக மாறமுடியும்.

மார்க்சியத்தை ஒருவர் உண்மையில் கிரகித்துக் கொள்ள வேண்டுமானால், அவர் அதை நூல்களிலிருந்து மாத்திரமல்ல, பிரதானமாக வர்க்கப் போராட்டத்தின் மூலமும், அனுஷ்டான (நடைமுறை) வேலை, பரந்துபட்ட தொழிலாளர் விவசாயிகளுடன் நெருங்கிய தொடர்பு கொள்ளுதல் ஆகியவற்றின் மூலமும் படிக்க வேண்டும்.

மார்க்சிய நூல்கள் சிலவற்றைப்  படிப்பதோடு, நமது அறிவுஜீவிகள் பரந்துபட்ட தொழிலாளர் விவசாயிகளுடன் கொள்ளும் நெருங்கிய தொடர்புகள் மூலமும், தமது சொந்த அனுஷ்டான வேலை மூலமும் சிறிது விளக்கம் பெறும்போது, நாம் எல்லாரும் ஒரே பாஷையைப் பேசுவது சாத்தியம்; தேசபக்தி என்ற பொதுப் பாஷையையும், சோசலிச அமைப்பு என்ற பொதுப் பாஷையையும் பேசுவது மாத்திரமல்ல, கம்யூனிஸ உலகநோக்கு என்ற பொதுப் பாஷையைக் கூடப் பேசுவது சாத்தியம். இப்படி ஏற்பட்டால், நாம் எல்லாரும் இன்னும் நன்றாக வேலை செய்வது நிச்சயம்.

(தொடரும்)